Geen vaste levenspartner.

quote:

Op zondag 4 oktober 2009 18:00 schreef Seven.of.Nine het volgende:


De reden dat ik het soms niet tof vind is dat de situatie op deze manier een beetje uitzichtloos is. Niet wetende of het zo blijft of dat het toch nog verandert is het moeilijkst. Als ik zeker weet dat ik alleen nog losse relaties ga hebben, dan laat ik dat idee van een vaste levenspartner los en dan kan ik me ook instellen op zo'n leven. Maar goed, dat soort dingen weet je nooit van tevoren.

Het klinkt inderdaad alsof je een vol leven hebt en ik kan me voorstellen dat dat flinke aanpassingen zou vergen als je uiteindelijk met een partner samen zou wonen.
Dat de druk er ook niet direct is vanuit je vriendengroep is dan wat lifestyle betreft een voordeel, maar inhakend op je laatste stukje, kan ik me voorstellen dat het gebrek aan zekerheid je opbreekt.

Single blijven kan lang leuk en jolig zijn, maar op een gegeven moment ben je gewoon een single en heb je op je 50e nog niemand. Als je daar op ingesteld bent, hoef je in ieder geval nergens op te rekenen en weet je gewoon hoe je eindigt.
Moeilijk..

Yay ik ben eind twintig

quote:

Op zondag 4 oktober 2009 18:42 schreef Untouchables het volgende:
Als je daar op ingesteld bent, hoef je in ieder geval nergens op te rekenen en weet je gewoon hoe je eindigt.

Ik snap dat "instellen op" niet precies. Als je je instelt op een leven als "eeuwige single", houdt dat dan in dat je in je eentje een huis koopt, in je eentje lid wordt van de schaakclub, in je eentje op vakantie gaat? En wat doet iemand die daar niet op is "ingesteld" dan? Staat die in een soort "wachtstand" totdat de relatie er is?

En wat nou als je erop was ingesteld dat je eeuwig single zou blijven en verdorie komt ineens die leuke vrouw je leven in? Of je was erop ingesteld dat je huwelijk eeuwig zou voortduren en ineens strandt het toch?

Je leeft gewoon je leven lijkt me, zonder te weten wat de dag van morgen brengt. Ik denk dat je je er maar het beste gewoon op kunt instellen dat je het allemaal niet weet.

quote:

Op zondag 4 oktober 2009 18:52 schreef ShadyLane het volgende:

[..]

Ik snap dat "instellen op" niet precies. Als je je instelt op een leven als "eeuwige single", houdt dat dan in dat je in je eentje een huis koopt, in je eentje lid wordt van de schaakclub, in je eentje op vakantie gaat? En wat doet iemand die daar niet op is "ingesteld" dan? Staat die in een soort "wachtstand" totdat de relatie er is?

En wat nou als je erop was ingesteld dat je eeuwig single zou blijven en verdorie komt ineens die leuke vrouw je leven in? Of je was erop ingesteld dat je huwelijk eeuwig zou voortduren en ineens strandt het toch?

Je leeft gewoon je leven lijkt me, zonder te weten wat de dag van morgen brengt.

Ja sorry, ik geef toe dat het een beetje een crappy post was.
Instellen op zulke dingen is inderdaad niet echt te doen.

quote:

Op zondag 4 oktober 2009 18:55 schreef Seven.of.Nine het volgende:
maar ik denk dat ik stiekem gewoon wil weten wat de toekomst brengt. Uiteraard is dit volledig onrealistisch.

Op het moment dat je weet hoe je hier achter komt, laat het mij dan even weten!

Ik herken me ook wel in sommige punten hier. Ik ben dan wel 'pas' 24, maar in mijn omgeving stikt het van de gesettelde settletjes en zwangere vrouwen. Dan kriebelt het toch bij mezelf ook wel eens. Begrijp me niet verkeerd, ik ben graag een avond alleen, maar het is idd ook wel eens leuk als je iemand hebt om samen mee te eten bijv
Wat ik zelf als single gewoon niet leuk vind, zijn de feestdagen of uitjes van het werk waar je dan weer als enige zonder aanhang verschijnt en dan vooral het commentaar van sommige grappige familieleden: "Heb je nu nog niemand? Het wordt wel eens tijd zeg!" . Ben ik dan al zo bejaard?

quote:

Op zondag 4 oktober 2009 19:33 schreef Seven.of.Nine het volgende:

[..]

Dat interesseert mij dan weer geen hol. Er zijn maar weinig stelletjes waarvan ik denk dat ze het goed voor elkaar hebben samen. Als iemand me echt de keel uithangt, leg ik gewoon de vinger op de zere plek in zijn/haar eigen relatie met vermelding ik daar toch niet voor zou tekenen. Zo heb ik meerdere stelletjes tegen mij in het harnas gejaagd . En eten doe ik vaak met vrienden, probeer dat toch wel wekelijks te doen.

Nee ok, daar heb je wel gelijk in. Niet elke relatie gaat over rozen, maar in mijn omgeving gaat de meerderheid (voor zover ik kan zien dan) wel goed.

Mijn ervaring is echter wel dat er wordt gesuggereerd dat er wat mis met je is als je op je 24ste geen relatie hebt. (zoals ook een zekere persoon in dit topic). Beetje jammer

quote:

Op zondag 4 oktober 2009 18:28 schreef MarMar het volgende:

[..]

Wat een onzin, verliefdheid is iets wat je (soms tegen beter weten in) overkomt.

Onbewust ja. Dat zeg ik toch?

quote:

Op zondag 4 oktober 2009 19:24 schreef meami het volgende:
Ik herken me ook wel in sommige punten hier. Ik ben dan wel 'pas' 24, maar in mijn omgeving stikt het van de gesettelde settletjes en zwangere vrouwen. Dan kriebelt het toch bij mezelf ook wel eens. Begrijp me niet verkeerd, ik ben graag een avond alleen, maar het is idd ook wel eens leuk als je iemand hebt om samen mee te eten bijv
Wat ik zelf als single gewoon niet leuk vind, zijn de feestdagen of uitjes van het werk waar je dan weer als enige zonder aanhang verschijnt en dan vooral het commentaar van sommige grappige familieleden: "Heb je nu nog niemand? Het wordt wel eens tijd zeg!" . Ben ik dan al zo bejaard?

Verjaardagen met tantes-die-verder-niets-te-doen-hebben zijn vervelend. En hoe staat het met de liefde? Nog niemand? Nou...zo... de helft van m'n familie is er nu ook stellig van overtuigd dat ik latent homo ben.

quote:

Op zondag 4 oktober 2009 19:24 schreef meami het volgende:
Ik herken me ook wel in sommige punten hier. Ik ben dan wel 'pas' 24, maar in mijn omgeving stikt het van de gesettelde settletjes en zwangere vrouwen. Dan kriebelt het toch bij mezelf ook wel eens. Begrijp me niet verkeerd, ik ben graag een avond alleen, maar het is idd ook wel eens leuk als je iemand hebt om samen mee te eten bijv
Wat ik zelf als single gewoon niet leuk vind, zijn de feestdagen of uitjes van het werk waar je dan weer als enige zonder aanhang verschijnt en dan vooral het commentaar van sommige grappige familieleden: "Heb je nu nog niemand? Het wordt wel eens tijd zeg!" . Ben ik dan al zo bejaard?

Hoe herkenbaar... Echt zó ontzettend irritant is dat ja, en dan denken ze ook nog leuk te zijn door erop door te vragen of nog erger: ze weten nog wel iemand voor je... Hoe goed bedoeld ook, ik heb echt een hekel aan koppelpogingen. Maar dat zijn wel de momenten waarop je je extra alleen voelt ja...

quote:

Op zondag 4 oktober 2009 20:30 schreef Metalfreak het volgende:

[..]

Hoe herkenbaar... Echt zó ontzettend irritant is dat ja, en dan denken ze ook nog leuk te zijn door erop door te vragen of nog erger: ze weten nog wel iemand voor je... Hoe goed bedoeld ook, ik heb echt een hekel aan koppelpogingen. Maar dat zijn wel de momenten waarop je je extra alleen voelt ja...

Ben ik daar toch niet alleen in Ik vind het knap als iemand zich het niet aantrekt, maar daar ben ik nog niet zo bedreven in
Mijn vriendinnen weten dat ze me niet moeten koppelen. Ik heb namelijk ook niet echt een bepaald type, dat scheelt

quote:

Op zondag 4 oktober 2009 20:37 schreef meami het volgende:

[..]

Ben ik daar toch niet alleen in Ik vind het knap als iemand zich het niet aantrekt, maar daar ben ik nog niet zo bedreven in
Mijn vriendinnen weten dat ze me niet moeten koppelen. Ik heb namelijk ook niet echt een bepaald type, dat scheelt

Ja ik werd dus ook gekoppeld, ik had echt zoiets van: "eh? is er iets mis met me dat ik dat soort dingen niet zelf kan regelen dan"

quote:

Op zondag 4 oktober 2009 18:18 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

Ik vind niets normaal aan democratie

Ik hanteer het objectieve begrip normaal, jij het subjectieve.

quote:

Op zondag 4 oktober 2009 18:20 schreef MarMar het volgende:
Door de meeste stemmen gelden komt een Jan Smit ook op nr 1.

conclusie: Sachertorte is een Jan Smit fan, dat moet, anders ben je niet normaal!

Ik ben geen Jan Smit fan. Dat maakt mij inderdaad op muziekgebied minder normaal.

quote:

Op zondag 4 oktober 2009 18:10 schreef ShadyLane het volgende:
Tja Sachertorte, het doet er allemaal niet zoveel toe wat normaal is. Het gaat erom waar iemand gelukkig van wordt.

Mee eens, maar deze mensen lijken niet echt gelukkig te worden van hun situatie. Dan kan een analyse van de situatie van pas komen, zodat je een mogelijk effectievere strategie kunt ontwikkelen.

quote:

Op zondag 4 oktober 2009 22:22 schreef Sachertorte het volgende:

[..]

Ik hanteer het objectieve begrip normaal, jij het subjectieve.

Er is niets objectief aan normaal

quote:

Op zondag 4 oktober 2009 22:25 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

Er is niets objectief aan normaal

Natuurlijk wel. Onder normaal wordt verstaan gedrag/opvattingen die dominant zijn in een bepaalde groep. Daarnaast heb je nog de subjectieve normaal: dat wat je zelf normaal vindt. Eigenlijk is dat niets anders dan jouw eigen normen en waarden toepassen op de externe wereld.

quote:

Op zondag 4 oktober 2009 22:25 schreef Sachertorte het volgende:
Mee eens, maar deze mensen lijken niet echt gelukkig te worden van hun situatie. Dan kan een analyse van de situatie van pas komen, zodat je een mogelijk effectievere strategie kunt ontwikkelen.

Pfoe, volgens mij zie je het veel zwaarder in dan "deze mensen".

quote:

Op zondag 4 oktober 2009 22:42 schreef ShadyLane het volgende:

[..]

Pfoe, volgens mij zie je het veel zwaarder in dan "deze mensen".

Oei, volgens mij zijn we nu van het ongelukkige soort?
Beetje krom idd.. dat ik alleen ben, betekent niet dat ik ongelukkig ben

quote:

Op zondag 4 oktober 2009 22:42 schreef ShadyLane het volgende:

[..]

Pfoe, volgens mij zie je het veel zwaarder in dan "deze mensen".

Eenzaam en alleen sterven is een angst van iedereen, op de antisocialen na. Ik heb dit topic overigens niet geopend, maar iemand anders: die vond dit blijkbaar zwaarwegend genoeg om er een heus topic aan te wijden. Ik reageer slechts.

Diegene die het opende is eind 20, ziet dus om zich heen iedereen settlen en dan is het heel normaal dat je je afvraagt of jij alleen over gaat blijven. Als je eenmaal wat ouder bent zie je in je omgeving de scheidingen en dan heb je in je vriendenkring singles, getrouwden, samenwonenden en LATters. Dan zie je dat het heel normaal is om soms een tijdlang een relatie te hebben, en dan weer een tijdlang single te zijn.

Trouwens, sterven zonder partner gebeurt -tragisch!- ook 50% van de mensen met een lange relatie, namelijk degenen die hun partner overleven. Sneu

Gevalletje midlife crisis.

quote:

Op zondag 4 oktober 2009 22:08 schreef Cruise.Elroy het volgende:

[..]

Ja ik werd dus ook gekoppeld, ik had echt zoiets van: "eh? is er iets mis met me dat ik dat soort dingen niet zelf kan regelen dan"

Ja, en meestal gaat het dan van "Zo, dit is <insert naam> en ga maar met elkaar praten" terwijl zij er op een afstandje heen blijven kijken waardoor je je nóg erger opgelaten voelt.

Bij familie is het helemaal kansloos, ik heb niet zo'n goeie band met mijn familie (buiten ouders en zus) dat zij weten wat mijn type zou zijn, dus elk willekeurig meisje uit de goeie leeftijdscategorie komt volgens hen in aanmerking... Ja, zo werkt dat niet he!

quote:

Op zondag 4 oktober 2009 23:00 schreef DemonRage het volgende:
Gevalletje midlife crisis.

Quarterlife crisis dan toch? Wel idd vrij normaal (heb je dat woord weer ) bij mensen van 25+ geloof ik.

quote:

Op zondag 4 oktober 2009 22:48 schreef Sachertorte het volgende:

[..]

Eenzaam en alleen sterven is een angst van iedereen, op de antisocialen na. Ik heb dit topic overigens niet geopend, maar iemand anders: die vond dit blijkbaar zwaarwegend genoeg om er een heus topic aan te wijden. Ik reageer slechts.

Ik ben een anti-sociaal

quote:

Op maandag 5 oktober 2009 10:52 schreef Papierversnipperaar het volgende:
Ik ben een anti-sociaal

Ik ook!
Wat leert die Sachertorte ons veel hè.

quote:

Op zondag 4 oktober 2009 15:19 schreef Sachertorte het volgende:
Als je op je 25e nog geen levenspartner hebt, ziet het er somber voor je uit. Alleen de mislukten en afdankertjes blijven dan nog voor je over.

In jouw dorp misschien

quote:

Op maandag 5 oktober 2009 13:24 schreef Catbert het volgende:

[..]

In jouw dorp misschien

M'n toetsenbord, wat doe je

quote:

Op maandag 5 oktober 2009 13:24 schreef Catbert het volgende:

[..]

In jouw dorp misschien

Ik heb nog nooit van mijn leven in een dorp gewoond. Het is gewoon zo dat sommige mensen wat succesvoller in de liefde zijn dan anderen, ik kan het ook niet helpen.

quote:

Op maandag 5 oktober 2009 14:57 schreef Sachertorte het volgende:
Ik heb nog nooit van mijn leven in een dorp gewoond. Het is gewoon zo dat sommige mensen wat succesvoller in de liefde zijn dan anderen, ik kan het ook niet helpen.

Dus iemand die vanaf z'n 18e met hetzelfde meisje heeft, gaat trouwen e.d., is succesvoller dan iemand die dat op z'n 30e ofzo doet?

quote:

Op maandag 5 oktober 2009 15:03 schreef Catbert het volgende:

[..]

Dus iemand die vanaf z'n 18e met hetzelfde meisje heeft, gaat trouwen e.d., is succesvoller dan iemand die dat op z'n 30e ofzo doet?

18 is wat jong denk ik, maar je kunt redelijk algemeen wel stellen dat wie goed in de markt ligt eerder en beter voorzien zal zijn.

quote:

Op maandag 5 oktober 2009 15:15 schreef Sachertorte het volgende:
18 is wat jong denk ik, maar je kunt redelijk algemeen wel stellen dat wie goed in de markt ligt eerder en beter voorzien zal zijn.

Relaties kunnen altijd om een of andere reden stuklopen. Dus dat je op je 30e single bent zegt niks.

quote:

Op maandag 5 oktober 2009 15:17 schreef Catbert het volgende:

[..]

Relaties kunnen altijd om een of andere reden stuklopen. Dus dat je op je 30e single bent zegt niks.

Er zijn altijd uitzonderingen, maar ik denk dat ik in grote lijnen wel gelijk heb.

quote:

Op maandag 5 oktober 2009 15:26 schreef Sachertorte het volgende:
Er zijn altijd uitzonderingen, maar ik denk dat ik in grote lijnen wel gelijk heb.

Ik ken meer uitzonderingen in mijn omgeving dan mensen die al vanaf hun 20e samenzijn en bij wie het nog steeds werkt. Dus ik denk dat je in grote lijnen wel ongelijk hebt

Mocht ik toch geen gelijk hebben, dan ben ik benieuwd naar je argumentatie. Dat sommige mensen "makkelijk" een relatie krijgen is namelijk geen garantie dat ze ook daadwerkelijk bij elkaar blijven. Vooral rond je 20e verander je sterk, en als beide personen een andere 'richting' inslaan gaat dat vaak niet goed. En dat zie je erg veel gebeuren in relaties die voor of tijdens een studententijd ontstaan zijn.

quote:

Op maandag 5 oktober 2009 15:30 schreef Catbert het volgende:

[..]

Ik ken meer uitzonderingen in mijn omgeving dan mensen die al vanaf hun 20e samenzijn en bij wie het nog steeds werkt. Dus ik denk dat je in grote lijnen wel ongelijk hebt

Mocht ik toch geen gelijk hebben, dan ben ik benieuwd naar je argumentatie. Dat sommige mensen "makkelijk" een relatie krijgen is namelijk geen garantie dat ze ook daadwerkelijk bij elkaar blijven. Vooral rond je 20e verander je sterk, en als beide personen een andere 'richting' inslaan gaat dat vaak niet goed. En dat zie je erg veel gebeuren in relaties die voor of tijdens een studententijd ontstaan zijn.

20 is ook te jong. Maar zo rond je 25e is je persoonlijkheid wel redelijk uitgekristalliseerd, en hebben de meeste mensen ook een doel in het leven gevonden. Wellicht dat ik voor academici de grens nog iets hoger moet leggen dan 25. Maar wie er ook in de jaren daarna steeds niet in slaagt een interessante levenspartner te vinden/aan zich te binden, heeft waarschijnlijk niet alleen pech. Er zullen natuurlijk altijd uitzonderingen zijn.

quote:

Op maandag 5 oktober 2009 15:37 schreef Sachertorte het volgende:
20 is ook te jong. Maar zo rond je 25e is je persoonlijkheid wel redelijk uitgekristalliseerd, en hebben de meeste mensen ook een doel in het leven gevonden. Wellicht dat ik voor academici de grens nog iets hoger moet leggen dan 25. Maar wie er ook in de jaren daarna steeds niet in slaagt een interessante levenspartner te vinden/aan zich te binden, heeft waarschijnlijk niet alleen pech. Er zullen natuurlijk altijd uitzonderingen zijn.

Het wordt steeds ouder

Een vriend van me is dit jaar gescheiden, en net een leuke meid leren kennen op wie hij helemaal verliefd is. Of je levenspartner echt interessant is, merk je toch pas na een bepaalde tijd. En of mensen niet ernstig veranderen moet je ook maar afwachten. De kans daarop is rond je 30e een stuk kleiner dan rond je 20e dus ik vind het helemaal niet vreemd dat veel mensen in mijn omgeving (ik ben zelf 29 en net weer single) een beetje aan echt serieuze relaties beginnen.

Zelf behoor ik tot een groep waar andere belangen veel meer prioriteit hebben dan het samen zijn met, in mijn geval, een vrouw. Hiermee bedoel ik dat ik alle vrijheid wil hebben om keuzes te maken, zonder dat ik rekening met iemand moet houden. Wil ik over een maand voor een half jaar naar Japan, dan ben ik weg. Ik ken mezelf en weet zeker dat wanneer ik mijn leven deel met ''de ware'' ik veel eerder geneigd ben om alles wel prima te vinden. Hier ben ik niet op uit. Kortom, daten etc. prima, maar ik geef meteen aan dat er niks inzit. Ja, ik houd het bewust tegen. Anderhalf jaar geleden ben ik eenmaal van gedachten veranderd en heb ik de keuze gemaakt om toch maar eens de relatie aan te gaan. Ik raakte verstrikt in een betrouwbaar net van haar omgeving. Ik was verliefd en wilde het eerst niet zien, totdat ik me anders ging gedragen, een goede vriend mij hier op attendeerde en ik mezelf bewust maakte van het feit dat alles zijn gangetje gaat zonder meerwaarde. Einde verhaal van die relatie.

Het punt is ook of je zonder aandacht je leven door kunt komen. Ik ken enorm veel mensen die dit dus niet kunnen en alleen daarom al een relatie moeten hebben. Liefde is dan ook zeker aanwezig overigens.

In mijn geval ben ik ''de ware'' op te jonge leeftijd tegengekomen. Helaas, en denk nu ook weleens als ik me meer had ingezet, of ik nog met haar samen zou zijn geweest. Gedachte zet ik binnen 5seconden ook weer in het archief en denk er verder zelden aan.

TS: Wel ben ik van mening dat je een ideale partner op elke leeftijd kunt tegenkomen. Daarom maak ik me ook totaal geen zorgen over dit punt in het leven. Als je jezelf maar veel onder mensen begeeft, kom je ook een select aantal tegen waar je wel meer in ziet en kom je er ook achter dat je echt niet de enige bent die een bepaalde motivatie heeft om geen partner te nemen op een bepaald moment. Kortom, ben je opzoek naar meer patronen in het leven, zoek zulke mensen dan ook op. Er lopen er veel meer in de wereld rond die bij je passen, dan je denkt. Als je maar niet ergens in een dorp woont waar je ook niet uitkomt, dan heb ik wel vertrouwen in je.

quote:

Op maandag 5 oktober 2009 15:41 schreef Catbert het volgende:

[..]

Het wordt steeds ouder

Dat ben ik met je eens.

quote:

Een vriend van me is dit jaar gescheiden, en net een leuke meid leren kennen op wie hij helemaal verliefd is. Of je levenspartner echt interessant is, merk je toch pas na een bepaalde tijd. En of mensen niet ernstig veranderen moet je ook maar afwachten. De kans daarop is rond je 30e een stuk kleiner dan rond je 20e dus ik vind het helemaal niet vreemd dat veel mensen in mijn omgeving (ik ben zelf 29 en net weer single) een beetje aan echt serieuze relaties beginnen.

Ook eens, maar het is ook zo dat sommige mensen beter in staat zijn de juiste patrner te vinden, beter in de markt liggen, en dus leukere partners vinden.

quote:

Op maandag 5 oktober 2009 16:10 schreef Sachertorte het volgende:
Ook eens, maar het is ook zo dat sommige mensen beter in staat zijn de juiste patrner te vinden, beter in de markt liggen, en dus leukere partners vinden.

Ik denk dat het wat anders is als je tot je 30 nog nooit een partner hebt gehad. Dan ga je een bepaalde wanhoop uitstralen denk ik. Maar als je gewoon een normaal leuk persoon bent, maakt het weinig uit of je 20 of 30 bent IMHO. In ieder geval, dat hoop ik maar

quote:

Op maandag 5 oktober 2009 16:12 schreef Catbert het volgende:

[..]

Ik denk dat het wat anders is als je tot je 30 nog nooit een partner hebt gehad. Dan ga je een bepaalde wanhoop uitstralen denk ik.

Dat lijkt me ook.

quote:

Maar als je gewoon een normaal leuk persoon bent, maakt het weinig uit of je 20 of 30 bent IMHO. In ieder geval, dat hoop ik maar

In de praktijk is het natuurlijk heel moeilijk om te bepalen of je tot de uitzonderingen behoort of niet. Sowieso denk ik dat het normaal gesproken verstandig is jezelf wijs te maken dat het niet aan je zelf ligt (mits je niet al te abnormaal bent, want dan moet je echt handelen als je iets wil verbeteren), dat is beter voor je zelfbeeld.

Zoek nog iemand om een huisje mee te kopen.

quote:

Op maandag 5 oktober 2009 16:12 schreef Catbert het volgende:

[..]

Ik denk dat het wat anders is als je tot je 30 nog nooit een partner hebt gehad. Dan ga je een bepaalde wanhoop uitstralen denk ik. Maar als je gewoon een normaal leuk persoon bent, maakt het weinig uit of je 20 of 30 bent IMHO. In ieder geval, dat hoop ik maar

Ik word volgende maand 30 en heb nog geen vaste partner gehad.
Echter heb ik nog niet het gevoel dat ik enige wanhoop aan het uitralen ben. Mijn probleem is gewoon dat k niet in zogenaamd gunstige situaties terecht kom om nieuwe meiden te ontmoeten. Mijn hobbies waaraan ik erg veel tijd besteed zijn voornamelijk omringd door mannen. Ik werk tegenwoordig zelfstandig, dus contact met collega's heb ik ook niet. En al was dat wel zo, ik werkte in de IT, dus dan weet je het wel.

Een vaste levenspartner zou wat mij betreft zeker wat toevoegen aan mijn leven. Alleen is ook maar alleen. Elke avond in mn eentje eten, op de bank zitten filmpje kijken. Ik ben echt niet ongelukkig, maar heb toch het gevoel dat ik wat mis.

Heb al een tijdje een profiel op RP om op die manier nieuwe contacten op te doen. Zonder succes nog, denk niet dat mijn foto en profiel aanspreekt. Ben waarschijnlijk niet 'normaal' genoeg om in hun plaatje te passen. Hun verlies denk ik dan, maar toch knaagt er soms iets

Ik ken nogal wat mensen die zo ongeveer doorlopend partners hebben gehad en telkens als ze weer even een paar maandjes zonder relatie zitten, stralen die een ongekende wanhoop uit. Het gaat dus kennelijk ook niet altijd op dat je juist door die wanhoop geen relatie krijgt, want er blijkt altijd wel een andere wanhopige te vinden die het met je wil proberen

quote:

Op zondag 4 oktober 2009 16:14 schreef MarMar het volgende:

[..]

Het leven is planbaar volgens jou?

Ain't that cute

BUT IT'S WROOOOOOOOOOONG!

Two stupid dogs

Ik snap hoe je je voelt. Ik heb vroeger redelijk veel scharrels gehad, maar nooit echt een relatie die langer duurt dan 4 weken. Rond mijn 15e tot mijn 19e was ik erg op zoek naar een relatie. Tegenwoordig niet meer. Ik ben nog maar 21, maar ik ben het andere geslacht al bijna vergeten. Ik zie mijzelf zo vrijgezel blijven eigenlijk.

quote:

Op zondag 4 oktober 2009 19:33 schreef Seven.of.Nine het volgende:

[..]

Dat interesseert mij dan weer geen hol. Er zijn maar weinig stelletjes waarvan ik denk dat ze het goed voor elkaar hebben samen. Als iemand me echt de keel uithangt, leg ik gewoon de vinger op de zere plek in zijn/haar eigen relatie met vermelding ik daar toch niet voor zou tekenen. Zo heb ik meerdere stelletjes tegen mij in het harnas gejaagd . En eten doe ik vaak met vrienden, probeer dat toch wel wekelijks te doen.

Dat vind ik dan toch wel weer een beetje zurig klinken

De Ideale Relatie is een zeldzaamheid (en meestal een beetje braakverwekkend ); de meeste 'normale' relaties hebben tijd en aandacht nodig, maar leveren de beide partijen ook geluk en algeheel well-being op. Aan jou de keuze of je dat die investering waard vindt. Zoeken naar de perfecte partner vind ik persoonlijk wat ambitieus; om met Dr Phil te spreken: de kans dat je de prins op het witte paard treft, de 100%-match, is erg klein. Je hebt meer kans van slagen als je investeert in een 80%-match, en dan allebei kleine dingen aanpast in je gedrag, zodat je toch samen gelukkig kunt zijn.

quote:

Op maandag 5 oktober 2009 23:57 schreef ColdFeet het volgende:

[..]

Dat vind ik dan toch wel weer een beetje zurig klinken

De Ideale Relatie is een zeldzaamheid (en meestal een beetje braakverwekkend ); de meeste 'normale' relaties hebben tijd en aandacht nodig, maar leveren de beide partijen ook geluk en algeheel well-being op. Aan jou de keuze of je dat die investering waard vindt. Zoeken naar de perfecte partner vind ik persoonlijk wat ambitieus; om met Dr Phil te spreken: de kans dat je de prins op het witte paard treft, de 100%-match, is erg klein. Je hebt meer kans van slagen als je investeert in een 80%-match, en dan allebei kleine dingen aanpast in je gedrag, zodat je toch samen gelukkig kunt zijn.

Maar wat als je al niet eens verliefd wordt?

quote:

Op dinsdag 6 oktober 2009 00:18 schreef Xennia het volgende:

[..]

Maar wat als je al niet eens verliefd wordt?

Ik ken een stel dat echt op puur vriendschappelijke basis heeft besloten samen te blijven - ze werden allebei niet verliefd. Ze zijn al ruim 30 jaar getrouwd, en het is echt een leuk, harmonieus stel, geloof het of niet. Of dat voor anderen de oplossing is? Ik denk het niet.

Als je niet verliefd wordt, houdt het toch op, lijkt me. Ik zou voor mezelf niet weten hoe je een relatie aangaat zonder verliefdheid.