'Ze mocht zelfs niet over haar oma praten'
Katja mist Holland
AMSTERDAM - "Dit was haar thuis. Dit is haar thuis. En dit zal haar thuis zijn." Met die woorden wil Paul Leendertz, de Amerikaanse piloot die zijn dochter Katja (8) drie maanden terug bij haar school in Ede ontvoerde, elk misverstand wegnemen. "Ik wil gewoon dat het een happy kind wordt", klinkt het verbeten. Maar vermorzeld tussen twee werelden en de hoogoplopende ruzie bij haar ouders, spreekt het meisje inmiddels een brabbeltaal van Engels, Russisch en Nederlands. "Ja, ze mist haar moeder."
Op 'neutrale' grond in de Amerikaanse staat Pennsylvania hangt een breed glimlachende Katja aan een klimrek. Met twee vriendinnetjes giert ze het uit, terwijl ze elkaar in het Russisch en Engels toespreken. Vader Paul Leendertz en zijn nieuwe, van oorsprong Russische, vrouw Olya komen aangelopen. "Ze start binnenkort met danslessen, tot en met de kerst. Ze is er happy mee", voert hij als bewijs aan dat het goed gaat met zijn dochter. En ook: "Toen ze hier binnenkwam op vliegveld John F. Kennedy zei het hoofd van de immigratiedienst: Welcome home my child."
![]()
Ondertussen registreert een tv-camera elke beweging, elke glimlach en elke knuffel. Paul Leendertz heeft namelijk voor het eerst toegestemd in een ontmoeting met actualiteitenrubriek Netwerk. Deze krant kreeg inzage in het ruwe beeldmateriaal, dat vanavond in de uitzending komt.
Op de kop af drie maanden na de 'kidnap', een uitdrukking die Leendertz overigens zelf opzichtig mijdt, staat vandaag al weer de volgende rechtszaak gepland. Het tekent al met al de bizarre situatie waarin Katja verkeert.
Vrees voor een ontvoering door de tegenpartij, opnieuw een traumatische gebeurtenis voor het meisje, iets wat hij zelf ook deed. "Wat moest ik anders? Haar moeder is alleen maar met zichzelf bezig en hield alle contact tussen mij en Katja tegen. Zelfs haar oma, die in Nederland vlakbij woonde, mocht ze niet zien. Ze mocht zelfs niet over haar praten", bepleit de piloot van Continental Airlines zijn zaak.
"Katja vertelde me onlangs: 'Papa, ik had foto's van jou in een laatje verstopt. Dat mocht mama niet weten.' Je kunt een kind proberen van zijn vader af te houden, maar haat kun je het niet bijbrengen", concludeert hij.Leendertz vervolgt: "Het is een meisje met een vrijmoedig karakter. Ze past zich gemakkelijk aan, maakte ook snel contact met kinderen op school. Overdag is ze te druk om haar moeder te missen. Maar 's avonds, als ze alleen in bed ligt, dan denkt ze aan Holland. 'Hoe gaat het met mama?' Goed, zeg ik dan."
Maar tussen vader en moeder samen gaat het allesbehalve goed. Het tweetal ligt al vele jaren met elkaar overhoop. Er is ruzie over de voogdij, over een appartement, over vermeende mishandelingen. Over cadeautjes en kaartjes die niet zouden zijn aangekomen. En het aantal rechtszaken groeit en groeit. In Amerika kreeg hij vooralsnog gelijk, in Nederland zij. Inmiddels staat voor vader Leendertz ook wel vast dat het voor zijn dochter hoe dan ook een doffe ellende is.
Liefde
"Katja is het beste af bij beide ouders. Bij ouders die liefde geven. Maar ja, als de ene niet meewerkt. Katja mag haar moeder zien. Als zij de uitspraak in Amerika respecteert. Ik wil graag dat ze opgroeit als happy, vrolijk kind. Met een gezonde toekomst, opgegroeid als normaal kind, zonder psychische schade..."
In een reactie laat moeder Marina Karpenko's advocaat M. Storm van 's Gravesande aan Netwerk weten dat de beweringen van Leendertz onzin zijn. Een snel weerzien van moeder en dochter zou niet mogelijk zijn, omdat de vader nu al alle contact onmogelijk maakt.