We hebben weer een

mooie

Gisteravond wilde ik de nodige papieren bij elkaar gaan zoeken voor een arbeidsvoorwaardengesprek. Salarisstrookje, kopieën ID en contractjes, alles check. Neuriënd pak ik dus mijn keurig nette mapje met diploma's. Natuurlijk moet ik me wel eerst door 3 wagonladingen Nijntje-boekjes, Lego-instructies en diverse kunstwerken van kindermakelij graven om bij mijn administratie te komen maar ach, dat weet je toch als je een bepaalde kast tot Verboden Gebied verklaart mama, want dat is dan automatisch een kast met ruimte dus daar hengsten we dan alles in wat we op moeten ruimen van jou.
Maar goed, mapje open, diplomaatjes eruit. Behalve dat de diplomaatjes er een beetje magertjes uitzien. Hee, dat is helemaal geen diploma, dat is een oude cijferlijst van vóór mijn eindexamen, en van dat ene semester voor het propedeutisch examen zijn ze vast ook niet onder de indruk. Waar zijn mijn diploma's?

Alle Nijntje-boekjes, Lego-instructies en diverse kunstwerken van kindermakelij dus uit de kast getyft en panikeren maar. Al mijn mooie nette mapjes blijken leeggehaald, geplunderd. Er ligt nu een grote brij aan documenten en half gevulde mapjes. En oh ja, de jongste heeft iets met scharen tegenwoordig dus er is in sommige dingen een beetje geknipt. Moet kunnen he, is goed voor de fijne motoriek, de peuterjuf zei het zelf. Hier schuimbekt een trotse moeder.
Trui en bovenshirt uit, met rode kop en koud zweet verder graven naar mijn mooie middelbare schooldiploma (nog van vóór de Basisvorming) en mijn bul. Waar zijn #&*@^$@( mijn fokking belangrijke papieren? Tussen de diverse kunstwerken van kindermakelij dus, blijkt uiteindelijk
Drie kwartier paniek, ik zag mijn nieuwe aanstelling al verdampen en het kon ook weleens zo zijn dat ik een beetje geschreeuwd en gesnauwd heb naar alles wat bewoog

Ik wil een kast met een slot
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team