Vorige week donderdag ben ik thuis gekomen van mijn fietstrip in Frankrijk. Mijn eerste ervaringen met fietsen in de bergen. Bij deze een kort verslag.
Eerste avond laat aangekomen op onze camping aan de voet van de Alpe d’ Huez. Nog even een stuk met de auto de beklimming gedaan. Dat ding is echt steil in de eerste kilkometers en ik wist dat het een pittig weekje ging worden. De volgende morgen moet mijn fietsmaat de pedalen van zijn fiets nog even vervangen dus pas in de middag konden we beginnen met de klim naar Alpe d’ Huez. Eerst een stukje inrijden richting Les Deux Alpes om daarna met de echte klim te beginnen. In de eerste paar honderd meter van Alpe d’ Huez schakel ik mis en mijn ketting valt van mijn fiets. Dus mijn ketting er maar weer opgelegd en opnieuw begonnen. De tweede poging ging beter de eerste steile kilometers in het allerkleinste verzetje afgewerkt en met een slakkengangetje van 6 kilometer per uur passeer ik de eerste bochten. Ondertussen begint het te regenen en te onweren. Ik vertrouw het niet en besluit in La Garde maar om te draaien. Eenmaal in het dal wordt het weer droog dus het omdraaien was niet nodig geweest.
De volgende morgen regent het weer hard en we besluiten het mooie weer bij de Mont Ventoux op te zoeken. We hebben de auto in Malaucene geparkeerd en van daaruit richting Bédoin gefietst. De eerste paar kilometer zijn niet zo steil en die we dan ook samen afgelegd. Toen het eenmaal zwaarder werd in het bos heb ik mijn veel beter getrainde maatje maar laten gaan. In het bos kon ik in een redelijk ritme klimmen. Hartslag onder controle, veel in het op een naar kleinste verzet en ik haal ondertussen nog twee mensen in
. Bij Chalet Reynard besluit even te rusten. Daarna begint het maanlandschap. Het waaide die dag verschrikkelijk hard. Dus dat werd een probleem. Bij het monumentje van Simpson ben ik weer even gestopt. Bijna boven en steen kapot. Daar heb ik mezelf ook even op de foto laten zetten door een paar Fransen. Weer op de fiets komt de top steeds dichter bij. Maar dan slaat het noodlot toe. Een enorme windvlaag waait me van de weg. In eerste instantie kan ik nog tegensturen maar daarna raak ik alsnog van de weg en val ik tussen de keien. Fiets maar weer gepakt en de laatste 200 meter afgelegd. Ik ben er uiteindelijk 2 uur en 3 kwartier mee bezig geweest en echt zelden zo kapot geweest als die middag.
Volgende dagen maar wat rustiger aangedaan met beklimmingen van Les Deus Alpes en Col d'Ornon. Maar voor de laatste dag stond nogmaals Alpe d’ Huez op het programma en nu moest ik hem echt oprijden. Het inrijden ging van geen meter maar eenmaal aan het klimmen liep het eigenlijk wel
. Het steile stuk tot La Garde ging veel beter dan de vorige keer. Maar ook nu begon het weer te regenen. Jasje aan gedaan en verder gereden dus. Overigs was er daardoor veel meer zuurstof in de lucht dus dat maakte het ook wel weer lekker. Ik ben boven gekomen in een tijd van 1.22.54 en bij de tourfinish in een tijd van 1.29.08. Erg tevreden er mee. Maar er is nog wel ruimte voor verbetering.
Sinds ik weer terug in Nederland ben heb ik twee keer gefietst. Merk dat ik makkelijker grotere versnellingen kan trappen dus dat is alvast de winst. Volgend jaar wil ik weer gaan om de tijd op Alpe d’ Huez te verbeteren, Mont Ventoux zonder af te stappen te doen en nog wat andere beklimmingen in de streek te gaan rijden (Croix de Fer en Galibier).