Nee het zijn gesprekken met personen die echt bestaan bv een vriendin of een bekende persoon die me wel aanstaat. Ik vertel dan vanalles over mezelf, eigenlijk dingen waarvan ik graag zou hebben dat ze die weten. Op die manier kunnen ze eens een andere kant van mij zien of kan ik iemand zijn die ik helemaal niet ben. Ik kan dan iets meemaken wat ik normaal nooit zal meemakken bv gesprek met bekende acteur. HEt zijn dan ook geen formele gesprekken, het zijn losse gesprekjes waar we elkaar per ongeluk zijn tegen het lijf gelopen en zo aan de praat geraken...
In de auto juist van hetzelfde... Ook voer ik op manier gesprekken om mijn gevoelens te uiten. Dan vraag ik mijn hoofd vragen (die dan van iemand anders komen) en beantwoord ze zelf om zo mijn verhaal te kunnen doen.
Ik verzin in mijn hoofd ook heeldere scenerio's van toestanden die ik graag zou meemaken... Ik ben dan altijd de held natuurlijk of het middelpunt van de belangstelling... Die speel ik dan ook uit (wel heel minimaal hoor) Dit kunnen ook scenes zijn uit een bepaalde film waarin ik dan de rol overneem...
Vroeger stoorde me dit niet echt maar hoe ouder ik word hoe vervelender ik dit vind! Ik begin me af te vragen of ik nu gek ben??? Ik word echt gewoon helemaal gek van mezelf.. Als je 12 bent kan je dit nog plaatsen maar als je 23 bent word het een beetje zielig.... Ik weet het niet... ben aan het denken om eens naar een therapeut te gaan maar vind dit best wel een grote stap.
Dit is ook de eerste keer dat ik dit zo op het net gooi dus ik ben benieuwd wat jullie er van denken...
Ik zou toch proberen wat meer je te uiten in gesprekken met anderen, het klinkt alsof je daar behoefte aan hebt. Misschien wil je een hechtere vriendschap dan die je hebt bijvoorbeeld.
Voor zover niet, het is wel redelijk normaal om te denken en daarin een gesprek te voeren met jezelf. Dat je in je hoofd er andere mensen bij bedenkt is wel redelijk normaal
quote:Je bent gewoon in gesprek met je innerlijke ik, je geweten of iets in die richting. Geen probleem om daar mee te praten...
Ik zeg dikwijls tege mezelf dak er mee moet stoppe maar da gaat gewoon niet :-) Er blijve altijd mensen kome (klinkt raar ik weet het) en die vrage dan of het met me gaat...
Vond de bedenking van "rare gewoonte" al wel fijn uitgangspunt..
ben al wel blij dak niet de enige ben...
heb je er last van?
Ik haal het er niet met zekerheid uit je tekst, maar ik gok dat je dit hardop doet, de term in jezelf praten is niet voor niets ontstaan, en heeft niks met gek zijn te maken. Wat is uiteindelijk het verschil of je in je hoofd in jezelf praat, of hardop waar niemand je kan horen.
quote:Het wordt erger als die personen je leven over nemen...Op dinsdag 16 juni 2009 00:08 schreef Amelie83 het volgende:
het is niet echt praten met mezelf... ik voel me echt zielig soms als ik weer eens een heel scenario heb afgespeeld ... Ik voel dan net of ik geen leven heb maar alles in mijn hoofd wil beleven wat ik graag zou willen meemaken...
Ik zeg dikwijls tege mezelf dak er mee moet stoppe maar da gaat gewoon niet :-) Er blijve altijd mensen kome (klinkt raar ik weet het) en die vrage dan of het met me gaat...
Vond de bedenking van "rare gewoonte" al wel fijn uitgangspunt..
ben al wel blij dak niet de enige ben...
Zeker als ik in de auto bezig ben en andere mense zien me mijn uitleg doen met gebaren en al bij...
Of ik sta in de badkamer tege de spiegel iets uit te spele en mijn vriend ziet me bezig... ni zo fijn...
Filosoferen bijvoorbeeld is volgens mij niet mogelijk zonder in je hoofd "als waar aangenomen" zaken kritisch te bekijken en jezelf voor te leggen of dit misschien niet anders zit.
Ik zou er geen probleem van maken eerlijk gezegd, en als je vriend ook geinterviewd wil worden, wordt het nog gezellig ook.
Ook als ik bijvoorbeeld boos op iemand ben (nah, niet echt boos, maar geirriteerd of een beetje pissig) reageer ik dat af door in mn hoofd die persoon te laten weten wat ik ervan vind.. en dan is het weer oke (als het om iets kleins gaat, dan).
Ik vind het niet raar hoor
. Volgens mij doet iedereen dat.[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 16-06-2009 11:16:56 ]
Bij mij komt het inderdaad voort uit gebrek aan mogelijkheid om dingen met anderen te delen, ik heb gewoon te weinig mensen om mij heen. Heel sneu, zielig en triest, maar grotendeels mijn eigen schuld.
Ik ben tot de conclusie gekomen dat het niet erg is, als je jezelf er maar niet in verliest en weet wat de 'echte' en de 'verzonnen' wereld is. Als ik gewoon mensen om mij heen heb is er namelijk niks aan de hand en is de behoefte er ook totaal niet.
quote:lees op?Op dinsdag 16 juni 2009 00:09 schreef IHVK het volgende:
waarom wil je ermee stoppen?
heb je er last van?
quote:Op maandag 15 juni 2009 23:51 schreef Amelie83 het volgende:
Vroeger stoorde me dit niet echt maar hoe ouder ik word hoe vervelender ik dit vind! Ik begin me af te vragen of ik nu gek ben??? Ik word echt gewoon helemaal gek van mezelf..
quote:Ja ik las het.
Maar het lijkt meer dat ze zich ervoor schaamt wat anderen erover denken dan dat ze er echt persoonlijk last van heeft.
Ik heb eerder het idee dat ze het zelf wel leuk vind om te doen, en dan moet je ermee doorgaan. Als je echter persoonlijk er last van heb en met enorme spijt loopt nadat je het gedaan hebt kan je misschien er iets aan gaan doen.
quote:Oh mijn god, ik ga het nog een keer proberen.Op dinsdag 16 juni 2009 12:23 schreef IHVK het volgende:
[..]
Ja ik las het.
Maar het lijkt meer dat ze zich ervoor schaamt wat anderen erover denken dan dat ze er echt persoonlijk last van heeft.
Ik heb eerder het idee dat ze het zelf wel leuk vind om te doen, en dan moet je ermee doorgaan. Als je echter persoonlijk er last van heb en met enorme spijt loopt nadat je het gedaan hebt kan je misschien er iets aan gaan doen.
quote:Op maandag 15 juni 2009 23:51 schreef Amelie83 het volgende:
Vroeger stoorde me dit niet echt maar hoe ouder ik word hoe vervelender ik dit vind! Ik begin me af te vragen of ik nu gek ben??? Ik word echt gewoon helemaal gek van mezelf..
Toen ik wat jonger (jaar of 13) was gebeurde het wel hardop, maar vaak was dat vrij onbewust en dan merkte ik het pas als ik mensen tegenkwam op straat.
Ik denk dat iedereen dat wel heeft in een bepaalde mate en volgens mij is het niets om je voor te schamen.
Als er niemand in de buurt is doe ik het nog lekker hardop en anders probeer ik het toch voor mezelf te houden omdat ik dat prettiger vind. Dus als jij je er niet prettig bij voelt dan zou je dat jezelf dat kunnen aanleren.
het is gewoon weten dat je volledig opgaat in je eigen fantasietjes die me deden afvragen of alle draadjes wel juist zijn afgesloten.
Denk ook wel dat het voor een stuk verwerking is van een gesprek (meestal zeg ik dan ook mijn gedacht tegen die mensen, wat ik in het echt niet heb gedaan. Dan zeg ik ze wat ik ze WEL wilde zeggen)
! Ik praat alleen nooit hardop en maak er ook geen handgebaren bij. Ik bedenk gewoon graag bepaalde scenario's in mijn hoofd. Bijvoorbeeld als er iets gebeurt wat ook spannender had kunnen aflopen, dan schets ik voor mezelf uit hoe het dan zou gaan. Ik bedenk daar dan ook wel eens conversaties bij. Als ik in een bepaalde situatie echt m'n bek dicht moest houden, dan speel ik achteraf het gesprek nogmaals af, maar dan inclusief de dingen die ik zo graag had willen zeggen. Dat doe ik ook al jaren en ik vind het leuk om te doen. Nu houd ik me nogal veel bezig met schrijven en is zo'n rijke fantasie eerder erg handig dan iets om me voor te schamen. Ik zit niet echt te dagdromen, maar doe het als ik niets beters te doen heb. Bijvoorbeeld op de fiets, in de rij voor de kassa in de supermarkt of als ik in slaap probeer te vallen.
Maar ik voer die gesprekken altijd met dezelfde persoon.
Ik zou me gewoon minder druk proberen te maken over wat anderen mogelijk van je vinden. Wat geeft het nou dat je je fantasie erop loslaat? Als je je hier beter door voelt, moet je daar vooral mee doorgaan.
Najah heel vaak...
Jewel op de fiets bijna altijd
Niet waar soms luister ik muziek
Jah en soms denk je aan geniale gesprekken waar in je alle wereldproblemen oplost
He nou klinkt het zo kinderachtig
Jah, nou en, he, dit wil toch niemand lezen op fok?
Ik vond het wel een grappig idee om zo te posten,
Nee de uitwerking is ruk net zoals altijd
Ik ben weer veel te negatief
Acht dat valt ook weer mee, ik ben best gelukkig..
enz...
Ontopic: Ik doe het best vaak, het is soms gewoon een manier om te fantaseren, en dan doe ik doormiddel van dialoog. Fantaseren schijnt best goed te zijn en je wordt er blij van.
Wel heb ik een tijdje gehad toen was ik jonger, dat ik alles beschreef of het een boek was:
Angst loopt van de trap af, angst kijkt niet waar ze loopt, angst denkt namelijk aan d'r nieuwe t-schirt, angst is blij met d'r nieuwe t-shirt..
Hoewel ik mezelf toen nog geen angst noemde overigens, maar dat was vet irritant en moest in de kiem gesmoord worden. Op een gegeven moment werd het zo'n automatischme en das niet prettig.
Wees blij dat je het vermogen tot dagdromen nog hebt en dat je niet bent ingehaald door de realiteit
hardop hele gesprekken met mensen (en die terug 'laten' praten natuurlijk), druk gebaren, hele scenario's afgaan van wat-zou-kunnen. sangdrax (mijn geregistreerd partner) kwam er desondanks pas na 7 jaar achter dat ik dit doe en vindt het geloof ik erg grappig
serieus: het is toch gewoon een onschuldige bezigheid en een methode om dingen te verwerken. dat geeft toch niks. ik ervaar het juist als heel fijn. het is iets helemaal voor mij wat ik met niemand hoef te delen
quote:WheheheheOp dinsdag 16 juni 2009 00:12 schreef Amelie83 het volgende:
ik vind het soms raar.. en beetje zielig
Zeker als ik in de auto bezig ben en andere mense zien me mijn uitleg doen met gebaren en al bij...
Of ik sta in de badkamer tege de spiegel iets uit te spele en mijn vriend ziet me bezig... ni zo fijn...
"Tegen wie stond je te praten?"
"Niemand...
"Herkenbaar.
quote:*zucht
[..]
Oh mijn god, ik ga het nog een keer proberen.
[..]
Ja dat heb ik gelezen. Maar het komt over (voor zover het kan op internet) dat ze er gek van wordt vanwege de gedachte wat anderen erover zullen denken. Dus dat ze er eigenlijk zelf geen last van heeft.
Dat kan uiteraard ook niet zo zijn, maar dat was de insteek van mijn post .
Ik denk wel dat ik als ik tamelijk tot volledig geïsoleerd zou gaan wonen wel 'gek' zou kunnen worden i.i.g in de zin van totaal onaangepast.
Blijkbaar ontleen je er een soort voldoening aan. Ik ben een dromer, en negen van de tien keer heb ik dat soort gesprekken niet, in mijn geval is ook wel echt te spreken van een gebrek daaraan in de werkelijkheid waardoor ik het ws 'compenseer' door imaginaire gesprekken te voeren.
Als dat nou helpt, waarom niet?
Ik heb dan wel 2 grasparkietjes, en dan zeg ik dat ik tegen mn grasparkietjes aan het praten was
Het is ook een goeie manier van zelfreflectie, je leert bepaalde aspecten van jezelf en andere mensen kennen zonder daar een echt gesprek over te hebben.
quote:Ja idd.. zoiets heb ik ook.. volgens mij moet je dan een klein beetje binnenmens zijn ofzo..Op dinsdag 16 juni 2009 10:37 schreef NoralyZ het volgende:
Ik doe het ook. Niet met gebaren enzo, maar ik voer wel gesprekken met anderen. Het werkt inderdaad als een soort voorbereiding, of verwerking van een gesprek/gebeurtenis die eerder heeft plaatsgevonden.
Ook als ik bijvoorbeeld boos op iemand ben (nah, niet echt boos, maar geirriteerd of een beetje pissig) reageer ik dat af door in mn hoofd die persoon te laten weten wat ik ervan vind.. en dan is het weer oke (als het om iets kleins gaat, dan).
Ik vind het niet raar hoor
Maarja zo gek is het niet vind ik iig..
quote:Check. Volgens mij is het ook redelijk normaal om gesprekken en scenario's in je hoofd te laten afspelen. Ik had ooit ergens gelezen dat de hersenen bij elk klein ding die je doet of aan denkt -onbewust- de complete waslijst van mogelijkheden en de daarbij behorende voor en tegens afloopt. Ik denk dat die 'gesprekken' die je voert best wel eens het product kunnen zijn van een hele cascade aan associaties die je daar onbewust bij hebt.Op dinsdag 16 juni 2009 22:00 schreef IHVK het volgende:
Ikzelf heb dat ook wel eens maar nooit hardop.
En zo nu en dan komt er ook nog wat bruikbaars uit dat dagdromen.
Edit: ah, ik zie dat Sisko ook al zoiets gepost heeft. My bad
Zolang dit geen negatieve invloed heeft op jou leven, heb je er eerder baat bij dan last van.
Iedereen doet dit, in allerlei mogelijke denkbeeldige situaties. Ik weet zeker, dat iedereen op deze manier het verloop van een sollicitatiegesprek (bijvoorbeeld) doorneemt, in alle scenario's die je maar kunt verzinnen.
Het is gewoon menselijk. Van jongs af aan doe je dit al, eerst met barbies en playmobiel... en als je dat bent ontgroeit... voor de spiegel of zonder welk atribuut dan ook.
De beste gesprekken, voer ik doorgaans met mezelf
Ik loop soms wel een uur in m'n kamer in m'n hoofd gesprekken te voeren Soms is het idd als voorbereiding op echte gesprekken met vrienden of met het meisje waar ik later die week/ dag mee uit ga. En soms is het gewoon een soort dagdromen over wat ik zou doen met wie als m'n leven eruit kwam te zien zoals ik het zou willen.quote:Het is zelfs zo dat je onbewust hetzelfde doet als wat je anderen ziet doen.
[..]
Check. Volgens mij is het ook redelijk normaal om gesprekken en scenario's in je hoofd te laten afspelen. Ik had ooit ergens gelezen dat de hersenen bij elk klein ding die je doet of aan denkt -onbewust- de complete waslijst van mogelijkheden en de daarbij behorende voor en tegens afloopt. Ik denk dat die 'gesprekken' die je voert best wel eens het product kunnen zijn van een hele cascade aan associaties die je daar onbewust bij hebt.
En zo nu en dan komt er ook nog wat bruikbaars uit dat dagdromen.
Edit: ah, ik zie dat Sisko ook al zoiets gepost heeft. My bad
Als je bijvoorbeeld iemand een deur ziet openen dan zullen je hersenen dat onbewust ook doen.
Maar dat heeft verder niks te maken met TS haar "probleem"
Ik herken me wel in wat TS zegt, maar ik doe het niet hardop.
Zoals het gros van de mensen dat doet
Ik doe het om me voor te bereiden op gesprekken met andere mensen en in die gesprekken die dus eigeniljk met mn eigen zijn, praat ik ontzeeeettend veel! En het gaat ook aaaaltijd over mijDuss, gek ben je vast niet, en anders zijn we samen gek:D
quote:Haa! Ik had net een gesprek met jou in mn hoofd!Op woensdag 17 juni 2009 03:22 schreef Dartanion het volgende:
Jullie zijn allemaal KNETTER GEK. Ik adviseer je dan ook dringend om met gezwinde spoed geestelijkehulp te zoeken!
quote:nou, gezien het idee dat wij dit allemaal (met veel plezier) wel doen en jij als enige niet denk ik dat jij degene bent die knettergek isOp woensdag 17 juni 2009 03:22 schreef Dartanion het volgende:
Jullie zijn allemaal KNETTER GEK. Ik adviseer je dan ook dringend om met gezwinde spoed geestelijkehulp te zoeken!
Vroeger had ik altijd hele fantasieën over de jongens waar ik verliefd op was (niet seksueel, nouja, ook, maar dat is een ander verhaal
), dat ik iets geweldigs heldhaftigs deed en ze dan verliefd op mij zouden worden. Ik kon er dagen over doen om een bepaald verhaal dat mij erg aansprak langzaam uit te werken. Dat deed ik gewoon omdat ik het leuk vond, om zo in je hoofd bezig te zijn met degene waar je verliefd op bent.Nu ik al een hele tijd een vriend heb, doe ik dat niet meer. Maar ik kan wel korte fantasieën hebben over hoe ik de een of andere aantrekkelijke man zou proberen te versieren. Dat is ook een beetje voor mezelf om te kijken hoe ik dat aan zou pakken, mocht ik dat ooit willen. Een beetje om binnen mezelf mijn mogelijkheden af te tasten "nee zo'n slechte openingszin zou ik in het echt nooit uit m'n bek krijgen" of "in een film zou het zo gaan maar dat slaat nergens op". En op die manier is het ook een beetje dagdromerig vermaak.
Ook als ik boos ben op mensen kan ik hele gesprekken (vooral monologen
) met ze voeren in mijn hoofd. Dit vind ik niet zo prettig (vaak word ik er bozer van), maar het voelt wel nuttig. In je eigen hoofd krijg je alle ruimte om duidelijk je mening te leren formuleren, waarbij je op elk moment even kan terugspoelen/nadenken. En uiteindelijk kritisch kijken naar hoe het over zal komen, wat je zegt. Ik doe dat soms ook bij 'gewone' gesprekken, sollicitatiegesprekken, etc. Net als een aantal mensen in dit topic ben ik wel onzeker naar anderen en dit helpt.Verder verzin ik soms extreme situaties (aangevallen/aangerand worden oid) om na te denken over hoe ik daarop zou reageren. Ben ik iemand die gilt, wegrent, aanvalt? Dan probeer ik in m'n hoofd uit wat logisch voelt voor mij.
Het klinkt nu alsof dit allemaal heel bewust gebeurt, maar eigenlijk is het alleen een gewoonte en vaak lopen al die dingen door elkaar. Ik vind dit helemaal niet vervelend, ik verveel me tenminste niet vaak.
Doe je het hardop en kan je ook echt ruzie krijgen met jezelf, ga dan met iemand praten. Een professioneel bijvoorbeeld.
quote:Volgens mij zijn hier voornamelijk vrouwen die zich erin herkennen
Mannen schijnen dit vaker te doen. Schijnt iets te maken hebben met onze beperkte aanleg voor communicatie. Niets vreemds aan.
quote:Ik overleg wel eens dingen met mezelf, voor de buitenwereld niet anders..Op dinsdag 16 juni 2009 00:12 schreef Amelie83 het volgende:
ik vind het soms raar.. en beetje zielig
Zeker als ik in de auto bezig ben en andere mense zien me mijn uitleg doen met gebaren en al bij...
Of ik sta in de badkamer tege de spiegel iets uit te spele en mijn vriend ziet me bezig... ni zo fijn...
Ik heb heel wat keren tegen mezelf moeten zeggen dat ik toch echt niet gek ben, maar er mee ophouden lukte niet. Het is echt een automatisme geworden, iets wat bij mij hoort of zo.
Leuk om te lezen dat ook anderen die doen!
quote:Ik doe het ook, echter nooit hardop. Wat moeten de mensen wel niet denken mochten ze per ongeluk toch een gesprek opvangen?Op woensdag 17 juni 2009 02:46 schreef Banjerkanjer het volgende:
Ik doe het stil in gezelschap, en hardop zodra ik weet dat niemand mee kan luisteren
Zoals het gros van de mensen dat doet
Het is zelfs zo, dat als ik een gesprek heb gehad bij een psychiater, waar ik soms op controlle kom, dat ik dan vrij weinig (durf ?) te zeggen, maar dit dan later, als ik in bed doe, in mijn hoofd wel doe. Dus dat ik dan in mijn hoofd 'vertel' aan die psych, dat ik in mijn hoofd soms (gesprekken wil ik het niet echt noemen, maar het neigt er wel naar) gesprekken heb. Maar dat is dus in mijn hoofd, want ik durf dat gewoon niet te vertellen
't Is een beetje een viceuze cirkel.. net alsof je met een camera een televisie filmt, en dat beeld dan tegelijkertijd op dezelfde televisie afspeelt... En het is niet alleen met dat, maar gewoon met vanalles
gek word ik er van.. (of ik ben het al )Maar ik praat ook eigenlijk vrij weinig tot nooit.. en heb geen vrienden e/d.. dus dat heeft er er ook mee te maken.. dat dat dan een soort van automatisch gaat. Zwaar irritant..
Oh, en het is bij mij in mijn hoofd. Absoluut niet hardop zoals ik bij anderen lees.
quote:Een schizofreen is nooit alleen!
Dit komt me zo herkenbaar voor
Dus dat ik dan in mijn hoofd 'vertel' aan die psych, dat ik in mijn hoofd soms (gesprekken wil ik het niet echt noemen, maar het neigt er wel naar) gesprekken heb. Maar dat is dus in mijn hoofd, want ik durf dat gewoon niet te vertellen
En het is niet alleen met dat, maar gewoon met vanalles
Maar ik praat ook eigenlijk vrij weinig tot nooit.. en heb geen vrienden e/d.. dus dat heeft er er ook mee te maken.. dat dat dan een soort van automatisch gaat. Zwaar irritant..
Oh, en het is bij mij in mijn hoofd. Absoluut niet hardop zoals ik bij anderen lees.
quote:Het klinkt net als een soort onzekerheid..over bepaalde gesprekken die je heb gevoerd, misschien?Op dinsdag 16 juni 2009 17:37 schreef Amelie83 het volgende:
bwa het is een beetje van beide... persoonlijk heb ik er geen last van maar ik weet gewoon dat het geen normaal ding is om te doen... Als ik bij mijn vrienden ben dan ben ik volledig normaal; ook de normale wereld en "mijn" wereld kan ik perfect scheiden
het is gewoon weten dat je volledig opgaat in je eigen fantasietjes die me deden afvragen of alle draadjes wel juist zijn afgesloten.
Denk ook wel dat het voor een stuk verwerking is van een gesprek (meestal zeg ik dan ook mijn gedacht tegen die mensen, wat ik in het echt niet heb gedaan. Dan zeg ik ze wat ik ze WEL wilde zeggen)
Maar dat laatste herken ik wel, vaak als ik bv; een kleine ruzie heb gehad met iemand of een discussie enz, en het is allemaal "afgesloten", dan denk je later achteraf; Nou ik had het beter zo moeten oplossen of inderdaad, dat moet zeggen.
Jaa ik herken het
quote:Is toch goed juist?Ook voer ik op manier gesprekken om mijn gevoelens te uiten.
de 1 gaat kickboxen om gevoelens te uiten, de ander voert interne dialogen.
Ik dacht dat ik de enige was, daarbij probeerde ik mij ook voor te stellen hoe anderen hun tijd invullen als ze alleen zijn. Zouden ze dan niets doen, of gewoon nadenken? Ik heb nooit gedacht dat anderen, net als ik, ook hun fantasieën zouden gebruiken als rollenspel.
Want het is net een rollenspel, meestal met scenarios van spannende aankomende gebeurtenissen. Daarbij probeer ik alle mogelijke scenario's uit tot er eentje is die goed voelt voor mij.
Soms ben ik ook bang dat ik dan hardop sta/loop/zit te praten met iemand in de buurt, of dat een of andere camera mij zou registreren... Tot nu toe is het (volgens mij
) nog nooit overkomen.quote:ik zal erover nadenken.Op woensdag 17 juni 2009 03:22 schreef Dartanion het volgende:
Jullie zijn allemaal KNETTER GEK. Ik adviseer je dan ook dringend om met gezwinde spoed geestelijkehulp te zoeken!
quote:hahaOp zondag 21 juni 2009 11:01 schreef Ridocar het volgende:
Herkenbaar
Ik dacht dat ik de enige was, daarbij probeerde ik mij ook voor te stellen hoe anderen hun tijd invullen als ze alleen zijn. Zouden ze dan niets doen, of gewoon nadenken? Ik heb nooit gedacht dat anderen, net als ik, ook hun fantasieën zouden gebruiken als rollenspel.
Want het is net een rollenspel, meestal met scenarios van spannende aankomende gebeurtenissen. Daarbij probeer ik alle mogelijke scenario's uit tot er eentje is die goed voelt voor mij.
Soms ben ik ook bang dat ik dan hardop sta/loop/zit te praten met iemand in de buurt, of dat een of andere camera mij zou registreren... Tot nu toe is het (volgens mij
hier hetzelfde hoor!! We lijken wel een beetje gek zo haha maargoed pech gehad ik voel me er goed door daar gaat het om