Ik zou dat ook nooit kunnen hoor Jarno, het is alles of niets bij mij!

quote:
Op dinsdag 7 juli 2009 11:25 schreef debuurvrouw het volgende:[..]
Ja! En dat blijft zo

het is al 11 jaar dat ik gestopt ben. Maar dan zie ik mensen buiten staan kleumen onder een parapluutje of ik denk aan die spot met die rolfluitjes en dan ben ik weer genezen.

Plus dat ik de vrijheid van niet steeeeeeeds bezig zijn met: waar is mijn aansteker? doet ie het nog?? waar zijn mijn sigaretten/shag kan en mag ik hier roken?? wel heeeel heerlijk vind
Oh men... wat heb ik me toch vaak echt debiel gevoeld.
Tijdens een congres ook, zodra het maar kon even snel een peukje, half, wat eigelijk geen tijd, maar ja... je weet maar nooit wanneer je weer tijd had voor een halfje.
Ik draaide er in een weekje zo (minimaal) een slof doorheen.

En echt alleen omdat ik dus halve peuken rookte van de haast. Ik had net zo goed mijn geld gewoon in de fik kunnen steken!
Of tijdens een vergadering, dan moest ik ook. En ik maar denken dat niemand het door had. Totdat ik gestopt was en pas echt door had hoe zeer iemand meurt als hij net een sigaretje gerookt heeft.