Ouders die hun kinderen niet opvoeden

Jij noemt je ouders niet bij hun voornaam?

maroc topic ??

Vrijgevochten my ass.
Lui danwel laksheid van de betreffende ouders.

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 16:52 schreef S1nn3rz het volgende:

[..]

Neen.

Het idee al. Het zijn je vrienden niet.

Voor de rest wel een terechte klacht.

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 16:51 schreef Jahr00n het volgende:
Jij noemt je ouders niet bij hun voornaam?

Nee, dat hoort niet zo.

wat is dit voor topic............... lekker boeiend laat ze! Ik ga zowiezo niet met zulke mensen om.........

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 16:53 schreef nikky het volgende:

[..]

Nee, dat hoort niet zo.

Hoe noem je ze dan als je roept?

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 16:52 schreef S1nn3rz het volgende:

[..]

Neen.

Het idee al. Het zijn je vrienden niet.

Hoe noem je ze dan?
Ik zeg altijd gewoon mama , en jij.

Maar verder: eens met de klacht. Je zou eens moeten zien wat ik op een gemiddelde zaterdag aan drammende, gillende, etterende kinderen voorbij zie komen in de winkel waar ik werk.

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 16:53 schreef nikky het volgende:

[..]

Nee, dat hoort niet zo.

Idd, ik noem mijn ouders pa en ma, niet bij hun voornaam

Corrigerende tik
Ouders durven gewoon niks meer tegenwoordig

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 16:54 schreef Trommeldaris het volgende:

[..]

Hoe noem je ze dan als je roept?

Pa of ma.

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 16:55 schreef Drizzt_DoUrden het volgende:

[..]

Idd, ik noem mijn ouders pa en ma, niet bij hun voornaam

Dat dus...

Behalve als mijn pa weer eens niet wil luisteren(eigenlijk mij weer niet hoort, hij is nogal slechthorend). Dan komt er een geroepen "insert voornaam".

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 16:50 schreef S1nn3rz het volgende:
En dan van die kinderen hebben die alles mogen. Bij iedereen de kasten open trekken. Zonder te bellen gewoon binnenkomen. Tegen alles en iedereen je en jij zeggen. Hun eigen ouders gewoon bij de voornaam noemen. Domme vragen stellen, aso vragen stellen. Niet genoegen nemen met nee, doorzeuren, altijd hun zin willen hebben, zich als grote mensen voor willen doen, ook zulke kleding willen dragen, denken dat ze alles al weten, op hun 10e al met een mobiele telefoon lopen onder het mom dat mama ze dan kan bereiken.

Wat haat ik de ouders van zulke kinderen.
Een vrijgevochten zooitje is het.


Mensen die niet weten wat opvoeden is in deze tijd.

??? explain???

geen deur???

of woonachtig @ platteland ergens veilig weggestopt in een dorp(je)


voor de rest terechte klacht!!!

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 16:55 schreef Drizzt_DoUrden het volgende:

[..]

Idd, ik noem mijn ouders pa en ma, niet bij hun voornaam

U zeggen en je ouders niet bij hun voornaam noemen

Mama, mams of als ik haar wil pesten moeder.
En mijn vader heet gewoon papa.

Terechte klacht, alhoewel je een beetje doordraaft TS...

Hey ouwe tegen mijn vader
Hey ma tegen mijn moeder

zo hoort het

Vooral ouders die niks zeggen als ze samen met de kinderen op visite zijn. Kinderen die de muren, banken bekladden, alles overhoop halen en ga maar door. Zeggen de ouders meestal geen reet. Dan wil ik hem toch wel effekes een trappen als een voetbal dat ie wegvliegt DAT zou pas grappig zijn...

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 17:07 schreef Silven het volgende:
Zodra je uit je puberjaartjes bent is het toch redelijk normaal om je ouders gewoon met hun voornaam aan te spreken?

Sommigen vinden dat respectloos, anderen weer niet. Hangt er vanaf wie je bent

Pap en Thera. Maar alleen omdat Thera niet mn biologische moeder is Mama is ook gewoon mam.

Maar verder herken ik wel een hoop in je klachten. Binnenlopen zonder te bellen is iets wat ons ook voor kan komen, zoals wanneer we de achterdeur van het slot hebben en daardoor gewoon in en uit gaan. Vrienden mogen dit, maar onbekende koters bellen altijd netjes aan.

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 17:06 schreef Stephan1237 het volgende:
Hey ouwe tegen mijn vader
Hey ma tegen mijn moeder

zo hoort het

Ja want "ouwe" is een stuk beter als iemand bij zijn of haar voornaam noemen.

Wat is the big deal met iemands voornaam, daar is het hele ding toch voor?!

En je eigen ouders U noemen vind ik helemaal afstandelijk

En dan van die kinderen hebben die alles mogen. Bij iedereen de kasten open trekken. Zonder te bellen gewoon binnenkomen. Tegen alles en iedereen je en jij zeggen. Hun eigen ouders gewoon bij de voornaam noemen. Domme vragen stellen, aso vragen stellen. Niet genoegen nemen met nee, doorzeuren, altijd hun zin willen hebben, zich als grote mensen voor willen doen, ook zulke kleding willen dragen, denken dat ze alles al weten, op hun 10e al met een mobiele telefoon lopen onder het mom dat mama ze dan kan bereiken. The job, the family, the fucking big television, the washing machine, the car, the compact disc and electrical tin opener, good health, low cholesterol, dental insurance, mortgage, starter home, leisurewear, luggage, three-piece suite, DIY, game shows, junk food, children, walks in the park, nine to five, good at golf, washing the car, choice of sweaters, family Christmas, indexed pension, tax exemption, clearing the gutters, getting by, looking ahead, to the day you die.

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 17:11 schreef wise het volgende:
... The job, the family, the fucking big television, the washing machine, the car, the compact disc and electrical tin opener, good health, low cholesterol, dental insurance, mortgage, starter home, leisurewear, luggage, three-piece suite, DIY, game shows, junk food, children, walks in the park, nine to five, good at golf, washing the car, choice of sweaters, family Christmas, indexed pension, tax exemption, clearing the gutters, getting by, looking ahead, to the day you die.

wtf??

Wat heeft het één met het ander te maken?

Mijn kids noemen me bij de voornaam, vanaf de dag dat ze kunnen praten.
De één had een mobieltje op d'r 12e, zelf betaald, de ander op zijn 16e, zelf betaald.

Opvoeden zit in andere dingen, niet in een naam of een mobieltje.
Respekt, aanpassen, begrip hebben en tonen enz enz.

Menig ouder van nu laat zich te veel leiden door het kind.
Het kind moet zoveel beslissen dat het bijna geen kind meer kan zijn.

Kind wordt wakker en het begint al:
Wat wil je op je brood?
Wil je wel brood of wil je cornflakes? En als je cornflakes wil, wil je dan de natural of die met chokolade?
En wat wil je mee naar school voor de pauze: een Kapitein Koek of Smoeltjes?
Of een keer "gewoon" een stukje fruit?
En bij de overblijf? Met 2 of 3 snoepjes?
Jaja, de broodbakjes zitten tegenwoordig niet vol met brood, maar met lekkers. Soms zelfs chips.
En dan heb ik het tot nu toe alleen nog maar over het eten gehad.
Zelfde ritueel gaat over het drinken. Thee? Melk?

Zat kids die al voordat ze op school komen Cola hebben gedronken.
Energiedrankjes, nog zo'n nieuwerwetse onnodigheid.
Kzie ze op school wel 5 blikjes per dag naar binnen werken.

Kids mogen te veel willen.
Kids moeten gewoon weer spelen, daar waren ze voor aangenomen.

En ouders?
Die moeten zelf beslissingen nemen.

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 17:17 schreef -sabine- het volgende:


En ouders?
Die moeten zelf beslissingen nemen.

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 16:53 schreef nikky het volgende:

[..]

Nee, dat hoort niet zo.

Wie bepaalt dat? Bij ons thuis mogen we het zelf weten. Nu spreek ik m'n moeder aan met haar voornaam, toen ik nog jonger was zei ik altijd 'mama'.

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 17:18 schreef Soempie het volgende:

[..]

Wie bepaalt dat? Bij ons thuis mogen we het zelf weten. Nu spreek ik m'n moeder aan met haar voornaam, toen ik nog jonger was zei ik altijd 'mama'.

Wie dat bepaalt? Mensen met een ouderwetse opvatting.

En ik zal niet accepteren dat mijn dochter mij aanspreekt bij mijn voornaam. Net zoals opa opa is en niet Jaap.

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 17:22 schreef nikky het volgende:

[..]

Wie dat bepaalt? Mensen met een ouderwetse opvatting.

En ik zal niet accepteren dat mijn dochter mij aanspreekt bij mijn voornaam. Net zoals opa opa is en niet Jaap.

Bij mij zou het zijn: opa Jaap. Er zijn er namelijk twee en zo houd je ze makkelijk uit elkaar.

Waarom zou je het niet accepteren? Kun je op een andere manier geen respect, afstand, of iets dergelijks verkrijgen?

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 17:22 schreef nikky het volgende:

[..]

Wie dat bepaalt? Mensen met een ouderwetse opvatting.

En ik zal niet accepteren dat mijn dochter mij aanspreekt bij mijn voornaam. Net zoals opa opa is en niet Jaap.

Moet een gezellige sfeervolle familie zijn

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 16:50 schreef S1nn3rz het volgende:
En dan van die kinderen hebben die alles mogen. Bij iedereen de kasten open trekken. Zonder te bellen gewoon binnenkomen. Tegen alles en iedereen je en jij zeggen. Hun eigen ouders gewoon bij de voornaam noemen. Domme vragen stellen, aso vragen stellen. Niet genoegen nemen met nee, doorzeuren, altijd hun zin willen hebben, zich als grote mensen voor willen doen, ook zulke kleding willen dragen, denken dat ze alles al weten, op hun 10e al met een mobiele telefoon lopen onder het mom dat mama ze dan kan bereiken.

Wat haat ik de ouders van zulke kinderen.
Een vrijgevochten zooitje is het.


Mensen die niet weten wat opvoeden is in deze tijd.

Dat wisten ze in de jaren 90 al niet meer hoe dat moest.

Vroeger, ja vroeger... dit is voor iedereen die voor 1980 geboren is.

Als je na 1980 geboren bent, heeft dit niets met jou te maken. De kinderen van tegenwoordig worden in de watten gelegd. Ben jij als kind opgegroeid in de 50er, 60er of 70er jaren, dan is het, terugkijkend, onvoorstelbaar, dat je zo lang hebt kunnen overleven!

Als kind zaten we in de auto zonder gordel en zonder airbags.

Onze bedjes waren geschilderd in prachtige kleuren met verf vol met lood en cadmium. De medicijnflesjes uit de apotheek konden we gewoon open krijgen, net als overigens de fles met bleekmiddel. Deuren en ramen bedreigden continue onze vingertjes. Op de fiets hadden we nooit een helm op. We dronken water met de mond aan de kraan in plaats van uit een fles.
We bouwden zeepkisten en kwamen er pas op de eerste rit, bergafwaarts, achter, dat we geen rem hadden. Na enige ongelukken konden we daar prima mee omgaan. 's Morgens gingen we naar buiten om te spelen. We bleven de hele dag weg en moesten pas thuis zijn als de straatlantaarns aangingen. Niemand wist waar we waren en we hadden geen mobiele telefoon mee.

We sneden ons, braken onze botten en tanden en er werd niemand voor aangeklaagd. Het waren gewoon ongelukken en de enige die schuld had waren we zelf. Kan jij je nog zgn. "ongelukken" herinneren? We hadden vechtpartijen en sloegen elkaar een blauw oog. Daar moesten we mee leven. Volwassenen interesseerden zich daar niet voor. We aten koekjes, brood met dik boter, dronken Cola en werden evengoed niet te dik. We dronken met vrienden uit dezelfde fles en niemand ging daar dood van. We hadden geen: Playstation, Nintendo, X-box, Videogames, 64 TV-zenders, Videofilm,Surround-Sound, een eigen TV,computer en Internet-chatrooms. Wat wij hadden waren VRIENDEN.

We gingen gewoon naar buiten en daar kwamen we elkaar tegen. We gingen naar hun huis en belden aan. Of we gingen soms gewoon naar binnen zonder aan te bellen. En dat zonder van te voren af te spreken en zonder dat onze ouders dat wisten. Niemand bracht ons en niemand haalde ons weer op... Hoe was het in godsnaam mogelijk? We bedachten zelf spelletjes
met stokken en tennisballen. We aten wurmen en die leefden niet voor altijd in onze magen verder.

Met de stokken prikten we elkaar bijna nooit in de ogen. Met voetballen op straat mocht je alleen meedoen als je goed genoeg was. Als je niet goed genoeg was, moest je met teleurstellingen om leren gaan. Sommige kinderen waren niet zo goed op school als anderen. Ze haalden onvoldoendes en bleven zitten. Dat leidde niet tot emotionele ouderavonden of zelfs tot veranderde prestatienormen.

Soms hadden onze daden consequenties. Dat was logisch en daar kon zich niemand voor verstoppen. Als iemand van ons iets verbodens had gedaan, was het normaal, dat de ouders je er niet uithaalden. In tegendeel, ze waren het met de politie eens! Stel je voor! Onze generatie heeft vele probleemoplossers en uitvinders, die bereid zijn risico's te nemen, voortgebracht.

We hadden vrijheid, we verzaakten, we hadden succes en namen verantwoording. Met al die dingen konden we zeer goed omgaan. Bij die generatie hoor jij ook.

Ik bedoel, als mijn vriend bij mij thuis komt dan spreekt hij mijn ouders aan met hun voornaam. Mag dat wel? Ik zou het raar vinden als hij ook mama en papa tegen mijn ouders moet zeggen. En nog belachelijker als hij ze wel aan mag spreken met hun voornaam, wildvreemden ook, maar ik niet.

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 17:24 schreef Soempie het volgende:

[..]

Bij mij zou het zijn: opa Jaap. Er zijn er namelijk twee en zo houd je ze makkelijk uit elkaar.

Waarom zou je het niet accepteren? Kun je op een andere manier geen respect, afstand, of iets dergelijks verkrijgen?

Ik ben zo opgevoed. Ik ken in mijn kennissenkring eigenlijk niemand die hun ouders bij de voornaam noemt.

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 17:24 schreef Penisbaard het volgende:

[..]

Moet een gezellige sfeervolle familie zijn

Ik heb inderdaad een zeer gezellige familie. Ik noemde op een gegeven moment mijn schoonmoeder ook niet bij de voornaam maar noemde ik ook ma. Leuk dat ze het vond! Veel intiemer dan de voornaam.

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 17:28 schreef nikky het volgende:

[..]

Ik ben zo opgevoed. Ik ken in mijn kennissenkring eigenlijk niemand die hun ouders bij de voornaam noemt.

Mja, niet erg goede argumenten. Ik viel over: 'het hoort zo'. Prima als jij het zo wilt doen, maar voor een ander hoeft het niet op die manier. Het 'hoort' dus niet per se zo.

Maar misschien begreep ik dat verkeerd, bedoelde je dat ook niet.

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 17:30 schreef Soempie het volgende:

[..]

Mja, niet erg goede argumenten. Ik viel over: 'het hoort zo'. Prima als jij het zo wilt doen, maar voor een ander hoeft het niet op die manier. Het 'hoort' dus niet per se zo.

Maar misschien begreep ik dat verkeerd, bedoelde je dat ook niet.

Voor mij hoort het zo, ik ben immers zo opgevoed. Wat een ander doet mag diegene zelf bepalen. Ik hoef niet met die persoon te leven.

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 17:25 schreef cvboer het volgende:

[..]

Dat wisten ze in de jaren 90 al niet meer hoe dat moest.

Vroeger, ja vroeger... dit is voor iedereen die voor 1980 geboren is.

Als je na 1980 geboren bent, heeft dit niets met jou te maken. De kinderen van tegenwoordig worden in de watten gelegd. Ben jij als kind opgegroeid in de 50er, 60er of 70er jaren, dan is het, terugkijkend, onvoorstelbaar, dat je zo lang hebt kunnen overleven!

Als kind zaten we in de auto zonder gordel en zonder airbags.

Onze bedjes waren geschilderd in prachtige kleuren met verf vol met lood en cadmium. De medicijnflesjes uit de apotheek konden we gewoon open krijgen, net als overigens de fles met bleekmiddel. Deuren en ramen bedreigden continue onze vingertjes. Op de fiets hadden we nooit een helm op. We dronken water met de mond aan de kraan in plaats van uit een fles.
We bouwden zeepkisten en kwamen er pas op de eerste rit, bergafwaarts, achter, dat we geen rem hadden. Na enige ongelukken konden we daar prima mee omgaan. 's Morgens gingen we naar buiten om te spelen. We bleven de hele dag weg en moesten pas thuis zijn als de straatlantaarns aangingen. Niemand wist waar we waren en we hadden geen mobiele telefoon mee.

We sneden ons, braken onze botten en tanden en er werd niemand voor aangeklaagd. Het waren gewoon ongelukken en de enige die schuld had waren we zelf. Kan jij je nog zgn. "ongelukken" herinneren? We hadden vechtpartijen en sloegen elkaar een blauw oog. Daar moesten we mee leven. Volwassenen interesseerden zich daar niet voor. We aten koekjes, brood met dik boter, dronken Cola en werden evengoed niet te dik. We dronken met vrienden uit dezelfde fles en niemand ging daar dood van. We hadden geen: Playstation, Nintendo, X-box, Videogames, 64 TV-zenders, Videofilm,Surround-Sound, een eigen TV,computer en Internet-chatrooms. Wat wij hadden waren VRIENDEN.

We gingen gewoon naar buiten en daar kwamen we elkaar tegen. We gingen naar hun huis en belden aan. Of we gingen soms gewoon naar binnen zonder aan te bellen. En dat zonder van te voren af te spreken en zonder dat onze ouders dat wisten. Niemand bracht ons en niemand haalde ons weer op... Hoe was het in godsnaam mogelijk? We bedachten zelf spelletjes
met stokken en tennisballen. We aten wurmen en die leefden niet voor altijd in onze magen verder.

Met de stokken prikten we elkaar bijna nooit in de ogen. Met voetballen op straat mocht je alleen meedoen als je goed genoeg was. Als je niet goed genoeg was, moest je met teleurstellingen om leren gaan. Sommige kinderen waren niet zo goed op school als anderen. Ze haalden onvoldoendes en bleven zitten. Dat leidde niet tot emotionele ouderavonden of zelfs tot veranderde prestatienormen.

Soms hadden onze daden consequenties. Dat was logisch en daar kon zich niemand voor verstoppen. Als iemand van ons iets verbodens had gedaan, was het normaal, dat de ouders je er niet uithaalden. In tegendeel, ze waren het met de politie eens! Stel je voor! Onze generatie heeft vele probleemoplossers en uitvinders, die bereid zijn risico's te nemen, voortgebracht.

We hadden vrijheid, we verzaakten, we hadden succes en namen verantwoording. Met al die dingen konden we zeer goed omgaan. Bij die generatie hoor jij ook.

Wat een heerlijke tijd.

( Wij hadden wel een Nintendo btw. De NES. Maar die was niet voor ons )

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 17:14 schreef iwrestledabearonce het volgende:

[..]

wtf??

Trainspotting

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 17:25 schreef cvboer het volgende:

[..]

Dat wisten ze in de jaren 90 al niet meer hoe dat moest.

Vroeger, ja vroeger... dit is voor iedereen die voor 1980 geboren is.

Als je na 1980 geboren bent, heeft dit niets met jou te maken. De kinderen van tegenwoordig worden in de watten gelegd. Ben jij als kind opgegroeid in de 50er, 60er of 70er jaren, dan is het, terugkijkend, onvoorstelbaar, dat je zo lang hebt kunnen overleven!

Als kind zaten we in de auto zonder gordel en zonder airbags.

Onze bedjes waren geschilderd in prachtige kleuren met verf vol met lood en cadmium. De medicijnflesjes uit de apotheek konden we gewoon open krijgen, net als overigens de fles met bleekmiddel. Deuren en ramen bedreigden continue onze vingertjes. Op de fiets hadden we nooit een helm op. We dronken water met de mond aan de kraan in plaats van uit een fles.
We bouwden zeepkisten en kwamen er pas op de eerste rit, bergafwaarts, achter, dat we geen rem hadden. Na enige ongelukken konden we daar prima mee omgaan. 's Morgens gingen we naar buiten om te spelen. We bleven de hele dag weg en moesten pas thuis zijn als de straatlantaarns aangingen. Niemand wist waar we waren en we hadden geen mobiele telefoon mee.

We sneden ons, braken onze botten en tanden en er werd niemand voor aangeklaagd. Het waren gewoon ongelukken en de enige die schuld had waren we zelf. Kan jij je nog zgn. "ongelukken" herinneren? We hadden vechtpartijen en sloegen elkaar een blauw oog. Daar moesten we mee leven. Volwassenen interesseerden zich daar niet voor. We aten koekjes, brood met dik boter, dronken Cola en werden evengoed niet te dik. We dronken met vrienden uit dezelfde fles en niemand ging daar dood van. We hadden geen: Playstation, Nintendo, X-box, Videogames, 64 TV-zenders, Videofilm,Surround-Sound, een eigen TV,computer en Internet-chatrooms. Wat wij hadden waren VRIENDEN.

We gingen gewoon naar buiten en daar kwamen we elkaar tegen. We gingen naar hun huis en belden aan. Of we gingen soms gewoon naar binnen zonder aan te bellen. En dat zonder van te voren af te spreken en zonder dat onze ouders dat wisten. Niemand bracht ons en niemand haalde ons weer op... Hoe was het in godsnaam mogelijk? We bedachten zelf spelletjes
met stokken en tennisballen. We aten wurmen en die leefden niet voor altijd in onze magen verder.

Met de stokken prikten we elkaar bijna nooit in de ogen. Met voetballen op straat mocht je alleen meedoen als je goed genoeg was. Als je niet goed genoeg was, moest je met teleurstellingen om leren gaan. Sommige kinderen waren niet zo goed op school als anderen. Ze haalden onvoldoendes en bleven zitten. Dat leidde niet tot emotionele ouderavonden of zelfs tot veranderde prestatienormen.

Soms hadden onze daden consequenties. Dat was logisch en daar kon zich niemand voor verstoppen. Als iemand van ons iets verbodens had gedaan, was het normaal, dat de ouders je er niet uithaalden. In tegendeel, ze waren het met de politie eens! Stel je voor! Onze generatie heeft vele probleemoplossers en uitvinders, die bereid zijn risico's te nemen, voortgebracht.

We hadden vrijheid, we verzaakten, we hadden succes en namen verantwoording. Met al die dingen konden we zeer goed omgaan. Bij die generatie hoor jij ook.

Ben van 82. En dit slaat ook op mijn jeugd hoor, en die van mn broertje (86). Dus je moet het iets oprekken.

Vooral dat stuk over buiten spelen tot de lantarenpalen aangingen. Niemand wist idd waar je was, en dat hoefde ook niet.

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 17:25 schreef cvboer het volgende:

[..]

Dat wisten ze in de jaren 90 al niet meer hoe dat moest.

Vroeger, ja vroeger... dit is voor iedereen die voor 1980 geboren is.

Als je na 1980 geboren bent, heeft dit niets met jou te maken. De kinderen van tegenwoordig worden in de watten gelegd. Ben jij als kind opgegroeid in de 50er, 60er of 70er jaren, dan is het, terugkijkend, onvoorstelbaar, dat je zo lang hebt kunnen overleven!


We hadden vrijheid, we verzaakten, we hadden succes en namen verantwoording. Met al die dingen konden we zeer goed omgaan. Bij die generatie hoor jij ook.

Zo waar en zo mooi verwoord.

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 17:37 schreef ErikT het volgende:

[..]


Ben van 82. En dit slaat ook op mijn jeugd hoor, en die van mn broertje (86). Dus je moet het iets oprekken.

Vooral dat stuk over buiten spelen tot de lantarenpalen aangingen. Niemand wist idd waar je was, en dat hoefde ook niet.

Precies, ik ben van 83 en ik kan me zo herkennen in dat stuk. Aan de ene kant denk ik dan ook: leuk stuk! Maar aan de andere kant druipt er wel vanaf: toen was het beter, onze generatie , etc. En op die manier hoor ik m'n vader of m'n opa al praten. Kom zeg, er waren toen ook ouders die geen kaas hadden gegeten van opvoeding. En nu zijn er zat ouders die het goed doen. En natuurlijk zijn er problemen, maar die zijn er in elke tijd. Misschien van wat andere aard, maar toch.

quote:

Onze generatie heeft vele probleemoplossers en uitvinders, die bereid zijn risico's te nemen, voortgebracht.

Deze generatie gaat ook heel wat probleemoplossers en uitvinders voortbrengen.

Jullie klinken oud.

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 17:31 schreef nikky het volgende:

[..]

Voor mij hoort het zo, ik ben immers zo opgevoed. Wat een ander doet mag diegene zelf bepalen. Ik hoef niet met die persoon te leven.

Ik ben opgevoed met papa en mama zeggen.

Ik heb ook niet bewust gekozen dat mijn kinderen me bij me voornaam noemden.
Het is gekomen omdat we elkaar bij de voornaam noemden en niet zeiden:
"Ga papa maar halen, het eten is klaar."
Maar "gewoon": "Haal je Dirk ff, het eten is klaar."
Of als Dirk thuiskwam:
"Hey daar is Dirk" en niet "Hey, daar is papa."

Gewone taal dus eigenlijk, en vandaar uit is het onze voornamen geworden.
Oudste kwam op een dag (tweeënhalf jaar oud) van de peuterschool thuis en was verdrietig omdat zij geen papa en mama had. Andere kindjes wel.
Duurde wel ff dat ze door had dat wij een dubbelrol hadden.
Sabine- en Dirkzijn en papa- en mama zijn,
Nooit is ze papa en mama gaan zeggen, had van ons gemogen.

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 17:47 schreef Soempie het volgende:

[..]

Precies, ik ben van 83 en ik kan me zo herkennen in dat stuk. Aan de ene kant denk ik dan ook: leuk stuk! Maar aan de andere kant druipt er wel vanaf: toen was het beter, onze generatie , etc. En op die manier hoor ik m'n vader of m'n opa al praten. Kom zeg, er waren toen ook ouders die geen kaas hadden gegeten van opvoeding. En nu zijn er zat ouders die het goed doen. En natuurlijk zijn er problemen, maar die zijn er in elke tijd. Misschien van wat andere aard, maar toch.
[..]

Deze generatie gaat ook heel wat probleemoplossers en uitvinders voortbrengen.

Jullie klinken oud.

Ja erg oud
Ik hoor het me zeggen.

Ik werk jaren met kids van allerlei leeftijden en ik merk een groot verschil met de kids van rond de 5 (10 jaar geleden) en rond de 5 nu.
Er is veel veranderd en ik denk teveel.

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 17:37 schreef ErikT het volgende:

[..]


Ben van 82. En dit slaat ook op mijn jeugd hoor, en die van mn broertje (86). Dus je moet het iets oprekken.

Vooral dat stuk over buiten spelen tot de lantarenpalen aangingen. Niemand wist idd waar je was, en dat hoefde ook niet.

Uitzonderingen op de regel heb je altijd, maar feit is wel dat het respect wat er vroeger was( jaren 50 60 70 tot eind jaren 80 dat heb je nu niet meer. Kijk alleen maar naar de jeugd van nu, respect is ver te zoeken. een grote bek opzetten lijkt wel heel normaal. dat hoefde ik vroeger niet te proberen, als je pa erachter kwam had je een probleem. tegenwoordig is het een omgekeerde wereld. kinderen die hun ouders/leraren aanklagen.

quote:

Op vrijdag 25 september 2009 17:07 schreef Silven het volgende:
Zodra je uit je puberjaartjes bent is het toch redelijk normaal om je ouders gewoon met hun voornaam aan te spreken?

Nooit gedaan werd i.p.v. pappa/mamma gewoon pa en ma......de enige personen op de aarde die je zo aan kunt spreken waarom zou ze je bij de voornaam noemen...dat kun je met de rest van de wereld doen. Je ouders aanspreken met pa en ma geeft juist de band die je hebt met ze weer....zou willen dat ik het nog kon zeggen maar ja helaas.....

Het enige wat bij ons klopt is dit
"zich als grote mensen voor willen doen, ook zulke kleding willen dragen, denken dat ze alles al weten,"

Maar ben daar heel blij mee, hoort bij een gezonde ontwikkeling...

Mijn ouders noem ik nooit bij hun voornaam, dat wil ik zelf ook niet hebben van mijn kinderen.