Welke dwangneurose heb jij? #2

Ik doe s'ochtends krantenwijk, voor ik ga slapen moeten mijn sleutels naast mijn kussen liggen, anders kan ik niet slapen en ga ik zoeken waar ze zijn

volgens mij zijn het geen dwangneurose's maar eerder tics maar goed ik heb er ook een paar fraaie

- ik doe de kattenbakken altijd in een vaste volgorde
- vul de voerbakjes altijd in dezelfde volgorde
- keukenkastjes moeten op een bepaalde manier zijn ingericht, altijd zo dat etiketten leesbaar zijn en meerdere gelijke producten moeten altijd dezelfde kant zichtbaar zijn.
- melkpakken moeten altijd met de schroefdop naar dezelfde kant staan
- fruitmandje moet altijd met een bepaald aantal appels en sinasappels gevuld zijn
- koffie altijd uit hetzelfde kopje
- een heleboel dingen hebben een vaste dag, aquarium schoonmaken altijd op maandag bijvoorbeeld.
- fiets moet altijd op een bepaalde manier in de schuur staan
- enz, enz, enz

En het grappige is op het werk noemen ze me een chaotisch persoon

Ik strik mijn veters met drie lusjes.

Op fietspaden heb je altijd van die putjes met pijlen die een kant opwijzen. Ik fiets altijd zo dat ze niet mijn kant opwijzen, en desnoods fiets ik een beetje om. Soms rijd ik dan mensen bijna aan ofzo, maar dan moeten ze maar rekening houden met mijn tics
En als ik achter de pc zit druk ik ongeveer iedere minuur 2x op de Capslock en dan kijk ik of het lampje gaat branden

quote:

Op vrijdag 13 november 2009 18:51 schreef Beunhaas_ het volgende:
En als ik achter de pc zit druk ik ongeveer iedere minuur 2x op de Capslock en dan kijk ik of het lampje gaat branden

Niet echt dwangneuroses, maar goed.

- Dit is echt de meest rare
Soms denk ik uit het niets opeens: "*Nu* is er iemand overleden. En *nu*. En *nu*. En *nu* is er iemand geboren. En *nu* trouwen 2 mensen. En *nu* speelt iemand gitaar." Echt, allemaal random stuff. 't Slaat nergens op.

- Ik sta/zit nooit stil, dat voelt niet fijn. Ik beweeg altijd wel iets. Ik kan ook niet recht staan, ik sta altijd met mijn benen gekruist..

- Precies tussen 2 lantaarnpalen moet ik iets doen. Of tussen de streepjes op de weg. En als ik het niet doe, word ik helemaal gek.

- Soms heb ik ook dat als ik bijvoorbeeld iets met mijn rechterhand aanraak, ik het ook met mijn linkerhand aan moet raken.

quote:

Op zondag 9 augustus 2009 20:55 schreef Joy_Division het volgende:
Wilde altijd precies bij stoeptegels niet de randen raken tijdens het lopen. en zo nog wat dingetjes.

Die ja!

Nog steeds heel soms

Best veel, eigenlijk. Ik heb veel met getallen en zodoende met data, maar ook met kleuren. Meerdere keren controleren of het fornuis wel echt uit is wil ook nog wel eens voorkomen, maar niet vaker dan één keer extra. De getallen, data en kleuren komen wel vaak terug, maar omdat het me rustig maakt en een beetje orde schept is het niet iets dat ik als een probleem ervaar.

Zoveel mensen hebben een tik, niet normaal meer! Ik denk wel meer dan de helft!
Niet dat iedereen dit topic weet te vinden, niet dat iedereen weet dat ie zoiets heeft, maar het is er wel.
Wouw! Wat een eye opener topic!

quote:

Op zondag 9 augustus 2009 21:15 schreef delano.888 het volgende:
(ziet macdonals glazen reclame)

Ik moet altijd alles hebben wat er is, als het speciaal is, zo heb ik vorige week in parijs elke toeristenmunt van 2 euro gekocht die ik tegenkwam (ja, ik kan er toch niet 1 overslaan) wat me meer dan 30 euro heeft gekost.

Ook zijn er nu gratis glazen bij de macdonals bij grote menu's, weet niet of ik er aan ga beginnen, maar als ik dat doe, moet en zal ik ze ook alle 6 hebben (desnoods veel te duur via marktplaats).

Ik heb nog een blauwe. hebben? Ik vind ze namelijk erg leluk.

Elke ochtend als ik net mijn ogen opendoe keer ik mezelf nog een keer om, anders ben ik na het opstaan een erg sjaggie mens.

quote:

Op zondag 15 november 2009 02:13 schreef Isetmyfriendsonfire het volgende:
Niet echt dwangneuroses, maar goed.

- Dit is echt de meest rare
Soms denk ik uit het niets opeens: "*Nu* is er iemand overleden. En *nu*. En *nu*. En *nu* is er iemand geboren. En *nu* trouwen 2 mensen. En *nu* speelt iemand gitaar." Echt, allemaal random stuff. 't Slaat nergens op.

Dat is echt cool, heb ik ook!

Je zou voor de grap de film Amélie eens moeten checken, komt hij ook in voor. En nog een berg grappige dwansneuroses.

Maar in het algemeen: ik denk dat dwangneuroses en tics simpelweg een gevolg van / uitlaatklep voor stress zijn.

quote:

Op zondag 9 augustus 2009 20:52 schreef Jovatov het volgende:
Het zijn wellicht meer tics dan dwangneuroses, en eigenlijk doe ik het ook alleen als ik me verveel.
Maar ik moet altijd van sommige dingen het aantal 'stappen' tellen. En dan eigenlijk (in mijn gedachten) alle stappen langsgaan en dan in zo weinig mogelijk stappen het hele object gehad te hebben. Die stappen zitten zeg maar op de rand van het object.
Dus een 'vierkante' tv heeft dan vijftien stappen, en een bioscoopscherm is veel breder dan dat hij hoog is dus gaan er twee (of drie) stappen in de lengte en 1 in de hoogte. Een schoolbord heeft 14 stappen en ga zo maar door.
Ook als ik in de trein naar buiten zit te kijken dan stop ik mijn kiezen bovenop elkaar en dan als er een paal langskomt dan kunnen ze even niet meer op elkaar en dan moet ik ze van elkaar afhalen.
Oh ja, en ik gebruik het liefst afstandsbedieningen met een oneven aantal knoppen, die zijn zeldzamer

Ik heb twee dwangneuroses:

1- Als ik iets niet begrijp, zoek ik stad en land af totdat ik het wel begrijp, ik kan er ook niet tegen als ik het niet snap na een tijdje, uiteindelijk als ik het nooit meer te weten kan komen, ga ik erover dromen en pas heel laat vergeet ik het dan... dat gezegd hebbende; wat bedoel je met "stappen"? Ik snap niet wat die stappen betekenen van de tv enzovoorts.
2- Alles moet per se op alfabet, kleurenvolgorde (regenboog), nummervolgorde, hoog-naar-laag, laag-naar-hoog (is maar net wat dan beter is), oud-naar-nieuw; dus zo staat mijn boekenkast helemaal perfect, nou mogen ikzelf en andere best iets pakken en er los weer in terug leggen, maar NIET op een andere volgorde weer terug; hetzelfde voor mijn dvd's, mijn strips, thee, schoolboeken, potloden (4H-4B), enz.
Zelfs alle software, foto's, films, mp3's, op mijn pc staan perfect op volgorde... kan er ook echt niet tegen als mensen een mp3 bijvoorbeeld zo noemen:

paerlljam-- reignOver me[ perl jam900.mp3

als ik zo'n ding download en het nummer zelf is de juist kwaliteit, dan wijzig ik meteen de naam in:

Pearl Jam - Love Reign O'er Me (1990).mp3 (ik kijk dan echt op Amazon.com wat exact de juiste is.

Sommige mensen hebben al hun shit dwars door mekaar heen staan, ik snap dat niet... ik kan echt niet zonder volgorde...

Ik moet altijd een sms wegdrukken nadat ik het gelezen heb tot ik het welkomstscherm van mij gsm weer zie

Ik moet hoe dan ook al mijn digitale porno categoriseren en netjes 'namen' anders blijf ik eraan denken tot het gedaan is. Dat kan een jaar duren. Voorts wil ik van sommige modellen alles hebben ook de banners en de html-layouts netjes in een driectory enzo

Als ik loop, loop ik het liefst op hele tegels (dus niet de halve, maar ook niet de tegels met een barst erin). Ook sla ik dan de schaduws over (niet alleen de hele schaduw, maar de complete tegel waar die schaduw overheen valt). Het ziet er soms ook best grappig uit als ik op straat loop. Sinds een tijdje moet ik regelmatig op kantoor zijn in Groningen en alle stoeptegels daar missen een hoekje (waarom weet ik niet, maar zo zijn ze gemaakt). Ik loop daar dan ook op straat

In dat is eigenlijk maar één van de vele (maar wel de meest opvallende) neuroses.

Volgens mij heeft iedereen zo wel zijn tikken.

De mijne:

- Als ik een begrip of persoon niet ken moet ik persé mn smartphone uit mn zak halen en datgene googelen, ook al boeit het verder niet.
- Mijn telefoon haal ik als ik loop te pas en te onpas uit mijn zak. Vaak zonder reden. Soms om de tijd te kijken, die ik dan een seconde daarna weer ben vergeten. Moet ik hem weer uit mijn zak halen om weer te kijken.
- Als ik iets van rubber (elastiek) of een plastic zakje in mijn broekzak heb, moet ik het er uithalen om er mee te friemelen. Word ik het zat: stop ik het in mijn zak om het na enkele seconden er weer uit te halen. Ik gooi het daarom gelijk weg, en laat mijn zakken altijd leeg.
- Ik moet altijd mijn telefoon, mijn sleutels en mijn portemonnee in mijn zak hebben, of helemaal niets. Als ik mijn portomonee dus laat liggen loop ik terug om hem te halen. Ben het nu aan het afleren.
- Soms heb ik een soort tic als ik achter de pc zit. Mijn middelvinger klikt dan te pas en te onpas op de rechtermuisknop. En het lukt mij dan gewoon echt niet om het op te laten houden.

Eigenlijk is dit een topic vol met 'kijk mij eens bijzonder en uniek zijn'.

quote:

Op dinsdag 17 november 2009 09:48 schreef Garisson72 het volgende:
Eigenlijk is dit een topic vol met 'kijk mij eens bijzonder en uniek zijn'.

Bijzonder wil ik het nu net weer niet noemen, eerder iets in de zin van appart.

Wat is het verschil?

Ik verdeel mijn kaakinspanning evenredig bij het eten. Dus boterhammen kauw ik de ene helft op links en de andere helft op rechts. Pepernoten ? Elke kant evenveel ... Vlees ? Afwisselend een hap op links kauwen en dan op rechts. Zeker weten doe ik het niet, maar volgens mij begin ik op links.

En zo heb ik nog wel tien neurose's.

quote:

Op dinsdag 17 november 2009 10:14 schreef Garisson72 het volgende:
Wat is het verschil?

Op personen slaand:
Bijzonder heeft vaak eerder de lading van speciaal.
Appart heeft vaak eerder de lading afwijkend.

Maar dat is natuurlijk mijn interpretatie. Ik zie mijzelf eerder appart dan bijzonder als ik de ontegenzeggelijke neiging heb om aan elastiekjes te friemelen.

Ik moet altijd aan roadkills ruiken.

Ik 'check' nogal eens mijn sleutels (of ze nog in mijn zak zitten)

quote:

Op dinsdag 17 november 2009 11:13 schreef Goldfoxx het volgende:
Op personen slaand:
Bijzonder heeft vaak eerder de lading van speciaal.
Appart heeft vaak eerder de lading afwijkend.

Maar dat is natuurlijk mijn interpretatie. Ik zie mijzelf eerder appart dan bijzonder als ik de ontegenzeggelijke neiging heb om aan elastiekjes te friemelen.

Ok. Mijn associatie is dat het gewoon hetzelfde is.
Ik vind dat er van veel dingen wordt gedacht dat het wel heel bijzonder is, waar het in mijn beleving daverend meevalt. Ik bedoel, nodeloos de foon checken en steeds mijn broekzak voelen of ik mijn portemonnee en sleutels nog heb doe ik ook, maar echt bijzonder vind ik dat niet.

Daarom vind ik dit een topic waar iedereen onder het mom van 'ik heb een tic ' eigenlijk wil onderstrepen hoe speciaal en uniek ze wel zijn, terwijl het bij de meesten niet echt iets bijzonders is.