Michael Jackson #61 - Forever Michael

quote:

Op donderdag 6 augustus 2009 22:52 schreef Rnnz het volgende:
Hij zag er wel erg magertjes uit ja.

Ik wil het woord niet noemen, maar heb nog eens goed de foto's bekeken.

quote:

Op donderdag 6 augustus 2009 22:14 schreef Shitney het volgende:
Ach, dat ik een vrouw ben zal er ook wel mee te maken hebben. Ik moet zeggen dat ik al een week of wat af en toe op buitenlandse sites fans dingen zie posten en dat ik dan denk mens, stel je niet zo aan, het was je vader niet, dus ik ben er ook al een tijdje vrij nuchter onder hoor. Ik ben zelfs meestal heel vrolijk als ik ergens dan weer MJ muziek hoor schallen, dan denk ik: ha, maar ik ben lekker al mijn hele leven fan!

Maar vandaag had ik ook ineens dat ik dacht wacht effe, ik zie hem wel elke dag en hoor al weken zijn muziek, maar dat is omdat hij dood is. Hij is gewoon echt dood! Alsof het kwartje nu pas echt valt. hij lijkt zo springlevend dat ik het af en toe vergeet.

Maar misschien zijn het wel gewoon hormonen. Daar hebben wij vrouwen namelijk weleens last van.

Lees al vanaf zijn dood mee in dit topic en het topic in SHO. Ik durfde niet eerder te reageren omdat ik bang was dat mensen het overdreven vonden, maar dat is het dus niet.

Ik ben 23, en zolang ik me kan herinneren luister ik al naar MJ. Ik volg hem, kocht alles wat ik kon vinden en wilde altijd dat het goed met hem ging. Ik ben nooit naar een concert geweest omdat ik daar toen nog te jong voor was. Londen heb ik over getwijfeld, uiteindelijk geen kaartje gekocht.

Maar ik ben er nu wel 'overheen', maar af en toe heb ik nog steeds dat ik echt zo'n steekje voel. De eerste vier weken ongeveer, na zijn dood, ben ik er echt kapot van geweest.

Shitney, ik leef met je mee!

Lees al vanaf zijn dood mee in dit topic en het topic in SHO. Ik durfde niet eerder te reageren omdat ik bang was dat mensen het overdreven vonden, maar dat is het dus niet. (quote)

Wat jammer dat je niet eerder durfde te reageren. Er zijn ook nog normale mensen hier, hoor.

quote:

Op donderdag 6 augustus 2009 22:42 schreef Robijn1961 het volgende:
Wat vinden jullie nou. Was hij niet, op de rehearsals, magerder dan anders?

Ja.

Ik las trouwens gister de transcripts van een interview van twee hoge piefen van Sony, wat echt heel cool was. Die waren helemaal kapot van zijn dood ook, en vertelden allemaal dingen die ik niet wist. Zoals bijvoorbeeld dat Michael heel veel gezondheidsproblemen had. Geen lupus of vitiligo of verslaving, maar oa dat hij last had van dancers feet. Dat schijnen dansers te krijgen na jaren, door de tape waarmee ze hun voeten intapen en de onnatuurlijke houdingen enzo waarin ze hun voeten bewegen. Dat schijnt heel erg pijnlijk te zijn, die ene man vertelde dat het net zoiets is alsof je allemaal papiersneetjes over je hele voeten hebt en dat de pijn daarvan zo erg was dat dat de reden was dat Michael soms in het gips zat. Dat hij soms in het gips moest omdat hij gewoon niet meer kon lopen omdat hij zijn voeten gewoon helemaal naar gort gedanst had.
En zij waren dus ook erg boos dat Michael nu wordt afgeschilderd als een soort trieste junk, zij zeggen dat hij inderdaad veel medicijnen gebruikte, maar dat hij die medicijnen in zijn algemeenheid ook nodig had. en dat er heel veel van Michaels gezondheid was wat wij niet weten. En dat ze het idee hebben dat de "trieste junk" niets meer is dan de zoveelste fabricatie van de media.

Ik zal kijken of ik die transcripts terug kan vinden.

quote:

Op donderdag 6 augustus 2009 23:00 schreef Shitney het volgende:

[..]

Ja.

Ik las trouwens gister de transcripts van een interview van twee hoge piefen van Sony, wat echt heel cool was. Die waren helemaal kapot van zijn dood ook, en vertelden allemaal dingen die ik niet wist. Zoals bijvoorbeeld dat Michael heel veel gezondheidsproblemen had. Geen lupus of vitiligo of verslaving, maar oa dat hij last had van dancers feet. Dat schijnen dansers te krijgen na jaren, door de tape waarmee ze hun voeten intapen en de onnatuurlijke houdingen enzo waarin ze hun voeten bewegen. Dat schijnt heel erg pijnlijk te zijn, die ene man vertelde dat het net zoiets is alsof je allemaal papiersneetjes over je hele voeten hebt en dat de pijn daarvan zo erg was dat dat de reden was dat Michael soms in het gips zat. Dat hij soms in het gips moest omdat hij gewoon niet meer kon lopen omdat hij zijn voeten gewoon helemaal naar gort gedanst had.
En zij waren dus ook erg boos dat Michael nu wordt afgeschilderd als een soort trieste junk, zij zeggen dat hij inderdaad veel medicijnen gebruikte, maar dat hij die medicijnen in zijn algemeenheid ook nodig had. en dat er heel veel van Michaels gezondheid was wat wij niet weten. En dat ze het idee hebben dat de "trieste junk" niets meer is dan de zoveelste fabricatie van de media.

Ik zal kijken of ik die transcripts terug kan vinden.

Nou, ik las ergens (op een betrouwbare site, waar weet ik niet meer) dat hij erg last van zijn been scheen te hebben, en ik vroeg me al af waardoor.
Zou fijn zijn als je die dingen terug kan vinden.

Nee maar ik heb gezien hoe het ging op een gegeven moment, toen dacht ik, ik lees wel gewoon mee.
Misschien komt dat ook wel omdat mensen er toch wel raar op reageerden, wat op zich ook logisch is, als je dat gevoel niet hebt bij MJ, dan heb je dat niet, ik heb tijdens zijn leven ook al ettelijke malen aan mensen moeten uitleggen wat ik nou zo boeiend aan hem vond.

quote:

Op donderdag 6 augustus 2009 23:02 schreef Fiddlergurl het volgende:
Nee maar ik heb gezien hoe het ging op een gegeven moment, toen dacht ik, ik lees wel gewoon mee.
Misschien komt dat ook wel omdat mensen er toch wel raar op reageerden, wat op zich ook logisch is, als je dat gevoel niet hebt bij MJ, dan heb je dat niet, ik heb tijdens zijn leven ook al ettelijke malen aan mensen moeten uitleggen wat ik nou zo boeiend aan hem vond.

Nou...-zet wijs gezicht op- jij weet toch wat je boeiend aan hem vind...maakt niet uit wat anderen vinden toch...en je bent de enige niet hoor, je bent tussen miljoenen.

quote:

Op donderdag 6 augustus 2009 22:54 schreef Fiddlergurl het volgende:

[..]

Lees al vanaf zijn dood mee in dit topic en het topic in SHO. Ik durfde niet eerder te reageren omdat ik bang was dat mensen het overdreven vonden, maar dat is het dus niet.

Ik ben 23, en zolang ik me kan herinneren luister ik al naar MJ. Ik volg hem, kocht alles wat ik kon vinden en wilde altijd dat het goed met hem ging. Ik ben nooit naar een concert geweest omdat ik daar toen nog te jong voor was. Londen heb ik over getwijfeld, uiteindelijk geen kaartje gekocht.

Maar ik ben er nu wel 'overheen', maar af en toe heb ik nog steeds dat ik echt zo'n steekje voel. De eerste vier weken ongeveer, na zijn dood, ben ik er echt kapot van geweest.

Shitney, ik leef met je mee!

Wat een lief berichtje!

Ik heb het juist andersom: de eerste paar dagen heb ik echt gehuild, na een week ofzo was ik daar wel overheen en ging ik juist alles wat ik maar kon vinden kijken, luisteren, lezen, toen ging ik op vakantie en heb ik behalve lekker veel muziek draaien eigenlijk helemaal niet aan Mj gedacht, maar nu vandaag heb ik alweer een paar keer gehad dat ik echt even wat moest wegslikken. en daar schaam ik me dan ook weer voor, het is zo stom om om een artiest te huilen, maar ik vind het nu eenmaal echt heel erg. Net als bij jou is MJ al mijn hele leven heel belangrijk, niet eens altijd heel erg prominent, maar wel gewoon dat je altijd even luisterde als er iets over hem gezegd werd, altijd de muziek kocht en de radio harder zette als er een liedje op was, en dat je altijd wilde dat het hem goed ging. En als puber was ik gewoon echt obsessed, ik heb hem brieven geschreven, ben naar concerten geweest, zelfs in andere landen en meerdere keren naar hetzelfde concert, had t-shirts, posters, zijn boek, alle platen, mijn schoolagendas waren volgeplakt met plaatjes, ik kende alle songteksten, kocht elk blad voor de kleinste lulligste fotootjes, ga zo maar door.

quote:

Op donderdag 6 augustus 2009 23:07 schreef Shitney het volgende:

[..]

Wat een lief berichtje!

Ik heb het juist andersom: de eerste paar dagen heb ik echt gehuild, na een week ofzo was ik daar wel overheen en ging ik juist alles wat ik maar kon vinden kijken, luisteren, lezen, toen ging ik op vakantie en heb ik behalve lekker veel muziek draaien eigenlijk helemaal niet aan Mj gedacht, maar nu vandaag heb ik alweer een paar keer gehad dat ik echt even wat moest wegslikken. en daar schaam ik me dan ook weer voor, het is zo stom om om een artiest te huilen, maar ik vind het nu eenmaal echt heel erg. Net als bij jou is MJ al mijn hele leven heel belangrijk, niet eens altijd heel erg prominent, maar wel gewoon dat je altijd even luisterde als er iets over hem gezegd werd, altijd de muziek kocht en de radio harder zette als er een liedje op was, en dat je altijd wilde dat het hem goed ging. En als puber was ik gewoon echt obsessed, ik heb hem brieven geschreven, ben naar concerten geweest, zelfs in andere landen en meerdere keren naar hetzelfde concert, had t-shirts, posters, zijn boek, alle platen, mijn schoolagendas waren volgeplakt met plaatjes, ik kende alle songteksten, kocht elk blad voor de kleinste lulligste fotootjes, ga zo maar door.

Shitney...het is helemaal niet stom om om dit te huilen...die man heeft een deel van je leven uitgemaakt, al was het maar door de muziek die je vaak draaide, en elke keer als er weer wat was hij op de tv was. Of in de krant. Please, schaam je daar toch niet voor.

Inderdaad, dat is niet raar. En voor de mensen die het overdreven vinden, dat respecteer ik ook, we zijn allemaal anders, en voor de een is het heftiger dan de ander. Mijn beste vriend was er ook helemaal kapot van. MJ fan vanaf de dag dat hij muziek begreep.

En nu ga ik slapen, truste!

quote:

Op donderdag 6 augustus 2009 23:07 schreef Shitney het volgende:

[..]

Wat een lief berichtje!

Ik heb het juist andersom: de eerste paar dagen heb ik echt gehuild, na een week ofzo was ik daar wel overheen en ging ik juist alles wat ik maar kon vinden kijken, luisteren, lezen, toen ging ik op vakantie en heb ik behalve lekker veel muziek draaien eigenlijk helemaal niet aan Mj gedacht, maar nu vandaag heb ik alweer een paar keer gehad dat ik echt even wat moest wegslikken. en daar schaam ik me dan ook weer voor, het is zo stom om om een artiest te huilen, maar ik vind het nu eenmaal echt heel erg. Net als bij jou is MJ al mijn hele leven heel belangrijk, niet eens altijd heel erg prominent, maar wel gewoon dat je altijd even luisterde als er iets over hem gezegd werd, altijd de muziek kocht en de radio harder zette als er een liedje op was, en dat je altijd wilde dat het hem goed ging. En als puber was ik gewoon echt obsessed, ik heb hem brieven geschreven, ben naar concerten geweest, zelfs in andere landen en meerdere keren naar hetzelfde concert, had t-shirts, posters, zijn boek, alle platen, mijn schoolagendas waren volgeplakt met plaatjes, ik kende alle songteksten, kocht elk blad voor de kleinste lulligste fotootjes, ga zo maar door.

Het is helemaal niet zo dat ik niets anders meer kan, en de hele dag aan hem denk sinds ie dood is, maar ik heb er ook wel goed om gehuild hoor en ik ben jongen én 19, so what?

Slaap lekker!

Het is volle maan. En sinds ik gister las dat Michael Jackson een stukje van de maan bezit dat ook nog eens in de Lake of Dreams ligt, kijk ik daar met andere ogen naar.

De Lake of Dreams, hoe toepasselijk voor het stukje maan dat Michael Jackson heet.

quote:

Op donderdag 6 augustus 2009 23:18 schreef Shitney het volgende:
Slaap lekker!

Het is volle maan. En sinds ik gister las dat Michael Jackson een stukje van de maan bezit dat ook nog eens in de Lake of Dreams ligt, kijk ik daar met andere ogen naar.

De Lake of Dreams, hoe toepasselijk voor het stukje maan dat Michael Jackson heet.

We hebben nu vier sterren in de lucht die John, Paul, George en Ringo heten, en een stukje maan dat Michael Jackson heet. Goed he.

quote:

Op donderdag 6 augustus 2009 23:18 schreef Bevin het volgende:

[..]

Het is helemaal niet zo dat ik niets anders meer kan, en de hele dag aan hem denk sinds ie dood is, maar ik heb er ook wel goed om gehuild hoor en ik ben jongen én 19, so what?

Hahaha, dat is het nou juist. Mijn eerste reactie als ik lees dat jij als jongen huilt is aaaaahhhhh, wat schattig , terwijl als ik een meisje dat zie schrijven ik toch een beetje denk "oh jee, emo-alert, die gaat straks zitten krassen".
Het is zo wijverig, zo hysterisch, dat ik me daar terwijl ik het voel toch een beetje voor schaam. Maar tegen jullie durf ik dat wel te zeggen, tegen de rest van de wereld zeg ik gewoon sterk spul he, die fishermans friends?

Alleen zegt mijn man dan: zit je weer te janken om Michael Jackson?

quote:

Op donderdag 6 augustus 2009 23:21 schreef Robijn1961 het volgende:

[..]

We hebben nu vier sterren in de lucht die John, Paul, George en Ringo heten, een stukje maan dat Michael Jackson heet.

Er is ook een ster die Michael Joseph Jackson heet, dat las ik vandaag ook weer ergens. Die wordt officieel geregistreerd op zijn verjaardag.

quote:

Op donderdag 6 augustus 2009 23:21 schreef Shitney het volgende:

[..]

Hahaha, dat is het nou juist. Mijn eerste reactie als ik lees dat jij als jongen huilt is aaaaahhhhh, wat schattig , terwijl als ik een meisje dat zie schrijven ik toch een beetje denk "oh jee, emo-alert, die gaat straks zitten krassen".
Het is zo wijverig, zo hysterisch, dat ik me daar terwijl ik het voel toch een beetje voo rschaam. Maar tegen jullie durf ik dat wel te zeggen, tegen de rest van de wereld zeg ik gewoon sterk spul he, die fishermans friends?

Alleen zegt mijn man dan: zit je weer te janken om Michael Jackson?

Hahaha, ja, jouw man is jou een beetje kwijt misschien op het moment , mijn zoon moet steeds filmpjes en verhalen over MJ aanhoren.

quote:

Op donderdag 6 augustus 2009 23:23 schreef Shitney het volgende:

[..]

Er is ook een ster die Michael Joseph Jackson heet, dat las ik vandaag ook weer ergens. Die wordt officieel geregistreerd op zijn verjaardag.

Wauw, tof!

Ik heb als jongen van 22 ook een traantje weggepinkt hoor. Moet zeggen dat ik al jaren weinig naar hem luisterde en mn muzieksmaak enorm verbreed is, was als kind helemaal gek van die jongen. Wat een held

quote:

Op donderdag 6 augustus 2009 23:23 schreef Robijn1961 het volgende:

[..]

Hahaha, ja, jouw man is jou een beetje kwijt misschien op het moment , mijn zoon moet steeds filmpjes en verhalen over MJ aanhoren.

Mijn kinderen ook hoor, die oudste die is er wel klaar mee, maar mijn jongste die komt er zelf om vragen of Michael Jackson even aan mag. Hij zingt ze ook allemaal mee

quote:

Op donderdag 6 augustus 2009 23:21 schreef Shitney het volgende:

[..]

Hahaha, dat is het nou juist. Mijn eerste reactie als ik lees dat jij als jongen huilt is aaaaahhhhh, wat schattig , terwijl als ik een meisje dat zie schrijven ik toch een beetje denk "oh jee, emo-alert, die gaat straks zitten krassen".
Het is zo wijverig, zo hysterisch, dat ik me daar terwijl ik het voel toch een beetje voor schaam. Maar tegen jullie durf ik dat wel te zeggen, tegen de rest van de wereld zeg ik gewoon sterk spul he, die fishermans friends?

Alleen zegt mijn man dan: zit je weer te janken om Michael Jackson?

Tja, kan ik bij jouw ook wel wat van voorstellen. Maar ja, toen ik die memorial zag, daar word ik gewoon emotioneel van. En ja, wat een ander daar van vindt? I don't fucking care.

Die memorial deed me dan weer vrij weinig.

quote:

Op donderdag 6 augustus 2009 23:24 schreef brushaway het volgende:
Ik heb als jongen van 22 ook een traantje weggepinkt hoor. Moet zeggen dat ik al jaren weinig naar hem luisterde en mn muzieksmaak enorm verbreed is, was als kind helemaal gek van die jongen. Wat een held

Ik luisterde ook niet echt meer naar MJ, Invincible heb ik zelfs nog nooit helemaal gehoord en heb ik ook niet. De laatste jaren luisterde ik meer naar andere muziek.

Ik vond destijds Invincible juist wel een erg sterk album. Maar actief luisteren deed ik ook niet meer. Was meer dat ik erg aandachtig naar de tv keek toen de 2 videoclips van invincible op tv kwamen destijds en uiteraard elk nieuwtje wat op tv kwam.