Nu ik de remasters een week(je) op me heb kunnen in laten werken, kan ik mijn eerste echte beoordelingen geven. Ik begin met de eerste 4 stereo-mixen, wat gelijk makkelijk is, want die zijn niet te vergelijken met oude officiële mono CD's. Daarom heb ik ze vergeleken met de verschillende LP-persingen.
Please Please Me:
Wat gelijk opvalt is de veel betere stereo-scheiding. Nu lijkt dat in het geval van de eerste twee albums juist hinderlijk, omdat in de stereo-mix de instrumenten aan één kant, en de vocalen aan de andere kant van het stereobeeld gemixt zijn. Voor het eerst stoort dit mij minder dan voorheen. Vroeger had ik de stereo-mixen vervangen door de nog altijd fijne Dr. Ebbetts "centered vocals and bass" mix. Misschien komt het omdat in het kanaal van de instrumenten je genoeg ruimtelijke lekkage hoort van de vocalen, en vice-versa.
Over het geluid kan ik duidelijk zijn: Superieur aan welke needledrop dan ook, en het komt erg dicht in de buurt van de klank van het vinyl. Persoonlijk prefereer ik zelfs deze nieuwe remaster. De bas is erg diep, instrumenten en lekkage van de ritme-gitaar in het vocaal-kanaal heel helder, en de vocalen zelf ook. De mastering-job is geslaagd. Zelfs dingen zoals heel subtiele vocal pops (bv. op "Ask Me Why", 0:52, "HAPPEN to me") zijn heel netjes weggepoetst.
Nu moet ik eerlijk zijn dat het vinyl ook al heel goed klonk. Vergeleken met de Dr. Ebbetts needledrop "Die Beatles" moet je zelfs goed opletten om verschil te horen met de remaster. Maar verschil is er, de eerder genoemde stereo-scheiding, en diepte van de bas. Het heeft een iets meer ruimtelijk geluid, en een ongekende diepte, bijna 3D. En vooral: Geen storende sibilance van vinyl. Tot slot: Die paar tracks waar de multi-tracks, of zelfs de masters, van zijn vernietigd, zijn hier te horen in glorieus mono in plaats van de nep stereo van het originele album. Goede keuze. Wat mij betreft de definitieve versie van de originele stereo mix.
With The Beatles:
Over "With The Beatles" kan ik precies hetzelfde zeggen, met als toevoeging dat de verschillen met het vinyl veel groter zijn. De stereo-scheiding is vergeleken met het vinyl 10 keer beter, en vooral de bas is een wereld van verschil. Zonder dat het overdreven geboost is, absoluut niet zelfs, het blijft allemaal ontzettend natuurlijk klinken. Over natuurlijke geluiden gesproken, "Please Mister Postman" blaast je van je stoel. Vergelijk dat intro maar eens met het vinyl, of een goede needledrop. Je hoort op deze remaster een echte scherpe hat, een diepe kick, een dikke snare, de handclaps zijn helder. Je gelooft bijna niet dat deze albums op 2-track zijn opgenomen, met alle instrumenten op één spoor. Wederom geen needledrop die er aan kan tippen. Ook de lelijke edits zijn flink verbeterd, "Little Child" bijvoorbeeld.
A Hard Day's Night:
Dit album valt op eerste gehoor flink tegen. Al in de eerste 10 seconden van de titel-track zijn veel lichte drop-outs in de ritme-sectie (links) te horen. En dat blijft op het hele album voorkomen. Het lijkt er op dat de master-tape van dit album sneller verouderd is dan de andere. Ik moet zeggen dat de Dr. Ebbetts stukken meer helder klinkt. En de bas klinkt op de remaster flink opgepompt. Nee, hier ben ik niet zo tevreden mee.
De iets meer akoestische tracks zoals "And I Love Her" en "If I Fell" komen wel erg dicht in de buurt van het vinyl. Vergeleken met het vinyl is het fijn om op te merken dat "I'm Happy Just To Dance With You" eindelijk zonder sibilance te horen is. Maar alle tracks missen wat hoog, en blijven in de lage tonen opgepompt klinken. De Dr. Ebbetts-needledrops hebben sowieso wel het kenmerk dat ze heel 'helder' klinken, maar zelfs het Blue Box-vinyl heb ik voor dit album nooit de best klinkende gevonden. Het Blue Box vinyl mist vooral veel sub bas, wat de remaster dan weer wel heeft. Daar tegenover staat de MFSL-needledrop, die nog het meest ruimtelijk en diep klinkt, maar ook weer wat onnatuurlijk... En de lelijke edits op "I'll Cry Instead" zijn niet gefixt op de remaster.
Over het algemeen heb ik sterk het vermoeden dat het hoog flink is afgeknepen om de ruis te verbloemen, maar niet de gevreesde 'noise reduction' te hoeven gebruiken. Ik ga er wel aan wennen en mee leren leven, maar dit is een album wat veel profijt gaat krijgen van een remix, zoals ook al te horen op "If I Fell" en "Things We Said Today" op de Anthology-DVD.
Beatles For Sale:
Hier kan ik een stuk korter over zijn: Het komt erg dicht in de buurt van het vinyl. Nee, de remaster overtreft het zwaar! Moet ik de stereo-scheiding nog noemen? Luister die kick van "What's Your Doing". Je hoort Ringo niet langer ergens in de verte drummen, maar het is alsof elk drum-onderdeel zijn eigen microfoon had. In plaats van dat je een kick en bas hoort, 'voel' je ze nu ook. Hetzelfde geldt voor bijvoorbeeld de pauken en piano op "Every Little Thing", zoals ik al uitgebreid in het vorige topic had beschreven. En voor de rest zijn alle positieve punten die ik al eerder bij andere albums genoemd heb ook op dit album van toepassing. Voor mij de grootste verbetering van de eerste 4 albums, (natuurlijk in vergelijking met het stereo-vinyl).
[ Bericht 0% gewijzigd door Aisumasen op 08-09-2009 21:04:51 ]