Geachte treinzeug,

Ik wil niet meer bij je in de buurt zitten!

Ik stoorde me er niet aan dat je elke dag je schoenen uittrok, je blote stinkpoten op de bank tegenover je legde en dan heel hard ging liggen snurken. Toegegeven, ik vond het niet het meest aangepaste gedrag, maar in een trein vol forensen zo rond half zeven 's ochtends is het sowieso de bedoeling om elkaar een beetje te negeren nietwaar?

Enfin, ik tikte mezelf altijd op de vingers als ik in mezelf mompelde van "Oh, daar is de treinzeug weer, vers uit het kamp" als je instapte. Wellicht heb je iets aan je stofwisseling of ben je aan de Prednison. Soms kunnen mensen daar gewoon niets aan doen, hun vieze asociale uitstraling.

Maar toch heb je vandaag kans gezien om je zodanig te gedragen dat ik me nu bewust aan je stoor, je een stomme, achterlijke, asociale vetklep vind die niet losgelaten zou mogen worden in de trein of de samenleving in het algemeen.

Het moment dat je dit voor elkaar kreeg was het moment dat je de mevrouw die netjes vroeg of ze naast je mocht zitten woorden toevoegde als "rotkop" "flikker op" "mijn tas zit daar al" en "ik wil die stinkkoffie van je niet naast me hebben".

Je had het definitief verbruid toen je mijn verbaasde en geschrokken reactie "Naaah, doe even niet zo asociaal, zeg!" beantwoorde met iets van "houd je bek" en mijn opmerking over je opvoeding pareerde met "Jouw moeder had jou beter moeten opvoeden! Ze had je een KLAP VOOR JE KOP...!" (waarna de mevrouw met de koffie terecht reageerde dat je nu op moest houden. Ik was er blij om, want ik dacht echt dat je zou gaan slaan en mijn hart roffelde zo ongeveer een hardcore nummer inmiddels.

Wat ik nog erger vond, was dat je al scheldend ("Nu heb je je zin, kun je lekker met je kutkoffie gaan zitten!") uitstapte, en zelf nog een keer terug de coupé in stampte ("Had je nog iets te zeggen!?") nadat de koffiedame vond dat het veel te vroeg was voor dit soort onzin.

Morgen moeten we weer allebei met de trein, en overmorgen weer. Ik nog sowieso tot en met december. Je zit altijd maar 2 stationnetjes naast me. Dat zijn 20 minuten meer tijd dan ik nog naast je durf te zitten. Laf? Waarschijnlijk. Ik heb gewoon geen zin om echt klappen te krijgen van ongeciviliseerd kampvolk dat mijns inziens onder de medicatie weggestouwd zou moeten zitten in een inrichting ergens op de hei en ik wil ook zelf niet over mijn kook gaan als je me weer wilt confronteren.

Tabee dus, hamlap. Sterf.

[ Bericht 0% gewijzigd door Mwanatabu op 18-08-2009 17:40:00 ]