VBL Voetbal
Van strafschop tot schwalbe. Hier vind je Voetbal en alles wat daarmee te maken heeft. VBL - United in Voetbal.
Volgens mij ben ik vrij raar, aangezien ik nooit echt een voetbalheld heb gehad. Maar als ik er dan een zou moeten kiezen, zou het Bergkamp zijn. Niet de Bergkamp van Arsenal, dat was een van de beste voetballers van de wereld. Maar de Bergkamp van mijn Ajax. De diepte die die jongen had, en de verfijnde manier van zijn kansen benutten. Natuurlijk, op een fabuleuze manier een actie maken tegen Newcastle is prachtig, maar tegen 't stiftje tegen RKC, z'n goals in De Kuip en de campagne om de UEFA Cup in 1991/1992, daar kan voor mij weinig tegen op.
Mijn jeugdheld was Ronald de Boer. Fantastische techniek, doorzettingsvermogen, kon prachtige doelpunten maken. Ik wilde vroeger echt altijd Ronald de Boer zijn bij het voetballen, had een Ajax-shirt met zijn naam, posters, en ik ging zelfs naar de kapper met een foto van hem om mijn haar net zoals Ronald de Boer te hebben 
Zijn goal tegen Willem II heb ik talloze keren geprobeerd na te doen:
Zijn goal tegen Willem II heb ik talloze keren geprobeerd na te doen:
Hij is al vaak genoemd maar net als veel Ajacieden van mijn leeftijd (22) is Litmanen de enige speler waar ik echt fan van ben geweest.
#FreeHat
Bergkamp. Wij keken vroeger (niet heel lang geleden, jaartje of 10 denk ik) zondag 's ochtends wel eens Match of the Day. Hij is toch wel degene die mij fan van Arsenal en Engels voetbal maakte.
Eentje kiezen is wel erg lastig. Er zijn er minimaal drie die in mijn bewuste periode Litmanen, van Basten en Bergkamp (Cruijff heb ik niet in zijn topjaren meegemaakt die die laat ik buiten beschouwing).
Maar ik kies dan toch voor Bergkamp, die ik vanaf zijn debuut in Ajax 1 gevolgd heb. Omdat het zo'n vreselijk mooie en geniale stylist was die goals maakte die je zelfs in je dromen nog niet verzonnen zou hebben. Zelfs zijn afstandschoten waren doeltreffend door inzicht, techniek en gevoel ipv brute kracht
Maar ik kies dan toch voor Bergkamp, die ik vanaf zijn debuut in Ajax 1 gevolgd heb. Omdat het zo'n vreselijk mooie en geniale stylist was die goals maakte die je zelfs in je dromen nog niet verzonnen zou hebben. Zelfs zijn afstandschoten waren doeltreffend door inzicht, techniek en gevoel ipv brute kracht
"The whole image is that eternal suffering awaits anyone who questions God's infinite love. Believe or die! Thank you, forgiving Lord, for all those options.”
Roberto Baggio, de goddelijke paardenstaart
Tijdens het WK 94 volgde ik het voetbal nog niet echt. Ik keek later, als ik ziek thuis was, de banden terug met samenvattingen die mn vader had opgenomen van de Belgische TV. Een klein mannetje bij Italië viel me op. Hij had een gekke staart en zou, afgaande op het commentaar, heel goed moeten zijn, maar Italië kwam maar net door de groep en die nummer 10 leek helemaal zo goed niet. Achtste finale tegen Nigeria, Italië lijkt eruit te vliegen. Baggio maakt vlak voor tijd gelijk en in de verlenging scoort hij weer. Tegen Spanje maakt hij de winnende en in de halve finale schiet hij twee keer raak tegen Bulgarije. Hij was toch wel goed zo leek het. Dan die finale, doodsaaie finale. Penalties. Eén Italiaan mist. En nóg één. Maar Baggio zal toch wel scoren? Moet toch niet zo moeilijk zijn van zo dichtbij, niet als je zo goed bent. Over...ongelofelijk.
Misschien werd ik juist wel fan omdat hij die penalty over schoot. Of kwam het door die geweldige balbehandeling en ongelofelijke traptechniek?
Hij bleek bij Juventus te spelen, zo zag ik in mijn Panini stickerboek. Het jaar erop naar Milan. EK96 en meer dan naar het Nederlands elftal keek ik ernaar uit om Baggio bij Italië te zien spelen. Maar hij zat niet bij de selectie. Ene Del Piero wel, die had ook zijn plaats al ingenomen bij Juventus. Gelukkig lagen ze er snel uit. Eigen schuld, moet je Baggio maar opstellen. Een jaar later, weg bij Milan. Hij gaat voor Bologna spelen. Bologna? Zou hij nou echt niet meer beter kunnen? Hij maakt er wel veel, 22 maar liefst. WK98 in Frankrijk en hij is erbij. Achter tegen Chili, hij versiert een penalty, neemt hem zelf. Niet weer missen nu....gelukkig, raak. Tegen Oostenrijk doet ie ook mee, en scoort weer. Kwartfinale tegen Frankrijk. Del Piero in de basis, waarom? Baggio is toch veel beter in vorm? Hij valt in, Italië gaat beter spelen en hij scoort nog bijna ook. Penalties. Italië vliegt eruit, Baggio maakt zijn penalty gelukkig wel.
Na het WK naar Inter. Niet altijd in de basis, ze hebben ook zoveel spitsen. Toch zie ik hem veel vaker spelen nu, dankzij buitenlands voetbal op TV. Als het niet live is dan toch in ieder geval de samenvatting later die avond. Hij doet het wel goed, als ie meedoet dan. Maar hij doet niet vaak genoeg mee. Hij is 33, maar hij wil nog naar het WK in 2002, op zn 35e. Oud, voor een aanvaller al helemaal. Naar Brescia gaat ie nu, een club die steeds terugkeert in de Serie A, om er meteen weer uit te degraderen. Degradatievoetbal is toch niks voor Baggio? Zevende worden ze in zijn eerste seizoen, hij speelt goed. Zou hij dan toch nog zijn 4e WK krijgen? Hij scoort 8 keer in zijn eerste 9 wedstrijden. Hij moet wel mee als hij zo doorgaat. Maar dan, nog een paar maanden te gaan in het seizoen en hij loopt een zware knieblessure op. Dik 15 jaar geleden kostte een blessure hem al bijna zijn carrière. Zou hij stoppen? 35 is ie en dat WK kan ie vergeten, voor zo'n blessure staat zelfs voor een jonge speler maanden revalidatie. 76 dagen verder, nog een paar wedstrijden te gaan, en hij doet al weer mee. Hoe is het mogelijk. Hij scoort ook nog, twee keer zelfs, bij zijn rentree. Het is niet genoeg voor Trappatoni. Misschien maar goed ook, het WK wordt mede dankzij de arbitrage niks voor Italië.
Nog twee seizoenen gaat hij door bij Brescia. Hij maakt in beide seizoenen 12 goals, brengt zijn totaal in de Serie A op 218 en in alle competities bij elkaar 318 goals. Dat laatste lukte al dik 50 jaar geen Italiaan meer. Brescia degradeert niet in die periode. Baggio stopt in 2004. Brescia degradeert het seizoen erop meteen.
Wereld- en Europees voetballer van het jaar 1993
16e in de World Soccer Player of the Century verkiezing
18e in de France Football Player of the Century verkiezing
Opgenomen in FIFA, Italië, Juventus en Brescia all time Dream Teams
693 wedstrijden, 318 goals
76 goals uit 91 penalties (hij kon het dus wel)
56 interlands, 27 goals (waaronder 9 verspreid over 3 WKs)
Kampioen in 1994 en 1995 met Juventus, 1996 met Milan
Bekerwinnaar met Juventus in 1995
Uefa Cup winnaar met Juventus in 1993
Zijn rugnummer 10 wordt niet meer gedragen bij Brescia.
Wat langer geworden dan de bedoeling was
Tijdens het WK 94 volgde ik het voetbal nog niet echt. Ik keek later, als ik ziek thuis was, de banden terug met samenvattingen die mn vader had opgenomen van de Belgische TV. Een klein mannetje bij Italië viel me op. Hij had een gekke staart en zou, afgaande op het commentaar, heel goed moeten zijn, maar Italië kwam maar net door de groep en die nummer 10 leek helemaal zo goed niet. Achtste finale tegen Nigeria, Italië lijkt eruit te vliegen. Baggio maakt vlak voor tijd gelijk en in de verlenging scoort hij weer. Tegen Spanje maakt hij de winnende en in de halve finale schiet hij twee keer raak tegen Bulgarije. Hij was toch wel goed zo leek het. Dan die finale, doodsaaie finale. Penalties. Eén Italiaan mist. En nóg één. Maar Baggio zal toch wel scoren? Moet toch niet zo moeilijk zijn van zo dichtbij, niet als je zo goed bent. Over...ongelofelijk.
Misschien werd ik juist wel fan omdat hij die penalty over schoot. Of kwam het door die geweldige balbehandeling en ongelofelijke traptechniek?
Hij bleek bij Juventus te spelen, zo zag ik in mijn Panini stickerboek. Het jaar erop naar Milan. EK96 en meer dan naar het Nederlands elftal keek ik ernaar uit om Baggio bij Italië te zien spelen. Maar hij zat niet bij de selectie. Ene Del Piero wel, die had ook zijn plaats al ingenomen bij Juventus. Gelukkig lagen ze er snel uit. Eigen schuld, moet je Baggio maar opstellen. Een jaar later, weg bij Milan. Hij gaat voor Bologna spelen. Bologna? Zou hij nou echt niet meer beter kunnen? Hij maakt er wel veel, 22 maar liefst. WK98 in Frankrijk en hij is erbij. Achter tegen Chili, hij versiert een penalty, neemt hem zelf. Niet weer missen nu....gelukkig, raak. Tegen Oostenrijk doet ie ook mee, en scoort weer. Kwartfinale tegen Frankrijk. Del Piero in de basis, waarom? Baggio is toch veel beter in vorm? Hij valt in, Italië gaat beter spelen en hij scoort nog bijna ook. Penalties. Italië vliegt eruit, Baggio maakt zijn penalty gelukkig wel.
Na het WK naar Inter. Niet altijd in de basis, ze hebben ook zoveel spitsen. Toch zie ik hem veel vaker spelen nu, dankzij buitenlands voetbal op TV. Als het niet live is dan toch in ieder geval de samenvatting later die avond. Hij doet het wel goed, als ie meedoet dan. Maar hij doet niet vaak genoeg mee. Hij is 33, maar hij wil nog naar het WK in 2002, op zn 35e. Oud, voor een aanvaller al helemaal. Naar Brescia gaat ie nu, een club die steeds terugkeert in de Serie A, om er meteen weer uit te degraderen. Degradatievoetbal is toch niks voor Baggio? Zevende worden ze in zijn eerste seizoen, hij speelt goed. Zou hij dan toch nog zijn 4e WK krijgen? Hij scoort 8 keer in zijn eerste 9 wedstrijden. Hij moet wel mee als hij zo doorgaat. Maar dan, nog een paar maanden te gaan in het seizoen en hij loopt een zware knieblessure op. Dik 15 jaar geleden kostte een blessure hem al bijna zijn carrière. Zou hij stoppen? 35 is ie en dat WK kan ie vergeten, voor zo'n blessure staat zelfs voor een jonge speler maanden revalidatie. 76 dagen verder, nog een paar wedstrijden te gaan, en hij doet al weer mee. Hoe is het mogelijk. Hij scoort ook nog, twee keer zelfs, bij zijn rentree. Het is niet genoeg voor Trappatoni. Misschien maar goed ook, het WK wordt mede dankzij de arbitrage niks voor Italië.
Nog twee seizoenen gaat hij door bij Brescia. Hij maakt in beide seizoenen 12 goals, brengt zijn totaal in de Serie A op 218 en in alle competities bij elkaar 318 goals. Dat laatste lukte al dik 50 jaar geen Italiaan meer. Brescia degradeert niet in die periode. Baggio stopt in 2004. Brescia degradeert het seizoen erop meteen.
Wereld- en Europees voetballer van het jaar 1993
16e in de World Soccer Player of the Century verkiezing
18e in de France Football Player of the Century verkiezing
Opgenomen in FIFA, Italië, Juventus en Brescia all time Dream Teams
693 wedstrijden, 318 goals
76 goals uit 91 penalties (hij kon het dus wel)
56 interlands, 27 goals (waaronder 9 verspreid over 3 WKs)
Kampioen in 1994 en 1995 met Juventus, 1996 met Milan
Bekerwinnaar met Juventus in 1995
Uefa Cup winnaar met Juventus in 1993
Zijn rugnummer 10 wordt niet meer gedragen bij Brescia.
Wat langer geworden dan de bedoeling was
AFC Ajax - Manchester United FC - Tottenham Hotspur FC - Roberto Baggio
Is Evander Sno al genoemd?
"Van Sno heb ik het gevoel dat hij op een roltrap loopt, hij beweegt wel maar hij gaat niet vooruit."
'Ja maar Háááánsie''
'Ja maar Háááánsie''
Behoeft geen verdere toevoeging. Jariquote:Op zondag 28 juni 2009 03:59 schreef Bananenman het volgende:
[ afbeelding ]
Litmanen natuurlijk. Behoeft eigenlijk geen verdere uitleg, maar ik doe het toch. Ik denk dat de meeste Ajacieden van mijn generatie hem als favoriet zullen bestempelen. We maakten vroeger op het schoolplein bij het voetballen altijd al ruzie wie Litmanen mocht zijn. Ik was het vrijwel altijd. De andere jochies mochten wel Kluivert of Bergkamp of wie dan ook zijn, als ik maar Jari was. Wat een held. Onbeschrijfelijk
'Wish I was old and a little sentimental'
Porcupine Tee - Normal
Porcupine Tee - Normal
Hier sluit ik mij bij aanquote:Op zondag 28 juni 2009 15:13 schreef -SG- het volgende:
Philip Cocu
Meer is niet nodig.
.Alhoewel Luc Nilis nog in de buurt komt...
Ja, maar zo'n grootheid is natuurlijk voor meer mensen een held, dus het is logisch dat hij vaker genoemd wordt.quote:Op zondag 28 juni 2009 14:15 schreef Spraakwater het volgende:
Is Evander Sno al genoemd?
Giallo e nero è il tuo colore,
giallo e nero Roda nel cuore.
giallo e nero Roda nel cuore.
Rond het EK 1988 werd ik echt gegrepen door het voetbal. Van Basten was erg goed natuurlijk, ik vond de schoten van Ronald Koeman machtig, de trucs van Vanenburg en de haren van Gullit, maar Frank Rijkaard vond ik eigenlijk de beste.
Ik vond het twee jaar later dan ook heel erg dat Frank rood kreeg na het spuugincident, maar dat kwam natuurlijk allemaal door Völler. Zijn rentree bij Ajax was natuurlijk schitterend en al helemaal de rol die hij speelde in de grote successen in die periode.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
Wijlen Epi Drost, in mijn ogen de beste laatste man die Nederland ooit heeft gekend. Was ook beter dan Ruud Krol of Rinus Israël. Als hij voor Ajax zou hebben gespeeld, had hij zeker 75 interlands gespeeld. Nooit meer ben ik een libero tegengekomen met een beter schot en met meer risico in zijn spel. Soms passeerde Epi in het Twentse strafschopgebied weleens drie man. Ook fameus waren zijn keiharde terugspeelballen op de keeper en zijn geweldige schoten van afstand.
[ Bericht 4% gewijzigd door Angstgegner op 28-06-2009 17:17:26 ]
[ Bericht 4% gewijzigd door Angstgegner op 28-06-2009 17:17:26 ]
Ook al zou dat zo zijn, wat dan nog. Het is mijn mening en daar blijf ik bij. Sterker nog, ik durf Ronald Koeman in dat rijtje ook nog wel even te vermelden...
Tuurlijk is het jouw mening. En het is je goed recht om dat te vinden.quote:Op zondag 28 juni 2009 17:16 schreef Angstgegner het volgende:
Ook al zou dat zo zijn, wat dan nog. Het is mijn mening en daar blijf ik bij. Sterker nog, ik durf Ronald Koeman in dat rijtje ook nog wel even te vermelden...
Ik vind het nogal een bewering en dat is mijn mening
Hoe kan het ook anders...
Ruben Sosa
Club career
Sosa started his career in Danubio at the age of 15, being one of the youngest footballers to play in the Uruguayan First Division. He defended Danubio from 1982 to 1985, when he was transferred to Spain´s Real Zaragoza. In this club, Ruben Sosa won the Copa del Rey in 1986, scoring the goal in the final against F.C. Barcelona.
After playing for Zaragoza, Ruben Sosa was transferred to Italy´s S.S. Lazio, where he stayed for four years before being sold to Internazionale, where he reached his greatest form as a football player. He was Inter's leading goal scorer in the 92/93 and 93/94 seasons, winning the UEFA Cup in 1994. However, the arrival of Dennis Bergkamp in the Summer of 1993, led to splits within the Inter camp, and as a result Sosa left Serie A in the summer of 1995.
Een paar aardige goals bij minuut 3:10, 4:37, 5:15, 6:04
Ruben Sosa
Club career
Sosa started his career in Danubio at the age of 15, being one of the youngest footballers to play in the Uruguayan First Division. He defended Danubio from 1982 to 1985, when he was transferred to Spain´s Real Zaragoza. In this club, Ruben Sosa won the Copa del Rey in 1986, scoring the goal in the final against F.C. Barcelona.
After playing for Zaragoza, Ruben Sosa was transferred to Italy´s S.S. Lazio, where he stayed for four years before being sold to Internazionale, where he reached his greatest form as a football player. He was Inter's leading goal scorer in the 92/93 and 93/94 seasons, winning the UEFA Cup in 1994. However, the arrival of Dennis Bergkamp in the Summer of 1993, led to splits within the Inter camp, and as a result Sosa left Serie A in the summer of 1995.
Een paar aardige goals bij minuut 3:10, 4:37, 5:15, 6:04
Monza 2021: RIC #1 - and for anyone who thought i left, i never left. i just moved aside for a bit.
Bergkamp
Would you like to know more?
Alles over cryptocurrency, bitcoin en blockchain in begrijpelijke taal
Alles over cryptocurrency, bitcoin en blockchain in begrijpelijke taal
Ik ga hem erop leggen, ja zeg, eerst mijn bordje leeg eten en dan als een nat washandje de coalitie op de kant zetten als de wind schuin van achteren komt.
Het is idd nogal een bewering, maar ik denk dat er kenners genoeg zijn die het met je eens zijn.quote:Op zondag 28 juni 2009 17:16 schreef Angstgegner het volgende:
Ook al zou dat zo zijn, wat dan nog. Het is mijn mening en daar blijf ik bij. Sterker nog, ik durf Ronald Koeman in dat rijtje ook nog wel even te vermelden...
"The whole image is that eternal suffering awaits anyone who questions God's infinite love. Believe or die! Thank you, forgiving Lord, for all those options.”
|
|
