quote:
Ik weet niet zeker of ik 't hier allemaal moet plaatsen, maar ach, mijn halve prive-leven staat er toch al op en dat het ijs van de koningin niet zo stevig is als ze doet beweren is ook al lang duidelijk dus fuck the world:
Hij begon er zelf over
Lagen samen op de bank, ik was dekentje ana 't spelen

(dan trekt ie mij helemaal over zich heen en liggen we samen versuft tv te kijken)
Toen zei ie ineens: Wat moet je toch met zo iemand als mij he? Word je nou nooit gek?
En ik heb eerlijk gezegd dat ik inderdaad wel eens gek werd, en zo kwam het gesprek op gang
Dat hij me super lief en mooi en lekker en leuk vond, maar dat een relatie er niet inzat
Waarom niet? Omdat hij zeker wist dat het mis zou gaan tussen ons omdat we zo anders zijn en dat wilde hij niet. Hij wil niet dat het misgaat omdat ie daarvoor te veel om me geeft en hij me in z'n leven wil houden
Lekkere kromme logica, maar goed
En daarna ging ie verder met hoe ik iemand verdiende die beter was dan hem
Geen alcoholist, iemand die geen drugs slikt af en toe, iemand die stabiel is… beter
Dus toen heb ik hem verbaal tegen z'n kop aan geslagen dat ie op moest houden zichzelf naar beneden te praten
Heb gezegd dat als ik na 4jr het gevoel heb weer toe te zijn aan een relatie dat er dan toch ECHT wel iets moois in hem moest zijn
Heb hem dus gezegd dat het onzin was, heb ook gezegd dat ik dacht dat ie inderdaad niet wilde binden, dat ik dat al een tijd voelde
En hij zei "misschien is 't dat wel ja… misschien is 't wel bindingsangst, omdat ik daarna ook bang ben het stuk te maken en te verliezen, pijn te doen"
Hij zat echt met de hele situatie in z'n maag en ik dus ook al een tijd. Heb hem verteld over Parijs en de brief die ik daar geschreven had. En hoewel er niet echt iets nieuws instond heb ik hem gepakt en met bevende vingers toch laten lezen. Niets nieuws inderdaad. Overbodig.... maar toch nodig, voor mezelf.
Daarna elkaar de hele avond vastgehouden en tranen weggeveegd......
Hij's nog de hele avond en nacht gebleven en vanochtend pas weggegaan