ADHD & ADD #22. De paradox van mindfulness?

Mijn psych vond het idd ook een goed idee dat ik dat eens ging proberen aangezien ik voorlopig niet aan de medicatie ga. Het spreekt me niet erg aan, ik heb het idee dat een groot deel van het effect placebo is.

quote:

Op zaterdag 29 augustus 2009 07:23 schreef RRGJL het volgende:

[..]

Placebo???
Zeker niet.
Ze weten weliswaar nog niet precies wat het probleem is bij ADHD en ADD, maar het is wel bewezen en ook te onderbouwen dat deze behandeling werkt.
Overigens heb ik daarnaast zoiets: Als het placebo is en het werkt daadwerkelijk, ook prima.

Waar zijn die bewijzen en onderbouwingen te vinden dan? Mijn psych gaf namelijk al aan dat er geen behoorlijk wetenschappelijk bewijs is wat betreft de werkzaamheid maar dat veel mensen er baat bij lijken te hebben./

Edit, ik zie dat er ondertussen een onderzoek mét controlegroep is geweest. Nu nog een inhoudelijke onderbouwing naast de conclusie "heeft effect".

[ Bericht 7% gewijzigd door _Ophelia_ op 29-08-2009 10:17:41 ]

Even een update. Ik heb een afspraak gemaakt met de huisarts. Mijn geduld is helemaal op.

Als mijn psychologe me drie maanden geleden verteld zou hebben dat ik vier maanden moest wachten op mijn onderzoeken, dan had ik daarmee geen probleem gehad. Maar drie maanden geleden vertelde ze me dat het maar een paar weken zou duren. Ik wordt gewoon aan het lijntje gehouden. En het is niet de eerste keer dat ze mij iets vertelt wat niet klopt.

Bovendien zijn de problemen waarmee ik zit toch best zwaar. En het buro waar ik zit doet vooral eerstelijnszorg. Dus als iemand een plek weet in de buurt van Eindhoven waar ze expertise hebben van zowel ASS als AD(H)D voor volwassenen, laat het me maar weten (via PM).

Geen idee of dit ook maar enigszins ADHD-gerelateerd is, maar ik moet het toch even van me afschrijven.
Ik werd de laatste weken al vrij gek van het thuiszitten, weinig om handen hebben, missen van een doel.. zorgde voor enorme onrust.
Nu zit ik in een relatiedip die het allemaal nog veel erger maakt.. elke seconde dat ik me voorheen 'slechts' verveelde ben ik nu totaal geobsedeerd door hem, continu aan het wachten tot ik hem weer zie of spreek, moet me heel erg inhouden om niet elke 10 minuten een nieuw smsje te sturen, en ik kan het gewoon totaal niet loslaten.
Laatste dagen enorm veel met vrienden afgesproken om iig steeds een dagdeel te 'doden', maar zelfs dan laat het me niet los, ze worden er (vermoed ik) gek van dat ik het nergens anders over kan hebben, en als ik vervolgens thuiskom begint de totale onrust weer.
Het idee dat er geen eind aan lijkt te komen maakt het allemaal nog moeilijker. Als ik bijtijds naar bed ga omdat ik 's avonds niet weet wat ik met mezelf aan moet, ben ik de volgende dag om 6 uur klaar wakker en begint de ellende accuut weer.
En om het allemaal compleet te maken was die persoon altijd de enige die me echt een beetje gerust kon stellen..

Valeriaan geprobeerd, en dat verdoofde wel een beetje, maar ik werd er gister ineens heel angstig van, dus dat durf ik nu ook niet meer zo..

quote:

Op zaterdag 29 augustus 2009 15:23 schreef Maartel het volgende:
Geen idee of dit ook maar enigszins ADHD-gerelateerd is, maar ik moet het toch even van me afschrijven.
Ik werd de laatste weken al vrij gek van het thuiszitten, weinig om handen hebben, missen van een doel.. zorgde voor enorme onrust.
Nu zit ik in een relatiedip die het allemaal nog veel erger maakt.. elke seconde dat ik me voorheen 'slechts' verveelde ben ik nu totaal geobsedeerd door hem, continu aan het wachten tot ik hem weer zie of spreek, moet me heel erg inhouden om niet elke 10 minuten een nieuw smsje te sturen, en ik kan het gewoon totaal niet loslaten.
Laatste dagen enorm veel met vrienden afgesproken om iig steeds een dagdeel te 'doden', maar zelfs dan laat het me niet los, ze worden er (vermoed ik) gek van dat ik het nergens anders over kan hebben, en als ik vervolgens thuiskom begint de totale onrust weer.
Het idee dat er geen eind aan lijkt te komen maakt het allemaal nog moeilijker. Als ik bijtijds naar bed ga omdat ik 's avonds niet weet wat ik met mezelf aan moet, ben ik de volgende dag om 6 uur klaar wakker en begint de ellende accuut weer.
En om het allemaal compleet te maken was die persoon altijd de enige die me echt een beetje gerust kon stellen..

Valeriaan geprobeerd, en dat verdoofde wel een beetje, maar ik werd er gister ineens heel angstig van, dus dat durf ik nu ook niet meer zo..

Thuiszitten, ik moet er niet aan denken Ik heb 2 maanden zonder school en werk thuis doorgebracht, dat waren de 2 ergste maanden van mijn leven.

Daarnaast spreek ik uit ervaring van nog niet al te lang geleden dat een dip in je relatie heel vervelend kan werken op je motivatie. Ik wist ook niet meer wat ik wilde gaan doen en als ik wat wist had ik er geen zin in. Lamlendig, geirriteerd, erg vervelend inderdaad.

Je zit in een hoek waar je even niet zo makkelijk uit komt. Ik weet niet of je iets in je hoofd hebt waar je altijd al aan had willen beginnen? Hardlopen, punniken, maakt niet uit? Dat zijn de dingen die je net even een impuls kunnen geven op dat moment.
Gewoon gaan doen. Niet twijfelen, niet eeuwig doordenken wat er allemaal wel en niet zou kunnen gebeuren. Je bent hier en nu, en dit moment is het moment dat je wat kunt doen.

Mocht mijn peptalk totaal geen nut hebben wens ik je in ieder geval succes met deze situatie.

quote:

Op zaterdag 29 augustus 2009 11:07 schreef Howl het volgende:
Even een update. Ik heb een afspraak gemaakt met de huisarts. Mijn geduld is helemaal op.

Als mijn psychologe me drie maanden geleden verteld zou hebben dat ik vier maanden moest wachten op mijn onderzoeken, dan had ik daarmee geen probleem gehad. Maar drie maanden geleden vertelde ze me dat het maar een paar weken zou duren. Ik wordt gewoon aan het lijntje gehouden. En het is niet de eerste keer dat ze mij iets vertelt wat niet klopt.

Bovendien zijn de problemen waarmee ik zit toch best zwaar. En het buro waar ik zit doet vooral eerstelijnszorg. Dus als iemand een plek weet in de buurt van Eindhoven waar ze expertise hebben van zowel ASS als AD(H)D voor volwassenen, laat het me maar weten (via PM).

Ik kom zelf uit eindhoven en heb met een omweg de wachttijd van het onderzoek kunnen verkorten. Ik ben via Psyq in Tilburg onderzocht en vervolgens overgeplaatst voor behandeling naar Psyq Eindhoven. VIa Psyq gaat het redelijk snel dus. Bij de GGZ zijn voor zover ik weet wat langere wachttijden.

Ik moet er wel bij zeggen dat ik bij Psyq Eindhoven wegga omdat ik de behandeling veel te onpersoonlijk vind. Ik kwam er steeds redelijk depri vandaan omdat het weer zo'n 'jij hebt een enorme handicap, en dus een heel groot probleem' gesprek was geweest. Ik ging ervan aan mezelf twijfelen terwijl ik mijn leven nog best aardig op orde heb.

Ziek op bed liggen en niks doen is zooooooooo niet mijn ding

quote:

Op zondag 30 augustus 2009 10:02 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Ik kom zelf uit eindhoven en heb met een omweg de wachttijd van het onderzoek kunnen verkorten. Ik ben via Psyq in Tilburg onderzocht en vervolgens overgeplaatst voor behandeling naar Psyq Eindhoven. VIa Psyq gaat het redelijk snel dus. Bij de GGZ zijn voor zover ik weet wat langere wachttijden.

Ik moet er wel bij zeggen dat ik bij Psyq Eindhoven wegga omdat ik de behandeling veel te onpersoonlijk vind. Ik kwam er steeds redelijk depri vandaan omdat het weer zo'n 'jij hebt een enorme handicap, en dus een heel groot probleem' gesprek was geweest. Ik ging ervan aan mezelf twijfelen terwijl ik mijn leven nog best aardig op orde heb.

PsyQ is de specialist voor ADHD voor volwassenen, maar ze doen heel weinig aan autisme. Ze screenen er misschien wel op en stellen de diagnose, maar dat is het dan ook. Aan de andere kant heb ik ook mijn twijfels over de GGZ.

Morgen is het September, en ik zou in September meer horen van PsyQ

Ik heb trouwens een kleine methode "ontwikkeld" om met mijn gedachten om te gaan. Zit nog steeds in het hoekje "Leven in het nu". Misschien vindt iemand dit wel handig:

Ik heb een gedachte in mijn hoofd.

Heb ik er last van dat deze gedachte in mijn hoofd zit?

Zo ja, is er iets wat ik ermee kan doen? Zo nee, zet die gedachte aan de kant.

Zo ja, doe er wat mee. Zo nee, zet die gedachte aan de kant.

Dit gaat uit van het principe dat het geen zin heeft om met gedachten te blijven spelen als ze A: niet belangrijk zijn voor waar je nu mee bezig bent of B: niet op dit moment met een actie te verhelpen zijn.

Het is geen wondermiddel, maar door al die gedachten die boven komen drijven direct af te handelen merk ik dat ze uiteindelijk aan kracht verliezen en niet meer constant door mijn hoofd spoken.

[ Bericht 73% gewijzigd door Thrackan op 31-08-2009 09:57:09 ]

ben er dit weekend achtergekomen dat opgefokte adhd-ers best eng zijn
en tegelijkertijd zo herkenbaar, ik ben ook vaak zo

quote:

Op maandag 31 augustus 2009 08:47 schreef Thrackan het volgende:
Morgen is het September, en ik zou in September meer horen van PsyQ

Ik heb trouwens een kleine methode "ontwikkeld" om met mijn gedachten om te gaan. Zit nog steeds in het hoekje "Leven in het nu". Misschien vindt iemand dit wel handig:

Ik heb een gedachte in mijn hoofd.

Heb ik er last van dat deze gedachte in mijn hoofd zit?

Zo ja, is er iets wat ik ermee kan doen? Zo nee, zet die gedachte aan de kant.

Zo ja, doe er wat mee. Zo nee, zet die gedachte aan de kant.

Dit gaat uit van het principe dat het geen zin heeft om met gedachten te blijven spelen als ze A: niet belangrijk zijn voor waar je nu mee bezig bent of B: niet op dit moment met een actie te verhelpen zijn.

Het is geen wondermiddel, maar door al die gedachten die boven komen drijven direct af te handelen merk ik dat ze uiteindelijk aan kracht verliezen en niet meer constant door mijn hoofd spoken.

Die methode heb ik ooit ook met therapie geleerd, het scheelt voor mij een beetje, maar mijn grote valkuil blijft dat ik ergens heel sterk het gevoel heb dat, zodra ik dingen 'loslaat', ik ze opgeef, of me er bij neer leg dat er niets zal veranderen. Waardoor ik dus alsnog obsessief aan gedachten blijf hangen, zelfs als het me eigenlijk niets oplevert. En het voelt dan ook vaak alsof elke minuut dat ik er niet over pieker een verloren minuut is.

Zo ook met m'n relatiegedoe.. aan de ene kant wordt ik helemaal gek van mijn drukmakerij, aan de andere kant heb ik het idee dat, wanneer ik het even loslaat, ik 'm pas echt kwijt begin te raken.. Alsof het allemaal nog wel goed kan komen zolang ik er maar genoeg mee bezig ben

quote:

Op maandag 31 augustus 2009 10:49 schreef Maartel het volgende:

[..]

Die methode heb ik ooit ook met therapie geleerd, het scheelt voor mij een beetje, maar mijn grote valkuil blijft dat ik ergens heel sterk het gevoel heb dat, zodra ik dingen 'loslaat', ik ze opgeef, of me er bij neer leg dat er niets zal veranderen. Waardoor ik dus alsnog obsessief aan gedachten blijf hangen, zelfs als het me eigenlijk niets oplevert. En het voelt dan ook vaak alsof elke minuut dat ik er niet over pieker een verloren minuut is.

Zo ook met m'n relatiegedoe.. aan de ene kant wordt ik helemaal gek van mijn drukmakerij, aan de andere kant heb ik het idee dat, wanneer ik het even loslaat, ik 'm pas echt kwijt begin te raken.. Alsof het allemaal nog wel goed kan komen zolang ik er maar genoeg mee bezig ben

Tsja, ik merk nu pas, achteraf dus, dat ik mijn relatie best wel mis. Als ik niet zo druk met mijn gedachten bezig was geweest had ik allang doorgehad dat ik die relatie eigenlijk wel belangrijk vond.
Maar dat is een gedachte waar ik nu geen actie op kan ondernemen, dus ik laat het zijn wat het is, een gedachte en een herinnering, en ik geef er geen onnodige energie aan.

Ik bedoel ook niet dat je een gedachte compleet moet laten verdwijnen, maar gedachten waar je nu, op dit moment, niks mee kunt doen hebben geen plek in dit moment. Die komen maar terug als ik er wel wat mee kan doen. En als ze dan niet terugkomen waren ze blijkbaar niet zo heel belangrijk.

Piekeren is echt de grootste energie- en tijdverspilling die ik ken. Het kost je bakken met energie om constant te piekeren, en terwijl je piekert doe je (meestal) niks waar je daadwerkelijk wat aan hebt.
Plus dat je aan niks doen ook wel eens wat kan hebben. Een beetje rust in je hoofd en af en toe eens een beetje met jezelf connecten kan een heel relaxed gevoel geven.

Wat betreft jouw relatie en je gedachten erover: welke gedachten heb je? Zijn er gedachten waar je wat mee kunt doen? Is er een punt in de toekomst waarvan je weet dat je wél iets met die gedachten kunt doen?
Alles waar je niks mee kunt doen, daar kun je niks mee doen. Heeft het zin om daar over na te denken?
Is het gevoel dat je hebt bij je relatie meteen weg als je er even niet aan denkt? De wereld verdwijnt niet als je even niet aan het verleden of aan de toekomst denkt.

Ik kan me voorstellen dat dit allemaal wat betweterig en misschien zweverig klinkt in een topic waar mensen vaak geen enkele controle hebben over hun voortrazende gedachten. Dat is helemaal niet mijn bedoeling. Sterker nog, voor mij is dit een manier om die voortrazende gedachten, die ik net zo goed heb, enigzins in toom te houden.