Hoe gaat het met de (nieuwe) moeders deeltje 83

Ik ben net weer aan het werk na een vrij rustige nacht. Even na 23.00 uur, ik wilde net naar bed gaan, werd Tyler krijsend wakker. Ik heb hem gekalmeerd en Dentitox gegeven tegen de doorkomende tandjes. Hierna viel hij als een blok in slaap. Tot 3.00 uur is hij nog drie keer wakker geworden en viel hij snel weer in slaap.

Ik heb de hele nacht geslapen zonder oordopjes. Het is ff wennen, ik weet niet beter. Maar goed, ik heb ze geen van beide na 3 uur nog gehoord. Sterker nog, toen ik even over half acht vertrok, lagen ze alle drie nog heerlijk te slapen!

Super Djeez! Ik hoop dat je tot 3 uur toch ook nog redelijk tot goed hebt kunnen slapen

Wow een lintje voor jou hoor
Serieus: Fok is niet de plek voor dit soort "gesprekken" die hoor je netjes met elkaar te hebben thuis. Als dat niet lukt om 1 of andere reden dan moet je daar hulp voor inschakelen. Via de huisarts, psych of wat ook en volgens mij weet Ingrid dat ook best.
Tuurlijk kun je hier je verhaal kwijt maar ergens klopt dat niet he, je moet het met elkaar doen, niet met elkaar via Fok.
Zoek gewoon hulp, krijg je leven op orde en gebruik Fok voor de leuke verhalen over Tyler en de mooie foto's van Kim.

(en dit is niet bedoeld om te kwetsen maar meer om jullie te beschermen tegen jezelf. dit alles staat nog jaren op internet, is terug te vinden door Kim als ze oud genoeg is, en ik snap gewoon niet dat je je priveleven zo te lezen zet voor jan en alleman)

Goed gedaan Djeez, je hebt je gedragen als een vader. En nu hup naar de psych Ingrid en praat daar en praat samen.

Djeez je mag het gerust weten je hebt me verbaasd en wat fijn dat het voor de eerste nacht gewerkt lijkt te hebben. Nu in deze lijn doorgaan en Ingrid helpen met het zoeken naar een manier om toch bij de psych te komen.

En weet je wat het ook wel is. Als je zelf niet lekker in je vel zit dan nemen de kinderen dat over. Als de ouder die wel goed in zijn vel zit de zorg voor de kids een tijdje neemt slapen ze vaak zomaar ineens vanzelf beter.

_{En nu kan ik wel gaan zeggen dat ik het goed vind van Djeez maar ik vind dat ie alleen maar gedaa heeft wat ie al eerder had moeten doen Iets wat heel normaal is!!}

Wat Lois zegt

quote:

Op woensdag 2 september 2009 19:48 schreef Vivi het volgende:
Ingrid, weet je wat volgens mij goed voor jou zou zijn? Werken. Niet fulltime, maar een leuke baan voor een dag of twee, je zal merken dat je opknapt als je niet meer 24/7 alleen maar de zorgrol hoeft te vervullen en ook eens je wereldje kan verbreden daardoor . Het is maar een idee hoor .

o dat is zeker waar, maar is het niet zo dat alles wat ze verdient meteen naar de schuldeisers verdwijnt? dan schiet er toch niemand wat mee op? misschien is het zinvol om eens een arbeidsbureau binnen te lopen en te vragen naar cursussen en om- of bijscholingsmogelijkheden.
dan kan je na de schuldsanering misschien zo weer aan de slag.

quote:

Op donderdag 3 september 2009 10:47 schreef Koningin het volgende:
Wat Lois zegt

en ik vind van niet

quote:

Op donderdag 3 september 2009 11:11 schreef lady-wrb het volgende:

[..]

o dat is zeker waar, maar is het niet zo dat alles wat ze verdient meteen naar de schuldeisers verdwijnt? dan schiet er toch niemand wat mee op? misschien is het zinvol om eens een arbeidsbureau binnen te lopen en te vragen naar cursussen en om- of bijscholingsmogelijkheden.
dan kan je na de schuldsanering misschien zo weer aan de slag.

beetje gek advies imho.

Ten eerste zou het vooral handig zijn om bezig te zijn, even met iets totaal anders dan alleen thuis/kinderen.
Wat meer onder de mensen us ook een breder sociaal netwerk.
Ten derde ja wat ze verdient gaat wellicht naar het gkb, maar dan zijn ze ook eerder van hun schuld af
Plus dat ze misschien wel een ietsjes breder weekbudget krijgen.

quote:

Op donderdag 3 september 2009 11:16 schreef _evenstar_ het volgende:

[..]

beetje gek advies imho.

Ten eerste zou het vooral handig zijn om bezig te zijn, even met iets totaal anders dan alleen thuis/kinderen.
Wat meer onder de mensen us ook een breder sociaal netwerk.
Ten derde ja wat ze verdient gaat wellicht naar het gkb, maar dan zijn ze ook eerder van hun schuld af
Plus dat ze misschien wel een ietsjes breder weekbudget krijgen.

dit was ik ook aan het tikken

Ik denk dat de schuldeisers er heel veel mee opschieten hoor, wat een krom advies

quote:

Op donderdag 3 september 2009 11:11 schreef lady-wrb het volgende:

[..]

o dat is zeker waar, maar is het niet zo dat alles wat ze verdient meteen naar de schuldeisers verdwijnt? dan schiet er toch niemand wat mee op? misschien is het zinvol om eens een arbeidsbureau binnen te lopen en te vragen naar cursussen en om- of bijscholingsmogelijkheden.
dan kan je na de schuldsanering misschien zo weer aan de slag.

Als je in de schuldsanering zit ben je zelfs verplicht om zoveel mogelijk inkomen te genereren. Ookal hou je er zelf geen dubbeltje méér aan over.

Het is niet persé zo dat ze dan eerder van de schulden af zijn. Vaak is het een 3-jarig traject waarin een gedeelte van de schulden wordt afbetaald. Daarna wordt de rest kwijtgescholden (mits je je netjes aan alle afspraken hebt gehouden). Dus je lost wellicht wel een groter deel van je schulden af, maar je zit er net zo lang aan vast.
_{Afhankelijk van de hoogte van het schuldenbedrag uiteraard}

En ik denk dat werken wel goed zou zijn, maar meer ter dagbesteding en maatschappelijke participatie. Het vergroten van je wereld e.d. Het zou net zo goed om vrijwilligerswerk kunnen gaan, bij wijze van spreken.

igraine tehenwoordig is die 3 jaar voort 5 jaar

Maximaal is het 5 jaar volgens mij. In de praktijk is het meestal 3 jaar.

lees idd dat het nog steeds meesta; 36 maand is.

mijn excuus ^^

Ik heb er in mijn werk vrijwel dagelijks mee te maken, dus dacht al.

quote:

Op donderdag 3 september 2009 11:16 schreef _evenstar_ het volgende:

[..]

beetje gek advies imho.

Ten eerste zou het vooral handig zijn om bezig te zijn, even met iets totaal anders dan alleen thuis/kinderen.
Wat meer onder de mensen us ook een breder sociaal netwerk.
Ten derde ja wat ze verdient gaat wellicht naar het gkb, maar dan zijn ze ook eerder van hun schuld af
Plus dat ze misschien wel een ietsjes breder weekbudget krijgen.

sneu maar waar: financieel gaan ze er helemaal niks op vooruit (eerder nog ietsje er op achteruit) omdat ze dan voor minder inkomensafhankelijke dingen in aanmerking komen en er kinderopvang geregeld moet worden. tikje oftopic wel dit. maar er gaat dan dus meer naar de gkb en moeten ze meer dingen zelf betalen. dus effectief en netto en op korte termijn kost het alleen maar geld.

afbetaling gaat naar draagkracht, dus als ze minder huursubsidie e.d. krijgen, is er ook een andere draagkracht en wordt deze draagkracht bij het gkb aangepast.
Omdat wettelijk is vast gesteld dat er een minimale norm is aan weekbudget e.d.

vandaar de misschien wortd het weekbudget groter, kleiner mag het niet worden nl.

quote:

Op donderdag 3 september 2009 11:11 schreef lady-wrb het volgende:

[..]

o dat is zeker waar, maar is het niet zo dat alles wat ze verdient meteen naar de schuldeisers verdwijnt? dan schiet er toch niemand wat mee op? misschien is het zinvol om eens een arbeidsbureau binnen te lopen en te vragen naar cursussen en om- of bijscholingsmogelijkheden.
dan kan je na de schuldsanering misschien zo weer aan de slag.

Wat een vreemde instelling? Boven een bepaald vastgesteld vrij te laten bedrag wel, maar je lost iig meer (en sneller) af en werken is ook goed voor je eigenwaarde (daaarbij was ik persoonlijk soms minder moe van het werken dan van de hele dag voor zo'n kuiken zorgen). En het is fijn om weer eens een volwassen gesprek te kunnen voeren.

Maar idd, een cursus of omscholing zou ook kunnen natuurlijk, je hebt er zat die je bijvoorbeeld al binnen een jaar kan afronden .

Oh, het was al gezegd allemaal .

http://home.szw.nl/index.cfm?menu_item_id=13711&hoofdmenu_item_id=13825&rubriek_item=391837&rubriek_id=391817&set_id=1899

( ik krijg het zo even niet onder een mooi linkje evrstopt )

Is dat niet een optie, Mits je de indicatie krijgt ( je gata naar het cwi, legt uit dat je komt voor een wsw indicatie, je krijgt een afspraak en die gaat eeneerste oordeel maken of hij denkt dat je in aanmerking komt, vandaaruit krijg je de beslissing of ze verder willen kijken of niet.
Wordt je verder verwezen krijg je een psychische en lichamelijke keuring, bij de arboartsvan dat rapport wordt dan een belsissing genomen.
Op die manier kun je berschermder weer te werk gaan omdat er wordt gekeken naar wat je aankan, zowel lichamelijk als geestelijk. is er kans om op een sociale werkplek te komen, of om bij een bedrijf met een " rugzakje" te werken. je wordt dan uitgedetacheert. Soms bemiddelen ze in reintegratie , soms zelfs omscholing.
Het is niet iets dat heel snel gaat, dus ook al zou je het nu aanvragen duurt het meestal wel minimaal een jaar voor je aan de slag kan. en je kunt dan nog altijd beslissen dat je liever iets anders doet.
Maar denk dat gezien je achtegrond, en wat je hier vetrelt het niet eens een heel gek idee is.
je moet er alleen wel zelf achteraan gaan want ze komen het je niet brengen.

quote:

Op donderdag 3 september 2009 12:15 schreef Vivi het volgende:
Oh, het was al gezegd allemaal .

Ben je voor spuit 11 aan het oefenen

quote:

Op donderdag 3 september 2009 10:47 schreef Koningin het volgende:
Wat Lois zegt

Plaatsvervangende schaamte hier...

En verder vind ik het advies om te gaan werken zeer nuttig, of ze nou het geld door de plee spoelt of aan het gkb geeft, gewoon eens iets anders doen of zien dan alleen maar thuis met de kinderen lijkt mij op dit moment een ven de meest zinvolle dingen die Ingrid kan doen.

_{En meer zeg ik er niet over, ik had me er sowieso al buiten willen houden.}

Hier gaat het goed, ik ben gelukkig, ik ben trots op alles wat ik bereikt heb.
terugkijkend op een jaar terug.
Ik leefde met Arwen bij mijn oma en mijn ouders met Arwen, waar ik altijd dankbaar voor zal zijn maar niet makkelijk was, want totaal geen privacy.
Dan het overlijden van Maurice, het verdiet, de woede en alles die erbij komt, maar ook begrip en berusting.
En dat laatste nog wel het meeste.
Niet dat ik hem zijn dood wenste, maar ik weet voor hem was/is het beter zo hij heeft de rust die hij zocht.
En eerlijk is eerlijk een berg angst van mijn schouders, want je hoorde zoveel verhalen van boze vaders destijds die hun gezin meegenomen hadden naar hun " rust" .
Mijn leven begon pas echt met zijn heengaan.
En dan komen er de zorgen, je hebt je eigen huisje, maar daarboven op een boel schuld van een ander zijn doen, je kan niet genieten je leeft er, maar het is gevoelsmatig niet van jou.
Dan vind je nieuwe liefde, er gebeurde iets heel naars in de familie waar ik ivm politiezaken niet over kan praten, je "grote" oma, sterft, en nog meer schulden buiten je doen.
Je geeft de kans een liefde, maar het mocht niet zo zijn.
Maar toch trots want ik kwam voor mezelf op.
Ik koos voor mijzelf en Arwen, niet meer voor ieder ander.
En dan kom je thuis en is je huis pas echt je huis, dromen die er al langer waren ga je je realiseren, en dan komen er uit onverwachte hoeken allemaal kleine goede dingen aangewaaid.
En ondanks dat er best veel verdriet is om Arwen haar verdriet, kunnen we het saampjes prima aan.
Ik en zij en zij en ik.
Samen!.
Ik ben heel blij en trots dat ik ons dit kan geven, dat ik niet meer ben zoals ik was.

Men zegt wel eens geluk komt je niet aanwaaien, daar moet jezelf naar opzoek, en geloven deed ik het nooit, tot ik die zoektocht wel een kans durfde te geven.

En ik vond mijn geluk