Zwaartekracht, hoe werkt dat??

Er is altijd zwaartekracht. Alleen wordt de kracht op jou als je in de ruimte zit exponentieel groter naarmate je dichterbij komt. Dus ook als je op 100000000km van een planeet zit is er zwaartekracht op jou. Alleen is deze is niet echt meetbaar.

nou euhh die houdt ongeveer op zo bij de dampkring En dan zweef je daar een beetje rond..

Je komt nooit echt in 0 zwaarte kracht.. alles trekt aan alles (maar ondertussen slingert ook alles om elkaar heen waardoor die krachten in balans blijven (als een satteliet te langzaam om de aarde draait komt ie omlaag zetten omdat de centrifugaal kracht afneemt, bij de juiste snelheid is de aantrekkings kracht van de aarde in balans met de centrifugaal kracht die werkt op de sateliet)

zwaartekracht opzich is nog behoorlijk onduidelijk, het is in ieder geval het gevolg van de massa van een object (maan is lichter dan de gehele aarde, dus minder zwaartekracht, de zon is veel zwaarder, dus meer zwaartekracht) ook losse objecten op aarde hebben hun eigen aantrekking kracht (alleen is dat natuurlijk ongelooflijk klein)

de aarde draait overigens volgens exact het zelfde principe in zijn baan om de zon

quote:

Op donderdag 30 juli 2009 20:36 schreef lienelien het volgende:
nou euhh die houdt ongeveer op zo bij de dampkring En dan zweef je daar een beetje rond..

meetbaar houdt ie daar ong op.



Heeft met de exponentiële groei van de kracht te maken.

F= (G*m*M) / r²
Waarbij G= 6,67 × 10^-11 Nm² kg^-2 (=0.0000000000667)

Dat wil zeggen:
Zwaartekracht = (gravitatieconstante * massa planeet * massa object) / (afstand)²

Met afstand bedoel ik de afstand tussen de massamiddelpunten van beide massa's. Dus in het geval van de maan en een astronaut is het de afstand tussen het middelpunt van de maan en die man. Dat de zwaartekracht kwadratisch afneemt betekent dus dat als je 10x zo ver weg bent, dat je 100 (=10²) keer minder hard wordt aangetrokken. In theorie wordt je op de maan dus ook nog een beetje door de aarde aangetrokken, maar dat is denk ik niet echt merkbaar.
Andersom is de zwaartekracht van de maan op de aarde wel merkbaar, dat is namelijk hoe eb en vloed ontstaat. De maan trekt de zee als het ware aan 1 kant van de aarde wat omhoog.

En om de rest van je vraag te beantwoorden. Als je in de ruimte rondzweeft zul je door alle sterren in het heelal een beetje aangetrokken worden, maar al die krachten zullen elkaar opheffen tenzij er een planeet of ster van je dicht in de buurt is; dan wordt je daardoor naarmate je dichterbij komt steeds meer aangetrokken. Anders ben je dus (zo goed als) gewichtloos.

[ Bericht 7% gewijzigd door BasementDweller op 30-07-2009 20:49:43 ]

Materie trekt andere materie aan. Die aantrekkingskracht is altijd en overal aanwezig, hoe zwak dan ook. Anti-materie is een iets anders verhaal.

Koop een natuurkunde boek.

Er zijn wel een aantal "stabiele" punten en lijnen aan te wijzen waar de zwaartekrachtinvloeden van een aantal hemellichamen elkaar opheffen. Voor Aarde-Maan ligt dat op ongeveer 10% van de afstand (dichter bij de aarde maan dus ). Dus als je daar voorbij bent "val" je richting Maan, anders richting Aarde als alles netjes op één lijn staat (en de Zon e.d. even niet meedoet)

Voor één hemellichaam houdt de zwaartekracht in theorie nooit op; alleen op een gegeven moment worden andere krachten (veel) groter.

[ Bericht 4% gewijzigd door Zpottr op 30-07-2009 23:44:56 ]

quote:

Op donderdag 30 juli 2009 20:41 schreef Leer2eK het volgende:

[..]

Maar dat is dus een deel van de vraag.. Op welk punt wordt bepaald dat je of naar de aarde of naar bijvoorbeeld de maan wordt toegetrokken? Want zoals je het nu zegt is er dus altijd een soort zwaartekracht en kan er niet van een ruimte met totale gewichteloosheid worden gesproken?

Theoretisch niet. Praktisch wel. Als je ergens midden in de ruimte zit, word je echt niet zo hard aangetrokken.

En natuurlijk tegen de tijd dat zwaartekracht nagebootst kan worden, kan men theoretisch een balans maken..

quote:

Op donderdag 30 juli 2009 20:47 schreef Zpottr het volgende:
Er zijn wel een aantal "stabiele" punten en lijnen aan te wijzen waar de zwaartekrachtinvloeden van een aantal hemellichamen elkaar opheffen. Voor Aarde-Maan ligt dat op ongeveer 10% van de afstand (dichter bij de aarde, uiteraard). Dus als je daar voorbij bent "val" je richting Maan, anders richting Aarde als alles netjes op één lijn staat (en de Zon e.d. even niet meedoet)

Voor één hemellichaam houdt de zwaartekracht in theorie nooit op; alleen op een gegeven moment worden andere krachten (veel) groter.

In theorie is er in ieder geval 1 zo'n punt. Maar kunnen er ook meer zijn. Onmeetbaar.

quote:

Op donderdag 30 juli 2009 20:42 schreef klaasdj het volgende:

[..]

meetbaar houdt ie daar ong op.

[ afbeelding ]

Heeft met de exponentiële groei van de kracht te maken.

Moet zijn kwadratisch, heel wat anders

quote:

Op donderdag 30 juli 2009 20:42 schreef klaasdj het volgende:

[..]

meetbaar houdt ie daar ong op.
[...]

Verklaar eens waarom de maan rond de aarde blijft zweven?

In de baan waar de space shuttle bijvoorbeeld "zweeft" is er nog steeds een zwaartekracht naar de aarde toe van ongeveer 90% van hier op de grond.

quote:

Op donderdag 30 juli 2009 20:44 schreef BasementDweller het volgende:
F= (G*m*M) / r²
Waarbij G= 6,67 × 10^-11 Nm² kg^-2 (=0.0000000000667)

Dat wil zeggen:
Zwaartekracht = (gravitatieconstante * massa planeet * massa object) / (afstand)²

Met afstand bedoel ik de afstand tussen de massamiddelpunten van beide massa's. Dus in het geval van de maan en een astronaut is het de afstand tussen het middelpunt van de maan en die man. Dat de zwaartekracht kwadratisch afneemt betekent dus dat als je 10x zo ver weg bent, dat je 100 (=10²) keer minder hard wordt aangetrokken. In theorie wordt je op de maan dus ook nog een beetje door de aarde aangetrokken, maar dat is denk ik niet echt merkbaar.
Andersom is de zwaartekracht van de maan op de aarde wel merkbaar, dat is namelijk hoe eb en vloed ontstaat. De maan trekt de zee als het ware aan 1 kant van de aarde wat omhoog.

En om de rest van je vraag te beantwoorden. Als je in de ruimte rondzweeft zul je door alle sterren in het heelal een beetje aangetrokken worden, maar al die krachten zullen elkaar opheffen tenzij er een planeet of ster van je dicht in de buurt is; dan wordt je daardoor naarmate je dichterbij komt steeds meer aangetrokken. Anders ben je dus (zo goed als) gewichtloos.

voor objecten in ruimte is het makkelijker om de Algemene relativiteits theorie van Einstein te gebruiken, dan de formule van Newton

http://nl.wikipedia.org/wiki/Algemene_relativiteitstheorie

iig zwaartekracht kun je zien als dit:


elke hoeveelheid massa maakt een "deuk"/kromming in het ruimte/tijd. hoe meer massa iets heeft, hoe groter deze vervorming is.

een kleiner object zal dus "gevangen" zijn in deze kromming in ruimte, een object zal altijd in een rechte lijn willen gaan, (centrifugale kracht etc. emmer/water). in het geval van de maan blijft deze ook rechtdoorgaan. maar aangezien de kromming van de ruimte deze uiteindelijk in een baan om de aarde komen (ruig voorbeeld )

dus uiteindelijk kun je het zo zien dat de maan onder direct invloed staat van de aarde, en de aarde op de zon. en onze zon door andere/grotere massa's.

iig om beter beeld ervan te krijgen kun je wel naar General relativity zoeken op youtube. (voor de mensen in het algemeen/topic starter)

quote:

Op donderdag 30 juli 2009 20:49 schreef klaasdj het volgende:

[..]

In theorie is er in ieder geval 1 zo'n punt. Maar kunnen er ook meer zijn. Onmeetbaar.

Er zijn bij elke combinatie van twee massa's 5 van die punten, goed meetbaar en exact bekend waar. Er wordt door satellieten zelfs regelmatig gebruik van gemaakt.

quote:

Op donderdag 30 juli 2009 20:39 schreef Robin__ het volgende:

zwaartekracht opzich is nog behoorlijk onduidelijk, het is in ieder geval het gevolg van de massa van een object (maan is lichter dan de gehele aarde, dus minder zwaartekracht, de zon is veel zwaarder, dus meer zwaartekracht) ook losse objecten op aarde hebben hun eigen aantrekking kracht (alleen is dat natuurlijk ongelooflijk klein)

Zwaartekracht geldt ook voor energie.

quote:

Op donderdag 30 juli 2009 20:36 schreef lienelien het volgende:
nou euhh die houdt ongeveer op zo bij de dampkring En dan zweef je daar een beetje rond..

De zwaartekracht van de Aarde is nog steeds merkbaar op de maan, daarom blijft ie ook om de Aarde draaien.

iemand hierboven schreef dichter bij de aarde, dat moet zijn dichter bij de maan.

quote:

Op donderdag 30 juli 2009 21:28 schreef Caracca het volgende:

[..]

voor objecten in ruimte is het makkelijker om de Algemene relativiteits theorie van Einstein te gebruiken, dan de formule van Newton

Kan ook, maar dan wordt de wiskunde al snel lastiger

quote:

Op donderdag 30 juli 2009 22:26 schreef vaarsuvius het volgende:
iemand hierboven schreef dichter bij de aarde, dat moet zijn dichter bij de maan.

uh, ja what was I thinking...?

De zwaartekracht is er omdat elk deeltje andere deeltjes aantrekt. Omdat de aarde uit heel veel deeltjes staat, trekt die jouw heel sterk aan (de som van de aantrekking van al die deeltjes in die bol is naar het middelpunt). Je bent los van de aarde zijn aantrekking (praktisch) als je met een bepaalde snelheid de lucht in geschoten wordt (ontsnappingssnelheid: http://nl.wikipedia.org/wiki/Ontsnappingssnelheid). De maan valt eigenlijk de hele tijd langs de aarde, daarom lijkt het alsof die er rond cirkeld .

quote:

Op donderdag 30 juli 2009 21:28 schreef Caracca het volgende:

[..]

voor objecten in ruimte is het makkelijker om de Algemene relativiteits theorie van Einstein te gebruiken, dan de formule van Newton

Makkelijker is het niet, en vaak voldoet een Newtoniaanse benadering ook prima

Klassiek gezien kun je stellen dat zwaartekracht "altijd aanwezig is" omdat massa altijd positief is en nooit negatief, en omdat zwaartekracht als 1 over r-kwadraat afneemt (en niet exponentieel!).

Neem bijvoorbeeld de zon; de zon bestaat uit vele geladen deeltjes, maar positieve en negatieve deeltjes zorgen netto voor een vrij kleine lading waardoor het elektromagnetisch veld van de zon niet verschrikkelijk groot is. De sterke kernkracht tussen hadronen werkt alleen op erg kleine lengteschalen, evenals de zwakke kernkracht. Wat eigenlijk overblijft is de zwaartekracht: alle deeltjes hebben positieve massa, en dus wordt zwaartekracht niet "tenietgedaan". Je kunt massa dus zien als lading voor zwaartekracht.

In de ART is zwaartekracht ruimtetijdgeometrie, en volgen deeltjes geodeten in die ruimtetijd. Alles met energie en impuls wordt beinvloed door zwaartekracht en werpt zelf een zwaartekrachtsveld op. Aangezien energie en impuls altijd positief zijn geldt hier weer hetzelfde verhaal. Je kunt ook de randcondities opschrijven voor deze geometrie, en je kunt weer (min of meer) dezelfde 1 over r-kwadraat afhankelijkheid afleiden.

quote:

Op vrijdag 31 juli 2009 09:04 schreef Haushofer het volgende:

De sterke kernkracht tussen hadronen werkt alleen op erg kleine lengteschalen, evenals de zwakke kernkracht.

Waarom is dat eigenlijk zo?

quote:

Op vrijdag 31 juli 2009 13:25 schreef Montov het volgende:

[..]

Waarom is dat eigenlijk zo?

Dat is gewoon zo.. als het anders was dan was het ook gewoon zo.