Vanavond weer met de club gereden.
Nu zijn we in kleinere groepen van een man of acht weggegaan en hebben we meer op techniek in molentjes, kop-over-kop, gereden. Ging aardig, maar er moet nog wel geleerd worden in één strak tempo te rijden. Nu hadden we afgesproken rustig rond de 30 per uur molentjes te draaien, maar de voorsten hielden dan nauwelijks in, waardoor degene die eroverheen moest steeds een kilometertje harder moest rijden. Op een gegeven moment reden we dus ongemerkt 38 in het uur met wind op kop en moesten de eersten er direct af.
Terug hadden we op een lang leeg stuk wind mee en konden we het toch niet laten volle bak te gaan en werd het op een lint getrokken. Op een gegeven moment gingen we 48 in het uur... Toen liet mijn oom een gat vallen (ik stond ook op breken moet ik zeggen) en toen hebben we met zijn vijven met een gangetje of 44 het rondje afgemaakt.
Voorheen gingen we met zn allen (zo'n 25 man) de weg op en dat zorgt toch voor onrustig rijden in de groep, zeker met grote niveauverschillen. Op de momenten dat we vrij konden rijden werd het dan helemaal uit elkaar getrokken en hadden we overal plukjes renners. Van trainen was nauwelijks sprake, het was meer proberen elkaar er zo snel mogelijk af te rijden. Dat werd op een gegeven moment wel gevaarlijk. Het is een club die net twee maandjes bestaat, dus het was een beetje zoeken naar de juiste/veiligste trainingsvorm. Die lijken we nu gevonden te hebben door in kleinere groepjes weg te gaan.
Het fietsje liep ook weer soepel, dus dat zorgde ook voor goede moraal.
"Niet-wielrenners. De leegheid van die levens schokt me." - T. Krabbé