Nog niet geparkeerd? Enfin, nog maar een hintje dan. Een quote uit een recensie (met de naam van het album er nog in, toe maar):
quote:
Oh My God, Charlie Darwin is het tweede album van

en hierop laat de band een aantal zeer sterke en bovendien gevarieerde folknummers horen. Zo doet de rustige opener Charlie Darwin mede door de hoge zang sterk aan Fleet Foxes en Bon Iver denken, terwijl The Horizon Is A Beltway meer lijkt op een rauwe versie van Bruce Springsteen’s Seeger Sessions.
Ook Home I’ll Never Be is een ongepolijste stamper. Net als in The Horizon Is A Beltway zit de zang hier ergens in het midden tussen Springsteen en Tom Waits. In de folkrocker Champion Angel gaan de vocalen wat meer richting het geluid van Bob Dylan. Dit nummer kent een mooie afwisseling tussen vrij rustig en behoorlijk intens.
En ze stonden van de week ook nog in De Duif. En ja, ze waren hoofdprogramma.