Homoseksueel ouderschap

Ik heb die luiers nooit erg gevonden, ook geen feest, maar zeker ook geen straf. Hoort erbij, gewoon net als dat je zelf je kont wel es af moet vegen

Dit terzijde, ik denk dat geaardheid en geslacht geen doorslag geeft of je een kind een fijn gezin en een goede opvoeding kan geven. Ik merk wel dat er verschillen zijn in man/vrouw bij papa's en mama's maar zwartwit is dat helemaal niet en een verschil zegt ook niets over beter of slechter.
Zelf heb ik mijn oudste dochter de eerste vijf jaar vrijwel alleen opgevoed, al ging (gaat nog) ze dan 1 weekend in de twee weken wel naar haar paps.
Ze is nu 10 en een volkomen gelukkig en lekker gezond kind.

Verder ken ik wat stellen van dezelfde sekse die ook kindjes hebben, bijvoorbeeld mijn nicht en haar vrouw die beide om de beurt een kindje ter wereld hebben gebracht. Iets wat ik heel mooi en bijzonder vind en waar ik ook wel een beetje jaloers op ben, ik heb de bevallingen toch allemaal zelf moeten doen

Dan nog een neef van me die getrouwd is met een hele lieve man die kindjes had uit zijn eerdere huwelijk.

Natuurlijk hebben deze gezinnen ook wel eens problemen en zijn die kinderen ook wel eens vervelend, maar niets wat niet voorkomt bij hetero ouders.

Wat mij betreft: als je een kind liefde en geborgenheid kan bieden en ook nog wat bagage hebt zodat je ze met wat kennis en wijsheid de wereld in kan begeleiden, mijn zegen heb je!

Alleenstaande vriendin met een kinderwens in je omgeving?

Twee homoseksuele kennissen van mij hebben dat twee jaar geleden gedaan. Zij voelde geen directe behoefte tot een relatie, was al enige jaren vrijgezel, jaren begonnen te tellen maar had wel een gruwelijke kinderwens en klapperende eierstokken. En hun wilde dolgraag een kindje van hen samen.
Alle 3 legde ze het streven bij 2 kindjes (Zodat beiden mannen 1x biologisch vader zouden worden), helaas is het bij 1 kindje gebleven omdat de ander verminderd vruchtbaar was & zij er na maanden proberen geen heil meer in zag.

Opvoeding van dat ene kindje verloopt prima!

Heel veel succes! Wat dat betreft hebben vrouwen het dan relatief 'gemakkelijk'.

quote:

Op maandag 27 juli 2009 23:31 schreef Tarak het volgende:

[..]

Tot nu toe 2x soort van gevraagd maar om zeer persoonlijke redenen heb ik dat toen niet gedaan.
Ik denk wel dat je als homoman in de situatie met een alleenstaande heterovrouw eerder de mogelijkheid krijgt om ook een rol bij de opvoeding te spelen dan in de situatie bij een lesbostel.

Het gaat mij ook heel erg om de afspraken die men vooraf vastlegt, de keuzes die daaraan ten grondslag liggen, de ruimte die de partijen elkaar geven en de concessies die gedaan worden en dan vervolgens de ervaring in de praktijk.

Dat denk ik ook. Een lesbo-stel wil over het algemeen denk ik een kindje van hen samen. Een alleenstaande moeder zal inderdaad misschien sneller concessies willen doen, ook als ik hier voor mezelf overna denk. Zelf zou ik in principe nog niet eens zoveel moeite hebben met een kind 'delen' denk ik, als ik in de gelegenheid ben gesteld een vertrouwensband op te bouwen met de (toekomstig) vader en zeker weet dat het kindje daar ook in veilige handen is.

Ik denk dat het hoe dan ook van belang is eerst voor jezelf te concretiseren welke rol je precies wilt spelen in het leven van het kind, en moet bepalen in hoeverre jij bereid bent concessies te doen: Kom je het alleen opzoeken & neem je het mee voor uitstapjes? Het suikeroom-idee? Co-ouderschap? Traditionele omgangsregelingen? Voorkeur voor een (lesbisch) koppel/alleenstaande vrouw? tEnz.
Van daaruit kun je wellicht overwegen een oproepje te plaatsen op bijv. i-net, waar je al enkele van je richtlijnen in kunt vermelden. Uit mijn nabije omgeving heb ik al vrij regelmatig mogen vernemen dat hier succes mee werd behaald, omdat je gerichter kunt zoeken en zo langzaam alle obstakels aan de kant ruimt.

quote:

Las hierover een keer een foldertje in een kerk, en daarover raakte ik aan de praat met een man die tegen het homo-ouderschap was, omdat het onnatuurlijk was. Je reinste onzin. Liefde is zo natuurlijk als iets maar zijn kan. Ik zie veel liever een homopaar dat verzot is op de kinderen (ik vind Paul de Leeuw een mooi voorbeeld), dan gebroken gezinnen, waarvan de samenstelling dan wel 'natuurlijk' is (geweest).

PyttPytt, je hebt me met bovenstaande tekst wel aan het denken gezet, ik kan me zelf heel erg in de man die je noemt herkennen maar kan ook je standpunt delen dat er heel veel kinderen zijn die een ongelukkige opvoeding hebben (gehad) met hetero ouders en misschien wel beter af zouden zijn bij homo ouders.

Wat mij negatief doet denken is "het gekuntselde" aan "kinderen van homosexuele paren" maar dat geldt niet alleen voor homo paren hoor, ik zelf ben getrouwd met een vrouw die ouder is dan ikzelf en dat heeft er toe geleid dat we samen geen kinderen hebben terwijl er bij mij zeer zeker een kinderwens is.
Echter, door er voor te kiezen om met mijn vrouw de rest van mijn leven te delen wist ik dat dit risico er in zat en berust ik liever in mijn lot dan allerlei onnatuurlijke kunstgrepen uit te halen.
Ik vind het echter iets anders als beide ouders jong zijn (mid 20) en door onvruchtbaarheid zouden ze geen geen kinderen kunnen krijgen, dan kan IVF mijn goedkeuring zeker wel wegdragen.

een beetje off topic maar wilde het gewoon even kwijt

quote:

Op dinsdag 28 juli 2009 00:45 schreef rechtsedirecte het volgende:
Echter, door er voor te kiezen

Jij hebt de keuze inderdaad, een leven met de ene vrouw zonder kinderen of met een andere vrouw met kinderen. Bij (vooral mannelijke) homostellen zit zo'n keuze er gewoon niet in, met een andere man kunnen ze immers net zo min kinderen krijgen.

[ Bericht 0% gewijzigd door beefcake op 28-07-2009 02:48:37 ]

quote:

Op dinsdag 28 juli 2009 02:41 schreef beefcake het volgende:

[..]

Jij hebt de keuze inderdaad, een leven met de ene vrouw zonder kinderen of met een andere vrouw met kinderen. Bij (vooral mannelijke) homostellen zit zo'n keuze er gewoon niet in, met een andere man kunnen ze immers net zo min kinderen krijgen.

Ik zie je invalshoek Beefcake maar toen we trouwden was mijn vrouw op een leeftijd waarop de meeste vrouwen al kinderen hebben, echter ze was nog nog niet te oud.
Maar (na 2 vroeg afgebroken zwangerschappen) het is niet gelukt om samen een kindje te krijgen en de tijd tikte door.....en verstreek tenslotte.

Ik heb het mijn vrouw in het verleden wel gehad over het feit dat we samen geen kinderen hebben (voor alle duidelijkheid, mijn vrouw heeft wel twee kinderen uit een eerder huwelijk, maar net zoals Tarak ben ik ook egoistisch en zou graag mijn "eigen" kinderen hebben) maar toen moesten we de volgende vraag voor ons zelf beantwoorden :"zijn we getrouwd om kinderen te krijgen of omdat we in eerste instantie graag bij elkaar willen zijn?" en dit geldt mijns inziens net zo goed voor homosexuele stellen....The Rolling Stones zongen het 40 jaar terug al : You can't always get what you want.....maar ja ik ben dan ook wel iemand met een conservatieve gedachtegang...

Sorry Tarak dat ik in je topic afdwaal.....en voordat ik een storm van kritiek over mij heen krijg..ik ben zeker geen homofobic...een van de kinderen uit mijn vrouw haar eerste huwelijk is homosexueel en ik heb daar geen enkele moeite mee

[ Bericht 10% gewijzigd door rechtsedirecte op 28-07-2009 03:39:37 ]

Interessant topic.

Misschien ook interessant: vandaag in nrc.next een artikel geschreven door de dochter van een lesbisch stel over hoe zij het ervaren heeft (+ wat wetenschappelijke feitjes en zo).

Veel succes, lijkt me niet zo makkelijk om in jouw geval je kinderwens in vervulling te laten gaan!

inderdaad een ingewikkelde constructie, maar ik vind de manier waarop je ermee omgaat bewonderenswaardig het komt in ieder geval over als een weloverwogen keuze en dat is al een goede eerste stap

quote:

Op vrijdag 31 juli 2009 10:02 schreef Bleie het volgende:
Misschien ook interessant: vandaag in nrc.next een artikel geschreven door de dochter van een lesbisch stel over hoe zij het ervaren heeft (+ wat wetenschappelijke feitjes en zo).

Veel succes, lijkt me niet zo makkelijk om in jouw geval je kinderwens in vervulling te laten gaan!

Kun je dat niet inscannen of fotograferen of zo?

quote:

Op vrijdag 31 juli 2009 21:51 schreef Fascination het volgende:

[..]

Kun je dat niet inscannen of fotograferen of zo?

Helaas, inmiddels is hij oud papier (en anders had het ook niet gekund bij gebrek aan scanner)...

quote:

Op maandag 27 juli 2009 18:42 schreef French het volgende:
Vergis je niet wat voor taboe er nog steeds op rust.

De reacties op jouw verhaal vallen mij wel op.
Ach dat valt wel mee, dat was 20 jaar geleden, dat is nu heel anders, en je overdrijft.

Terwijl jouw verhaal uit de 1e hand is en de anderen vooral gebaseerd zijn op een werkelijkheid zoals we die zouden wensen - maar niet op ervaring.

Ik vond de reactie van TS op jouw verhaal trouwens inhoudelijk wel sterker. Ieder ouderpaar zegt op een gegeven moment 'geen idee wat de toekomst brengt maar we gaan ervoor'.
Maar vooral de zijdelingse meningen zijn nogal politiek correct gekleurd.

Gewoon op de natuurlijke manier

quote:

Op woensdag 5 augustus 2009 13:54 schreef mgerben het volgende:

[..]

De reacties op jouw verhaal vallen mij wel op.
Ach dat valt wel mee, dat was 20 jaar geleden, dat is nu heel anders, en je overdrijft.

Terwijl jouw verhaal uit de 1e hand is en de anderen vooral gebaseerd zijn op een werkelijkheid zoals we die zouden wensen - maar niet op ervaring.

Ik vond de reactie van TS op jouw verhaal trouwens inhoudelijk wel sterker. Ieder ouderpaar zegt op een gegeven moment 'geen idee wat de toekomst brengt maar we gaan ervoor'.
Maar vooral de zijdelingse meningen zijn nogal politiek correct gekleurd.

Thnx. Ik denk dat we met elkaar heel erg graag willen dat het geaccepteerd is, maar helaas valt dat in de dagelijkse praktijk nog steeds tegen. Zeker bij kinderen onderling. Dat weet ik uit eigen ervaring, en zowel vanuit mijn beroepservaring. Onderschat probleem helaas. En ik weet ook niet of je de posters in [OUD] kan zien als een goede afspiegeling van de samenleving.

quote:

Op maandag 27 juli 2009 22:04 schreef Tarak het volgende:
Wat ideëel draagmoederschap betreft, ik denk niet dat er veel vrouwen zijn die na een zwangerschap van negen maanden hun eigen biologische kind volledig door een ander laten opvoeden (als daar verder geen overige redenen toe zijn). _{En om het wat gecompliceerder te maken: ik vraag me serieus af, of ik een kind zou willen van een vrouw die zo makkelijk wel in staat is tot het volledig afstand nemen van haar eigen kind.}

Dat vind ik een beetje raar. Als die vrouw zelf geen kinderwens heeft maar wel de mogelijkheid en de wil heeft om jullie wens in vervulling te laten gaan dan is daar toch helemaal niets mis mee?

Nee daar is in principe als je het puur zakelijk bekijkt niets mis mee, maar MinderMutsig ik moet eerlijk bekennen dat ik er met mijn kop er ook niet bij kan dat iemand zijn kind afstaat. Een eicel zou me al te veel zijn om eerlijk te wezen maar dat is meer gevoelsmatig denk ik. Dan kan ik nog zoveel van iemand houden en hem nog alles gunnen maar dat zou mij een stap te ver gaan. Je baart een kind en je ziet het nooit meer terug.... lijkt me ook niet goed voor het kind overigens als je later hoort dat je moeder wel zo handig afstand van je deed.

Nee, dat kind was dan enorm gewenst door de ouders en iemand anders heeft het voor hen mogelijk gemaakt om dat hele speciale en zeer gewenste kindje te krijgen. Diegene gunde die mensen dat kindje zo erg dat ze de opoffering gedaan hebben om zich te laten insemineren en negen maanden zwanger te zijn met alle gevolgen en risico's voor het eigen lichaam van dien.
Dat alleen al maakt dat diegene iets meer respect verdient dan wat zo'n draagmoeder in dit topic nu krijgt. Dit is wel even iets anders dan je op zaterdagavond met je zatte kop zwanger laten schoppen en het kind dan maar afstaan.