[Centraal] Medicatie bij psychische klachten #13

hypomania:

A condition similar to mania but less severe. The symptoms are similar with elevated mood, increased activity, decreased need for sleep, grandiosity, racing thoughts, and the like. However, hypomanic episodes differ in that they do not cause significant distress or impair one's work, family, or social life in an obvious way while manic episodes do.

Hypomanic people tend to be unusually cheerful, have more than ample energy, and need little sleep. Hypomania is a pleasurable state. It may confer a heightened sense of creativity and power. However, hypomania can subtly impair a person's judgment. Too much confidence can conceal the consequences of decisions.

Hypomania can be difficult to diagnose because it may masquerade as mere happiness. It is important to diagnose hypomania because, as an expression of bipolar disorder, it can cycle into depression and carry an increased risk of suicide

Gister dus bij de psych geweest en ze wil op deze weg doorgaan aangezien de Ritalin en AD op dit moment goed voor mij werken. Ze houdt me sowieso in de gaten wat betreft bipolair aangezien het in de familie zit en ik er ook wat trekjes van heb. Overigens kan ik ook ADD in combinatie met bipolair zijn, dat komt in 8% van de gevallen voor, en ik heb dus verhoogde kans wegens mijn paps. Overigens openbaard bipolair zich vaak pas rond je veertigste dus er valt nog weinig over te zeggen...

ik heb ook nog gevraagd wanneer we aan het afbouwen van de AD kunnen gaan denken en ze zei dat dat pas kan als ik een half jaar stabiel ben ben nu een maand quasi stabiel dus dat duurt nog wel even

Vraagje
Deze week had mijn psycholoog het erover dat ik misschien een licht antidepressiva zou moeten gaan slikken om mijn sombere buien te verminderen tevens zou dit helpen om beter te gaan slapen.
Over wat voor medicijnen gaat het? En wat zijn de bijwerkingen?

Er zijn heel veel AD's, dus ik denk dat je gewoon aan je behandelaar moet vragen waar hij/zij aan zat te denken. Je psycholoog kan het niet voorschrijven, dus je zou ervoor naar huisarts of psychiater moeten gaan (je wordt gewoon doorverwezen daarvoor).

De meest gebruikte AD's zijn volgens mij SSRI's (serotonine-heropname remmers), zoals seroxat of prozac (laat je niet afschrikken door de naam). Die zorgen er - simpel gezegd - voor dat de serotonine wat langer in je bloed blijft, zodat je je wat happier voelt .

Veel voorkomende bijwerkingen zijn: misselijkheid, slaapstoornissen, droge mond, rusteloze ledematen, of dufheid. Maar dat verschilt natuurlijk per persoon en per medicijn .

Succes!

quote:

Op vrijdag 10 juli 2009 10:58 schreef MaJo het volgende:
ik heb ook nog gevraagd wanneer we aan het afbouwen van de AD kunnen gaan denken en ze zei dat dat pas kan als ik een half jaar stabiel ben ben nu een maand quasi stabiel dus dat duurt nog wel even

Het gaat heeeeel veel sneller dan je denkt hoor, ik ben inmiddels alweer bijna klaar met afbouwen, terwijl ik echt dacht dat er nooit een einde aan zou komen. Heb nu al 2,5 jaar AD geslikt en echt, het gaat best snel voorbij .

Trouwens, wie is er in voor een pilletjes-meet op Lowlands? .

quote:

Op zondag 12 juli 2009 11:05 schreef tijnbrein het volgende:
Vraagje
Deze week had mijn psycholoog het erover dat ik misschien een licht antidepressiva zou moeten gaan slikken om mijn sombere buien te verminderen tevens zou dit helpen om beter te gaan slapen.
Over wat voor medicijnen gaat het? En wat zijn de bijwerkingen?

ik gok dat ze het had over mirtazapine of amitriptyline, beide AD's die de slaap vergemakkelijken. en: er is geen "licht" of "zwaar" antidepressivum, dat verschilt echt per persoon

quote:

Op zondag 12 juli 2009 11:20 schreef Burdie het volgende:
Trouwens, wie is er in voor een pilletjes-meet op Lowlands? .

ik ga niet meer naar lowlands dus geen pillen meet voor mij
wil wel een pilletjes meet na lowlands? oh of ervoor he....

quote:

Op zondag 12 juli 2009 21:41 schreef DeepChord het volgende:

[..]

Dit jaar ben ik op Pukkelpop ipv Lowlands omdat ik de enige van de groep ben met een kaartje. . Dus helaas ook ik kan er niet bij zijn.

edit: hartje naar DC, niet omdat ie niet naar LL gaat

[ Bericht 9% gewijzigd door Murmeli op 12-07-2009 22:50:06 ]

quote:

Op zondag 12 juli 2009 14:24 schreef knuppelhout het volgende:

[..]

ik gok dat ze het had over mirtazapine of amitriptyline, beide AD's die de slaap vergemakkelijken. en: er is geen "licht" of "zwaar" antidepressivum, dat verschilt echt per persoon

Oke. Wat zijn de bijwerkingen van die medicijnen en hoe werken ze eigenlijk?

quote:

Op maandag 13 juli 2009 19:36 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Oke. Wat zijn de bijwerkingen van die medicijnen en hoe werken ze eigenlijk?

bijwerkingen verschillen per persoon.
hoe het werkt? in het algemeen wordt verondersteld dat mensen met een depressie een tekort aan serotonine hebben in de hersenen. serotonine is een neutrotransmitter die doet iets met signalen doorgeven. SSRI's (dat zijn de meest voorgeschreven antidepressiva) zijn serotonineheropnameremmers, die zorgen ervoor dat de vrijgekomen serotonine in de hersenen minder snel terug worden opgenomen in de cellen, waardoor er dus geen tekort meer is. Daardoor werken die signalen dus weer normaal. Zoiets dus.
Maar je kan het ook even opzoeken op google
je kan bijv bijsluiters van antidepressiva opzoeken via google (bijv van mirtazapine, of kan ook die van lexapro zoeken, die slik ik zelf). Van de bijsluiters wordt je overigen niet vrolijk, omdat daar alle mogelijke bijwerkingen instaan en je krijgt er meestal maar een paar. Ik heb zelf als bijwerkingen rusteloze benen (maar niet meer zo erg als bij mn vorige AD-tjes) en het lijkt erop dat ik van deze dikker word (heb ineens veel meer honger dan eerst, moet me dus inhouden om niet te schranzen en niet te snoepen). van veel AD's worden mensen suf, dat had ik bij de vorige ook, maar bij lexapro dus niet meer. Maar als voorbeeld: een ex van mij werd van lexapro weer doodziek en viel uiteindelijk flauw dus daarom zeg ik al: het wil nog wel wisselen per persoon)
je moet even voor jezelf nagaan of je erachter staat om het te proberen of niet. Dat kan namelijk niemand voor jou bepalen. het is of lijkt misschien best heftig, maar kan ook een hoop helpen. Maar het zijn ook geen paracetamols natuurlijk. Je bent er in het algemeen niet met een paar maanden weer vanaf enzo.
Wat ik eig wil zeggen: er zijn voors en tegens, en je moet een beetje op je gevoel afgaan (en wat info inwinnen bijv in dit topic) of je het wel of niet wilt.
oeps...lang verhaal...murm zit weer op de praatstoel

quote:

Op maandag 13 juli 2009 20:34 schreef Murmeli het volgende:

[..]

bijwerkingen verschillen per persoon.
hoe het werkt? in het algemeen wordt verondersteld dat mensen met een depressie een tekort aan serotonine hebben in de hersenen. serotonine is een neutrotransmitter die doet iets met signalen doorgeven. SSRI's (dat zijn de meest voorgeschreven antidepressiva) zijn serotonineheropnameremmers, die zorgen ervoor dat de vrijgekomen serotonine in de hersenen minder snel terug worden opgenomen in de cellen, waardoor er dus geen tekort meer is. Daardoor werken die signalen dus weer normaal. Zoiets dus.
Maar je kan het ook even opzoeken op google
je kan bijv bijsluiters van antidepressiva opzoeken via google (bijv van mirtazapine, of kan ook die van lexapro zoeken, die slik ik zelf). Van de bijsluiters wordt je overigen niet vrolijk, omdat daar alle mogelijke bijwerkingen instaan en je krijgt er meestal maar een paar. Ik heb zelf als bijwerkingen rusteloze benen (maar niet meer zo erg als bij mn vorige AD-tjes) en het lijkt erop dat ik van deze dikker word (heb ineens veel meer honger dan eerst, moet me dus inhouden om niet te schranzen en niet te snoepen). van veel AD's worden mensen suf, dat had ik bij de vorige ook, maar bij lexapro dus niet meer. Maar als voorbeeld: een ex van mij werd van lexapro weer doodziek en viel uiteindelijk flauw dus daarom zeg ik al: het wil nog wel wisselen per persoon)
je moet even voor jezelf nagaan of je erachter staat om het te proberen of niet. Dat kan namelijk niemand voor jou bepalen. het is of lijkt misschien best heftig, maar kan ook een hoop helpen. Maar het zijn ook geen paracetamols natuurlijk. Je bent er in het algemeen niet met een paar maanden weer vanaf enzo.
Wat ik eig wil zeggen: er zijn voors en tegens, en je moet een beetje op je gevoel afgaan (en wat info inwinnen bijv in dit topic) of je het wel of niet wilt.
oeps...lang verhaal...murm zit weer op de praatstoel

Dankje Murm

Ik moet inderdaad zelf beslissen of ik dat wil. Daarom ga ik ook eerst opzoek naar informatie. Want die info die mijn behandelaar geeft is vrij eenzijdig en gekleurd.
De bijwerkingen beanstigen mij en het feit dat in de branch waar ik werk het vaak niet mag werken als je dit soort medicijnen slikt. (alle medicijnen die je gesteldheid beïnvloeden zijn taboe)
Maar goed ik ga maar eens googlen.

quote:

Op maandag 13 juli 2009 20:40 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Dankje Murm

Ik moet inderdaad zelf beslissen of ik dat wil. Daarom ga ik ook eerst opzoek naar informatie. Want die info die mijn behandelaar geeft is vrij eenzijdig en gekleurd.
De bijwerkingen beanstigen mij en het feit dat in de branch waar ik werk het vaak niet mag werken als je dit soort medicijnen slikt. (alle medicijnen die je gesteldheid beïnvloeden zijn taboe)
Maar goed ik ga maar eens googlen.

hmmm ja dat vertelde je al eens van je werk, dat is minder. Je kan het natuurlijk ook eerst een tijdje zonder proberen en met therapie enzo proberen je gevoelens op te lossen. Volgens mij ga je nu al met sprongen vooruit, dus wie weet kan je het zonder medicatie prima aan! Bespreek dat aspect ook even met je psych zou ik zeggen.

Op 25 mei ben ik begonnen met 10 mg. citalopram vanwege angst- en paniekklachten. Na een week ben ik opgehoogdnaar 20 mg.

Eerlijk: het was een hel. In hoeverre het de aandoening zelf was en in hoeverre de bijeffecten van het middel, weet ik helaas niet (ik ben i.v.m. erfelijke belasting vrij snel aan de AD's gezet door de huisarts). Maar hoe dan ook, ik wist niet meer waar ik het zoeken moest. Van de vroege ochtend tot de late middag was ik kotsmisselijk, werd ik gék van de angst en kreeg ik steeds meer depressieve gevoelens.

De huisarts heeft me doorverwezen naar de GGZ, waar ik slaap- (lorazepam 2 mg.) en kalmeringsmedicatie (diazepam 2 x 10 mg.) kreeg voorgeschreven. Daardoor kon ik gelukkig een klein beetje tot rust komen. Tegen het depressieve gevoel hielp het uiteraard niet.

Na 2 weken ging het ineens super. Ik had nergens meer last van, bouwde de diazepam in no time af en had er weer helemaal zin in. Dat vond de psychiater toch een beetje vreemd ("straks wordt ze nog hypomaan!") en stelde voor dat ik de citalopram zou halveren.

Na 2 dagen was ik weer terug bij af, moest ik als de sodemieter weer terug naar mijn oude dosis en ging ik helaas wéér door de bijwerkingen heen. Volgens de psych zou het wel meevallen, maar van een ander hoorde ik dat het na een korte verstoring weer weken kan duren voor je op je oude niveau bent. Hop, weer aan de diazepam, 10 kilo lichter (61 -> 51, ben 1.72 ) en zo onzeker als de pest.

Ik ben nu 3,5 week verder en merk vooruitgang. Ik ben weer van de diazepam af en merk dat de citalopram wat doet. Het heeft tijd nodig maar ik begin vertrouwen te krijgen in de toekomst.

quote:

Op dinsdag 14 juli 2009 13:47 schreef AncientSound het volgende:
Op 25 mei ben ik begonnen met 10 mg. citalopram vanwege angst- en paniekklachten. Na een week ben ik opgehoogdnaar 20 mg.

Eerlijk: het was een hel. In hoeverre het de aandoening zelf was en in hoeverre de bijeffecten van het middel, weet ik helaas niet (ik ben i.v.m. erfelijke belasting vrij snel aan de AD's gezet door de huisarts). Maar hoe dan ook, ik wist niet meer waar ik het zoeken moest. Van de vroege ochtend tot de late middag was ik kotsmisselijk, werd ik gék van de angst en kreeg ik steeds meer depressieve gevoelens.

De huisarts heeft me doorverwezen naar de GGZ, waar ik slaap- (lorazepam 2 mg.) en kalmeringsmedicatie (diazepam 2 x 10 mg.) kreeg voorgeschreven. Daardoor kon ik gelukkig een klein beetje tot rust komen. Tegen het depressieve gevoel hielp het uiteraard niet.

Na 2 weken ging het ineens super. Ik had nergens meer last van, bouwde de diazepam in no time af en had er weer helemaal zin in. Dat vond de psychiater toch een beetje vreemd ("straks wordt ze nog hypomaan!") en stelde voor dat ik de citalopram zou halveren.

Na 2 dagen was ik weer terug bij af, moest ik als de sodemieter weer terug naar mijn oude dosis en ging ik helaas wéér door de bijwerkingen heen. Volgens de psych zou het wel meevallen, maar van een ander hoorde ik dat het na een korte verstoring weer weken kan duren voor je op je oude niveau bent. Hop, weer aan de diazepam, 10 kilo lichter (61 -> 51, ben 1.72 ) en zo onzeker als de pest.

Ik ben nu 3,5 week verder en merk vooruitgang. Ik ben weer van de diazepam af en merk dat de citalopram wat doet. Het heeft tijd nodig maar ik begin vertrouwen te krijgen in de toekomst.

da's heftig... en niet tof!! wel fijn dat het nu eenbeetje beter gaat!

't Komt allemaal wel in orde, het is van voorbijgaande aard en de psychiater dacht dat ik er zelfs weer bovenop zou komen als ik alleen St. Janskruid zou slikken. Ik schijn alleen heel heftig op de citalopam te reageren (wat op zich een goed teken is, want dan slaat het volgens de huisarts ook goed aan) en me niet goed raad te weten met negatieve gevoelens omdat mijn leven al 24 jaar over rozen gaat. Ik beleef het dus wel als heel heftig, maar klinisch gezien is er geen reden tot zorg.

Ik vroeg me alleen af op mijn "opleving"/terugval van een aantal weken te verklaren is, de psychiater vond namelijk dat het niet op zo'n korte termijn van de citalopram kon komen. En hoe verantwoord het is eigenlijk om medicatie te halveren terwijl iemand pas net op begint te krabbelen? Vrijwel iedereen in mijn omgeving verbaast zich over dat laatste.

quote:

Op dinsdag 14 juli 2009 15:07 schreef AncientSound het volgende:


't Komt allemaal wel in orde, het is van voorbijgaande aard en de psychiater dacht dat ik er zelfs weer bovenop zou komen als ik alleen St. Janskruid zou slikken. Ik schijn alleen heel heftig op de citalopam te reageren (wat op zich een goed teken is, want dan slaat het volgens de huisarts ook goed aan) en me niet goed raad te weten met negatieve gevoelens omdat mijn leven al 24 jaar over rozen gaat. Ik beleef het dus wel als heel heftig, maar klinisch gezien is er geen reden tot zorg.

Ik vroeg me alleen af op mijn "opleving"/terugval van een aantal weken te verklaren is, de psychiater vond namelijk dat het niet op zo'n korte termijn van de citalopram kon komen. En hoe verantwoord het is eigenlijk om medicatie te halveren terwijl iemand pas net op begint te krabbelen? Vrijwel iedereen in mijn omgeving verbaast zich over dat laatste.

Nja je kan op AD's best snel reageren. Had een vriend van mij ook. Die was binnen een week uit zn dip. Bij mij ging het ook best snel, anderhalve week ofzo, maar daarna nog een terugval. en bij afbouwen kan het zeker heftig gaan. ook daarvan ken ik een voorbeeld. Dus die snelle reacties zijn niet echt raar denk ik
Halveren als je net begint weet ik niet of dat slecht is. Ik zou zelf ook ff afgewacgt hebben hoe het verder zou gaan als ik jouw psych was geweest. Ik was volgens mij in het begin ook een beetje hypomaan maar dat ging vanzelf weer over. Maar ja ik ben geen psychiater natuurlijk. Als je twijfelt aan de beweegredenen van jouw psych kan je het beste net zo lang om opheldering blijven vragen tot je voldoende antwoorden hebt. Dat is misschien soms lastig, maar het is jouw lichaam dus jij mag best vragen stellen

quote:

Op maandag 13 juli 2009 23:40 schreef Murmeli het volgende:

[..]

hmmm ja dat vertelde je al eens van je werk, dat is minder. Je kan het natuurlijk ook eerst een tijdje zonder proberen en met therapie enzo proberen je gevoelens op te lossen. Volgens mij ga je nu al met sprongen vooruit, dus wie weet kan je het zonder medicatie prima aan! Bespreek dat aspect ook even met je psych zou ik zeggen.

Mijn psych wuifde dat argument van mijn werk weg. En terecht ook overigens. Want als ik baat bij de medicijnen heb dan moeten zij dat maar voor lief nemen. De bedrijven(Shell, Du Pont, Akzo Nobel) die daar zo op tegen wil ik sowieso al niet werken dus eigenlijk is het ook niet echt een probleem. Aangezien ik daar niet goed tot mijn recht kom.
Dat ik met sprongen voor uit ga is zeker waar. Ik ben al een stuk minder somber dan een tijdje geleden. En als ik somber ben gaat het ook sneller over dan een tijdje geleden.
Misschien kan ik inderdaad zonder medicijnen. Ik hoop het wel. Want het blijft troep die medicijnen. Ook al hebben ze een positief effect.
Als ik mijn slaapritme aanpas en daardoor beter slaap heb ik geen medicijnen nodig. Dus dat ga ik zeker proberen. Alleen dat gaat wat tijd kosten.

quote:

Op dinsdag 14 juli 2009 19:57 schreef DeepChord het volgende:

[..]

En dan zou je misschien ook nog wel kunnen discussiëren wat nou slechter is: roofbouw op je lichaam plegen doordat je een groot deel van de tijd in mineur (somberheid) doorbrengt, of de bijwerkingen die optreden na het gebruik van AD.

Als je na het gebruik van AD blijvend beter wordt. Dan zal ik de bijwerkingen voor lief nemen. In somberheid verder leven is geen optie namelijk. Althans niet voor mij.

Nou, dan zal ik je maar mijn successtory vertellen: ik ben inmiddels bijna klaar met afbouwen van de seroxat en mijn leven/stemming is blijvend verbeterd . Ik heb door de medicatie een tijdje 'adempauze' gehad van de depressie, om zo mijn leven opnieuw in te richten, zodat ik er nu (of nouja, straks na het afbouwen) beter om kan gaan met tegenslagen en veel meer veerkracht heb.
Door het afbouwen komen de depressieve gevoelens wel weer wat terug, maar ik merk dat ze nu 'gedoseerd' terug komen, zodat ik ze stapje voor stapje het hoofd kan bieden en kan vervangen door iets veel leukers. Optimisme .

quote:

Op dinsdag 14 juli 2009 20:52 schreef Burdie het volgende:
Nou, dan zal ik je maar mijn successtory vertellen: ik ben inmiddels bijna klaar met afbouwen van de seroxat en mijn leven/stemming is blijvend verbeterd . Ik heb door de medicatie een tijdje 'adempauze' gehad van de depressie, om zo mijn leven opnieuw in te richten, zodat ik er nu (of nouja, straks na het afbouwen) beter om kan gaan met tegenslagen en veel meer veerkracht heb.
Door het afbouwen komen de depressieve gevoelens wel weer wat terug, maar ik merk dat ze nu 'gedoseerd' terug komen, zodat ik ze stapje voor stapje het hoofd kan bieden en kan vervangen door iets veel leukers. Optimisme .

Dat hoop ik dus ook. Maar alleen AD zullen dat bij mij niet bwerkstelligen daar heb ik ook therapie voor nodig.

Ja dat is ook zeker nodig, je moet je vaak nieuwe mechanismes en technieken eigen maken om in de toekomst een depressie te voorkomen. De AD's geven je alleen een beetje ruimte om te 'ademen' om na te denken, om te resumeren en wat dingen uit te proberen.