Pamela Hemelrijk overleden

Goh, nooit geweten dat ze er zo uitzag.

Jong.
Plotseling.
Mooie dood.
Zonde van haar columns die soms best goed waren.

Jammer zeg.

Kon haar columns vroeger ook wel waarderen, rip.

dat waren leuke discussies alhier over die columns

dacht dat het een jonge meid was

RIP!

Ze schreef jong idd

Wow, dat is onverwacht. Een van de weinige oprecht kritische journalisten die Nederland nog had, hoewel het haar altijd aan de nodige tact heeft ontbroken om die kritiek ook effectief aan te brengen. Spijtig dat ze zo vroeg overleden is.

Ik heb geen idee wie dat mens was.

Ah, het AD en de Metro. Die lees ik ook nooit. Vandaar.

Ken haar vaan columns in de metro en op internet.

Nam volgens mij geen blad voor de mond.

Verder ken ik haar niet zo goed.
RIP.

Over de doden niets dan goeds, toch?

Dan hou ik m'n muil wel.

Vrij matige, oninteressante columns.

RIP.

Een van de leukere Metro-columnisten. RIP.

RIP
Sterkte voor de jongens van www.hetvrijevolk.com

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 19:24 schreef vosss het volgende:
Ah, het AD en de Metro. Die lees ik ook nooit. Vandaar.

Ik geloof toch wel dat haar bekendheid niet alleen tot die kranten beperkt was hoor.

Felle tante. Mijn pa was nogal fan, hij kent nog wel wat columnpjes van haar uit zijn hoofd.

Karma is a bitch.

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 20:00 schreef Stali het volgende:
Karma is a bitch.

Het was een hartstilstand.

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 20:03 schreef Sjaakmat het volgende:

[..]

Het was een hartstilstand.

Ja, karma is a bitch.

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 20:03 schreef Sjaakmat het volgende:

[..]

Het was een hartstilstand.

Wraak van Allah (v*zmh).

Waarom zoeken jullie het allemaal zo in hogere sferen? Misschien leefde ze gewoon niet zo gezond of had ze veel stress.

Kende haar vooral als gestoorde (extreem) rechtse complotdenker. Van Fortuyn tot Eurabie.

Het is een complot. Eerst Pim, toen Theo en nu Pamela.

Hartstilstand. Ja vast. Ze zal wel een ontdekking in het Eurabia-complot gedaan hebben die niet uit mocht lekken.

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 20:08 schreef LXIV het volgende:
Het is een complot. Eerst Pim, toen Theo en nu Pamela.

Hartstilstand. Ja vast. Ze zal wel een ontdekking in het Eurabia-complot gedaan hebben die niet uit mocht lekken.

Daar zit vast Wim Kok achter idd.

De bloedprop kwam van links!

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 20:08 schreef LXIV het volgende:
Het is een complot. Eerst Pim, toen Theo en nu Pamela.

Hartstilstand. Ja vast. Ze zal wel een ontdekking in het Eurabia-complot gedaan hebben die niet uit mocht lekken.

Je haalt me de woorden uit de mond.

Ze had wel wat van van Gogh, met dat gevuilbek. Maar dan in aluminiumhoedjesuitvoering.

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 20:14 schreef sigme het volgende:

[..]

Je haalt me de woorden uit de mond.

Ze had wel wat van van Gogh, met dat gevuilbek. Maar dan in aluminiumhoedjesuitvoering.

Een paar jaar terug (voor de dood van van Gogh) had ze best wel scherpe columns. Maar vanaf toen draaide ze een beetje door in haar complotdenken.

/care

Hier dan een leuke column van haar:

quote:

Flatgebouw Nederland

Pamela Hemelrijk 8 september 2004

Toen ons flatgebouw “Nederland” indertijd werd opgeleverd boden Nolleke (een part-time handwerklerares) en Wout (een vormingswerker) zich aan om de taken op zich te nemen die gemeenschappelijk geregeld moesten worden, zoals trappenhuizen, liftkokers en dergelijke. “Best”, zeiden wij, en we benoemden die twee met algemene stemmen tot bestuur van de Vereniging van Eigenaren.

Het bestuur besloot daarop de collectieve onderhoudskosten inkomensafhankelijk te maken. Voortaan moesten wij 5 procent van ons inkomen afdragen. “Vooruit maar”, dachten wij. Onze inkomens ontliepen elkaar toch niet zoveel. Bovendien vonden wij het allemaal wel leuk dat de ordinaire patser op nummer 40 met zijn Bentley dan de grootste veer zou moeten laten.

De eerste klap kwam toen Nolleke en Wout meedeelden dat de liftkokers vernieuwd moesten worden. De klus werd uitbesteed aan een aannemer (die trouwens later bleek een zwager van Nolleke te zijn geweest), en viel door “tegenvallers” tien keer zo duur uit als voorzien. Bovendien bleven de nieuwe liften om de haverklap steken, zodat we voortaan de trap moesten nemen. Nolleke’s zwager konden wij niet aansprakelijk stellen, want die had zijn bedrijf verkocht en was naar Paraguay geëmigreerd. Het bestuur heeft nog wel een peperdure advocaat in de arm genomen (die trouwens later bleek de ex-man van Nolleke te zijn), maar dat haalde niks uit.

Om de financiële strop op te vangen werden de servicekosten werden door Nolleke en Wout met 10 procent verhoogd. Wij protesteerden. Wout huurde vervolgens voor 10 mille bureau Twijnstra en Gudde in, om te onderzoeken wat de oorzaak van de problemen was geweest. Dat kwam na een half jaar tot de conclusie “dat er het een en ander fout was gegaan”, en besloot met de aanbeveling “het voortaan beter te doen”.

Nolleke had ondertussen niet stil gezeten. Omdat ons bewonerskrantje “niet professioneel genoeg was” had zij één der bewoners (die trouwens later bleek een jeugdvriend van Wout te zijn) tegen een riant salaris aangesteld als full-time hoofdredacteur. Sindsdien stonden er alleen nog interviews met Nolleke en Wout in het krantje. En mededelingen over de nieuwe huisregels waaraan wij ons moesten houden. Elke maand kwamen er een stuk of wat bij. Zo mochten wij onze eigen ramen niet meer lappen, omdat dat “te gevaarlijk” was. Nolleke had daarvoor een glazenwassersbedrijf in de arm genomen (dat overigens, zo bleek later, van haar zwakbegaafde zoon was). Als je je voordeur een ander verfje wilde geven moest je daarvoor eerst schriftelijk toestemming vragen bij een door Wout opgerichte schoonheidscommissie. Roken, drinken, barbecuen en praten op het balkon werd ons voortaan verboden. Om de naleving van deze regels te waarborgen benoemde Nolleke 10 bewoners tot betaald controleur. Zij patrouilleerden over de galerij om overtreders te beboeten. Gekleed in fraaie uniformen, die Nolleke speciaal door Frank Govers had laten ontwerpen.

De servicekosten waren door dit alles gestegen tot 30 procent van ons jaarinkomen. Sommige bewoners raakten in geldnood. Het bestuur riep daarop een “solidariteitsfonds” in het leven waarop bewoners in nood een beroep konden doen. De servicekosten moesten daarvoor wederom worden verhoogd, ditmaal tot 40 procent.

De patser met de Bentley was de eerste die het voor gezien hield. Hij vertrok. Zijn plaats werd ingenomen door een alleenstaande moeder die zo’n laag inkomen had dat het bestuur besloot haar geheel van servicekosten vrij te stellen. Het flatgebouw was intussen door Nolleke en Wout omgedoopt tot “Flatgebouw Solidariteit”. Het initiatief trok wijd en zijd de aandacht. Nolleke en Wout werden alom geroemd om sociale bevlogenheid, en verschenen in diverse talkshows. Zij vertelden aan iedereen die het maar horen wilde dat arme mensen in onze luxeflat geen servicekosten hoefden te betalen. Het liep storm, zoals u begrijpt; telkens als er een appartement vrij kwam stonden de minima met honderden te queuen op de galerij. Er moesten drie administratieve krachten worden aangesteld om de aanvragen te verwerken, en twee commissies om te beslissen wie van de gegadigden in de grootste nood verkeerde, en dus het appartement het hardste nodig had.

De situatie is nu als volgt: wij betalen thans 60 procent van ons inkomen aan servicekosten. Nolleke en Wout hebben een vaste staf in dienst van 40 betaalde medewerkers. De tien appartementen op de bovenste verdieping zijn aangekocht en verbouwd tot kantoorruimte voor de Vereniging van Eigenaren. De kosten van die verbouwing zijn wederom volledig uit de hand gelopen, waarna wij wederom Twijnstra en Gudde in ons maag gesplitst kregen, ditmaal á raison van 20 miel. Er wordt gefluisterd dat het afscheidsfeest voor Wout (die zich onlangs wegens rugklachten uit het bestuur heeft teruggetrokken, waarna het bestuur – in casu Nolleke – Wout’s zoon met algemene stemmen als opvolger heeft gekozen), dat dat feest dus ook 20 miel heeft gekost; afgezien dan van het optreden van Pavarotti natuurlijk. Maar zekerheid hebben we niet, want De Regelgevingsvoorlichtingskrant, zoals het bewonerskrantje tegenwoordig heet, zwijgt daarover. De redactie heeft zich uitgebreid als een olievlek, en heeft thans twee voormalige appartementen als kantoorruimte in gebruik. Om de krant te financieren heeft Nolleke voor alle bewoners een “verplichte bijdrage” in het leven geroepen, die elk jaar stijgt.

De liften doen het nog steeds niet, en het flatgebouw begint in verval te raken. Als we protesteren zeggen Nolleke en Wout jr. steevast: “Hoor eens, we moeten nou eenmaal bezuinigen. Er is domweg geen geld voor nieuwe liften, zo simpel is het. Maar wat klaag je toch? Als je vindt dat we het niet goed doen, dan kies je toch gewoon een ander bestuur?”

Maar het vervelende is: wij kunnen de Nolleke-en-Wout-kliek nooit meer afzetten. Want een meerderheid van de bewoners profiteert thans van het solidariteitsfonds, óf werkt full-time voor de Vereniging van Eigenaren.(Of allebei.) En dat wil die meerderheid graag zo houden. Nolleke en Wout c.s. zullen dus altijd de verkiezingen winnen. Wij zitten als een rat in de val.

Als het zo doorgaat gaan de servicekosten naar 90 procent, en gaan we met z’n allen failliet, tot de laatste man. En wij kunnen er niets tegen doen.
“Vertrekken”, zult u zeggen, en dat lijkt inderdaad het enige wat er nog opzit. Maar daar kunnen wij om de een of andere sentimentele reden maar niet toe komen; we stellen het steeds uit. Soms ben ik wel eens bang dat we dat we daar ooit nog heel veel spijt van zullen krijgen.

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 20:29 schreef LXIV het volgende:
Hier dan een leuke column van haar:
[..]

Dat is de column waarmee ik haar naam voor het eerst hoorde. Briljant stukje.

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 20:08 schreef LXIV het volgende:
Het is een complot. Eerst Pim, toen Theo en nu Pamela.

Hartstilstand. Ja vast. Ze zal wel een ontdekking in het Eurabia-complot gedaan hebben die niet uit mocht lekken.

Jij zegt het, ik vermoed het ook.

Een van de weinige klokkenluiders onder de journalisten. Het complot achter de moord Fortuyn aan de kaak heeft proberen en te stellen en niet te vergeten Joris Demmink. Sommige dingen waren misschien wat vergezocht maar ze had lef en nam geen blad voor de mond.

Rust zacht Hemelrijk.

Ik ken haar wel goed van de vlijmscherpe ultra-rechtse columns. Eén van de laatste die ik me herinnerer was een oprotpremie voor allochtonen.

In al mij naieviteit geloofde ik nooit dat ze het echt meende maar helemaal zeker weet ik het niet. Met dat opgewonden karakter van haar is het niet verbazingwekkend dat precies het hart het heeft begeven.

R.I.P. jammer dat alleen die linkse dwazen over blijven hier in nederland.

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 21:55 schreef badwurm het volgende:
Ik ken haar wel goed van de vlijmscherpe ultra-rechtse columns. Eén van de laatste die ik me herinnerer was een oprotpremie voor allochtonen.

In al mij naieviteit geloofde ik nooit dat ze het echt meende maar helemaal zeker weet ik het niet. Met dat opgewonden karakter van haar is het niet verbazingwekkend dat precies het hart het heeft begeven.

R.I.P. jammer dat alleen die linkse dwazen over blijven hier in nederland.

O, je bedoelt er zijn alleen rechtsen die mataklap zijn en dwaze linksen in Nederland, en aangezien de mataklappe rechtsen doodgaan, blijven er nu alleen maar dwaze linksen over?

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 21:58 schreef Ryan3 het volgende:

O, je bedoelt er zijn alleen rechtsen die mataklap zijn en dwaze linksen in Nederland, en aangezien de mataklappe rechtsen doodgaan, blijven er nu alleen maar dwaze linksen over?

De allerbeste rechtse columnist is in 2005 al overleden (Theo van Gogh). Die vent daar zat inderdaad serieus een steekje aan los. Jammer dat niet iedereen zijn humor begreep.

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 22:07 schreef badwurm het volgende:

[..]

De allerbeste rechtse columnist is in 2005 al overleden (Theo van Gogh). Die vent daar zat inderdaad serieus een steekje aan los. Jammer dat niet iedereen zijn humor begreep.

Ik vond Van Gogh niet echt rechts hoor. Dat-ie door rechtsen geclaimd werd/wordt, maakt hem niet rechts.

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 22:09 schreef Ryan3 het volgende:

Ik vond Van Gogh niet echt rechts hoor. Dat-ie door rechtsen geclaimd werd/wordt, maakt hem niet rechts.

Daar heb je een punt mee te pakken. Zelf heb ik ook zoiets, ik vind het totaal niet erg om de helft van mijn salaris af te staan. Ik doe het alleen graag onder luid protest om eens flink te zieken.

Voor een prachtstuk van Hemelrijk zie de FP: Journalist Pamela Hemelrijk (62) overleden

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 22:11 schreef badwurm het volgende:

[..]

Daar heb je een punt mee te pakken. Zelf heb ik ook zoiets, ik vind het totaal niet erg om de helft van mijn salaris af te staan. Ik doe het alleen graag onder luid protest om eens flink te zieken.

Voor een prachtstuk van Hemelrijk zie de FP: Journalist Pamela Hemelrijk (62) overleden

Dat stukje over dat flatgebouw is aardig geschreven, wat daarna komt, die jeremiade over de verzorgingsstaat, is erg subjectief, maar dat is toch niet van Van Gogh? Er staat n.b. bij dat Hemelrijk dat geschreven heeft.

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 22:18 schreef Ryan3 het volgende:

[..]

Dat stukje over dat flatgebouw is aardig geschreven, wat daarna komt, die jeremiade over de verzorgingsstaat, is erg subjectief, maar dat is toch niet van Van Gogh? Er staat n.b. bij dat Hemelrijk dat geschreven heeft.

Het is van Hemelrijk. En natuurlijk is het subjectief. Maar het is goed geschreven en spreekt tot de verbeelding. En de metafoor is zo duidelijk dat iedereen begrijpt wat er bedoelt wordt. Bovendien is het vermakelijk. Aan alle voorwaarden voor een goed stuk tekst is dus voldaan.

Een wetenschappelijk verantwoord links rapport over statistische koopkrachteffecten bij het introduceren van een nieuwe bestuurslaag leest en interreseert niemand. Je moet mensen in de onderbuik raken. Als je dat maar vaak genoeg doet dan draait het gros vanzelf bij. Ongeacht of hun verstand zegt of het klopt of niet.

Net zoals nu opsporing verzocht. Het ene laffe of zware misdrijf na het andere. En allemaal negers en Marokkanen die het gedaan hebben. Dan kunnen ze in de Tweede Kamer lullen wat ze willen, het volk dat kijkt maakt geheel onbewust zijn keuze.

ze kwam altijd verward en hysterisch over. Zonder een greintje ironie of zelfspot. Ik vind dat enge mensen. Als je je zelf zo serieus neemt.

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 22:23 schreef LXIV het volgende:

[..]

Het is van Hemelrijk. En natuurlijk is het subjectief. Maar het is goed geschreven en spreekt tot de verbeelding. En de metafoor is zo duidelijk dat iedereen begrijpt wat er bedoelt wordt. Bovendien is het vermakelijk. Aan alle voorwaarden voor een goed stuk tekst is dus voldaan.

Een wetenschappelijk verantwoord links rapport over statistische koopkrachteffecten bij het introduceren van een nieuwe bestuurslaag leest en interreseert niemand. Je moet mensen in de onderbuik raken. Als je dat maar vaak genoeg doet dan draait het gros vanzelf bij. Ongeacht of hun verstand zegt of het klopt of niet.

Net zoals nu opsporing verzocht. Het ene laffe of zware misdrijf na het andere. En allemaal negers en Marokkanen die het gedaan hebben. Dan kunnen ze in de Tweede Kamer lullen wat ze willen, het volk dat kijkt maakt geheel onbewust zijn keuze.

Ja, mijn vrouw zat ook net opsporing verzocht te kijken en merkte ook op dat het bijna uitsluitend Marokkanen betreft. Toch lijkt me dat een vertekening, wat niet wegneemt dat de misdaden die behandeld werden idd gruwelijk zijn.
Voor de rest, ja, natuurlijk leest niemand een stuk van een stel ambtenaren, maar dat laat niet onverlet dat je duidelijk een bepaalde stijgende lijn van toenemende paranoïa in het werk van Hemelrijk kon ontdekken. Zeker in de jaren 90 in het AD, dat ik toen ook las. Ik kan mij herinneren dat het hoogtepunt van die paranoïa ontstond rondom het ingrijpen van de VN in de Balkanoorlog, en natuurlijk nam ze ook Paars op de korrel.

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 22:44 schreef Ryan3 het volgende:

[..]

Ja, mijn vrouw zat ook net opsporing verzocht te kijken en merkte ook op dat het bijna uitsluitend Marokkanen betreft. Toch lijkt me dat een vertekening, wat niet wegneemt dat de misdaden die behandeld werden idd gruwelijk zijn.
Voor de rest, ja, natuurlijk leest niemand een stuk van een stel ambtenaren, maar dat laat niet onverlet dat je duidelijk een bepaalde stijgende lijn van toenemende paranoïa in het werk van Hemelrijk kon ontdekken. Zeker in de jaren 90 in het AD, dat ik toen ook las. Ik kan mij herinneren dat het hoogtepunt van die paranoïa ontstond rondom het ingrijpen van de VN in de Balkanoorlog, en natuurlijk nam ze ook Paars op de korrel.

Het is net als met reclame: allemaal onzin maar als je het vaak genoeg hoort gaat het zich toch ergens nestelen. En wat rechtse denkbeelden betreft: als het stuk maar gelezen wordt omdat het interessant of aangenaam is, zal dat voldoende zijn. De buik gaat voor het hoofd uit.

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 22:50 schreef LXIV het volgende:

[..]

Het is net als met reclame: allemaal onzin maar als je het vaak genoeg hoort gaat het zich toch ergens nestelen. En wat rechtse denkbeelden betreft: als het stuk maar gelezen wordt omdat het interessant of aangenaam is, zal dat voldoende zijn. De buik gaat voor het hoofd uit.

Ja, je doelt op de wet van Joseph Goebbels toch?

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 22:54 schreef Ryan3 het volgende:

[..]

Ja, je doelt op de wet van Joseph Goebbels toch?

Of die een wet heeft gemaakt weet ik niet. Maar mi gaat het om de herhaling en niet om de geloofwaardigheid.

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 22:55 schreef LXIV het volgende:

[..]

Of die een wet heeft gemaakt weet ik niet. Maar mi gaat het om de herhaling en niet om de geloofwaardigheid.

Ja, die wet idd, als je een leugen lang genoeg herhaalt dan nemen mensen die aan als waarheid.
Hitler zelf had ook een variant; iets van dat je over kleine dingen niet moest liegen, maar over grote dingen kon je dat makkelijk doen.
Overigens geloof ik niet dat Hemelrijk loog. Wat zij schreef zag ze wrs wel als waarheid.

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 23:02 schreef Ryan3 het volgende:

[..]

Ja, die wet idd, als je een leugen lang genoeg herhaalt dan nemen mensen die aan als waarheid.
Hitler zelf had ook een variant; iets van dat je over kleine dingen niet moest liegen, maar over grote dingen kon je dat makkelijk doen.
Overigens geloof ik niet dat Hemelrijk loog. Wat zij schreef zag ze wrs wel als waarheid.

Ja, ze was wel oprecht. Maar ook een beetje doorgedraaid.

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 23:04 schreef LXIV het volgende:

[..]

Ja, ze was wel oprecht. Maar ook een beetje doorgedraaid.

Ja, in toennemende mate, begin of halverwege jaren negentig kon ik haar nog wel pruimen, toen kwam Sebrenica, Kosovo, Paars, Fortuyn, Van Gogh, en dan zie je haar toch een beetje veranderen.
Op zich vraag ik me af hoe dat gekomen is hoor. Vraag me af of we daar ooit een antwoord op krijgen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Ryan3 op 29-09-2009 23:22:09 ]

Paranoide, gestoorde columniste die overal spoken zag.

Tja met gemengde gevoelens lees ik dit bericht.
Ik heb haar eens gedaagd voor de RvdJ mbt een column die ze schreef ik het AD over Dutchbat.
Als oud-Dutchbatter vond ik dat stuk zeer kwetsend.

Enfin, lees het maar voor hen die het willen:
http://www.rvdj.nl/2001/5

Rust in Vrede Pamela Hemelrijk

quote:

Op woensdag 30 september 2009 17:19 schreef ErwinRommel het volgende:
Tja met gemengde gevoelens lees ik dit bericht.
Ik heb haar eens gedaagd voor de RvdJ mbt een column die ze schreef ik het AD over Dutchbat.
Als oud-Dutchbatter vond ik dat stuk zeer kwetsend.

Enfin, lees het maar voor hen die het willen:
http://www.rvdj.nl/2001/5

Rust in Vrede Pamela Hemelrijk

Prima beslissing die ze hebben gemaakt. Niets mis met dat stuk.
Dutchbat heeft zich destijds militair ernstig misdragen.

Ik ken haar heul nie.

quote:

Op woensdag 30 september 2009 17:21 schreef S1nn3rz het volgende:

[..]

Prima beslissing die ze hebben gemaakt. Niets mis met dat stuk.
Dutchbat heeft zich destijds militair ernstig misdragen.

Nou, het NIOD heeft toch behoorlijk anders bepaald.

Lees dit dan maar eens, Hemelzeik was weer veels te voorbarig:

Een aantal jaren geleden, op 7 juni 2000, verscheen onder de kop ‘Fanfare’, een column van Pamela Hemelrijk in het Alge-meen Dagblad. Hierin deed zij een aantal uitspraken over het gedrag en optreden van het Dutchbat personeel in Srebre-nica. Vele Dutchbat-veteranen ervoeren deze column als bij-zonder grievend. Hemelrijk stelde in haar column namelijk onder meer: “Want de medicijnen, de artsen en de bedden moesten zo nodig vrij gehouden worden voor de eigen men-sen (van wie er uiteraard geen eentje een haar is gekrenkt).” Verder: “Vervolgens heeft de Dutchbat-leiding Mladic bereid-willig aan bussen geholpen om 7.000 Moslimmannen voor een nekschot af te voeren naar het stadion van Bratunac.” En uit-eindelijk: “En toen Karremans ten slotte van kameraad Mladic zijn schemerlamp in ontvangst had genomen (‘Met dank voor de assistentie’), en met kameraad Mladic een glaasje Slivovitsjhad gedronken op de goede afloop (‘Vooruit nog eentje dan’), toen zijn onze helden in hun tanks naar huis gereden. Dwars over de vluchtende burgers heen, want die versperden de weg naar moeders pappot.”Nu, na de rapportage van het NIOD-rapport en de parlemen-taire enquête inzake Srebrenica, kunnen we stellen dat deze voorstelling van zaken niets met de ware gebeurtenissen in Srebrenica te maken hebben. Dutchbat veteranen wisten dat al eerder. Onmiddellijk klommen veteranen daarom voor een weerwoord in de pen. Twee dagen na het plaatsen van de column waren er in het Algemeen Dagblad al vier verontwaar-digde brieven te vinden. Opvallend was het dat de opstellers van deze brieven allen veteranen waren die niet in Dutchbat III gediend hadden. Unifillers, een UNPROFOR- en een DutchbatI-veteraan waren de auteurs van de ingezonden brieven.Uiteindelijk heeft een klacht van een Dutchbat III-veteraan geleid tot een zaak voor de Raad voor de Journalistiek. De klacht werd toen in 2001 ongegrond verklaard. Alhoewel de Raad zich kon voorstellen dat de klager zich gekwetst voelde, stelde deze onafhankelijke instelling dat de tekst niet tegen hem per-soonlijk was gericht. Voorts achtte zij het tot het recht van de columniste om over de feiten te speculeren, zolang de feiten nog niet onomstotelijk vaststaan. Ook was het de mening van de Raad dat overdrijving en eenzijdige belichting behoren tot de gebruikelijke middelen van een columnist.Dat dit als een slappe uitspraak beoordeeld zou moeten wor-den, was voor menigeen al in 2001 duidelijk. Ook met de ken-nis uit 2000 had de columniste bijvoorbeeld moeten weten dat het onomstotelijk vaststond dat er doden en gewonden waren gevallen onder het personeel van Dutchbat III (‘geen haar gekrenkt’), zodat er feitelijk dus geen enkele ruimte is voor speculatie over wel of geen slachtoffers. Ook had ze bijvoor-beeld in 2000 al kunnen weten dat Dutchbat niet de beschik-king had over tanks (indien Dutchbat over tanks had beschikt was er wellicht een andere afloop geweest).Het is jammer dat de Raad voor de Journalistiek zich destijds op deze manier heeft uitgesproken. Jammer vooral, omdat het een veelgehoorde klacht is onder veteranen, dat de berichtge-ving over hen in de media altijd zo negatief is. Voor een deel is deze opvatting waarschijnlijk terug te leiden op de publica-ties die begonnen aan het eind van de jaren zestig, ten aanzien van de excessen die in Indië hebben plaatsgevonden. Voor veel Indië-veteranen voelde dat toen alsof zij collectief schuldig wer-den verklaard, los van hun eigen directe ervaringen. Voordepers warendeonthullingentijdensditIndië-debatincombinatie met het TUSSENSMALHOUT ENHEMELRIJKDe beeldvorming vanveteranen in de mediaVeteranen hebben niet te klagen over media-aandacht. Dat daarbij de toonzetting van de artikelen nogal varieert, wordt duidelijk uit een inventarisatie van krantenartikelen die tussen 2000 en 2004 werden gepubliceerd. Hieruit wordt ook duidelijk dat de beeldvorming van veteranen in de media sinds 1985 een flinke verandering heeft doorgemaakt.Wetenschappelijk medewerkerVeteraneninstituut.Dit artikel is in nagenoeg dezelfde vorm eerder in Checkpoint van maart 2006 gepubliceerd.Drs G. ALGRAOPINIECarré 6 - 2007 pagina 49
--------------------------------------------------------------------------------
Page 2
Het is ook belangrijk te constateren dat nogal wat van de nega-tieve berichten over veteranen ten aanzien van het Srebrenica-drama als bron de Franse generaal Janvier hadden. Het ligt in de lijn der verwachting dat een verslaggever zijn woorden zal cite-ren (elf artikelen). Gelet op zijn positie gold Janvier als autoriteit bij uitstek om zijn licht over het drama van Srebrenica te laten schijnen. Tekenend was dat de hoofdredactionele commen-taren in menige krant dit Franse oordeel vrijwel onmiddellijk naar de prullenbak verwees. Daarmee wordt het soort artikel bij een beoordeling van de media wel van belang. Een nieuws-artikel dat de woorden van de generaal citeert, gevolgd door een commentaar dat dezelfde generaal afserveert, kunnen dan niet even zwaar worden gewogen. Het ene artikel is nieuws, het andere een mening. Als een lezer slechts het nieuwsarti-kel registreert, leidt dat natuurlijk nogal eens tot een te vroeg oordeel over ‘de opvatting van de media’. Een andere opval-lende constatering ten aanzien van de artikelen met een nega-tieve toonzetting – en dat waren vooral de negatieve artike-len die niet over het Srebrenica-drama gingen – was dat het nogal vaak artikelen waren waarbij de bron een veteraan was En dan zijn er natuurlijk in de afgelopen jaren nogal wat artike-len geweest met als onderwerp noodlottige schiet- en steek-partijen, waarbij de dader een veteraan bleek te zijn. Daar valt natuurlijk met de beste wil van de wereld geen positief ver-haal van te maken.NuanceAls het getalsmatig lijkt dat het positieve beeld van de veteraan de overhand heeft in de artikelen van de geschreven media, dan wil dat nog niets zeggen over de invloed die dit op de lezers heeft. Een voorbeeld zijn de bekende columns van professor dr. B. Smalhout in De Telegraaf. Altijd zal hij pal staan voor de zaak van de veteranen in zijn columns. Echter in zijn column met de titel ‘Waarschuwingsschot’ van 10 januari 2004, waarin hij fel opkomt voor Erik O. en alle veteranen, schrijft hij ook rustig: “De massamoord speelde zich af terwijl onze toenmalige minister-president Wim Kok in Srebrenica een champagne-fuifje gaf.” Het behoeft hier niet veel fantasie om te begrijpen dat menig lezer in de Nederlandse samenleving bij het lezen van dit soort columns de gedachte bekruipt dat je met zulke vrienden geen vijanden nodig hebt.Een ander voorbeeld is de zogeheten ‘groene baretten affaire’ (de commando’s wilden een groenkleurige baret exclusief voor hun eigen korps behouden). Deze hele affaire werd breed uit-gemeten in de pers en de oud-commando’s werden uitgebreid aan het woord gelaten. De artikelen die hierover geschreven werden kunnen inhoudelijk niet betrapt worden op een nega-tieve toonzetting ten aanzien van deze oud-commando’s en veteranen. Wel kun je er op rekenen dat het voor veel Neder-landers die deze artikelen lezen als een karikatuur voorkomt, waarbij de gedachte opkomt dat ‘het wel weer heel veel geld decennialange zwijgen over de dekolonisatiestrijd waarschijn-lijk de reden om speculaties in deze richting los te laten, of in ieder geval niet uit te sluiten. Wat niet te ontkennen valt, is dat het onthullingen waren en daarom nieuws. Het lijkt nu eenmaal verbonden met het militaire vak dat de uitvoering van de taak op zichzelf al nieuws inhoudt. Vele andere beroepscategorieën in Nederland kunnen alleen maar dromen van deze aandacht. Het ligt ook in de lijn der verwachting dat datgene wat veel in de belangstelling staat, ook op verschillende manieren beoor-deeld zal worden.Proef op de somHet Kennis- en onderzoekscentrum van het Veteraneninsti-tuut heeft vorig jaar een inventarisatie van de artikelen van de geschreven pers over veteranen uit de jaren 2000 tot en met 2004 gemaakt. De artikelen werden ingedeeld in verschil-lende categorieën. Er werd onderscheid gemaakt tussen arti-kelen waarin veteranen het hoofdthema waren, waarin vete-ranen een subthema vormden en waarin slechts op zijdelingse of indirecte wijze over veteranen werd bericht. Binnen deze categorieën werden de artikelen gerangschikt naar hun toon-zetting over veteranen (negatief, positief of neutraal). Verder werd er onderscheid gemaakt naar het archetype dat het beeld van de veteraan oproept in de beoordeelde artikelen (held, dader/schuldige, slachtoffer of neutraal). Uiteindelijk werd ook bij alle artikelen de bron van het bericht vastgesteld. In totaal werden er 907 artikelen in de periode 2000 tot en met 2004 gevonden en beoordeeld.Bij het bekijken van deze cijfers moet er rekening worden gehouden met de dubbele typeringen die in artikelen kunnen voorkomen. Zo kan bijvoorbeeld in één artikel een veteraan als held èn als dader worden beschreven.ReflectieHet meest opvallende is dat grofweg 85% van de artikelen voor het merendeel positief dan wel neutraal van toonzetting is over veteranen. Daarbij is het opvallend dat de negatieve toonzet-ting in artikelen, die vanzelfsprekend veel overeenkomt met de dader/schuldige rol, gedomineerd wordt door artikelen die betrekking hebben op veteranen van het Srebrenica-drama. Ook is het belangrijk om te constateren dat er vrijwel geen artikelen van dien aard meer verschijnen sinds de publicatie van het NIOD-rapport. De langdurige stilte van officiële zijde, na 1995, over de ware gebeurtenissen rondom het drama, lijkt een zware wissel getrokken te hebben op de aard van de ver-slaggeving. De Volkskrant heeft de publicatie van dit rapport bijvoorbeeld ook aangegrepen voor een zelfonderzoek. In een verklaring over de verslaggeving van de media ten aanzien van Srebrenica, sprak de hoofdredacteur van de Volkskrant van ‘gemakzucht’ en ‘provincialisme’. “Te veel moraal, te weinig fei-ten, te veel standpunten, te weinig analyse en te veel emotie”, waren zijn beroemd geworden woorden. Het lijkt erop dat de schrijvende pers zich deze kritiek heeft aangetrokken.Carré 6 - 2007 pagina 50Toonzetting/beeldHeldDaderSlachtofferNeutraal beeldTotaalPositief29226428584Negatief85161102Neutraal2532143127327317117423156
--------------------------------------------------------------------------------
Page 3
Vorig jaar kregen militairen die deel hadden uitgemaakt van Dutchbat V3 een draaginsigne uitgereikt.zal gaan kosten’. Zo zond een Indië-veteraan een ingezonden brief naar het Algemeen Dagblad, waarin hij stelde zich “groen en geel” te ergeren aan al dat “gedoe om de groene baret”. Hij verwees naar het merendeel van de zesduizend in jongens die ze in Indië hebben moeten achterlaten, die vooral geen groene baret droegen en volgens de schrijver meer respect verdienden dan de “veredelde soldaten, die zich commando’s noemen.” De door de oud-commando’s gebezigde uitspraak ‘je hebt gewone mensen en commando’s’ deed in dit verband geheel de deur dicht. Met een ogenschijnlijk positief stuk in de media scoor je zeker niet direct bij iedere lezer.VeranderingMartin Elands, onderzoeker en historicus bij het Kennis- en onderzoekscentrum van het Veteraneninstituut, heeft er in 2005 in Carré al op gewezen dat de beeldvorming in de media rond veteranen een verandering doorgemaakt heeft. De vete-ranen van de Tweede Wereldoorlog hebben in deze beeld-vorming al snel een bescheiden heldenstatus gekregen en deze tot op de dag van vandaag behouden. De periode 1969-1985 lijkt de beeldvorming van veteranen vooral in het licht te heb-ben gestaan van de publieke discussie over oorlogsmisdaden in Indië, waarmee een hele groep veteranen in een kwalijk daglicht kwam te staan. Vanaf 1985 veranderde dit beeld van dader (schuldige) en werd de veteraan, ook de Indië-veteraan, vooral als slachtoffer gezien. Het besef leek door te dringen dat de Indiëgangers toch meer moest worden gezien als slachtof-fers van de Nederlandse politiek van wie velen bovendien nog altijd met de psychische gevolgen van hun ervaringen worstel-den. Opvallend is wel dat de Indië-veteraan - die het vetera-nenbeeld decennialang domineerde - de laatste jaren goeddeels uit het mediabeeld verdwenen lijkt te zijn. De veteranen van de vredesoperaties werden in navolging van de Indië-veteranen ook gezien als (potentiële) slachtoffer van hun inzetervaringen. De invloed hiervan op hun fysieke en psychische gezondheid plaatste hen in de media als slachtoffer op de voorgrond. Dit beeld van de veteraan als slachtoffer lijkt zich te handhaven. Hierbij kan achteraf worden geconsta-teerd dat het Srebrenica-drama met het bijbehorende ‘dader-beeld’ slechts een tijdelijke onderbreking van deze trend was. Wat blijft is het grote aantal krantenartikelen dat veteranen als thema heeft. Bij onderwerpen in onze samenleving die lijden aan gebrek aan aandacht in de media, hoeft vooralsnog beslist niet naar veteranen te worden gekeken.

Ze sloeg de plank vaak mis, maar als het raak was...

Antisocialistisch Manifest