Hoe gaat het met de (nieuwe) moeders # 79

Ik vond dat ik mezelf mocht verwennen met een leuke ring. Tja, is misschien prijzig, maar vond dat het wel een keertje mocht.

Expres niet naar de prijsjes gekeken bij het uitzoeken, kom ik uit op een ring van 7 euro. Nou, dat is best goedkoop troostkopen

quote:

Op vrijdag 10 juli 2009 15:57 schreef Troel het volgende:
Ik vond dat ik mezelf mocht verwennen met een leuke ring. Tja, is misschien prijzig, maar vond dat het wel een keertje mocht.

Expres niet naar de prijsjes gekeken bij het uitzoeken, kom ik uit op een ring van 7 euro. Nou, dat is best goedkoop troostkopen

Grinnik, ja, dat kun je wel zeggen... Zo goedkoop red ik dat niet hoor!

quote:

Op donderdag 9 juli 2009 22:16 schreef lady-wrb het volgende:

[..]

welnee, moet je niet doen. allemaal negatieve energie
ik maak me nergens druk over, alleen als er kleding verpest wordt of kwijt raakt. dat vind ik dan weer wel vervelend.
maar wat er "aan de andere kant" gebeurt, zal me aan mijn reet roesten. als het kind het maar fijn heeft gehad.
dat is voor mij voldoende.

ghehe mischien heb je gelijk

Troel, dat is netjes 7 euro . Hihihi

Estrys, geniet van je weekendje weg! Spannend. En maandag veel sterkte, ik hoop dat het je goed gaat doen.

Diaan, fijn dat je voet goed geneest!

Troel, die ring!

Alle andere gewonden en moeie moeders

Hier heb ik echt het gevoel dat het een beetje op zijn plek begint te vallen. We hebben eindelijk een beetje evenwicht. En dat is heerlijk! Alhoewel ik besef dat dat waarschijnlijk maar tijdelijk is. Maar nu geniet ik ervan.

"Mijn grote jongen, op de meeste dagen
Ben ik zo haastig, heb voor jou zo weinig tijd
Dan geef ik je geen antwoord op je vragen
En word ik geergerd om een kleinigheid

Maar 's avonds laat, dan kom ik altijd kijken
Hoe je slaapt, ik geef je eventjes een zoen
Dan moet ik gauw nog langs je haartjes strijken
Zoals miljoenen mama's doen

Moeders met zwarte haren of met witte,
Moeders in Afrika, in Zweden en Japan
Die 's avonds aan hun kinderbedje zitten
Ontzettend ernstig, zijn ze dan .

Ze willen allemaal wel nooit meer straffen
Ze denken "Morgen ben ik aardig voor dat joch"
Dat in z'n bedje zo lekker ligt te slapen
t Is mijn grote jongen, toch .

Als dan die kinderen 's ochtends aandacht vragen
Hebben die mama's weer ontzettend weinig tijd
Ze zijn gehaast, ze kunnen niks verdragen
Ze worden driftig om een kleinigheid."

[ Bericht 0% gewijzigd door Vivi op 11-07-2009 22:54:18 ]

Wat een dubbel gedichtje, Vief.

Vief, wat een mooi en zo treffend gedicht.

Betrap je jezelf hierop?

Huh, ik herken er Vivi in elk geval niet in.
Ik vind het vooral een schrijnend gedicht. Hoeveel waarheid _{en een t te veel} er misschien ook in zit.


Lieve Vivi, heb je het zelf geschreven? En gaat het ook over je eigen drukte en gemoed?

Het liedje voor Michiel.. Mooi tekst. Ik kan niet meteen plaatsen wat je ermee wilt zeggen, maar het jou zien posten hier laat mij even iets anders zeggen..

Weet je dat ik vaak aan jouw moeder denk Vivi, als ik mijn kinderen nog even door de haren aai, 's avonds in hun bed? Je moeder schreef ooit (of Fok of Hyves, dat weet ik niet meer) dat het de meest gelukkige momenten van haar leven waren. Wanneer ze nog even naar jullie kon kijken als jullie lagen te slapen..

Voor mij zijn dat ook intens gelukkig momenten.. Dat ik toch twee van zulke prachtige kinderen mag hebben..

Ik herken jou er ook niet in hoor Viev!
Niet zo streng zijn voor jezelf hoor, als dit echt op jou slaat.

quote:

Op zaterdag 11 juli 2009 21:39 schreef chacama het volgende:
Vief, wat een mooi en zo treffend gedicht.

Betrap je jezelf hierop?

Ja, ik heb even zo'n fase dat ik twijfel of ik wel een leuke moeder ben. Of misschien is dat wel te zwaar, maar ik vind mezelf soms achteraf te ongeduldig of dat ik te weinig tijd heb genomen voor mini. Of als ik een zelfgemaakt filmpje terugkijk, dan vind ik soms dat ik zo snauwerig klink, terwijl ik dat dus helemaal niet doorheb van mezelf op dat moment .

quote:

Op zaterdag 11 juli 2009 21:58 schreef lcicle het volgende:
Het liedje voor Michiel.. Mooi tekst. Ik kan niet meteen plaatsen wat je ermee wilt zeggen, maar het jou zien posten hier laat mij even iets anders zeggen..

Weet je dat ik vaak aan jouw moeder denk Vivi, als ik mijn kinderen nog even door de haren aai, 's avonds in hun bed? Je moeder schreef ooit (of Fok of Hyves, dat weet ik niet meer) dat het de meest gelukkige momenten van haar leven waren. Wanneer ze nog even naar jullie kon kijken als jullie lagen te slapen..

Wat een cadeautje om dat even te horen . Ik heb idd ook een beejte een terugslag van alles en het "definitieve" van de dood van mijn moesje begint nu pas volledig in te zakken. Ik mis haar .

quote:

Op zaterdag 11 juli 2009 21:49 schreef Sugar het volgende:
Huh, ik herken er Vivi in elk geval niet in.
Ik vind het vooral een schrijnend gedicht. Hoeveel waarheid _{en een t te veel} er misschien ook in zit.


Lieve Vivi, heb je het zelf geschreven? En gaat het ook over je eigen drukte en gemoed?

Ik zag het, van die T! Maar ik heb het gecopypaste, dus mij treft geen blaam but haastigheid .

Ik wist niet dat het een liedje was, ik googelde op "soms twijfel ik of ik een goede moeder ben" ( )en toen zag ik dit staan op een ander forum en het raakte me op de zere plek .

Och lieverd Vieverd.
Wat jammer dat je twijfelt.
En wat mooi wat Icicle zegt, over wat jouw moeder zei. Ik herken dat wel. Ik kan nog steeds staan te huilen bij het bedje van mijn kind. Zó bijzonder dat hij mijn zoon is.

quote:

Op zaterdag 11 juli 2009 22:56 schreef Vivi het volgende:

[..]
ik googelde op "soms twijfel ik of ik een goede moeder ben" ( )

.

Viev

Ik herken het denk ik wel. Zo ben ik wel eens bang dat ik later 'spijt' heb dat ik nu niet genoeg genoten heb. Terwijl ik weet dat ik dat nu wel degelijk doe. Maar toch...
Stom gedoe allemaal.

Het feit dat je als doodvermoeide mama soms heel stiekem heel even wel eens denkt "Waarom ben ik hier in vredesnaam aan begonnen?" is denk ik ook wel normaal?

Ik sta ook standaard elke avond voor ik naar bed ga vol verwondering aan mijn zoon zijn bed.
Vieve

Pandora, zo lang het maar korte gedachten zijn en je je er even later bijna voor schaamt is het heel normaal, denk ik

quote:

Op vrijdag 10 juli 2009 16:13 schreef Bla_Bla_Bla het volgende:

[..]

ghehe mischien heb je gelijk

voor mij werkt het in ieder geval.
ik heb ook een tijd gehad dat ik me ergerde aan dingen die "daar" gebeurden.
in die tijd had ik gesprekken en legde het dan voor dat ik me daar zo druk over maakte.
zij zei toen: daar kun je niks aan doen, zolang het het kind niet schaadt.
ik merkte ook dat als hij naar zijn vader ging, aan mij ging vragen of ik het wel goed vond.
ik heb ook niet in één keer de knop om kunnen zetten, maar een kind dat niet in een loyaliteitsconflict terecht komt is ook wat waard.
nog steeds wil hij nooit vertellen wat hij gedaan heeft als hij weer geweest is. ik dring nooit aan en vraag alleen maar of het leuk geweest is. zijn "ja" is voor mij voldoende. in de loop van de week komt hij dan los en ik hoor alsnog wat hij zoal gedaan heeft.
heerlijk ontspannen hoor! kan het iedereen aanraden

quote:

Op zondag 12 juli 2009 14:20 schreef lady-wrb het volgende:
maar een kind dat niet in een loyaliteitsconflict terecht komt is ook wat waard.

Dat zowiezo
Mijn ouders hebben na hun scheiding heel erg hun best gedaan om dat in elk geval te voorkomen en daar ben ik ze nog steeds dankbaar voor

quote:

Op zondag 12 juli 2009 14:20 schreef lady-wrb het volgende:

[..]

voor mij werkt het in ieder geval.
ik heb ook een tijd gehad dat ik me ergerde aan dingen die "daar" gebeurden.
in die tijd had ik gesprekken en legde het dan voor dat ik me daar zo druk over maakte.
zij zei toen: daar kun je niks aan doen, zolang het het kind niet schaadt.
ik merkte ook dat als hij naar zijn vader ging, aan mij ging vragen of ik het wel goed vond.
ik heb ook niet in één keer de knop om kunnen zetten, maar een kind dat niet in een loyaliteitsconflict terecht komt is ook wat waard.
nog steeds wil hij nooit vertellen wat hij gedaan heeft als hij weer geweest is. ik dring nooit aan en vraag alleen maar of het leuk geweest is. zijn "ja" is voor mij voldoende. in de loop van de week komt hij dan los en ik hoor alsnog wat hij zoal gedaan heeft.
heerlijk ontspannen hoor! kan het iedereen aanraden

Ik herken dit ook wel enigszins..Twan is ook altijd erg gesloten als hij terugkomt van zn vader. Laatst met hem een gesprekje gehad omdat hij echt heel dwars, vooral tegen mij, was en gevraagd waardoor het komt. Hij had het toen over iets wat hij bij zijn vader niet mag en niet durft te zeggen tegen zn vader. Ik heb hem even laten gaan en uithuilen en toen was het beter. Ik mag het absoluut niet tegen zn vader zeggen dat doe ik dan ook niet, maar vraag af en toe wel hoe het is gegaan als hij terugkomt. Met Peace wil hij er ook wel over praten, maar liever helemaal niet. Ik heb hem ook duidelijk gemaakt dat hij ALLES _{als hij ergens mee zit} tegen mij mag zeggen en dat ik daar niet boos om word. Liever dat dan alles op mij afreageren.

Ik ben zelf gelukkig enigszins weer pijnloos mobiel, het gaat nog niet helemaal soepel, maar kan wel weer wat dingen doen. Woensdag ga ik weer werken, maar ipv de fiets, trein en lopen, ga ik met de auto.

Fijn dat je weer pijnloos bent Diaan, ik zag ook iets voorbij komen van een oorontsteking bij Lennon. Dat s niet lekker, al helemaal niet wanneer je niet zo mobiel bent.

quote:

Op maandag 13 juli 2009 20:14 schreef Estrys het volgende:
Fijn dat je weer pijnloos bent Diaan, ik zag ook iets voorbij komen van een oorontsteking bij Lennon. Dat s niet lekker, al helemaal niet wanneer je niet zo mobiel bent.

Enigszins pijnloos af en toe nog een scheut pijn als ik te lang iets doe. Vanmiddag weer voor het eerst in de auto gereden, dat ging redelijk. Gelukkig gaat het met Lennon wel goed nu, vrijdagavond was het wel lastig, maar ja dan denk je niet aan je enkel dan gaat je kind voor.

Hoe gaat het met jou? Vandaag naar de psych geweest toch?

Het viel niet mee zullen we maar zeggen. Ik heb het al vaker gehoord van mensen maar er nooit echt bij stilgestaan maar het is echt triest gesteld met de hulpverlening.

Ze begon het gesprek met me erop te wijzen dat het van mijn 'no claim' af zou gaan (bestaat niet eens meer maar oke) Ja en? Alsof ik dan ga zeggen ow nou dan ben ik weer weg, dat is mijn gezondheid niet waard.
Vervolgens moest ik mijn verhaal doen, vertellen waarom ik dacht dat ik me zo voelde en ze vroeg ook wat voor een hulpverlening ik wilde. Ik heb werkelijk geen idee, ben er niet zo in thuis. Het was een intakegesprek dus duurde een minuut of 10. Binnen die tien minuten dacht ze wel dat het geen pnd was en dat gesprekstherapie het beste zou zijn. Toen gingen we de vervolg afspraken maken. Waarschijnlijk therapie begin oktober (afhankelijk van de wachtlijst) Ik wist dat er wachtlijsten waren, maar omdat ik binnen drie dagen terecht kon voor een intake had ik toch andere verwachtingen.

Op de vraag wat te doen met werk had ze geen antwoord. Nou ja behalve dan dat in de ziektewet zitten weinig bij zal dragen aan een oplossing. Ik heb een hand gegeven en ben weggegaan. In mijn auto heb ik even zitten huilen. Wachten tot oktober, terwijl ik het NU niet red. Eigenlijk moet ik nu de komende maanden gaan doen wat ik tot nu toe heb gedaan, kop in het zand en doorgaan. Dus ik moet eens gaan kijken voor alternatieven. Want in oktober is Seb al bijna baby af, ik krijg er spijt van als ik nu geen actie ga ondernemen en drie maanden ga wachten.

Ik weet nog niet wat ik met werk ga doen, waarschijnlijk een dag minder en in ieder geval een week langer vakantie opnemen. Morgen overleggen.