Om het kasteel ligt een diepe breede slotgracht, met op de bodem puntige staken.
In de slotgracht zwemmen krokodillen om eventuele zwemmende infiltranten af te schrikken.
De enige ingang tot het kasteel is (behalve via de lucht)over de ophaalbrug.
Door de stevige dubbele massieve Deuren en onder het valhek door.
als je daar doorheen bent ben je binnen, maarja Voordat je daar doorheen bent,
bent je allang gescand door een van de draken die altijd de wacht houden
en binnen wacht er altijd een regiment Kjeldoran Knights op eventuele indringers. deze krijgers zijn hard als staal en bijna onverslaanbaar. Doormiddel van de magische poort naar m'n rijk heb ik deze formidabele krijgers naar het eiland gehaald.
Buiten deze krijgers, staan er op de muren natuurlijk de boogschutters, en natuurlijk piekeniers. en er staan standaard ketels hete olie klaar, en natuurlijk zijn er 5 (gevechts)draken met hun rijders aanwezig.
De Pretorian Guards mogen natuurlijk niet ontbreken, Deze strijders zijn zeer gewijd aan hun taken en voeren ze met een vastberadenheid uit waar menigeen een voorbeeld aan kan nemen.
oh voor dat ik het vergeet .. Ik ben dus Lord Dreamer
ook wel L.D genaamd en m'n draak heet Quantarianth.
Het hele kasteel is op dit moment helemaal gevechtklaar en dus klaar voor een beleg,
mocht dat er komen. Om het kasteel dat is dus buiten de muren,staan wat boerderijen en schuurtjes en akkers, zodat het kasteel helemaal zelfsupporting is.
En totaal niet afhankelijk van anderen. wat natuurlijk erg makkelijk is.
Voor de rest ligt er onder het kasteel een stelsel van schuilkelders,voorraadkamers en wapenkamers. Zodat mocht het kasteel ooit vallen we vanuit de ruines
gewoon door kunnen vechten. En als laatste noodoplossing kunnen vluchten of meer versterking aan
laten rukken via de magische poort naar m'n eigen rijk.
Maar eigenlijk is m'n kasteel ook een toevluchtsoord voor vluchtelingen. Iedereen is welkom, alleen zorg dat je zuiver van geest bent, anders wordt je al neergeschoten door de boogschutters voordat je ooit een voet op de brug hebt gezet.
Maar ben je goedaardig en zuiver van geest dan ben je meer dan welkom, dan staan de deuren wagenwijd voor je open en helpt het personeel je waar ze maar kunnen.
Ook een oud gedeelte van de vroegere RoboTech staat binnen de kasteel muren dit is een M-9 Inca Armored Command truck, uitgeklapt tot een mobiele comunicatie eenheid.
Deze was van het 181st commando brigade van het Southern Cross Tactical Strike Team en
zorgt nog steeds voor de directe communicatie tussen de SDF 1 , het kasteel en het vroegere Montana Forest Station,
onder het commando van het 36th Forest Division, 1st Army of the Southern Cross, wat nu van Ex Lt.Simon is.
Het kasteel is wat verbouwd na wat prive situaties. Er zijn een aantal kamers ingericht te weten :
- Een Babykamer met de muren zachtgroen.. mooi lila tapijt met 17e eeuws motief op de vloer en Prachtige mooie zachtgroene gordijnen voor de ramen. verder zit er een warmwater voorziening in en staat en compleet beebie interieur in van zwaar blank eiken en ook een bed voor een volwassene.Deze kamer is ingericht voor als er ooit een vluchtelinge met een baby hulp nodig heeft.
- Een Geluidsstudio met een goeie versterker,mengpaneel,zang-microfoon, een Sony® MD-speler 2 draaitafels, een CD-speler,een karaoke-apparaat en een videowall.
- "De oude zaal" . Een ruimte in het hart van het kasteel, met een inrichting van de oude magische tijd, met spiegels en schilderijen aan de muren, magische gloeibollen voor warmte en licht. De ruimte heeft de uitstraling van veiligheid en geborgenheid.
- Een ruime badkamer, met sauna, groot ligbad, apparte douche, wastafels, spiegels en een apparte WC. De kranen zijn uitgevoerd van titanium met goud, de vloeren en muren zijn met marmer betegeld.
De kamers op de beganegrond, 1e en 2e verdieping worden met elkaar verbonden d.m.v een klassieke trap en een ouderwetse mooie gietijzeren lift geplaatst met fluweelen bekleding en een klassieke spiegel. De lift is verder afgezet met mooi barokke sierranden en 17e eeuwse versierselen.
- De Bibliotheek is de trots van LD en ook één van de pronkstukken van het kasteel. Zowat over elk onderwerp is er wel informatie te vinden en er zitten boeken bij in schrijfstijlen die van ver voor onze tijd geschreven zijn.
Dit is het vervolg op Het Kasteel van Lord Dreamer Deel 2
Ik heet je alvast van harte welkom.
L.D.
Ze zien er gevaarlijk uit, grote kromzwaarden hangen kruislings over hun rug, speren met weerhakige punten in hun handen. Schilden gemaakt van een soort metaal en huid aan hun arm en magische symbolen en tekens versieren hun gezichten en amuletten hangen om hun hals.
Ze zijn groot stevig gebouwd en oersterk. Vergis je niet, ze zijn snel en dodelijk. Het zijn de Kjeldoran Knights.
vanuit het ijskoude noorden van LD's vroegere rijk zijn ze mee gekomen, hebben hun krijgskunst tot een religie gemaakt en zijn onbevreest voor de dood. Ze zijn terug om hun heer bij te staan en zijn klaar voor elke strijd.
Een Strijdkreet galmt door het kasteel als zij hun stem laten horen. De wachters op muren sidderen even en zijn blij dat de Kjeldoran Knights aan hun kant staan.
Dan lopen ze naar het oefen terrein en demonstreren de kunst van de noordelijke vechtkunst.
oefening nodig
zijn ogen worden zwaarder en plotseling schieten angstaanjagende beelden over zijn netvlies.
hij ziet een jonge vrouw, opgesloten in een toren, met een levenloos lichaam naast haar.
brokstukken liggen overal verspreid over de grond en grote zwarte wolken schuiven langs de stukgeslagen ramen.
help ons...
Dan een zwarte waas en LD ziet de kamer weer zoals hij hem aantrof toen hij terug kwam van z'n reis. Z'n mooie vrouw dood en verminkt, z'n kasteel half verwoest en overal doden.
LD schudt z'n hoofd en merkt dat hij weer in de bibliotheek zit.
Hmmm ik was zeker ingedut . hmmm
* LD kijkt even naar het schilderij dat boven de haard in de bibliotheek hangt. Ik vergeet je nooit m'n liefste fluistert hij en pakt z'n boek weer en leest verder
Eerst gaat hij in meditatie om de vlam van binnen in hem te zoeken, daarna doorloopt hij de ingewikkelde reeks oefeningen en bewegingen die hem tot een volleerd zwaardmeester maakte. na de oefening neemt hij een ontspannend bad en gaat de tuin in.
Een groep Wachters is bezig met een spit met daaraan een geroosterd varken. LD kijkt er na en geeft de opdracht aan een bediende om een vat bier bij de wachters te brengen voor bij hun geroosterd vlees.
Dan gaat hij naar de drakentoren en geniet samen met Quantarianth van het uitzicht over het eiland.
Hey LD, laat me er in. Ik moet je spreken
* Een wachter doet de poort open en laat BD erin. Hij brengt hem naar een kamer en zegt dat ie moet wachten
* BD helpt zichzelf en pakt een paar drankjes uit de kast om het wachten wat gemakkelijker te maken
[Dit bericht is gewijzigd door BlackDevil op 19-05-2002 15:20]
Heer, er is een bezoeker voor u die dringend met u wil spreken. Het is Heer Black devil van het tot kasteel omgebouwde klooster.
* Lord Dreamer wisselt even een blik van verstandhouding met Quantarianth en volgt de bediende naar beneden naar de plaats waar de bedienden Black Devil in de wacht hebben gezet.
Hmm Wat kan ik voor u doen Black Devil.
* Doet zijn handen over elkaar en gaat achterover leunen. Denk erover na...BD verpoedert in de luch
* LD denkt er even over na en kan het niet maken zo'n pact te sluiten. Z'n onafhankelijkheid zou ermee verdwijnen en voor de rest is de verdediging toch helemaal niet nodig. De meeste eilanders zijn goed in staat zichzelf te verdedigen of verdwijnen snel in hun schuilkelders om weer te verschijnen als de dreiging weg is. Z'n kasteel is altijd al een toevluchtsoord geweest en staat altijd open voor vluchtelingen. Lord Dreamer verdedigt alleen de grond rondom z'n kasteel en het kasteel zelf, af en toe helpt hij wel eens een andere eilander als die er om vraagt. Hij kan niet anders welke eilander zou nu willen dat er een verdedigingleger over z'n grond of door z'n tuin zou lopen. Eilanders zijn onafhankelijke mensen en hebben helemaal geen verdedigingsleger nodig. Zelfs Aliëns hebben geen enkele kans op het eiland en verdwijnen weer na een paar dagen omdat de eilanders ze alleen maar leuk vinden. Hij denkt even aan de vorige ontmoetingen met Heer Black Devil en er hangt nog wat oud zeer in de lucht van wege dat verleden. Hij besluit dan ook dat Black Devil het maar met andere eilanders moet regelen en dat ultimatums beter niet aan Lord Dreamer gesteld worden aangezien hij daar niet zo van gediend is. Lord dreamer besluit wel z'n eigen troepen in paraatheid te brengen voor een mogelijke rare actie van de één of ander. Dan geeft hij de orders om de verdedigingswerken op en rond het kasteel na te laten kijken en waarschuwt hij de boerderijen rond het kasteel om extra waakzaam te zijn en stuurt hij een paar wachters naar de boerderijen voor extra verdediging.
* LD zucht ... Het is lente ... de kriebels kruipen weer rond in de lichamen van mens en dier .. De tijd van nieuwe ideeën.... Het is lente
Met zijn kap over zijn hoofd waardoor slechts een deel van zijn gezicht te zien is wacht de man af.
Een andere wachter laat Lord Dreamer roepen.
Een bediende komt aan bij Lord Dreamer en zegt hem dat er een man staat gekleed als een soort van monnik in zo'n bruine pij. En dat het misschien verstandig is als Lord Dreamer zelf gaat kijken.
inmiddels is de vreemde man binnen gelaten en heeft een verfrissing aangeboden gekregen.
Lord Dreamer komt aanlopen en loopt naar de man toe en stelt zich voor.
Goeden middag, U ziet eruit als of u een lange reis heeft gemaakt. Wat kan ik voor u doen.
Goedendag, mijn naam is Mace, ik ben op onderzoek op dit eiland aangaande een moordaanslag die op handen zou zijn binnenkort, en ik hoopte dat u me van wat informatie over enkele personen zou kunnen voorzien.
.. Tja op wie zou moordaanslag gepleegt worden dan ? en van wie heeft u informatie nodig ?U bent dus geen Monnik, maar meer een onderzoeker een soort van veiligheidsdienst man ?
* Lord Dreamer denkt even na, Kan hij de man vertrouwen ? eerst maar weten over wie hij allemaal informatie nodig heeft.
Ik heb uit de computer wel wat namen opgekregen, maar misschien weet u wel wie er misschien tot de potentiele slachtoffers behoren.
Als prinses heeft ze natuurlijk een status. Je kunt haar vinden bij haar Ranja stalletje of bij haar man Breuls.
Tja de laatste tijd zijn er wel wat gebeurtenissen bezig, maar een aanslag ? Wie zou nu een aanslag willen plegen op een persoon op dit "vredenlievende" eiland. Het enige doelwit wat ik zou zou weten zou Prinses Pluisje zijn.
Maar vertel eens welke personen uit uw computer zijn gerolt. Gelukkig dat ik wat op heb gestoken van de RoboTech troepen die hier vroeger waren, zodat ik weet wat een computer is.
Atrimar, Phoenixx, pluisje, Dagobert, Lord Dreamer, en Breuls.
Misschien dat u me wat meer van deze personen kan vertellen?
De smid / avonturier, inventief mens met veel verrassende eigenschappen en zeer goed instaat zichzelf te verdedigen. Hij heeft laatst een soort van wederopstanding uit de dood doorgemaakt en geen idee wat voor effect dat heeft gehad op hem.
Phoenixx, De Vuurvogel in mensengedaante, eigenlijk heeft het geen nut om op haar een aanslag te plegen aangezien ze toch uit haar as opstaat en dus onsterfelijk is.
Pluisje , De Prinses lieftallig en onschuldig. Een makkelijk doelwit voor een aanslag, mits de dader graag zelfmoord wil plegen. Zij maakt de lekkerste ranja van het continent.
Dagobert, Magier, tovenaar avonturier. Een schappelijk man die betrokken is bij het leven op het eiland.
Mezelf .. Tja ach kasteelheer en deels bezitter van de landerijen rond het kasteel, af en toe verstrikt in een avontuurlijke gebeurtenis maar veranderd van dominant heerser in een rustige kasteelheer met wat eigenwijze trekjes.
Breuls, Tja de laatste tijd niet veel gezien. Hij is de echtgenoot van de Prinses en een beetje een ambtenaar. Aardige man maar ik denk niet echt een doelwit voor een aanslag, maar ik kan het mis hebben.
Maar nu wordt het eens tijd dat u eens wat over uzelf verteld, u heeft nu wat informatie over een paar eilanders, maar wie zegt mij dat u zelf geen aanslag wil plegen ?
Helaas kan ik zelf door een grote renovatie die hier aan de gang is in eht kasteel zelf niets doen.
Het enige wat ik kan doen is je een stel soldaten meegeven.
en hopen dat je de zaak tot een goed einde kan brengen.
* Hij is uitgerust met een scherpe tweezijdig zwaard en er hangt een engelse boog op z'n rug .
Het kasteel ziet er weer als nieuw uit. De vlaggen worden uit de torens gestoken en wapperen in de zachte zomerbries.
Een kleine bereden eenheid maakt een verkenningstocht rond het eiland.
Eindelijk is er rust, De verbouwing is voltooid en het kasteel is gereed.
De voorraadschuren zitten vol en de wijnboer is drukbezig met het persen van de druiven.. Er wordt een bericht naar de smid gestuurd of hij voor een nieuwe poort versiering kan verzorgen, de scharnieropmaak is half vergaan en moet vervangen worden.
Ik wil die lamzak van een meester van je spreken over deze poort. Is hij aanwezig?
Lamzak grmbll.. Zeg het eens m'n beste , wat kan ik voor je doen en heb je het bericht over het poort beslag gelezen ??
Het gaat dus om het slotbeslag, het scharnier beslag , de stootplaten op de randen van de deuren en de handsvaten met hun beslag
Het verzoek om hout en aanvulling kwam van de omliggende boeren, die wegens tijdgebrek tijdens de oogst zelf geen hout kunnen hakken. Het is een leuke bezigheid voor de Kjeldoran Knights en met zin gaan ze aan het werk.
Het kasteel is normaal gesproken niet vrij om te bezichtigen, het is geen toeristische atractie maar tijdens de oogst tijd en de zomerfeesten worden er soms groepen rondgeleid.
De bediende stelt de man voor aan een kasteel gids en laat het aan de man over om het kasteel al dan niet te bezoeken.
een figuur met een lange baard klopt op de poort van het kasteel.
Het is een oude man, die maar een maal eerder op het eiland is geweest, samen met de oude tovenaar -gandalf-, die gisteravond op het strand is gezien.
Hij roept met een lage en krachtige stem om de kasteelheer die dan ook naar de poort toe spoedt.
* Lord Dreamer is nieuwsgierig naar al die bezoekers en gaat eens kijken wie er aan de poort staat.
Stel nu geen vragen over mijn achtergrond, als je mij onderdak biedt, zal alles in verloop van tijd duidelijker worden.
Waarde heer, zou u mij alstublieft onderdak kunnen bieden totdat ik zelf een eigen onderkomen heb.
Mocht je wat nodig hebben dan staan de bedienden tot je dienst.
Helaas kan ik u niet door de kerkers rondleiden aangezien daar groot onderhoud bezig is en er daar wel eens geesten rondzwerven en wij niet aansprakelijk zijn voor ongevallen die daar gebeuren. het betreden van het kasteel is ten alle tijden op eigen risico aangezien het geen museum is.
Onder het kasteel liggen de kerkers, een uitgebreid stelsel van gangen deuren cellen trappen en verdiepingen af gewisseld met grote zalen en schimmige spelonken. De bovenste verdiepingen zijn netjes en vrij schoon en begaanbaar, de trap naar de verdiepingen daaronder is versperd door een grote zware deur met veel ijzerbeslag en vreemde tekens erom heen
* Er roert zich wat in de kerkers, na jaren van stilte en rust , is er ondergronds door krachten iets in gang gezet. Een constant zwaar gedreun als van een grote trommel is als je er al zou kunnen komen vanaf de 5e verdieping te horen, Ga je verder naar beneden dan hoor je wezens zuchten en kreunen en af en toe een gegil als of er iemand afgemaakt wordt.
boven de kerkers gaat het leven gewoon verder, de oogst is binnen en de landerijen liggen er zomers bij. Er heerst een ongedwongen rustige sfeer in en om het kasteel. Aan niets of niemand is te zien dat er zich wat afspeeld diep onder de grond.
Daar in de diepte is de aarde hol en zijn er gigantische complexen uitgehold in het aardse gesteente. Wie of wat al die holen heeft gemaakt is niet bekend, evenals hoe het komt dat de kerker daar uiteindelijk op uitkomt, is niet bekend. Misschien was het een mislukt magisch experiënt.
In ieder geval is het er. .. Stil... luister .. zachte snelle voetstappen zijn er te horen, De drums laten onverstoorbaar hun zware slagen ritmisch horen, Het lijkt wel alsof ze de aankomt van iets groots laten horen.. In de schaduwen van diverse fakkels schieten her en der wezens rond. Wezens die kennis van ijzer moeten hebben, aangezien ze wapentuig dragen en ook helmen met ijzer beslag etc..
Wat voor een wezens het zijn, kunnen we nog niet zeggen daarvoor zouden we ze van dichterbij moeten gaan bekijken. De bewegingen van de wezens is steels, alsof ze te allen tijde op hun hoede moeten zijn voor een aanval door een sterker iets..
Boven de kerkers gaat alles nog steeds hun gangetje en merkt niemand iets van de gebeurtenissen beneden.
De wezen zijn zich aan het groeperen, een soort van afdelingshoofden leiden groepen van de wezens naar de diverse spelonken en hun vuren gloeien op in de duisternis. Af en toe glijden er grote schaduwen van vliegende wezens over de vloeren van de zalen. Wezens die niet meewerken aan de hergroeperingen en taakverdelingen worden gemarteld en uiteindelijk boven de vuren geroosterd en door hun eigen soortgenoten opgegeten.
De wet van de sterkste geldt beneden, tijden veranderen , gebruiken niet. Hijt lijkt er op als of zich daar in de kerkers zich een klein leger aan het opbouwen is ... de drums dreunen onverstoorbaar door de zalen in hun nu wat meer opzwepender ritme. Groepshoofden vergaderen bij vuren die hoog oplaaien. Door alle vuren kunnen we wat meer zien van de wezens.
De wezens hebben een bruinige leerachtige huid. sommige hebben kleine horens op hun hoofd, andere weer niet. Er zijn er een paar bij die een lange enkele vlecht haar dragen. Ze hebben allemaal de gemene uitdrukking op hun gezich wat benadrukt wordt door hun scherpe ogen , vlijmscherpe tanden en toch wel puntige ogen.
De wezens lijken wel op een kruising tussen Imps orc's met een vleugje cobolt en elf. Maar toch is het een appart ras. Een ras van gevaarlijke strijders, die de kunst van het vechten tot een levens taak hebben gemaakt. Een mislukt kruisings experiënt ? of echt een ras op zich.
Wat zou hun doel zijn .. Ze zijn zich aan het voorbereiden op iets maar wat ??? Langzaam worden de groepjes gemaakt tot eenheden met een duidelijke rangorde. Ze wachten op iets of iemand......
Kom naar de tuinen van Fok! op zondag 1 september om 3 uur Wees voorbereid op strijd want er staan verschrikkelijke dingen te gebeuren met dit liefelijk eilandje
Zow .. Het rusten is afgelopen , het is tijd voor meer actie..
* Lord Dreamer gaat eens rustig naar het dorp toe om te kijken hoe het daar allemaal bij staat.
Hij besluit zich daar nog niet mee te bemoeien maar zich eerst goed voor te bereiden op een nog wel moeilijkere taak.
Hij gaat eerst eens naar de Draken toren voor overleg met Quantarianth
Hij stapt af en klopt een keer hard op de poort
Terwijl de vreemde ruiter wacht totdat er iemand open doet speurt hij met zijn ogen de omgeving af op zoek naar , ja naar wat eigenlijk .
Goeden avond wat brengt u zo laat ?
Ondertussen is een klein detachement wachters nieuwsgierig geworden naar de ruiter en z'n bedoelingen.
Vanaf de grond is nog niet helemaal duidelijk wat de stip precies is, al kan men inmiddels wel al zien dat de vorm menselijk lijkt te zijn. Op de achtergrond is nu ook een zoemend gefluit hoorbaar, dat uit de richting van de vallende man komt. Nog verongelijkt gakkend hernemen de ganzen hun vluchtpatroon weer.
Met een daverende klap slaat de man in midden op het middenplein van LD. Een krater ten grootte van een flinke draak is alles wat rest als de stofwolken zijn weggetrokken.
Verbaasd, en voorzichtig, schuifelen enkele leden van de wacht naar de rand van de krater toe, en ze werpen een blik naar beneden.
Op de bodem van de krater ligt het ongeschonden lichaam van een man. Zijn gezicht onzichtbaar onder lange strengen donkerblond haar. Zijn kleding is overduidelijk niet van het Eiland afkomstig, en zijn twee zwaarden, die kruislings over zijn rug zijn gegespt zijn ook een bijzonderheid op zich.
In een dichtgeklemde hand is een leren bandje zichtbaar, waar een wolfskop aan bungelt.
Hij stapt de poort door die de poortwachters open hebben laten staan en loopt pardoes de binneplaats over langs het grote gat en gaat de hoofdingang binnen .
Geen van de wachters hebben hem hierbij gehinderd , verbaast als ze waren door de inslag van dat 'wezen' .
* LD stuiterde in z'n bed omhoog en klapte naast z'n bed op de grond. Hij kijkt uit het raam en ziet een gat. Enkele wachters staan te kijken en één van hen wuift naar LD om hem te roepen. Lord Dreamer kleedt zich aan pakt tijdens de neergang van de trappen een klein zwaard en begeeft zich naar de rand van de Krater. ondertussen bekijkt Quatarianth dit tafereel van boven op de draken toren. Bij de rand aangekomen geeft hij het sein aan de boogschutters op de torens om zich klaar te houden en bekijkt de persoon die in het gat ligt. Hij ziet de wolfskop en bedenkt zich dat hij een persoon kende die een amulet van de wolf om z'n nek had. Hij geeft een seintje en een wachter klautert naar beneden , verbrandt half z'n voetzolen en raakt de liggende persoon aan. Een paar wachters zijn bekomen van de schrik en gaan naar de ruiter toe , terwijl die ook scherp in het oog wordt gehouden door de boogschutters
* LD besluit zelf maar eens een kijkje te nemen. Een bediende komt aan rennen en rijkt hem z'n zwaard en een vochtige handdoek . Dan gaat hij naar beneden naar de man toe.
Zo m'n beste neem dit maar om een beetje bij te komen en Lord Dreamer rijkt hem de handdoek aan Je zwaard mag je wel weg doen dat is nergens voor nodig. Je bent een aardig eindje komen vallen he .. vraagt hij terwijl hij naar de lucht kijkt.
* ondertussen is een Kjeldoran Night naar de ruiter gelopen en vraagt hem wie hij is en wat hem tot binnen het kasteel voert
[Dit bericht is gewijzigd door Lethanoq op 17-09-2002 15:07]
"Blijf uit mijn buurt Dragh'ker, geef me even de tijd om bij zinnen te komen. En hou die Dragh bij me vandaan, of je kunt hem alleen nog als ornament voor je poort gebruiken."
De man gaat recht staan, lang en atletisch, met een pezig lijf vol littekens. Op zijn linkerschouder staat een havik in duikvlucht getatoeërd, en over zijn rug en bovenarmen slingeren diverse tatoeages en littekens in obscure patronen. Enige dissonant in het haveloze geheel zijn de laarzen en broek van de man, die beiden van uitzonderlijke kwaliteit zijn.
"Waar is het meisje Phoenixx?
Maar vertel eens ..wie zijt gij dat ge zoveel authoriteit denkt te bezitten. Een normale sterveling zou allang gestorven zijn. Maar u straalt wat uit. iets ondefinieerbaars .. mystiek maar toch tastbaar.
Je bent op zoek naar de vuurvogel Phoenixx. hmm de laatste berichten waren dat ze is gesignaleerd bij de satanische kerk. Z'n hand zweeft gevaarlijk dicht bij het heft van z'n reigerzwaard terwijl hij de woorden uitspreekt
Bang is hij totaal niet eerder nieuwsgierig.
Dat gat wat je veroorzaakte ach hmm dat gaat een mooie vijver worden., scheelt me uitgraven. Je terugkomst is wel erg spectaculair .. niet passend eigenlijk bij een persoon die altijd eenvoudig wilde lijken.
Kom nou eerst maar eens uit dat gat.
"Hoezo je leven ontnemen? Je zou oud moeten zijn, grijs en krom. En ja, het eenvoudige is er wel een beetje af, die tijd is geweest."
Maar welkom hier .. zou ik zeggen .. Maar vertel eens waarom zoek je Phoenixx.
De vreemdeling wacht totdat hij mij kan spreken. Blijkbaar is hij te gewichtig om alvast een eerste verslag cq kennis geving te doen aan de Kjeldoran Knight
"Plotseling verdwijnt de vreemdeling en staat weer buiten de poort "
Zow, als die naar binnen wil dan moet die maar netjes aankloppen 
* Lord Dreamer loopt weer naar de uit de hemel gevallen man,
Zo volgens mij moet u snel zijn als u de vuurvogel zoekt, het duistere lonkt naar haar.
laten we maar naar binnen gaan
* Alsof er niks gebeurt is loopt de ruiter richting de hoofdingang
Twee keer heb je de gastvrijheid geschonden en binnengedrongen zonder verdere uitleg. De stille hint heb je blijkbaar niet begrepen. Nu is het tijd voor uitleg.
* Na z'n woorden trilt de grond en het paard van de ruiter slaat op hol en rent door de nog geopende poort naar buiten. De poort klapt dicht en een huivering wekkende stilte daalt neer over de binnenplaats . De lucht zindert van pure magie las LD de krachten van uit een andere dimensie aanroept.
Wij gaan niet naar binnen voordat je uitlegt wie en wat je hier komt doen.
* In het kasteel gaat alles z'n gangetje, behalve dat Lord dreamer naar de grote zaal is gegaan en uit een kistje een staf heeft gepakt. De staf ziet er vrij normaal uit , beetj oud stuk hout , soort wandelstok met als enige versiering een onbekend runeteken. Hij daalt af naar de kerkers en gaat daar naar een ronde kamer met een circel op de vloer met daar in het zelfde teken als op de staf. in het midden van de circel heft hij de staf en prevelt woorden. Tel arahm natahn De rune in de circel en op de staf beginnen en pulserend licht uit te stralen en de kamer lijkt donkerder dan ooit. Lord Dreamer gaat verder in de spreuk. Zachoem naghar Om hem heen verschijnen vreemde lichten een spiraal vormig blauw licht omhuldt LD helemaal en het lijkt als of hij een beschermend schild om zich heen heeft gekregen Dan barst de grond open en 4 wezens komen vanuit de grond omhoog. Het zijn de wachters van het Noorden, Zuiden Oosten en Westen. OUde krijgers uit het verleden van Lord Dreamer.
Sec danihr tachnan
Kranor dach phiero
Denands el khodjiero
Na raghoem...
Zachiem naghar
Zadrun naghar
Tar danahr
Na raghoem...
een Vuur krans verschijnt precies op de cirkellijn ..
Stilzwijgend volgen ze Lord Dreamer uit de kamer en naar een verborgen gedeelte van het kasteel waar zij de instructies van LD krijgen. Dan gaan ze op weg , ieder een kant op.
"Wat..wat heb je gedaan, wat zijn deze demonen...."
* Niejal brabbelt wat oude taal en maakt een paar gebaren met zijn hand, waarna hij bijna niet meer te zien is door allemaal aura's en verdedegings spells om hem heen...
Wie zijt gij dat u de rust van deze plaats kan verstoren.. En u noemt de wachters van de windstreken, demonen ? u bent denk ik een beetje uit de richting geslagen, Demonen zijn niet welkom hier, en kunnen ook zich nooit hier vertonen.
* De wachters van de windstreken vertrekken naar hun doelen en negeren de nieuw gekomene totaal. Op dat moment stormen een paar wachters de kamer binnen en omringen de vreemdeling zwijgend. Lord Dreamer wuift ze weg, en ze verdwijnen weer.
Nu de rust is wedergekeerd, kunt u me zeggen wie u bent ??? en waarom u zo bruut deze plaats bent binnen gevallen ?
De sluisdeuren en overstroom geulen worden opengezet.
de putten krijgen stormputdeksels. en de verbinding van de waterput met de zee wordt opengezet.
Al het water dat mogelijkerwijs het kasteel zou kunnen bedreigen wordt opdeze manier afgevoerd, zodat er geen wateroverlast op kan treden.
De hoge draken toren krijgt een stormlamp in de top, zodat het kasteel zelfs in de ergste storm terug te vinden is.
Er worden voor de zekerheid extra mensen op wacht gezet om eventuele noodweer vluchtelingen snel en doeltreffend op te vangen.
Na alle voorzorgsmaatregelen te hebben genomen barst de storm in volle hevigheid los.
Ik voelde 4 enormde krachten onstaant...uit het niets, ik weet niet hoe die verschenen, maar ik dacht gelijk aan demonen. Ik liep in de omgeving en ben al een paar keer overvallen, helaas hebben de overvallers het niet overleefd. En toen voelde ik deze krachten.
* Niejal maakt een beweging en al zijn aura's en hij is weer gewoon zichtbaar
Ik weet niet wat hier gebeurd maar...
* Niejal valt flauw voor de voeten van Lord_dreamer als gevolg van gebrek aan mana en voedsel
* twee bedienden komen aan rennen en tillen de man voorzichtig op een draagbaar.
Breng hem naar de gastenkamer en zorg dat hij op krachten kan komen
* Aan een bediende geeft hij een flesje met een blauw groene vloeistof.
Zorg dat de man dit drinkt , dit geeft hem genoeg kracht en energie om z'n eigen voorraad aan te vullen.
* Tovernaars mogen zich nooit tot de laatste zucht uitputten, datkan fataal zijn zucht hij zacht.
* Dat stemt hem toch wel vrolijk in deze stormachtige tijden.. Hij kijkt naar z'n draak die rustig voor een warm vuur ligt te soezen..
* Z'n gedachten zeggen hem : LD maak je niet zo druk .. het waait wel over.. alles komt goed..
Hij heeft met Quantarianth gesproken en gevraagt om samen met de troepen het kasteel
te bewaken en te onderhouden in zijn afwezigheid.
De Heer van het kasteel is moe, hij gaat weg naar z'n oude rijk om ooit een keer terug te keren
naar de plaats waar hij veel heeft beleeft Z'n Kasteel.
Beneden aangekomen geeft hij z'n troepen nog wat laatste adviesen en opdrachten.
De poortwachters doen bedroeft de poort open en LD legt z'n hand op de steen die al die tijd
een hoeksteen vormde van het kasteel. Hij prevelt wat onhoorbare woorden en voelt de warmte
van de steen toenemen als de spreuk effect heeft.
De wachters op de toren blazen een laatste groet op hun trompet
Dan loop hij de poort uit en vervaagt in het niets ..
Wie is die Heer die daar net in een andere dimensie stapte? Wat is de naam van dit kasteel wat zo'n mysterieuze autoriteit uitstraald?
Waarom trekt het kasteel hem zo aan?
Zijn geheugen lijkt een grote dichte ondoordringbare nevel...
De gedaante, die op vreemde wijze doorzichtig lijkt te zijn, vertrekt weer.... om terug te komen als de Heer van het kasteel terug komt...
Ongezien door de wachters van het kasteel vervolgd hij zijn weg zonder te weten wat zijn precieze doel is.
* Niejal rent naar de keuken en eet wat. Hij loopt het kasteel uit en tovert een grote wolf, hij gaat op de wolf zitten en die loopt rond.
* Niejal snapt het allemaal niet echt meer en tovert kleine Imps en geeft ze de opdracht om Lord Dreamer te zoeken
Wanneer komt de tijd.. de tijd van de terugkering en de tijd van de openbaringen....
* Quantarianth kijkt eens rond en ziet dat het goed gaat.
* De man kijkt om zich heen en werpt een blik op het grote kasteel. Het ziet er nog net zo uit als toen hij wegging. De blik van de man is nog steeds fel en scherp. Hij loopt rustig naar de poort van het kasteel en ziet hoe de wachters hem herkennen en naar elkaar fluisterend de poort openen.
* Op de binnenplaats kijkt hij omzich heen terwijl de bewoners naar hem toe komen.. In zich zelf fluistert hij... Ik ben thuis.. Machtige vleugelslagen laten hem omhog kijken naar de gedaante van z'n draak Quantarianth.
Heer, welkom thuis.. eindelijk..
* Dan verteld de draak wat er tijdens de afwezigheid van z'n heer allemaal is gebeurt en wat er misschien nog kan gebeuren. Daarna besluit Lord Dreamer naar z'n vertrekken te gaan en zich om te kleden en de oude kleding te laten vernietigen.
De knights gaan op weg...........
Nu gaan ze weer op pad naar hun oude strategische posities en gaan weer kijken of de orde en regelmaat terug gebracht kan worden op het eiland. De prinses is te druk op dit moment om zich daar zorgen over te kunnen maken, en daarom gaan de Pretorian Guards op pad.
Voor niets en niemand zijn ze bang, wees gewaarschuwt de Pretorians zijn onderweg..
Anal Nachtrag
Urchwas Bethud
Dochjen Diende
Een steen licht met een rode gloed op en verdwijnt. De oude man slaakt een zucht en steekt zijn hand in de opening. Hij kijkt verbaast bij het voelen wat hij vind, dit was niet hetgene wat hij verwachtte aan te treffen. Hij haalt zijn hand terug uit de opening met daarin een opgerolt perkament. Voorzichtig opent hij het perkament en leest het zorgvuldig. Het lezen van de tekst doet de oude man mompelen en vloeken. Het perkament verschrompelt en vergaat. Tevens wordt zijn bezwering beeindigd. Vanuit het niets wordt hij zichtbaar en verschijnt hij in het blikveld van enkele bedienden. Vlug doet hij een onzichtbaarheidsbezwering en vervloekt zichzelf dat hij niet zorgvuldiger ter werk is gegaan. Voordat het hele kasteel in rep en roer is verdwijnt hij in de richting van zijn bestemming. Hij voelt zich niet op zijn gemak zijn bestemming leidt hem naar de laatste plaats waar hij momenteel wil zijn, maar als dienaar van de vrouwe heeft hij zijn woord gegeven....
Hij vloekt.. Net teruggekeerd en de problemen beginnen al weer.
* In een oogopslag ziet hij de bergplaats .. hij wist niet eens dat het er was. Nu ja dat kan , het kasteel maakt wel eens wat aan sinds het magisch is. Z'n bedienden mompelen iets over een oude man die wat pakte en verdween in het niets.. Op dat moment weet LD dat de "oude man" een magier moet zijn geweest of nog iets veel ergers. De dief/bezoeker of wat hij dan ook was, wist wel precies waar hij moest zijn en heeft nergens anders gezocht. Dat maak Lord Dreamer zenuwachtig. Wat zocht die persoon en waarom is dat zo belangrijk...
Hij besluit eerst de magische verdediging van het kasteel te versterken, zodanig dat alleen de daarvoor bedoelde toegangswegen alleen nog redelijk vrij zijn van versperringen.
Vragen waar LD nu geen antwoord op heeft, maar die misschien ooit beantwoord gaan worden.
Alarm, de indringer is in de bibliotheek
klonk het nu als een echo door het kasteel.
* Bar_the_Grey kon niet wachten om een verklaring af te leggen en legde het boek open voor zich neer. Onmiddelijk ontstond er een portaal waar de oude man in stapte. Helaas kon hij de portaal niet onmiddelijk achter hem sluiten, deze zou nog enkele minuten geopend blijven, maar dit was de enige manier om het kastel te ontvluchten.
De portaal leidde hem naar de onvermijdelijke confrontatie met datgene wat hij wist dat zou verschijnen op het eiland Taveerne de steigerende pony (voorm. Fantasy shop)
Weer zijn ze te laat , maar dit keer is er een spoor , een oud boek uit de bibliotheek ligt open op de vleoer en een portaal is zichtbaar.. Een kjeldoran knight wil zich er door heen storten om achter de indringer aan te gaan.
Lord Dreamer houdt hem tegen en zet een magisch schild op, wat er ook aan de andere kant van het portaal zich bevindt LD is er klaar voor .. dan samen met 2 Kjeldoran Knights stapt hij door de Portal heen.
Het Portaal verdwijnt in het niets en het boek slaat dicht. Een bediende legt het op tafel in afwachting tot de heer het kan lezen..
Onder tussen kammen wachters de rest van het kasteel uit en zien tot hun geluk dat de laagste verdiepingen van de kerkers nog steeds hermetisch zijn afgesloten. Vlug slaan ze een gebed dat het maar lang afgesloten mag blijven.
En die bondgenoten wachten op hem in de diepste diepten van het duistere kasteel dat voor hem stond.
De werking van magie was onmiskenbaar aanwezig. Het zou een hels karwei worden om tot de kelders door te dringen. Maar het gedrocht dat daar gevangen zat was een essentieel deel van zijn plan.
Als hij niet met magie binnen kon komen moest het maar op de ouderwetse manier.
Onder hem ziet hij hoe de piekeniers zich klaar maken voor de strijd, hoe boogschutters hun pijlen klaarzetten en hoe de kjeldoran Knights belangrijke posities in nemen op de binnenplaats van het kasteel.
Hij zweeft naar de drakentoren en gaat daar zitten wachten op dat gene dat gaat komen.
De demonen in de kelder zouden zichzelf wel bevrijden, wanneer ze dat nodig vonden.
Asschen's zoektocht naar zijn broeder, Dreekin Korin, ging voort. Waar te zoeken was Asschen nog niet duidelijk. Maar in de taveerne was vast meer te vinden.
Lord Dreamer zag er ongerust maar tevens ongeduldig uit
* Bar_the_Grey wist dat het weer tijd was om vragen te beantwoorden, want de Valheru was weer verdwenen net zo snel als hij gekomen was, maar terugkomen dat zou hij zeker. Dus pakte hij maar weer eens zijn vertrouwde magische pijp met aljocha tabak tevoorschijn en prevelde het commandword om de tabak te doen branden wachtend op de eerste vraag van Lord Dreamer.
Ondertussen voelde de Dienaar van de Vrouwe dat ze de eerste aanval van de Meester der duisternis had afgeslagen. Ze wilde dat hij zijn rust nam ook al wilde de Dienaar niets liever dan tot onmiddelijke actie overgaan
[Dit bericht is gewijzigd door Bar_the_Grey op 03-02-2003 22:02]
Goed. Wat brengt u onaangekondigd hierheen en welk gevaar ligt ons te wachten.
* Lord Dreamer kijkt even omhoog naar de draken toren waar Quantarianth het hele schouwspel amusant in zich opneemt.
Wat zoekt een valheru hier ? Het lijkt hier wel een tovenaarsgambiet met al die magische krijgers en personen.
* Lord Dreamer wenkt een bediende en die brengt wat te drinken en een klein hapje..
Welke chaos is hier zo bezig dat de plannen zo door elkaar worden geschudt en het doel daardoor niet meer zichtbaar is.
Vragen , vragen.. te veel vragen met te weinig antwoorden.
Mijn Heer laat ik beginnen met mijzelve voor te stellen. Mijn naam is Bar the Grey. Ik ben een Dienaar van de Vrouwe. Ik ben een zogenaamde Questor. Een Questor dat is een onderzoeker namens de Vrouwe. Vergeef me dat ik de naam van de Vrouwe U nog niet bekend heb gemaakt. Maar het is voldoende te zeggen dat zij staat voor Schild voor de zwakkeren, Godin van passieve kracht, de Beschermvrouwe. Haar naam zal U waarschijnlijk niets zeggen en op het Eiland heeft zij geen volgelingen behalve ikzelve uiteraard.
* Bar_the_Grey kijkt ondertussen naar buiten en ziet de machtige en sierlijke draak bij de drakentoren, die het gesprek aandachtig volgt. Het kost hem moeite een glimlach te onderdrukken. Het doet hem deugd na lange tijd weer zo'n elegant wezen met eigen ogen te mogen aanschouwen. Voordat hij zijn verhaal vervolgd neemt hij een slok drinken. Het is een beetje zoete drank met een waterachtige smaak. Overheerlijk, dat recept moet hij eens na de komende gebeurtenissen aan de kasteelheer vragen, zo maakt hij een mentale notitie. Hij schraapt zijn keel en vervolgt....
Dus op uw eerste vraag kan ik heel duidelijk zijn
Wat brengt u onaangekondigd hierheen en welk gevaar ligt ons te wachten.
In vroeger tijden heeft een vorige dienaar van de Vrouwe zijn taak uitgevoerd. Het was namelijk voorzien dat er een Valheru op het eiland voet aan wal zou zetten. Maar de Vrouwe was niet de enige die dit voorzag ook andere machten, meer duistere machten hebben alles nauwgelet in de gaten gehouden. Onder andere de kwade Meester der Ondoden heeft volgelingen naar het eiland gestuurd en medestanders. Misschien heeft U wel in het verleden van dat soort figuren ontmoet en bestreden. Maar ik dwaal af. Ik bracht inderdaad een onaangekondigd bezoek aan het kasteel op zoek naar een voorwerp die de interne tweestrijd van de Valheru zou kunnen schiften naar de goede kant. Helaas was dit voorwerp niet op zijn plaats en heeft het iemand of iets ergens gedurende de tijd weggenomen en .......
* Bar_the_Grey twijfelde moest hij deze Heer vertellen van wat er op het perkament stond?
.....daarvoor in de plaats was een perkament gelegd. Samengevat stond er geschreven dat ik gefaald had en dat de Valheru chaos, dood en verderf zal brengen aan eenieder die hij tegenkomt op het eiland. Er was ook op het perkament een antimagie bezwering verstopt die ervoor zorgde dat ik zichtbaar werd aan uw bedienden. Degene die het perkament schreef heeft hetgene dat ik zoek verstopt in de diepste schaduwen onder het kasteel. Oftewel het afgesloten gedeelte waar het kwaad heerst en groeit. Uw magische bescherming om het kasteel dwong mij inventief naar een weg uit het kasteel te zoeken, en ik had informatie dat er tussen uw oudere minder bekende verzameling een portaalboek bevondt in de Yrrabtaal. Een meest uniek exemplaar zou ik willen toevoegen. u heeft trouwens een magnifieke verzameling boeken. Mijn complimenten. Maar goed de Valheru is dus in tweestrijd geraakt en zijn oude zelf heeft de overhand gekregen. Hij is reeds een 1e keer naar uw kasteel gegaan op zoek naar strijdbroeders en zal weldra terugkomen voor een 2e keer. Dat garandeer ik U.
Dus aangaande uw 2e vraag,
Wat zoekt een valheru hier ?
Hij is op zoek naar zijn rijdier en zijn broeder. Maar zijn rijdier zal hij hier niet vinden, mijn Heer
* Bar_the_Grey zuigt nog eens aan zijn pijp met aljocha tabak en kijkt Lord Dreamer diep in de ogen aan en ademt de tabaksrook weer uit.
Wie of welke macht zit achter dit alles is de hoofdvraag die U het meest bezig houdt.
Wel dat is moeilijk te stellen, ik kan alleen maar zeggen dat hij onder meerdere namen bekend staat maar het best valt te omschrijven als de kwade Meester der Ondoden. Toen U arriveerde in de taveerne hadden de aanwezige helden zojuist een Unlantazor verslagen. Een hogere rang en macht der Ondoden. Deze had het voorzien op de man die de Valheru eens was.
* Bar_the_Grey besloot de antwoorden even op de Kasteelheer te laten inwerken, maar besloot zelf ook een brandende vraag te stellen.
Mijn Heer bent U de taal der draken, Draconisch machtig?
* Bar_the_Grey wachtte op het eerste oog rustig af, maar van binnen voelde hij de spanning stijgen. Hij besloot nogmaals een slokje te nemen van dat voortreffelijke drankje gebaseerd op waterbassis.
LD mompelt een beetje in zich zelf De eeuwige strijd tussen goed en kwaad. Demonen, monsters en zwarte krachten , altijd tegen simpele mensen die het moeten doen met wat godelijke hulp , beetje magie en geluk Iets zegt me dat dit een wederkerend verhaal uit het grote geheel is..
Bar the Grey , dus in opdracht van de Vrouwe een godin van het goede. Hmmm.. Laat ik maar van het positieve in de mens uitgaan en u in deze vertrouwen.
* Quantarianth bromt goedkeurend en kijkt nieuwsgierig naar het verdere verloop.
Hmm u heeft gefaald zegt u. althans het voorwerp ligt nu op een plaats waar zelf de meest dappere onbevreesde strijder bang is. Tja Als u het voorwerp wilt bemachtigen dan zou dat in houden dat de zegels op de deuren zou moeten worden verbroken en dat als je door de deur bent er geen weg terug is, aangezien de magische bescherming maar 1 kant op werkt. Je kan er in maar niet meer uit, althans niet door de deur. Op zich is dat wel te doen met een vastberaden groep.
Wat is het trouwens voor een voorwerp.
De Valheru zal terugkeren naar deze plaats. De enige manier om toegang te krijgen tot het kasteel is door de poort of door een ander gat, maar dat lijkt me onwaarschijnlijk. De muren zijn goed bemand, en de Valheru mag dan sterk zijn en een half god maar niet onsterfelijk. Man tegen man zoal hij winnen, maar tegen een goed gerichte pijl is zelfs de Valheru niet bestand en de slotgracht is er ook nog. Maar ik zal voor de zekerheid de wachten verdubbelen en ook alle ingangen laten controleren. Voor het eerst sinds lange tijd zal de ophaalbrug, het symbool van de gastvrijheid omhoog gehaald worden.
* LD geeft een passerende bediende een bericht voor de wacht, en even later klinkt er geratel en gaat het valhek naar beneden en de ophaalbrug wordt opgehaald. Het kasteel is nu een eilandje op het Eiland.
De valheru is dus op zoek naar zn rijdier en zn broeder.. hmmm tja zn rijdier is vast een draak , en Quantarianth had allang geweten als dat dier hier zou zijn geweest. Ik mocht iets herinneren in een verleden dat Quantarianth al een andere draak gedwongen heeft het op te geven. * Lord Dreamer kijkt trots naar de Draak die boven in de toren lekker in het zonnetje ligt.
Dat verhaal over de ondoden zint me ook niet echt. Wat heeft die te winnen, behalve chaos en anarchie , dood en verderf.. hopelijk zet hij niet te veel van die wezens in, want die kosten te veel aan inspanning en levens om ze van deze wereld te verwijderen.
Hmm .. We zijn er dus weer lekker klaar mee op dit toch wel vredige eiland. Nu ja het zij zo.
Nu uw vraag. Of ik kan communiceren met draken en hun verwanten de vuurhagedis. Tja eigenlijk wel. Al gebeurt wel op mentaal vlak. De spraak der gedachten is een prima communicatie met Draken en hun verwanten. Dat mag ook wel als Drakenrijder.
Waarom noemt u het Draconisch. In mijn oude rijk waren de draken talrijk en perfect gezelfschap , In deze wereld zijn ze zeldzaam, en aan uw reactie te zien komen ze amper meer voor op andere werelden.
* Lord Dreamer laat de bediende nog wat van de ranja inschenken, Zelf heeft hij meer dan genoeg van ranja dat de drank van het eiland is maar dat komt op dat hij liever de Garische Wijnen drinkt dan de ranja, maar als dorstlesser is het wel aangenaam.
Lord Dreamer, ik ben bang dat U voorbereidingen moet treffen voor een mogelijk beleg, ik voel dat er een leger hier in de buurt kamp heeft opgeslagen. Ik hoop maar dat de Valheru het nog niet heeft opgemekrt. Het kan niet anders zijn of dit is het werk van de kwade Meester. Het spijt me zeer om dit slechte nieuws aan U bekend te maken.
* Bar_the_Grey dronk het laatste restje van de heerlijke drank in een slok op.
Goed, ik denk dat we de chaotische wending kunnen tegenhouden. Maar dan weet U net als ik welke bestemming ik bedoel. Een gevaarlijke weg. Ik denk dat ik wel een mogelijke manier weet om de verzegeling intact te houden, maar dat kan ik niet alleen. Ik kan slechts hulp bieden, maar voor het werkelijke werk zijn een select groepje dappere helden nodig.
* Bar_the_Grey sloot nu een moment de ogen. Het is dus begonnen. De gebeurtenissen zijn in gang gezet. Het moment was aangebroken dat de Dienaar van de Vrouwe de voorbereidingen ging treffen.
Vergeef mij Heer Lord Dreamer, zou ik een moment voor mezelf mogen hebben om in meditatie te gaan? Zou U ook enkele voorwerpen kunnen regelen. Zoals; zout, 12 kaarsen, en uhm wat drakenbloed of een drakeschub? Mijn Heer we moeten op zoek naar helden, maar ook naar het rijdier van de Valheru voordat hij ons voor is.
* Bar_the_Grey besloot dat hij zich allereerst maar als Questor zijn opwachting moest maken. De oude man begon licht uit te stralen en leek opeens enkele jaren jonger en krachtiger. Hij was benieuwd of de Draak wist dat er nu een Questor in het kasteel stond, de verandering moet het bijna heilige dier gevoeld hebben.
"Bereid mijn terugkeer voor."
De gedachte aan een echt gevecht , doet de adrenaline en het vuur door z'n aderen stromen. eeuwen van ontwikkeling en evolutie hebben hun resultaat afgegeven. De oude draken zijn in vergelijking met Quantarianth maar hagedissen.
De man die veranderd is, ruikt naar magie , zit vol er van. Mentaal geeft hij aan Lord Dreamer door dat LD beter naar de man kan luisteren. Hij vertegenwoordigd het goede
.* Lord Dreamer geeft tussen door opdrachten om de vuren hoog te stoken de balistische wapens klaar te zetten en de boogschutters en kruisboogschutters zich klaar te maken voor een belegering van de muren. Piekeniers komen onder tussen uit hun barakken en nemen posities in op de strategische plaatsen. Diverse duiven worden losgelaten met bodschappen voor de Pretorian Guards om zich te hergroeperen en zich gereed te houden.
Nu voor dat voorwerp dat je moet hebben om te zorgen dat de Valheru normaaal wordt en dat de Chaos kan worden gestopt ..
Hmm daarvoor moeten we dus de ondergrondse katakomben in. Nu ja dan moet dat maar alleen moeten we wel wat hulp hebben denk ik zo .. Mijn mensen gaan door het vuur voor mij, maar om ze nu de dood in te sturen terwijl ze het kasteel ook nog moeten beschermen met zn bewoners en gastbewoners lijkt me een beetje onzinnig
* Lord Dreamer laat een bediende de zout, kaarsen en een drakeschub halen. Schubben zat omdat Quantarianth als een echte draak zoals het hoort om de zoveel tijd vervelt.
Gaat u maar in meditatie, dan ga ik het kasteel in gereedheid verder brengen en de mensen op de muren inspecteren. En kijken of er vast beraden mensen zijn , Een extra hand die van wanten weet kan goed van pas komen.
* Lord Dreamer laat de Questor met rust en gaat naar de muren, onderwijl denkend aan een man die in deze tijd van pas kan komen. De Smid . .. vervloekt waar zit die, hij is al een keer uit de hemel gevallen, dat was toevallig , dat kan vast een tweede keer. Alleen dit keer moet hij geroepen worden. LD inspecteerd de mannen op de muren geeft hier en daar aanwijzingen en gaat dan naar binnen. Hij gaat naar de bibliotheek en pakt daar het boek der herijzenis en opwekking van de orde der magiers . Hij legt het boek op de standaard en leest de woorden die er staan. De laatste keer kwam de smid onaangekondigd uit de hemel vallen precies op de plek waar nu een siervijver ligt. Maar nu zou hij zelf de wolk hier in de bibliotheek kunnen creeren dat scheelt toch een heel stuk vallen. LD begint aan de bezwering die de wolk moet creeren en de roep om hulp aan de Smid Atrimar zou moeten doorgeven. hopelijk geeft hij gehoor aan de oproep dat zou de zaak wat eenvoudiger maken. 
Na de bezwering kan Lord Dreamer alleen nog maar wachten, Het kasteel op zich is klaar voor een belegering , De magische bariere is nog steeds intact en daarnaast is het kasteel zodanig stevig dat het een belegering kan weerstaan. Dit wordt de eerste echte vuurproef van het kasteel.
Nu zijn inmiddels wat uiterlijkheden waarneembaar in de gestalte. Het schijnbaar lange haar wervelt als zijnde het statich rond, en de armen zijn wijd uiteen uitgestrekt.
Een zachte, doordringende stem weerklinkt.
Waarom ben ik geroepen?
"Het is gelukt , Zie je nu wel dat een grote bibliotheek de moeite van het oprichten waard was", spreekt hij tegen zichzelf
Atrimar .. Welkom terug.
* Een bediende komt aanrennen met wat drinken en met de laatste overzichten en stand van zaken
Je bent opgeroep omdat er weer een strijd heerst, De oude strijd die eeuwen bezig is, heeft zich ook hier verder geopenbaard en de chaos dreigt. Wezen uit verloren tijden zijn teruggekeerd.
De tijden zijn veranderd , het doel niet. De doden zijn uit hun graf opgestaan, en nog even en de velden kleuren weer rood van het bloed van de onschuldigen.
De Valheru is op het eiland en zonder dat hij het weet of beseft zijn we er van overtuigt dat de "Naamloze" erachter zit. Er zijn leger van zwart gebroed gesignaleerd, en in de diepste lagen van de kerkers van het Kasteel zijn de duistere kracht aan het werk geweest. Op dit moment kunnen ze niet door de verzegeling heen. Maar ook dat kan niet eeuwig blijven duren.
En in deze roerige tijden heb ik de vrijheid genomen om een poging te wagen je terug te halen uit de schemerwereld waar je
al veel te lang in ronddwaald.
Welkom Terug.
Man, wat heb ik allemaal gemist? Maar eerst belangrijkere zaken, mijn wapens, waar zijn die?
Bij Atrimar zet hij de kist neer en klapt hem open.
Heer, uw wapens , kleding en alle andere zaken die we bij uw heengaan verzameld hebben.
* Dan gaat de Knight weer weg
Op naar de oude tijden mijn vriend, vertel me alles.[/me]
Bar The Grey .. Atrimar. de "Smid" zoals hij placht te zijn 
De verdediging .. dat is vrijsimpel .. opdit moment is alles in gereedheid gebracht. de ophaalbrug is omhoog de poort en het valhek zijndicht.
Boogschutters staan op de muren samen met piekeniers en soldaten. Verder staat de olie op het vuur. De balistische wapens zijn klaar om voor chaos onder de aanvallers te zorgen. Een magische bariere om het kasteel zorgt er voor dat alles extra sterk en stevig is , en ook dat magische invloeden van buiten geen invloed hebben. Ik ben allang blij dat we een slotgracht in het oorspronkelijke ontwerp hebben opgenomen. Dat scheelt een hoop zorgen.
Verder ben ik niet meer buiten de muren geweest, dus ik vermoed dat de Valheru met een leger ergens buiten op de velden is. Althans het leger is er zeer zeker. De valheru geen idee.
Voor de rest worden we (wij en andere krijgers die ronddwalen) ergens bij een grot verwacht om vanuit daar de diepste krochten van het kwaad in te duiken om daar wat weg te halen dat er voor zorgt dat de tijd der chaos even afgewend wordt.
Maar ja eerst zorgen dat we dit overleven. Ik heb de vrijheid genomen je wapens ook te behandelen met een anti zuur magische behandeling. Sommige van onze tegenstanders hebben misschien geen bloed, maar een soort zuur in hun aderen dat door alles wat maar op metaal lijkt heen vreet.
Als er al goeden zijn ons steunen is dit het juiste moment dat ze ons daadwerkelijk gaan steunen.
Bij de eerste aanvallen kunnen we wel weg, de troepen kunnen het makkelijk alleen, en de officieren zijn capabel genoeg om zelf beslissingen te nemen.
* Atrimar knikt even naar Bar the Grey en stuurt een bode naar de smederij van het kasteel met instructies voor een te smeden zwaard.
Maar wel hoe we hier wegkomen. Aan gezien Bar weet waar de grot zich bevind kunnen we er wel een protal naar toe maken.
Bij slot van rekening weten we iets van magie .
Dus bij de eerste aanval gaan we er gewoon vandoor, niemand die ons mist. Iedereen is te druk met de verdediging en zelfbehoud dat we ongemerkt weg kunnen. Het klinkt laf, maar de onderbevelhebbers vonden het een strak plan. Zo hoeven ze zich ook geen zorgen te maken over onze veiligheid.
* Atrimar schudt verbijsterd het hoofd.
Niemand zal de binnenste delen van het kasteel bereiken meldt hij..
Mijn Heer, we zouden ook zo kunnen doen dat we een van uw onderbevelhebbers gaan polymorphen. Uhm dat wil zeggen dat hij het uiterlijk van U krijgt. Zodat het moraal van de manschappen hoog blijft en dat de vijand denkt dat U hier aanwezig bent en blijft?
* Bar_the_Grey schudt de hand van Atrimar.
Aangenaam kennis te maken. Heer Atrimar, vluchten doen we geenzins. We gaan juist op zoektocht. Helaas naar een niet zo een fijne plek.
* Bar_the_Grey wijst met een vinger naar de grond onder het kasteel.
Wat doe je liever, onbehouwen hakken op een muur of vechten tegen het onbekende dat op je wacht.
Dit is geen vlakte waar je niet terug kan keren , het is geen stand ground and fight situatie. De vijand wil juist dat we hier vastgepinned zitten. Dan zijn we onschadelijk voor hem.
De vijand wil juist dat we alleen naar de vechtlust luisteren, en hier slachtpartijen op de muur aanrichten.
* Lord Dreamer zucht en heft z'n handen ten hemel..
Vroeger waren veldslagen simpel.. waar zijn de tijden van onbeouwen hakken gebleven. waar zijn de tijden zonder list en bedrog...
Hij stapte door de portal. Toen hij om zich heen keek zag hij dat hij beland was in een groot kasteel. Vreemd genoeg voelde hij zich er op zijn gemak. Het leek hier erg gastvrij, de ophaalbrug was neergelaten. Daron besloot om even wat tijd voor zichzelf te nemen en terwijl de oude man meeging met de heer mengde hij zich onder de knights om wat te ontspannen. Toen de knights diverse opdrachten kregen ging hij op zoek naar een bediende en vrioeg om een kamer. De oude man wist dat hij mee door de portal was gestapt en zou wel naar hem vragen als hij nodig was. In de tussentijd zou hij afwachten. Bovendien moest hij nog steeds zijn uitrusting laten repareren en die was achtergebleven in de taveerne. Hij zag er weinig indrukwekkend uit. Het enige wat hij snel had meegenomen was zijn dolk, de dolk die een verschil had kunnen maken.
Nadat ik de laatste keer terugkeerde en landde in jouw tuin duurde het niet lang voordat er weer an me getrokken werd. Vrij snel na mijn verschijning werd ik in het holst van de nacht teruggehaald naar Anemdrilién. Voor mijn gevoel zijn er honderd keer honderd mensenlevens voorbijgegaan in die helse plaats. Keer op keer vocht ik, samen met honderden anderen, mensenlevens lang tegen de kwade machten die daar heersten. Ik heb tijdens mijn reizen en levens universums zien ontstaan en verbrokkelen.
Talloze keren was ik overwinnaar of overwonnene, het goede of het kwade. Vele metgezellen staan voor eeuwig in mijn geheugen gegrift, Ilién Enverién de Boogschutter, Arlian Heinami de Wachter, Cerié Saeonna de Gids, en nog veel meer namen dan die ik in jouw of mijn tijd kan opnoemen hebben me bijgestaan in de strijd.
Ik ben moe van de strijd, maar schijnbaar is het mijn eeuwig lot en doem om te blijven vechten.
Tijdens mijn laatste gevecht, met een uitzonderlijk machtige magier, voelde ik een oude band aan mijn geest trekken. Ik ben langs de band teruggegaan en herrinnerde me. Herrinnerde me de groene bossen van Herne, jouw Kasteel, mijn Smidse en de Vuurvogel. Ik had altijd gedacht dat die herrinneringen voor eeuwig verloren waren geraakt, tot jij me riep.
En nu sta ik hier, is mijn glas leeg, en mijn geest evenzeer.
* Een bediende geeft Atrimar nog een biertje en vervolgt z'n eigen weg
Herinneringen, ze verwagen in de tijd, maar nooit zullen ze verdwijnen. Wees blij dat je geest nu leeg is. Hij vult zichwel weer als je de indrukken opvangt van de grootsheid waar we nu tegen overstaan. Het is niet zozeer een Valheru met een leger maar het gene dat hem stuurt. de "naamloze" Die zit achter alles ....
De tijd van rust komt nog wel als dit alles achter de rug is. of we zien elkaar terug in de schemerwereld. Of we drinken een biertje bij jouw smidse... Misschien heeft de Questor Bar nog een goed idee wat ons te doen staat.
Mijn Heer Lord Dreamer, Atrimar ik moet jullie op de hoogte brengen van de recente gebeurtenissen. Als een van uw bedienden nogmaals dat heerlijke drankje kan bezorgen dan zou dat heel aangenaam zijn
* En de Questor bracht aan de twee helden verslag uit van de gebeurtenissen in de Grot der Mijmeringen en de Taveerne.
Ik ben bang dat de Valheru dus weldra zijn rijdier tot zich heeft en de kwade Mester's invloed wordt ook alsmaar sterker. Dat zint me niets.
Hmm de Valheru krijgt z'n draak leuk .. Dat zal Quantarianth leuk vinden, eindelijk een tegenstander van zijn formaat.
Wat stel je voor. gewoon hier wachten tot die op komt dagen, We hebben wel alle voordelen van een kasteel tot onzer beschikking
Die draak 
Welnu mijn Heer Lord Dreamer, we kunnen inderdaad veilig in het kasteel blijven en dat de kwade Meester zijn leger met onderdanen laat oprukken naar het kasteel dat leidt geen twijfel. Het is echter de Valheru en de invloed van de kwade Meester waar we ons op moeten concentreren.
* Bar_the_Grey denkt even terug aan het gevecht in de grot en herinnerd zich het kleine mannetje Nakur die hem heeft geholpen.
Mmmmh, ik weet in ieder geval dat er meerdere personen zich zullen mengen in de strijd. Sommige goed van aard maar ook sommige die zich aan de zijde der duisternis scharen. Ik stel voor af te wachten tot de aanval op het kasteel wordt gestart. Daarna kunnen we ons richtten op ons werkelijk doel, de Portaal in de grot der Mijmeringen.
* Bar_the_Grey ziet voor zich in een visioen een drakentweegevecht samen met hun berijders.
Lord Dreamer, als U mij toestaat dan ga ik voorbereidingen treffen in uw bibliotheek. Ik denk dat ik de magische bescherming om het kasteel wat kan versterken. En de Vrouwe zal ook nog wat hulp sturen, kijk maar.
* De Questor wijst met zijn wijsvinger naar de sterren. Daar ontstaat een helder wit licht in de vorm van een cirkel van enkele tientallen meters doorsnede. De Lichtcirkel is een portaal en daaruit verschijnt in formatie een eenheid pegassen met amazone rijdsters die boven het kasteel cirkelen alvorens in de binnenplaats te landen.
Mijn Heer Lord Dreamer, mag ik, met de complimenten van de Vrouwe aan U presenteren, een Eenheid van haar beste beschermsters. De Blade Maidens.
* De aanvoerster van de eenheid buigt voor de Kasteelheer, gevolgd door een formele knik.
Wij staan tot uw beschikking mijn Heer. Wat zijn uw orders?
* Bar_the_Grey kijkt tevreden naar de eenheid Amazones en knipoogt goedkeurend
De draak van de Valheru heet overigens Shazare, correct het is een vrouwtjesdraak. Ik adviseer U dit met zorg aan Quantarianth te vertellen, anders kunnen er straks onvoorziene reacties volgen
De onrust in het kamp nam toe. Knokpartijen ontstonden, en de verschillende oppermannen hadden er moeite mee de ruzies te sussen. Nog even en het zou uit de hand gaan lopen. Uit verschillende kanten van het kamp watren geluiden te horen die het niet eens waren met de Valheru. Waarom wachten als je vijand binnen handbereik lag. De eerste onrustige orcs waagde zich binnen het bereik van de boogschutters, wat genadeloos afgestraft werd.
Zelfs de oppermannen begonnen nu hun geduld te verliezen. De meeste lieten hun compagnieën zich klaar maken voor de aanval. Het grootste deel van het leger was nu klaar om aan te vallen.
Plots viel er een schaduw over het bos. Een angstaanjagend geluid schalde door de lucht. Verscheidene orcs doken weg onder de bescherming van de bomen.
Het geluid verstomde, de draak die zojuist de onrust had veroorzaakt lande vlak voor het kamp. Een oorverdovende kreet, en het vuur dat de draak uit spoog was genoeg voor het leger om in actie te komen.
Massaal stormde het voltallige leger ondode op de poorten van het kasteel af. Een wisse dood tegemoet. Maar alles diende een hoger nut. Alles was voorzien.
De Valheru bleef rustig op zijn draak zitten afwachten, tot zijn leger het doel bereikt had.
Het was een dubbelblad zwaard, bijna een vechtstok met dodelijke klingen aan elke zijde.
Atrimar steekt het zwaard in een foedraal op zijn rug en grist een tweetal pijlenkokers bij de smid weg,
Als Lord Dreamer me zoekt sta ik op de wallen. Orcs afslachten.
Op het moment dat Atrimar op de wallen aankomt ziet hij de troepen massaal op het Kasteel afstormen. Vlug roept hij het alarmsignaal af, en springt hij tussen de rondvliegende pijlen op de kantelen, zijn boog zingend terwijl pijl voor pijl in de schier eindeloze stromen Orcs verdwijnt.
Azook Buw
* Zo dat geeft Atrimars zwaard extra magische slagkracht, denkt de Questor bij zichzelf. Plotseling herinnerd hij zich Daron die hij hier ook nog in het kasteel had gezien. Die had het in de Taveerne over dat hij iemand zocht om zijn zwaard te repareren. Als dit alles voorbij was moest hij hem eens met Atrimar in contact brengen, iemand die zo een geweldig zwaard kon smeden, kon vast Daron helpen. Vlug ging de Questor verder waar hij gebleven was, want de tijd voor zijn voorbereidingen was bijna op.
Nu ! * Brult de Officier. Een massieve golf van pijlen verlaat de muur en slaat in de aanstormende horde, de eerste rij wankelt en valt getroffen door de pijlen neer.. meer pijlen vliegen over de muren en slaan in de groep orks.. in de eerst minuten van de slag is er al een kleine slachting onder de aanvallers aangericht. helaas zijn er ook aan de kant van de verdedigers enkele doden en gewonden gevallen.. De Slag is begonnen Lord Dreamer vloekt een keer. Als hij op open terein was geweest was dit het moment om de lansiers in te zetten, de zware ruiterij die als een stoomwals over de aanvallers zou walsen. Maar ja, hij heeft geen open terrein. Vanaf de binnen plaats klinkt het geratel van de katapulten die worden aan gespannen. Als lading hebben ze stenen en zakjes flitspoeder dat de vijand een korte tijd verblind om verwarring te zorgen. na dat de eerst golf pijlen is in geslagen in de vijandelijke horde, geeft de bouwmeester het teken en de katapulten schieten hun lading over de muur naar de horde. Overal waar de lading van de katapulten is ingeslagen zie je een kleine krater en orks die alle kanten op rennen met hun klauwen voor hun ogen verward en verblind worden ze onder de voet gelopen en neer gesabeld door hun eigen troepen omdat ze in de weg lopen. Lord Dreamer hoort de verslagen en besluit de De Blade Maidens nog niet in te zetten maar ze als verrassing te houden. Tevens brengt hij Quantarianth op de hoogte van het feit dat de draak van de Valheru heet overigens Shazare, en het een vrouwtjesdraak is. Quantarianth kijkt even op en schudt even z'n vleugels uit. Op de muur is het ondertussen een drukte van belang, reserve bogen, pezen en pijlkokers worden naar boven gebracht en de lege kokers en kapotte pezen en bogen afgevoerd. Tevens worden de gewonden afgevoerd en ook de dappere gevallenen. Een klein mannetje in een Bruine pij springt op en neer over de muur en het lijkt wel of hij overal te zien is. Af en toe zie een en lichtflits van hem wegschieten en zie je een Ork die te dapper is neervallen. Lord Dreamer gaat dan zelf op de muur kijken. Hij ziet de hordes, de doden gewonden en verminkten van de eerste aanval liggen.
Wat een slachtpartij.
* De hele muur loopt hij lang om iedereen even toe te spreken en komt dan bij Atrimar.
Lukt het een beetje ? * grijnst hij. Mooi zwaard trouwens..
* Hij plukt een pijl uit de lucht die vlak langs z'n hoofd scheerde en geeft hem aan een boogschutter die hem net zo makkelijk terugschiet de horde in.
Dienaar, gedenk je belofte!
* Bar_the_Grey schaamde zich dat de Vrouwe hem moest corrigeren. Zijn confrontaties met de Valheru vielen hem zwaarder dan hij vooraf had verwacht. Hij sloeg een volgende bladzijde en daar vond hij wat hij zocht. Hij maakte een klein vreugdedansje en keek daarna ietwat betrapt naar de bediende die bij de ingang van de bibliotheek uitdrukkingsloos voor zich uit bleef staren met een dienblad en een glas ranja. Onmiddelijk had de Questor weer dezelfde plooi op zijn gelaat als voorheen. Vlug sloeg hij het boek dicht, dit moest hij aan Lord Dreamer laten zien. Met het boek onder zijn armen ging hij op weg. Toen hij langs de bediende kwam nam hij het glas van het dienblad.
[Dit bericht is gewijzigd door Bar_the_Grey op 06-02-2003 16:02]
* Bar_the_Grey hoorde de stem van de Vrouwe in zijn hoofd terwijl hij de trap afliep. Buitengekomen zag hij dat de strijd nog niet echt voorbij de aftastfase was. Er waren nog geen man tot man gevechten uitgebroken, zover hij de kantelen vanaf hier kon zien. Zijn ogen tasten de kantelen af op zoek naar Lord Dreamer
Questor, je bent moe, je hebt al veel gedaan. Waarom nem je geen rust?
* Bar_the_Grey voeldde de stem van de kwade Meester in zijn hoofd. Een mentale aanval, hier had hij geen rekening mee gehouden.
Mij krijg je niet klein, Snodaard. Keer terug naar de duisternis waar je vandaan kwam en laat het Eiland en haar bewoners met rust.
Ik ben veel sterker dan je denkt Dienaartje van niets. De Vrouwe kan je nu ook niet helpen, zij heeft het meeste van haar krachten nodig om de portaal te beschermen. Ga toch gewoon even liggen, even maar
* Bar_the_Grey voelde zijn ogen zwaar worden, ach een tukje kon geen kwaad.
Die hooiberg bij de stallen ziet er vredig uit, even lekker rusten, toe maar.
* Bar_the_Grey plofte neer en vanuit de stallen klonk een luid gesnurk
[Dit bericht is gewijzigd door Bar_the_Grey op 06-02-2003 16:13]
De Valheru zat rustig op zijn draak te wachten tot de laatste orcs het leven hadden gegeven. Het was een kwestie van wachten tot de volgende nacht aanbrak. Dan konden de Lichés hun werk doen.
Het geluid van vallende bomen achter hem werd steeds duidelijker. Zachte stemmen deden de rust verstoren. De energie van kleine magische voorbereidingen was voelbaar. De lichés waren al begonnen. In de verte ging de zon onder, de hemel paars kleurend van het laatste beetje licht dat hij nog kon opbrengen. Het kasteel zag er nu nog afschrikwekkender uit, de torens nog hoger, de muren nog breder.
Toen het laatste beetje natuurlijke licht verdwenen was nam de wind toe. Van een klein zuchtje tot grotere windkrachten. Eerst was het nog een warme zeebries, maar al snel veranderde dat in een koude en snijdende storm. De mannen op de muur moesten wegduiken achter de muren om van de kou te ontsnappen. Langzaam werd het nog donkerder, alsof een kwade macht al het licht wegnam dat er nu nog scheen. Regendruppels begonnen te vallen, al snel veranderde de druppels in een stortregen. Samen met de wind zorgde de regen ervoor de het voor de mensen op de muur ondoenlijk was.
De stemmen in het bos werden duidelijker, magische vuren doken op. Wezens in lange zwarte gewaden kwamen uit het bos. Hun ogen gloeide rood op. Langzaam begonnen ze een monotoon gezang, en beschreven met hun armen een ingewikkeld patroon. Een rode gloed ontstond er voor de wezens, de gloed verspreidde zich langzaam over het slagveld, de orcs die daar lagen aanrakend. Het hele slagveld was nu roodgekleurd van de mysterieuze rode gloed. De wezens stopte hun gezang en liepen terug het bos in.
Alsof het niet erger had kunnen worden brak er een onweersbui los. Bliksem schoot door de lucht, en de klappen maakte zelfs de meest onbevreesde strijders nerveus. Toen sloeg de bliksem in op het slagveld, de rode gloed groen kleurend. De gloed begon te zakken, en de orcs waren nu compleet bedolven in de groene gloed.
Onweer, regen en wind heerste nu over het slagveld, het gras in modder veranderend. Het geluid van vallend water maakte de draak onrustig. Langzaam begon het beest achter te schuifelen, richting bos. Bliksem flitste, de donder klonk. Het spel van licht en duisternis ging verder. Toen plots geluiden van het slagveld de mannen op de muren deden verstommen. De lichés hadden hun werk gedaan.
Orcs stonden overal op, alleen de onthoofde exemplaren bleven liggen. Uit de bossen kwam een oorverdovend gejuich. Alsof de orcs nooit dood waren geweest stormden ze op de slotgracht af, de enkele pijlen die van de enkeling ,die niet doodsbang op de muren zaten, negerend.
De dode orcs in de slotgracht als brug gebruikend begonnen ze op de poort in te hakken. Nog even en de weg naar het kasteel lag open.
Dan, op een onzalig moment ziet Atrimar uit zijn ooghoek iets op zich af suizen, en wordt hij, nog voor hij kan reageren, op zijn slaap getroffen door een steen.
Nog voor de duisternis van bewusteloosheid hem overmand vecht hij zich een weg terug naar een zijpoortje, en met hulp van enkele Guards weet hij weer binnen de muren te komen, alwaar hij ineenzakt. Bloed sijpelt uit de snee aan zijn hoofd.
De aanwezigen kijken verschrikt op en worden angstig. Hoe kan deze persoon zo plotseling hier komen? En wie is het? Een grimmige stemming ontstaat in de kamer. Vanuit een hoek roept iemand
- "Wie zijt gij? En wat hebt gij in de zin?"
* Ik begin met mijn verhaal.
Gegroet, mijn naam is portier, ik ben strijder van Tawar, onderdaan van mijn koning, heer van Eregdos. Ik kom uit het land van Eregdos, in de buurt van de Imloth Melui, de rozenvalei.
* Kort stop ik en kijk ik alle aanwezigen aan, hun houding verslapt, de bekende namen ruizen door hun geheugens op zoek naar houvast
Mijn land was lang verborgen, zodoende kon ons volk met weelde leven. We waren gelukkig en onze strijdersgroep was sterk en hield het land overeind. Plots waren daar de zwarte strijders van Gachas, uit het land van het kwaad. Een strijd volgde, die bij ons bekend staat als de Nibin Dagr. De overmacht was te groot, ons volk moest vluchten. Heden zijn we verspreid en radeloos. Iedereen moest zich terugtrekken in het normale mensenleven uit angst voor de Gachas. Ikzelf heb mijzelf ook teruggetrokken, ben oude vrienden kwijtgeraakt, maar alles leek goed te gaan, tot ik plots alles zag veranderen.
* Bar_the_Grey kijkt begrijpend mijn kant op. Lord Dreamer is nog niet overtuigd, hij staat op en schraapt zijn keel.
- "Uw verleden is mij nietszeggend heer, uw uiterlijk doet vermoedden dat u van het elfenras bent, maar verklaar u nu, wat brengt u hier?"
* Bar_the_Grey staat op, zijn blik flitst van portier naar Lord Dreamer.
- "Ongelukkige! Uw onachtzaamheid moet groot zijn. De strijders van Tawar zijn de groten der aarde. Hun koning, de heer van Eregdos is een groot en nobel man. Het is een eer om portier in ons midden te zien. Laat hem zijn verhaal afmaken en wees verblijd met zijn aanwezigheid. Gun hem de tijd om te spreken. Hij is een trouwe raadsman van Eregdos, een zeer goede vriend van mij. Hij is een zeer groot strijder. Zijn naam is u onbekend, dat doet mij droefenis."
* Verschrikt kijkt het hele gezelschap naar Bar_the_grey. Zijn opvlieging heeft veel respect afgedwongen bij de aanwezigen. Blijkbaar is deze misterieuze persoon groter dan hij lijkt.
Ik dank u Bar_the_Grey, maar ik verwijt Lord Dreamer niets. Voor onbekenden zijn wij niets. Ons land is niet alleen verborgen gebleven in de tijd voor de Nibin Dagr, maar is nu in vergetelheid geraakt.
Om op uw vraag te antwoorden Lord Dreamer. Het aanzicht van deze grote veranderingen stonden mij niet aan. Ik ben raad gaan zoeken en vond deze bij Bar_the_Grey. Hij vroeg mij om u en de anderen hier bij te staan in de strijd tegen het kwaad. Mijn ervaring, kracht, informatie en vechtlust zullen geheel aan u toebehoren. Ik zou niet rustig kunnen leven nu ik weet dat het kwaad ons wil overnemen. Ik sta geheel tot uw beschikking en hoop dat ik uw twijfels heb weggenomen. Mijn naam doet u misschien weinig zeggen, maar ik hoop dat ik met dit relaas uw vertrouwen heb gewonnnen,
De veldslag die de analen in als als de "dag van de waanzin" Al die duizende orks..
Het mogen dan vijanden zijn maar toch heeft LD respect voor hun.
Waar zit die Questor ?. * Een bediende spoedt zich naar Lord Dreamer toe
Heer. De oude man. de Questor slaapt in een soort van trance in de stal ..
We hebben hem maar veilig binnen gebracht en hij ligt nu in de binneste gasten verblijven met een paar wachters die op hem passen.
* Lord Dreamer knikt en baalt als een stekker, De gene die hem waarschuwde voor dit alles, ligt voor pampus en is even uitgeteld. Hij vloekt hartgrondig en op dat moment scheurt de hemel open en slaat de bliksen in, het hele veld verlichtend. LD. slikt een keer...
Bij alle goden..
* Hij denkt aan een oude man die hem ooit zij dat er een punt komt dat de verschrikking het ergst is. And they unleashed Hell Hij knijpt even in het gevest van z'n zwaard en ziet hoe de doden tot leven Dan begint de aanval.. Hordes ondoden stormen naar het kasteel, pijlen treffen doel maar hebben geen invloed. Een onmenslijke kreet klinkt als Atrimar zich in en onbezonnen bui laat gaan en over de muur tussen de horde springt. Ledenmaten en hoofden vliegen in rond tijdens de bezeten aktie van de dappere Smid.
komen, de verminken verder strompelen en de overlevenden van de veldslag aan vijandelijke kant een gejuig opzetten.
Man over de muur !!!!! * Klinkt het schel, enkele pretorian guards springen achter Atrimar aan en vechten zich een weg zodat de plaats waaar de ophaal brug zou liggen vrij is. Dan gaat Atrimar neer, getroffen door een simpele steen. Snel trekken de Guards Atrimar naar de poort en binnen de muren.. Lord Dreamer ziet het schouwspel en krijgt terplekke een idee.. Hij laat snel allerlij brandbaar afval op de vrijgevochten Plaats dumpen en met een emmer kokende olie en een fakkel wordt de plaats in een hels vuur veranderd. Er zijn weer een paar uurtjes tijd verdient met deze actie. Lord Dreamer gaat dan kijken hoe het met Atrimar zit.. Een verzorger verzorgt de hoofdwond en gebruikt wat lichte magie om de Smid te helen..
Wat bezielde Atrimar om zoiets te doen.. Het had z'n einde kunnen zijn.
* Lord Dreamer Schrikt dan op .. een portal is ontstaan en een man stapt er uit .. Bijna wordt die ter plaatste doorzeeft door een enthousiaste boogschutter, gelukkig voor de nieuw aangekomende mist Bar neemt het op voor de man..
de boogschutter.
Bar die lag toch... hmmm dat moet weer een splitsing geweest zijn.
Nuja Als Bar voor je in staat dan zou ik stom zijn om het aanbod te weigeren, vooral omdat er een legertje ondoden voor de poort staat, en daar zijn we niet blij mee.
* Ondertussen strompelen de ondoden de vuurzee in , in hun poging het vuur te doven en de poort te bereiken.
* portier snelt naar de muur en probeert een overzicht te krijgen van het slagveld. Tussen het vuur door proberen ondoden zich een weg te banen naar de kasteelmuur. Velen verliezen de strijd met het helse vuur en enkelen die het halen worden venijnig afgestraft door allerlei projectielen, al lijkt het soms uren te duren voor een ondode zich overgeeft aan zijn tientallen wonden. Met verbijstering kijk ik naar de schijnbare onoverzichtelijke chaos. Ik draai mij om en neem plaats achter de beschermende kantelen. Enkele minuten wacht ik op de komst van Lord Dreamer die mij alles uit zal leggen
Ha u is daar..
om u een situatieschets te geven is vrij simpel. wij zitten hier * En hij wijst naar het kasteel en zij zitten daar * en hij wijst naar de vlakte waar de horizon onder de vurige stippen zit van kampvuren.
Oftewel we hebben het voordeel van het kasteel , maar dat is het ook zo'n beetje. De Questor is een beetje afwezig door een of andere mysterieuze reden , en Atrimar is ook niet helemaal fit.
En door die bloeddorstige ondode figuren , die maar moeilijk aan hun 2e einde willen komen hebben we dus een beetje een probleem. Dat vuur aan de poort houdt ze vast niet erg lang meer op. en daarna zitten ze op de poort en wordt het ech knokken. We hebben nog wel wat verrassingen voor ze maar dat behoord tot de standaard uitrusting tijdens een beleg.
* LD kijkt nog eens en schudt z'n hoofd. Nee . denk hij bij zich zelf ik zet hun nog niet in en ook Quantarianth nog niet.
Een ogenblik twijfel ik of dit wel ooit wel goedkomt. Maar gedachten aan het verleden verwerpen dit gevoel. We waren met weinig, te weinig. Nu zijn we met velen.
In een vlaag van woede schreeuwt portier het uit. In 4 flitsen vliegen er 8 pijlen weg, 4 orks vallen neer. Degenen die zich door de vuurzee hebben gedrongen zijn vergaan, maar het afnemen van het vuur baart portier zorgen. Hoe lang zal het vuur de orks nog tegen kunnen houden?
* Nakur is er ook bij komen te staan , met z'n staf schiet hij felle witte verblindende lichtflitsen af op de ondode orks, wanneer een lichtflits doel treft , zie je de ork oplichten en vanbinnen uit tot as vergaan als is het door zelfontbranding.
Dit heeft weinig zin zo. Het zijn er veel te veel.
* Nakur beweegt z'n staf in een circel en spreekt een bijna onhoorbaar woord uit. een iel blauw lichtpunt schiet vanf de staf en komt neer voor een groep aanstormende orks. Het licht puntje explodeerd en de groep orks worden gewoon weggevaagd.
De andere orks kijken een keer verdwaasd op , maar gaan door met hun stormloop.
Ik diep in mijn buidel en pak een kruid uit een doosje. Ik breek een stukje af en steek de rest weer terug. Als ik mij tot de dokter wil wenden die mij net aansprak zie ik dat hij verderop bezig is met een andere patiënt. Ik vraag aan de dichtsbijzijnde arts of hij ergens warm helder water heeft en een bakje daarvoor.
Enkele seconden later is de arts al terug met een bakje warm water. Ik doop de kruiden in het water waarna het lichtgroen kleur. Ik wrijf de kruiden fijn tussen mijn vingers en gooi het in het water.
Voorzichtig maak ik het verband een stukje los, de wond ziet er goed uit. Het zal een flink litteken worden, maar hij zal snel genezen. Ik vis wat kruiden uit het bakje en leg die op de wond. Ik plak het verband terug en pak uit de hoek een bekertje. Langzaam giet ik wat vocht in het bekertje en zet die aan de mond van Atrimar.
"Drink mijn vriend" mompel ik zacht. Het warme kruidenmengsel stroomt bij hem naar binnen. Ik draai me om naar de arts en hij kijkt me vragend aan.
Hij zal snel beter zijn. Als hij zich fit voelt, houdt hem niet tegen, zijn strijdlust is groot. U zult hem waarschijnlijk toch niet tegen kunnen houden. Ik laat hier wat kruiden achter zodat u de andere patiënten ook kunt verzorgen.
* Nog voor de arts vragen heeft kunnen stellen ben ik de ziekboek alweer uitgerend op weg naar de muur. De strijd duurt voort. Ik neem plaats en zoek 2 mooie pijlen uit mijn koker. Met een snelle beweging worden ze afgevuurd. 1 mist, 1 raakt doel, en goed ook. De ork gaat schreeuwend ten onder. Hij was niet onder de invloed van een spreuk, maar ik zie vanaf de helling weer een grote troep ondoden naar de muur toerennen onder luid geschreeuw. De situatie begint me zorgen te baren
* Nadat Atrimar het kruid van de elf heeft ontvangen spoedt hij zich weer terug naar de kantelen om Lord Dreamer te zoeken. Nergens is de Magier te vinden, en Atrimar besluit om een oude kracht aan te wenden om de mannen op de muur hun vermoeidheid weg te nemen. Met heldere, versterkte stem begint hij te zingen, en zijn woorden weerklinken over het slagveld. In een mengeling van Elfs, Dwergs, en Mensentaal schalt zijn stem.
Waar is die ouwe en die vervloekte Magier? Als ze een plan hebben wordt het nu wel tijd, voor dat de hel een eeuwigdurende wordt.
Terug op de kantelen schaart Atrimar zich naast de ander, en samen zingen hun bogen een dodelijk lied.
Wat te doen.. moet ik de Valheru uitdagen en de Blade Maidens samen met jullie de veile Lichés en andere duistere wezen die de vloek gebracht hebben laten vernietigen.
* Lord Dreamer staat in dubio, De Questor moet bij kennis komen. Maar dat kan nog wel een nachtje duren. tot die tijd moeten de veile creaturen de duisternis tegen worden gehouden. Hij vloekt nog een keer hardgrondig. Een grote druppel water splet uiteen op z'n neus..
Water .. Water ...... Natuurlijk dat is het .. Als ze het hebben kunnen laten regenen dan kan het ook stromen ..
* Een grote grijns komt op z'n gezicht , hij stormt naar de muur en heft z'n handen..
Alach dar tragähr
Nan dûr dar dorihn
Aqualach par hoög
strömer benêeër
* De wind trekt aan en giert over het slagveld. vermengt met de regen en modder ontstaat een van de elementen der natuur.. De windhoos... Als een bezem veegt de hoos over het slagveld . ondoden overal hen slingerend.. de mannen op de muur moeten af en toe bukken als er een ork over hun hoofden vliegt en ter pletter slaat op de binnen plaats. Als dit de Valheru niet uit z'n tent lokt dan kan niets het meer... Lord Dreamer kijkt vragend naar z'n medestrijders op de muur
Daar wordt vakundig z'n hoofd verwijderd van het lichaam zodat men er geen last meer van heeft.
En wat denken we ervan ?
"Vertrouw me Ruggiero, deze heren zijn echt betrouwbaar, ongeact hun afkomst en kunde in zwarte magie." zei Forau terwijl hij zijn spullen pakte. Hij hield een zwaard uit oud perzie in zijn hand en bekeek het prachtig gevormde handvat. "Het is jammer dat tijden niet zoals vroeger meer zijn, is het niet?" zei Forau met een zwijm van nostalgie gespreid over vele eeuwen over zich heen. "Het zal waarschijnlijk nooit meer zo zijn als toen" sprak Ruggiero terwijl hij zijn collectie fresco's van het oude egypte bekeek. "En dat weet jij ook, niets zal meer zo zijn als in het huis des levens, en daar was het ook lang niet altijd pais en vree." Ruggiero greep naar zijn dolken en bevestigde ze met een serieus gezicht aan zijn riem. "Denk je dat de oorlog een permanente dood zou kunnen inhouden?" vroeg hij terwijl hij de riemen van zijn harnas nakeek.
"Altijd bied oorlog de kans op een onherroepelijke dood"zei Forau, "het is de manier waarop wij ons gedragen in een dergelijke oorlog dat het kan voorkomen, alleen zijn wij nu niet in staat tot stilzwijgen." Ruggiero knikte, en terwijl de rest van het personeel de resterende wapens en kleding in kratten hielp reden Ruggiero en Forau in de schemer van de nacht naar het kasteel van Lord Dreamer, beide zeiden weinig toen ze aan het rijden waren, maar beide dachten ze het zelfde, zou het mogenlijk zijn dat zij wellicht nooit meer hetzelfde kunnen doen als zij eerst deden, gewoon tussen de burgers en levende leven...
Toen ze bij de poort van het kasteel aankwamen sprak een kjeldorian knight vanuit de schaduw "verklaar u nader, wat moeten twee ondoden voor het kasteel van de witte heer?"
En uit de schaduw treedde nog meer krijgers, hun speren met voor de paarden stil houdend. Forau en Ruggiero keken elkaar aan en wisten dat ze goed zaten.
De drukte, en vernedering van zojuist ontsnappend lande Shazare aan de andere kant van het bos. Waar de laatste compagnie strijders zich bevond. Het was zijn elite eenheid, en zou alleen ingezet worden als dit nodig was. De leider begroetend legde Asschen hem uit wat er stond te gebeuren.
Met een enkele knik gaf de leider aan dat hij wist wat zijn taak was. Met een handgebaar was het kamp weg. En stond de eenheid klaar om te vertrekken.
Asschen knikte goedkeurend, Sendero wist wat hem te doen stond
Meester Achter Asschen verscheen een kleine gedaante, gehuld in een bruine mantel. Zijn gezicht vol met rimpels, oud en versleten. Ik heb gevonden waar u naar zoekt. De weg naar binnen ligt open. De dienares is onvoorzichtig geworden, en haar bescherming neemt af. We moeten snel zijn, volg mij!
* Asschen_sukar wisselde zijn gedachte uit met die van de draak. De draak steeg op. Na de inspanning van gisteren had ze honger, en moest jagen.
Asschen zou te voet volgen, als de ingang vrij lag was geen moeite te groot.
Gezeten op de rug van een imponerende draak sprak de aanvoerder enkele woorden alvorens vloekend op te stijgen. Vlug spoedde hij zich achter de snel bewegende draak aan door het dichste woud wat er voor hem lag.
Na een dolle ren wist Atrimar nog net uit het zicht van de aanvoerder, en de reuk van de draak zich te verstoppen en luisterde hij naar de discussie van de aanvoerder en zijn ondergeschikten.
Ik heb gevonden waar u naar zoekt. De weg naar binnen ligt open. De dienares is onvoorzichtig geworden, en haar bescherming neemt af. We moeten snel zijn, volg mij!
Verbaasd sluipt Atrimar achter hen aan ...
Ik verzink even in gedachten. De Nibin Dagr, die ons dagen achtereen uitputte lijkt in het geheel niet op deze strijd. We waren slechts met een kleine groep strijders, een groot deel was naar het zuiden getrokken na onrustbarende berichten uit het land van de Orthant Duin. De aanval van de zwarte ruiters kwam vanuit het niets.
Ik schrik op uit gedachten als ik een pijl rakelings lang mijn hoofd voel gaan. Ik kijk om en zie dat het vuur gedoofd is, de ondoden proberen weer aan te vallen en enkelen zijn al tot dichtbij genaderd.
Ik besluit weer terug te slaan en pak mijn boog. Ik schaar me naast de andere boogschutters. Velen zien er vermoeid uit, hebben misschien al dagen niet geslapen. Doorzetters zijn het allemaal, meer dan nodig in deze strijd.
"Velen van hen zouden goede strijders zijn" mompel ik, en ik pak mijn boog. Ik kijk neer over het slagveld en zie de chaos. Pijlen flitsen van mijn boog, doeltreffend, maar niet altijd fataal. Tegen magie is moeilijk vechten.
* De Knights kijken elkaar aan en vragen zich af wat de ondoden hier zouden moeten zoeken. Aan de andere kant kan een van Knights zich wel de twee mannen herinneren uit de taverne .. het gevecht , de verandering van de Valheru.
De Officier van de Knights kijkt nog een keer en roept dan naar de Kasteelmuur.
Twee mensen onderweg.. Laat ze door .
* Dan verdwijnen de Knights weer in de schaduwen als of ze opgelost zijn in het landschap.
Sttarrrt dddde ccceremonieeee
* De Liches begonnen met het zachtjes zingen van een magische rijm.
Beyond the Realms of Death
Lies beneath the Earth a Beast
and all is well
as he rots in hell
but he is soon to be released
In a myth made by man
He's dismissed but not deceased
and to the church he came
he saw he maimed
and pissed upon the Priest
(offtopic: even een stukje wicked senso of humor ertussendoor moet kunnen 
)
* Plotseling ontstond er een helder wit licht iets verderop in het gangenstelsel. Rutoras wees met zijn vinger en enkele Unlantazor elite strijders renden in de richting van het licht uit. Ze kwamen niet verder dan de hoek van de gang om daarna tot stof te vergaan. vlug schreeuwde de Rutoras wat orders en de overige Unlantazor die hem hadden vergezeld op deze missie kwamen in actie en stormden naar voren. Om de hoek verscheen een imponerende gedaante, een prachtige vrouw met een hoorn op haar voorhoofd en vergezeld van machtige vleugels.
Je Meester denkt zomaar alles te kunnen hier, maar ik ben nog immer de Vrouwe, aanschouw de aanwezigheid van een Godin
Dala mogeee dde Meestterrr je opetennnn, je benttt ttte laaat.
* De Rutoras sprong naar de verzegelde deur terwijl de gang door een immens fel en helder wit licht werd gevuld om hem heen krijsten de Liches het uit terwijl ze spontaan vlam vatten, de Unlantazors waren er al niet beter aan toe en vergingen tot stof. In een ultieme laatste poging raakte de Rutoras de deur aan, aan de andere zijde werd het beuken steeds heftiger en klonk een hoop kabaal. Hij had geluk de Liches hadden hun ritueel volbracht en hij ging als een phantoom door de deur heen.
* Dala liep kalm naar voren en bewoog ook door de deur, echter achter haar werd de deur weer verzegeld zoals het al eeuwen lang was geweest tot een moment geleden. wederom klonk er geschreeuw van achter de deur, maar ditmaal van strijd en gejammer. hoog boven het geluid uit klonk een heldere vrouwenstem die een rustig lied zong.
* Sendero leidt de strijdmacht door het bos tot ze aan de vlakte komen , de vlakte waar de geur van de dood te ruiken is..
* Na het gesprek met de ander vazal van de duistere meester, de Valheru, gaat hij er voor zorgen dat de bondgenoten van goede vastgepind blijven in dat kasteel terwijl de Valheru de taak van de meester uitvoerd.
dubbelpost voor de duidelijkheid
* De strijdmacht heeft in het bos allerlij oorlogsmachines gebouwd die nu tussen de bomen aan de bosrand taan en bijna zichtbaar zijn voor de mensen op de kasteelmuren..
* Sendero lacht en geeft het teken.
"Zeg me waar jullie leider is, ik zal helpen tot de onherroepelijke dood!" schreeuwde Forau, eenmaal eerder had hij zo geschreeuwd, in het circus van Flavius, toen hij zijn eerste geliefde onherroepelijk verloor. Hij had alle gladiatoren afgeslacht en zich overvloedig tegoed gedaan aan hun bloed. Hij dacht dat zijn dorst voor bloed en geweld over was na die afschuwelijke middag, kennelijk niet.
Een vrouw die op het plein aanwezig was wees geluidsloos naar de zuidkant van het kasteel en rende snel terug naar de hoek waar zij vandaan kwam, Forau lette niet verder op de vrouw of waar zij vandaan kwam, maar spoorde evenals Ruggiero zijn paard aan en trok zijn zwaard.
* De snelheid van het paard was bijna onvoorstelbaar, het vuur dat door Forau zijn aderen stroomde nog onvoorstelbaarder. Strijdlust welde in hem op, hij zoog de lucht om zich heen op als een schoorsteen de rook waaronder een groot vuur brand. Hij beklom de muur van het kasteel waar de orc's bijna over de rand kwamen. Ruggiero volgde Forau, zijn shasmir's hingen op zijn rug, twee net zoals in de vroege tijden. Ook hij was bloeddorstig, geen ander mens zou kunnen beamen hoe correct deze woordkeuze was, en verlangde naar de chaos van de strijd. Hij was er klaar voor. En terwijl Forau en Ruggiero over de muur keken naar de orc's die in golven bleven aanvallen gebaarde zij een oud gebaar naar elkaar en stortte zich in het strijdgewoel.
Forau draait zich verschrikt om. Een moment van twijfel en onachtzaamheid slaat toe, maar hij hersteld in dezelfde fractie. Zijn bloeddoorlopen ogen schieten vuur, op zoek naar de schutter.
Portier staat als een standbeeld, zijn lichaam heeft niet meer bewogen nadat hij de pijl losliet. Forau kijkt woest, zijn dodende blik kijkt Portier strak in de ogen. Portier laat langzaam zijn boog zakken. Nadat hij de woorden van Forau had opgevangen twijfelde hij geen moment. Het leven van de heer die hij nu moest beschermen liep gevaar, het zou de beslissing van de strijd kunnen betekenen.
Met luide stem schreeuwt Portier over de binnenplaats enkele elfse woorden. Forau probeerd ze te begrijpen, maar slaagt er niet in. Hij is op zoek naar wraak, en zoekt naar mogelijkheden om te ontsnappen. Zijn blik vliegt over de muur op zoek naar zijn oorspronkelijke slachtoffer.
Als hij terugkijkt is Portier verdwenen. Alsof hij er nooit is geweest.
* Het gevaar van Forau bezorgt me, maar na zijn bijrijder te hebben gedood was er iets wat mij deed verstijven. Ik meende iets te horen, een bekend geluid, het kan haast niet, maar het klonk zo duidelijk. Nu ik een aantal mensen op de muur heb gevraagd Forau in de gaten te houden ren ik naar beneden de trap af. Ik spring langs allerlei obstakels en vlieg tussen hordes mensen door. Met een noodvaart ren ik een andere trap op, ren naar boven en stop bij de kantelen. Ik kijk naar het gevaar, enkele orks lopen beneden bij de muren maar deze worden belaagd door de aanwezige strijders boven op de muur. Ik staar in de verte op zoek naar iets. Ver weg kijkt de elf Het kinderrijmpje vervliegt in zijn gedachten. Hij ziet niets, zou het dan toch niet? Was het mijn verbeelding? Ik staar in de verte en plots stokt mijn adem. Daar was het weer, zeker weten. Zou het dan echt? Een blijdschapsschreeuw ontsnapt mijn mond. Enkele strijders kijken verbaast op, verwonderd wat de nieuwe elf bedacht heeft.
Scherp als een vogeldier
Als de arend zichzelf
Hij ziet ver van hier
Met grote stappen ren ik naar beneden, ik ren naar een kleine poort in de muur en praat een moment met de wachters. Ze knikken instemmend en ik spreek een oude elfenspreuk. Als ik door de deur verdwijn vervlieg ik vrijwel onmiddelijk in een groene gloed. De wachters kijken elkaar een moment verbaast aan, maar de orders van de elf waren duidelijk.
* Dan komen de drums op gang, zware ritmische dreunen klinken over de vlakte. De bomen wijken uiteen en uit hte bos komen de Torens gerold, Zware houten torens met stormrammen voorop en een boogschutters plateau boven op. Onstopbaar rollen ze naar het kasteel toe onderweg hun eigen lijken vermorzelend.
* Nog meer lawaai is er te horen vanuit de bosrand als de grote katapulten hun lading stenen afschieten richting de kasteelmuur. Gejuig en geschreeuw is te horen als de stenen in de muur slaan.
* Op het teken van Sendero stormen de Orc's en andere krijgers het bos uit onder het roepen van bloedstollende kreten en vallen aan.
De tweede aanval is begonnen.
"Is het dan ooit opgehouden."
"Misschien, nee nooit helemaal. Het herhaalt zich keer op keer en wij kunnen niets doen om het tij te keren."
"Ik denk ook niet dat een van ons de behoefte heeft om in te grijpen in deze zaken. We winnen er niets mee. Voorlopig kijken we toe. Informatie is altijd belangrijk geweest voor ons en voor anderen. Ik denk dat we er verstandig aan doen om dit keer niet te snel te handelen. Dit keer hebben we geleerd van onze fouten. We zijn bijna schoongewassen, bijna zijn onze zonden vergeten."
"Moeten we wachten tot we zijn vergeten?"
"Nee, niets moet. Maar we hebben onze keuze gemaakt toen we terugkwamen. We doen er goed aan om dit keer door te zetten met hetgeen er op de planning staat."
"Denk je dat ze ons gezien hebben?"
"Ik denk van wel."
"Het is tijd om te vertrekken. We komen terug als het tijd is om terug te komen. Dit tijdperk van wonderen is nog niet afgelopen, het is jong en onbezonnen. "
"Goden staan boven dit soort zaken. "
"Goden zijn een gevaar, we erkennen hun bestaan omdat ze een noodzakelijk kwaad zijn. Hebben wij een substituut nodig voor een verantwoordelijke entiteit in onze levens? Erkennen we onze volwassenheid en verantwoordelijkheid in deze wereld van vlees? We behoeven geen goden meer om ons te leiden naar waar wij willen dat ze ons heen leiden. We gaan onze eigen weg en kiezen onze eigen daden met gebruik van ons zelfstandig functionerend brein. We gaan niet mee met de stroom, we kiezen ons eigen lot. Geschonken antwoorden zijn als een gezwel op onze soort, ze brengen niets nieuws en brengen geen ervaring. Ze scheppen een patroon van verwachtingen en begrenzingen in een grenzeloos bestaan. Wij verkrijgen onze antwoorden door de lessen die we zelf creeren en de beproevingen die wij zelf ondergaan. Zoek en ontdek, onderga de emoties die anderen je opleggen. Ontdek de wereld van de verbanden, door ze zelf aan te gaan en ondergaan."
" Zoek vrijheid en je vind beperkingen, zoek discipline en je vind je vrijheid."
"We weten dat ze kijken en luisteren, dat is waarom we dit gesprek in de eerste instantie voerden. We hebben onze kant gekozen en onze rol zal voor ons worden gekozen. We gaan, in alle stilte, terwijl het gekletter van wapenen, het geschreeuw van soldaten en het sijpelen van bloed onze passen verhuld in de nacht. Dit is gewoon."
Boogschutters doen hun best maar moeten steeds in dekking voor de stenen die uit de lucht vallen en voor vijandelijke pijlen. Meer en meer boogschutters melden zich in de ziekenboeg voor behandeling en het aantal lichamen in het mortuarium stapelt zich ook gestadig op.
De strijd is afmattend en de vijandelijke torens blijven maar doorrollen.
Nu Atrimar weg is, De strijder van Tawar, Portier verdwenen is en de Questor nog niet bij zinnen is , moet Hij het tot zolang met Ruggiero en Forau vol zien te houden.
De poort is zodanig stevig dat de aanvallers het puur op de muur voorzien hebben , de eerste enterhaken en ladders zijn er tegen aan gezet en met veel inspanning en bloedverlies krijgen de verdedigers het voorelkaar om de eerste run af te slaan. Even nahijgend bekijken de verdedigers het slagveld en zien dat de torens nog steeds gestaag naderen.
Lord Dreamer geeft het sein dat vrouwen en kinderen als ze het willen via de noordkant het kasteel kunnen verlaten en naar het dorp kunnen vluchten waar ze hopelijk bescherming en onderdak kunnen vinden. Vastberaden trekt hij nu ook z'n zwaard en gaat de muur op. inmiddels zijn de normale soldaten allemaal op de muur.. en nemen ze de plaatsen in van de gevalle boogschutters.
De strijd gaat door.. De slag om de Muur is in hevigheid bezig
* In de tussentijd bidden de priesters in de kleine kapel om hulp bij de goden, hopelijk horen ze de gebeden en komt er hulp om het kasteel te ontzetten. Hun broeders in de ziekenboeg doen wat ze kunnen om de gewonden op te knappen maar het zijn er zo veel. De muur is nog steeds in onze handen, maar de torens zijn in aantocht.
verbeten en vastberaden vechten de verdedigers door.
* Hoofdschuddend neemt Phoenixx de situatie in zich op.
De chaos op het uitgestrekte veld voor Lord Dreamers Kasteel.
Eén bloedige moddermassa doorspekt met rondslingerende lichaamsdelen met daar tussen door dwalende, nog min of meer intakte lichamen die nog niet doorhebben dat zij reeds geruime tijd geleden het leven hebben verloren.
Welhaast middeleeuwse bestormingsapparaten rollen onverbiddelijk naar het kasteel dat overduidelijk in verdedigende stelling is gebracht.
Een grote horde met "verse" orcs bestormen de muren
Met nog slechts (relatief) lichte beschadigingen staat het kasteel ogenschijnlijk ongenaakbaar in de vlakte, maar voor hoe lang?
Een gemene grijns krult haar mondhoeken, laat haar felgroene ogen fonkelen.
"Een dame storen als ze zich in totale afzondering heeft teruggetrokken is niet de meest verstandige aktie die je je kan bedenken... Ze opent haar geest voor de aanwezige krachten en schat ze op hun waarde.
Geloof me... dit kan maar beter belangrijk zijn!", * fluistert ze tegen de bomen om haar heen.
Haar ogen twinkelen vrolijk.
Het is zo schattig om te zien hoe alles en iedereen zich verzamelt tegen het zogenaamde "kwaad".
Zouden ze nu echt geloven dat de "Naamloze" ook maar enigszins onder de indruk zal zijn van hun pogingen?
Phoenixx schaterlacht... de sufferds!
Maar haar gelach verstilt echter als ze zich bedenkt wat haar aandeel in dit geheel zal moeten zijn.
In het kasteel bevinden zich personen die ze zich nog van vroeger kan herinneren.
Bar_de_Grey en Forau... ach, die kent ze niet en laten haar dan ook koud.
Maar ze voelt sterk de aanwezigheid van Lord Dreamer en Atrimar.
Het lijkt alsof een steenkoude hand zich sluit om haar hart.
Snel schudt ze de onaangename gedachten van zich af.
Het is per slot van rekening niet haar fout dat zij zich tegen de grote meester hebben gekeerd.
Iedereen is verantwoordelijk voor zijn of haar eigen keuzes en de gevolgen zal men dan ook moeten accepteren.
Of die nou prettig zijn of niet.
"En of dit belangrijk is! In naam van de "Naamloze": er is werk aan de winkel!"
* Statig daalt Phoenixx de heuvel af, op weg naar het kamp van Valheru.
Los!
* De welp die was toegewezen om de hendel over te halen liet de hendel los en de catapult werd afgevuurd. De stenen vuurbal met welp schoot met een enorme vaart door de lucht. De welp liet nog een laatste schreeuw horen. Ozar had zijn autoriteit weer voor even doen gelden en keek triomfantelijk neer op de nog jonge welpen die verschrikt vliegensvlug een nieuwe steen pakten. De steen met de orcenwelp kwam op de kasteelmuur af. Hier en daar gade geslagen door verbaasde strijders. Met een grote Thud kwam het gevaarte neer op de binnenplaats en viel neer op een van de gebouwen van de stallen. De welp sloeg te pletter op het dak, maar de steen ging er dwars door heen en belandde op de hooiberg vlak naast de slapende Questor.
Brand!, brand in de stallen.
* Vlug werd er een rij gevormd van mensen, burgers en soldaten. Vanaf de waterput werden emmers gevuld met water en werd het blussysteem in gang gezet, iedereen hielp mee want brand in het kasteel was erg gevaarlijk en moest zo snel mogelijk worden geblust. Maar het vuur greep mede vanwege het hooi razendsnel om zich heen. De stallenjongens renden met gevaar voor eigen leven naar binnen om de dieren los te laten en in veiligheid te brengen. Enkele paarden kwamen luid hinnikend de stallen uitgerend. De rookontwikkeling was al immens. Plotseling kwamen er een paar proestende gedaantes uit de rook tevoorschijn. Een Kjeldoran GuardCaptain beval enkele van zijn guards om zich te ontfermen over de dappere staljongens. Hijzelf ondersteunde een oude man, die net bezig was in zijn ogen te wrijven. De Guardscaptain keek een beetje verbaasd en duwde hem voorzichtig naar voren weg van de vuurzee.
Vergeef me beste man, maar ik moet U in veiligheid brengen, er is kans dat het gebouw gaat instorten. U heeft geluk gehad, U had zich wel kunnen verwonden.
Geeft niets Kapitein, mijn tijd is nog niet gekomen, de kwade Meester krijgt me zomaar niet klein.
* Nu pas had de Kapitein door dat hij de Questor voor zich had. Hij schudde hem de hand.
Blij dat U weer bij ons bent heer. We kunnen wel enige hulp gebruiken.
* Bar_the_Grey keek plotseling verschrikt achterom naar de brandende stallen. Het boek. Dat lag nog in de stallen. Dus de kwade Meester had toch zijn zin gekregen. De Questor had geen moment om erover te treuren, vlug wendde hij zijn gezicht weer naar de Kapitein.
Open de poort aan de Noordkant.
Maar Heer, de tweede aanval is in volle gang!
Geen gemaar, het is tijd voor een uitval, we hebben een break nodig anders vallen de muren in korte tijd, de vijand staat op het punt om haar magie los te laten.
* Lord Dreamer is inmiddels op de hoogte gesteld van het ontwaken van de Questor en komt aangelopen.
Questor het doet me deugd U weer gezond en wel terug te zien.
Mijn Heer, ik sta ter uwen beschikking. Ik ben nog niet afgeschreven.
* De twee mannen kijken elkaar een moment serieus aan en schieten in de lach, en schudden elkaars handen.
Rijdt U mee Heer, het is tijd voor een uitval. Een verrassingsaanval van de achterzijde van onze vijand kan elk moment in gang worden gezet en door nu een uitval te wagen slaan we van beide kanten toe, hopelijk ernstige schade toe te brengen aan de vijandelijke troepen.
* Vanuit de kleine menigte om de Questor en Lord Dreamer heen stapt een vechter naar voren, het is Daron.
Ik rijdt met U mee!
Hij neemt een soldaat van ongeveer zijn postuur mee naar binnen en ze kleden zich om. Met behulp van wat magie lijkt het net of de soldaat Lord Dreamer is geworden. "De LD wannebe" krijgt z'n opdrachten mee en gaat naar buiten.
Daar verzamelt hij de Lansiers en iedereen die mee wil en ze vertrekken door de noorderpoort. Als iedereen weg is komt Lord Dreamer weer te voorschijn.
* Hij gaat de muur op en loopt alle mense langs, eerst verwonderd en daarna vol trots omdat hun heer niet "vlucht" maar samen met hun op de muur staat. Zo wachten ze de aankomst van de torens bij de muur af.
Dan hoort hij een zachte, bekende stem.
Hij sluipt oin de richting van het geluid terwijl zijn hart sneller begint te kloppen. Het is voor zijn gevoel eeuwen geleden geweest dat hij die stem hoorde, en het lichaam voelde dat erbij past. Vanachter een grote verkoolde boomstronk kijkt Atrimar en ziet Phoenixx in gedachten verzonken in de bossen staren. Verward door gevoelens vanb herkenning en verbazing besluit Atrimar zijn sluiptoch voort te zetten, met de Vuurvogel als zijn prooi.
Ondertussen een stuk verderop bij een heuvelrug met goed uitzicht op het kasteel, stonden de Liches bijeen. Ze hadden hun voorbereidingen getroffen en waren met velen. Ook enkele Arch Magiers waren onder hun midden. Vanaf deze plek zouden ze verschrikelijke magische krachten loslaten op het kasteel. Met genoeg kracht om de magische verdedigingsgordel om het kasteel te testen. De Liches lieten hun eerste aanval los, magische vuurballen schoten uit hun vingers en ontploften met veel kabaal op een onzichtbaar schild kapot. Vanuit de reeds aanwezige strijders klonk een luid gejuich op. Ator-Okh, hoofd der magiers keek tevreden neer op het slagveld. De val was gezet. Het was nu afwachten op de reactie van de tegenstander.
Ozar dirigeerde een nieuwe katapultaanval toen hij instinctief merkte dat er iets niet klopte, net op tijd dook hij ineen toen een regen van pijlen op hem en zijn crew neerkwam. De welpjes zouden geen nieuwe morgen meer meemaken. Ozar zelf werd door een pijl in zijn schouder getroffen en besloot dat het beter was om geniepig weg te kruipen naar een veilige plek. Langs hem een kwam begeleid door hoorngeschal de cavalerie van de Grijze Raad voorbij, de Centaurs. Ze zaaiden pakiek onder de achterhoede van de vijand en schoten hun pijlen met grote snelheid af op de vijandelijke troepen. Achter hen betraden de Quatoluchs, Golems en Treants het slagveld. Met hun machtige armen sloegen ze naar alles wat nog bewoog. Op hetzelfde moment werd de noordpoort van het kasteel geopend en verschenen de Lansiers geleid door enkel Helden ten tonele voor een uitbraaksaanval. De orcs aangevallen van twee kanten, begonnen te wankelen op hun benen en stonden op punt van te breken om te vluchten. De overwinning was nabij zo leek het.
Ator-Okh wreef in zijn handen het plan had gewerkt. Hij gaf met een gebaar het sein aan zijn Liches. Vanuit het niets ontstonden er vijf gates in een stervorm van elkaar gescheiden. Uit de gates kwamen nieuwe verse troepen die met luid gejuich werden verwelkomt door hun strijdbroeders.
Opeens werd Ator-Okh en zijn Liches en Arch magiers belaagd door een aanval van electrische stralen en vuurballen. De Grijze Raad viel hun aan. Om hem heen vielen de eerste Liches ter aarde. tussen de 30tal leden van de Grijze Raad ontwaardde hij een vrouw, Shagra. Hij stapte vol overtuiging op haar af en ging net als zijn getrouwen het magische duel aan. De Heuvelrug werd nu beheerst door magische aanvallen over en weer.
op het slagveld waren de Centaurs nu ingesloten en schoten nog fanatieker hun pijlen af, maar paniek stond af te lezen op hun gezichten. Ze waren gedoemd te sterven. Als een stormvloed werden ze overspoeld en werden meedogenloos neergehakt door bloedorstige demonen, orcs, ondoden en ander gespuis.
De Lansiers probeerden de Centaurs te ontzetten, maar de tegenstand was te hevig, ze kwamen er niet door.
De Centaurs niet echt bedreven in het man tot man gevecht waren in een mum van tijd verslagen. Er waren geen overlevenden, de gewonden werden ter plekke afgemaakt een gruwelijke dood. DeOvergebleven Quatoluchs, Golums en Treants probeerden uit alle macht contact te krijgen met de Lansiers, dit lukte uiteindelijk na veel moeite en met veel slachtoffers onderweg tot gevolg. Gezamelijk bliezen ze de aftocht. Het Leger van de Grijze Raad had jammerlijk gefaald.
Ator-Okh had al twee magische aanvallen ingezet op Shagra. Maar ze kwam op hem afgelopen alsof de magie geen effect op haar had. Te laat had hij door wie ze werkelijk was, het moment waarop ze met haar blote handen zijn nek brak. De Grijze Raad kwam als overwinnaar uit het magische tweegevecht tevoorschijn. Maar tot welke prijs? De gedode Liches werden van hun hoofd ontdaan zodat voor eens en altijd aan hun bestaan een einde was gekomen. Shagra overkeek de situatie een moment. Toen er op enkele meters van haar een portaal verscheen.
Raadsleden, volg me!
* Een voor een stapten de leden van de Grijze Raad de portaal in die na de laatste persoon weer verdween.
De trotse Lansiers hadden geen enkele kans in man tegen man gevechten, daar zijn andere troepen voor. Hun bedoeling was puur aanvallen en doorbreken naar de vrijheid zodat het vijandelijke leger in het midden zou komen te liggen.
Helaas mocht het niet zo zijn, gelukkig konden ze nog terug naar het kasteel. Daar kunnen ze hergroeperen en op ademkomen terwijl de vijand de kasteel muur steeds dichterbij nadert met de torens.
Ze wendt alle mogelijkheden die ze ter beschikking heeft aan om een goed beeld van de chaotische situatie op dit deel van het Eiland te krijgen. Ze snuffelt aan de lucht, tast de energiebanen af, houdt haar oren gespitst en speurt met scherpe blik de omgeving af. Phoenixx heeft àlles onder controle - werkelijk níets ontgaat haar, denkt ze arrogant.
Als zij zich aan de Valheru aanbiedt - nou ja, haar hulp dan natuurlijk! - zal de waagschaal in luttele ogenblikken in hun voordeel doorslaan en zal de Vuurvogel heersen naast de Drakenrijder... Een zelfvoldane glimlach siert haar gezicht.
Opeens schrikt ze op uit haar dagdromen... iemand probeert haar te volgen. Als ze zich wat minder zou hebben verloren in haar toekomstfantasiën en wat meer aandacht zou hebben besteed aan de informatie die haar zintuigen aan haar hersenen probeerden door te geven, zou ze al een half uur eerder hebben gemerkt dat iemand haar had opgemerkt en achter haar aan kwam. Maar goed, inmiddels was ze zich er dan toch van bewust geworden.
Goedkeurend glimlacht ze, hij is goed, erg goed! Nauwelijks maakt hij geluid en slechts heel af en toe komt hij in een verkeerde positie ten opzichte van de wind en haar en prikkelt zijn geur haar neus. De glimlach verdwijnt echter als ze zich bedenkt hoe moeilijk het zal worden Atrimar af te schudden. Terugdenkend aan wat zich vroeger - toen zij nog een onschuldig vuurvogeltje was - heeft afgespeeld, twijfelt ze even. Zou ze...
Zonder dat er zelfs maar een bliksemflits te zien is geweest, doet een geweldige donderslag de heuvel trillen. Phoenixx' hart slaat een slag over en ze buigt nederig haar hoofd voor de "Naamloze" die (volkomen terecht natuurlijk!) haar dwaling corrigeerde.
Fluisterstil vervolgt ze haar tocht naar de troepen van het duister, hopend door de dekking van de donderslag Atrimar te zijn kwijtgeraakt. Gesterkt door de duistere meester zou ze hem moeten kunnen weerstaan, maar als ze hem naar de Valheru zou leiden zouden zich vervelende complicaties kunnen voordoen.
De lichés op de heuvelrug zouden haar ongetwijfeld kunnen zeggen waar zij de Valheru kan vinden. Door hun magische aanvallen op Het Kasteel was hun positie makkelijk af te leiden. Tè makkelijk eigenlijk... dat deel van de heuvelrug sidderde als het ware van de magie. Zachtjes sloop ze naderbij, tot plotsklaps alle magie was verdwenen. Angstig ging Phoenixx voort en bereikte de plek waar de Lichés waren. Ze slikt als ze ziet hoe de vele Lichés en zelfs een aantal Arch Magiërs zijn gedood... definitief gedood...
De tijd dringt, ze moet de Valheru vinden voor de kracht van het Goede de overhand krijgt!
Gestaag rollen ze door. Binnen in de torens zitten de orcs en ander gespuis dicht opeen gepakt te wachten tot de verbinding met de muur is gelegd.
* Dan is het zover. De toren rammen de muur en de luiken gaan open, valbruggen verbinden de torens met de muur en de orc stormen eruit. Zware gevechten breken uit op de muur als de overvallers voet proberen te krijgen op de muur.
Hun opdracht is duidelijk ze mogen niet falen.
* Nu de vijandelijke boogschutters op de muur wel wat anders te doen hebben dan zich te bekommeren om de krijgers die over het veld aan komen. stromen de aanvallers massaal uit de bebossing en vleigen de enterhaken de verdedigers om de oren. ook goblins en trollen stormen mee. Met vernuftige schietapparaten schieten de goblins de enterhaken over de muur.
* Aan de voet van de muur staat een grote grottrol met z'n met ijzerbeslagen knots op de poort in te beuken. De poort kraakt maar buigt voorals nog voor geen centimeter mee. De Trol beukt gestaag door. Nog meer Goblins komen aangelopen met lange ladders die tegen de muur worden gezet en waarlangs de Mogg Raiders de muur beklimmen. met hun kromzwaarden Bestormen ze schreeuwend de verdedigers die alle moeite hebben zichzelf in leven te houden.
* Sendero ziet het schouwspel aan. Grijzend ziet hij hoe de torens tegen de muur beuken en hun lading krijgers de muur op spugen. Z'n duistere strijders zwermen uit vanuit het bos over de vlakte naar de muur, waar een hevig zwaar gevecht aande gang is tussen de aanvallende strijdkrachten van Sendero, De Valheru en dat alles onder Het oog van de Meester. Een donderslag breekt Sendero's mijmeringen. Z'n hand vliegt semi automatisch naar z'n zijde waar z'n zwaard hangt. Hij draait zich om en ziet een roodharige jonge vrouw in een gehavande pij, die hem aankijkt en direct hoort hij de vraag. Waar is de Valheru ?
* Sendero voelt (blijkbaar door een duwtje van de Meester), dat de vrouw aan zijn kant staat en wijst haar de weg naar de Taveerne de steigerende pony.
Dan houdt hij zich weer bezig met de strijd op de muur en stuurt z'n Exavator op weg naar de muur. Het ding is gemaakt door de goblins en moet de weg door de poort vrijmaken voor de vloedgolf van krijgers.
De slag om de muur gaat verder.
Tijdens de luide klap van de donderslag wist Atrimar op korte afstand van haar te blijven en pakte hij vorozichtig zijn boog en legde hij er een pijl op aan.
Op gegeven moment dringt het tot Atrimar door dat alle gevoel van magie in deze buurt hier verdwenen is. Zachtjes in zichzlef grinnikend probeert hij dichterbij te komen, want zonder magie is hij beter toegespitst op de situatie dan zij. Walgend sluipt hij langs de dode lichés en houdt hij Phoenixx in het zicht. Ondanks dat hij kan voelen dat zij zijn aanwezigheid heeft bemerkt kan zij zich er niet toe brengen om terug te keren en verslag uit te brengen.
We hebben gedaan wat we konden Questor, maar het was een val gezet door de vijand en we liepen er nietsvermoedend in. Wat kunnen we nu doen om de gevallenen te wreken? Zeg het me en ik geef U mijn zwaard als hulp.
* Bar_the_Grey keek Daron aan en bij het zien van zoveel vastberadenheid kreeg hij ter plekke een ingeving.
Kom mee! Ik heb een idee.
* Sendero knikt instemmend en Phoenixx schenkt hem een zwoele glimlach.
"Heel vriendelijk bedankt voor de informatie. Maar als ik zo brutaal mag zijn, zou ik u graag om een gunst vragen."
* De guerilla-strijder kijkt haar ongeduldig aan. Ziet ze niet dat hij bezig is met belangrijke dingen? Laat die juffer fijn een padvindertje zoeken om haar de weg te wijzen en echte mannen het echte werk laten uitvoeren! Maar toch blijft hij zo beleefd mogelijk:
"Wat dan, moppie?"
* Niet gecharmeerd van een dergelijke aanspreektitel werpt ze de man een vuile blik toe.
"Heer,"* het woord druipt werkelijk van het sarcasme, "Ik heb het vermoeden dat ik word gevolgd. Breedgeschouderde man, lang haar - vermoedelijk in een paardestaart bijeengebonden - rossige baardgroei. Zou u enkele van uw manschappen kunnen missen om hem van mijn rug te krijgen? Maar... doe hem geen kwaad... u weet vast wel iets te bedenken om zijn aandacht van mij af te leiden.
"'Tuurlijk... wat jij wilt hoor...", * mompelt Sendero als hij ongeïnteresseerd zijn schouders ophaalt. Hij stelt echter wel een groepje koene strijders aan om Phoenixx te verlossen van haar 'stalker' en zij ongehinderd op weg kan naar de Taveerne.
Vijanden op de muur.... * Is het overal te horen. Mannen worden afgeslacht en vernietigd in de eerste minuten van de strijd. Verbeten vechten de overblijvers terug. Hulptroepen van het verslagen ontzettings leger stormen de muur op om een handje te helpen. De Boogschutters gaan de muur af om vanaf de binnenplaats beneden vijanden van de muur af te schieten en de reguliere strijders meer ruimte te geven om te vechten. De poortwachters slepen constant nieuwe planken aan om de scheuren in de poort te reparen. Een van hun ziet een glimp van de Grottrol aan de anderkant en trekt bleek weg.
Kan iemand wat aan die dikke trol aan de andere kant van de poort doen. * Roept hij heldhaftig. Vervolgens zakt hij inelkaar, getroffen door een pijl die uit een groepje goblins is gekomen die zich met enterhaken en laders toegang tot de muur hebben verschaft. Een groep piekeniers stormt heldhaftig schreeuwend naar de nieuwe vijanden toe en dwingt ze terug, de kleine goblins aan hun pieken spietsend. Een paar bedienden rennen de muur op met een ketel kokende soep die aangebrand was en gooien die over de Grottrol beneden heen, dan maken ze dat ze weg komen uit het strijdgewoel. Een paar piekeniers kijken de bediende grijnzend en hoofdschuddend na. Het moreel onder de troepen wordt door dit soort kleine acties alleen maar groter. De vijand trekt op en heeft een stuk van de muur stevig in handen, Delen van de torens worden gebruikt om een permanente doorgang te creeren naar de grond beneden, zodat de vijandelijke strijders makkelijker de muur op kunnen komen. Lord Dreamer staat in tussen samen met een groep veteranen boven op de muur een groep Orcs die uit een toren kwam aangerend, vakmatig aan gort te hakken. botten versplinterd. Z'n zwaard zingt door bot en pezen. Hij geeft een teken en de Pretorian Guards, die zich nog steeds afzijdig hebben moeten houden mogen eindelijk hun eeuwenoude kunst van strijden tegen een overmacht laten zien. Geordend stromen ze van af de binnen plaats de muur op. Alles aan vijandelijk gespuis op hun weg weghakkend, ondertussen worden hun eigen doden en gewonden snel afgevoerd zonder dat ze een belemmering kunnen vormen voor de verdedigers. Snel is de muur schoongeveegd op één stuk na wat de aanvallers steving in handen hebben. Boogschutters vuren pijl naar pijl richting het vijandelijke deel van de muur. kreten van pijn zijn het antwoord. De verdedigers krijgen het op dit moment niet voor elkaar om de aanvallers te verdrijven, maar hebben de stormloop op de muur wel tot stilstandgebracht. Ook de verdedigers moeten zich in dekking begeven omdat een vijandelijke groep goblin boogschutters de muur heeft beklommen en vanuit dat gedeelte de verdedigers onder vuur neemt. Lord Dreamer verzamelt z'n officieren en bijeengekomen helden voor overleg.
* Hij vloekt als hij ziet hoe z'n grottrol (de enige die hij kon dwingen mee te komen) krijsend neer ziet gaan onder een ketel hete vloeistof. Wat een lomp beest is het ook. Hij kijkt naar achter naar de goblin constructeurs en stuurt ze op weg om een mobiele stormram de poort te laten beslechten.
* De goblins gaan met de Stormram op weg samen met een hoop hout en constructeurs om positie op de muur te verstevigen en de poort te kraken zodat de krijgers de poort kunnen gebruiken voor hun inval.
* Dan wordt hij afgeleid door de roodharige vrouw. bijna snauwend vraagt hij wat ze wil.
Achtervolger, ohw die... maak je niet druk ...
* Sendero stuurt een groep halfmannen het bos in om de achtervolger onschadelijk te maken of in iedergeval te zorgen dat hij stopt met de achtervolging. Daarna gaat hij verder met de plannen om de muur helemaal in te nemen en door te stoten het eigenlijke kasteel zelf in. En dan vooral de weg naar de kerkers er onder.
De slag om de muur gaat verder.
* Ondertussen hebben de Halfmannen de achtervolger gevonden. Het blijkt een stevig gebouwde gevaarlijke strijder te zijn met een vreemd uitziend formidabel zwaard, waar hij ook nog mee overweg kan.
De halfmannen krijgen he niet voor elkaar om de strijder te doden maar een boogschutter heeft kans gezien de strijder met een schampschot toch licht te verwonden. En de strijder verdwijnt het bos in richting het kasteel.
* De dame met het rode haar is dan al verdwenen naar waar ze heen moest. Snel wissen de overgebleven halfmannen haar sporen uit zodat ze niet meer terug te vinden zijn. Het gevecht met de vijandelijke krijger heeft hun toch een behoorlijk aantal doden en gewonden op geleverd. Voldaan mar toch met respect voor de krijger gaan de halfmannen terug naar het kamp. De missie is met succes uitgevoerd.
* Sendero is tevreden en zo ook de meester hoopt hij.
"Is dit wat we willen? Als we te dichtbij komen kunnen we misschien nooit meer terug?"
"Dit is wat we willen, dit is het meest tactische, we zijn hier om te doen wat we moeten doen. We lopen dit keer geen gevaar. We zijn zoveel anders dan deze soldaten, strijders, wezens. Dit is de meest ideale situatie om in te belanden voor ons. Kijk en zie hoe het een keerpunt in hun jonge geschiedenis is.
Het maakt weinig uit wiens kant we kiezen, we zijn hier voor degenen die onze hulp willen. We zijn hier om invloed uit te oefenen op de uitkomst van dit samenzijn."
"Proef ik enige nieuwsgierigheid? Een verlangen op je tong om te zien wat de toekomst te bieden heeft? We zijn oud en jij voelt de behoefte om je in jong gedrag onder te dompelen. Opmerkelijk, we maken er notitie van."
"Willen jullie beweren dat jullie niet dezelfde behoeftes hebben? Kunnen jullie er voor uitkomen wat er speelt in die holle leegte van je hart en wezen? Dit is wat we allemaal willen."
"We hebben alle tijd van de wereld."
"Nu wachten we af tot ze naar ons komen."
* Het genootschap bewandelt de geschiedenis-in-wording en geniet van het moment. Het is een bittere lucht die ze inhaleren, maar het voelt aan alsof ze worden hergeboren in een nieuw onzeker tijdperk. Klaar om vol te stromen met een nieuwe wereld, en niet angstig om de wereld weer te verlaten als het hen uitkomt.
Individueel waren ze in hun tijdperken verwarrende grootsheden vol potentie, in dit tijdperk zijn ze nieuw en oud tegelijkertijd. Ze zijn moe. Ze wachten te lang. Ze weten wat ze gaan doen in welk scenario ook werkelijkheid word.
Een van de officieren komt terug van het crisisberaad met Lord Dreamer en geeft de nieuwe orders door. De vijand moet van de muur af kosten wat het kost. Er is afgesproken dat de boogschutters een spervuur aan pijlen gaat verzorgen waaronder de Pretorian Guards de bestorming kunnen uitvoeren.
Na dat alle Guards op de hoogte zijn, geeft de officier het teken aan de boogschutters. Pijl na pijl vliegt richting het vijandelijke gedeelte van de muur. De Orcs , Goblins en andere troepen duiken ineen onder de golf van pijlen. Dat klinkt de wel bekende en gevreesde hoorn van de Pretorian Guards en strijd vangt aan.
De Pretorian Guards stormen onder dekking van de pijlenregen en hun eigen karakteristieke rechthoekige schilden naar de plaats waar de vijand zich ophoudt. Man tegen man gevechten breken uit als de Pretorian Guards door de verdedigende stelling breken en zich op de vijand storten. De verliezen zijn zwaar, maar ze geven niet op.
Ze weten het voorelkaar te krijgen dat de vijand zich nog maar kan concentreren rond twee torens terwijl de andere torens snel in brandt worden gestoken en worden vernietigd. Dan klinkt nogmaals de hoorn en trekken de overgebleven Pretorian Guards zich terug naar de laatste verdedigings linie op de muur die nu weer voor het grootste gedeelte in handen is van de verdedigers.
Verplegers en magiers buigen zich over de gewonden en proberen die zo goed als het kan te helen. De doden worden eervol bijgelegt in het al overvolle mortuarium. Lord Dreamer is tevreden.. Z'n Elite troep heeft zich weer eens bewezen. De vijand is grotendeels terug gedreven op de muur. Het wachten is nu op de volgende stap en op hulp. Hulp die zo hard nodig is maar die oh zo moeilijk is te krijgen.
Gegroet, mijn naam is Illidan. Ik heb deze man opgepikt vanuit de Tarag of Aegas. Hij heeft dringend hulp nodig. We moeten voort maken, voor deze strijder zijn laatste adem uitblaast.
* De wachters laten mij door en verwijzen mij naar het hopitaal. In het hospitaal is het druk. Veel gewonden zijn gevallen in de strijd om de muur. Er komt een arts aangesneld die portier onmiddelijk herkent. Het is de arts waaraan portier zijn kruidenmengsel ter beschikking heeft gesteld. De arts kijkt mij bezorgt aan, maar ik stel hem gerust.
Wees gerust, hij komt er wel bovenop. Ik zal mijn magie aanwenden om hem snel te laten beteren. U moet mij snel een bed verschaffen.
* De arts klinkt instemmend. Hij loopt weg en komt binnen de minuut terug met de mededeling dat hij een bed klaar heeft staan. Ik draag portier richting het bed en leg hem daar ter ruste. Ik grijp in mijn buidel en haal een soortgelijk kruid tevoorschijn dat portier al eerder aan de arts had laten zien. Snel en vakkundig behandel ik portier. Na de behandeling houd ik mijn hand op het voorhoofd van portier en prevel enkele woorden. Mijn hand gloeit op, maar er is geen directe verbetering te zien bij portier.
Laat hem zo liggen, over een half etmaal zal ik wederkeren en zal hij behoorlijk gebeterd zijn. Mocht hij voor die tijd al bij kennis komen, geef hem wat te drinken uit deze fles.
* Nadat ik de arts een drinkfles heeft overhandigd kijkt ik de arts vragend aan. De arts knikt begrijpend en ik loop het hospitaal uit. Op het plein zie ik een strijder staan. Zijn uitstraling is enorm, hij moet het zijn. Ik loop op hem af en de strijder draait zich om.
- "Gegroet, ik heb u hier nog niet eerder gezien heer. Geef mij kennis van uw identiteit en uw achtergrond."
Heer, het is mij een eer u hier te zien. Ik ben blij dat u het kasteel niet verlaten heeft, uw steun aan de manschappen is enorm. Laat ik mij voorstellen. Ik ben Illidan, Illidan the Green, magiër van elfse afkomst. Ik heb gezien hoe portier zijn oude strijdgenoten ontmoette, maar ik was reeds op de hoogte van de macht van het kwaad waarin zij verkeerden. Portier is voor de keuze gesteld, maar niet gezwicht. Hij is aangevallen door de anderen, die dichtbij het strijdveld volledig in de macht van het kwaad vielen. Hij is ernstig gewond geraakt, zal tijdelijk buiten gevecht gesteld zijn, maar mijn helende krachten doen inmiddels hun werk. Hij zal weldra weer aan onze zijde vechten, een waardig strijder met grote krachten. Wat mij zorgen baart is de andere drie. Deze strijders zijn groot, maar volledig in de macht van het kwaad. Het zijn nieuwe wapens in deze moeilijke strijd.
* Lord Dreamer kijkt mij enkele ogenblikken verbaasd aan.
- "U weet veel, Illidan the Green. Wat bracht u in deze strijd?"
Ik ken portier al vanaf zijn geboorte. Ik kom uit het land van de heer van Eregdos. Portier heeft mij niet herkent doordat ik mijn identiteit tijdelijk achter heb gehouden om te testen of portier zou zwichten voor het kwaad. Ik had niet anders verwacht dan dat hij zou kiezen voor het goede. De andere strijders zijn zwakker, ik kon ze niet meer redden. Als ik de strijd aan had moeten gaan met de kwade persoon die hen in zijn macht heeft zou ik mij te vroeg hebben prijsgegeven.
* Lord Dreamer kijkt mij begrijpend aan.
- "Ik ben blij u hier in ons midden te hebben, wij kunnen alle hulp gebruiken. Zoals u ziet is een deel van de muur nog in handen van het kwaad, al is een groot deel reeds ontzet."
Ik weet ervan heer. Laat ons de raadszaal betrekken. Ik heb reeds nog vele vragen die u kunt beantwoorden.
...Amateurs
Atrimar legt een pijl aan op zijn boog en legt aan. Met een zingende klak slaat de pees op zijn armbeschermer als de pijl de boog verlaat. Met een jammerkreet springt de getroffen man achter de boom vandaan, en kan nog net een vloek uiten voordat de volgende pijl zich door zijn keel boort. Gorgelend slaat de man tegen de grond en komen er drie op Atrimar afgestormd.
Grijnzend werpt Atrimar zijn boog tegen de grond en trekt zijn tweezwaard van zijn rug af. De drie kijken elkaar vertwijfeld aan en beginnen te proberen Atrimar in te sluiten.
Ik geef jullie een kans om deze plek te verlaten, de andere optie is degene die jullie kameraad al heeft gevolgd.
De mannen schertsen Atrimar.
Het is drie tegen een vent, je maakt geen kans, geef het op en je over.
Atrimar lacht, een kil geluid zonder emotie, en begint zijn zwaard rond te wervelen.
Dan dansen we, tot jullie dood.
De grootste van de drie probeert met een aanval Atrimar op het verkeerde been te zetten, maar hij struikelt, en verliest zijn evenwicht. Met een enkele houw van zijn zwaard slaat Atrimar de man's zwaardarm net onder de elleboog en het vlijmscherpe lemmet snijdt een diepe, bloedende wond.
Vertwijfeld proberen de andere twee tegelijk een aanval, en even lijkt het erop dat ze succes hebben, Atrimar moet de grootst mogelijke moeite doen om de twee af te houden. Dan blijkt het allemaal schijn te zijn en slaat Atrimar beide aanvallers neer. Hij veegt zijn zwaard af aan het kleed van de kleinste en loopt dan naar de eerste aanvaller.
Ik stel voor dat je terugkeert naar je meester, en hem duidelijk maakt dat hij maar beter kan ophoepelen.
Met ogen groot van angst rent en struikelt de man in de richting van zijn kamp, Atrimar alleen achterlatend met zijn gevallen kameraden.
Atrimar geeft de doden een laatste groet en haalt zijn boog op uit de struiken. Omzichtig controleert hij of de boogpees nog goed is, en vervolgt dan zijn zoektocht naar het spoor van Phoenixx.
Als hij deze heeft gevonden vervolgt hij zijn weg, nog meer op zijn hoede, op weg naar Taveerne de steigerende pony (voorm. Fantasy shop)
omdat de raadszaal vol met gewonden ligt en ingericht is als ziekenboeg.
Zoals u kunt zien (zegt Lord Dreamer) zijn we erg druk in gevecht, dus veel tijd voor groot
overleg is er niet, maar u had wat vragen. Als u ze stelt dan kan ik ze misschien beantwoorden.
Inmiddels worden er nu sporadisch pijlen over en weer geschoten en blijft iedereen wachten op
de volgende stap die er genomen wordt.
- "Ik zal u naar de kamer leiden. De kamer is nog steeds in dezelfde staat gelaten als die was toen hij zo plots het kasteel verliet. De kamer stond al jaren leeg en heeft nooit een functie gehad."
* Samen lopen Lord Dreamer en ik richting de kamer van de oude magiër. We moeten enkele trappen op als plots Lord Dreamer stilhoudt voor een deur. Als hij de deur van het slot haalt en openduwt piept en kraakt de deur aan alle kanten. Voorzichtig stap ik naar binnen, dikke lagen stof dwarrelen op. Ik spreek enkele woorden, Lord Dreamer kijkt nietbegrijpend naar mij, maar op hetzelfde moment ontvlammen 3 toortsen die zich in de kamer bevonden.
- "Dit is de kamer waar hij verbleven heeft. Niets is verandert sinds hij verdween."
Prima, dan trek ik mij hier terug voor enkele uren. U zult mij vanzelf zien verschijnen. Ik heb slechts twee gunsten die ik u wil vertellen. Portier ligt in de ziekenboeg, mijn helende krachten zullen hun werk ondertussen gedaan hebben. Wilt u naar hem toegaan en hem vertellen dat Illidan hier is en dat ik de onbekende ruiter was. Hij zal mij op willen zoeken, maar ik verzoek u hem tegen te houden. Laat hem vechten tegen de ondoden, hij is hard nodig in de strijd. Mijn tweede gunst is om Bar_the_Grey te zoeken en hem op de hoogte te stellen van mijn aankomst hier. Vertel hem slechts dat ik op het spoor ben van de oude boeken van Ambar-balan, de ware kracht van de aarde. Ga snel Lord Dreamer, uw hulp is geboden aan het front en mijn taak ligt hier en gebied snelheid.
* Lord Dreamer kijkt mij begrijpend aan.
- "Ik zal uw gunsten uitvoeren. Mocht u nog iets nodig hebben, laat het mij horen. Als het in het voordeel van het goede is zal het u aan niets ontbreken."
* Als Lord Dreamer door de deur verdwijnt naar beneden om de boodschappen door te geven ga ik snel op zoek. De oude magiër was geen onbeduidend persoon, maar de kracht die hij ontdekte was groter dan hijzelf. Hij werd er het slachtoffer van. Moge de goden mij bijstaan in deze. Deze ontdekking zou wel eens cruciaal kunnen zijn.
U moet illidan zijn als ik me niet vergis?
* Bar_the_Grey legt de boeken op het bed neer en steekt zijn hand uit voor een begroeting. Illidan inmiddels van de overrompeling bekomen, lacht vriendelijk terug en schudt de aangereikte hand.
In hoogst eigen persoon, en U bent Bar The Grey, de Questor?
Jazeker. Ik had uw komst niet verwacht, maar ik neem aan dat U hetzelfde idee hebt als ik?
* Bar_the_Grey besloot Illidan niet te vertellen van zijn eerdere bevindingen, deze zouden te schokkend kunnen zijn en waaraan ze nu op het punt stonden te beginnen was een reine geest en gedachte essentieel, zeker als ze dit levend wilden volbrengen.
Mijn beste ik weet dat U op zoek bent naar de boeken van Ambar-Balan. Daarom heb ik deze kamer laten verzegelen. We komen hier enkel uit als we ons gezamelijk gaan bezig houden met de research. Natuurlijk is deze voorzorgsmaatregele niet enkel genomen voor onzer beider veiligheid, maar voor allen die momenteel in het kasteel aanwezig zijn, nou ja niet allemaal als U begrijpt wat ik bedoel.
Hoever bent U gevorderd met uw research? Ik heb al de nodige boeken in de Yrrabtaal doorgelezen, de belangrijkste liggen op het bed. Maar laten we het ons eerst even comfortabel maken voordat we aan de slag gaan. Mag ik U een glasje Ranja inschenken? Een waarlijk voortreffelijk drankje gemaakt op waterbasis.
Nou dat klinkt niet slecht Bar The Grey.
Ach, noem me maar Questor, we gaan tenslotte nu onderzoek plegen.
* Bar_the_Grey schonk twee glaasjes in en de beide magiers begonnen een boeiend gesprek.
* Daron hoordde de twee magiers binnen praten, het was onduidelijk wat er gezegd werd want de Questor had een verbasteringsbezwering losgelaten waardoor woorden onherkenbaar klonken. Hij had zijn taak volbracht en de Magier veilig en wel afgeleverd bij deze kamer. Twee Pretoriaanse Guards namen nu zijn taak over en kon hij eindelijk de tweede opdracht van de Questor vervullen. Een opdracht die hem op het lijf was geschreven. Trots keek hij nog eens naar het machtige zwaard wat hij in bruikleen had gekregen. De witte runes dansten voor zijn ogen. de Magie droop er bij wijze van spreke vanaf.
Vrouwe, heeft U gevonden wat U zocht?
* Dala overhandigde aan haar Dienaar het kistje dat ze tot volle tevredenheid gevonden had in Onderin de kerkers (sub - Het Kasteel van LD).
Aan de slag heren magiers, jullie werk kan beginnen.
* De verschijning van de Godin verdween tegelijkertijd met het heldere witte licht dat tot voor kort de kamer vulde.
* Dala voelde de aanwezigheid van een nieuwe entiteit. Een andere God of Gedaante ze wist het niet zeker. Na het achterlaten van het kistje beeindigde ze haar fysieke aanwezigheid en tastte gedragen door de wind het slagveld af. Het was overduidelijk. Een nieuwe speler maakte zijn opwachting op het speelbord der Tijd. Dala probeerde mentaal contact te leggen om erachter te komen wat de beweegredenen konden zijn van een gelijke om zich te mengen in de gebeurtenissen.
[Dit bericht is gewijzigd door Dala op 10-02-2003 16:28]
Bij de ziekenboeg aan gekomen blijkt dat Portier inderdaad weer aan de beterende hand is en Lord Dreamer verteld hem het verhaal van de onbekende strijder en de reden waarom die zich niet wilde onthullen.
Portier begrijpt dat hij niet naar de magiers kamer toe kan en begeeft zich samen met Lord Dreamer naar de belegerde muur toe. Tja zegt Lord Dreamer. De situatie is duidelijk. we moeten dat stuk muur terug hebben, lukt dat dan winnen we de slag, aangezien de vijand dan helemaal opnieuw moet beginnen met het maken van stormtorens en nieuwe troepen aan moet voeren.
"Ja, de Aboriginals kennen hun Droomtijd, wij kennen het Astrale Vlak en er zijn verschillende stammen in Afrika die dit fenomeen hebben ondervonden en een naam hebben gegeven. Ik denk niet dat we ooit voldoende informatie hebben verzameld om te kunnen concluderen dat alle vormen die het heeft aangenomen via dezelfde wegen lopen. De overeenkomst is dat ze allemaal een zeer beperkte toegang verlenen. Het is slechts een handjevol die deze werelden kunnen bezoeken en er gebruik van durven maken. Het is het rijk van de geest. Er zijn veel figuren geweest die verschillende aspecten hebben proberen te definieren. Volgens velen verloopt telepathisch contact langs die werkelijkheid, via dat kanaal."
"We lopen geen gevaar. Twee van ons hebben de mogelijkheid om dit bestaansvlak te benutten. En volgens hen is de rest voldoende beschermd tegen contact van buiten het genootschap. We zijn veilig. Als groep en als individu."
"Maar aan wie is de boodschap dan gericht?"
"Aan degene die zich er open voor had gesteld. Het is hij die het doorschakelde naar de rest van het genootschap. Als we een antwoord willen geven zal dat via onze vriend moeten gaan."
"Hij weet wat hij moet doen. Hij weet wat wij van hem verwachten."
"En de tweede dan? Als deze zich ook over soortgelijke kanalen beweegt met behulp van psychische mogelijkheden, waarom..."
"Omdat ik me weet schuil te houden. Ik beheers de gaven tot in de kleinste details. De geest is geen probleem voor mij. Niet meer, niet nu. Ik weet hoe ik die wereld van de geest kan manipuleren. Mijn telepatie, als je het zo zou willen noemen, is van een uitermate hoog niveau, vergeleken met de psychische mogelijkheden waar anderen over beschikken. Ik ken mijn beperkingen en heb mijn geest zo weten af te schermen dat mijn aanwezigheid bijna voor elk wezen dat gebruik maakt van dat niveau, van dat bestaansvlak, onmogelijk is waar te nemen of op te merken. Voor figuren die beschikken over telepathie ben ik een blinde vlek."
"Onze plannen blijven met hun hulp afgeschermd en onze geheimen blijven binnen onze groep. Zoals al eerder gezegd: we zijn veilig, als individu en als groep. We zijn als groep geen blinde vlek, er is slechts een van ons die onzichtbaar is voor de geest, maar het is vrijwel onmogelijk om een diepgaande test op ons los te laten. Voor zover bekend is er niemand in staat om te diep onze geesten binnen te dringen."
* Een figuur van het genootschap twijfelt niet, na het uitleggen van de situatie, om een boodschap terug te sturen naar de onbekende entiteit die via deze onzichtbare kanalen beweegt. Het is een zware klap die zowel woorden als emoties bevat, als het kort samen zou kunnen worden gevat zou het iets weg hebben van een waarschuwing... en een dreigement, om de zonderlinge groep en haar individuele leden met rust te laten en contact via de corporele wereld te zoeken. De gevolgen voor het negeren van de waarschuwing zijn onbekend, maar degene die contact zoekt zal er een formidabele vijand bij hebben.
* Een paar Kjeldoran Knights gaan via de norder poort naar buiten en sluipen over het slagveld naar de plek waar het genoot schap zich bevind. Ze weten dat het genootschap hun allang heeft bemerkt , maar hun sluipgedrag is meer bedoeld voor de vijand dan voor de gene waar ze naar op weg zijn. Bij het genootschap aangekomen roepen ze zacht dat ze in vrede komen voor hulp. Ze leggen de situatie uit en vertellen het genootschap van de "duistere" "naamloze" "meester" en van de gedrochten in de kerkers. Ze laten merken dat de situatie erg dringend is aangezien als het kasteel valt en de krachten der duisternis zich samenvoegen met de creaturen en machten in de kerkers het leed niet meer te overzien is. De chaos zal dan het eiland overspoelen en elke vorm van normaal leven onmogelijk maken. demonen zullen de zielen van de mensen voor zich zelf vangen en hun lichamen als vlees beschouwen. De hel zal werkelijk worden op het eiland.
* De Kjeldorans weten niet wat ze van het tot nu toe neutrale genootschap kunnen verwachten, maar hopen dat dit genootschap naar eigen inzicht zal handelen en zal helpen de strijd ten goede te keren.
"Breng ons naar jullie leider. Er zijn zaken die moeten worden besproken. De keuze is gemaakt, en vanuit hier gaat het verhaal voor ons verder. We zullen zien hoe we jullie het beste kunnen helpen."
"Wij kiezen voor onze eigen weg in deze strijd."
* Het onstoffelijke netwerk van gedachtenwisseling dat bestaat tussen de onderlinge leden van het verwarrende genootschap, draait op volle toeren. Ze wisselen zonder ook maar een enkele spier zichtbaar te gebruiken een stroom van informatie met elkaar uit. Ze bedenken nieuwe mogelijkheden in een nieuwe wereld en vormen een patroon dat net zo snel weer moet worden afgebroken omdat het niet op de huidige situatie kan worden toegepast. De acht leden van de groep stemmen zwijgend in met hun woordvoerder. Waar het hen heen brengt is nog onbekend, maar ze hebben zich te houden aan de afspraken die ze samen hebben gemaakt, de plannen die ze samen hebben gesmeed en de wereld die ze elkaar hebben beloofd.
Lord Dreamer loopt naar de Kjeldoran Knights toe en ziet dat zij een groepje mensen/wezens heeft meegebracht. Dat zal het genootschap zijn waar Quantarianth het over had.
Welkom in het belegerde kasteel, Sorrie dat ik u niet een eervollere ontvangst kan geven, maar tja we hebben het nog al druk met het in leven blijven en het strijden tegen de duistere krachten.
Ik moet toegeven dat ik u niet had gezien, maar gelukkig was m'n draak zo kien om uw aanwezigheid door te geven. Hopelijk kunt u ons een handje helpen in de strijd. Er zitten twee magiers in de magierskamer in het kasteel en voor de rest zijn het strijders, sommige met wat magische kunsten maar de meeste zijn echte vechters.
Ik hoop dat de Kjeldoran Knights u allen al meer informatie hebben gegeven over de situatie. En laat ik het zo zeggen, Ik ben blij dat u de afweging heeft gemaakt, want aan onze zijde is alle hulp welkom en wordt zeer gewaardeerd.
* ondertussen zijn er wat Pretorian Guards naderbij gekomen en die houden met hun schilden wat verloren geraakte pijlen tegen die luk raak overal heen worden geschoten door de vijandelijke boogschutters bij gebrek aan een goed doelwit.
[Dit bericht is gewijzigd door pluisje op 10-02-2003 20:40]
"Dit is waarlijk een unieke ervaring. Ik verbaasde me, wij verbaasden ons, over de mate van geweld en activiteit die hier op deze lokatie plaatsvond... of is het gepaster om te zeggen plaats vind? Ik moet eerlijk tegen u zijn, het doet ons weinig wat er op het slagveld gaande is. Al wat wij doen staat open voor de interpretatie van anderen. Wij weten wat wij doen, zoals u zult weten wat u doet. Beoordeel ons handelen niet met uw gelimiteerde denken. Het is vrijwel zinloos om te filosoferen over wie we zijn en wat we hier doen, vooral omdat u nooit zekerheid zult krijgen tenzij wij die u verschaffen. We komen uit totaal verschillende werelden."
* Een van de andere vreemdelingen doet een stap naar voren en steekt een hand uit naar de heer des huizes. Het is een zwijgende aanbieding om deze te schudden in tal van culturen. De spreker gaat verder met zijn toespraak...
"Doe wat u goeddunkt. Wij volgen ons eigen plan, zoals u uw eigen plan en pad volgt, maar laat mij u geruststellen. Wij staan niet aan de kant van uw vijand. Dit is uw verleden, uw heden en waarschijnlijk is het ook uw toekomst."
Ik weet dat ik niets mag verwachten, maar het feit dat u niet aan de kant van mijn vijand staat doet mijn hart gerustellen. Het feit dat u hier bent gekomen zegt mij en Ik spreek voor allen hier aanwezig genoeg.
Wij blijven vechten voor onze toekomst, en hopelijk voor een deel ook de uwe. Mag ik u een verblijfplaats aanbieden in het kasteel ? of wenst u liever uit het zicht te blijven.
* Lord Dreamer laat door een bediende het heugelijke bericht naar de keuvelende magiers brengen en ook de rest van de strijders worden op de hoogte gebracht.
"U heeft bondgenoten, is het niet?"
* De vraag is simpel en direct. Maar het antwoord is een misleidende vorm van informatie-inwinning. Inhoudelijk gezien is het al duidelijk, het is wat de kasteelheer kiest aan zijn woorden dat voor hen het uiteindelijke antwoord is.
Ze voelen zich gerust gesteld in de wetenschap dat ze zich volledig kunnen afzonderen van deze nieuwe wereld waarin ze zich op dit moment bewegen. Het is een zege die ze zichzelf hebben opgelegd, iets dat ze zelf hebben weten te ontwikkelen. Het primaire doel van het individuele lid is tevens het primaire doel van het collectief. Het is een heerlijke ervaring voor elk van hen om te weten dat ze een zekere kracht kunnen uitoefenen. Een oude les die ze hebben geleerd is erg waardevol. Wie iets beheerst, heeft de macht om iets te vernietigen.
Ja die hebben we hier.
* kijkt naar het genootschap. Hij is niet zo'n prater, hij doet liever wat, en op dit moment valt hij liever die gasten op de muur aan dan een psychisch analitisch onderzoek te ondergaan. Maar hij moet geduld hebben, veel geduld.
* De vreemdeling glimlacht vriendelijk en kijkt de kasteelheer recht in zijn ogen aan. Het is een allerminst koele blik, sterker nog, er zit een zeker sympathie verborgen achter de ogen van de vreemdeling. Suggestief dansen de woorden over zijn tong de boodschap is pijnlijk en aanvallend. Het is een regelrechte aanval op de persoonlijke integriteit van de kasteelheer. De groep is zich daar goed van bewust, ze spelen nu het schaakspel mee, maar niet langer passief. Verwarring is een heerlijk instrument om te gebruiken heeft de groep besloten. Er is niets uit hun houding dat het idee geeft dat deze figuren zich bedreigt voelen of ook maar klaar staan voor de gevolgen van hun uitspraak. Ze staan er nog net zo bij als op het moment dat ze het kasteel betraden.
"Wat denkt u nu? We zijn erg nieuwsgierig."
Als u een geestelijke oppepper als vergif beschouwd dan mag ik zeggen dat het heerlijk is.
* Lord Dreamer heeft een hekel aan dit soort spelletjes, maar is wel zo eerlijk om het mee te spelen, ten slotten is hij de "witte heer" in dit chaotische schaakspel
"Ik denk niet dat u ons begrijpt."
* De spreker zwijgt en een ander lid neemt zijn rol over, met dezelfde houding en met dezelfde inhoudsloze glimlach stapt hij naar voren. Zijn rol is onduidelijk, voor iedereen behalve de zijnen. De woorden rollen over zijn tong en met een zekere finesse brengt hij ze naar buiten.
U bent in contact gekomen met een giftig element. Vertel ons, wat denkt u? Wij zijn nieuwsgierig. Wilt u... onze hulp?"
* Stilte is wat volgt. Een kans om te reageren, om inzicht te verwerven en om de volgende stap te zetten. Dichter naar het doel, dichter naar waar ze willen zijn. Ze gaan verder om terug te gaan, hoe paradoxaal bijna.
Het element in deze is vertrouwen. vertrouwen heelt de ziel en reinigt het lichaam. Het kan een gif zijn, maar misschien misschien ook niet.
* Lord Dreamer heeft een rotsvast vertrouwen in zichzelf. Hij begint dit eigenlijk wel leuk te vinden. Z'n geest even afgeleid van de slachtpartijen in het veld en op de muur, even ontspannen
* Een vreemdeling gehuld in een donker gewaad staat op de kasteendeuren de bonken.
BONK BONK BONK
Snel doe open doe open, roept de vreemdeling. Ik wordt achterna gezeten help me.
De kansen die er voor hen opengaan zijn talloos. Het doet zijn metgezellen goed te weten wat de reactie van de kasteelheer is. Het is, zoals al het voorgaande, waardevolle informatie. Over het netwerk raast het beeld van een tanende man die met moeite om hulp vraagt. Het amuseert hen, het moedigt hen aan. Ongeloof is een heerlijk wapen om misbruik van te maken. Vertrouwen is het masker waar de grootste vijanden van dit tijdperk zich schuil kunnen houden. Dit biedt hen ontelbaar veel mogelijkheden. Het vooruitzicht om talloze scenarios te evalueren is geen last maar een zegen.
Het laatste dat er over het netwerk glijd en zich over de leden verspreid is de boodschap dat alles verloopt naar schema, geen problemen, alleen maar een positieve kijk op de zaken. En een eenzaam woord, een naam, een verdwaald concept dat voor het netwerk vreemd is maar elk van de leden herkenning vind... Danu
* één van de bedienden open de noorder poort waar de vreemdeling aanklopt. hij verteld hem dat het kasteel midden in een belegering zit en dat het knap gevaarlijk is om zomaar buiten rond te lopen en hij laat hem binnen , binnen is die vreemdeling hopelijk wat veiliger dan buiten de muren
[Dit bericht is gewijzigd door Lord Dreamer op 10-02-2003 23:27]
Soms doet ze dat, jammer dat ik geen tijd had om je voor te stellen. Waar waren we ook alweer gebleven? Oja, je was aan het vertellen. Dus je neemt de Tong van een Slaad en kookt die in een mengsel van water en Bitrosanicielucum en dan?....
Vergeet niet het scheutje drakebloed, Questor!
Natuurlijk, natuurlijk. En dan doe jij er altijd elvenzang bij en voegt er een haar van een Dryad toe neem ik aan?
Jazeker, dat is zo, het verhoogt de duur van de drank met zeker nog een aantal uren.
Fascinerend, werkelijk waar. Nog een glaasje Ranja? Heb je trouwens ooit eens een pijp gerookt met Aljocha tabak? Ik ben zo voortuinlijk van geluk dat ik deze in mijn bezit heb, weet je hoe ik daar ben aangekomen? Het is een heel bijzonder verhaal op zich. Ik was in de Dal der Verschrikkingen op onderzoek als Questor, toen....
* Tijd vervliegt en de beide Meester Magiers vullen de tijd met elkaar belevenissen te vertellen. Ze kunnen het schijnbaar erg goed vinden met elkaar. Je zou haast denken dat ze hun taak vergeten, maar schijn bedriegt. Terwijl ze aan het praten zijn, hebben ze beide een leeg boek voor zich op schoot en in de hand een ganzeveer gedrenkt in een roodachtige substantie. Tussen hun beide in staat op tafel een potje met die roodachtige substantie. Magie in de meest pure vorm, Drakebloed. Ze zijn bezig met het schrijven van bezweringen, een taak die veel tijd vergt maar waar je nog niet volledige concentratie nodig hebt. Ze hebben trouwens nog geen haast want in de kamer is een tijdsbezwering van kracht. De tijd gaat er langzamer dan buiten de kamer. Terwijl beide Meester Magiers opgaan in hun bezigheden voelen ze beide de plotselinge verandering op het eiland. Een moment van samensmelting van twee oerkrachten. Ook al gebeurd het ver van hun kamer, ze voelen de gebeurtenissen bij de Taveerne de steigerende pony (voorm. Fantasy shop) haarfijn aan.
Interessant en fascinerend!
Ik zou zelfs willen zeggen hoogst fascinerend, mijn beste.
* Bar_the_Grey kijkt een moment naar het kistje dat voor hem op tafel ligt. Het begint licht te trillen. Beide Magiers staan op en nemen een afwachtende houding aan. Dan is het weer stil.
* Een moment later zijn de beide heren weer zoals vanouds verwikkeld in een aangenaam gesprek over van alles maar met name magie. Alsof er niets gebeurd is.
Maar eerst zijn er andere zaken die urgent zijn. De muur is nog steeds in handen van het addergebroed. Een groep dappere strijders probeert keer op keer om de groep aan te vallen, maar elke aanval wordt afgeslagen onder luid gejuig van de aanwezige ondoden. Pijlen vliegen nog nauwelijks richting de groep. Ze hebben een muur van schilden aangelegd waardoor het bijna onmogelijk is om nog doel te treffen.
Plots krijg ik een ingeving. Ik kijk om me heen en zie duidelijk dat het een goede kans behoeft. De muur waar de wezens hun plek ingenomen hebben is kaal, er zijn geen andere gebouwen in de buurt. Ik ren naar een bevelhebber en vraag hem 5 sterke mannen. Hij roept eenmaal en binnen de seconde staan er 5 mannen gereed. Ik leg ze mijn plan uit. In de hoek van staat een grote wagen met hooi. Het droge gras kan een fantastische aanval zijn op de aanvallers.
Samen met de 5 mannen duwen we de wagen in positie. Als de wagen gereed staat laat ik de mannen de verdedigers op de muur en de verdedigers rond de muur waarschuwen. Ik neem enige afstand en wacht een moment. Nu is het goede moment, de verdedigers hebben zich teruggetrokken. Met een flits vliegt een brandende pijl door de lucht. Zo gauw de pijl de wagen bereikt vat het hooi onmiddelijk vlam. Het vuur grijpt razendsnel om zich heen en de kar verandert al snel in een enorme vuurzee. Anderen kijken verschrikt naar het tafereel, maar deze worden direct gerustgesteld door degenen die op de hoogte waren van de actie. Het nieuws verspreidt zich net zo snel als het hooi vlam heeft gevat.
Het was een actie met risico, maar het was het zeker waard. Het vuur klimt omhoog langs de muur en bereikt de groep ondoden die de muur bezet hielden. Afgrijselijk gegil klinkt en gaat door merg en been. Enkele ondoden vallen branden naar beneden en anderen proberen te vluchten. Uit de dekking van de schilden worden ze onmiddelijk belaagd door de aanwezige boogschutters.
Na enkele minuten is het gegil verstomd. Het vuur wordt langzaam minder en het resultaat wordt zichtbaar. Verminkte lichamen van enkele ondoden liggen nog nagloeiend op de muur. Op de binnenplaats liggen zo'n 10 verschroeide lijken en onderaan de andere kant van de muur liggen verschillende verbrande en verpletterde lijken van gevluchte onfortuinlijke orks. Het vuur wordt snel geblust en de lijken worden over de muur gekieperd. Even kijk ik tevreden naar het resultaat. De muur is zo goed als niet beschadigd. Buiten een flinke roetplek is er niets te zien. De muur is weer van ons.
Plots staat Illidan op. De Questor kijkt hem verbaasd aan.
- "Wat is er mijn waarde vriend? Maak je zorgen om iets?"
Voel je dat niet waarde Questor? Niet alleen zijn twee oerkrachten samengevloeid, ook is de poort van het kwaad opengezet. Grote legers marcheren het slagveld op.
* Stilletjes gaat Illidan bij het raam staan. Zijn gezicht staat bezorgd. Van een afstand ziet hij grote groepen nieuwe troepen de heuvel op stromen onder leiding van twee duistere personen. De kracht die zij uitstralen moet voor mensen die daar gevoelig voor zijn tot mijlenver voelbaar zijn.
Ik weet het niet mijn beste Questor. De strijd duurt al lang en het kwaad wordt sterker. De situatie baart me ernstig zorgen. Maar ziedaar! Portier heeft de muur ontzet! Dat is prachtig nieuws, zorgt voor enige rust bij ons en zet onze vijand weer een stap terug. We moeten voort maken mijn beste Questor, de tijd dringt, de toppen reiken niet tot in de hemel. Laat ons doorwerken, zodat ons machtige wapens snel zijn dienst kan bewijzen.
* De Questor knikt instemmend en onder het genot van een glaasje Ranja en een goed gesprek spoeden de pennen zich over het papier om de magische bezwering zo snel mogelijk af te krijgen
Dan klinkt er een kleine ontploffing en uit een van de raampjes van en zijgebouw komt wat rook. Iedereen kijkt verschrikt om als er een oud ventje half verbrand juichend uit het gebouwtje komt.
Heer .. Heer .. het is me gelukt .. Ontploffend poeder. en ik noem het Buskruit.
* Lord Dreamer vraagt hem wat je er mee kan , en hij vertelt dat als je het in een bus stopt en die kant afsluit met een klein gaatje erin en er aan de voorkant een metalen kogel in stopt en dan een lont in dat gaatje stopt en aansteekt. het kruit ontploft en door de druk de kogel wegeschoten wordt. Het kan dus gebruikt worden voor wapens
* Snel laat Lord Dreamer de smeden komen en intrueerd hen met behulp van de "Kruitmeester" hoe ze plof wapens kunnen maken. Lord Dreamer weet één ding. De strijd gaat een nieuwe fase in.
Zullen we dan maar?
Lijkt me van wel. Het zal er toch van moeten komen of we nu willen of niet.
* Bar_the_Grey bonst drie keer op de deur en van de andere zijde wordt een sleutel omgedraaid en de deur slaat open. De Questor en Illidan stappen met beide een volgeschreven boek naar buiten. De Questor draagt ook het kistje met zich mee.
* Aangekomen op de binnenplaats, lopen ze naar het midden en wachten daar geduldig af. De verdedigers op de muren, de burgers op de binnenplaats, de gewonden, alle ogen zijn gericht op de beide Meester Magiers.
* Bar_the_Grey kijkt naar rechts en ziet het Genootschap staan. Hij geeft een eerbiedwaardige knik in hun richting als teken van respect. Dan concentreerd hij zich weer op de dingen die komen gaan.
Leden van de Grijze Raad, uw komst is gewenst.
* Naast de Questor en Illidan verschijnt een blauwe portaal. Hieruit stappen een twintigtal mannen en vrouwen voornamelijk gekleed in gewaden. Een oude vrouw stapt uit de groep naar voren en loopt rustig naar de Questor.
De Grijze Raad is verschenen.
Wees welkom Shagra in het kasteel van Lord Dreamer.
* Vanuit de Drakentoren roert Quantarianth zich, hij ruikt een overbekende geur, een geur die hij in tijden niet geroken heeft.
* Bar_the_Grey zoekt oogcontact met Lord Dreamer, maar deze komt al naar hem toegelopen begeleidt door enkele leden van zijn Pretorian Guard.
Lord Dreamer, dit is de Grijze Raad, magiers van verschillende werelden. volgelingen van de Vrouwe.
Goed, formele introducties doen we later maar, ik wil alle raadslieden op de muren, de vijand staat op het punt een nieuwe aanval te lanceren.
* Illidan is inmiddels begonnen aan het maken van een magisch pentagram. In het midden liggen de twee boeken der magie en het kistje klaar voor de ceremonie.
Dit is vermoeiend. Hoelang moeten we ons nog op de grens begeven tussen handelen en ons afzijdig houden. We bestaan niet als volwaardige spelers, maar hebben met onze inmenging al voldoende aangegeven dat we potentieel hebben om een speler te worden. Het is overduidelijk dat ze iets vermoeden, dat ze vragen hebben, maar ze zijn zo verschrikkelijk...
... richtingloos
Een eigenschap die we kunnen en zeer zeker gaan benutten. De leider, die is opmerkelijk. Die is makkelijk te manipuleren, omringd door mogelijkheden kan hij met zijn onvoorspelbaarheid een gevaar vormen voor het einddoel. Op dit moment is het gewenst om ons terug te trekken en om ons bezig te houden met het opzetten van onze volgende zet... maar onthoud: voor de kasteelheer geen hulp!
Ondertussen zit hij met een vraagstuk. Het vreemde genootschap dat zich niet heeft aangesloten bij z'n vijanden maar ook geen hulp heeft toegezegt, behalve met het stellen van een aantal vragen, die zodanig gesteld zijn dat welk antwoord je ook geeft, het nooit duidelijk is welke kant het op gaat. Hoe kan hij het genootschap zover krijgen dat ze hem tijdwinst opleveren of de vijand verzwakken.
Normaal gesproken zou hij een opoffering maken om het genootschap te dwingen in te grijpen, maar met alle vrouwen en kinderen en anderen in het kasteel kan hij die afweging niet maken. Machteloosheid is het woord. Er is te veel gebeurt en hij is de controle kwijt. Hij voelt zich als een pion van de goden in een eeuwigdurend schaakspel.
Ik ben vergiftigd , zegt het genoodschap. Het moet geestelijk gif zijn, misschien komt daar de machteloosheid vandaan ? Hij vloekt een keer. Het is geestelijk. Ik moet wat doen met ze, maar wat.
* Lord Dreamer kijkt over het slagveld, en telt in z'n hoofd de getallen van de offers van beide zijden. Is dit het allemaal wel waard vraagt hij zich af.
[Dit bericht is gewijzigd door Lord Dreamer op 12-02-2003 12:25]
Ze komen, ze komen roept hij de hele tijd.
Ik zag ze en ben net kunnen ontvluchten maar ze komen eraan, we gaan er allemaal aan.
ALLEMAAL.
Overspannen stort de vreemdeling in elkaar
* Een groot deel van z'n legermacht is verloren gegaan in de strijd en het enige dat hij nog heeft zijn de krijgsmachines, constructeurs en wat elite troepen. En toch is de "Meester" niet kwaad. Sendero snapt er niets van. De "Meester" laat weten dat het allemaal deel uitmaakt van het plan en dat het juist goed is dat de troepen nu weg zijn van de muur.
* De "Meester" laat aan sendero zien wat er komt: Een groep van ondoden samen met twee strijders met oeroude krachten en de Valheru zullen de volgende stap uitvoeren . Sendero glimlacht. Hij is zelf maar een normale man, amper vermogens in magie, maar bedreven in strijdkunst.
* Sendero roept z'n overgebleven troepen bijelkaar en laat z'n kamp goed beveiligen als de constructeurs aan de Trebuchets beginnen. Het kasteel zal merken wie er goed is in belegeringen en het systematisch afbreken van een Kasteel.
De belegering gaat verder.
Sendero! Stel je overgebleven manschappen op aan de flanken van de belegerde muur. Zorg ervoor dat je trebuchets en andere belegeringsmachines uit het zich, en bereik van pijlen staan, en draai een 6 uurs wacht.
Atrimar gaat naar de aanvoerders van zijn troepenmacht en rolt een groot papier uit. Daaorp begint hij te tekenen. Muur voor muur verschijnt het Kasteelplan zoals Atrimar deze kent. Zwakke en sterke plekken worden uitgelicht, en de aanvoerders buigen zich over het stirjdplan.
Dan geeft de jachtleider Estafan het sein voor de aanval en al snel zijn alle Vargos met ee duikvlucht bezig. Terwijl de boogschutters zich goed vasthouden beschieten de Vargos het leger ondoden met Anti-magie bollen. Met een enorme vaart schieten de bollen recht op de ondoden af, die vol zitten met Zwarte magie.
Het is de tijd om iets anders te proberen in de huidige verdedigings technieken. De Officier op de Muur geeft een teken naar wat soldaten die beneden staat te stuntelen met een soort onderstel van een kruisboog met daarop een metalen buis. de zogenoemde "plof" bogen.
Ze komen de muur op en stellen zich op bij de schietgaten. naast hun staat een zak met kruit en een emmer met ronde metalen kogels en een doos met proppen. de lonten mogen niet eerder dan op het afgesproken teken worden aangestoken om het effect te vergroten.
De mannen weten nog niet precies wat hun nieuwe wapens gaan uitrichten maar alles wat beter is dan een kruisboog moet wel goed zijn.
De officier kijkt om zich heen en ziet hoe veel rust de mensen uitstralen. Wat er aan aankomt ? Geen idee. Maar ze gaan hun best doen om ook deze aanval te overleven.
Goedkeurend ziet ze dat Atrimar op kundige wijze het beschermende schild van runen al bijna heeft gesloten. Dan speurt ze de gelederen af naar Rutoras. Ze was er van overtuigd dat hij met het macabere leger was meegetrokken... Hoofdschuddend loopt ze naar Atrimar.
"Het bevalt me geenszins, Atrimar.
Ten eerste: waarom heeft de meester ons deze strijdmacht meegegeven, en waar is Rutoras gebleven?
Ten tweede: hoe gaan we het kasteel bereiken als die vermaledijde elfen blijven rondhangen?
Ten derde: ook niet geheel onbelangrijk... waar is de Valheru?
Ik neem aan dat jij het niet bent... jij en draken is geen geweldige combinatie.
Maar wie is het dan wel?
Het zal toch niet de bedoeling zijn dat wij de strijd leveren en hij met de eer gaat strijken?
Toch?"
* Het is duidelijk dat Atrimar dit ook al had bedacht.
Onverschillig haalt hij zijn schouders op.
"We zullen moeten afwachten, Chairin."
* Met een ontevreden gezicht wendt Phoenixx zich af. Ze staart in de richting van het kasteel. Nee, het beviel haar voor geen meter. Vlak voor de elfen hun aanval hadden ingezet, had ze het kasteel en diens omgeving afgetast. Ze had de gespannen energie van de strijdmachten herkend, en de krachtige energie van, naar zij vermoedde, twee machtige magiërs. Maar daar was ze niet bang voor, daar zouden ze wel een oplossing voor weten te bedenken. Nee, het was iets heel anders, iets dat ze niet kon plaatsen. Maar de energie van die persoon, of personen - zelfs dat had ze niet kunnen bepalen - was zo enorm sterk... Dit grote onbekende bleef aan haar knagen.
Goden waren niets vergelijken bij waar hij nu was. De machten waren niet te omschrijven als personen of wezens. Ze waren er gewoon.
Via emoties en herinneringen spraken zij, ze waren altijd aanwezig, bij iedereen. Maar Asschen was nu bij hun. De balans had te lang bij het goede gelegen. Nu was het tijd om die balans om te doen slaan.
De tijd van oorlog en vernietiging zou afgesloten worden door een tijd van duisternis en wanhoop, totdat de machten besloten dat het genoeg was.
Ga heen! Spookte er door Asschen's gedachten. Ga heen, en vervul je lot
Als schaduw keerde hij weer terug op het eiland. Tussen bos en leger kwam hij terecht. In de verte zag hij Phoenixx schitteren. Het mooie wezen had hem bevrijd, en was er met die spierbundel vandoor gegaan.
Hij stond zichzelf die gedachte niet toe. Er was geen tijd voor jaloersigheid. Atrimar kon voorlopig bij haar in de buurt blijven. MAar eens zou ze aan Asschen zijde staan. En samen zouden ze regeren over het zwarte rijk.
De schaduw bewoog zich, en vertrok richting een weg van duisternis.
[Dit bericht is gewijzigd door Asschen_sukar op 12-02-2003 19:59]
Na een tijdje dwalen komt hij iemand tegen en vraagt aan hem om hij, hem tot bij de kasteelheer kan brengen.
Sorrie heer, maar Lord Dreamer heeft het op dit moment erg druk met andere zaken betreffende de komen slag en alle gevolgen van dien en kan zodoende even niet gestoord worden.
Als u zich als vrijwilliger wilt melden , dan verwijs ik u naar de officier van dienst op muur, daar gaan misschien wel de rake klappen vallen als de elven de opmars van het vijandelijke leger niet kunnen vertragen cq stoppen.
Wil u iets anders weten dan kan ik u misschien wel helpen.
* De Bediende wacht rustig tot de vreemdeling besluit wat hij wilt of gaat doen.
De Pretorians hebben ook de spreekbuis voor de bedienden etc op zich genomen om wat meer overzicht te bewaren
Maar ik kom hem ook waarschuwen, er komen meer troepen van de vijand de kant van het kasteel op. Ik zag ze toen ik aan het vissen was, ze hadden me te pakken en gevangen genomen maar wegens onvoorzichtigheid ben ik na 3 dagen gelukkig kunnen ontsnappen.
Tijdens mijn gvangenschap heb ik echter wel opgevangen dat er zich een spion in het kasteel bevind. Echter weet ik niet wie
Hmm.... Een heel leger zegt u , tja vanaf de muur hadden we het vermoeden al toen de elven het bos aanvielen en er een koepel te zien is. Vooral omdat we daarvoor al twee wezens in rook zagen verschijnen wisten we dat er weer wat op komst was.
Maar nu, de verader cq spion. Kunt u daar wat verder over uitwijden ? Wij zijn wel benieuwd naar uw ideeen omtrent de spion en wie het zou kunnen zijn. Heeft u toevallig nog meer opgevangen dat van nut zou kunnen zijn ?
* De officier wacht geduldig.
U kan gaan en staan waar u wilt, pas wel op waar u loopt. De mensen op de muur hebben het op dit moment niet zo erg op vreemden, vooral omdat we nog niet weten wat er precies onze kant op komt.
Mocht u toch willen vluchten , via de noordelijke poort is er altijd een vluchtweg. Voor de rest succes .
* De officier verdwijnt weer naar de muur om verslag uit te brengen en z'n mannen te controleren.
* De bediende vraagt de vreemdeling of er nog iets was dat hij nodig had of wilde weten ?
* De vreemdeling loopt snel achter de officier aan om e vragen wat hij kan doen om te helpen.
Laat ik mij trouwens een voorstellen. AirRaid is de naam.
[Dit bericht is gewijzigd door AirRaid op 13-02-2003 10:22]
Aha heer Airaid , oke .. wat u zou kunnen doen is een leuke positie uitzoeken en rustig wachten zoals wij allemaal op dit moment doen. We weten nog niet wat er aan komt en wat er gaat gebeuren.
Als u een beetje levensmoe bent , dan zoeken we nog een vrijwilliger die gaat kijken wat voor een leger deze kant op komt. Maar dat is een vrij gevaarlijke klus wat u als u pech heeft niet overleeft.
Quoten hoeft niet hoor ...
Vrijwillig terug gaan om te kijken of het leger er aankomt. 
Ik ben niet levensmoe genoeg om terug te keren in dat kamp. Voor ze me gevangen konden nemen heb ik eerst 5 man van hun gedood, ik stond op het punt geexicuteerd te worden toen ik de mogelijk zag om te ontsnappen. Als ze me te pakken krijgen ze zullen ze me direct doden.
Met luid gesnuif knielde de Vargo, een lenige man gekleed in een bruin jagerspak met pijl en boog op zijn rug sprong van de vargo af. Lichtjes boog hij voor Lord Dreamer, knikte tegen Bar_The_Grey en Illidan.
'Ik breng u de groeten van mijn Koning Tarinath over. Hij heeft mij en de hulptroepen vooruit gestuurd om alle mogelijke steun te verlenen aan de bewoners van dit kasteel en de bevolking van Fok!eiland. Onze raad heeft besloten dat het tijd is voor de elven om zich met deze wereld te gaan bemoeien, te lang hebben wij langs de zijlijn moeten toekijken. We dachten dat dat wat elders gebeurde ons niks aanging. We voelde ons verheven boven de mensen, nu ik heb gezien hoe lang jullie deze oorlog al volhouden vind ik die houding belachelijk. Mijn Koning heeft mij vooruit gestuurd om u te vertellen dat er nog veel meer hulptroepen onderweg zijn. Tot nu toe heeft u het nog makkelijk gehad in verglijk met wat er komen gaat. We hebbn Black Riders gesignaleerd, ook hebben we berichten opgevangen dat er Zwarte Elven aan het werk zijn. Onze erfvijand Dr_tekno heeft Hij-Die-Zonder-Mond-Spreekt bevrijd uit zijn eeuwige gevangenis, deze wending van deze oorlog konden zelfs wij niet voorzien.'
Nog meer duister spul he .. nou ja dat kan er ook nog wel bij. we hebben namelijk niet veel te doen gehad de laatste tijd dus wat afwisseling in de dagelijske sleur is altijd welkom.
Maar jullie elven hebben al die vijanden gespot en er niets aangeprobeerd te doen .. Lekker is dat. Nu hebben we een groter probleem dan eerst. Nahja ook dat lossen we wel op. Kwartier eerst je mannen maar in, ik zou zeggen bij de noordkant ligt een beschut veld waar je je rijdieren kan stallen en verzorgen.
Jullie zijn boogschutters he ? mooi , daar zijn we er een hoop van kwijtgeraakt de laatste dagen. Ik zou zeggen stel je mannen naar eigen weten op en wacht rustig op de dingen die komen gaan.
* Lord Dreamer zucht eens diep. Nog meer vijanden en nog meer vriendelijke troepen om zorgen over te maken. Wie ooit dit baantje heeft verzonnen mogen ze opknopen. Hij laat bericht sturen naar Illidan, Portier en Bar , vervolgens ook naar het genootschap, want het is toch wel van belang dat ze weten wat er gaande is. Hun plannen zijn dan misschien anders dan menigeen verwacht maar ze hebben de bescherminge en gastvrijheid van het kasteel en behoren te weten wat er te wachten staat.
* Lord Dreamer heeft nog een probleem. Hij heeft gehoord dat de smid, Atrimar. overgelopen is naar het vijandelijke kamp. Dat is een probleem omdat de smid het bouwwerk goed kent. Lord Dreamer vloekt, z'n gastvrijheid is geschonden. Dat is in de ogen van een heer een schandelijke daad. Eerst maar kijken of ze de komende dagen overleven dan komt er wel een tijd van wraak , of niet...
[Dit bericht is gewijzigd door AirRaid op 14-02-2003 09:53]
Nadat ik een magisch pentagram had getekend op de grond en de boeken en het kistje in het midden had gelegd werd begonnen met de ceremonie. De leden van de Grijze Raad stonden nog wat zijdelings toe te kijken terwijl de Questor en ik magsiche bezweringen uitriepen en magische bewegingen maakten.
Plots keken de Questor en ik elkaar aan. Met een kort knikje gaf de Questor aan dat het nu tijd was.
Grijze Raad, treed nader en help ons in deze om de krachten te bevatten die wij nu vrij zullen maken.
* Bij het horen van deze woorden trad de Grijze Raad richting het magisch pentagram. Enkele toegestroomde burgers en strijders schoven een stukje achteruit bij het horen van de dreigende woorden over een enorme kracht. De hoofdceremonie kan beginnen...
De toehoorders zijn doodstil, de Grijze Raad staat op de goede positie en de eerste bezweringen zijn reeds toegesproken. Nu rest ons nog het belangrijkste, de hoofdceremonie. Ik kijk opzij naar Lord Dreamer en hij knikt vriendelijk.
Het viertal dat zich van de vestiging losmaakt, glijdend door dezelfde ingang waarlangs zij enkele dagen geleden binnenkwamen, verdwijnt in de kille, doch veilige, duisternis van de nacht. Het contact blijft bestaan tussen de acht, het rijk van de geest staat niet gelijk aan het rijk van het fysieke. Het netwerk houdt stand, ongeacht de afstand die er tussen de onderlinge leden bestaat. Er straalt kracht uit eenheid.
Wat het doel van deze plotslinge splitsing is, is voor de buitenwereld onduidelijk. Wat onherroepelijk vast staat, is dat ze niet in hun bewegingsvrijheid worden gedwarsboomd, op de een of andere manier ligt geen wachter ze ook maar een stro-breed in de weg, er is geen ziel die hen op hun tocht naarbuiten vraagt om verantwoording af te leggen noch een simpele verklaring.
Uit het oog, maar bij lange na niet uit het hart.
De nacht omhelst het viertal innig en absoluut en in complete stilte verdwijnen ze voorlopig van het toneel.
Het is jammer dat ik door tijdgebrek niet meer deel uit kan maken van een dergelijk avontuur, maar ik wens jullie allen het beste(goed en slecht
).Ik zal Forau en Ruggiero(dood oflevend) terug laten trekken, en mij rustig houden tot de storm over is.
Dan zien jullie wel of ik nog leef. In ieder geval kom ik nog wel terug.
Met spijt in het hart(klink emotioneel nietwaar?)
Forau.
* Bar_the_Grey gaat weer verder met de ceromonie waar nu ook de Grijze Raad bij gaat betrokken worden. Illidan heeft al enkele belangrijke magische voorbereidingsrituelen uitgevoerd. voornamelijk beschermingsbezweringen, want het zou bijzonder onfortuinlijk zijn als het kasteel wordt opgeblazen van binnenuit. Er schuilt veel potentie in deze elvenmagier. Dan als de ceremonie voorbereidingen succesvol zijn afgerond, kijken de Questor en Illidan elkaar aan. De Questor knikt, het is tijd. De Grijze Raad begint aan een gezamelijke bezwering. Een klaagzang is te horen binnen de kasteelmuren.
* Plotseling stapt de elvenaanvoerder op de Questor af.
Heer Questor, wat ik U bijna vergat mede te delen....
Jah? Spreek verder mijn vriend.
Uhm, de Steen die U gericht had aan onze koning Tarinath.... Die is gebracht naar Devok.
* Bar_the_Grey draaide zich nu om en keek de elf voor het eerst tijdens dit gesprek aan.
Devok?
Hoe lang geleden is dat?
Uhm nou....
Vertel op man, dit is van groot belang! is er dan niemand binnen koning Tarinath's hofhouding die de Yrrab taal machtig is? Dit zijn inderdaad zware tijden als zelfs de oudsten der elven de taal niet meer machtig zijn.
Excuses voor mijn lichte uitbarsting maar dit is een enorme tegenvaller.
* Bar_the_Grey keek Illidan aan die het gesprek had gevolgd.
Ik ben bang dat we onze ceremonie nog een moment moeten uitstellen, blijkbaar missen we nog een essentieel ingredient.
* De elvenaanvoerder boog zijn hoofd ten teken van schaamte en spijt.
Ach ik neem het U niet kwalijk mijn beste, de tijd heeft ons gewoon ingehaald ben ik bang. Toen de Yrrabtaal nog gesproken en gelezen werd, dat was nog eens een tijd. Ver weg, doch zeer dichtbij.
* De Questor keek nog eens naar het pentagram. Leek het nu alsof of kreeg hij spijt over hetgene ze op het punt stonden te doen. Toen sprak hij vastbesloten...
Vervolg de ceremonie, in geval dat de vijand oprukt dan moeten we gereed staan
* Bar_the_Grey had nog nauwelijks zijn woorden uitgesproken of hij kreeg een mentale boodschap van de Vrouwe. In een Visualisatie zag hij dat ze contact had gelegd met het wezen dat de Valheru zou doen keren naar het goede. De questor deed een klein vreugdedansje en zong een bijpassend liedje.
The power of light
is so bright
and with might
it will rout the night.
* Bar_the_Grey keerdde weer terug bij zinnen en werd aangekeken dor vrijwel de voltallige kasteelbezetting. De questor liep een beetje rood aan.
Sorry ik liet me even gaan, maar er is dan ook iets prachtigs gebeurd
Zelf heeft hij nooit zo'n zin om magie te gebruiken, al weet hij er veel van en kan het ook toepassen. Maar op een of andere manier past het hem niet.
Zo in zichzelf denkend hoort hij het berciht van Quantarianth dat het genootschap zich gesplitst heeft in 2 groepen en dan een van die groepen het kasteel heeft verlaten. Heel verstandig denkt hij, zo blijft in iedergeval de helft van het genootschap in leven als de muur en het kasteel mocht vallen.
Hij leent een boog van een boog schutter en schit rust een pijl vanaf de muur het veld in. Dan roept hij een paar mannen bijelkaar.
Heren, waar de pijl in het veld is geland ligt een denk beeldig evenwijdige lijn aan de muur. Zet om de 10 meter een klein paaltje en verbind al die paaltjes onderling met een lijn. Zo weten we onze preciese rijkwijdte .
* De mannen voeren het uit en dan is het weer afwachten.. wachten op het vijandelijke leger. Ondertussen zijn er ook opdrachten aan de lansiers en de rest van de troepwn gegeven.
Als hij binnen is gelaten ziet hij dat alles klaar staat voor een gevecht.
en voor Lord Dreamer staat, zegt hij dat hij een bericht heeft van jan-jaap die klaar staat met een leger van 1000 man 300 boogschutters en 700 man waarvan 200 op paarden
Om Lord Dreamer te helpen in de strijd tegen de vijand
Zodra het nodig zou zijn.
En verteld dat hij met twee andere naar toe waren gereden waar die waren gedood naar dat ze in een hinderlaag waren gelopen van de vijand
Als hij uitverteld is vraagt hij om wat eten want hij heeft een zware tocht aardig de rug en het voedsel in het kamp van jan-jaap begint ook op te raken
En wacht op het antwoord van Lord Dreamer
. *snifsnif*
Als een dolle rent AirRaid naar de keuken. Jammie eten
* AirRaid begint te eten aan de kalkoen die klaar staat
**SMAKKERDESMAKKERDESMAK**
**BURP**
Aaah dat was lekker
Vlug draaide Asschen zich om, er was nu geen tijd voor deze onzins gevoelens. Liefde kon, nee mocht geen plaats hebben in deze strijd. Hoe mooi ze ook was, hij kon het zichzelf niet toestaan.
Hij kon het toch niet laten gebruik te maken van zijn huidige vorm. De schaduw gleed door het leger, van tent naar tent. Langzaam zijn manschappen paserend. Het enige wat zij voelde was een korte windvlaag, maar toen ze omkeken was de schaduw al verdwenen. op weg naar zijn doel.
Voor hem stond de mooie phoenixx, ze negeerde hem. MAar dat kon hij haar niet kwalijk nemen, hij was immers niet zichtbaar.
Langzaam streelde hij haar haren, alsof de wind ermee speelde. Een vlugge zoen op haar wang deed haar verstijven.
Ze had toch niks gemerkt, vlug, om problemen te voorkomen, verdween de valher even snel als hij gekomen was. Wachtend op het teken van de meester, om te verschijnen.
Mara lag in haar bed, op haar kamer. Haar vader had haar verboden buiten te komen. Het gevaar zou te groot zijn. Tot nu toe had ze dan ook naar hem geluisterd, maar nu het zo rustig was mocht ze vast wel even kijken wat er aan de hand was.
Op het plein stond een groep mensen, allemaal somber gekleed. De zon, en de inspanning, deed hun zweten. De stank van rottend vlees hing nog in het kasteel.
Voor haar ontstond een machtig aura, de groep was duidelijk iets magisch aan het doen.
Zelf had Mara er geen talent voor, maar ze kon wel merken wanneer er magie gebruikt werd, zoals nu.
Ze was opgegroeid als jonkvrouwe, en niet getrained om te vechten met wapens, maar met uiterlijk. Een gevaarlijk wapen, wanneer goed gebruikt.
Meneer, weer u of mijn vader nog leeft? vroeg ze aan de soldaten die voor haar liepen
Phoenixx, de vuurvogel, en Atrimar, het ijskoude wolvenkind. Ze hebben hun krachten gebundeld, veel mensen binnen de kasteelmuur weten het nog niet, maar ik heb het gevoeld, practisch meegemaakt. Een kracht die ik mijzelf bijzonder meester heb gemaakt, waar sommige grote tovenaars nog onbekend mee zijn.
Ik zal Illidan en de Questor waarschuwen als ze klaar zijn met hun ceremonie. Illidan ziet er indrukwekkend uit. Sinds ik hem voor het laatst zag is hij veel verandert. Hij heeft veel geleerd en is een gerespecteerd magiër geworden. Ik ben blij hem als vriend te hebben, al neem ik zijn actie nog steeds enigzinds kwalijk. Het had verkeerd kunnen lopen...
Ik schrik wakker uit mijn gedachten als iemand op de muur aan mij vraagt of ik weet wat de beide magiërs en de Grijze Raad nu gaan doen.
Hun ceremonie zal de ware kracht losmaken, we zullen er een groot voordeel bij hebben. Maar de kracht is onvoorstelbaar groot, de kracht die nodig is om die in bedwang te houden bijna net zo onvoorstelbaar groot. Deze magiërs die zich hier verzameld hebben zullen het zwaar krijgen, maar ik heb er hoop in dat ze zullen slagen.
* Niet helemaal begrijpend kijkt de strijder mij aan. Het lijkt een boogschutter, ik kijk vriendelijk terug.
Probeer het niet te begrijpen mijn waarde, het is een gecompliceerd iets. Probeer slechts met ons te hopen dat alles volgens plan verloopt.
* Het nieuws over een enorme kracht die ons de overwinning zou kunnen bezorgen deed razendsnel de ronde over de muur, waarbij het verhaal steeds groter en mooier werd. Tegenhouden deed ik het niet. Enige opwinding en vertrouwen doet de mensen goed. Ik kijk weer terug naar de ceremonie en vraag me af hoe lang deze nog zal duren. Ik moet Illidan en de Questor zo snel mogelijk spreken.
En besluit zodra het donker is zodat de vijand er niet achter komt alvast 150 man naar het kasteel
Omdat de voedselvoorraden snel beginnen op te raken want ze hebben nog maar voedsel voor 200 man en hopen dat er in het kasteel welkom zijn en voedsel kunnen krijgen
En nog steeds wacht hij op een teken van leven van de elf Briar hij hoopt niet dat hij gevangen is genomen door de vijand.
En gaat weer terug naar de tent om verder te gaan overleggen met zijn officieren wat ze verder gaan doen
* De Pretoriaanse Kapitein had zijn handen vol om uit elkaar te houden wie bij welke eenheden hoordde, maar deze man die hij in zijn eentje zag lopen bij een van de wachterstorens trok zijn aandacht. Hij was nu al enkele jaren in dienst van Lord Dreamer en als kapitein van de Pretorian Guard had hij een voorgevoel ontwikkeld om te zien als een soldaat verdwaald of de weg kwijt was.
Kapitein? Ik hoor bij het ontzettingsleger dat binnenkwam. En jij vind dat ook.
Ja dat vind ik ook.
* Terwijl de Questor een vreugde dansje deed, stapte de rustige krijger tussen de mensenmenigte naar voren. Hij keek met een afdwalende blik uit zijn ogen richting de ceremonie, nauwelijks beseffend dat hij zojuist op een intrigerende manier een kapitein had weggeschoven. Toen hij dicht genoeg in de buurt was gekomen om een goed uitzicht te hebben op wat er bij de ceremonie gaande was, verscheen er een glimlach op zijn gezicht. In een vloeiende beweging pakte de geoefende krijger zijn boog en spande deze met een pijl. Voordat dichtbijzijnde soldaten konden ingrijpen liet hij los met een bijbehorende schreeuw.
Sterf, Dienaartje van niets!
* Bar_the_Grey keek nog immer betrapt om zich heen toen er een schreeuw klonk vanaf de kasteelmuren. Een pijl trof de Questor vol in zijn borst. Zwaargewond viel de Questor achterover op de grond.
* De asassin werd zonder tegen te spartelen neergesabeld door de eerste soldaten. Hij stierf met een glimlach op zijn gezicht en een zwarte tong uitstekend.
Illidan, ga door met de ceremonie, maar wacht tot je het wezen ziet!
Questor, U bent gewond U moet verzorgd worden.
Luister, vervolg de ceremonie, je hebt de kracht ervoor. Maar wacht op het teken.
Welk teken? Welk wezen?
Dat zul je vanzelf zien.....
* De Questor verloor het bewustzijn en werd weggedragen door enkele leden van de Pretorian Guard. Lord Dreamer kreeg de pijl van een Kjeldoran Knight aangereikt.
Ik ben bang dat er vergif aan zat, Heer!
Hmm, hoe heeft dit kunnen gebeuren?
Waar is de asassin?
Die is reeds gedood, Heer!
Breng me naar hem toe, wie weet komen we iets te weten.
En laat de genezers op zoek gaan naar een anti-dote voor het gif.
Die Questor gaat niet sterven in mijn kasteel, zolang ik hier Kasteelheer ben!
Zoals U wenst, Heer!
* De Kjeldoran Knight liep richting de genezers om de vondst van vergif te melden, terwijl Lord Dreamer naar de kasteelmuren liep. De Grijze Raad was in vertwijfeling voor een moment, vooral Shagra werd erg kwaad. Vloekend en schreuwend banjerde ze op en neer. Quantarianth voelt wederom een aanwezigheid en roert zich nu ook, een luide drakegebrul klinkt er vanaf de torens. Shagra bedaard en geeft weer snel instructies aan andere raadsleden om hun plek weer in te nemen, daarna stapt ze af op illidan.
Zo te zien heb jij nu de leiding, vertel ons wat we moeten doen.
Ze bewegen zich efficient, als viertal, vooruit. Hun stappen zijn doelgericht en hun bewegingen zijn minimaal. Er is geen enkele noodzaak voor het viertal om een overbodige hoeveelheid bewegingen te produceren. Deze manier is gekozen om het beeld naar de buitenwereld toe te beinvloeden, zoals zij dat wensen. Over het netwerk word hevig gediscussieerd over hun volgende actie tegen hun vijand. De wereld is groot, de tijd is lang, maar de wezens om hen heen brokkelen af als zandkastelen die wanhopig stand proberen te houden terwijl de snel oprukkende vloed telkens weer tegen het fragiele bouwwerk met een ruwe kracht, in de vorm van warme golven, aan beukt.
Op dit moment is het doel van het gehalveerde genootschap om de Grijze Raad te vinden. De plannen die zij ten uitvoer willen brengen kunnen desastreus zijn voor de uitkomst van toekomstige gebeurtenissen.
De elf Brair gaat op pad met een paar Pretorian Guards om de overige elven veilig naar het kasteel te brengen .
Shagra.. Het wezen in de de huid van de persoon. Hij durft z'n vermoedens niet door te geven maar. Als z'n vermoedens juist zijn dan is de Questor in z'n wezen niets anders dan de vijand waar tegen iedereen al vecht , een Valheru en is Shagra ook niet wie ze lijkt te zijn.
Hij geeft mentaal door aan Lord Dreamer dat die z'n zwaard maar erg scherp en vooral dicht bij hem moet houden en dat hij die Questor moet redden en ook de rest draaiend zien te houden.
Hij wacht alleen op de verkeerde misstap van Shagra en dan gaat Quantarianth haar en de Questor een lesje leren.
Je vader ? .. Tja .. Wij wisten niet dat de kasteelheer nog een beschermeling had rondlopen hier , Als u de kasteelheer zelf zoekt die staat op de muur. Op dit moment is het daar nog veilig.
* De Knight kijkt de jonge dame na.. Wie zou haar moeder zijn en haar vader ?
Lord Dreamer roept tegen de ziekenbroeders:
Zorg dat hij in leven blijft, voor mijn part haal je er een elf bij die verstand van gif en tegen giften heeft. Maar zorg dat hij het overleeft.
* Lord Dreamer laat de gedolode huurmoordenaar bij zich brengen en constateerd dat de tong van de man pikzwart is.
Vervloekt, hier worden we niet veel wijzer van. De man is betoverd geweest. bezeten door het kwade. verbrand hem .. en gooi de as niet weg. die kan ik nog wel gebruiken..
* Hij gaat terug naar de muur en wacht .. Een neergeschoten Questor, een grijze raad die nu van illidan leiding verwacht en vrouwe Shagra die na een grom van Quantarianth plotseling bedaarde en aanwijzing geeft. Vreemd allemaal, zefs de zon heeft een zwarte krans om zich gekregen. Dit belooft niet veel goeds.
Hun lansen zijn versterkt en de sltalen punten zijn met magie bewerkt. Op alle lansen is het vaantje met het wapen van het kasteel gezet, zodat alles er proffesioneel en gevaarlijk uitziet.