Attachment parenting, wat is dat eigenlijk??

En ik sluit me volledig bij Pvoess aan.

Ik zou het ook helemaal niet leuk vinden om niet meer in het babietjestopic te zijn.
En voor wat ik hier eerder heb gezegd over niet thuis voelen oid, misschien is het gewoon een andere manier van over dingen schrijven, een verschil in taal. Waardoor ik me niet altijd vrij voel om te zeggen over hoe ik de dingen aanpak. Ik wil ook niemand voor de borst stoten.
Ik krijg dit niet goed op het scherm, het is echt een gevoelskwestie van mij uit.

Het zou gewoon fijn zijn als dit topic een topic kan worden waar je over AP kan praten met andere ouders die daar ook voor gaan. Ik weet ook absoluut nog niet hoe we de opvoeding verder gaan doen, maar nu geeft dit ons een goed gevoel. Over vaders gesproken, ik heb een boek gekregen hierover, maar ik heb de kans nog niet gehad erin te lezen, want hij is er al in begonnen.

quote:

Op vrijdag 30 oktober 2009 17:48 schreef huuphuup het volgende:

Nouja, lang verhaal kort. Dit topic lijkt me leuk om in te lezen enzo, om ervaringsverhalen te lezen, net zoals ik het draagdoekentopic leuk vind om te lezen, of het bv-topic enz. Maar pleaaaaase laat mij niet alleen achter in het babytopic met Estrys straks is het besmettelijk en wordt mijn pindaatje net zo

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

ook jullie adviezen en kijk op zaken vind ik heel waardevol om te lezen, ondanks dat ik lang niet altijd overal op reageer, gelezen en meegenomen in gedachten wordt het zeker!

bitch

Zo dat was even een klus om dit helemaal te lezen!

Ik vind dit topic erg mooi voor degene die er behoefte aan hebben. Jammer dat ik zelf afval op het punt van bv. Ik wilde heel graag, maar na een maand proberen kwam er nog steeds maar 20 cc uit 1 tiet en daar kon mijn kind niet opleven Maar goed, daar gaat dit topic tuurlijk niet over. Ik vind het fijn om over opvoedmethodes te lezen die misschien niet perse je eigen methode zijn. Het is toch mooi dat je van elkaar kunt leren?

Oprechte vraag. Ik draag Joep heel veel, als we weg gaan zit hij in de doek en ook telkens als we de hond uit laten. Ik ervaar daar het voordeel van, omdat ik het verschil zie. Ik zie kindjes in de wandelwagen, die de hele winkel bij elkaar gillen omdat ze dicht bij hun mama willen zijn en dan kijk ik naar mijn Joepje, die lekker dicht tegen me aangeplakt zit en alles zit te bekijken. Wat is precies het voordeel van co-slapen? dat doet Joep nl niet, dus ik weet ook niet wat daar de voordelen van zouden zijn. Hij slaapt nu 12 uur aan 1 stuk!!! Niet omdat hij het moet, maar dat heeft hij blijkbaar nodig en dat doet hij op zijn eigen kamertje.

quote:

Op vrijdag 30 oktober 2009 19:54 schreef Estrys het volgende:

[..]

bitch

ies garpje jeweettoch! Jij en Seb zijn leuk

Voordelen van Co-sleepen.

Dank je Pvoesss.

Wij 'doen' geen AP, ik had de term wel eens gehoord, maar wist niet echt wat het betekende. Maar zoals nu blijkt, is het wel grotendeels zoals wij in de opvoeding staan. Ik heb tegenover anderen mezelf wel eens aangeduid als 'geitenwollensokkenmoeder' omdat ik ook wel zag dat ik neit mainstream was. Nooit gedacht ook van mezelf, want ik vond mezelf een tamelijk rationeel en rechtlijnig persoon.

Wat ik echter heel belangrijk vind, vooral nu in deze eerste tijd met een kind, is dat vrijwel alles in het teken staat van haar. Zij is het middelpunt, haar behoeften staan voorop, zij bepaalt of en waneer en hoe ik slaap, eet, tv kijk, kan douchen, etc. Ze hoeft niet te huilen; als ze huilt is er kennelijk een behoefte waaraan niet voldaan wordt op dat moment. Dus ga ik zoeken wat het is wat ze nodig heeft. En als dat rondjes lopen door de kamer is, dan worden er rondjes gelopen. En als dat weer drinken is, dan leg ik aan.
Deze houding zullen veel (nieuwe) moeders, maar ook vaders, niet prettig vinden, en dat mag. Maar daardoor mis ik dus in sommige opzichten de aansluiting in het babietjestopic. Als Senna overdag niet goed slaapt, terwijl ik zie dat ze dat nodig heeft, kan ik niet zoveel met adviezen als inbakeren en laten huilen. Dat druist tegen mijn gevoel in.

Wat betreft hoe de vadet het doet: het lijkt me idd lastig als je lijnrecht tegenvoer elkaar staat. Dat staan we uiteraard niet, dat zou ook wel vreemd zijn denk ik, want je hebt je partner toch ook gevonden omdat hij of zij compatible is met jou. Bovendien wordt natuurlijk overlegd over hoe we (vooral de grotere en belangrijke) zaken zien en ermee om willen gaan. In de praktijk zal dat best inhouden dat Senna op vrijdag toch iets anders begeleid wordt dan op de dagen dat ik thuis ben of dat we samen thuis zijn. Ik denk dat een kind dat wel kan handelen daar groeit ze in.

quote:

Op vrijdag 30 oktober 2009 16:42 schreef Bass-Miss het volgende:
Ik krab mezelf ook wel regelmatig achter de oren als ik moeders hoor over gedoe met flesvoeding, het geld dat ze ervoor over hebben terwijl het zo makkelijk en gratis kan zijn, over kost wat kost in hun eigen bed slapen en dan zelf de hele nacht niet slapen, over groentenhapjes erin willen krijgen bij hele kleintjes, als ik mensen met buggy's zie zeulen...
Maar je kan er eigenlijk niets over zeggen, want het ligt blijkbaar erg gevoelig.

zoals vaker lees ik hier weer een veroordeling in tegen moeders die fv geven. Zo jammer vind ik dat. Bv is niet voor iedereen weggelegd, en die reden kan verschillende oorzaken hebben. Zo zwart/wit dat iedereen bv kan geven is het gewoon niet.

Verder vind ik dit wel een heel leuk topic geworden, heel veel dingen die ik gewoon op gevoel deed blijken nu een naam te hebben.

Ik ken de naam AP ook pas sinds kort. Toen ik de buren ontdekte.
Daarvoor was ik al druk met BV, Cosleepen, Dragen en eigenlijk alles wat ik hierboven vertel.

Ik ga niets zeggen over kunstvoeding haha die discussie is eindeloos

quote:

Op zaterdag 31 oktober 2009 11:22 schreef Lois het volgende:

[..]

zoals vaker lees ik hier weer een veroordeling in tegen moeders die fv geven. Zo jammer vind ik dat. Bv is niet voor iedereen weggelegd, en die reden kan verschillende oorzaken hebben. Zo zwart/wit dat iedereen bv kan geven is het gewoon niet.

Geen veroordeling, ik snap het gewoon niet.
En ik hoor regelmatig mensen die dingen doen waarbij je zo weet dat het dan niet gaat lukken. En dan snap ik echt niet waarom ze zich niet meer ingelezen hebben, er is informatie genoeg te vinden.
Maar zoals ik al zei, het ligt te gevoelig om er iets over te zeggen.

quote:

Op zaterdag 31 oktober 2009 11:22 schreef Lois het volgende:

[..]

zoals vaker lees ik hier weer een veroordeling in tegen moeders die fv geven. Zo jammer vind ik dat. Bv is niet voor iedereen weggelegd, en die reden kan verschillende oorzaken hebben. Zo zwart/wit dat iedereen bv kan geven is het gewoon niet.

Verder vind ik dit wel een heel leuk topic geworden, heel veel dingen die ik gewoon op gevoel deed blijken nu een naam te hebben.

Toch vind ik het wel jammer dat je deze quote er dan weer uithaalt.
Laten we wel wezen (en dat bedoel ik niet als sneer, maar het is gewoon realiteit), Bass-Miss kan op dat gebied gewoon heel tactloos iets zeggen. Ik zie het al niet eens meer, omdat ik het al verwacht.
Verder zie je volgens mij in dit topic niemand die een dergelijk oordeel uitspreekt.

Wij gana bijvoorbeeld niet co-sleepen. Ik heb het er wel met schaap over gehad, maar op dat punt is hij heel duidleijk: dat voelt voor hem niet fijn. Ze slaapt nu nog op onze kamer in haar wiegje (of bij on sin bed zoals vannacht want ze was wat ziekjes met hoesten en snotteren) en er zal ook straks altijd ruimte bij ons in bed zijn als ze daar behoefte aan heeft, maar de bedoeling is dat ze straks iedere avond in haar eigen bed in haar eigen kamertje begint.

Hier slaapt ze nu ook in haar eigen bedje trouwens miss ze wil sinds ze 8 maanden is niet meer bij me liggen. Noujaah ze wil wel bij me liggen maar niet slapen. In haar bedje slaapt ze wel heel goed.
Maar wel naast mij.

quote:

Op zaterdag 31 oktober 2009 11:14 schreef miss_sly het volgende:
Wij 'doen' geen AP, ik had de term wel eens gehoord, maar wist niet echt wat het betekende. Maar zoals nu blijkt, is het wel grotendeels zoals wij in de opvoeding staan. Ik heb tegenover anderen mezelf wel eens aangeduid als 'geitenwollensokkenmoeder' omdat ik ook wel zag dat ik neit mainstream was. Nooit gedacht ook van mezelf, want ik vond mezelf een tamelijk rationeel en rechtlijnig persoon.

Wat ik echter heel belangrijk vind, vooral nu in deze eerste tijd met een kind, is dat vrijwel alles in het teken staat van haar. Zij is het middelpunt, haar behoeften staan voorop, zij bepaalt of en waneer en hoe ik slaap, eet, tv kijk, kan douchen, etc. Ze hoeft niet te huilen; als ze huilt is er kennelijk een behoefte waaraan niet voldaan wordt op dat moment. Dus ga ik zoeken wat het is wat ze nodig heeft. En als dat rondjes lopen door de kamer is, dan worden er rondjes gelopen. En als dat weer drinken is, dan leg ik aan.

Hier lees ik echt mezelf in. Behalve dat ik mezelf niet een rechtlijnig en rationeel persoon vond. Ik wist al wel dat er een grote 'alternatieve' kant in mij zat.

quote:

Deze houding zullen veel (nieuwe) moeders, maar ook vaders, niet prettig vinden, en dat mag. Maar daardoor mis ik dus in sommige opzichten de aansluiting in het babietjestopic. Als Senna overdag niet goed slaapt, terwijl ik zie dat ze dat nodig heeft, kan ik niet zoveel met adviezen als inbakeren en laten huilen. Dat druist tegen mijn gevoel in.

En dat is denk ik waarom ik zeg dat ik sommige dingen liever voor me houd. Reacties van medelijden of verbazing omdat je baby niet doorslaapt of adviezen over bijproducten om je baby langer te laten slapen, daar heb ik niets mee.

En ik volg niet dat lijstje van Pvoess, maar blijkbaar wel in grote lijnen. Vanuit mijn gevoel. Zeker het eerste jaar is volgens mij erg belangrijk om een veilige basis te leggen en dat is bij ons. Dus er heeft bijvoorbeeld nog steeds niemand anders op Ko gepast behalve een van ons twee.

Nooit gehoord van dat begrip Attachment parenting, maar ik voldoe aan alle 'eisen'. Denk ik. Maar dat is gewoon vanuit het gevoel, en niet omdat daar bepaalde regels voor zijn. Ik denk gewoon vrij primitief als het om opvoeden gaat en dan kom je al snel op AT.

Overigens wil ik zeker geen discussie BV-FV aansnijden, maar ik geef Lois wel gelijk in deze. Ik ben een BV voorstander, heb echt jarenlang BV gegeven, tot aan de kleutertijd, maar bij mijn oudste lukte het écht écht niet. Iedereen heeft zich eroverheen gebogen, kraamzorg samen met lactatiekundige, VK, consultatiebureau, zelfs de huisarts is er bij komen kijken of er misschien een medische oorzaak was. Maar het lukte gewoonweg niet. Achteraf bezien kon ze het ws. gewoon niet. Maar goed, ik heb met minstens zoveel liefde een flesje gegeven. En dan heb je het geld er gewoon voor over, wat een rare redenatie, je wilt je kind toch altijd het beste geven, ook al kost dat geld? Wat moet je dan doen als BV niet lukt? Je kind kraanwater voeren want FV kost zoveel?

quote:

Op zaterdag 31 oktober 2009 11:50 schreef oeke het volgende:

[..]

Hier lees ik echt mezelf in. Behalve dat ik mezelf niet een rechtlijnig en rationeel persoon vond. Ik wist al wel dat er een grote 'alternatieve' kant in mij zat.

nou ja, mijn moeder en zusje roepen al jaren dat ik zo rationeel ben en zij juist niet, dus dat heb ok overgenomen. schaap zegt al zo lang hij me kent dat mijn moeder en zusjet het verkeerd zien

quote:

En dat is denk ik waarom ik zeg dat ik sommige dingen liever voor me houd. Reacties van medelijden of verbazing omdat je baby niet doorslaapt of adviezen over bijproducten om je baby langer te laten slapen, daar heb ik niets mee.

En ik volg niet dat lijstje van Pvoess, maar blijkbaar wel in grote lijnen. Vanuit mijn gevoel. Zeker het eerste jaar is volgens mij erg belangrijk om een veilige basis te leggen en dat is bij ons. Dus er heeft bijvoorbeeld nog steeds niemand anders op Ko gepast behalve een van ons twee.

inderdaad, een veilige basis leggen, dat vinden wij heel belangrijk, en dat doe je nu en voor ons gevoel op deze manier.
als het hier financieel haalbaar was, zou ik ook zeker nog langer zelf voor haar zorgen. maar dat kan helaas niet. wij hebben dan wel op een voor ons redelijk aangepaste manier oppas/zorg gevonden, zodat ze niet 3 dagen naar het kdv hoeft al, gelukkig.

en als we er hier geen bv-fv discussietopic van willen maken, waarom moet er dan zo nodig op die ene quote worden gereageerd?

Ja maar Tan jij hebt er de moeite voor gedaan dat is wat anders dan ze er mee wil zeggen.
Ik denk als ik zo naar mijzelf kijk is het vooral de frustratie over mensen die de moeite niet eens nemen.
Of na 2 dagen zeggen ik ben niet voedzaam genoeg en een flesje geven. Veel mensen doen niet de moeite voor borstvoeding. En dat heb jij dus wel gedaan

Ik vind het prima dat mensen kunstvoeding geven maar ik vind het nogal lullig dat ik in ieder gesprek over Bv te horen krijg dat kunstvoeding netzo goed is en dan ben ik de BVmaffia terwijl ik toch ook erg veel commentaar krijg de andere kant op zodra ik wat over BV zeg. Maar ik denk dat we deze discussie helemaal maar niet moeten gaan voeren. Ik heb veel te zeggen wat ik absoluut niet verkeerd bedoel maar wat zo misschien wel kan voelen

Hoewel ik me niet helemaal in de principes heb verdiept nog en me zelfs heel erg betrokken voel bij de manier waarop de hier meeschrijvende moeders het aanpakken, heb ik toch een tegenwoord of zoiets, denk ik...

Ik ken iemand die echt echt echt aan al die principes heeft voldaan, en toch is het in mijn ogen daar nu goed mis aan het gaan. En dat heb ik nog nooit bij iemand gedacht .

Kind is nu ver jaar oud, heeft drie jaar borstvoeding gehad, sliep en slaapt bij de ouders in bed, werd bij elke kik gepakt, gevolgd, getroost, enz. enz.... En voor de eerste maanden sta ik daarachter, maar ergens moet er wel wat verlegd worden volgens mij.

Dit meisje heeft nooit geleerd met 'nee' om te gaan, kan niet tegen frustratie, heeft thuis de touwtjes in handen, gewoon omdat ze haar bleven volgen in alles wat ze aangaf. Nooit een 'nee', nooit een 'even wachten schat', nooit 'ja meiske, je moet toch echt ook je brocoli opeten'. Altijd, oh, ze huilt, ze vindt het niet fijn, ze wil het anders, dus doen we het anders.

En natuurlijk doen jullie het allemaal goed , voelen jullie wel haarfijn aan waar en wanneer er toch echt niet met het kind meegegaan moet worden, dat huilen als ze wat ouder worden echt anders kan worden geïnterpreteerd in ieder geval meer divers, enz. enz....

Gevaarlijk post, I know . Maar ik moest het toch ook even gezegd hebben .

@Pvoess, ja, ik snap wel een klein beetje wat jij bedoelt. Ik voel er zelf geen frustratie over, wel onbegrip. Vind het dan gewoon jammer dat iemand het niet probeert of het meteen na het eerste kloofje opgeeft. Maar goed, dan nog moet ieder het voor zich weten.

Maar goed dit ging over AP Ik herken mijzelf ook wel in wat Miss sly en Oeke schrijven. Wel grappig want ik had er nooit zo bij nagedacht. Ik denk wel eens, als meer mensen naar hun kind en zichzelf luisteren en echt kijken naar de behoeften van het kind en de enige manier om die behoefte in te vullen dan zou iedereen vanzelf aan een soort AP doen.

@Groofsken, ik ben het ook wel met jou eens, luisteren naar de behoeften van je kind is in de eerste jaren belangrijk, maar er komt een fase waarin je kind je gaat uitproberen. Grenzen stellen is óók liefde geven. Dat heeft niks met wel of geen AP te maken. Als je deze manier van opvoeden hanteert wil het niet zeggen dat je moet stoppen met je kind normen en waarden bij te brengen

S haar behoeften staan ook centraal bij mij en zeker de eerste maanden heb ik mezelf daar helemaal voor aangepast en meestal nog... Ik zal niet snel aan haar slaaptijden komen omdat ik ergens naartoe wil, of weet ik veel wat... Maar soms maak ik bewust de keuze om mijn behoefte centraal te stellen. Als ik echt denk dat dat ook goed is voor haar, om te leren dat ze soms even moet wachten of ook gezond te eten, of wat dan ook...

Dat wilde ik er nog even aan toevoegen .

quote:

Op zaterdag 31 oktober 2009 12:18 schreef Groofsken het volgende:
Ik ken iemand die echt echt echt aan al die principes heeft voldaan, .............................

maar dit klopt toch niet met:

quote:

Dit meisje heeft nooit geleerd met 'nee' om te gaan, kan niet tegen frustratie, heeft thuis de touwtjes in handen, gewoon omdat ze haar bleven volgen in alles wat ze aangaf. Nooit een 'nee', nooit een 'even wachten schat', nooit 'ja meiske, je moet toch echt ook je brocoli opeten'. Altijd, oh, ze huilt, ze vindt het niet fijn, ze wil het anders, dus doen we het anders.

Want volgens mij houdt het helemaal dat je kind niet leert omgaan met 'nee' en frustraties, alleen dat het op een andere manier daarmee om leert gaan. Dus wellicht hebben deze ouders de zog principes toch niet allemaal perfect gevolgd (voor zover dat nu beslist noodzakelijk is, overigens), lijkt me.

quote:

Op zaterdag 31 oktober 2009 12:21 schreef Tan het volgende:
@Groofsken, ik ben het ook wel met jou eens, luisteren naar de behoeften van je kind is in de eerste jaren belangrijk, maar er komt een fase waarin je kind je gaat uitproberen. Grenzen stellen is óók liefde geven. Dat heeft niks met wel of geen AP te maken. Als je deze manier van opvoeden hanteert wil het niet zeggen dat je moet stoppen met je kind normen en waarden bij te brengen

Nee, vind ik ook niet, helemaal niet zelfs, maar ik zie er wel de gevaren van in bedoel ik meer, van een aantal zaken van AP.

Ik ben ook niet tegen hoor, helemaal niet. heb S 4,5 mnd borstvoeding gegeven, een jaar lang in een doek gedragen, niet laten huilen de eerste paar maanden, enz. enz. Maar ik probeer naar het moment te kijken en dan te bepalen wat ik belangrijk voor haar vind, in plaats van dat ik bepaalde principes na probeer te leven...

Net zoals jullie denk ik hoor, het was geen aanval... Gewoon een kanttekening omdat ik dat van heel dichtbij zie gebeuren.

Tja, over eten hou ik er ook een ander idee op na dan de meeste ouders, heb ik de indruk.

Wij zijn voornemens om van eten geen strijd temaken, op geen enkele manier. Ze zal ook niet haar bord leeg hoeven eten, maar ze krijgt ook neits anders. Ze krijgt opgeschept wat er bereid is, en that's it. Eet ze niet, dan eet ze niet. Een toetje krijgt ze toch, omdat dat onderdeel van het avondeten is, en niet een te verdrienen prijs bij goed gedrag. Als ze neit goed eet, zal ik zeker proberen een aantal keer per week iets te maken dat ze lekker vindt en waarvan ik weet dat ze het goed eet. De overige dagen eet ze dan maar wat minder avondeten. Overdag moet er dan voldoende ruimte zijn voor fruit of komkommer, tomaatje, worteltje, enzovoort.

quote:

Op zaterdag 31 oktober 2009 12:18 schreef Groofsken het volgende:
Hoewel ik me niet helemaal in de principes heb verdiept nog en me zelfs heel erg betrokken voel bij de manier waarop de hier meeschrijvende moeders het aanpakken, heb ik toch een tegenwoord of zoiets, denk ik...

Ik ken iemand die echt echt echt aan al die principes heeft voldaan, en toch is het in mijn ogen daar nu goed mis aan het gaan. En dat heb ik nog nooit bij iemand gedacht .

Kind is nu ver jaar oud, heeft drie jaar borstvoeding gehad, sliep en slaapt bij de ouders in bed, werd bij elke kik gepakt, gevolgd, getroost, enz. enz.... En voor de eerste maanden sta ik daarachter, maar ergens moet er wel wat verlegd worden volgens mij.

Dit meisje heeft nooit geleerd met 'nee' om te gaan, kan niet tegen frustratie, heeft thuis de touwtjes in handen, gewoon omdat ze haar bleven volgen in alles wat ze aangaf. Nooit een 'nee', nooit een 'even wachten schat', nooit 'ja meiske, je moet toch echt ook je brocoli opeten'. Altijd, oh, ze huilt, ze vindt het niet fijn, ze wil het anders, dus doen we het anders.

En natuurlijk doen jullie het allemaal goed , voelen jullie wel haarfijn aan waar en wanneer er toch echt niet met het kind meegegaan moet worden, dat huilen als ze wat ouder worden echt anders kan worden geïnterpreteerd in ieder geval meer divers, enz. enz....

Gevaarlijk post, I know . Maar ik moest het toch ook even gezegd hebben .

Nee ik vind het geen gevaarlijke post. Ik vind het eigenlijk niet veel te maken hebben met wat wij vinden.
al vind ik BV geven zolang het kind er om vraagt zeker een goed idee (imho tot 4 jaar sowieso goed)
Ik zeg absoluut nee. Mijn wil is wel. Ze heeft naar mij te luisteren.
Als ik vind dat zij broccoli moet opeten dan MOET ze dat. Ik ben alsnog de baas en ik ga niet mee met al haar geniale briljante ideen. Het geen wat ik wel doe is er naar luisteren Waarom wil je geen broccoli? Zou het helpen als er appelmoes overheen gaat? Dat soort dingen. Neemt dus niet weg dat ik vind dat ze het op moet eten en dat vertel ik haar ook. Ze kan niet alles hebben maar ik accepteer wel haar gevoelens en wil die weten

Als je mij vroeger had gevraagd waarom ik geen tomaar at dan had ik verteld dat ik het eng vond. Rood eten was ik bang voor en leek op de binnenkant van mijn mama's buik Het was niet zo dat ik geen groentes wilde eten ik had er gewoon echt problemen mee

Ik vind het belangrijk dat ze een zegje heeft absoluut maar ik ben wel een ouder en moet haar zo opvoeden dat ze een grote sterke dame is en daar horen groentes bij en niet met messen spelen Niet rennen met een vork of lepel en al helemaal niet met een lolly (je snapt wel wat ik bedoel toch )

Overigens maak ik ook van eten geen strijd niet eten is niet eten en jammer dan maar toevallig omdat dit het voorbeeld was Eten gaat hier op de Miss-sly manier Ik ben allang blij als ze wel eet