quote:
Op dinsdag 19 mei 2009 16:19 schreef NaturalBornViking het volgende:De gemiddelde Ace Da Brain-plaat (een Duitse trance-producer die bekend staat vanwege zijn ingewikkelde melodiestructuren) kan de vergelijking met alle 'echte muziek' moeiteloos doorstaan. Het beste bewijs ben ik zelf, volledig grootgebracht met klassieke muziek, m'n ouders hadden nooit een muziekzender ingeprogrammeerd op TV, en heb tot mijn 17e alleen klassieke muziek met name zware variant zoals Brahms, Mahler etc. geluisterd en vond al het andere kut.
Ik heb nooit echt klassieke muziek geluisterd, begon pas op mijn 16e a 17e met luisteren van muziek, daarvoor vond ik muziek uberhaupt niet leuk, welbetreft met Metallica, ben op een gegeven moment overgestapt op (christelijke) dance en ontdekte pas in 1999 trance, waarbij mijn smaak langzaam maar zeker meer en meer "volwassen" werd.
Nog steeds vind ik trance mijn favoriete genre, ondanks dat ik weinig hekel aan andere generes en stijlen heb.
Voor mij is trance, althans de goeie varianten, het meest prettig om naar te luisteren.
quote:
Op dinsdag 19 mei 2009 16:19 schreef NaturalBornViking het volgende:Tot ik een trance-track hoorde (geen bekende plaat, maar een vrij obscuur trackie van Ace) en tot de ontdekking kwam dat dat van alle niet-klassieke muziek, melodisch gezien de meeste inhoud heeft, samen met jazz dan. Maar dat laatste is natuurlijk niet vergelijkbaar omdat het om muziek op een compleet andere manier gaat, andere harmonieën etc. terwijl trance in grote lijnen dezelfde 'regels' volgt als westerse klassieke muziek.
Ik weleens klassieke muziek geluisterd en inderdaad, sommige trance en klassieke muziek lijken kwa melodielijnen en structuur op elkaar.
Dit heb ik niet ervaren met andere genres.
Ja, de grote rock/metalfanaten zullen nu groot schreeuwen hoe hun generes oh zo van de klassieke muziek afgeleid is, maar eerlijk gezegd vind ik het vreemd dat in veel klassieke muziek gitaren juist geen of een ondergeschikte rol spelen.
Daarnaast weet ik dat pop/rock/metal heel erg op akkoorden gebaseerd is, iets wat voor een deel ook op klassieke muziek slaat, maar waar ik dan weer zie dat enkelenotige melodielijnene ook erg belangrijk zijn: Een zoort van mix tussen akkoordenwerk, enkelnotige melodielijnen en slag en percussiewerk.
Dat is wat trance toevallig ook is.
Als hobbymatig producer merk ik dat trance weliswaar meer herhaling heeft dan klassieke muziek, maar dat binnen die herhaling wel vergelijkbare rijkdom aan harmonieen en melodien zit als in een gedeelte van het klassieke repertoire.
Ik zeg niet dat trance DE moderne klassieke muziek is of superieur aan andere generes, neen, maar wel dat ik wel behoorlijke connecties hoor tussen trance en klassiek.
Dat heb met andere muziek veel minder.
Ik ben wel van mening dat men pop, rock en metal kwa innovatie uitgeput heeft juist vanwegen de akkoordgebaseerdheid van die genres en de populariteit ervan.
Ik vind de meeste pop, rock en metal dan ook erg saai, omdat voor mij de meeste nummers melodieus en harmonieus erg op elkaar lijken.
Om nu effe tot het onderwerp te komen: Zelf vind ik house & club ook wat minder interessante genres vanwegen gebrek aan melodieuzieteit, maar er zitten wel wat juweeltjes van nummers tussen, voornamelijk in house.
Helaas is de house & club te TMF en discos/bars van een dermate laag niveau dat mensen dan kunnhen denken dat alle house & club zo is.
Geldt ook voor genoeg andere genres.
Milk Inc. was leuk, maar is echt gewoon troep, en spreek me niet van Ian van Dahl.
The taming and domestication of religion is one of the unceasing chores of civilization. - Christopher Hitchens