Geen sociaal leven willen.

quote:

Op zondag 19 juli 2009 16:57 schreef Chriz2k het volgende:

[..]

Zou je dan niet eens buiten je comfort zone naar mensen gaan zoeken die meer zoals jij zijn en niet gelijk beginnen te schreeuwen dat je geen behoefte aan een sociaal leven hebt?

Het is maar een ideetje, hoor .

wat deze man zegt

quote:

Op zondag 19 juli 2009 16:18 schreef TheHolyTiamat het volgende:
ben omringd door van die kuddedieren.. waar je dus geen sociaal leven mee op zou willen bouwen..

quote:

Op zondag 19 juli 2009 16:57 schreef Chriz2k het volgende:

[..]

Zou je dan niet eens buiten je comfort zone naar mensen gaan zoeken die meer zoals jij zijn

Even een oproepje plaatsen hier in R&P aangezien je die mensen hier genoeg vindt.

ik herken TS wel. De gedachte dat je geen andere mensen nodig hebt om je goed te voelen is mooi, en veel vrienden hebben is ook niet nodig. Maar je moet wel erkennen dat je een organisme bent wat behoefte heeft aan contact met soortgenoten. Het heeft vaak meer positieve invloeden op je, dan negatieve.

Natuurlijk kan je jezelf blijven distantiëren van je leeftijdsgenoten die roken en zuipen in de disco. Maar zoek dan wel andere mensen. Ga een muziek instrument bespelen zodat je in een band kan. Ga op een teamsport, ga skaten in het park met leeftijdsgenoten. Onderschat niet wat eenzaamheid met je brein doet.

En voor wat betreft de toekomst. Niemand zegt dat je moet trouwen om gelukkig te zijn. Ook kan je weten dat je geen kinderen wilt, maar stel wel een doel voor jezelf, anders wordt je heel snel ziek en oud.

Tja je moet gewoon de mensen naar je toe trekken die bij je passen en waarmee je dingen kan doen en over dingen praten die je leuk en interessant vind.

Ik kan me moeilijk voorstellen dat het prettig is om alles in je leven alleen te doen. Ik ben iik blij met mijn vrienden en kennissen.

Dat verbitterde toontje van de OP lijkt me vooral een soort ontkenningsgedrag om jezelf voor de gek te houden.

Haha, toevallig dat ik dit topic tegenkwam, en ik moet eigenlijk erkennen dat ik ook vaak van die gedachtes heb.
Dat ik mezelf ook regelmatig afvraag of ik wel een sociaal leven wil hebben, maar misschien is het allemaal een kwestie van balans.
M'n sociale activiteiten zijn steeds teveel gericht op de behoefte van anderen. De behoefte van anderen aan gezelschap, aan steun, hulp of zorg, en het is steeds een afweging (en een keuze) om m'n eigen dingen ervoor opzij te zetten en de aandacht te geven die gevraagd wordt. Maar iets waar ik liever niet mijn tijd aan wil geven is gezamelijke verveling, gehang, vermaak, vertier, afleiding etc etc. Ben het liefst aan het werk met mijn eigen gedoetjes, of lekker aan het studeren. Zonder afleiding of onderbrekingen die me uit mijn concentratie halen.
Misschien speelt leeftijd ook een rol, ben zelf wat ouder, en ik hou er rekening mee dat voor jongere mensen, en heel oude mensen een sociaal leven wat belangrijker is dan voor mij.

Ik moest weer hard lachen toen ik de OP las.

Ik denk dat veel mensen hier reageren vanuit de perceptie dat
1. Een sociaal leven verplicht is
2. Een sociaal leven alleen een last is
3. De vorm ook bepaald word door een bepaald vast beeld

Zelf heb ik een aantal goede vrienden. Ik ben lid van een fitnesssportschool en een "vecht"sportschool. Ik heb nog een deeltijd studie en een deeltijdstage en nog een bijbaantje. Ik zie en ken genoeg mensen en als ik wil kan ik met iedereen en alles gaan afspreken, maar doe dat dus absoluut niet. Ik laat het lekker gaan en zie wel wanneer ik tijd heb en wanneer vrienden tijd hebben.
Ik doe alles naast bovegenoemde eigenlijk heel onregelmatig om de spontaniteit erin te houden en heb dus geen last van "verplichtingen" of druk.

quote:

Op zaterdag 2 januari 2010 16:09 schreef Dethroned het volgende:
Ik denk dat veel mensen hier reageren vanuit de perceptie dat
1. Een sociaal leven verplicht is
2. Een sociaal leven alleen een last is
3. De vorm ook bepaald word door een bepaald vast beeld

Zelf heb ik een aantal goede vrienden. Ik ben lid van een fitnesssportschool en een "vecht"sportschool. Ik heb nog een deeltijd studie en een deeltijdstage en nog een bijbaantje. Ik zie en ken genoeg mensen en als ik wil kan ik met iedereen en alles gaan afspreken, maar doe dat dus absoluut niet. Ik laat het lekker gaan en zie wel wanneer ik tijd heb en wanneer vrienden tijd hebben.
Ik doe alles naast bovegenoemde eigenlijk heel onregelmatig om de spontaniteit erin te houden en heb dus geen last van "verplichtingen" of druk.

Wat bedoel je met punt 3 (de vorm ook bepaald wordt door een bepaald vast beeld)?

Ik ben een beetje een loner. Ik ken veel mensen, maar kan mijn echte vrienden op 1 hand tellen. Ik studeer, maar ben geen lid van een vereniging of wat dan ook. Ik voel me niet zo prettig in groepsverband. mensen putten me enorm uit vaak, omdat je ze aandacht moet geven en ik kan dat eigenlijk alleen opbrengen voor hele goede vrienden of een relatie. Ik ga niet vaak naar feestjes, ga liever wat één op één doen met een vriend of vriendin. Ik sta opzich wel altijd voor mensen klaar, maar omdat ik niet vaak van me laat horen vallen weinig mensen me lastig. Het is ideaal.

quote:

Op zaterdag 2 januari 2010 17:22 schreef barthol het volgende:

[..]

Wat bedoel je met punt 3 (de vorm ook bepaald wordt door een bepaald vast beeld)?

Mensen die "sociaal leven" definiëren naar beelden/concepten van anderen en het dan niet goed omvormen naar hun eigen omstandigheden.

Ik kan ook wel denken dat ik zo'n rijke luis zoontje ben met bakken met geld en geen zorgen en denken dat ik 800 vrienden nodig heb om een VIP invite te kunnen versturen, anders tel ik niet mee. Of ik kan kijken naar wie ik ben, wat ik graag doe en daar mensen die ik ken in betrek of simpeweg andere mensen leer kennen.

quote:

Op zaterdag 2 januari 2010 17:35 schreef Dethroned het volgende:

[..]

Mensen die "sociaal leven" definiëren naar beelden/concepten van anderen en het dan niet goed omvormen naar hun eigen omstandigheden.

Ik kan ook wel denken dat ik zo'n rijke luis zoontje ben met bakken met geld en geen zorgen en denken dat ik 800 vrienden nodig heb om een VIP invite te kunnen versturen, anders tel ik niet mee. Of ik kan kijken naar wie ik ben, wat ik graag doe en daar mensen die ik ken in betrek of simpeweg andere mensen leer kennen.

OK, nu duidelijk wat je bedoelt

Ik heb denk ik zo'n 2 jaar lang hardcore lopen gamen, en dan ook echt hardcore. Van mijn 15e tot mijn 17e schat ik. Vond het toen heel leuk, maar echt wat een waste of time was dat. Toen ik der mee gekapt was en wat meer ging doen met oude vrienden(die je natuurlijk lekker laat stikken omdat je zo nodig als een retard achter je computertje wil zitten) en lekker stappen kwam ik er achter dat het leven veel leuker is met anderen dan alleen. Ik denk ook echt dat als ik daar in terug zou vallen ik zwaar depressief zou raken Een sociaal leven is wat mij betreft essentieel om gelukkig te kunnen zijn, ik moet er niet aan denken om helemaal alleen te zijn in alles.

TVP

quote:

Op zaterdag 2 januari 2010 17:54 schreef TiMPiN het volgende:
Ik heb denk ik zo'n 2 jaar lang hardcore lopen gamen, en dan ook echt hardcore. Van mijn 15e tot mijn 17e schat ik. Vond het toen heel leuk, maar echt wat een waste of time was dat. Toen ik der mee gekapt was en wat meer ging doen met oude vrienden(die je natuurlijk lekker laat stikken omdat je zo nodig als een retard achter je computertje wil zitten) en lekker stappen kwam ik er achter dat het leven veel leuker is met anderen dan alleen. Ik denk ook echt dat als ik daar in terug zou vallen ik zwaar depressief zou raken Een sociaal leven is wat mij betreft essentieel om gelukkig te kunnen zijn, ik moet er niet aan denken om helemaal alleen te zijn in alles.

Als je jong bent is een sociaal netwerk, en sociale interactie (irl) ook heel belangrijk. Maar wat ik interessant vind is wat mensen bedreigend vinden aan "om helemaal alleen te zijn in alles"
Wat heb je nodig van anderen, of bij anderen?

quote:

Op zondag 19 juli 2009 12:05 schreef stbabylon het volgende:
Holy fuck wat kom jij ontzettend arrogant over. Weet niet of dat de bedoeling is, maar goed...

Niet iedereen krijgt een stijve piemel of een nat kutje van willoos achter de 5 gemeenplaatsen bier/voetbal/gadgets/auto's/lekkurûh wijvûh van popiejopie of de nieuwste sterke verhalen over jan uit de straat aanlopen. Heeft weinig met arrogantie of nerds te maken, maar alles met de onwil of het onvermogen van de zgn. sociaal vaardigen om even over de muur of verder dan hun neus te kijken (zie opmerking van Agiath die de vraag van TS gelijk weer wou linken aan nerdiness, grappig bedoeld of niet ). Vaak blijkt dat ook uit het feit dat de die-hard incrowders zich direct in hun pik/clit getrapt voelen als ze een mening/feit/ervaring die lijnrecht tegenover de heersende dogma's van het groepje in kwestie staan te horen krijgen; een bekende is de loudmouth die "kankerjunk kankerjunk" schreeuwt als hij jou eens een joint heeft weg zien paffen, en er gelijk op los wilt beuken als je hem er fijntjes wijst dat zn beste maten zojuist precies hetzelfde gedaan hebben of Mr. loudmouth zelf ook niet vies is van de harddrug genaamd ethanol. Dan is het opeens "gelul" .

En meer algemeen beschouwd natuurlijk, de mentaliteit van "je past je maar aan aan onze ongeschreven regels of anders...", inclusief de facade van omgangsvormen, (sociaal-)politieke correctheid, gemaakte vriendelijkheid en de heisa die geschopt wordt over futiele zaken die nodeloos worden overgedramatiseerd en waar niemand schade van ondervindt. Dudes, don't be so friggin' uptight and lighten up; als ik me niet druk maak om zaken die mij alleen aangaan en vanuit het grote(re) perspectief bekeken weinig boeiend zijn, waarom zou jij dan dan doen?

[ Bericht 0% gewijzigd door ErictheSwift op 02-01-2010 20:15:14 ]

quote:

Op zaterdag 2 januari 2010 15:17 schreef Ritmo het volgende:
Ik moest weer hard lachen toen ik de OP las.

Of je dondert gewoon op met je bagger posts. De gedachtegang die TS beschrijft komt regelmatig voor en is zeker wel een probleem.

Ik snap waar je vandaan komt TS. Alleen kan je je tijd helemaal zelf invullen. Met vrienden moet je soms dingen doen die je niet zo super vindt, je moet dingen doen waar je eigenlijk niet zoveel zin hebt en soms jezelf zelfs verdiepen in hun problemen. Ja met vrienden heb je minder tijd voor jezelf.

Dit is het echter zeker wel waard. Veel dingen kan je alleen maar doen met vrienden, veel dingen zijn veel leuker wanneer je dit met andere personen kan delen en ze zijn er ook wanneer jij ze nodig hebt.

Wanneer je dit toch doorzet dan komt er een moment dat je toch behoefte hebt aan een fatsoenlijk sociaal leven. Dit moet je dan vanaf 0 opbouwen wat niet makkelijk is. Daarnaast ben je ook saai en heb je je volledige sociale ontwikkeling niet meegemaakt. Dit zal het nog moeilijker maken. Goede kans dat je op dit moment in een depressie zult belanden.

En je moet ook niet alleen maar de verkeerde dingen doen. Alleen maar WOWen en films kijken is hetzelfde als helemaal geen sociaal leven hebben. Alleen met een select groepje naar de bios gaan en xboxen is ook niet voldoende.

Wat wil jij wel graag met je tijd doen TS?

[ Bericht 1% gewijzigd door Fortitude op 02-01-2010 22:26:30 ]

Hup! Sta op uit die luie reet! Niet gezond dit!

quote:

Op zondag 3 januari 2010 00:23 schreef tomtomkortom het volgende:
Hup! Sta op uit die luie reet! Niet gezond dit!

Wat een nietszeggende reactie.

quote:

Op zondag 3 januari 2010 00:23 schreef tomtomkortom het volgende:
Hup! Sta op uit die luie reet! Niet gezond dit!

mja ... dat is als "Kop op!" zeggen tegen iemand met een depressie

Ik reageer maar ff kort.

Tot mijn 17/18de was ik totaal geen sociaal persoon.
Ik ging wel af en toe naar vrienden maar het was niet zo dat ik "popi-jopi"" was, wat ik dan wel deed was luisteren.

Net omdat ik vaker alleen was ging ik mezelf leren kennen, en ging ik veel makkelijker met mezelf om, ik had een zee van tijd en kon dus erachter komen hoe ik in elkaar stak.

Uiteindelijk heeft dat er ook voor gezorgd dat ik nu wel stevig in het leven sta, ik denk dat ik weet wie ik ben, dus kan ik ook makkelijker mijn sociale leven "leiden".

Dit is natuurlijk erg persoon gebonden, de ene kan totaal niet met zichzelf zijn omdat diegene anderen nodig heeft.
Ik denk dat als je ALTIJD met vrienden bent ook NIET goed is, waarom niet?
Als jij dan ooit alleen komt te zitten word je helemaal gek.

Je kan beter dit hebben.

Vaak alleen ---> Optie vrienden
Niet vaak alleen --> Gek worden als je alleen bent.

Zolang je maar niet vervreemd van de wereld.

quote:

Op zondag 19 juli 2009 04:04 schreef TheHolyTiamat het volgende:
Puur omdat dit veel energie kost, vriendenonderhoud, vele nep-lachen van je gezicht af kost, en puur omdat alles wat een persoon op mijn leeftijd doet saai is.
Herkend iemand dit?

wat doe je hiertegen behalve fok!ken en andermans problemen in R&P aanlezen om vervolgens jezelf gelukkig te prijzen met jouw saaie non-spanning bevattende leventje.?

(en nee, ik ben geen nerd dit zich te goed voelt voor anderen en geen vrienden kan krijgen wegens een evt. gebrek aan sociale vaardigheden, integendeel )

wie sluit aan?

Ik herken het in zoverre dat voordat je inderdaad iemand ontmoet waarmee het echt klikt of voordat je diegene echt goed kent en er een fijne band mee hebt die de moeite waard is, je eerst veel mensen zal ontmoeten met wie je niet verder komt dan het slappe lullen, en dat kan energie kosten die je er niet in wilt steken.

Wat echter ook kan, is dat omdat je neplacht en meedoet je ook juist die mensen aantrekt en niet de mensen die werkelijk bij je zouden kunnen passen. Als je jezelf zou zijn komen uiteindelijk de mensen die belangrijk zijn in je leven, is mijn ervaring.
Mja, en natuurlijk niet te bevooroordeeld er in staan en denken dat alles wat mensen doen op jouw leeftijd saai is, want dan geef je mensen ook geen eerlijke kans. Of je richt je pijlen op jongere of oudere mensen, als je daar meer mee hebt.

Of je doet helemaal niets, kan ook. Dat kan ook best een tijdje prima zijn. Ik heb ook een jaar of wat maar 1 vriendin gehad die ik 1x in de 5-6 weken zag en verder had ik nergens behoefte aan, min of meer om dezelfde reden. Op een gegeven moment ga je het vanzelf wel weer leuk vinden om contacten te leggen.

Ik weet niet precies of het overeen komt, maar ik ben hier ook al een tijd mee bezig. Alhoewel ik nooit de vaste behoefte heb gehad om geen sociaal leven te hebben. Het is eerder de onmacht die je krijgt in een vorm van isolatie. Opgesloten op je slaapkamer, net nog geen 'hikikomori'. Je gaat steeds minder ruim denken, en dingen die je vroeger leuk vond vind je nou belachelijk en laat je liggen, waarbij ik niet verwijs naar rammelaars, maar naar het sporten/uitgaan. De mensen waarmee je het kan vinden wonen vaak te ver weg, zijn net zo passief als jij of geven je net te weinig om je gelukkig te voelen. Dus het is heel goed als je er leert mee om te gaan, dat je aandacht dat je ontvangt en geeft moet doseren. De mensen die je niks boeien, heb je nodig als ladder naar het andere.

Ik zie vaak genoeg in films levens die ik ook zou willen hebben, maar deze zijn niet realiseerbaar. Zijn ingespeeld op een diep emotioneel verlangen. Eerder een escapade van hoe vervelend reeel alles hedendaags is. Een waarheid die te aanwezig op mij inleeft. Wat ik in je verhaal terug kan lezen is dat je alles wel uit ervaring put, meestal kan er nog heel veel veranderen, maar daarvoor moet beweging komen richting iets wat echt lijkt.

Ps: Bij de 'jij' vorm bedoel ik de personen die zich aangesproken voelen.

quote:

Op zaterdag 2 januari 2010 18:24 schreef barthol het volgende:

[..]

Als je jong bent is een sociaal netwerk, en sociale interactie (irl) ook heel belangrijk. Maar wat ik interessant vind is wat mensen bedreigend vinden aan "om helemaal alleen te zijn in alles"
Wat heb je nodig van anderen, of bij anderen?

Erkenning, waardering, liefde, steun, lichamelijk contact, ga zo maar door?

Laten we wel wezen. Geluk mag dan iets zijn wat uit jezelf moet komen, maar als je helemaal niemand hebt of hebt gehad mag je zwaar je best doen voordat dat geluk uit jezelf komt. Mijn ervaring is dat je dat pas kan zeggen op t moment dat je tevreden bent met je sociale leven en meestal heb je dan op zn minst één goede vriend(in), relatie, ouders of wat dan ook en is dat niet als je helemaal alleen bent. Zelfvertrouwen komt niet uit de lucht vallen, geluk ook niet of je moet de verlichting bereikt hebben.

quote:

Op zondag 19 juli 2009 04:04 schreef TheHolyTiamat het volgende:
Puur omdat dit veel energie kost, vriendenonderhoud, vele nep-lachen van je gezicht af kost, en puur omdat alles wat een persoon op mijn leeftijd doet saai is.
Herkend iemand dit?

wat doe je hiertegen behalve fok!ken en andermans problemen in R&P aanlezen om vervolgens jezelf gelukkig te prijzen met jouw saaie non-spanning bevattende leventje.?

(en nee, ik ben geen nerd dit zich te goed voelt voor anderen en geen vrienden kan krijgen wegens een evt. gebrek aan sociale vaardigheden, integendeel )

wie sluit aan?

Vrienden kosten geen energie. Doe eens normaal joh. Kan je niet jezelf zijn met en bij je vrienden, of heb je geen vrienden