Begrip van het thuisfront / vrienden / relatie

Zolang het merendeel het leger ingaat voor de actie begrijp ik die soldaten inderdaad niet. Een klein gedeelte gaat erin om mensen te helpen in het buitenland en echt voor hun ideaal te strijden. 2 vrienden van me zitten er ook in, 1 gaat binnekort voor de 2e keer naar afghanistan, maar die hoort die nieuwelingen ook praten over stoere schietgevechten en actie enzo maar als ze er zijn geweest praten ze wel anders.

Natuurlijk krijg ik heel veel begrip van het thuisfront. Ze zijn apetrots op het werk dat ik doe.

quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 18:32 schreef Oldenzaal het volgende:

[..]

Hebben ze ook nooit gevraagd:
[..]

Ok dan vraag ik hem nu aan jou. WAAROM ben je erin gegaan??

quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 18:32 schreef Oldenzaal het volgende:

[..]

Hebben ze ook nooit gevraagd:
[..]

Nee, natuurlijk niet.
Ik heb geen geitenwollensokken-thuisfront.

quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 18:21 schreef Equites het volgende:
2 vrienden van me zitten er ook in, 1 gaat binnekort voor de 2e keer naar afghanistan, maar die hoort die nieuwelingen ook praten over stoere schietgevechten en actie enzo maar als ze er zijn geweest praten ze wel anders.

Hoe praten ze dan als ze er geweest zijn?

quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 18:41 schreef Lightning_NL het volgende:

[..]

Nee, natuurlijk niet.
Ik heb geen geitenwollensokken-thuisfront.

Je hebt een achterlijke-thuisfront? Aan je avatar en je post zo te zien wel.

Vader is trots, moeder is bang, vrienden maakt het niet zo veel uit.

Normale situatie dunkt mij.

[ Bericht 14% gewijzigd door Rave_NL op 19-08-2009 19:41:09 ]

quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 19:20 schreef AryaMehr het volgende:

[..]

Je hebt een achterlijke-thuisfront? Aan je avatar en je post zo te zien wel.

Nee, ik heb een gezonde, nuchtere thuisfront.
M'n avatar erbij halen..... Je diskwalificeert jezelf jochie.

quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 19:33 schreef Rave_NL het volgende:
Vader is trots, moeder is bang, vrienden maakt het niet zo veel uit.

Normale situatie dunkt mij.

Hier hetzelfde.

Ze begrijpen heel goed waarom ik ervoor gekozen heb en ze weten welk risico eraan hangt. Ze hebben me altijd in mijn beslissing gesteund, verwacht wel dat ze enigszins ongerust zullen zijn als ik mijn eerste uitzending ga doen.

quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 19:19 schreef Booomer het volgende:

[..]

Hoe praten ze dan als ze er geweest zijn?

Nou als je echt een freak bent praat je nog precies hetzelfde. Als je collega's hebt zien liggen met afgeschoten ledematen, kinderen die half uit mekaar liggen en taliban die je omsingelt hebben hebt meegemaakt zal je daar geen stoere praatjes over hebben me dunkt.

Ik zou er niet vrolijk van worden als mijn broertje of mijn partner het leger in zou willen.

quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 23:53 schreef Equites het volgende:

[..]

Nou als je echt een freak bent praat je nog precies hetzelfde. Als je collega's hebt zien liggen met afgeschoten ledematen, kinderen die half uit mekaar liggen en taliban die je omsingelt hebben hebt meegemaakt zal je daar geen stoere praatjes over hebben me dunkt.

Hoe vaak maken de Nederlandse militairen dat nou mee? Natuurlijk, er zijn militairen die klote dingen meemaken (rijden over een IED bijv.), maar volgens mij zijn er zat die dat soort dingen niet meemaken.

Correct me if I'm wrong.

quote:

Op donderdag 20 augustus 2009 01:16 schreef Booomer het volgende:

[..]

Hoe vaak maken de Nederlandse militairen dat nou mee? Natuurlijk, er zijn militairen die klote dingen meemaken (rijden over een IED bijv.), maar volgens mij zijn er zat die dat soort dingen niet meemaken.

Correct me if I'm wrong.

Nu eerst niet, maar misschien na enkele jaren wel (zoals bv libanon).

quote:

Op donderdag 20 augustus 2009 01:23 schreef Panzerknacker666 het volgende:

[..]

Nu eerst niet, maar misschien na enkele jaren wel (zoals bv libanon).

Leg even uit, want ik begrijp zo niet wat je bedoelt...

Toen ik tekende wren mijn ouders ape trots. En mijn opa al helemaal met het feit dat ik de rode baret had gehaald. Mijn kleinere broertje was ook erg trots, zo trots zelfs dat hij na mij ook bij Luchtmobiel ging en met succes zijn rode baret haalde.
Toen we in 1994 op missie gingen naar Bosnië (Srebrenica) heeft mijn moeder nog geholpen in het Thuisfront comité. Mijn broer ging na mijn tour naar Tuzla. Mijn moeder dus 1 jaar gedaan zonder 1 van haar zonen en dat had toch wel een flinke impact op haar. Mijn pa vond het wel prima en kon daar goed mee leven.
Ik weet nog, mijn oma en opa schreven me eens een brief, mijn opa had er in het kort be geschreven, van "je bent nu ver weg maar we denken steeds aan je. Doe je plicht als militair, maar ook als mens. Ik ben trots op je. Groetjes en succes, je Opa". (hij is zelf militair geweest in het KNIL en 3 jaar krijgsgevangen geweest en daarna gevochten tegen de onafhankelijkheids strijders, 5 jaar).
Dat soort dingen, hoe klein ook vanaf het thuisfront is erg belangrijk en fijn. Zonder een goed thuisfront kan het de missie toch enigzins beinvloeden had ik gemerkt rondom me heen.

Apetrots, steunen me 3 miljoen procent.
maargoed, mijn familie heeft elke generatie wel gedoneerd aan de strijdkrachten, Marine, knil, landmacht, Kmar.. alles behalve de Klu

quote:

Op donderdag 20 augustus 2009 16:33 schreef Pumatje het volgende:
Apetrots, steunen me 3 miljoen procent.
maargoed, mijn familie heeft elke generatie wel gedoneerd aan de strijdkrachten, Marine, knil, landmacht, Kmar.. alles behalve de Klu

Hoezo niet aan de Klu dan?


OT: ik vond het een stuk minder toen mijn broer voor 4 maanden naar Afghanistan moest. Heb het niet aan hem laten blijken maar ik scheet 7 kleuren dat er hem iets zou overkomen. Aan de andere kant, hij heeft er zelf voor gekozen om het leger in te gaan en weet ook wat voor risico's daaraan vast kunnen zitten en daar heb ik respect voor.

Ik denk omdat zijn familie slim is en gewoon geen zin heeft in een baan bij de Klu

quote:

Op woensdag 19 augustus 2009 19:33 schreef Rave_NL het volgende:
Vader is trots, moeder is bang, vrienden maakt het niet zo veel uit.

Normale situatie dunkt mij.

Das volgens mij wel de meest standaard situatie ja...

Ik zit nog niet in werkelijke dienst maar hoe dan ook heb ik deze discussie wel gevoerd met mijn ouders. Mijn ouders zijn best wel heel erg kinderen van de jaren zestig, allebei een vrij liberale achtergrond en allebei niet bepaald positief over militaire dienst of wat dan ook (mijn vader heeft dienst geweigerd destijds en aan moeders kant is de enige militaire dienst in de familie dienstplichtig geweest in de jaren zeventig door haar broers)

Mijn moeder steunt me in mijn keuze, begrijpt me misschien niet helemaal (hoewel ik het laatst wel heel goed met haar besproken heb en volgens mij begrijpt ze het nu iets beter. Bovendien heb ik haar onlangs One Bullet Away: The Making of a Marine Officer van Nate Fick meegegeven en ik denk dat dat wel gaat helpen). Mijn vader is iets minder over mijn besluit te spreken maar zal me ook wel gewoon ondersteunen tijdens mijn tijd denk ik.

quote:

Op donderdag 20 augustus 2009 16:41 schreef Charmian het volgende:

[..]

Hoezo niet aan de Klu dan?


OT: ik vond het een stuk minder toen mijn broer voor 4 maanden naar Afghanistan moest. Heb het niet aan hem laten blijken maar ik scheet 7 kleuren dat er hem iets zou overkomen. Aan de andere kant, hij heeft er zelf voor gekozen om het leger in te gaan en weet ook wat voor risico's daaraan vast kunnen zitten en daar heb ik respect voor.

Geen idee...


Over-over grootvader was een Officier bij de Kmar
Overgrootvader was met zijn broers in dienst bij het Knil , Artillerie en Infanterie daarzo.
ooms bij Marine als schutter op een aantal fregatten en nu je het zegt bij de Marine luchtvaart dienst.
Ook een oom als Majoor van Infanterie, was in Duitsland gelegerd.

maar het is allemaal mijn moeders kant, tenminste de steun
Mijn vader vond het maar niets, die hoefde ook niet in dienst omdat er al 3 broers van hem in Dienst zaten. Hij ging wel bij de BB ( burger bescherming )

Toen ik ermee kwam was vooral mijn moeke enthausiast.