Ja, ik ben weer beter. Of, nouja, ik heb weer een stem, laten we het daar op houden. Ik had vandaag wel even een flinke inzinking waar ik gelukkig door lieve collega's wel weer uit ben getrokken, maar ik ben van de studiemiddag (... feest) naar huis gestuurd om even bij te komen.
Ik zag even niet in hoe ik in vredesnaam met 9 klassen verdeeld over 6 leerjaren en maar 1 parallelklas, lesdagen van 8:30 tot 16:20 zonder tussenuren en ook nog een mentorklas en twee projectgroepen m'n lessen nog kwalitatief goed kan houden, zeker met nieuwe methodes in 4 leerjaren. En toen had ik nog precies 1 uur tussen m'n laatste les en de studiemiddag om de hele woensdag van 9 lesuren achter elkaar voor te bereiden en nog 18 examenbrieven na te kijken, en toen ging het even van *krak* en boehoe
. En het ergste? Dat collega's mij wisten te melden dat dat ook niet kan, dat ik veel minder tijd in m'n onderbouwlessen moet stoppen omdat de bovenbouw me al genoeg werk kost, en dat ik de lat minder hoog moet leggen.
Maar is dat dan de oplossing? Accepteren dat ik met een baan van 0,9 FTE niet mijn vak kan geven zoals ik dat het liefst zou willen? Omdat ik simpelweg geen tijd heb en mezelf over de kop werk als ik het wel allemaal zo goed zou willen doen als ik van mezelf eis?
[ Bericht 6% gewijzigd door #ANONIEM op 29-09-2009 21:22:11 ]