Ik zou namelijk zo graag willen voelen dat ik leef. Sommigen mensen vinden dat in parachute springen of feesten tot diep in de morgen. Maar voor mij voelt dat zo doorsnee en zelfs een tikkie burgerlijk. Ik zou zo graag grenzen opzoeken, maar ik weet niet waarvan. Ik zou graag de beste zijn in iets, maar ik weet niet in wat. Ik zou zo graag willen voelen dat ik leef, dat ik écht leef. Maar ik weet niet hoe...
Ik weet dat ik me zal moeten neerleggen bij een leven dat zo veel andere mensen ook leiden. Doorsnee, ookal wil men dat liever niet toegeven.
Is dit het beruchte 'is dit alles?' - gevoel?
quote:Mwah
quote:Doe ik al
quote:wat lijkt me dat kut zeg. ik heb het me 2 minuten lopen voorstellenOp dinsdag 30 juni 2009 00:17 schreef Rosbief het volgende:
Jezelf levend laten begraven voor een dag zonder horloge, dan word je na een half uur al gek en ben je maar al te blij dat je leeft.
Lekker wild en niet een tikkie burgelijk zoals iets simpels als, tsja parachute springen, da stelt geen kut voor.
Als je dit soort dingen gaat proberen zal je snel merken dat het je niet meer zo voor de wind gaat. Je vind alles burgelijk, maar je blijft zelf in die comfort zone. Als bungeejumpen je niet gek genoeg is, doe dat wat gekkers. Er is echt veel meer in de wereld en wat je nu hebt is echt niet alles. Denk eens na over wat je wil gaan doen - je hebt tegenwoordig van die boekjes die je erbij helpen, zo van, 1000 dingen die je nog moet doen voordat je sterft. Als je niet weet welke kant je op wilt dan doe je maar wat willekeurigs - maakt jou het uit? De rest is toch burgelijk, dus je hebt niets te verliezen, of wel?
quote:Alsof je zomaar even astronaut kan wordenOp dinsdag 30 juni 2009 00:28 schreef AquaMined het volgende:
Nou, zoek nog iets extremers op, zou ik zeggen. Ga de Mount Everest beklimmen. Word astronaut. Emigreer naar een land waar de taal en cultuur compleet anders zijn. Train voor marathonlopen totdat je die in Marokko kan doen. Ga backpacken door Amerika.
Als je dit soort dingen gaat proberen zal je snel merken dat het je niet meer zo voor de wind gaat. Je vind alles burgelijk, maar je blijft zelf in die comfort zone. Als bungeejumpen je niet gek genoeg is, doe dat wat gekkers. Er is echt veel meer in de wereld en wat je nu hebt is echt niet alles. Denk eens na over wat je wil gaan doen - je hebt tegenwoordig van die boekjes die je erbij helpen, zo van, 1000 dingen die je nog moet doen voordat je sterft. Als je niet weet welke kant je op wilt dan doe je maar wat willekeurigs - maakt jou het uit? De rest is toch burgelijk, dus je hebt niets te verliezen, of wel?
Mount Everest beklimmen zal ook nog moeilijk worden denk ik (financieel gezien)quote:Als ik het zo lees is dat idd het probleem.Op dinsdag 30 juni 2009 01:23 schreef Wouter1989 het volgende:
Zit er ook nog een Idee achter je leven, of doe je gewoon maar wat er van je verwacht wordt?
quote:Elk weekend uit en bier drinken is vrij gewoontjes ja. Wel gezellig vind ik, maar dat bier drinken is echt nisk vind ik. Blijf jij dan sweekends thuis als je vriend wel uitgaat ofzo?Op dinsdag 30 juni 2009 00:13 schreef Pinkyandthebrain het volgende:
Ik ben een meid van begin 20. Mijn opleiding bevalt goed, leuke vriend, fijne familie, en lieve vrienden. Het leven is mij eigenlijk altijd voor de wind gegaan, ik heb weinig problemen gehad. Ik ben nu ook wel gelukkig... maar er zit een triest gevoel diep van binnen dat steeds meer aanwakkert.
Ik zou namelijk zo graag willen voelen dat ik leef. Sommigen mensen vinden dat in parachute springen of feesten tot diep in de morgen. Maar voor mij voelt dat zo doorsnee en zelfs een tikkie burgerlijk. Ik zou zo graag grenzen opzoeken, maar ik weet niet waarvan. Ik zou graag de beste zijn in iets, maar ik weet niet in wat. Ik zou zo graag willen voelen dat ik leef, dat ik écht leef. Maar ik weet niet hoe...
Ik weet dat ik me zal moeten neerleggen bij een leven dat zo veel andere mensen ook leiden. Doorsnee, ookal wil men dat liever niet toegeven.
Is dit het beruchte 'is dit alles?' - gevoel?
quote:Nee, je bent te jong voor het 'is dit alles?'-gevoel, slaat pas over jaartje of 10 à 20 toeOp dinsdag 30 juni 2009 00:13 schreef Pinkyandthebrain het volgende:
Ik ben een meid van begin 20. Mijn opleiding bevalt goed, leuke vriend, fijne familie, en lieve vrienden. Het leven is mij eigenlijk altijd voor de wind gegaan, ik heb weinig problemen gehad. Ik ben nu ook wel gelukkig... maar er zit een triest gevoel diep van binnen dat steeds meer aanwakkert.
Ik zou namelijk zo graag willen voelen dat ik leef. Sommigen mensen vinden dat in parachute springen of feesten tot diep in de morgen. Maar voor mij voelt dat zo doorsnee en zelfs een tikkie burgerlijk. Ik zou zo graag grenzen opzoeken, maar ik weet niet waarvan. Ik zou graag de beste zijn in iets, maar ik weet niet in wat. Ik zou zo graag willen voelen dat ik leef, dat ik écht leef. Maar ik weet niet hoe...
Ik weet dat ik me zal moeten neerleggen bij een leven dat zo veel andere mensen ook leiden. Doorsnee, ookal wil men dat liever niet toegeven.
Is dit het beruchte 'is dit alles?' - gevoel?
Wat jij hebt is meer gemakzucht. Als je ergens echt goed in wilt worden, moet je ff bedenken waar je talenten liggen en daarmee aan de slag gaan. Of ook als je geen talenten hebt: gewoon iets verzinnen wat je wilt doen, en daar werk van maken. Op 1 ding focussen, dat maakt 't leven sowieso beter. Geen halfslachtige keuzes en zeker geen parachutesprongen want die kick is in een paar minuten voorbij en 't leven duurt iets langer Dus, wat jij zoekt is een passie. Kun je een heel leven mee voort.
Sleur?
[ Bericht 36% gewijzigd door Schenkstroop op 30-06-2009 03:10:02 ]
quote:Wellicht is de leegte die de TS voelt een onbewuste drang naar het baren van een kind. Zie je wel vaker bij vrouwen.Op dinsdag 30 juni 2009 01:03 schreef Mordreth het volgende:
Opgeschoond. Gewoon normaal reageren.
Verder heb ik wel tips voor TS om het leven spannender te maken, maar gezien haar saaie levensstijl heeft ze daar weinig aan
Ik voel me al 17 jaar zo (ik ben 17)Dat is het leven,
als je je beter voelt heb je gewoon geluk
Maar waardoor komt het? Kan je geen afleiding vinden in sport, uitgaan, parachutespringen en dat soort dingen om het dan tijdelijk te vergeten?
Dat heeft mij in ieder geval erg geholpen met een soort gelijk probleem.
En als je echt wil voelen dat je leeft is zoals al eerder geopperd backpackend de wereld over een fantastische ervaring.
Voelen dat je leeft heeft meestal met tegenslagen te maken, die je moet overwinnen, of doelen, die je wilt nastreven...
Mensen die alles meehebben, hebben niets meer te wensen over en dat is niet leuk.
Met andere woorden, het gaat je teveel voor de wind, en dat maakt je minder gelukkig.
En terecht, want dat is ook nodig, anders zou het verschil tussen mensen met geluk en mensen met pech te groot worden.
Evenwicht enzo...leer er maar mee leven...
quote:Oneens, we zijn niet allemaal geboren als apathische Boeddha's. Ik kan niet anders dan denken in termen van doelen en middelen daartoe. Natuurlijk vraag ik me niet ieder moment af wat me dichter bij mijn doel brengt, maar echt iets bereiken kan ik niet zonder doel. Dat hoeft niet zoiets verhevens te zijn als de hemel of de Revolutie; het burgerlijke leven kan net zo goed met passie worden geleid. Garder son jardin, zeg maar, lijkt me ook een heel fijn ideaal, als je er echt voor gaat, en één die niet zomaar gaat vervelen.
quote:In hoeverre ben je ervan overtuigd dat die 'doelen' daadwerkelijk leiden tot het gewenste resultaat, namelijk geluk? Hoe reageer je als een van die doelen niet haalbaar zijn, of dreigt te mislukken? Hoeveel prioriteiten stel je dan aan het bereiken van doelen? Gaat dat niet ten koste van tijd en energie die je beter kunt stoppen in het heden ipv toekomst?Op dinsdag 30 juni 2009 12:33 schreef Wouter1989 het volgende:
[..]
Oneens, we zijn niet allemaal geboren als apathische Boeddha's. Ik kan niet anders dan denken in termen van doelen en middelen daartoe. Natuurlijk vraag ik me niet ieder moment af wat me dichter bij mijn doel brengt, maar echt iets bereiken kan ik niet zonder doel. Dat hoeft niet zoiets verhevens te zijn als de hemel of de Revolutie; het burgerlijke leven kan net zo goed met passie worden geleid. Garder son jardin, zeg maar, lijkt me ook een heel fijn ideaal, als je er echt voor gaat, en één die niet zomaar gaat vervelen.
In de huidige maatschappij wordt er nogal heel veen van je verwacht, geluk wordt geassocieerd met materialistisch succes. Het filmpje laat slechts zien dat het ook anders kan...
quote:Ja. Precies, dus. Da's een uitdaging. Ik zei niet dat het ook ging lukken, maar je kan het toch proberen? Het is een of andere Rus ooit eens gelukt om uit het niets astronaut te worden (ipv vanaf een universiteit en het leger geselecteerd te worden, zoals in Amerika vaak gebeurd), na jarenlange training en veel geld ertegenaan te gooien, heeft de NASA hem meegenomen op een ruimte-missie. Het kan dus wel degelijk. Het is enorm moeilijk en de kans is ontzettend klein, maar he. Mevrouw dacht dat dit alles was, zoekt een uitdaging. Astronaut worden is zo'n beetje de grootste uitdaging mogelijk.Op dinsdag 30 juni 2009 00:46 schreef Druktemaker het volgende:
[..]
Alsof je zomaar even astronaut kan worden
quote:Mijn doel is niet 'geluk'. Maar ik ben wel gelukkig als ik mijn doel bereik.Op dinsdag 30 juni 2009 12:43 schreef Nee het volgende:
[..]
In hoeverre ben je ervan overtuigd dat die 'doelen' daadwerkelijk leiden tot het gewenste resultaat, namelijk geluk? Hoe reageer je als een van die doelen niet haalbaar zijn, of dreigt te mislukken? Hoeveel prioriteiten stel je dan aan het bereiken van doelen? Gaat dat niet ten koste van tijd en energie die je beter kunt stoppen in het heden ipv toekomst?
In de huidige maatschappij wordt er nogal heel veen van je verwacht, geluk wordt geassocieerd met materialistisch succes. Het filmpje laat slechts zien dat het ook anders kan...
Misschien neukt de vriend van TS haar een beetje lafjes?
maar er zijn vast leukere manieren.Je bent in feite gelukkig, maar dat wil je niet? Je wilt meer? ik weet niet precies hoe ik het moet zien, als het inderdaad zo is. waarom kijk je dan niet eens om je heen om te zien hoe veel leed er al is. Ga iets doen met je leven, zorg er voor dat mensen om je heen het zelfde hebben als jij.
quote:Je zoekt naar iets ongrijpbaars maar weet niet wat. Dat schiet niet op, je zult bij jezelf te raden moeten gaan wat je passie is, waar je bezieling zoekt en dan je hart volgen (en dat durven, want dat is vaak het punt waarop mensen zichzelf blijven verbijten). Anders blijf je in een confortzone mokken dat "dit alles is". Mijn opleiding bevalt goed (oke, maar niet laaiend enthousiast), leuke vriend (maar is het ook je droomvent?), fijne familie (een zegen lijkt me), en lieve vrienden (klinkt ook niet echt spannend) = hierin lijkt mij nog wel wat passie en bezieling te winnen.Op dinsdag 30 juni 2009 00:13 schreef Pinkyandthebrain het volgende:
Ik ben een meid van begin 20. Mijn opleiding bevalt goed, leuke vriend, fijne familie, en lieve vrienden. Het leven is mij eigenlijk altijd voor de wind gegaan, ik heb weinig problemen gehad. Ik ben nu ook wel gelukkig... maar er zit een triest gevoel diep van binnen dat steeds meer aanwakkert.
Ik zou namelijk zo graag willen voelen dat ik leef. Sommigen mensen vinden dat in parachute springen of feesten tot diep in de morgen. Maar voor mij voelt dat zo doorsnee en zelfs een tikkie burgerlijk. Ik zou zo graag grenzen opzoeken, maar ik weet niet waarvan. Ik zou graag de beste zijn in iets, maar ik weet niet in wat. Ik zou zo graag willen voelen dat ik leef, dat ik écht leef. Maar ik weet niet hoe...
Andere invalshoek; je stelt je een beetje aan en durft niet te accepteren dat het niet erg is gelukkig te zijn, tevreden te zijn met je luxe leven en dat maar weinig mensen ergens de beste in zijn. Tenslotte is jouw leven maar voor een heel klein deel van de wereldbevolking weggelegd, maar misschien moet je eerst survivalen in Somalie, zieltjes winnen in Iran of een voettocht door Afghaanse bermen hebben gemaakt. Grenzen opzoeken is tegenwoordig een rekbaar begrip.
quote:= complete bullshit, jij bent de enige die dat bepaald. Blijkbaar heb je daar reeds genoegen mee genomen, en daar is niks mis mee. Maar zonder stappen te ondernemen om dit te ontlopen moet je hier niet komen klagen. Een spiegeltje heb je jezelf reeds voorgehouden, maar heb je al een keer zonder reality-check gedroomd?Ik weet dat ik me zal moeten neerleggen bij een leven dat zo veel andere mensen ook leiden. Doorsnee, ookal wil men dat liever niet toegeven.
Overigens, wat is dat toch met bijzonder en onderscheidend willen zijn? Als je vroeger bijzonder en onderscheidend was werd je automatisch tot pispaal van het plein/school/buurt verklaard.
Als het publiek enthousiast reageert dan weet je dat je leeft!
Misschien tot dat helpt....
quote:Op dinsdag 30 juni 2009 00:46 schreef Asskicker14 het volgende:
Maak een wereldreis met een backpack.
quote:Vergeet geen waarbenjij.nu blogje bij te houdenOp dinsdag 30 juni 2009 00:46 schreef Asskicker14 het volgende:
Maak een wereldreis met een backpack.
Reizen kan vast helpen, maar je neemt altijd jezelf mee hoor.
quote:Ik denk dat het punt is dat je, als je gaat backpacken, jezelf uit je comfortzone dwingt. Maar omdat het altijd leuk is, je veel goede ervaringen buiten die zone opdoet. Daar doet de standaardheid van die ervaring niets aan af, zolang je maar geen georganiseerde reis neemt en een beetje gedurft reist. Dus als tip best bruikbaar denk ik.Op woensdag 8 juli 2009 19:02 schreef PatatFriet het volgende:
[..]
Vergeet geen waarbenjij.nu blogje bij te houden
Reizen kan vast helpen, maar je neemt altijd jezelf mee hoor.
quote:Op dinsdag 30 juni 2009 13:15 schreef doubleyouteaare het volgende:
Zoek dingen op die je niete zo makkelijk afgaan. Ga bij wijze van spreken de politiek in ofzo, daar win je nooit.
Anyway, inderdaad, ga reizen (als je daar van houdt)
Ik heb een beetje hetzelfde probleem als jij, 'mis' ook iets in m'n leven. Ben der ook een paar jaartjes flink down van geweest. Maar je moet inderdaad actie ondernemen. Kom uit die comfort zone, ga eens het onbekende in. Dan ga je grenzen verleggen en voel je je vanzelf beter.
Persoonlijk ben ik van plan flink te gaan reizen zodra ik (eindelijk) m'n opleiding heb afgerond. Want dat kan ook verstikkend zijn, dat leventje in deze maatschappij, huisje boompje beestje, studeren, baan zoeken, etc, dit moet, dat moet, bah! Dan denk ik; mensen, think out of the box!
succes ermee.
quote:
De bedoeling is om daarin je grenzen op te zoeken en er dan overheen te gaan.
Niet om een modieus pakje aan te trekken en dan een uur lang op de loopband te kwekken.
quote:Op woensdag 8 juli 2009 11:39 schreef Maikuuul het volgende:
Ga drugs gebruiken ?
Misschien tot dat helpt....
quote:wtf is ditOp zaterdag 11 juli 2009 20:36 schreef Schenkstroop het volgende:
1 jong geil strak sletje dat achter me staat en me belaadt met kusjes en knuffels en me streelt. En eentje van voren die mn eikel alle liefde geeft. Voelen dat je leeft!
quote:Schenkstroop zijn natte droom
En OT: nadenken over grenzen verleggen is wel aan te raden. Maar ga alsjeblieft niet streven naar perfectie. De droomopleiding, droombaan, droompartner, etc. bestaan volgens mij niet. Een opleiding, baan en partner die heel goed bij je passen wel. En verder helpt het misschien om wat afwisseling in je leven aan te brengen?