Mijn eerste concert en hopelijk niet mijn laatste. Onvergetelijk, euforisch, hemels... ik kom superlatieven tekort. Dit was het concert des levens waar ik voor 2 uur wél het programma voor had. Hier had ik 5 jaar op gewacht en het is elke seconde waard geweest. Het geluid was gezien de spookverhalen die ik gelezen had redelijk goed, dus dat was een meevaller. Maar heremetiet, wat een belevenis!!!
Ik was twee rijen van het dak verwijderd en het was bloedheet. Desondanks heb ik op de remix van Go Crazy gedanst alsof ik in een discotheek losging. Nou, eigenlijk was er geen verschil met de rest van de avond: van begin tot eind uit m'n dak gegaan. Bono's stem klonk redelijk vervormd (beetje alsof hij helium ophad), maar gelukkig merkte je dat verschil met de muziek niet.
Hoewel de mensen om me heen flink los gingen, hoop ik de volgende keer met bekenden / forumleden (u2spirit.multiforum.nl) te gaan, in plaats van in m'n eentje.