to divorce or not to divorce

Dus je werd vanmorgen wakker en besefte dat je niet meer van je man houdt?
Maar gisteren nog wel dus of hoe werkt dat?

Blijf in ieder geval niet bij iemand uit medelijden, je wilt zelf gelukkig zijn dus moet je je eigen geluk ook creëren. Natuurlijk heeft dat een flinke impact op een kind, maar die komen daar ook weer bovenop.

Ik heb geen totale kijk op de situatie dus veel beter dan dit gaat mijn advies ook niet worden.

quote:

Op woensdag 30 september 2009 16:51 schreef Dawnbreaker het volgende:
Dus je werd vanmorgen wakker en besefte dat je niet meer van je man houdt?
Maar gisteren nog wel dus of hoe werkt dat?

goeie vraag....

En dan is er altijd nog relatietherapie.

Uit eigen ervaring: blijf niet bij elkaar voor het kind. 10 jaar opgroeien in een omgeving met ouders die neit van elkaar houden, is ook niet goed voor het kind.

quote:

Op woensdag 30 september 2009 16:50 schreef Sandrasan het volgende:
Ben je 10 jaar getrouwd, kom je erachter dat je eigenlijk niet meer van je echtgenoot houdt...

Wat nu? Alles wat hij zegt en doet irriteert me en waar ik voorheen half in paniek raakte bij de gedachte dat we misschien zouden moeten scheiden, maakt het me nu niet meer uit. Ik stel me voor hoe het zou zijn als hij niet meer hier zou wonen en dan komt er alleen maar een gevoel van rust.

De oplossing lijkt dan simpel: scheiden dus... maar we hebben een kind van 6. Wat is het effect van scheiding op zo'n ventje?
En nog een maar: echtgenoot is ziek. Hij zit nog in de onderzoeksfase, allemaal erg onzeker en dus angstig, en het zou weleens heel ernstig kunnen zijn. Ik vind dat ik er voor hem moet zijn, hem moet steunen, hoewel hij er niet voor mij was (mij niet steunde) toen ik zelf ernstig ziek was. Hij verweet mij zelfs dat ik er niet goed mee omging... (dan heb je het dus over de ziekte met een K, nou vraag ik je: is er een protocol voor ofzo, hoe je daar mee om moet gaan?)

Wat nu?

San

Bij hem blijven omdat ie ziek is zal je niet gelukkiger van worden. En je kan je ook afvragen of hij wel een vrouw bij zich wil hebben die niet meer van hem houdt...

quote:

Op woensdag 30 september 2009 16:50 schreef Sandrasan het volgende:
waar ik voorheen half in paniek raakte bij de gedachte dat we misschien zouden moeten scheiden, maakt het me nu niet meer uit.

Hoe lang is scheiden al een optie of een overweging voor je dan? Of waarom zouden jullie voorheen 'moeten' scheiden?

Oe ik lees toch wel een verwijt van jou naar hem dat hij er niet voor jou was toen jij hem nodig had.. en jij er wél voor hem wil zijn. De een kan wel een "schouder" zijn en de ander niet

Maar goed het kan voorkomen dat het niet meer houden van er langzaam maar zeker insluipt maar dan is de vraag wil je nog wel of heb je geen zin meer om er energie in te steken?

Weet hij van jouw twijfels ?

Lees ik het nu goed en zeg je dat je iemand met kanker jullie huis uit wil zetten?

Hoho ze weten nóg niet wat het is !!

quote:

Op woensdag 30 september 2009 17:08 schreef Sir_Mix_A_Lot het volgende:
Lees ik het nu goed en zeg je dat je iemand met kanker jullie huis uit wil zetten?

Ja en? En ik had het al gedaan als ik zelf niet de steun had gekregen die ik nodig zou hebben gehad.

Sandrasan, weet je man er al van dat je er tegenwoordig zo over denkt?

Want niet om het één of ander, maar die man leeft nu dus in grote onzekerheid en ongetwijfeld een fijne dosis angst, en dan komt daar ook nog bovenop dat zijn vrouw van hem af wil. When it rains, it pours...

Dat doet overigens niets af aan het feit dat jij wel je hart moet volgen. Je bent tenslotte zelf verantwoordelijk voor je eigen geluk.

Jeu wat klink jij als een leuke vrouw

quote:

Op woensdag 30 september 2009 17:20 schreef Aneurism het volgende:
Kortom je verwijt hem dat hij er niet was, terwijl hij je niet het huis heeft uit geflikkerd... Maar zelf sta je op het punt dat wel te doen.

for better and for worse


lijkt wel of TS en manlief elkaar de ziekte niet gunnen oid...

quote:

Op woensdag 30 september 2009 16:50 schreef Sandrasan het volgende:
De oplossing lijkt dan simpel: scheiden dus... maar we hebben een kind van 6. Wat is het effect van scheiding op zo'n ventje?

Die heeft uiteindelijk meer aan ouders die zelf ook gelukkig zijn. Maar moeilijk wordt het ongetwijfeld, voor hem.

quote:

Op woensdag 30 september 2009 17:27 schreef Garisson72 het volgende:

[..]

Die heeft uiteindelijk meer aan ouders die zelf ook gelukkig zijn. Maar moeilijk wordt het ongetwijfeld, voor hem.

Een scheiding is hoe dan ook wel kut. Of ze nou uit elkaar gaan of bij elkaar blijven met veel spanningen. Maar het komt wel goed met hem, zolang jullie het enigszins normaal regelen.

En je moet doen wat je hart zegt. Kies voor je eigen geluk. Ja en, hij is ziek? Je "verwijt" hem dat hij er niet voor jou was toen je zelf ziek was, dus waarom je daar druk over maken..

ik zeg zometeen niet dat je om je kind bij elkaar moet blijven, maar het heeft wel degelijk een heel grote inpak op je kind,
je zal je zoontje heel goed moeten voorbereiden als jullie samen de stap gezet hebben van: mama/papa gaat ergens anders wonen en hem dan uitleggen dat je papa niet meer zo lief vind als je zoontje hem vind. en hem uitleggen wanneer hij papa/mama mag bezoeken.
consequenties zijn, angstaanvallen, bedplassen, onzeker (denkend dat het zijn schuld is), niet meer goed functioneren op school, kan aggressief of heel teruggetrokken worden.
kijk het hoeft niet, maar de kans is wel vrij groot!
dus als je het wil en het hebt besproken moet je het ook echt doen en niet uiteindelijk nog beslissen om het niet te doen omdat je ineens beseft dat je toch niet bij je man weg wilt.
dat is pas not done voor dat jochie!

dus denk goed na! succes met je beslissing en sterkte met de ziekte van je man!

het zal de maatschappij van tegenwoordig wel zijn waar het normaal is om rond te gaan hoereren als de partner ernstig ziek is en je hard nodig heeft....?

quote:

Op woensdag 30 september 2009 17:58 schreef henkzijlstra het volgende:
het zal de maatschappij van tegenwoordig wel zijn waar het normaal is om rond te gaan hoereren als de partner ernstig ziek is en je hard nodig heeft....?

Dit is natuurlijk nergens op gebasseerd.
Dessalniettemin vind ik de tendens van tegenwoordig wel een beetje jammer. Je ''houd'' niet meer voor elkaar dus je gaat uit elkaar. Welk beeld heb jij bij ''het houden van''? Elke week tenminste een keer gepasioneerde sex en een beetje lief doen tegen elkaar? Of zet je ook door als je het even niet ziet zitten en pluk je daar de vruchten van als je over 20 jaar terug kijkt?
Ik kan natuurlijk geen eenduidig antwoord geven omdat ik simpel weg niet weet op wat voor een waarden & normen jullie relatie is gebasseerd.

Uiteraard moet je NIET bij elkaar blijven omwille van het kind. tuurlijk.

Echter ik vind 10 jaar nogal wat, bovendien gaat houden van vele malen verder dan de fijne gevoelens die je (op terugkerende basis het liefst met een zo kort mogelijke interval) natuurlijk beoogt in een relatie.
Het is duidelijk dat er dingen besproken moeten worden en hoe moeilijk ook, wellicht bijgeschaafd bij beide partijen. In my honest opinion, vecht ervoor!!! tuurlijk is het gras van de buren groener en de wereld om je beter, echter dit zijn ook maar idealen, als jullie voor elkaar blijven vechten kan ik het me niet voorstellen dat die liefde vroeg of laat alsnog weer bovenkomt. En juist in een later stadia van je leven meer waarde met zich mee draagt dan nooit te voren.

Mja, je moet doen wat JOU goedschikt of niet dan..? We leven immers in een individualistische maatschappij

No mercy, life is too short

quote:

Op woensdag 30 september 2009 17:26 schreef Re het volgende:

[..]

for better and for worse


lijkt wel of TS en manlief elkaar de ziekte niet gunnen oid...

Dat is toch best lief, dat ze elkaar in ieder geval geen kanker gunnen.

TS, ik vind echt dat mensen relaties te makkelijk opgeven, zeker als er kinderen in het spel zijn mag er wel wat meer gevochten worden voor elkaar. Maar jouw huwelijk is volgens mij al een tijdje dood, zonder de wil om te vechten.