Filiaalhouder op vrijersvoetenMarijke (20), hbo-studente: ‘Op mijn vijftiende vond ik een bijbaantje in een modewarenhuis. Alle meisjes daar waren idolaat van filiaalhouder Martin, een lange knappe man van in de dertig. We hingen aan Martins lippen als hij vertelde wat hem aantrok in een vrouw en in de winkel paradeerden we sexy voor Martin rond. Ik bukte ook vaak, zodat Martin het bovenste stukje van mijn string kon zien.
Soms probeerde Martin onze cupmaten te raden, dat vonden we machtig interessant. Ik vroeg me steeds vaker af of ik Martin zou kunnen krijgen, hij droeg weliswaar een trouwring maar sprak nooit over zijn vrouw. Toen we met het filiaal gingen skiën in een indoorcentrum, zocht ik in de kleedruimte Martins blik en kleedde me voor zijn ogen langzaam uit.
Die avond sms’te Martin: ‘Je zag er goed uit!’ Daarna sms’ten we steeds vaker en hingen uren aan de telefoon als Martin aan het werk was. Toen ik achttien was, hebben we voor het eerst gezoend, daarna was er geen houden meer aan. We trokken er vaak in zijn auto op uit en stopten overal om te vrijen. Martin vertelde dan vaak dat de relatie met zijn vrouw niets voorstelde.
Ik wilde dat Martin voor mij koos, maar hij zei: ‘Mijn vrouw krijgt nog een half jaar om te veranderen, daarna zal ik kiezen.’ Zes maanden lang deed ik mijn best voor Martin maar daarna durfde hij zijn vrouw toch niet te verlaten. Dat was zo’n afknapper dat ik het met hem uit wilde maken. Maar Martin roosterde me steeds zo in dat ik samen met hem de winkel af moest sluiten en dan kwam het toch weer van seks.
We deden het in pashokjes, op de toonbank en op de tafels van de kantine maar toch was de lol eraf. Ik baalde dat ik dat jaar weer alleen was met Kerst en Oud en Nieuw. Bovendien spraken de andere meiden niet meer met me, ze vermoedden dat ik iets met Martin had maar ik ontkende dat. Verder viel het me steeds meer op hoe egoïstisch Martin eigenlijk was en dat zijn woorden niet klopten.
Martin zei bijvoorbeeld dat hij altijd voor me klaar stond maar toen mijn moeder ziek werd, was hij er helemaal niet voor me. Als ik daar wat van zei, begon Martin zielig te doen over zichzelf. Dan zei hij bijvoorbeeld dat hij zoveel aan zijn hoofd had en wilde zelf getroost worden.
Ik kreeg schoon genoeg van hem, nam ontslag in de winkel en belde zijn vrouw op aan wie ik alles opbiechtte.
Zij reageerde opvallend lief, ze vond het erg voor me omdat ik nog zo jong ben. Maar ik vertelde haar dat ik wel degelijk schuldig ben omdat ik Martin doelbewust heb verleid. Zijn vrouw en ik sloten een deal: Martin zou mij met rust laten en anders zou ik haar dat laten weten. Zo kwam ik eindelijk van die man af. Gelukkig maar, nu kan ik tenminste verder met mijn eigen leven. ‘We deden het in de pashokjes en op de toonbank maar toch was de lol eraf.’