wat een dag..
ik moet het even een beetje van me afschrijven..
Vannacht de halve nacht wakker gebleven, nagedacht over m'n vriendin.
Ik voel niet meer wat ik voor haar voelde. We hadden een relatie van bijna 2 jaar..
Het liep al allemaal niet meer zo soepel de afgelopen weken..
Gisteren met een goede vriend er nog maar eens over gesproken. Ik twijfelde enorm
Ik moet er een einde aan maken. Vandaag.
Om 7 uur maar opgestaan en haar kleertjes in haar tas gedaan. Met de tas in de auto gestapt omdat ik naar de tandarts moest. "Gefeliciteerd met je verjaardag!" begint de beste man.
Ik reageer verdrietig.. "ja, dank je"
Na de behandeling doorgereden naar haar huis. Ze was al wakker omdat ze mij al eerder telefonisch gefeliciteerd had

Bij haar aangekomen het slechte nieuws gemeld. We hebben nog even nagepraat en toen ben ik maar naar m'n werk gegaan.
Ik kan me hier nu echt niet concentreren. Gelukkig hoef ik maar een halve dag. Vanmiddag moet ik naar de fysio m'n botten laten kraken. Dat zal ook wel gezellig worden.. maar altijd nog beter dan hier op het werk de hele tijd gefeliciteerd te worden door collega's. En dan zo'n fake happy-face op te moeten zetten.
Bah.. was ik maar nooit geboren,.
wat een dag.. mijn 29ste verjaardag