Zoek het afwijkende wiel

Daar sta je dan met je fietsje tussen al die supersonische high tech machines. Vantevoren wist ik echt niet wat ik mocht verwachten. Ik heb nog nooit zoveel geklommen en maar één keer in mijn hele leven meer kilometers gereden dan vandaag, 83,64 stond er uiteindelijk op de teller, 25 kilometer per uur gemiddeld.
Klimmen kan ik niet, de Grebbeberg is niet voor niets mijn een van mijn angstgegners, hard rijden ook niet echt, alleen dalen, dat is pas echt leuk. Eigenlijk ging het bij de eerste klim al mis, het ging vrij makkelijk tot ik erachter kwam dat het toch iets verder was dan ik dacht. Auw. Voor de rest kwam ik wel aardig overal boven. Ik heb lekker alles rustigjes naar boven gereden, omdat ik nogal eens de neiging heb mezelf compleet op te blazen. En dat is niet handig als je nog tig kilometer moet.
Leukste klim vond ik die naar Tivoli. Lekker gelijkmatig en niet te steil. Daar kon ik heerlijk naar boven rijden in het wiel van een of andere renner van Caisse d'Epargne. Minste momentje was toch wel even op de Oude Holleweg. Geen idee dat dit die klim was, het leek eerst maar een klein stukje en dus iets te enthousiast naar boven. Nooit gedacht dat ik ooit nog de allerallerlichtste versnelling eens echt zou gaan gebruiken. En dat was dus nog net even een versnellinkje te weinig. Stukje lopen geblazen dus.

In Duitsland op het vlakke kwam ik ook even in de problemen toen ik bij de voorsten eraf waaide. Even alleen tegen de wind opboksen, voelde ik aardig in de benen en ik begon te vrezen. Het was nog een heel eind.
Gelukkig kwam het allemaal goed, tot de Zevenheuvelenweg terug. Nog voor het benzinestation zat ik al compleet stuk en dan ben je er nog láááng niet. Ik moest ook nog een paar keer net in de afdalingen remmen voor kruisende auto's.

. Gelukkig ging het aan eind iets beter en kwam ik net voordat ik hors delais was aan het eind. Ik herstel snel en ik kon het laatste stuk naar Lent weer heerlijk meepeddelen.
Wat een avontuur, met een voor mij verbazingwekkende afloop. Nooit gedacht dat ik het toch relatief makkelijk kon volhouden. Superdag gehad en wat mij betreft zeker voor herhaling vatbaar. Ook bedankt aan de doping trouwens, want zonder inhaler had ik het dan ook weer niet gered. Die is dus van mij.
En oh ja, Cyclechick, ik denk dat ik veel meer recht heb op het voorzitterschap van de slomo-club. Ik ben veel ervarener.
[ Bericht 4% gewijzigd door Zelva op 11-07-2009 20:42:59 ]