Zwakbegaafd, handicaps e.a. en ouderschap

quote:

Op donderdag 9 juli 2009 08:24 schreef LoudGirl het volgende:
Er is toch echt wel een verband tussen probleemoplossend vermogen en IQ hoor. Mijn buurvrouw functioneert prima zolang er niets onverwachts gebeurt. Maar ze kan niet zelf een oplossing verzinnen voor nieuwe situaties. Wanneer er iets gebeurt waarvoor ze niet heeft aangeleerd wat ze moet doen, raakt ze in paniek. Dat gaat natuurlijk niet samen met kinderen opvoeden.

Er zijn ook ouders die gewoon normaal zijn en ook niet weten wat er moet gebeuren in bepaalde nieuwe situaties.

Ja, en ik zat wat te denken:
Kijk, ik kan dan wel (gaan) accepteren, dat ik nooit aan voortplanting kan doen, maar dat houdt ook in, dat mijn ouders geen kleinkinderen van mij krijgen.
Als mijn broer, ze wel kriijgt (dat hoop ik voor hem), dan is de familie nog in stand. Om welke reden dan ook, en hij kan of wil het niet, dan is mijn (al heel kleine) familie afgelopen .

Maar oxy, dat is toch geen reden om een kind op de wereld te zetten?

Nee, dat is zeker geen reden. Maar ik zat wat, voor me uit te denken.

Ik bedoel: (sombere dag modus) dat ik leeftijdsgenoten verkering zie krijgen, samen zie wonen, een eigen huis huren, een goede baan krijgen en wat ik al niet meer hoor van ze.
En soms baal ik wel, maar ik weet het niet goed, te zeggen.Ik heb die behoeftes niet echt, en ik ben zo gewend aan mezelf op deze manier, maar toch, de kloof... (einde sombere dag modus)

Oxy, krijg je hulp om over dit soort dingen te praten? Kan je daarvoor bij mensen terecht?

quote:

Op donderdag 9 juli 2009 14:28 schreef hassanjassan het volgende:

[..]

Er is niks zo onvoorspelbaars als een opgroeiend kind. Dus ik ben tegen zwakbegaafden of soortegelijken die al bij voorbaat een zeer grote kans van falen hebben als ouder.

IQ is maar 1 van de grotere factoren die meespelen bij het kunnen opvoeden van kinderen. Ik ben zelf vader en mijn 2 jarige is volop in de peuterpubertijd. Ik ken ook zwakbegaafden van mijn leeftijd (ik ben AB'er in de verpleging en verzorging) en ik moet er niet aan denken wat er zou gebeuren als een kind met mijn dreumes' karakter hen als ouders zouden hebben, die had het denk ik niet overleeft, en op z'n minst een paar ferme tikken gehad, grenzend aan mishandeling.

Sorry hoor, maar als ouder moet je heel goed in je schoenen staan om niet alleen zo'n kind in leven te houden. Dat zouden geestelijk zwakkeren best kunnen, maar dan nog es opvoeden en juiste normen en waarden meegeven zodat zo'n kind zal opgroeien tot volwaardig lid vd maatschappij. Ik betwijfel het ten zeerste. Ze hebben gewoon niet de capaciteit daarvoor en dat moet gewoon erkent worden, het is lullig, maar zo is het nou eenmaal.

Ik begrijp jouw standpunt, maar ik vind niet dat je zomaar een stempel kan drukken op iedere zwakbegaafde die rondloopt. Met name in de verpleging/verzorging zitten de toch meer schrijnende gevallen.
Dit kun je denk ik beter per persoon individueel bekijken.
Ik vind het echt heel jammer dat je steeds meer mensen in de zorg ziet die zo denken om zichzelf af te schermen.

De kans is groot dat de persoon in questie hulp nodig heeft van buitenaf, maar is dat zo erg dan?
Als ik al die opvoedprogramma's en de wachtlijsten zie bij jeugdzorg met mensen die normaal begaafd zijn en het ook niet alleen af kunnen.
En misschien juist die mensen die zelf weten dat er iets mankeerd zullen doormiddel van evt reeds verkregen hulp misschien zelfs een veel beter inzicht in zich zelf hebben.

Over waarden en normen bijbrengen denk ik dat een groot deel van de betere begaafden daar ook echt wel les in mogen krijgen. Alleen doen deze personen dit draadwerkelijk minder/helemaal niet terwijl een "gecontroleerde" minder begaafde dit wel meekrijgt.

Maar goed That's just my point of view.

[ Bericht 0% gewijzigd door Urla op 09-07-2009 17:44:43 ]

quote:

Op donderdag 9 juli 2009 15:32 schreef Oxymoron het volgende:
Ik bedoel: (sombere dag modus) dat ik leeftijdsgenoten verkering zie krijgen, samen zie wonen, een eigen huis huren, een goede baan krijgen en wat ik al niet meer hoor van ze.
En soms baal ik wel, maar ik weet het niet goed, te zeggen.Ik heb die behoeftes niet echt, en ik ben zo gewend aan mezelf op deze manier, maar toch, de kloof... (einde sombere dag modus)

Waarom zou je daar van balen? Je geeft aan geen behoefte te hebben aan dit alles. Dat is toch goed dan. Je leeft gewoon je leven zoals je dat wil/kan op een voor jou prettige manier.
Ik heb ook een neef die op z'n 36de geen behoefte heeft om te settelen en dit ook niet doet omdat het "anders" is.
Het is juist een uitdaging om in deze kuddedier maatschappij je eigen unique weg te gaan ongeacht wat anderen denken of wat hoort. Mits je geen kwaad doet natuurlijk.

quote:

Op donderdag 9 juli 2009 15:33 schreef Troel het volgende:
Oxy, krijg je hulp om over dit soort dingen te praten? Kan je daarvoor bij mensen terecht?

Ja, ik heb gesprekken met een psychiater en een psycholoog, gespecialiseerd in autisme.
Maar het is moeilijk, om het er over te hebben, omdat het soms zo is dat ze reageren zoals bovenstaande post. Zo van: je hebt er toch heen last van als je er geen behoefte aan hebt?

Ik zou wel eens willen weten of er op Fok mensen zijn, die ondanks hun (verstandelijke/autistische) beperking, bewust aan kinderen, ''begonnen'', en waarom juist zij denken, een uitzondering te zijn op, de in dit topic, besproken ''regels'' en /' of 'meningen'' van anderen.

quote:

Op donderdag 9 juli 2009 16:13 schreef Oxymoron het volgende:

[..]

Ja, ik heb gesprekken met een psychiater en een psycholoog, gespecialiseerd in autisme.
Maar het is moeilijk, om het er over te hebben, omdat het soms zo is dat ze reageren zoals bovenstaande post. Zo van: je hebt er toch heen last van als je er geen behoefte aan hebt?

Ik zou wel eens willen weten of er op Fok mensen zijn, die ondanks hun (verstandelijke/autistische) beperking, bewust aan kinderen, ''begonnen'', en waarom juist zij denken, een uitzondering te zijn op, de in dit topic, besproken ''regels'' en /' of 'meningen'' van anderen.

Het is ook heel moeilijk om goed op mensen te reageren.
Ik bedoel niet te zeggen dat je er geen last van hebt. Misschien moet je dit meer zien als een soort van peptalk.
Als ik jouw tekst lees lijkt het net of je echt een domper hebt. Ik wilde je gewoon oppeppen.
Ik ken jou verder niet en kan ook jouw gevoelens niet lezen.
Misschien is het een stukje rouw waar je doorheen gaat. Dan was mijn antwoord idd niet echt erg hulpvol.
Ik hoop dat je iemand kunt vinden die jou hierin begrijpt en hier met jou over kan praten.

quote:

Op donderdag 9 juli 2009 16:13 schreef Oxymoron het volgende:

[..]

Ja, ik heb gesprekken met een psychiater en een psycholoog, gespecialiseerd in autisme.
Maar het is moeilijk, om het er over te hebben, omdat het soms zo is dat ze reageren zoals bovenstaande post. Zo van: je hebt er toch heen last van als je er geen behoefte aan hebt?

Ik zou wel eens willen weten of er op Fok mensen zijn, die ondanks hun (verstandelijke/autistische) beperking, bewust aan kinderen, ''begonnen'', en waarom juist zij denken, een uitzondering te zijn op, de in dit topic, besproken ''regels'' en /' of 'meningen'' van anderen.

Mijn man en ik hebben bewust gekozen voor het feit dat we wel kinderen wilden. Maar mijn PDD is natuurlijk niet te vergelijken met dat van een ander (en geen van beiden vallen we onder de noemer zwakbegaafd). Bij de een is het heftiger dan bij de ander en ik moet heel eerlijk zeggen dat het me erg mee is gevallen. Ik had ergens verwacht zelf meer problemen te ondervinden bij onverwachte zaken, maar als het met Ruben te maken heeft, is dat geen probleem. Alsof mijn hersens geregistreerd hebben dat dat bij een kindje hoort en dat ik dus niet in paniek hoef te raken.

Overigens heb ik wel in mijn omgeving mensen waarop ik terug kan vallen en die voor ons klaar staan als het echt niet zou gaan. Dat was voor mij ook wel iets wat heel belangrijk was, weten dat je iemand "achter de hand hebt".

quote:

Op donderdag 9 juli 2009 15:55 schreef Urla het volgende:
zelfs een veel beter inzicht in zich zelf hebben.

Hm, dat kan ik toch niet rijmen met zwakbegaafden.

Oxy... Ik denk dat ik je wel begrijp. Lijkt me moeilijk en ook pijnlijk.

quote:

Op donderdag 9 juli 2009 18:31 schreef Moonah het volgende:

Oxy... Ik denk dat ik je wel begrijp. Lijkt me moeilijk en ook pijnlijk.

Hé Moonah!

Ik zat net wat, te lezen in mijn oude dagboek , en daarin schrijf ik, over dit onderwerp, het volgende, (2006 - dat is het jaar, dat ik ''wakker' begon te worden en meer inzicht kreeg):

''Soms wil ik anders zijn, minder van de wereld weten.
Soms wil ik niet weten wat duur is, of hoe ik in de toekomst leef.
Maar woorden hoor ik, en woorden lees ik.
Ik ben te slim om alles te negeren, want ik hoor en zie net als elk mens.
Terwijl ik er niks mee kan doen. Daar ben ik weer te onwetend voor.''

Dus, wat is het? Bewust van je beperkingen, maar dat kan ''zelfoverschatting'' zijn? Of, liever onwetend, en dan een leven leiden, zonder beuwst zijn van, je beperkingen?

Ik weet niet wat beter is.
Als positieve toevoeging: Sterke kanten van autisme

Moonah daarom had ik er ook "misschien" voor gezet. Ik denk echt dat het gewoon per indivu gezien moet worden. En soms denk ik dat het zo is als je sommige mensen die normaal begaafd zijn tegenkomt.
Ik praat trouwens over zwakbegaafden en niet zwakzinnigen. Dus met een iq rond 70 tot 80.

quote:

Op donderdag 9 juli 2009 16:37 schreef Troel het volgende:

[..]

Mijn man en ik hebben bewust gekozen voor het feit dat we wel kinderen wilden. Maar mijn PDD is natuurlijk niet te vergelijken met dat van een ander (en geen van beiden vallen we onder de noemer zwakbegaafd). Bij de een is het heftiger dan bij de ander en ik moet heel eerlijk zeggen dat het me erg mee is gevallen.

Hoezo is jouw PDD niet te vergelijken met anderen? En welke anderen bedoel je dan?

quote:

Op vrijdag 10 juli 2009 10:08 schreef Oxymoron het volgende:

[..]

Hoezo is jouw PDD niet te vergelijken met anderen? En welke anderen bedoel je dan?

Iedereen reageert anders op zijn gebreken. Dat wij ervoor gekozen hebben om wel kinderen te willen, is een weloverwogen keuze geweest waarin de mate van de PDD een groot punt was. Iemand anders heeft misschien andere problemen met zijn of haar PDD waar tegenaan gelopen wordt, dus dat kun je toch al niet vergelijken met onze keuze.

Wij hebben onze keuze gebaseerd op ons eigen leven, maar het is niet zo dat iemand anders dus kan zeggen "ja, maar zij hebben ook een kind", aangezien die persoon misschien wel een heel andere vorm van PDD heeft zeg maar. Iedereen zal naar zichzelf moeten kijken en dan de keuze moeten maken, wat een ander doet heeft daar niets mee te maken. (Als ik in de sloot spring, doet een ander dat ook niet direct, want die ander kan aan mij niet zien of ik mijn zwemdiploma heb, zeg maar)

Oke, Troel, bedankt.

Donderdag ga ik naar mijn psycholoog, en ik wil het wel over, dit onderwerp* hebben.

* en dan speciaal deze post. Hebben jullie nog suggesties, waar ik over kan denken, om dit onderwerp goed duidelijk te maken?

Alleen dit:

quote:

Op vrijdag 10 juli 2009 11:27 schreef Troel het volgende:
(Als ik in de sloot spring, doet een ander dat ook niet direct, want die ander kan aan mij niet zien of ik mijn zwemdiploma heb, zeg maar)

snapte ik niet, helemaal. Ik heb geleerd, dat als er iemand in de sloot ligt, dat je die dan, moet redden. Maar als je later aankomt, weet je niet of die persoon gevallen of gesprongen (bewust/expres) is.
Als het dan iemand is, die niet kan praten door het water, of door een handicap, dan kun je niet vragen: heb je je zwemdilpoma. Hij kan dan ook geen ''help'' roepen.
Ik ben er dus vóór om altijd, hulp te bieden. Als je daartoe in staat bent. Want iemand, die in de sloot ligt, kan ook mét een zwemdiploma, verdrinken.

Maar Troel, jij bent toch ook niet zwakbegaafd? Daar gaat dit topic nl over ondanks dat er veel andere dingen bij getrokken worden nu.


_{En ik dacht dat Ruben een welkom ongelukje was en nu lees ik weloverwogen. Ik hoef niet alles te weten hoor, maar ik vind het zo wel heel vaag...}

Inderdaad, Rocka.

Ik kan me voorstellen dat er situaties zijn die niets met zwakbegaafdheid te maken hebben, waarin je heel goed nadenkt voor je de keus voor kinderen maakt. Dat kan inderdaad een vorm van een stoornis uit het autistisch spectrum zijn, maar ook drager zijn van erfelijke ziekten, leeftijd van de aanstaande ouders (jong dan wel oud), als alleenstaande vrouw, bijvoorbeeld. Is wel anders dan de insteek van dit topic, lijkt me.

quote:

Op donderdag 9 juli 2009 16:13 schreef Oxymoron het volgende:

[..]

Ja, ik heb gesprekken met een psychiater en een psycholoog, gespecialiseerd in autisme.
Maar het is moeilijk, om het er over te hebben, omdat het soms zo is dat ze reageren zoals bovenstaande post. Zo van: je hebt er toch heen last van als je er geen behoefte aan hebt?

Ik zou wel eens willen weten of er op Fok mensen zijn, die ondanks hun (verstandelijke/autistische) beperking, bewust aan kinderen, ''begonnen'', en waarom juist zij denken, een uitzondering te zijn op, de in dit topic, besproken ''regels'' en /' of 'meningen'' van anderen.

Helaas ken ik niemand die aan die omschrijving voldoet. Wel ken ik iemand die zwakbegaafd is en ze is nu 21 ofzo geloof ik. (Dochter van een vriendin) Ze woont begeleid, maar heeft meestal de begeleiding niet nodig. Rekenen vindt ze moeilijk, maar ik denk dat haar IQ inderdaad tussen de 70-80 ligt. Ze is o.a. wat naiever.

Ze heeft er zelf voor gekozen om wel haar rijbewijs te gaan halen en ze werkt ook bij een kweker in de kassen, waarbij ze bijvoorbeeld ook weleens Engels moet praten enzo.

Ik vind het heel knap dat ze met haar beperking er zo veel mogelijk uit haalt, maar ik weet niet of ze ook van plan is om kinderen te gaan krijgen. Ik schat zelf van niet, o.a. omdat ze weet dat ze alles niet 100% kan en dat zou ze wel willen.

Wat mij betreft moet alles per persoon en gezin bekeken worden. Er is geen vaste grens. Bij mensen met een hoog IQ gaan er ook dingen mis. Bij mensen die een psychose krijgen ook. Er kan zoveel gebeuren. Je kunt nauwelijks zien of voorspellen wie een goede ouder is, daarom ben ik voor het bepalen na afloop. Als het mis gaat kun je ingrijpen. Een kind van zwakbegaafde ouders hoeft niet per se meer beschermd te worden dan een kind van autistische ouders, chronisch zieke ouders etc. etc.

Zodra er signalen zijn dat het fout gaat moet er *dan* op ingespeeld worden.

quote:

Op vrijdag 10 juli 2009 18:06 schreef kahlie het volgende:
Wat mij betreft moet alles per persoon en gezin bekeken worden. Er is geen vaste grens. Bij mensen met een hoog IQ gaan er ook dingen mis. Bij mensen die een psychose krijgen ook. Er kan zoveel gebeuren. Je kunt nauwelijks zien of voorspellen wie een goede ouder is, daarom ben ik voor het bepalen na afloop. Als het mis gaat kun je ingrijpen. Een kind van zwakbegaafde ouders hoeft niet per se meer beschermd te worden dan een kind van autistische ouders, chronisch zieke ouders etc. etc.

Zodra er signalen zijn dat het fout gaat moet er *dan* op ingespeeld worden.

Dit vind ik te gemakkelijk, eigenlijk. Je kunt niet vantevoren zien wie er goede ouders zullen zijn, maar je kunt wel degelijk vantevoren zien wie er aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid slecht ouders zullen zijn. Mensen die niet zonder begeleiding voor zichzelf kunnen zorgen, financieel en op allerlei andere gebieden, die geen enkele vorm van structuur aan kunnen, die zelf zouden verhongeren of ongezond zouden leven zonder hulp, kunnen eigenlijk geen kinderen opvoeden. Ja, met een heel bataljon aan hulpverlening, maar is dat nou werkelijk een goede basis?

Daarnaast is het ook nogal eenvoudig te stellen dat er dan achteraf op ingespeeld moet worden als het fout gaat. Ten eerste vind ik kinderen te kwetsbaar en te kostbaar om het risico van fout gaan zomaar te nemen, maar ten tweede blijft het dan nog steeds lastig.
Het echtpaar waar eerder al naar verwezen werd (uit de docu waarvan de man zei dat ze doorgingen tot ze er eentje mochten houden (alsof het puppies zijn)) had inmiddels 5 kinderen!! Wanneer is het genoeg? Hoe wil of kun je dan wel ingrijpen? Wachten tot de overgang het uiteindelijk onmogelijk maakt? Een kind opofferen en laten blijven, ook al gaat dat niet?

quote:

Op vrijdag 10 juli 2009 18:16 schreef miss_sly het volgende:

Dit vind ik te gemakkelijk, eigenlijk. Je kunt niet vantevoren zien wie er goede ouders zullen zijn, maar je kunt wel degelijk vantevoren zien wie er aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid slecht ouders zullen zijn. Mensen die niet zonder begeleiding voor zichzelf kunnen zorgen, financieel en op allerlei andere gebieden, die geen enkele vorm van structuur aan kunnen, die zelf zouden verhongeren of ongezond zouden leven zonder hulp, kunnen eigenlijk geen kinderen opvoeden. Ja, met een heel bataljon aan hulpverlening, maar is dat nou werkelijk een goede basis?

We hadden het over zwakbegaafden, zoals al gezegd, het zwakbegaafde meisje dat ik ken heeft zelf nauwelijks hulp nodig. Vele mensen weten zelfs niet dat ze zwakbegaafd is. Jij wil graag een hele groep uitsluiten. Daar ben ik tegen.

Zwakbegaafden als groep zijn geen mensen die 'geen enkele vorm van structuur aan kunnen' en zeker niet die 'zelf zouden verhongeren' of wat dan ook. Er zijn zeker ook mensen die nog lager scoren op IQ test, die zijn niet zwakbegaafd, die zijn verstandelijk beperkt. Op deze groep heb je gelijk, die zou ik zeker wel uitsluiten, klaar. Deze mensen hebben niet genoeg zelfbewustzijn vaak zelfs voor henzelf laat staan voor een kind en hebben ook geen kinderwens.

quote:

Op vrijdag 10 juli 2009 18:16 schreef miss_sly het volgende:

Daarnaast is het ook nogal eenvoudig te stellen dat er dan achteraf op ingespeeld moet worden als het fout gaat. Ten eerste vind ik kinderen te kwetsbaar en te kostbaar om het risico van fout gaan zomaar te nemen, maar ten tweede blijft het dan nog steeds lastig.
Het echtpaar waar eerder al naar verwezen werd (uit de docu waarvan de man zei dat ze doorgingen tot ze er eentje mochten houden (alsof het puppies zijn)) had inmiddels 5 kinderen!! Wanneer is het genoeg? Hoe wil of kun je dan wel ingrijpen? Wachten tot de overgang het uiteindelijk onmogelijk maakt? Een kind opofferen en laten blijven, ook al gaat dat niet?

Deze mensen uit de docu klinken niet zwakbegaafd, maar verstandelijk beperkt. Je moet nooit kinderen opofferen, dat zeker niet. Dat ben ik volledig met je eens. Als deze mensen wel zwakbegaafd zijn, dan zijn ze zeker onverantwoordelijk bezig. Er zijn echter ook mensen met grove mentale problemen die ook doorgaan tot ze een kind krijgen en mogen houden. Wil je die ook steriliseren? En dat duitse echtpaar waarvan het halfzus/halfbroer waren en die al 7 kinderen hebben, waarvan meerdere met verstandelijke handicaps en zware lichamelijke handicaps. Wil je deze ook steriliseren?

In elke groep zit er wel een uitschieters waarvan je denkt: OMG, kinderen gelijk weghalen. Dat vind ik geen reden om alle mensen met een geschiedenis van mentale problemen uit te sluiten of verplicht te steriliseren.

quote:

Op vrijdag 10 juli 2009 19:09 schreef kahlie het volgende:
Deze mensen hebben niet genoeg zelfbewustzijn vaak zelfs voor henzelf laat staan voor een kind en hebben ook geen kinderwens. [..]

Dus een paar puntjes minder, op de test, en ik had geen zelfbewustzijn gehad?
Dank u voor de koekoek.

En een kinderwens? Ach ja... dat hebben ook alleen maar slimme mensen?

[ Bericht 0% gewijzigd door Oxymoron op 10-07-2009 19:37:00 (stomme typo) ]

quote:

Op vrijdag 10 juli 2009 19:09 schreef kahlie het volgende:

[..]

We hadden het over zwakbegaafden, zoals al gezegd, het zwakbegaafde meisje dat ik ken heeft zelf nauwelijks hulp nodig. Vele mensen weten zelfs niet dat ze zwakbegaafd is. Jij wil graag een hele groep uitsluiten. Daar ben ik tegen.

Zwakbegaafden als groep zijn geen mensen die 'geen enkele vorm van structuur aan kunnen' en zeker niet die 'zelf zouden verhongeren' of wat dan ook. Er zijn zeker ook mensen die nog lager scoren op IQ test, die zijn niet zwakbegaafd, die zijn verstandelijk beperkt. Op deze groep heb je gelijk, die zou ik zeker wel uitsluiten, klaar. Deze mensen hebben niet genoeg zelfbewustzijn vaak zelfs voor henzelf laat staan voor een kind en hebben ook geen kinderwens.

Ik zeg sowieso nergens dat ik een hele groep wil uitsluiten, ik zeg dat je van bepaalde mensen wel kunt zien dat ze geen goede ouders zullen worden, Dat is niet per definitie een groep, dat is veel te groot, maar per stel/individu is dat wel vast te stellen vooraf.

Dat bepaalde mensen geen kinderwens zouden hebben, vind ik een grote uitspraak. Ik weet niet of die mensen te weinig zelfbewustzijn hebben en of ze dan ook geen kinderen zouden willen, eerlijk gezegd.

quote:

Deze mensen uit de docu klinken niet zwakbegaafd, maar verstandelijk beperkt. Je moet nooit kinderen opofferen, dat zeker niet. Dat ben ik volledig met je eens. Als deze mensen wel zwakbegaafd zijn, dan zijn ze zeker onverantwoordelijk bezig. Er zijn echter ook mensen met grove mentale problemen die ook doorgaan tot ze een kind krijgen en mogen houden. Wil je die ook steriliseren? En dat duitse echtpaar waarvan het halfzus/halfbroer waren en die al 7 kinderen hebben, waarvan meerdere met verstandelijke handicaps en zware lichamelijke handicaps. Wil je deze ook steriliseren?

In elke groep zit er wel een uitschieters waarvan je denkt: OMG, kinderen gelijk weghalen. Dat vind ik geen reden om alle mensen met een geschiedenis van mentale problemen uit te sluiten of verplicht te steriliseren.

Ik wil helemaal niemand sterilisren! Ik heb geen idee hoe je dit probleem op zou kunnen lossen. In sommige gevallen denk ik puur gevoelsmatig: verplicht steriliseren! maar eigenlijk vind ik dat ookj weer een stap t ver.

Je trekt een hoop verkeerde conclusies uit mijn stukje tekst.