R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hier ziet iemand die zijn broer dus al tijden niet meer spreekt.
Denk er wel over na, dat het definitief kan zijn. Dat je na zoveel maanden/jaren toch wel aan de leuke dingen gaat denken die je had. Dat er soms het gevoel komt van: goh, dat deed ik ook altijd met mijn broer... en dat..... en dat ook!...
Vergeet niet dat dit gaat komen (of je moet zo'n bikkel zijn) vroeg of laat. Ik keek er ook naar uit dat hij vertrok. Weet het nog heel goed, was 13 juni dit jaar, toen ik naar defqon ging. Nu is hij weg, nooit meer gesproken daarna overigens, en soms mis ik het ook wel weer. Wat doet ie? hoe leeft ie? bevalt het daar? hoe gaat dit? hoe gaat dat?
Soms best moeilijk. Hoe langer je het contact verbreekt, hoe groter de stap wordt om weer contact te zoeken.
Denk daar eens heeeeeeel goed over na, want je kan toch spijt gaan krijgen. Nou heb ik dat niet 1,2,3, maar soms denk je er toch aan.
Hier komt het omdat mijn broer jaren heeft lopen zieken in huis, en de complete sfeer rondom het huis heeft verpest. Ik vergeef dit hem nooit meer, want het heeft het hele gezin in een negatieve spiraal gebracht... Maar soms.... ach, je denkt er 100% aan terug...
Denk er wel over na, dat het definitief kan zijn. Dat je na zoveel maanden/jaren toch wel aan de leuke dingen gaat denken die je had. Dat er soms het gevoel komt van: goh, dat deed ik ook altijd met mijn broer... en dat..... en dat ook!...
Vergeet niet dat dit gaat komen (of je moet zo'n bikkel zijn) vroeg of laat. Ik keek er ook naar uit dat hij vertrok. Weet het nog heel goed, was 13 juni dit jaar, toen ik naar defqon ging. Nu is hij weg, nooit meer gesproken daarna overigens, en soms mis ik het ook wel weer. Wat doet ie? hoe leeft ie? bevalt het daar? hoe gaat dit? hoe gaat dat?
Soms best moeilijk. Hoe langer je het contact verbreekt, hoe groter de stap wordt om weer contact te zoeken.
Denk daar eens heeeeeeel goed over na, want je kan toch spijt gaan krijgen. Nou heb ik dat niet 1,2,3, maar soms denk je er toch aan.
Hier komt het omdat mijn broer jaren heeft lopen zieken in huis, en de complete sfeer rondom het huis heeft verpest. Ik vergeef dit hem nooit meer, want het heeft het hele gezin in een negatieve spiraal gebracht... Maar soms.... ach, je denkt er 100% aan terug...
nou met mijn ouders beleef ik het toch echt een stukkie anders dan jij met je broer. het is allemaal mogelijk. maar daar moet TS inderdaad goed rekening mee houden.quote:Op dinsdag 22 september 2009 19:59 schreef mafkees01 het volgende:
Hier ziet iemand die zijn broer dus al tijden niet meer spreekt.
Denk er wel over na, dat het definitief kan zijn. Dat je na zoveel maanden/jaren toch wel aan de leuke dingen gaat denken die je had. Dat er soms het gevoel komt van: goh, dat deed ik ook altijd met mijn broer... en dat..... en dat ook!...
Vergeet niet dat dit gaat komen (of je moet zo'n bikkel zijn) vroeg of laat. Ik keek er ook naar uit dat hij vertrok. Weet het nog heel goed, was 13 juni dit jaar, toen ik naar defqon ging. Nu is hij weg, nooit meer gesproken daarna overigens, en soms mis ik het ook wel weer. Wat doet ie? hoe leeft ie? bevalt het daar? hoe gaat dit? hoe gaat dat?
Soms best moeilijk. Hoe langer je het contact verbreekt, hoe groter de stap wordt om weer contact te zoeken.
Denk daar eens heeeeeeel goed over na, want je kan toch spijt gaan krijgen. Nou heb ik dat niet 1,2,3, maar soms denk je er toch aan.
Hier komt het omdat mijn broer jaren heeft lopen zieken in huis, en de complete sfeer rondom het huis heeft verpest. Ik vergeef dit hem nooit meer, want het heeft het hele gezin in een negatieve spiraal gebracht... Maar soms.... ach, je denkt er 100% aan terug...
Ouders en broer is ook nogal een verschil hè... Ik deed veel met hem, rondjes rijden, naar vrienden, feesten bezoeken, naar school enz...
Als je je echt verveelde hield je elkaar wel bezig... Dat is toch heel anders als diegene ineens "niet meer bestaat"
Als je je echt verveelde hield je elkaar wel bezig... Dat is toch heel anders als diegene ineens "niet meer bestaat"
Ik kan me dit best voorstellen hoor. Om maar een voorbeeldje te noemen: Wanneer een meisje misbruikt is kan dit heel diep zitten. Als je daar nooit over kunt praten gaat dat wroeten en dat word steeds heviger en heviger. Stel je voor dat de persoon die dat heeft veroorzaakt er dan iets over zegt in de trand van: Je vond het wel lekker of wat dan ook. Ook al is het jaren later.. Het is niet gezond nee! Dat zeker niet, maar het kan.quote:Op maandag 21 september 2009 10:20 schreef Aneurism het volgende:
[..]
Denk eerder dat TS geestelijk niet helemaal in orde is. Om nou weken, dan wel maanden van slag te zijn door 1 opmerking. Damn... Als ik kapot zou gaan van verkeerde opmerkingen dan zou ik per week al 3x in mijn graf liggen.
Een keer met de Psych praten en werken aan een schild/dikkere huid lijkt me beter. En tot die tijd contact minimaliseren.
Het hoeft overigens niet zo te zijn dat dit bij ts is gebeurt, maar ik weet niet waar het over gaat.
geestelijk niet in orde is misschien wat hard om te zeggen, wat is ´in orde´, wie is er dan wel normaal en wat is de norm.......... maar ik denk wel dat je zou kunnen stellen (en misschien is dat ook wat jullie bedoelen) dat TS mentaal wat zwakker is dan gemiddeld.
een aanwijzing daarvoor: eerst in dit topic een flink aantal keer heel duidelijk aangeven dat ze absoluut niet van plan is om het nou nog eens een keer te gaan bespreken, en dan later (alsof het de normaalste zaak van de wereld is) aangeven dat ze het toch nog maar eens een keer moet bespreken.
meid je moet je eigen grenzen ontdekken (dat is een proces) en anders gewoon stellen (dat kan op 1 moment) en dan daarnaar leven. je bent nu een speelbal, met een zwakke eigen mening, of misschien wel een sterke mening maar die gaat gepaard met weinig doortastend handelen. je staat mentaal zwak op je benen.
you control your life........... but only when you choose to.
een aanwijzing daarvoor: eerst in dit topic een flink aantal keer heel duidelijk aangeven dat ze absoluut niet van plan is om het nou nog eens een keer te gaan bespreken, en dan later (alsof het de normaalste zaak van de wereld is) aangeven dat ze het toch nog maar eens een keer moet bespreken.
meid je moet je eigen grenzen ontdekken (dat is een proces) en anders gewoon stellen (dat kan op 1 moment) en dan daarnaar leven. je bent nu een speelbal, met een zwakke eigen mening, of misschien wel een sterke mening maar die gaat gepaard met weinig doortastend handelen. je staat mentaal zwak op je benen.
you control your life........... but only when you choose to.
Ik denk niet dat je kunt stellen dat ik mentaal zwakker ben dan gemiddeld. Wat RedPeaches zegt komt in de buurt, ik heb inderdaad een jeugdtrauma niet verwerkt en daar pakte hij me op terwijl ik het met hulp van een psycholoog aan het oplossen was. Ik wist niet eens dat ik een trauma had, maar het heeft een jaar geleden een plekje gekregen en nu ben ik, afgezien van deze situatie, retegelukkig. 
Jullie denken dat ik naar iedereen toe zo reageer. En eigenlijk zou ik me niet eens moeten verdedigen. Hoe dan ook, alleen mijn broer weet me uit mijn doen te krijgen. De reden dat ik zo sterk op mijn broer reageer, heeft te maken met rolpatronen. En verder kun je je ook afvragen wat een overreactie is. Ik vind wekenlang chagerijnig worden als je eraan terugdenkt en er regelmatig 's nachts niet door kunnen slapen wel een overreactie. Verder op het moment zelf, dan sluit ik me totaal af en begin ik een uurtje te huilen. Overreactie? Ja. Abnormaal of mentaal zwak? Nee.
Hoe dan ook, ik heb vrienden, ik functioneer goed op mijn werk, ik doe op dit moment eigenlijk alleen maar dingen die ik leuk vind. Ik heb geen stemmingswisselingen, geen depressies of andere psychotrekjes. Controle is een illusie maar voor zover mogelijk heb ik een zeer sterke greep op mijn eigen leven. Alleen dat waardeert mijn broer niet zo, omdat ik keuzes maak die hij niet begrijpt.
Jullie denken dat ik naar iedereen toe zo reageer. En eigenlijk zou ik me niet eens moeten verdedigen. Hoe dan ook, alleen mijn broer weet me uit mijn doen te krijgen. De reden dat ik zo sterk op mijn broer reageer, heeft te maken met rolpatronen. En verder kun je je ook afvragen wat een overreactie is. Ik vind wekenlang chagerijnig worden als je eraan terugdenkt en er regelmatig 's nachts niet door kunnen slapen wel een overreactie. Verder op het moment zelf, dan sluit ik me totaal af en begin ik een uurtje te huilen. Overreactie? Ja. Abnormaal of mentaal zwak? Nee.
Hoe dan ook, ik heb vrienden, ik functioneer goed op mijn werk, ik doe op dit moment eigenlijk alleen maar dingen die ik leuk vind. Ik heb geen stemmingswisselingen, geen depressies of andere psychotrekjes. Controle is een illusie maar voor zover mogelijk heb ik een zeer sterke greep op mijn eigen leven. Alleen dat waardeert mijn broer niet zo, omdat ik keuzes maak die hij niet begrijpt.
Grappig, eerst wordt ze compleet afgebrand dat ze overreageerd en dat het contact verbreken onzin is, dan denkt ze er nog een keer over na en is het natuurlijk ook weer niet goed. De helft van Fok! komt alleen maar zeiken in topics, ongeacht wat er staat.quote:Op woensdag 23 september 2009 23:56 schreef Feestkabouter het volgende:
een aanwijzing daarvoor: eerst in dit topic een flink aantal keer heel duidelijk aangeven dat ze absoluut niet van plan is om het nou nog eens een keer te gaan bespreken, en dan later (alsof het de normaalste zaak van de wereld is) aangeven dat ze het toch nog maar eens een keer moet bespreken.
meid je moet je eigen grenzen ontdekken (dat is een proces) en anders gewoon stellen (dat kan op 1 moment) en dan daarnaar leven. je bent nu een speelbal, met een zwakke eigen mening, of misschien wel een sterke mening maar die gaat gepaard met weinig doortastend handelen. je staat mentaal zwak op je benen.
Een broer die willens en wetens doorjent op een zwakke plek vind ik in ieder geval geestelijk niet in orde.quote:Op woensdag 23 september 2009 23:56 schreef Feestkabouter het volgende:
geestelijk niet in orde is misschien wat hard om te zeggen, wat is ´in orde´, wie is er dan wel normaal en wat is de norm..........
He created a new world of rave in which he gave rebirth to elements of melody and positivity.
He named this world: Forbidden Paradise
He named this world: Forbidden Paradise
Mee eens. En dan als je zo'n emotionele reactie ziet van je zus toch stug doorzetten.quote:Op donderdag 24 september 2009 23:11 schreef twiFight het volgende:
[..]
Een broer die willens en wetens doorjent op een zwakke plek vind ik in ieder geval geestelijk niet in orde.
SPACE AND TIME ARE NO OBSTACLE TO CAT_TANK
Cat_Tank is strong
Cat_Tank is strong
Hey! Het gaat wel over mijn broertje, ja! 
Hij is geestelijk wel degelijk in orde. Dat contact houden met hem voor mij misschien een te pijnlijke kwestie is, wil niet zeggen dat hij tuig van de richel is of dat hij niet goed snik is. Dat hij wat betreft mij niet normaal reageert, is een andere kwestie. Buiten zijn gedrag naar mij is het een normale jongen met vrienden, werk, een vriendin en een goed toekomstperspectief.
Hij is geestelijk wel degelijk in orde. Dat contact houden met hem voor mij misschien een te pijnlijke kwestie is, wil niet zeggen dat hij tuig van de richel is of dat hij niet goed snik is. Dat hij wat betreft mij niet normaal reageert, is een andere kwestie. Buiten zijn gedrag naar mij is het een normale jongen met vrienden, werk, een vriendin en een goed toekomstperspectief.
Als je zo over je broer spreekt, denk ik niet dat je makkelijk zonder hem gaat kunnen.quote:Op maandag 28 september 2009 21:38 schreef Verwarring.alom het volgende:
Hey! Het gaat wel over mijn broertje, ja!
Hij is geestelijk wel degelijk in orde. Dat contact houden met hem voor mij misschien een te pijnlijke kwestie is, wil niet zeggen dat hij tuig van de richel is of dat hij niet goed snik is. Dat hij wat betreft mij niet normaal reageert, is een andere kwestie. Buiten zijn gedrag naar mij is het een normale jongen met vrienden, werk, een vriendin en een goed toekomstperspectief.
Het contact verbreken lijkt mij inderdaad een beetje definitief. Goed van je (TS) dat je het nog een kans wil geven! Zolang je conflicten uit de weg blijft gaan, blijft de situatie onopgelost rondwaren en wachten op een moment van uitbarsting. Zeker als je broer er niet op gewezen wordt en hij niet in de gaten heeft wat de impact van zijn opmerkingen op jouw leven zijn, zal hij dit blijven doen. Hij denkt er bij wijze van 5minuten later al niet meer over na en jij hebt er nog maanden lang een klote gevoel over.
Dus door contact verbreken, maar ook door het conflict te laten bestaan, ontneemt jezelf een groot deel van je eigen leven. Dat mag je niet toelaten!
Bovendien, als je al overweegt om hem helemaal niet meer te zien... wat let je dan om hem eens goed de waarheid te vertellen, een keer te zuchten met de opmerking "och god.. jij maakt ook niks mee he? Is dat het enige wat jou bezig houdt... " / in zijn gezicht te schreeuwen? Het is jouw leven! En als hij daar dingen niet van begrijpt, dan is dat zijn probleem, niet het jouwe!
Ik hoop dat het allemaal zn plek zal vinden en dat je er een beetje uit komt. In ieder geval veel sterkte!! De kracht zit in jezelf!
Dus door contact verbreken, maar ook door het conflict te laten bestaan, ontneemt jezelf een groot deel van je eigen leven. Dat mag je niet toelaten!
Bovendien, als je al overweegt om hem helemaal niet meer te zien... wat let je dan om hem eens goed de waarheid te vertellen, een keer te zuchten met de opmerking "och god.. jij maakt ook niks mee he? Is dat het enige wat jou bezig houdt... " / in zijn gezicht te schreeuwen? Het is jouw leven! En als hij daar dingen niet van begrijpt, dan is dat zijn probleem, niet het jouwe!
Ik hoop dat het allemaal zn plek zal vinden en dat je er een beetje uit komt. In ieder geval veel sterkte!! De kracht zit in jezelf!
Als jouw broer maatschappelijk werker is en hij pakt jouw op je zwakke plekken is dat wel vrij triest van hem. Voor hem is dat met zijn ervaring makkelijk scoren.
Ik zou hewtcontact nooitr helemaal afkappen wat straks ben je bij de rest van de familie de gebeten hond
Ik zou hewtcontact nooitr helemaal afkappen wat straks ben je bij de rest van de familie de gebeten hond
Op woensdag 31 januari 2007 19:20 schreef Lord_Vetinari het volgende:
Ik heb veel stomme posts gezien op fora, maar deze zit toch wel in de top 10 (voorzichtig geschat; het kan ook de top 5 zijn). Nou ik sta iig in zijn top 10
Ik heb veel stomme posts gezien op fora, maar deze zit toch wel in de top 10 (voorzichtig geschat; het kan ook de top 5 zijn). Nou ik sta iig in zijn top 10
Ik sprak mijn moeder gisteren, schijnbaar heeft mijn broer een sms gestuurd om zijn excuses aan te bieden maar die heb ik niet gekregen. Ik ga er vanuit dat hij dat wel gedaan heeft. Mooie ingang om het aan het kerstdiner ter sprake te brengen. 
Ja. Maar niet op eerste en tweede kerstdag. Kerstavond is ook uit den boze. Daarbuiten mogen we zoveel ruzie maken als we willen.
misschien ook wel.quote:Op zaterdag 3 oktober 2009 13:22 schreef nummer_zoveel het volgende:
Is kerst nu de tijd om familieproblemen te bespreken?
je mag van iedereen een open en positieve houding verwachten. wel allemaal je best doen om voorzichtig te communiceren.
maar goed, ik weet dat het in de praktijk ook niet zo simpel is.........
|
|
