Zwangerschap en geboorte deel 562

Xenia, je mag hoppa!

Linda: er komt heus een baby En de eerste weken was ik nog aldoor bang dat iemand hem zou komen ophalen

@Linda, apart is dat hè, dat de tijd dan ineens toch zo snel blijkt te zijn gegaan. Voor mij lijkt het ook nog eeuwen te duren, maar als ik eens nadenk heb ik als alles normaal verloopt binnen 13 tot 18 weken ook weer een baby. Die weken gaan zo snel straks met de feestdagen erbij
Over een maand is het herfstvakantie en vanaf dan vliegt de tijd gewoon (Sint Maarten, Sinterklaasweken, kerst, oud en nieuw) whaaah... ik krijg al plankenkoorts als ik er aan denk

@Vlindur, succes in het ziekenhuis, ik hoop voor je op een goede uitslag. En lekker hè zo'n nieuw bad.... Toen ik zwanger was van Junah had ik helemaal geen badkamer Moest ik steeds met mijn toilettasje naar de buren.... zo heerlijk toen ik eindelijk, 4 weken voor de bevaldatum een eigen bad had

Vanavond om 18.45 naar de VK.

Ik ga dan vragen of hij wilt kijken ons baby mensje, een jongen of een meisje is.
Spannend...

Zal ik even de depri-stemming er in gooien? Ik ben gewoon echtechtecht heel bang dat er iets gebeurd tijdens de bevalling. Ik kan me er zo niks van voorstellen dat ik straks een mama ben, van een heus echt babytje. Er moet haast wel iets gebeuren waardoor ze niet bij ons kan blijven. Ik bedoel, ik weet hoe je voor een baby zorgt en ik weet dat ze in mn buik zit en ergens in mn achterhoofd weet ik ook dat ze er ooit uit komt, maar dat ze echt bij ons blijft wil er nog niet helemaal in geloof ik. Is dat normaal

oh Tan, dán waardeer je je bad pas echt

Ik heb geen bad hier, ook geen plek voor een bad. Helaasch! Ik hoop ooit plaats te hebben voor een bad

quote:

Op woensdag 16 september 2009 09:50 schreef Linda2205 het volgende:
Zal ik even de depri-stemming er in gooien? Ik ben gewoon echtechtecht heel bang dat er iets gebeurd tijdens de bevalling. Ik kan me er zo niks van voorstellen dat ik straks een mama ben, van een heus echt babytje. Er moet haast wel iets gebeuren waardoor ze niet bij ons kan blijven. Ik bedoel, ik weet hoe je voor een baby zorgt en ik weet dat ze in mn buik zit en ergens in mn achterhoofd weet ik ook dat ze er ooit uit komt, maar dat ze echt bij ons blijft wil er nog niet helemaal in geloof ik. Is dat normaal

Ik had dat ná de bevalling heel erg.
Het idee dat dit veel te mooi en te lief was voor ons en dat hij stuk zou gaan en/of weggehaald zou worden.
Daar heb ik echt om gehuild ook

Ok, 1 down, nog een heleboel to go Zeg me dat dit gezond is, plies

Ow, enne, Free...vanaf wanneer mag je ze echt houden zeg maar, voor je gevoel? En ben je een echte mama geworden? Van JOUW babytje?

Vlindur succes straks in het ziekenhuis, hopelijk is de uitslag gewoon helemaal goed!

quote:

Op woensdag 16 september 2009 09:53 schreef Linda2205 het volgende:
Ok, 1 down, nog een heleboel to go Zeg me dat dit gezond is, plies

Ow, enne, Free...vanaf wanneer mag je ze echt houden zeg maar, voor je gevoel? En ben je een echte mama geworden? Van JOUW babytje?

Mama voelde ik me wel meteen al en het gevoel dat we hem mochten houden werd steeds sterker. Ik weet niet precies wanneer dat compleet was

Daar is waarschijnlijk ook niet echt een datum op te plakken...helaas. "Ja mevrouw, na 2 weken bent u volledig aan elkaar gewend. Niet goed, geld terug.."

En nu ga ik rennen. Dag bollies, tot vanmiddag

Goedemorgend dames

Hier lekker geslapen.. ook al heb ik even liggen piekeren dat er nog zoveel gedaan moet worden...

Voor de mijlpaaldames

Succes bij de gyn Xenia...Vlindur... Ymme

Voor diegene die examen had ^ O ^

Linda... ken het gevoel wel.. bij zwangerschap van Jade was er iemand die door placenta loslating haar baby heeft verloren... en nu spookt dat regelmatig door mijn hoofd....
Maar probeer positief te denken.. het is tot nu toe zo lang al goed gegaan... je baby zal zich thuis voelen bij jullie...

@ o.a. Xenia & Linda
Poppedein heeft Hier wat toegelicht over kruinligging.
Fijn zo'n expert op het forum haha en ach ja, we zien wel, t zal er vast uitkomen

@ Linda, dat gevoel had ik laatst ook een paar keer, ineens lijkt het wel heel echt enzo en dan komen er allemaal vragen in je op etc.
Maar ja zoals lunastar zegt, positief proberen te denken.
Succes ermee en lekker van je afschrijven als dat helpt,.

walvis present!

Lijnloos succes met je examen en vlindur in het ziekenhuis. En de rest van dames ben ik even spontaan vergeten, sorry.

Ik heb zo'n rotnacht gehad dat even niet meer weet wat ik er mee aan moet. Gisteravond constant gerommel en toen ik ging liggen leken het zowaar regelmatige weeen te worden. Juh! Enig probleem, ze duurden geen 60 seconden en ik mag pas bellen met regelmatige weeen die 60 sec duren en dan 2 uur lang om de 5 minuten (oid). Dus kruikje gepakt en afwachten. UIteindelijk ben ik daarop toch in slaap gevallen...dus niks bevalling. Maar ja, nu dus wel nog steeds buikpijn, niet meer in golven, maar redelijk constant. Van de ene kant heb ik zoiets: het was weer voorwerk maar van de andere kant, ja hallo...kan er iemand effe checken of dit voorwerk ook wat doet? Dus ik zit in dubio of ik de vk moet bellen, vorige keer dat ik belde met pijn kreeg ik te horen dat ik een kruik moest pakken of een paracetamol....Ben dus een beetje bang om te bellen. Heb voor mezelf maar besloten dat ik nu wat ga doen en bij het eerste het beste tekentje dat het toch weer op echte weeen lijkt ga ik maar effe bellen ofzo...

quote:

Op woensdag 16 september 2009 09:50 schreef Linda2205 het volgende:
Zal ik even de depri-stemming er in gooien? Ik ben gewoon echtechtecht heel bang dat er iets gebeurd tijdens de bevalling. Ik kan me er zo niks van voorstellen dat ik straks een mama ben, van een heus echt babytje. Er moet haast wel iets gebeuren waardoor ze niet bij ons kan blijven. Ik bedoel, ik weet hoe je voor een baby zorgt en ik weet dat ze in mn buik zit en ergens in mn achterhoofd weet ik ook dat ze er ooit uit komt, maar dat ze echt bij ons blijft wil er nog niet helemaal in geloof ik. Is dat normaal

Hier ook nog steeds het gevoel dat er wel iets fout moet gaan, want ik kan me niet voorstellen dat ik volgend jaar moeder wordt. ik vrees ook dat ik dat ga houden tot de beeb geboren is. Best een vervelende angst, maar gelukkig is die niet constant aanwezig. Of het normaal is weet ik niet, maar ik heb er dus ook 'last' van. Durf denk daarom ook nog steeds niets te kopen voor de beeb.

quote:

Op woensdag 16 september 2009 09:50 schreef Linda2205 het volgende:
Zal ik even de depri-stemming er in gooien? Ik ben gewoon echtechtecht heel bang dat er iets gebeurd tijdens de bevalling. Ik kan me er zo niks van voorstellen dat ik straks een mama ben, van een heus echt babytje. Er moet haast wel iets gebeuren waardoor ze niet bij ons kan blijven. Ik bedoel, ik weet hoe je voor een baby zorgt en ik weet dat ze in mn buik zit en ergens in mn achterhoofd weet ik ook dat ze er ooit uit komt, maar dat ze echt bij ons blijft wil er nog niet helemaal in geloof ik. Is dat normaal

Ik weet niet of het normaal is, maar ik heb het absoluut ook. Het is zoiets moois en zoiets onvoorstelbaars, kan dat wel echt zijn en goed gaan? Is dit mij echt gegund? Vanmorgen werd ik wakker met de gedachte dat het vast al helemaal mis is, dat het nooit goed kan gaan. Dat soort gedachtes schieten regelmatig door mijn hoofd. En bij mijn vriend hoef ik daar niet mee aan te kloppen, want voor hem is het allemaal nog onwerkelijker dan voor mij.
Ik denk wel dat veel meer het hebben. MissSly schreef ook regelmatig hoe onvoorstelbaar ze het vond om straks een baby te hebben. En ik herinner me nog dat iemand (volgens mij Rocka) ooit schreef dat het zo gek is dat je je baby meekrijgt uit het ziekenhuis en dat de enige voorwaarde is dat je een maxicosi bij je hebt. Het is al wel een half jaar geleden dat ze dat schreef, maar het is blijven hangen omdat ik het zelf ook zo moeilijk vind om voor te stellen. Het is gewoon te mooi om waar te zijn, lijkt het.

Jaaaaaa!!!
Alles was helemaal perfect! Hij heeft nog helemaal nergens last van!
120/60 en hb was 7.4. Ook al helemaal perfect!
We zijn zo blij en opgelucht!!

Over 2 weken weer een ADCC test en over 3 weken weer terug komen.

Had ik al gezegd dat ik zo opgelucht ben?

Oh Mefke en Xenia en Linda en al die andere die het even niet zien zitten

Mefke, ik zou wel gewoon bellen hoor.. Succes

Tan, We hadden geen bad en de badkamer was eerst ook te klein. We hebben een dakkapel laten plaatsen en toen paste er wel een bad! En het is zo lekker nu!

Owja, ik wilde eigenlijk nog ff weten hoe het met didydoos is in deze spannende tijd

quote:

Op woensdag 16 september 2009 10:35 schreef Xenia het volgende:

[..]

Ik weet niet of het normaal is, maar ik heb het absoluut ook. Het is zoiets moois en zoiets onvoorstelbaars, kan dat wel echt zijn en goed gaan? Is dit mij echt gegund? Vanmorgen werd ik wakker met de gedachte dat het vast al helemaal mis is, dat het nooit goed kan gaan. Dat soort gedachtes schieten regelmatig door mijn hoofd. En bij mijn vriend hoef ik daar niet mee aan te kloppen, want voor hem is het allemaal nog onwerkelijker dan voor mij.
Ik denk wel dat veel meer het hebben. MissSly schreef ook regelmatig hoe onvoorstelbaar ze het vond om straks een baby te hebben. En ik herinner me nog dat iemand (volgens mij Rocka) ooit schreef dat het zo gek is dat je je baby meekrijgt uit het ziekenhuis en dat de enige voorwaarde is dat je een maxicosi bij je hebt. Het is al wel een half jaar geleden dat ze dat schreef, maar het is blijven hangen omdat ik het zelf ook zo moeilijk vind om voor te stellen. Het is gewoon te mooi om waar te zijn, lijkt het.

Mag ik me dan ook nog even tussen mengen.Ik heb het nog steeds dagelijks dat gevoel van "goh dat mij dit gegunt is" en de oudste is 5, de jongste wordt in december 2 en de volgende komt in januari. En vooral 's avonds wanneer ze zo zoet liggen te slapen, als ze lief aan het spelen zijn, tegen je aan hangen op de bank of gewoon je hand vast pakken buiten. Van de week was de jongste weer eens ziek en dan ligt hij bij mij in bed en dan slaat hij zijn armpjes om mijn nek tijdens het slapen, met zijn neusje in mijn nek en dan sta ik toch echt nog altijd versteld dat dit kleine ventje uit mijn buik is gekomen, al bijna 2 wordt en mij dagelijks laat zien hoeveel geluk ik heb dat hij deel uit maakt van mijn leven. Of wanneer mijn meisje van 5 thuis komt na een dag school en dan zegt dat ik de allerliefste mama van de hele wereld ben, mijn buik aait want daar zit haar kleinste broertje. Zo een wijs en lief grietje en dat is helemaal van mij (en der vader). Dat gevoel gaat nooit meer weg. Dat is onvoorwaardelijke liefde dames.

Yaaaaah Vlindur! Gefeliciteerd!

Mefke: ik zou ook inderdaad even afleiding zoeken en zodra het weer wat begint de vlos bellen
Wanneer moet je weer op controle daar?

Xenia, dat was ik inderdaad die dat schreef. En nog steeds ben ik er beduusd onder. Het is echt echt echt waar! Je gaat naar het ziekenhuis met een maxi cosi en je mag zo je kindje mee nemen. Heel raar!

Hier ook buik- en rugpijn trouwens. En ik kan weer es bijna niet lopen vandaag...
Ben vanochtend al op een fotoshoot bij de fotograaf geweest. 'Nee zulke grote buiken zie ik niet vaak!' Nee ik ben nog een paar weken verder dan de gemiddelde zwangere die er op bezoek komt Maar damn, hij had nog gelijk ook! Dikke witte bol (en dan zo'n heel klein blond hoofd erboven met een lachje ha ha ha) Maar er zat ook heel wat moois tussen. Als het goed is kan ik vrijdag showen

quote:

Op woensdag 16 september 2009 10:40 schreef Vlindur het volgende:
Jaaaaaa!!!
Alles was helemaal perfect! Hij heeft nog helemaal nergens last van!
120/60 en hb was 7.4. Ook al helemaal perfect!
We zijn zo blij en opgelucht!!

Over 2 weken weer een ADCC test en over 3 weken weer terug komen.

Had ik al gezegd dat ik zo opgelucht ben?

voor je ventje!! Wat geweldig heerlijk goed nieuws! Oh en ook een voor je bloeddruk en ijzer

quote:

Op woensdag 16 september 2009 11:13 schreef RockabeIIa het volgende:
Xenia, dat was ik inderdaad die dat schreef. En nog steeds ben ik er beduusd onder. Het is echt echt echt waar! Je gaat naar het ziekenhuis met een maxi cosi en je mag zo je kindje mee nemen. Heel raar!

Hier ook buik- en rugpijn trouwens. En ik kan weer es bijna niet lopen vandaag...
Ben vanochtend al op een fotoshoot bij de fotograaf geweest. 'Nee zulke grote buiken zie ik niet vaak!' Nee ik ben nog een paar weken verder dan de gemiddelde zwangere die er op bezoek komt Maar damn, hij had nog gelijk ook! Dikke witte bol (en dan zo'n heel klein blond hoofd erboven met een lachje ha ha ha) Maar er zat ook heel wat moois tussen. Als het goed is kan ik vrijdag showen

Klinkt als een geslaagde shoot. Is wel mooi zo een aandenken. Ik ga 5 december naar de fotograaf voor een dikke buik reportage.

quote:

Op woensdag 16 september 2009 09:50 schreef Linda2205 het volgende:
Zal ik even de depri-stemming er in gooien? Ik ben gewoon echtechtecht heel bang dat er iets gebeurd tijdens de bevalling. Ik kan me er zo niks van voorstellen dat ik straks een mama ben, van een heus echt babytje. Er moet haast wel iets gebeuren waardoor ze niet bij ons kan blijven. Ik bedoel, ik weet hoe je voor een baby zorgt en ik weet dat ze in mn buik zit en ergens in mn achterhoofd weet ik ook dat ze er ooit uit komt, maar dat ze echt bij ons blijft wil er nog niet helemaal in geloof ik. Is dat normaal

Ja, dat is normaal.

Ik ben dan weliswaar niet zwanger, maar heb dat bij andere "grote" momenten in mijn leven ook wel gehad. Afstuderen ("er móet ineens blijken dat ik een vak vergeten ben!"), trouwen ("het kán niet dat ik straks echt vrouw-van ben") en het kopen van een huis ("er zal vast blijken dat de hypotheker ons verkeerd heeft voorgelicht!").

Het is voor jezelf vervelend dat je je zoveel zorgen maakt, maar die bezorgdheid dient ook ergens voor. Het is een mechanisme dat ervoor zorgt dat je zorgvuldig met de situatie omgaat en risico's vermijdt. En natuurlijk zijn er altijd dingen die je niet uit kunt sluiten, maar dat zijn gelúkkig uitzonderingen en daar kun je nu helemaal niks aan veranderen door bezorgd te zijn. Het komt wel goed.