Ik vond het zo fijn om dit te lezen en vooral hoe de meelevendheid is van iedereen.
Daarom wilde ik reageren maar dat kon niet meer. Nu wil ik het zo proberen, ik hoop dat dit mag.
Mijn poes is 20 jaar maar erg sterk. Zij is al ruim 10 jaar niet naar een dierenarts geweest, daarvoor wel gewoon. Totdat zij een opstipatie kreeg die mijn inziens te laat werd behandeld. Na de behandeling ging het heel erg slecht en dacht ik dat het gedaan was met haar, ze was nog net geen twintig. Nu 2 en een halve maand later ging het beter en beter. Ik wist allen niet wat haar bloedwaarden waren en hoeveel nierdieeet noodzakelijk was. Ik gaf vooral ook gewoon voer omdat (zoals ik gelzen heb) de mijne alleen maar sap likte en nierdieet compleet liet staan.
Mijn vraag is het volgende: Zij begon steeds moeilijker met haar achterpoten te lopen, voorpoten gingen prima. Roch maar naar de DA en hij gaf een anabole spuit met de uitleg 'gewoon voer levert eiwitten maar het vele drinken en plassen zorg ervoor dat dit niet word opgenomen. Kortom afbraak van de spieren' 3 dagen later gaat het rap bergafwaarts, ze wil niet eten bijna niet drinken en het gedwongen voeren lukt bijna niet, ze spuugt het uit of verzet zich hevig (dat lukt haar dan weer wel
) Wat kan ik nu nog doen! Zij heeft geen pijn maar het baasje wel. Als dit zo blijft wil ik haar thuis houden (kan ook volgens de da) maar zijn er nog alternatieven of is mijn besluit juist. Ik vind het heel moeilijk maar ben wel gesterkt in al jullie verhalen erover.Groeten van Stevie.
Wij waren er te laat bij, het bloed was al teveel 'vergiftigd' ofzo, en was onethisch om het langer te rekken. Hopelijk is het bij jouw kat nog niet te laat, dus ik zou als ik jou was echt zo snel mogelijk naar de dierenarts gaan en kijken wat er nog te redden valt.
Mijn kat was ook al erg oud toen hij het kreeg (19 ofzo), maar had hem graag nog wat jaartjes extra bij ons gehad.
Bedankt voor je reaktie
quote:Hallo Yi-Long, bedankt voor je reaktie. De achter poten maar ook de voorpoten doen het bijna niet meer. Het gaat zo snel ineens. Dierenarts weet ervan en de eerste keer was al zo intensief.Op zaterdag 15 augustus 2009 12:17 schreef Yi-Long het volgende:
Bij mijn kat destijds precies hetzelfde, problemen met de niertjes en dan die achterpootjes
Wij waren er te laat bij, het bloed was al teveel 'vergiftigd' ofzo, en was onethisch om het langer te rekken. Hopelijk is het bij jouw kat nog niet te laat, dus ik zou als ik jou was echt zo snel mogelijk naar de dierenarts gaan en kijken wat er nog te redden valt.
Mijn kat was ook al erg oud toen hij het kreeg (19 ofzo), maar had hem graag nog wat jaartjes extra bij ons gehad.
Groeten.
quote:Zoals je het omschrijft was dezelfde aftakeling die mijn kat had destijds. En dat was op den duur gewoon onethisch geweest. Hij at niets meer, en drinken eigenlijk ook niet meer. Tja... wat moet je dan!?Op zaterdag 15 augustus 2009 12:17 schreef Stevie-Spekkie het volgende:
Ja, dat denk ik ook maar is mijn beslissing om haar bij mij te houden de juiste?
Bedankt voor je reaktie
Als de dierenarts het wat eerder had geconstateerd dat het de niertjes waren, dan was er misschien nog iets aan te doen geweest, maar nu hebben we eerst 1-2 weken nog met pijnstillers zitten kutten, en pas toen het erg bleef, opnieuw getest en bleken de niertjes al veels te ver afgetakeld te zijn.
Toen heb ik er toch voor gekozen om een spuitje te geven. En zoals je kunt begrijpen is dat een hele zware beslissing, maar tegelijkertijd was het wel de enige beslissing die ik in die situatie nog kon nemen, want het was echt al erg slecht met dat beest.
Dus hopelijk kan de DA nog iets voor je betekenen, maar zoniet, dan moet je zelf even aankijken hoe het met dat beest gaat. Als hij niets eet en drinkt dan zal dat natuurlijk ook erg pijnlijk zijn voor dat beest.
quote:Wat bedoel je precies met 'bij je houden'?Op zaterdag 15 augustus 2009 12:17 schreef Stevie-Spekkie het volgende:
Ja, dat denk ik ook maar is mijn beslissing om haar bij mij te houden de juiste?
Persoonlijk (!) zou ik waarschijnlijk vandaag nog de DA laten komen voor een zacht einde. Ik zou er niet tegenkunnen te moeten dwangvoederen als er geen hoop en kans op herstel was.
Sterkte!
Groeten van Stevie
Stevie groetjes
quote:Wat ik wil zeggen is, dat zij een erg sterke kat is en meer kan hebben dan ik soms doorheb. Maar ik denk dat haar nieren snel achteruit gaan. De DA had al wel gezegd dat ze nieren had maar nooit verder onderzocht. Nu ging het drie maanden goed maar ineens is het (lijkt wel) bijna over. Het zal zo zijn, maar door alles wat je leest geef je jezelf toch hoop.
Ze kijkt heel helder uit haar ogen, wil nog van alles maar kan het niet meer. Vandaar mijn topic.
Als je anderen advies geeft blijft het voor jezelf toch zooo moeilijk.
Bedankt namens Stevie
Maar ook ik vrees dat het eenaflopende zaak is. Als ze op die leeftijd nog zo'n zware aandoening krijgen, is het meestal einde verhaal.
Sterkte ermee, heb een half jaar geleden zelf 1 van mn poezels moeten laten inslapen. Is niet gemakkelijk....
Dank aan iedereen.
Zelf hier nu ook een kater van 11 jaar die mager en magerder wordt, nierfalen. Gelukkig eet hij nog goed en slikt hij keurig zijn medicijnen maar ook bij hem weet ik dat het zo ineens mis kan gaan en dat het besluit om de dierenarts hem een spuitje te laten geven eraan zit te komen dus echt weet precies wat er door je heen gaat
[ Bericht 5% gewijzigd door trovey op 15-08-2009 14:29:32 ]
quote:Uploaden via photobucket oid. http://photobucket.com/Op zaterdag 15 augustus 2009 14:12 schreef Stevie-Spekkie het volgende:
Hoe kan ik een foto plaatsen?
Dank aan iedereen.
Heel veel sterkte met je poes van 11 ik hoop dat het nog een tijdje goed mag gaan.
Ik hoop dat dit lukt.Poesje met de buurhond.
Overigens, mijn Mieppie had ook nierfalen. Heeft bijna een half jaar geduurd tussen ziek worden en het daadwerkelijke 'opgeven'. Maar toen was het ook binnen 5 dagen op. Ging heel snel opeens.
Heb haar wel individueel laten cremeren en staat hier nu in een urntje in de kast. Geeft wel wat troost.
En wacht niet te lang. Miep was zover uitgedroogt dat er geen adertje meer te vinden was voor de injectie. En dan moet het direct in het hart....Bespaar je dat!!!
quote:Als ik je verhaal zo lees.... ben ik van mening dat je al te laat bent. Als het beestje niet goed meer kan lopen dan heeft ze er vaak ook geen lol meer aan. En katten laten inderdaad niet gauw blijken dat er iets mis is, dus wie weet heeft ze wel pijn. Misselijk zal ze in ieder geval zijn.Op zaterdag 15 augustus 2009 15:17 schreef Stevie-Spekkie het volgende:
Trovey, bedankt voor je verhaal. Ik kan er veel mee en geeft mij moed om Stevie tijdig naar de dierenarts te brengen als het echt niet meer gaat. Ze slaap nu geregeld en is erg rustig, ook de ademhaling is normaal.
Heel veel sterkte met je poes van 11 ik hoop dat het nog een tijdje goed mag gaan.
Ze lijkt ontzettend op mijn kat Sietske, die ik afgelopen juni op 13 jarige leeftijd heb moeten laten inslapen als gevolg van nierfalen (zie: [centraal] Katten met nierproblemen #2 ). Ze at al een week niet meer en werd steeds zwakker op de pootjes, en ik wist dat het alleen maar achteruit zou gaan.
En hoe graag ik haar ook nog langer bij me had gehouden.... als je (in mijn geval) 13 jaar samen bent geweest vind ik niet dat je daar voor het bestwil van het baasje nog een paar weken aan vast moet knopen terwijl poes gewoon op is.
Het is een rottige beslissing, maar eentje die ook hoort bij je liefde en verantwoordelijkheid voor je huisdier.
Ja, de verhalen bevestigen zich alleen maar en het zal zeker zo zijn. Een dier moet niet onnodig lijden.Morgen zal ik het besluit nemen en moet ik mij dapper opstellen voor haar. Ik heb het gevoel dat zij nog wel wil maar dat zal ook heel veel mijn gevoel zijn.
Bedankt voor het schrijven, ik ga mijn best doen het niet langer te rekken. 20 jaar is een mooie leeftijd en zij heeft al aardig wat meegemaakt en altijd zonder bandje buiten geweest. Had ook anders kunnen zijn.
Bedankt namens Stevie
quote:Jij ook bedankt voor je steun. Palle (Noorse Boskat) is inderdaad heel mager geworden dit jaar maar dan ook al zeker 3 jaar aan het klungelen waarvan ik nu 2 jaar weet dat het dus de nieren zijn. Hij staat nog steeds om de paar uur te gillen om zijn eten dus tot hij dat doet en gewoon verder vrolijk is laat ik hem begaan. Elke dag zijn Fortekor en nierdieet en ik hoop nog een tijdje van hem te mogen genieten, als het inderdaad zover zal zijn dan herken ik het helaas snel genoeg. Ik hoop dat je in de tijd die nog even hebt nog kan genieten van je poes. Veel sterkte met het nemen van de beslissing als jij en het diertje zover zijn.Op zaterdag 15 augustus 2009 15:17 schreef Stevie-Spekkie het volgende:
Trovey, bedankt voor je verhaal. Ik kan er veel mee en geeft mij moed om Stevie tijdig naar de dierenarts te brengen als het echt niet meer gaat. Ze slaap nu geregeld en is erg rustig, ook de ademhaling is normaal.
Heel veel sterkte met je poes van 11 ik hoop dat het nog een tijdje goed mag gaan.
Het blijft lastig want hoelang gaat het (zichtbaar) goed en wanneer niet. Ik sta voor een moeilijke beslissing morgen. Ze kijkt prima uit haar ogen weet wat zij wil maar kan het niet vertalen. Dit mag niet te lang duren zo want zij moet pijn hebben. Het is voor mij wel natuurlijker hoe het nu gaat (zonder al te veel pijn). Ik probeer de poes op een stil plekje zich terugtrekken om vredig te gaan slapen. Maar wanneer kan dit niet meer en zal ook ik naar al jullie goede adviezen moeten luisteren en meewegen in mijn besluit. Afscheid heb ik al wel van haar genomen maar ik blijf mij verbazen of de wilskracht van een poes. Hebben jullie dat ook zo ervaren?
Heel veel dank voor al jullie steun en Stevie en haar baasje zouden het fijn vinden als dat zo kan blijven.
Van mij uit zal ik steun proberen te zijn voor al die anderen die ook hetzelfde meemaken of gaan meemaken.
Pootje van Stevie.
Sterkte iig.
Mijn kat, Joost, is 20 jaar en ik weet nu 2 maanden dat hij chronisch nierfalen heeft (en nog een aantal andere medische problemen). Momenteel doet Joost het goed met een speciaal nierdieet, ik hou heel goed zijn gedrag/ welbevinden, gewicht en eet- en drinkpatroon in de gaten.
Vanmiddag ben ik met mijn buuf en haar kat van 3 jaar naar weekenddierenarts geweest omdat haar kat vanmorgen opeens door zijn achterpootjes zakte en misselijk was. Hij at de afgelopen dagen ook minder, dronk veel, diagnose: acuut nierfalen
Ik had nog nooit zulke hoge Creatininewaarden (= bepaalde nierwaarden) gezien. Dat was ook gelijk einde oefening, die lieve rode verlegen Hein is binnen een uur na aankomst bij de dierenarts ingeslapen... verschrikkelijk, zo'n jonge kat maar er was echt geen andere keus Jij heel veel sterkte met je kat. Het blijft een moeilijke keuze maar... maak die keuze met je hart en met je verstand...
[ Bericht 3% gewijzigd door Pippi op 16-08-2009 01:27:50 ]
Wil ook nog bloed onderzoek laten doen want dat is nog niet eerder gedaan. Ik wil het nu gewoon zeker weten, zonder dat de DA een symptoom gaat bestrijden op basis van wat ik zeg en de DA ziet.
Ik laat het jullie weten.
Zij reageert op mij, komt naar de bak met water lopen als ik het neerzet en is in haar eigen omgeving.
Ik heb veel naar mijn gevoel geluisterd en naar Stevie en ik vind het een prettig besluit. Zodra het heel snel zichtbaar en hoorbaar slechter wordt is de gang naar de DA onvermijdelijk.
Heel veel pootjes van Stevie.
Ook al is Stevie oud, het is natuurlijk verschrikkelijk, je hebt haar al zo lang Ik hoop dat je vandaag/ zolang het nog redelijk gaat, dat je lekker met haar kan knuffelen en dat Stevie daar prettig op reageert. Als de tijd daar is zou je ook de dierenarts kunnen vragen of ze thuis mag inslapen...Heel heel veel sterkte en een knuffel voor Stevie...
[ Bericht 8% gewijzigd door Pippi op 16-08-2009 14:38:19 ]
Ik heb ook als een geslagen kind staan janken toen ik de kat moest laten inslapen
quote:Hill's KD en Royal Canin Renal zijn de meest bekende soorten bij de dierenarts, AD is voor katten die na een operatie moeten aansterken en bevat juist extra eiwit dus absoluut niet geschikt voor een nierdieet. Echter met één uitzondering: als je kat met nierfalen helemaal niet meer wil eten dan maakt het niet uit wat het beestje eet, als het maar eet en dan wil AD nog wel eens helpen om het aan het eten te krijgen omdat dat voer extra smakelijk is gemaakt en makkelijk op te nemen is voor de kat (ze kunnen het oplikken).Op zondag 16 augustus 2009 01:04 schreef NoVaRaGnA het volgende:
Senior food is voor katten met een lagere nierfunctie, en de DA heeft ook speciaal voer, AD dacht ik.
Sterkte iig.
Heel veel sterkte toegewenst.
quote:Katinkat, ik vind het ook een goede beslissing nu van mijzelf. Ook vandaag gaat het redelijk en heb ik dwang voeding gegeven. Heb niet te veel geprobeerd omdat dit onnodig extra stress oplevert. Het duurt best nog wel even maar ik heb nu goed de tijd om afscheid te nemen en haar te aaien. Zij reageert er nog steeds op door op te kijken en met haar staart te bewegen. Ik heb wel gehoord van pillen die een dierenarts zou hebben om haar langzaam te laten inslapen, weet niet of dat zo is maar het zou ook een uitkomst zijn in bepaalde gevallen.Op zondag 16 augustus 2009 23:49 schreef Katinkat het volgende:
Mijn kat(17jr') is vorige week overleden aan nierfalen, gewoon thuis laten sterven. Ok hij had geen pijn, maar at en dronk niet meer. Moeilijke beslissing wat je moet, ik vond die beslissing het op zijn beloop laten of naar de dierenarts, het moeilijks, maar heb geen spijt van mij keus.
Heel veel sterkte toegewenst.
Bedankt voor je reaktie, het sterkt mij weer in mijn handelen.
Groeten en pootje van Stevie.
Verwen je beestje maar, nu kan het nog, sterkte.
[ Bericht 31% gewijzigd door fietsmiep op 17-08-2009 06:18:46 ]
Vandaag is zij zog bij maar zie je dat zij soms ook ver weg is.Blijft heel lastig maar ik knuffel haar nog en kriebel haar op de fijne plaatsen, daar geageerd zij nog steeds op.
Het verhaar van Gitje heb ik inderdaad gelezen.
Apart is dat Spekkie, de dochter van Stevie wel iets merkt maar wat weet zij niet precies. Of misschien juist wel door er uit de buurt te blijven. Heel af en tot snuft zij nog aan de staart van Stevie.
Tot zover, ik ga naar Stevie toe.
Ik houd jullie op de hoogte.
Bedankt.
Goede beslissing ook om niet meer te dwangvoederen. Dat heb ik met mijn kat nog geprobeerd tot ik bij de dierenarts hoorde dat ze zweertjes in haar bekje had (als gevolg van het nierfalen). En dan voel je je toch een beetje schuldig dat je nog voer in dat pijnlijke bekje hebt gepropt. Gewoon 'lekker' laten gaan. Hopelijk kun je thuis afscheid nemen, maar anders niet te lang wachten met naar de dierenarts gaan.
Euthanaseren is - in het algemeen- een heel zachte dood.
Eerst krijgen ze een spuitje in het spierweefsel van hun dij om in slaap te vallen (doet nauwelijks pijn) en als ze slapen krijgen ze het dodelijke middel. Er hoeven dus geen pillen geslikt te worden of adertjes gevonden.
quote:Goede tip Benny, ik ga dat nog eens navragen. Kijken of dat nog zin heeft. Ga ook een thermometer kopen om zelf te kunnen zien wat haar temp is.Op maandag 17 augustus 2009 10:08 schreef ..bennie het volgende:
@Cat22, bij mijn pkd kat zaten dus ook zweertjes, mijn eerste kat is overleden en Zap leeft nog steeds dankzij bovenstaande (die was eigenlijk ook 'opgegeven').
Zij loopt nu zelfstandig en probeert ook water te drinken zelfstandig. Geen valse hoop maar wel een teken. Voer haar nu toch wat bij (recovery voer) zodat zij iets binnen heeft. Maar zij lijkt wel steeds wakkerder te worden. ??
Afwachten en zien wat er van komt. Ik heb al 2 keer afscheid genomen (1e keer doordat zij obstibatie had, en te laat werd behandeld), tweede keer huidig probleem. Begin te denken dat mijn DA er iets te makkelijk mee omgaat. (het zijn er twee) en dat is al lastig.
Ga werken, buurvrouw past op (geweldig meisje) en ben smiddags weer terug.
Groeten en bedankt voor de tip. Heel veel liefs aan Zap. Als je nog meer info hebt Graag!
Stevie en baasje.
Mocht je meer medische info willen, dan kun je altijd met mijn DA (Annemies http://www.dmcrosenthal.nl/) bellen en naar Zap van Bennie verwijzen.
quote:Dan heb je ook erg veel geluk gehad dat je in zo'n fijne sociale buurt woonde voor katten.
Zap is inmiddels herplaatst, omdat ik ben verhuisd, hij had z'n nieuwe adres in de straat eigenlijk zelf al uitgekozen voor mijn verhuizing, lief he? Zag erg tegen de verhuizing op voor hem, de hele buurt wist namelijk dat ie niks mocht eten, anders dan het voer van thuis. Mensen hadden zelfs hun kattenluikjes door van die radiografische vervangen, zodat hij niet kon snaaien. Vlak voor mijn verhuizing ging hij regelmatig in een tuin verderop bivakkeren en ik had net bedacht die mensen te vragen of ze Zap wellicht een nieuw huis wilden geven ivm zijn problemen, toen ze bij mij voor de deur stonden of Zap very very please mocht blijven haha. Hij heeft er een nieuw wereldplekje met wereldbaasjes en ik hoor via de DA nog regelmatig updates en het gaat nog steeds erg goed met hem.
Mocht je meer medische info willen, dan kun je altijd met mijn DA (Annemies http://www.dmcrosenthal.nl/) bellen en naar Zap van Bennie verwijzen.
Mooi om te horen.Hier is dat een beetje hetzelfde, dus de katten lopen gewoon vrij rond, en er is dan ook wel een kat die een heel stuk verderop woont, maar toch wel regelmatig hier even een aai komt halen. We laten hem niet binnen, maar bij onze buurvrouw mag ie wel altijd even naar binnen en dan krijgt ie wat te eten en drinken.
Ik heb zelf dan nu geen kat meer, maar het is toch altijd een rustig en fijn gevoel wanneer je weet dat je kat gewoon relatief veilig is in de buurt voor vervelende buurmannen ofzo...
Ga nu nog naar mijn oude DA toe om te kijken hoe en wat. Prednison geeft wel een verzwakking van de nieren heb ik gehoord. Maar even kijken of ik dit wil voor Stevie. Hoor het zo.
Groetjes
Vandaag toch maar naar mijn oude DA geweest en het volgende is gezegd: Kat is oud maar nog niet op.
Stevie lijdt onderhand wel pijn door de blaasje maar laat weinig zien. Onstekingen zitten overal. Prednison is een duidelijk NEE!!
Wij gaan (als het baasje het wilt) drie dagen aankijken hoe zij reageert op de middelen die het minst schadelijk voor haar zijn en waar zij veel baat bij kan hebben. Mocht er geen verbetering zijn dan rekken wij het niet langer. Hij heeft Stevie van top tot teen onderzocht en een duidelijk verhaal gegeven van alle (on)mogelijkheden.
Stevie is nu thuis en voelt zich al aardig goed (mede door pijnstillend middel). De DA heeft mij wel geleerd dat een preventief onderzoek van katten heel verstandig is om te doen. Zo zijn ze er eerder bij en is met nierdieeten meer en gezonder uit het leven van de kat te halen.
De reden dat ik ervoor gekozen heb om Stevie toch nog wat tijd te geven is omdat haar hart erg sterk is volgens de DA. Een normale gemiddelde hartslag terwijl zij zo afgetakeld is. Wonderlijk.
Wat er ook gebeurt dit is het laatste wat ik voor Stevie kan doen als baasje en zij heeft nu even echt geen pijn meer, ook niet in haar mond.
Ik heb een waardevolle les geleerd. Preventief onderzoeken.
Heel veel poezen groeten aan iedereen met dieren.
pootje van Stevie
Maar heel veel sterkte en nog veel plezier met elkaar gewenst.
Stevie krijgt een dikke stevige prrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr r r rr rrrrrrrrrrrrrrrrrr r rrrrr van de poezels hier!!
quote:
Bedankt.
Stevie ligt nu rustig en lijkt inderdaad geen pijn te hebben, kijken hoe het morgen is. Heb haar pootjes gewassen en haar gezichtje met lauwwarm water op een zacht doekje nu ziet zij er ook weer wat frisser uit.
Ga nu slapen naast Stevie en leg mijn hand onder haar hoofdje, vindt zij altijd al fijn.
Welterusten allemaal.
Stevie
quote:Dat heb ik nu wel geleerd, en ga ik zeker doen.[b]Jij heel veel sterkte met je kat. Het blijft een moeilijke keuze maar... maak die keuze met je hart en met je verstand...
Geef nu zelf het infuus en de supplementen. Zij is nog duf en moe maar heeft al wel een lap van zalm zelfstandig opgegeten. Ze had mij een honger. Doordat zij nu geen pijn heeft in haar mond wil zij weer zelf eten. Ziet er echt lief uit. Zij probeert het zelf te kapen met een pootje.
Ga nu werken, de buurvrouw neemt het even over. Vanmiddag meer.
Zij ligt nu zo lekker. Prrr rr rprr
Pootje van Stevie
quote:Dat klinkt goed.Op dinsdag 18 augustus 2009 10:34 schreef Stevie-Spekkie het volgende:
Kleine update,
Geef nu zelf het infuus en de supplementen. Zij is nog duf en moe maar heeft al wel een lap van zalm zelfstandig opgegeten. Ze had mij een honger. Doordat zij nu geen pijn heeft in haar mond wil zij weer zelf eten. Ziet er echt lief uit. Zij probeert het zelf te kapen met een pootje.
Ga nu werken, de buurvrouw neemt het even over. Vanmiddag meer.
Zij ligt nu zo lekker. Prrr rr rprr
Pootje van Stevie
Elke mooie dag met haar is meegenomen.
) Ik hoop dat ze niet teveel last heeft van de warmte buiten 
Hier even een laatste bericht van Stevie. Zojuist (om half zes) heb ik Stevie laten inslapen. Het ging echt niet meer. Haar hart en hoofd wilden wel maar de rest had toch echt opgegeven. Ze knapte niet op en dan moet je toch een besluit nemen die goed voor Stevie is. Door mijn beslissingen vooraf en al jullie goede raad en medeleven heb ik nog heel veel kunnen genieten van mijn Stevie. Ik denk dat ik deze laatste 3 maanden intenser met Stevie heb geleefd dan ervoor. Maar ja, katten zijn solitair.
Volgens mij en de DA heeft Stevie niet al te veel pijn gehad en om te voorkomen dat dit wel zou gaan gebeuren was het niet eerlijk voor Stevie om door te gaan.
Ik heb heel veel van Stevie gehouden en samen hebben wij veel meegemaakt.
Nu heb ik Spekkie nog, haar dochter om voor te zorgen en samen een leuke tijd met elkaar te hebben.
Stevie heb ik in mijn tuin begraven en ik ben er dankbaar voor dat ik dit heb kunnen doen voor mij en voor Stevie. Het was toch haar tuin.
Ik wil iedereen bedanken voor de vele steun en advies die mij is gegeven. Het heeft mij veel geholpen en ik neem mij voor dit forum regelmatig te bezoeken.
Namens Stevie en Spekkie aan iedereen heel hartelijk bedankt.
Een laatste pootje van Stevie en Rob.
Veel liefs.
Je hebt het goed gedaan! Heel veel sterkte en kom vooral nog eens vaker terug hier
Ik ben er stil van...Wat goed dat je de knoop hebt doorgehakt. Als ik je laatste berichtje zo lees heb je de laatste dagen inderdaad heel intens van haar genoten en met haar meegeleefd. Ondanks dat het natuurlijk met je gevoel een verschrikkelijke beslissing is geweest heb je het juiste moment gekozen denk ik
Ik hoop dat ik het t.z.t .ook zo goed kan inschatten met mijn 2 oude poezebeestjes.Sterkte
Groetjes Spekkie en ikke.
Hoe pikt die Spekkie dit trouwens allemaal op? Ook van slag, of merk je daar weinig van?
Sterkte.
quote:Yi-Long, het valt mij op dat Spekkie er rustig mee omgaat. Misschien dat dit nog gaat komen? Hoop het niet.Op donderdag 20 augustus 2009 10:17 schreef Yi-Long het volgende:
Veel sterkte, Rob.
Hoe pikt die Spekkie dit trouwens allemaal op? Ook van slag, of merk je daar weinig van?
Ga Spekkie wel goed in de gaten houden en tzt. bij de DA laten checken. Zij drinkt toch ook al steeds meer water. Maar dat kan nu ook van de warmte komen.
Bedankt en tot op het Fokforum.
Rob + Spekkie
De komende tijd zal het wel aankijken worden. Maandag moet ze weer naar de dierenarts voor infuus en volgende week willen ze nog een keer een bloedonderzoek doen om te kijken of de waarden wat gedaald zijn. Ik heb heel erg medelijden met mijn kat. Ze loopt zo zielig door het huis en als je haar aait, voel je bijna alleen maar botten.
Ik ontdekte het probleem eigenlijk pas vrij laat, omdat ze altijd al een kleine eter is geweest. Was het bij mijn andere kat (een kater) voorgekomen, dan was het mij al veel eerder opgevallen. Die eet namelijk altijd zijn bakje leeg en het liefst ook nog die van zijn moeder (onze poes).
Daar komt bij dat we zelf met vakantie zijn geweest en de katten naar mijn vaste logeeradres. Daar heb ik ze net vorige week weer opgehaald. Toen at ze ook al weinig, maar ik dacht dat het door de stress van in de auto zitten kwam. Toen ik afgelopen weekend merkte dat ze haar brokjes helemaal niet meer at, heb ik haar wat versvoer en melk gegeven. Daar at ze dan wel van. Niet veel, maar ik was al lang blij dat ze wat at. Het ging echter niet veel beter, dus een afspraak gemaakt bij de dierenarts.
Woensdag was ik daar. Daar ontdekte ze een zweertje in haar mond. Ook bleek dat ze bijna een kilo was afgevallen, dus de dierenarts wilde verder onderzoek doen. Gisteren moest ik haar dus brengen voor dat bloedonderzoek. Ik zou haar dan 's middags weer op mogen halen, maar de dierenarts belde gistermiddag dat hij haar toch nog even wilde houden. 's Avonds kwam het telefoontje dat ze haar ook een nachtje wilden houden. Haar temperatuur was wat gedaald en ze hadden haar onder een warmtelamp gelegd. Vanmorgen Belden ze dat ik haar weer op mocht halen.
Nu is ze dus weer thuis. We moeten maar kijken hoe het gaat. Ze heeft nog niets gegeten. Ze lijkt wel honger te hebben, want als ik haar roep komt ze wel en ze snuffelt wel aan de bakjes, maar ze eet er nog niets van. Ik heb speciaal nierdieet. Ander eten mag ze niet meer hebben. Ik had woensdag namelijk krachtvoer van de dierenarts gehad en dat had ze wel gegeten en ik had kattenmelk gehaald en daar had ze ook wel wat van op. Dat mag ze nu alleen ook niet meer.
Overigens vind ik haar nu een stuk slomer dan toen ik haar gisteren weg bracht. Dat zal ook wel komen doordat ze onder narcose moest gisteren vanwege het bloedonderzoek en omdat ze nu natuurlijk steeds meer inteert op haar reserves. Maar het is toch wel raar om je kat zo in een paar dagen tijd te zien veranderen.
Ik hoop wel dat het weer goed komt, maar ik heb er nog niet heel veel vertrouwen in. Gisteren was ik best wel in shock, omdat ik dit niet verwacht had. Ik heb dacht dat er misschien iets met d'r tanden was. Onze kater heeft een paar jaar geleden preventief een behandeling voor zijn tandvlees gehad en daar heeft hij niets aan overgehouden. Helaas is het dus met onze poes wel een stuk serieuzer.
Ze heeft naast het nierdieet ook nog medicijnen (een tabletje, Fortekor) en een pijnstiller voor het zweertje in haar mond. Als ze straks nog niet heeft gegeten, ga ik de dierenarts maar even bellen om te overleggen. We gaan toch het weekend in.
Wordt vervolgd.
Een nierdieet is zeker wel goed hoor, maar dit lijkt me er niet het juiste moment voor.
Omdat ze gisteren zo weinig van haar nierdieet (een paar brokjes) had gegeten, heb ik de dierenarts gebeld en na overleg werd ik terug gebeld. Die zeiden dat ik dan toch wel wat anders mocht geven. Of eventueel wat slagroom er over heen mocht doen om het eten te stimuleren.
Ik heb haar toen gisteren twee keer wat a/d (dat is krachtvoer) gegeven. Dat had ik nog in huis, want dat had ik woensdag van de dierenarts meegekregen. Maar eigenlijk is dat krachtvoer dus niet goed voor haar, omdat er veel eiwitten in zitten, maar beter iets dan niets.
Vanmorgen heeft ze een paar brokjes gegeten. En ik heb haar pilletje met krachtvoer besmeerd en dat ging ook naar binnen. Zo uit de hand eten wilde ze niet. Volgens de dierenarts smaken ze lekker, maar dat maak je mijn kat niet wijs. Overigens gisteren een strijd gevoerd om haar andere medicijn binnen te krijgen. Dat moet met een spuitje.
Maandag moet ik toch weer naar de dierenarts, dus dan kijken we ook meteen even verder naar het niet eten. Ik heb overigens wel zoiets: ik ga niet dwangvoeren. Ik las op dit forum dat anderen dat wel geprobeerd hebben, maar dat is bij mijn kat geen doen. Ze stribbelt al tegen als ze wat medicijnen moet hebben. En ik wil niet dat ze stress krijgt van het eten.
Wat ik nu met het a/d heb gedaan is dat ik wat op mijn vingers smeer en dat likt ze er dan wel vanaf. En dan wil ze vervolgens ook nog wel wat van een bordje wat eten. Al houdt het niet over. Ze heeft gisteren twee theelepeltjes gegeten.
Hoewel ze er nu iets beter aan toe is dan gisteren. Ze is wat actiever, maar ik verwacht niet dat ze nog volledig zal opknappen. Ze is zo achteruit gegaan. Elke dag gaat ze achteruit. Ze was er gisteren toen ik haar ophaalde bij de dierenarts slechter aan toe dan toen ik haar donderdag bracht. Toen zat ze nog rechtop mij aan te kijken. Nu hangt haar vel als een veel te grote jas om haar heen en als je haar aait, voel je alle botten.
Ik heb daarnaast ook nog onze andere kat. Dat maakt het allemaal wel wat lastiger. Ik zet ze nu af en toe even uit elkaar zodat de poes even rustig kan eten, maar dat kan ik niet de hele dag doen. Dan gaat onze kater ook protesteren. Dus ik moet maar kijken hoelang het nog goed gaat.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik donderdag wel echt even moest omschakelen. Ik had totaal niet verwacht dat ze zoiets ernstigs zou hebben. Dat ik misschien op korte termijn wel afscheid van haar moet nemen, had ik niet echt rekening mee gehouden. Ze is op zich elf, een mooie leeftijd, maar tegenwoordig worden katten wel ouder dus ik was er nog niet vanuit gegaan.
Daar komt bij: voordat ze naar ons logeeradres ging, maakte ze geen zieke indruk. Ook toen ze net terug was niet. Ze was iets lichter, maar ik weet dat meer aan het feit dat onze kater haar brokjes wel weer opgegeten zou hebben, want hij was zwaarder. Daarom gaan ze bij mij nu even uit elkaar. Anders eet onze kater zich helemaal tonnetje rond. Want die vond zelfs die nierdieetbrokjes lekker. Ik gaf hem er gisteren een en dat ging zo naar binnen. Die kun je echt alles voor zetten.
De komende dagen ga ik dan ook nog maar gewoon genieten van mijn kat en haar lekker vertroetelen. Want het kunnen misschien wel haar laatste dagen zijn.
Vanmiddag heeft ze wel weer wat van haar brokjes (nierdieet) gegeten. Ik moet haar wel stimuleren, maar uit mijn hand heeft ze wel wat gegeten. Maar het is erg weinig.
Overigens moet ik zeggen dat ik erg blij ben met alle ervaringen die hier op het forum verteld zijn. Het geeft toch wel een beetje een beeld over wat ik eventueel kan verwachten. Bovendien zijn sommige dingen die anderen verteld hebben wel herkenbaar. Dat geeft al aan dat wat ik nu mee maak, op zich niet heel vreemd is bij katten met nierproblemen.
bij bij werkte het wel
Haar gewone voer wil ze ook niet meer eten. Nu had ze al dieetvoer vanwege blaasproblemen, dus dat voer was ook nooit zo heel lekker. Dat heb ik haar toen echt moeten leren eten. Uiteindelijk lukte dat ook wel. Op dit moment eet ze bijna niets. Zelfs de kattenmelk laat ze nu links liggen. Net heeft ze een beetje A/D gegeten. En soms krijg ik er 's ochtends nog een paar brokjes van het nierdieet in. Maar om weer wat aan te sterken moet ze echt grote hoeveelheden eten. Daarom denk ik dat het wel snel afgelopen zal zijn.
Gisteravond wilde ze niets meer hebben. Zelfs voeren met een lepeltje (wat soms wel wil), lukte niet meer. Terwijl ze volgens mij wel honger heeft, want ze komt steeds als ik haar roep, maar ze ruikt er aan en loopt weer weg. Ik vind het zo zielig voor haar en ik weet niet hoe lang ik dat nog kan aanzien. Morgen laat ik haar ook nog even wegen. Kijken of ze sinds afgelopen woensdag nog afgevallen is. Toen woog ze 2,85 kilo.
Ik merk trouwens dat onze kater haar een beetje met rust laat. Hij rukt af en toe aan haar. Maar normaal kunnen ze mekaar goed op de kop zitten. Soms hebben ze echt wondjes of vliegen de haren in het rond. Ik denk dat hij ook wel door heeft, dat het nu met haar niet zo goed gaat.
en blijf water geven! desnoods onder dwang laten drinken
Vrijdag moet ik heen voor weer een bloedonderzoek en dan kunnen we zien of de waarden gedaald zijn. Die zijn nu namelijk ureum: 59 (moet 11 zijn) en creatine 1068 (moet 164 zijn). Gezien haar extreem hoge waarden denkt de dierenarts dat het om de acute vorm van nierfalen gaat en dan is er dus nog hoop dat ze herstellen. Haar nieren voelden ook erg gezwollen aan.
Ik heb nu ook een soort vloeistof meegekregen wat ik haar de komende dagen moet geven. Het is om de eetlust te stimuleren en er zitten ook voedingsstoffen in om haar weer wat op krachten te laten komen. Ik moet wel proberen haar zoveel mogelijk nierdieet te geven, maar ik mag er daarnaast A/D bij blijven geven als ze niet wil eten, omdat het op dit moment belangrijker is dat ze aansterkt.
Die vloeistof moet ik bij voorkeur met een spuit toedienen, maar daar is mijn kat erg lastig mee. Meestal geven we medicijnen met zijn tweeën. Aangezien ze vier a vijf keer per dag dat moet, is dat lastig, omdat we ook moeten werken. Ik mag het daarom eventueel ook door eten heen mengen. En er zijn katten die het ook uit een bakje oplikken, maar ik betwijfel of mevrouw tot die categorie behoort. Overigens eet ze haar pilletje 's ochtends wel op als ik er wat A/D om heen smeer. Dus dat is positief.
Ze heeft bij de dierenarts nu ook een derde infuus gegeven. Dat ging gelukkig goed. Tijdens het onderzoek werkte ze namelijk niet echt mee. Ze kroop steeds bij mij op de schouder. Daar voelde ze zich blijkbaar veilig.
Nou ik ga nog even proberen wat eten te geven. Kijken of het lukt.
Fijn om te lezen dat er nog hoop is!Op dit moment hoef ik niet meer naar de dierenarts. Ik moet haar gewoon de tabletjes blijven geven en zoveel mogelijk het nierdieet. Omdat ze toch nog moet aansterken, mag ik dat A/D, dat krachtvoer, ook nog steeds geven. Wel moet ik dat proberen af te bouwen. Of dat lukt, hangt van mijn kat af. Of ze genoeg gaat eten om weer aan te sterken.
Over een maand of twee zouden haar nieren weer gecheckt moeten worden om te kijken hoe de waarden dan zijn. Mocht haar toestand in tussentijd verslechteren dan zou ze weer een reeks infusen kunnen krijgen om haar weer een oppepper te geven, maar ik weet niet of ik dat dan zou doen. Dat ligt er aan hoe ze er dan aan toe is.
Ik ga ook even kijken of ik haar thuis wat kan wegen. Dan kan ik haar gewicht wat in de gaten houden. De dierenarts maakte zich overigens nog niet zo'n zorgen over het gewichtsverlies, omdat het waarschijnlijk heel veel vocht is dat ze kwijt is. Ze had natuurlijk voor het weekend net twee infusen gehad.
Overigens spuugt ze de tabletjes op dit moment uit, dus ik doe ze nu pletten en door het voer. Dat mocht van de dierenarts. Ook heb ik het een keer met water vermengd en in het spuitje gedaan. Dat leverde alleen wel wat geknoei op. Ze slikte het water niet zo goed door. Maar toen ze helemaal niet wilde eten, had ik geen andere optie.
Het ziet er nu iets beter voor haar uit dan vorige week, maar ik ben toch nog wel een beetje pessimistisch omdat ze niet veel eet. Dwangvoeren vind ik zelf geen optie, dus ik kan niet meer doen dan voorlopig dag voor dag kijken hoe het gaat.
Ze wil alleen de tabletten niet meer slikken. Door eten werkt ook niet meer, dan eet ze dat gewoon niet op. Ik doe het tablet nu in water oplossen en dat met een spuitje. Er knoeit wel eens wat naast, maar op die manier krijgt ze toch nog wat binnen.
Het eten is echt een probleem. Het enige wat ze nog wil is A/D en kattenmelk. Beide mag ze eigenlijk niet hebben, want niet goed voor haar nieren. Maar iets anders eet ze niet. Ze is nog magerder, dus mijn vriend en ik zitten er toch wel over na te denken om haar in te laten slapen.
Hoewel ik het geen makkelijke beslissing vind, is het voor haar misschien toch wel het beste. Hoewel haar waarden een stuk verbeterd zijn, vind ik haar gedrag verslechterd. Ze is slomer en ik merk dat ze minder kan. Zo springt ze niet meer zo actief en slaapt ze meer dan normaal. Ik denk niet dat een behandeling nog echt nut heeft. Maar ja, het is niet makkelijk om afscheid te nemen.
Ze wil nu aandacht, dus ik ga er vandoor. Wordt vervolgd.
vraag eens naar de smakelijke versie!
Af en toe eet ze wat, maar het is zo weinig dat ze toch steeds verder afvalt. En het nierdieet eet ze eigenlijk helemaal niet, dus dan wordt ze weer misselijk van het andere voer. Een beetje vicieuze cirkel.
Vanavond ga ik weer naar de dierenarts. Afgelopen dagen ging het namelijk erg slecht. Gisteravond en vanmorgen had ze weer even een opleving, maar nu zit ze al weer heel in elkaar gedoken en gespannen. Denk dat het einde in zicht is. Ze weegt bijna niets meer als je haar optilt, dus ben benieuwd hoe zwaar ze is als ze haar wegen.
Het is al even geleden, maar ik heb mijn kat moeten laten inslapen. Het was erg moeilijk, maar wel de enige optie. Ze was weer uitgedroogd en nog weer verder afgevallen. Ze was een zielig hoopje. Ik heb voordat ik haar heb laten inslapen nog veel tijd met haar doorgebracht. Ze wilde ook dichtbij mij zijn. Veel op schoot zitten en ze sliep elke avond bij mij op bed. Helaas was er niets meer aan te doen. Het is en blijft moeilijk. Ik moet wel zeggen dat het mij troost biedt dat ik nog een kat heb. Die is de laatste tijd wat aanhankelijker. Het is dan ook wel fijn om met hem te knuffelen. Het is de zoon van, dus er leeft toch nog wat van mijn overleden kat voort.
Heel veel sterkte Kippie en hou in gedachten dat je er alles gedaan hebt wat je kon en wat wenselijk was voor je kat.