Alberto Stegeman propageert in feite een controlemaatschappij. Hij bedenkt telkens – in mijn ogen – matig realistische scenario’s die iemand wel eens zou kunnen uitvoeren, en voert er dan eentje een soort van uit, en dan blijkt dat het een soort van lukt.
Een soort van omdat hij natuurlijk niet over echt dynamiet beschikt. Stel, hij zou echt dynamiet willen hebben, was hij er dan aan gekomen zonder dat de AIVD hem in de gaten had gekregen? ‘Hallo ik ben Alberto en wil dynamiet’. Al dat soort spul staat onder controle. Hij rijdt met beschilderde keukenrollen het terrein op en kan dan een busje bij het paleis parkeren. En dan?
Ik kan nog wel een aantal scenario’s verzinnen voor Alberto met de beschilderde keukenrol. Schilder eens ‘semtex’ op een doos en rij daarmee naar de Erasmusbrug. Niemand die je tegenhoudt. Wat een ramp dat wel niet had kunnen zijn. Of weet je wat, loop met een rugzak een bejaardentehuis in, en in die rugzak stop je een papiertje ‘explosieven’. Zeg dat je naar je opa gaat: als het écht explosieven waren, dan had je zo een massamoord kunnen plegen! Misschien komt hij me diezelfde rugzak ook wel de tram in naar Uilenstede in Amsterdam, verkleed als student. kan hij zo een bloedbad aanrichten. Of wie weet lukt het hem wel om van papier-maché een bom te maken die hij bij een dijk legt en kan hij dan op veilige afstand via een kartonnen afstandsbediening met z’n vingers in z’n oren de boel tot ontploffing brengen en als het ware heel Flevoland onder water zetten. Misschien kan-ie wel de volgende keer een fles cola in een waterzuiveringsinstallatie gooien en pretenderen dat het eigenlijk gif was waardoor heel Rotterdam zou sterven.
Wat allemaal niet kan! Dit is in feite paniekzaaierij. De inlichtingendiensten functioneren niet zo. En beveiliging functioneert niet zo. Inlichtingendiensten opereren onzichtbaar voor een deel. Dat men hier geschokt door is zegt niet veel. Dat Alberto met gevaar voor eigen leven bij het paleis op een bom was gaan liggen die een terrorist daar had neergelegd, en door opoffering van twee ledematen een aanslag had voorkomen, ja, dát was nieuws.
Deze man bedenkt fictieve scenario’s die hij half uitvoert – het moeilijke, namelijk onopvallend explosieven krijgen en daadwerkelijk de geestelijke gesteldheid op kunnen brengen om zoiets te doen (99% van de bevolking zou sowieso niemand vermoorden) laat hij weg. Het is echt nieuws van niets. De enigen die hij hiermee helpt zijn politici die maar al te graag overal antiterreurwetgeving en camera’s en DNA-databanken zien. Niet de koningin.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.