R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik ben het met bepaalde dingen helemaal met je eens. Hier is ook alles bij het oude gebleven, ook de relatie. Tis meestal leuk, soms moeilijk en soms maken we zelfs ruzie..Maar ik vind het bijvoorbeeld fijn om regelmatig te bellen, om op de hoogte te blijven van wat er in zijn leven gebeurd, en om hem op de moeilijke momenten te steunen. gister heb ik hem 5 keer aan de telefoon gehad, gewoon omdat hij in een moeilijke fase zat met een zware deadline en wat motivatie nodig heeft. En nu vandaag ook nog een paar keer gebeld. Geen uren, maar even een belletje is toch wel zo fijn, soms! Maar goed, dit hangt natuurlijk ook heel erg van je relatie af....quote:
Ik zie mijn relatie niet per se als een lange afstandsrelatie, maar als een gewone relatie, alleen zien we elkaar niet zo vaak. Maar, ik kijk er ook heel erg naar uit om hem over 12 dagen te zien, en anderhalve week samen te zjin. Die anderhalve week staat dan ook niet totaal in het teken van 'ons'..hij moet gewoon werken, en ik zal ook aan de studie moeten. Natuurlijk doen we leuke dingen, maar we hebben ook andere dingen om te doen. Hardstikke fijn, zo!
Ik ben niet gek, ik ben een vliegtuig!
Bellen hangt denk ik inderdaad van de relatie af. Ik ben ook erg benieuwd wat m'n vriendin in het buitenland doet (vrijwilligerswerk), hoe 't daar gaat, hoe het met haar gaat en dergelijke, dat wordt dan ook besproken. En natuurlijk wordt er vaker gebeld als er moeilijkere dingen spelen.quote:Op vrijdag 29 januari 2010 23:43 schreef AKnynke het volgende:
[..]
Ik ben het met bepaalde dingen helemaal met je eens. Hier is ook alles bij het oude gebleven, ook de relatie. Tis meestal leuk, soms moeilijk en soms maken we zelfs ruzie..Maar ik vind het bijvoorbeeld fijn om regelmatig te bellen, om op de hoogte te blijven van wat er in zijn leven gebeurd, en om hem op de moeilijke momenten te steunen. gister heb ik hem 5 keer aan de telefoon gehad, gewoon omdat hij in een moeilijke fase zat met een zware deadline en wat motivatie nodig heeft. En nu vandaag ook nog een paar keer gebeld. Geen uren, maar even een belletje is toch wel zo fijn, soms! Maar goed, dit hangt natuurlijk ook heel erg van je relatie af....
Ik zie mijn relatie niet per se als een lange afstandsrelatie, maar als een gewone relatie, alleen zien we elkaar niet zo vaak. Maar, ik kijk er ook heel erg naar uit om hem over 12 dagen te zien, en anderhalve week samen te zjin. Die anderhalve week staat dan ook niet totaal in het teken van 'ons'..hij moet gewoon werken, en ik zal ook aan de studie moeten. Natuurlijk doen we leuke dingen, maar we hebben ook andere dingen om te doen. Hardstikke fijn, zo!
Wij houden het in ieder geval onder "normale omstandigheden" gewoon op 1x per week bellen.
Tussendoor wel meer sms-en.
Dagenlang piekeren om het feit dat je vriend(in) ver weg woont, heeft inderdaad weinig zin 
Gewoon doorgaan met je leven en focussen op je studie/baan. Des te sneller gaat de tijd.
Voor mij duurt het nog 'maar' 19 dagen; ik kijk er naar uit
Gewoon doorgaan met je leven en focussen op je studie/baan. Des te sneller gaat de tijd.Voor mij duurt het nog 'maar' 19 dagen; ik kijk er naar uit
De vliegende flipperkast wist ternauwernood te ontsnappen aan de vlijmscherpe wieken der ventilatoren.
Ik heb precies hetzelfdequote:Op vrijdag 29 januari 2010 23:33 schreef Maharbal het volgende:
Ik heb soms het idee dat mensen hier een beetje te obsessief omgaan met de relatie en de afstand. Waarom zo ontzettend veel piekeren, jezelf "dwangmatig" bezighouden en toch niet kunnen genieten van je eigen leven op dit moment omdat je een persoon zo erg mist?
Je kunt ook aanvaarden dat je vriend of vriendin voor een (lange) tijd in het buitenland zit en dat het niet anders is. Ik heb het idee dat het sommige mensen hier hun leven heel erg beinvloedt. Natuurlijk beinvloedt het je leven in die zin dat je vriend/vriendin in het buitenland zit, maar het hoeft hier niet je dagelijkse leven te verstoren. Doe gewoon je ding, kijk uit naar de momenten waarop je elkaar kunt spreken en ga verder gewoon door met je dagelijkse leven alsof er niks aan de hand is in de relatie. Er is ook helemaal niks aan de hand in de relatie, er zit alleen een beetje meer land en/of water tussen.
M'n vriendin is nu meer dan 3 maanden weg en 't duurt nog 2 maanden voordat ze terugkomt. Ik heb het retedruk (niet geforceerd retedruk zodat ik maar niet aan haar hoef te denken) en m'n leven hier gaat door. Alles is bij het oude gebleven, ook onze relatie. Er zit wat afstand tussen, so be it. Dat is geen reden om te gaan piekeren over de relatie. Gaat het kapot, dan gaat het kapot en gaat het niet kapot dan gaat het niet kapot. Piekeren helpt op geen enkele manier en versterkt alleen maar je eigen onzekerheden, want van gepieker komt alleen maar meer gepieker.
Misschien dat het aan mij ligt, dat alleen ik er zo makkelijk over denk. Daarentegen ben ik altijd al een makkelijk persoon geweest in deze relatie. De relatie is hetzelfde, er verandert op dit moment niks. Als er iets is verandert als je vriend/vriendin terugkomt, dan pak je het dan aan en zie je wat je er mee kunt doen. Daar nu over denken heeft werkelijk geen zin.
Ik sms haar een paar keer per week en we bellen elkaar één keer per week een uur ofzo. Als je elkaar constant gaat bellen, dan geef je elkaar ook niet de kans om gewoon door te gaan met wat je aan het doen bent. Natuurlijk mis je elkaar, en ik zeg niet dat ik mijn vriendin niet mis. Maar elke dag bellen is absoluut niet onze bedoeling, omdat het dan zo geforceerd overkomt en je er alleen maar elke keer weer mee wordt geconfronteerd dat je niet bij elkaar bent.
Hmm, of ben ik gewoon raar?
gewoon lekker je eigen ding doen. Ik bel ook maar max 1x per week (ook omdat het rete duur is). En zelfs dan weet ik soms niet eens waar ik het over zou moeten hebben. Bellen is ook niet alles. Soms is het enige wat ik mis haar arm om haar heen. Woorden zijn dan overbodig. Dat mis ik eigenlijk het meest op zijn tijd.Als er inderdaad elke dag gebeld moest worden zou ik ook denken "mens laat me toch met rust!"
You know you are addicted to the internet when you refer 'books' as 'portable websites'.
Hier een afstandrelatie na een exchange periode. Ben al bij haar geweest (was super) en over 3 dagen komt ze hierheen, heb voor halverwege maart alweer tickets geboekt om naar haar te gaan.. Tot zover alles OK
Nog leuke tips om (per post) te versturen? Kledingstuk+geurtje en foto is al gedaan..
Nog leuke tips om (per post) te versturen? Kledingstuk+geurtje en foto is al gedaan..
Ja precies. Soms mis je inderdaad dat fysieke contact, maar dat komt wel weer als ze terug is. Bellen vind ik leuk, maar met één keer per week heb ik het idee dat we elkaar dan daadwerkelijk iets nieuws te melden hebben. Het is inderdaad reteduur om vanuit mijn mobiel naar m'n vriendin te bellen, dus ik laat haar elke keer bellen (dan is het echt goedkoop) en we delen de telefoonkosten gewoonquote:Op zondag 31 januari 2010 00:04 schreef Crashman112 het volgende:
[..]
Ik heb precies hetzelfde
Als er inderdaad elke dag gebeld moest worden zou ik ook denken "mens laat me toch met rust!"
. Maar inderdaad, ik kan soms gewoon naar haar luisteren aan de telefoon en dan zeg ik werkelijk waar 30 min niks...dan vertelt zij wat zij heeft beleefd en dan luister ik gewoon. Ook alleen luisteren aan de telefoon kan op z'n tijd voldoening geven.
Tsja, en dan is alles weer in NL, en dan komen de twijfels...
Misschien straks weer voor langere periode weg naar het buitenland ...Kunnen we elkaar op die manier dan wel gelukkig maken, met zo goed als aparte levens, ver van elkaar...
Of zijn dit 'afkickverschijnselen' van een leventje apart in een andere stad, en dan opeens weer terug in NL zijn....
Tsja, er zijn in ieder geval maar weinig zekerheden in het leven, dat staat vast!
[ Bericht 31% gewijzigd door #ANONIEM op 01-02-2010 21:25:08 ]
Misschien straks weer voor langere periode weg naar het buitenland ...Kunnen we elkaar op die manier dan wel gelukkig maken, met zo goed als aparte levens, ver van elkaar...
Of zijn dit 'afkickverschijnselen' van een leventje apart in een andere stad, en dan opeens weer terug in NL zijn....
Tsja, er zijn in ieder geval maar weinig zekerheden in het leven, dat staat vast!
[ Bericht 31% gewijzigd door #ANONIEM op 01-02-2010 21:25:08 ]
GG Allin quote: I knew that if I would get the chance, i'd slip into her underpants.quote:Op maandag 1 februari 2010 21:26 schreef Pluis_Konijn het volgende:
[..]
Dat ik aan laforest zitten mag
quote:Op maandag 1 februari 2010 21:26 schreef Pluis_Konijn het volgende:
[..]
Dat ik aan laforest zitten mag
Mijn vriend is nog 2 weken hier. En dan snel het ticket boeken om weer naar daar te gaan
Hopelijk is het daar tegen die tijd al aan-het-strand-lig-weer 
Ik denk dat het er bij ons op uitdraait dat het niet meer goed gaat komen/niet meer zo wordt als voorheen.
Ze heeft nu twee keer kunnen zien wat het is om in een echt grote stad te leven en te werken, en dan valt de terugkomst voor haar erg tegen.
Ik ga haar daarin niet tegenhouden, maar een relatie waarvan we echt van elkaar gescheiden zijn, dat gaat 'm voor mij niet worden, dus als zij echt straks voorgoed of voor lange tijd weg wilt, is het einde verhaal, hoe jammer ook, want voor het gevoel hoeft het niet voorbij te zijn, maar puur de omstandigheden die het veroorzaken zouden.
Ze heeft nu twee keer kunnen zien wat het is om in een echt grote stad te leven en te werken, en dan valt de terugkomst voor haar erg tegen.
Ik ga haar daarin niet tegenhouden, maar een relatie waarvan we echt van elkaar gescheiden zijn, dat gaat 'm voor mij niet worden, dus als zij echt straks voorgoed of voor lange tijd weg wilt, is het einde verhaal, hoe jammer ook, want voor het gevoel hoeft het niet voorbij te zijn, maar puur de omstandigheden die het veroorzaken zouden.
Te gek, ik heb nog ongeveer 2 maanden voordat meneer weg gaat. Tussen de 4,5 en de 6 maanden naar het o zo mooie Afghanistan. Hij vertrekt midden in mijn tentamenweek en komt terug op het moment dat ik net bezig ben met Stage. De planning had niet beter gekund 
Attentie attentie letten wij even op... [kerst] Creatieve FOK!kers voor een fijne kerst voor FOK!kers
Succes!quote:Op dinsdag 2 februari 2010 18:17 schreef YskaFredriksson het volgende:
Te gek, ik heb nog ongeveer 2 maanden voordat meneer weg gaat. Tussen de 4,5 en de 6 maanden naar het o zo mooie Afghanistan. Hij vertrekt midden in mijn tentamenweek en komt terug op het moment dat ik net bezig ben met Stage. De planning had niet beter gekund
We hebben er hier allemaal last van. Geen leuke tijd, maar het is niet anders.
Nu het goede nieuws: als je relatie het allemaal overleeft dan is het allemaal dik in orde tussen jou en je vriend.
Dat mag ook wel we hebben samen een huis
Alleen hoe zat het bij jullie met het besef. Ik vraag me weleens af of ik het wel al echt realiseer.. Ik weet het inmiddels sinds september/oktober dat hij omstreeks maart/april weg zal gaan maar ik heb wel eens van die dramatische dingen geroepen na bijvoorbeeld brothers (in de sneak en ik ging voor de eerste keer alleen, great) maar voor de rest houd ik me er eigenlijk niet mee bezig. Is dat niet raar? Komt dat nog?
Alleen hoe zat het bij jullie met het besef. Ik vraag me weleens af of ik het wel al echt realiseer.. Ik weet het inmiddels sinds september/oktober dat hij omstreeks maart/april weg zal gaan maar ik heb wel eens van die dramatische dingen geroepen na bijvoorbeeld brothers (in de sneak en ik ging voor de eerste keer alleen, great) maar voor de rest houd ik me er eigenlijk niet mee bezig. Is dat niet raar? Komt dat nog?
Attentie attentie letten wij even op... [kerst] Creatieve FOK!kers voor een fijne kerst voor FOK!kers
Elke situatie is natuurlijk anders maar ik begon het me 2 dagen voor vertrek pas echt te realiseren. En daarna vooral de eerste 3 weken. Op een gegeven moment wen je er wel aan (maar blijf je elkaar missen). Tenminste zo is het tot nu toe bij mij gegaan....quote:Op dinsdag 2 februari 2010 19:41 schreef YskaFredriksson het volgende:
Dat mag ook wel we hebben samen een huis
Alleen hoe zat het bij jullie met het besef. Ik vraag me weleens af of ik het wel al echt realiseer.. Ik weet het inmiddels sinds september/oktober dat hij omstreeks maart/april weg zal gaan maar ik heb wel eens van die dramatische dingen geroepen na bijvoorbeeld brothers (in de sneak en ik ging voor de eerste keer alleen, great) maar voor de rest houd ik me er eigenlijk niet mee bezig. Is dat niet raar? Komt dat nog?
Je realiseert het je waarschijnlijk pas als het echt dichtbij komt (paar dagen van tevoren ofzo), heb ik ook steeds. Want daarvoor lijkt het allemaal nog vrij ver weg.quote:Op dinsdag 2 februari 2010 19:41 schreef YskaFredriksson het volgende:
Dat mag ook wel we hebben samen een huis
Alleen hoe zat het bij jullie met het besef. Ik vraag me weleens af of ik het wel al echt realiseer.. Ik weet het inmiddels sinds september/oktober dat hij omstreeks maart/april weg zal gaan maar ik heb wel eens van die dramatische dingen geroepen na bijvoorbeeld brothers (in de sneak en ik ging voor de eerste keer alleen, great) maar voor de rest houd ik me er eigenlijk niet mee bezig. Is dat niet raar? Komt dat nog?
En als ik jou was zou ik me er nu ook nog niet teveel mee bezig houden, gewoon genieten van de tijd die je samen hebt zonder je nu al te druk te maken over dat hij weggaat
Pff, net mijn vriend uitgezwaaid op Schiphol. Kon me op Schiphol goed groot houden, wou niet gaan huilen maar moest toch even slikken. Ik hoop dat ie goed aankomt. Ben op het moment eigenlijk echt gebroken. Op schiphol ging het prima en de weg terug ook, maar nu ik thuis ben in mijn vertrouwde omgeving begint ik het pas echt te beseffen. Omdat hij gewoon in mijn vertrouwde omgeving hoort denk ik. Pff, heb het echt onderschat. Heb op het moment geen eetlust meer en weet ff niet wat ik met mezelf aan moet. Klinkt heel dramatisch allemaal. Hoe ging dat bij jullie, de eerste dagen? Zo maar eens slapen, iets wat ik al 7 maanden niet meer zonder hem heb gedaan eigenlijk.
Nu 3 maanden missen, het aftellen kan iig beginnen. Ik weet dat ik er zo even in kom vallen, hopelijk vinden jullie dat niet erg. Moest gewoon even mijn verhaal kwijt.
Nu 3 maanden missen, het aftellen kan iig beginnen. Ik weet dat ik er zo even in kom vallen, hopelijk vinden jullie dat niet erg. Moest gewoon even mijn verhaal kwijt.
Eerste dagen zijn vaak het moeilijkst, daarna wen je vanzelf wel (redelijk) aan de situatie. Probeer jezelf wat af te leiden door naar vrienden/familie te gaan bijvoorbeeldquote:Op zondag 7 februari 2010 22:48 schreef veryordinary het volgende:
Pff, net mijn vriend uitgezwaaid op Schiphol. Kon me op Schiphol goed groot houden, wou niet gaan huilen maar moest toch even slikken. Ik hoop dat ie goed aankomt. Ben op het moment eigenlijk echt gebroken. Op schiphol ging het prima en de weg terug ook, maar nu ik thuis ben in mijn vertrouwde omgeving begint ik het pas echt te beseffen. Omdat hij gewoon in mijn vertrouwde omgeving hoort denk ik. Pff, heb het echt onderschat. Heb op het moment geen eetlust meer en weet ff niet wat ik met mezelf aan moet. Klinkt heel dramatisch allemaal. Hoe ging dat bij jullie, de eerste dagen? Zo maar eens slapen, iets wat ik al 7 maanden niet meer zonder hem heb gedaan eigenlijk.
Nu 3 maanden missen, het aftellen kan iig beginnen. Ik weet dat ik er zo even in kom vallen, hopelijk vinden jullie dat niet erg. Moest gewoon even mijn verhaal kwijt.
Of sporten, of iets anders dat je leuk vindt Waar is je vriend naar toe?
Inderdaad, de eerste dagen zijn het moeilijkst. Ik zie m'n vriend donderdag weer, kijk er erg naar uit!
Ik ben niet gek, ik ben een vliegtuig!
Ik heb destijds ruim een jaar in het buitenland gezeten terwijl ik in een relatie zat, eigenlijk totaal geen probleem geweest en amper gebeld.
Aangezien ik er voor ontwikkelingshulp zat en de afstand nogal groot was én het dan een duur geintje wordt hebben we vooral via de mail contact gehouden maar echt niet zo dwangmatig dat ik iedere dag iets moest sturen.
Hield daar wel een weblog bij voor het thuisfront met de nodige foto's en verslagen en dat hoef je dan natuurlijk niet nogmaals te melden aan je vriendinnetje via de mail als het daar al staat.
Je mist de ander natuurlijk wel, maar ook toen we elkaar iedere dag kónden zien waren er voldoende keren dat we elkaar een week niet zagen omdat we zelf voldoende te doen hadden.
Ik ken er genoeg die een relatie ineens als het belangrijkste en vrijwel enigste zien wat er nog is, dan krijg je het natuurlijk zwaar als je elkaar zo lang niet ziet.
Toen ik eenmaal weer terug was leek het ook alsof er niets veranderd was, wel even 2 weken direct erna samen weggegaan aangezien je toch een boel te melden hebt en je wat tijd wilt inhalen maar daarna was het gewoon weer het normale patroon.
Ik was van te voren wel bang dat ik iedere dag berichtjes zou krijgen van "Ik mis je blablabla", niet dat ik haar als zodanig zag, maar je weet het maar nooit als je zover weggaat en zolang weg bent.
Heb verder ook niet gedacht aan het als/dan/mogelijk-scenario m.b.t de relatie, je doet er toch weinig aan als het gevoel ineens wegebt of wat dan ook.
Aangezien ik er voor ontwikkelingshulp zat en de afstand nogal groot was én het dan een duur geintje wordt hebben we vooral via de mail contact gehouden maar echt niet zo dwangmatig dat ik iedere dag iets moest sturen.
Hield daar wel een weblog bij voor het thuisfront met de nodige foto's en verslagen en dat hoef je dan natuurlijk niet nogmaals te melden aan je vriendinnetje via de mail als het daar al staat.
Je mist de ander natuurlijk wel, maar ook toen we elkaar iedere dag kónden zien waren er voldoende keren dat we elkaar een week niet zagen omdat we zelf voldoende te doen hadden.
Ik ken er genoeg die een relatie ineens als het belangrijkste en vrijwel enigste zien wat er nog is, dan krijg je het natuurlijk zwaar als je elkaar zo lang niet ziet.
Toen ik eenmaal weer terug was leek het ook alsof er niets veranderd was, wel even 2 weken direct erna samen weggegaan aangezien je toch een boel te melden hebt en je wat tijd wilt inhalen maar daarna was het gewoon weer het normale patroon.
Ik was van te voren wel bang dat ik iedere dag berichtjes zou krijgen van "Ik mis je blablabla", niet dat ik haar als zodanig zag, maar je weet het maar nooit als je zover weggaat en zolang weg bent.
Heb verder ook niet gedacht aan het als/dan/mogelijk-scenario m.b.t de relatie, je doet er toch weinig aan als het gevoel ineens wegebt of wat dan ook.
@laforest
Dat was zeker even moeilijk, nu nog trouwens, hoop dat het gauw wat beter wordt.
Wat deed jij op Schiphol dan? Iemand ophalen?
@kwiwi
Ik hoop dat de eerste dagen het ergst zijn, want dit gevoel wil ik niet graag 12 weken lang houden! Krijg niks geen eten naar binnen.
Hij gaat naar Australië, backpacken met vrienden. Hij is nu net geland. Moet jij op het moment ook iemand missen?
Dat was zeker even moeilijk, nu nog trouwens, hoop dat het gauw wat beter wordt.
Wat deed jij op Schiphol dan? Iemand ophalen?
@kwiwi
Ik hoop dat de eerste dagen het ergst zijn, want dit gevoel wil ik niet graag 12 weken lang houden! Krijg niks geen eten naar binnen.
Hij gaat naar Australië, backpacken met vrienden. Hij is nu net geland. Moet jij op het moment ook iemand missen?
