Waarom filosoferen?

Misschien zou je een onderscheid moeten maken tussen gevoelens en indrukken. Als je een beker ziet, dan heb niet het gevoel van een beker, maar je neemt een object waar. Zodra je de beker 'herkent' als een beker, dan zit je gelijk bevangen in de taal en kan je daaraan niet meer ontsnappen. Voordat je de beker als 'beker' hebt herkent, is het object onbruikbaar en betekenisloos.

quote:

Op vrijdag 23 oktober 2009 14:24 schreef uxorius het volgende:
Misschien zou je een onderscheid moeten maken tussen gevoelens en indrukken. Als je een beker ziet, dan heb niet het gevoel van een beker, maar je neemt een object waar. Zodra je de beker 'herkent' als een beker, dan zit je gelijk bevangen in de taal en kan je daaraan niet meer ontsnappen. Voordat je de beker als 'beker' hebt herkent, is het object onbruikbaar en betekenisloos.

Een dat is relevant omdat?
Conclusie aangaande de rest?

quote:

Op vrijdag 23 oktober 2009 14:24 schreef uxorius het volgende:
Voordat je de beker als 'beker' hebt herkent, is het object onbruikbaar en betekenisloos.

Betekenisloos zeker, dat lijkt me logisch samenhangend met het feit dat je het op dat moment nog niet als zodanig herkent (in feite komt het op hetzelfde neer nl.). Maar onbruikbaar? Wel in die zin, dat als we ons geen voorstelling kunnen maken van wat we er mee zouden kunnen doen, we er ook niets mee kunnen aanvangen. Maar het is MI niet noodzakelijk om iets te benoemen alvorens we iets kunnen gebruiken. We kunnen weldegelijk leren om een beter te hanteren zonder er een naam voor te hebben natuurlijk.
Herkenning is dus niet per se taalgebonden.

quote:

Op vrijdag 23 oktober 2009 22:25 schreef sneakypete het volgende:

[..]

Betekenisloos zeker, dat lijkt me logisch samenhangend met het feit dat je het op dat moment nog niet als zodanig herkent (in feite komt het op hetzelfde neer nl.). Maar onbruikbaar? Wel in die zin, dat als we ons geen voorstelling kunnen maken van wat we er mee zouden kunnen doen, we er ook niets mee kunnen aanvangen. Maar het is MI niet noodzakelijk om iets te benoemen alvorens we iets kunnen gebruiken. We kunnen weldegelijk leren om een beter te hanteren zonder er een naam voor te hebben natuurlijk.
Herkenning is dus niet per se taalgebonden.

Het komt hier op neer dat men woorden nodig heeft om een beker of een kat te zien. Zonder het woord 'kat' zag ik de kat niet. Het is onmogelijk om onze taal te extrapoleren naar een dier, d.w.z. om met ons gebruik van woorden iets over de kat zeggen. Het is überhaupt nog maar de vraag of wat voor ons de naam 'kat' betekent iets wezenlijks in de werkelijkheid is. Ik kan mijzelf leuk uiten over wat de kat al niet zou waarnemen, of hoe het zou zijn om een kat te zijn, maar daarmee ontkom ik niet aan de problemen. Immers ik vooronderstel dat ik via de taal iets kan zeggen over het ding zelf. Als het ding er zou zijn is dat ontologie, dat zegt dat dingen in de werkelijkheid bestaan (onafhankelijk van de mens). Carnap zegt dan dat ontologie is te reduceren tot naamgeving, het woord 'kat' betreft naamgeving en dit is een semantische beslissing. Hiermee vervalt de scheiding tussen subject en object. Het is (de taal van) het subject waarop we zijn teruggevallen.

Hiermee zijn we bij Kant aangekomen. Kant spreekt van synthetische uitspraken wanneer het predikaatbegrip P iets toevoegt aan het subjectbegrip S, en van analytische uitspraken wanneer het predikaatbegrip P ligt besloten in het subjectbegrip S. Zo is de propositie Q: 'de cirkel (S) is rond (P)', analytisch. De propositie R: 'de tomaat (S) is rood (P)', synthetisch. Kant spreekt van a priori wanneer het oordeel van de propositie niet berust op empirie, en van a posteriori wanneer het oordeel wel berust op empirie. Een oordeel betekent: het toekennen van waar- of onwaarheid aan een propositie.
Het is gebleken dat Filosofen niet zo heel veel kunnen toevoegen aan het subject. D.w.z. Filosofen kunnen geen proposities uiten. Wanneer zij dit wel doen zijn zij ofwel met wetenschap bezig, ofwel met quasi-uitspraken (lees: metafysische uitspraken). Onder de laatste kunnen de grote filosofen worden geschaard, om maar te beginnen met Plato (die kennen jullie vast wel). Dit betekent dat de Filosoof alleen kan kijken naar het subjectbegrip. Kijk, daar zijn we weer terug bij het subject. Sterker nog, we zijn weer terug bij de taal!

Sneakypete, je lijkt niet overtuigd van de problemen waarop ik wijs wanneer je de scheiding tussen subject en object vooronderstelt. Nu moet je niet denken dat ik je kan overtuigen want dat kan een Filosoof niet. Filosofen als Plato, Kant, Nietzsche kun je lezen zonder dat hun problemen je ook maar iets aangaan. Zo ook de problemen waarop ik wijs. Ik wil ze natuurlijk best laten zien, in verder detail.
Maar laat eerst het bovenstaande duidelijk worden voor ons allen...

[ Bericht 0% gewijzigd door jan_billeman op 24-10-2009 01:11:42 ]

quote:

Op vrijdag 23 oktober 2009 14:24 schreef uxorius het volgende:
Zodra je de beker 'herkent' als een beker, dan zit je gelijk bevangen in de taal en kan je daaraan niet meer ontsnappen. Voordat je de beker als 'beker' hebt herkent, is het object onbruikbaar en betekenisloos.

Correct. Alleen moet je niet de fout ingaan door te spreken van een object dat buiten de taal ligt.

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2009 01:04 schreef jan_billeman het volgende:

[..]

Het komt hier op neer dat men woorden nodig heeft om een beker of een kat te zien. Zonder het woord 'kat' zag ik de kat niet. Het is onmogelijk om onze taal te extrapoleren naar een dier, d.w.z. om met ons gebruik van woorden iets over de kat zeggen. Het is überhaupt nog maar de vraag of wat voor ons de naam 'kat' betekent iets wezenlijks in de werkelijkheid is. Ik kan mijzelf leuk uiten over wat de kat al niet zou waarnemen, of hoe het zou zijn om een kat te zijn, maar daarmee ontkom ik niet aan de problemen. Immers ik vooronderstel dat ik via de taal iets kan zeggen over het ding zelf. Als het ding er zou zijn is dat ontologie, dat zegt dat dingen in de werkelijkheid bestaan (onafhankelijk van de mens). Carnap zegt dan dat ontologie is te reduceren tot naamgeving, het woord 'kat' betreft naamgeving en dit is een semantische beslissing. Hiermee vervalt de scheiding tussen subject en object. Het is (de taal van) het subject waarop we zijn teruggevallen.

Hiermee zijn we bij Kant aangekomen. Kant spreekt van synthetische uitspraken wanneer het predikaatbegrip P iets toevoegt aan het subjectbegrip S, en van analytische uitspraken wanneer het predikaatbegrip P ligt besloten in het subjectbegrip S. Zo is de propositie Q: 'de cirkel (S) is rond (P)', analytisch. De propositie R: 'de tomaat (S) is rood (P)', synthetisch. Kant spreekt van a priori wanneer het oordeel van de propositie niet berust op empirie, en van a posteriori wanneer het oordeel wel berust op empirie. Een oordeel betekent: het toekennen van waar- of onwaarheid aan een propositie.
Het is gebleken dat Filosofen niet zo heel veel kunnen toevoegen aan het subject. D.w.z. Filosofen kunnen geen proposities uiten. Wanneer zij dit wel doen zijn zij ofwel met wetenschap bezig, ofwel met quasi-uitspraken (lees: metafysische uitspraken). Onder de laatste kunnen de grote filosofen worden geschaard, om maar te beginnen met Plato (die kennen jullie vast wel). Dit betekent dat de Filosoof alleen kan kijken naar het subjectbegrip. Kijk, daar zijn we weer terug bij het subject. Sterker nog, we zijn weer terug bij de taal!

Sneakypete, je lijkt niet overtuigd van de problemen waarop ik wijs wanneer je de scheiding tussen subject en object vooronderstelt. Nu moet je niet denken dat ik je kan overtuigen want dat kan een Filosoof niet. Filosofen als Plato, Kant, Nietzsche kun je lezen zonder dat hun problemen je ook maar iets aangaan. Zo ook de problemen waarop ik wijs. Ik wil ze natuurlijk best laten zien, in verder detail.
Maar laat eerst het bovenstaande duidelijk worden voor ons allen...

Prima verhaal Jan de Billenman, maar ook hier mis ik een conclusie waarom dit filosofie in zijn algemeenheid uitsluit. En er lijkt mij niks mis met wetenschaps filosofen..

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2009 12:17 schreef hardromacore het volgende:

[..]

Prima verhaal Jan de Billenman, maar ook hier mis ik een conclusie waarom dit filosofie in zijn algemeenheid uitsluit.

Jij hebt dus geen last van de door mij eerder aangehaalde problemen? Dat kan.
Ik zeg niet dat dit filosofie in zijn algemeenheid uitsluit, hoe kom je daarbij? Ik zeg alleen, wil de Filosofie zinvol zijn moet zij zich anders opstellen.

quote:

En er lijkt mij niks mis met wetenschaps filosofen..

Nu moet je wel proberen iets te zeggen en niet zomaar iets roepen. Neem een voorbeeld aan mijn welgearticuleerd verhaal.

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2009 16:12 schreef jan_billeman het volgende:

Nu moet je wel proberen iets te zeggen en niet zomaar iets roepen. Neem een voorbeeld aan mijn welgearticuleerd verhaal.

Ik riep maar wat..

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2009 01:04 schreef jan_billeman het volgende:

[..]

Het komt hier op neer dat men woorden nodig heeft om een beker of een kat te zien. Zonder het woord 'kat' zag ik de kat niet. Het is onmogelijk om onze taal te extrapoleren naar een dier, d.w.z. om met ons gebruik van woorden iets over de kat zeggen. Het is überhaupt nog maar de vraag of wat voor ons de naam 'kat' betekent iets wezenlijks in de werkelijkheid is. Ik kan mijzelf leuk uiten over wat de kat al niet zou waarnemen, of hoe het zou zijn om een kat te zijn, maar daarmee ontkom ik niet aan de problemen. Immers ik vooronderstel dat ik via de taal iets kan zeggen over het ding zelf. Als het ding er zou zijn is dat ontologie, dat zegt dat dingen in de werkelijkheid bestaan (onafhankelijk van de mens). Carnap zegt dan dat ontologie is te reduceren tot naamgeving, het woord 'kat' betreft naamgeving en dit is een semantische beslissing. Hiermee vervalt de scheiding tussen subject en object. Het is (de taal van) het subject waarop we zijn teruggevallen.

Maar draai het nu eens om: als deze zelfde 'kat' de kamer inloopt, ziet hij mij en springt hij op schoot of miauwt hij om eten. Dat impliceert dat de kat mij dus herkent, nietwaar? We kunnen in elk geval niet stellen dat ook mijn kat een 'semantische beslissing' heeft genomen. Nee, ook de kat beschouwt mij als een 'ding', een object in de ruimte. Dat is af te leiden uit zijn gedrag. Het in ons hoofd onderscheiden van objecten om ons heen is niet uniek menselijks en ook al helemaal niet uniek voor de filosoof. Sterker nog ik betwijfel ernstig of het mogelijk is om dit niet te doen.

quote:

Hiermee zijn we bij Kant aangekomen. Kant spreekt van synthetische uitspraken wanneer het predikaatbegrip P iets toevoegt aan het subjectbegrip S, en van analytische uitspraken wanneer het predikaatbegrip P ligt besloten in het subjectbegrip S. Zo is de propositie Q: 'de cirkel (S) is rond (P)', analytisch. De propositie R: 'de tomaat (S) is rood (P)', synthetisch. Kant spreekt van a priori wanneer het oordeel van de propositie niet berust op empirie, en van a posteriori wanneer het oordeel wel berust op empirie. Een oordeel betekent: het toekennen van waar- of onwaarheid aan een propositie.
Het is gebleken dat Filosofen niet zo heel veel kunnen toevoegen aan het subject. D.w.z. Filosofen kunnen geen proposities uiten. Wanneer zij dit wel doen zijn zij ofwel met wetenschap bezig, ofwel met quasi-uitspraken (lees: metafysische uitspraken). Onder de laatste kunnen de grote filosofen worden geschaard, om maar te beginnen met Plato (die kennen jullie vast wel). Dit betekent dat de Filosoof alleen kan kijken naar het subjectbegrip. Kijk, daar zijn we weer terug bij het subject. Sterker nog, we zijn weer terug bij de taal!

Waarmee je hebt 'aangetoond' dat de metafysica (want dat is volgens mij waar het je toch vooral om te doen is) in wezen niets zinnigs kan zeggen, maar eindeloos blijft steken. Daar is veel voor te zeggen. Anderzijds wijs ik er hierboven dus op dat het me weer al te flauw is om te stellen dat het maken van onderscheid tussen verschillende zaken (objecten) slechts een taalspel is.

quote:

Sneakypete, je lijkt niet overtuigd van de problemen waarop ik wijs wanneer je de scheiding tussen subject en object vooronderstelt. Nu moet je niet denken dat ik je kan overtuigen want dat kan een Filosoof niet. Filosofen als Plato, Kant, Nietzsche kun je lezen zonder dat hun problemen je ook maar iets aangaan. Zo ook de problemen waarop ik wijs. Ik wil ze natuurlijk best laten zien, in verder detail.
Maar laat eerst het bovenstaande duidelijk worden voor ons allen...

Wat bedoel jeermee dat een filosooof mij niet kan overtuigen? Waarom niet? Hij kan mij zijn gedachten laten weten, en ik kan die vervolgens overnemen. Indien ik dat doe, beschouw ik dat als 'overtuigen'.

Overigens voer ik hier een dialoog met je, niet om je ongelijk aan te tonen, eerder om tot een beter inzicht in jouw en mijn eigen gedachten te komen

[ Bericht 1% gewijzigd door sneakypete op 26-10-2009 15:07:07 ]

quote:

Op zaterdag 24 oktober 2009 01:10 schreef jan_billeman het volgende:

[..]

Correct. Alleen moet je niet de fout ingaan door te spreken van een object dat buiten de taal ligt.

Het is waar dat het menselijke begrip van de wereld der dingen voor een enorm deel mogelijk wordt gemaakt door taal, maar de taal is niet noodzakelijk om de dingen an sich waar te nemen en ook niet om ze aan te wenden. Sneakypete wijst al op het gedrag van een kat. Taal maakt het voorts mogelijk het één en ander te expliciteren, voor jezelf maar ook richting anderen.

Ik zit op dit moment een boek te lezen. Ik til nu het boek op. Wat ik zojuist heb opgetild, bestaat dat dan enkel als een 'begrip' of bestaat er ook één geheel, één object, dat wat ik nl. zojuist heb opgetild (dat wat we dus een boek noemen)?
Het laatste ligt MI voor de hand.

quote:

Op maandag 26 oktober 2009 14:45 schreef sneakypete het volgende:

Maar draai het nu eens om: als deze zelfde 'kat' de kamer inloopt, ziet hij mij en springt hij op schoot of miauwt hij om eten. Dat impliceert dat de kat mij dus herkent, nietwaar? We kunnen in elk geval niet stellen dat ook mijn kat een 'semantische beslissing' heeft genomen. Nee, ook de kat beschouwt mij als een 'ding', een object in de ruimte. Dat is af te leiden uit zijn gedrag. Het in ons hoofd onderscheiden van objecten om ons heen is niet uniek menselijks en ook al helemaal niet uniek voor de filosoof. Sterker nog ik betwijfel ernstig of het mogelijk is om dit niet te doen.

Hoe de kat jou beschouwt daar kan een Filosoof niets over zeggen, dan doet hij namelijk metafysische uitspraken. Het lijkt mij ook absurd ook maar te denken dat je over het leven van een kat iets Filosofisch kan zeggen, zonder daarmee meteen in zinloosheid te vervallen. Dus misschien kun je bij de psychologie aankloppen, die houden zich daarmee bezig.

quote:

Waarmee je hebt 'aangetoond' dat de metafysica (want dat is volgens mij waar het je toch vooral om te doen is) in wezen niets zinnigs kan zeggen, maar eindeloos blijft steken. Daar is veel voor te zeggen. Anderzijds wijs ik er hierboven dus op dat het me weer al te flauw is om te stellen dat het maken van onderscheid tussen verschillende zaken (objecten) slechts een taalspel is.

Zo flauw vind ik dat niet hoor. Sterker nog, het is wat wij vandaag de dag het darwinisme noemen, want selectie zorgt voor wat blijft behouden -- c.q. wat zich herhaalt. Maar misschien ga ik alweer een stappie te ver. Zoals gezegd heeft het 'taalspel' immense consequenties. Werelden storten in. Een voor de hand liggend voorbeeld is natuurlijk Nietzsches uitspraak 'Gott ist Tot'. Dit is een ontologische uitspraak.

quote:

Wat bedoel jeermee dat een filosooof mij niet kan overtuigen? Waarom niet? Hij kan mij zijn gedachten laten weten, en ik kan die vervolgens overnemen. Indien ik dat doe, beschouw ik dat als 'overtuigen'.

Daar bedoel ik mee dat ik een monstrans ben: ik laat zien. Je mag gedachten best overnemen hoor, maar dat vind ik niet zo belangrijk.

quote:

Op maandag 26 oktober 2009 22:32 schreef jan_billeman het volgende:
Hoe de kat jou beschouwt daar kan een Filosoof niets over zeggen, dan doet hij namelijk metafysische uitspraken. Het lijkt mij ook absurd ook maar te denken dat je over het leven van een kat iets Filosofisch kan zeggen, zonder daarmee meteen in zinloosheid te vervallen. Dus misschien kun je bij de psychologie aankloppen, die houden zich daarmee bezig.

Nee, hier maak je een denkfout. De wijze waarop een kat de wereld aanschouwt is geenszins een denkterrein dat tot de metafysica behoort. Het observatievermogen van een kat maakt deel uit van de fysische wereld. Het is dus wel degelijk terecht om dat vraagstuk in dit verband aan te halen.

quote:

Op maandag 26 oktober 2009 22:32 schreef jan_billeman het volgende:

[..]

Hoe de kat jou beschouwt daar kan een Filosoof niets over zeggen, dan doet hij namelijk metafysische uitspraken. Het lijkt mij ook absurd ook maar te denken dat je over het leven van een kat iets Filosofisch kan zeggen, zonder daarmee meteen in zinloosheid te vervallen. Dus misschien kun je bij de psychologie aankloppen, die houden zich daarmee bezig.

Ik vraag geen enkele filosoof dan ook zich in te leven in een kat. Ik gaf het voorbeeld enkel ter illustratie om aan te tonen dat het beslist niet zo is dat waarneming en daaruit volgende indelingen niet één op één gebonden zijn aan taal.

quote:

Zo flauw vind ik dat niet hoor. Sterker nog, het is wat wij vandaag de dag het darwinisme noemen, want selectie zorgt voor wat blijft behouden -- c.q. wat zich herhaalt. Maar misschien ga ik alweer een stappie te ver. Zoals gezegd heeft het 'taalspel' immense consequenties. Werelden storten in. Een voor de hand liggend voorbeeld is natuurlijk Nietzsches uitspraak 'Gott ist Tot'. Dit is een ontologische uitspraak.

Wat de consequenties betreft ben ik het met je eens. Ik denk ook niet eens, als ik het nu verder met je doordenk, dat we het enorm oneens zijn. Voor zover ik begrijp is je centrale punt dat de Filosoof achterhaald is in die zin, dat zijn methode ongeschikt is om bruikbare kennis te genereren voor anderen. Dat is, zeker als het om droge beschrijving gaat, min of meer juist in die zin dat de wetenschap betere alternatieven biedt. Maar het bestuderen van de geschiedenis van de filosofie is nuttig evenals dat het de enige mogelijkheid is om 'spiritueel kapitaal' te vergaren aangaande onderwerpen waarover de wetenschapper dan weer niets zinnigs kan zeggen (iets wat de filosoof dus ook niet écht kan), nl morele thema's.

quote:

Daar bedoel ik mee dat ik een monstrans ben: ik laat zien. Je mag gedachten best overnemen hoor, maar dat vind ik niet zo belangrijk.

Voor mij ben je gewoon een mens als ik, en vindt je het stiekem best fijn als ik iets van je leer. Dat post-moderne schijn-egocentrisme mag je voor mij achterwege laten. JAM opende (zoals ik hier eerder naar verwees) een topic waarin hij aangaf 'de moraal' achter zich te laten; ook daar geloof ik gewooweg geen snars van.

quote:

Op maandag 26 oktober 2009 22:42 schreef servus_universitas het volgende:

[..]

Nee, hier maak je een denkfout. De wijze waarop een kat de wereld aanschouwt is geenszins een denkterrein dat tot de metafysica behoort. Het observatievermogen van een kat maakt deel uit van de fysische wereld. Het is dus wel degelijk terecht om dat vraagstuk in dit verband aan te halen.

Ik zeg dan ook dat als een Filosoof hierover gaat spreken hij in metafysica vervalt. Denk aan wat ik heb verteld over de methode van de Filosofie.

quote:

Op maandag 26 oktober 2009 22:49 schreef jan_billeman het volgende:

[..]

Ik zeg dan ook dat als een Filosoof hierover gaat spreken hij in metafysica vervalt. Denk aan wat ik heb verteld over de methode van de Filosofie.

Maar de metafysica van een filosoof is dezelfde als die van, bijvoorbeeld, een natuurkundige. De grens tussen metafysica en fysica kan toch niet per discipline verschillen? Hoe kan de filosofie dan van waarde zijn voor de wetenschap?

Voor zover ik mezelf bezig heb gehouden met de filosofie, was dat dan ook niet om inzicht te krijgen in de 'aard der dingen'(het zijnde van het zijn). Want zeg zelf: alleen een doorgewinterde filosoof is zich überhaupt van zulke vragen bewust. Het ging mij meer om een inzicht in noties van goed en kwaad; een denkkader aangaande de wereld om mij heen.
Wat dat betreft vind ik het zeker niet zinloos, wat de filosofen zoal gezegd hebben. Het is zeker zo, dat geen van hen de waarheid in pacht had. Maar het zou gemakzuchtig zijn om daarom te stellen dat het zinloos is om over zulke thema's te spreken. Dat is het niet. Niet, omdat we de mogelijkheid zouden hebben eeuwige waarheden (in zuivere vorm) te ontdekken, maar omdat we in elk geval in de buurt kunnen komen van dat wat men een 'houvast' noemt. Nietzsche heb ik je genoemd, maar ook de imperatieven van Kant zijn zeker niet zinloos ondanks dat het ver van het wetenschappelijke af staat.

Ondanks dat onze levens nl. verschillend zijn, hebben wij ook overeenkomstige gevoelens en behoeften. Daarop kunnen eerdere inzichten een mooie invulling bieden, al blijft de keuze wat ermee gedaan wordt aan het individu. Een aardig voorbeeld van een werk op dit gebied is geografie van goed en kwaad
Geen werk over de aard der dingen maar meer over alledaagse omgangsnormen en de geschiedenis er van. Ook de schijnbaar antimorele werken van Nietzsche hebben hun invloed gehad zij het op een andere manier.

Misschien is dat niet echt jouw interesse, maar dat is in elk geval de tak die mij nog het meest interesseert. Temeer omdat veel andere zaken door de wetenschap afgehandeld dienen te worden.

quote:

Op maandag 26 oktober 2009 22:44 schreef sneakypete het volgende:

[..]

Ik vraag geen enkele filosoof dan ook zich in te leven in een kat. Ik gaf het voorbeeld enkel ter illustratie om aan te tonen dat het beslist niet zo is dat waarneming en daaruit volgende indelingen niet één op één gebonden zijn aan taal.

Je hebt toch taal nodig om het erover te hebben?

quote:

Wat de consequenties betreft ben ik het met je eens. Ik denk ook niet eens, als ik het nu verder met je doordenk, dat we het enorm oneens zijn. Voor zover ik begrijp is je centrale punt dat de Filosoof achterhaald is in die zin, dat zijn methode ongeschikt is om bruikbare kennis te genereren voor anderen. Dat is, zeker als het om droge beschrijving gaat, min of meer juist in die zin dat de wetenschap betere alternatieven biedt. Maar het bestuderen van de geschiedenis van de filosofie is nuttig evenals dat het de enige mogelijkheid is om 'spiritueel kapitaal' te vergaren aangaande onderwerpen waarover de wetenschapper dan weer niets zinnigs kan zeggen (iets wat de filosoof dus ook niet écht kan), nl morele thema's.

Ik zeg niet dat de Filosofie niets kan. Zoals gezegd zeg ik dat het moet kijken naar het subject, in het bijzonder 'verschil' binnen het subject. Daar wordt het wat ingewikkelder.
Het bestuderen van de filosofie is geen Filosofie, daar hebben we de geschiedwetenschappen voor.

quote:

Voor mij ben je gewoon een mens als ik, en vindt je het stiekem best fijn als ik iets van je leer. Dat post-moderne schijn-egocentrisme mag je voor mij achterwege laten. JAM opende (zoals ik hier eerder naar verwees) een topic waarin hij aangaf 'de moraal' achter zich te laten; ook daar geloof ik gewooweg geen snars van.

Dat mag jij vinden.

quote:

Op maandag 26 oktober 2009 22:53 schreef servus_universitas het volgende:

[..]

Maar de metafysica van een filosoof is dezelfde als die van, bijvoorbeeld, een natuurkundige. De grens tussen metafysica en fysica kan toch niet per discipline verschillen? Hoe kan de filosofie dan van waarde zijn voor de wetenschap?

Er is een duidelijke grens tussen de wetenschappen en de Filosofie. Filosofie kan om die reden dan ook absoluut niet van waarde zijn voor de wetenschap.

quote:

Op maandag 26 oktober 2009 22:54 schreef jan_billeman het volgende:

[..]

Je hebt toch taal nodig om het erover te hebben?

Ik zou ook gebarentaal kunnen gebruiken indien de omstandigheden ertoe waren natuurlijk, maar laten we het niet flauw maken. Dat taal een voor de hand liggend middel is, bewijst niet dat taal alleen ons denken beheerst.

quote:

Ik zeg niet dat de Filosofie niets kan. Zoals gezegd zeg ik dat het moet kijken naar het subject, in het bijzonder 'verschil' binnen het subject. Daar wordt het wat ingewikkelder.
Het bestuderen van de filosofie is geen Filosofie, daar hebben we de geschiedwetenschappen voor.

Maar wel zodra men er zelf een eigen visie op los durft te laten.

quote:

Op maandag 26 oktober 2009 22:54 schreef jan_billeman het volgende:


Dat mag jij vinden.

Dat is een Johnstuartmillargument.

quote:

Op maandag 26 oktober 2009 22:53 schreef sneakypete het volgende:
Voor zover ik mezelf bezig heb gehouden met de filosofie, was dat dan ook niet om inzicht te krijgen in de 'aard der dingen'(het zijnde van het zijn). Want zeg zelf: alleen een doorgewinterde filosoof is zich überhaupt van zulke vragen bewust. Het ging mij meer om een inzicht in noties van goed en kwaad; een denkkader aangaande de wereld om mij heen.
Wat dat betreft vind ik het zeker niet zinloos, wat de filosofen zoal gezegd hebben. Het is zeker zo, dat geen van hen de waarheid in pacht had. Maar het zou gemakzuchtig zijn om daarom te stellen dat het zinloos is om over zulke thema's te spreken. Dat is het niet. Niet, omdat we de mogelijkheid zouden hebben eeuwige waarheden (in zuivere vorm) te ontdekken, maar omdat we in elk geval in de buurt kunnen komen van dat wat men een 'houvast' noemt. Nietzsche heb ik je genoemd, maar ook de imperatieven van Kant zijn zeker niet zinloos ondanks dat het ver van het wetenschappelijke af staat.

Ondanks dat onze levens nl. verschillend zijn, hebben wij ook overeenkomstige gevoelens en behoeften. Daarop kunnen eerdere inzichten een mooie invulling bieden, al blijft de keuze wat ermee gedaan wordt aan het individu. Een aardig voorbeeld van een werk op dit gebied is geografie van goed en kwaad
Geen werk over de aard der dingen maar meer over alledaagse omgangsnormen en de geschiedenis er van. Ook de schijnbaar antimorele werken van Nietzsche hebben hun invloed gehad zij het op een andere manier.

Misschien is dat niet echt jouw interesse, maar dat is in elk geval de tak die mij nog het meest interesseert. Temeer omdat veel andere zaken door de wetenschap afgehandeld dienen te worden.

Prima. Volgens mij is ethiek metafysica. De Filosofie kan daar geen zinnige uitspraken over doen. Waar Nietzsche het zag als een machtsmiddel, zie ik het als overleving. Kijk, daar hebben we het darwinisme weer.

quote:

Op maandag 26 oktober 2009 22:58 schreef sneakypete het volgende:

[..]

Dat is een Johnstuartmillargument.

Het is geen argument

quote:

Op maandag 26 oktober 2009 22:57 schreef sneakypete het volgende:

[..]

Ik zou ook gebarentaal kunnen gebruiken indien de omstandigheden ertoe waren natuurlijk, maar laten we het niet flauw maken. Dat taal een voor de hand liggend middel is, bewijst niet dat taal alleen ons denken beheerst.

Zoals gezegd is taal geen middel of instrument, maar veel meer dan dat.

Ik ben op dit moment ook aan het lezen in een boek getiteld 'de depressie-epidemie'. Geschreven door een vrouw die niet alleen haar sporen heeft in de wetenschap van de psychiatrie, maar ook in die van de wetenschapsfilosofie. Nu juist de combinatie blijkt erg zinvol geweest want zo kan zij een goed kritisch betoog houden over het thema depressie (omdat ze zich dus niet alleen bezig houdt met wat tot o heden voor kennis werd gehouden, maar ook met de manieren waarop men kennis denkt te kunnen verkrijgen, i.e. wetenschapsfilosofie).