FOK!'s Historische Voetbalkalender #2

quote:

Op 2 juli 1994 ondervindt Andrés Escobar waar extreem voetbalnationalisme toe kan leiden. De 27 jarige voetballer van het nationale elftal van Colombia, destijds op het wensenlijstje van AC Milan en Real Madrid, maakte een doelpunt in eigen goal tijdens het WK-duel tegen de Verenigde Staten op 22 juni. Colombia verloor daardoor met 2-1 en werd uitgeschakeld. Als Pablo een nachtclub in Medellin bezoekt wordt hij uitgescholden door de overige bezoekers. Als hij naar buiten gaat wordt hij met zes schoten uit een pistool gedood. Bij elk schot roepen de omstanders: "eigen goal". De dader blijkt later een handlanger te zijn van een goksyndicaat dat veel geld had verloren met het verlies van Columbia.

Zijn moordenaar kreeg 43 jaar cel, maar werd na 11 jaar (in 2005) weer vrijgelaten wegens goed gedrag.

Andres Escobar Own Goal in 94 World Cup

quote:

'Gino was een kruising tussen Johan Cruijff en George Best'

Martin Jol had er vlak voor Kerst een autorit van ruim zeshonderd kilometer voor over. Even vanuit Hamburg naar Enschede en weer terug om het boek Mijn broer Gino en ik in ontvangst te nemen. Gewoon, omdat het over Gino Weber gaat. Een ongewone voetballer en een gewoon mens wiens ongewone leven op 33-jarige leeftijd eindigde.

Hoe goed Gino Weber in aanleg kon voetballen schetste Martin Jol tijdens de presentatie in één kernachtige zin. 'In Gino zag ik een kruising tussen Johan Cruijff en George Best.' Hoe hij zich als gevolg van de ziekte borderline door het leven moest worstelen staat nu op papier. Nadat Gino op 18 juli 2003 overleed volgde er op eigen verzoek geen rouwadvertentie in de krant omdat hij zich schaamde voor zijn leven. Vijf jaar later is er met Mijn broer Gino en ik alsnog een indrukwekkend in memoriam.



Het boek is geschreven door Ben Weber, net als Gino in de tweede helft van de jaren tachtig profvoetballer bij FC Twente en later Heracles Almelo. Dat Gino de meest getalenteerde van de broers was viel al snel op. Tweebenig en daarom spits voor de linker- of rechtervleugel. Als enige speler van een amateurclub (Vogido) maakte hij samen met Frank en Ronald de Boer, Richard Witschge en Bryan Roy deel uit van nationale jeugdselecties. Johan Cruijff keek geregeld toe en raakte zo onder de indruk van Webers kwaliteiten dat hij de jongen uitnodigde in zijn tv-programma Cruijff en Co. Martin Jol werd in zijn Twentetijd als speler zo geïmponeerd door Gino dat hij hem later inviteerde om een week mee te trainen bij zijn nieuwe club West Bromwich Albion.

Behalve talent voor prachtig voetbal had Gino Weber ook aanleg voor zelfdestructie. Hij bleek al snel ‘anders’. Gino bonkte als peuter zo hard met zijn hoofd tegen de muren dat de buren dachten dat de slaapkamer werd verbouwd. Hij had concentratieproblemen op school, hoorde stemmen in zijn hoofd en dacht dat hij paranormaal begaafd was. Veroorzaakte tijdens een familiepicknick voor de grap een brand in het Haagse bos. En werd, zoals zoveel toptalenten, gekweld door faalangst. Huiveringwekkend is de passage waarin Gino aan Ben onthulde dat hij met ijzeren staven zijn eigen benen kapot sloeg om maar niet te hoeven voetballen en verlost te zijn van de druk.

Het is een van de symptomen van borderline, de ziekte waarbij mensen voortdurend de grens opzoeken. Dat deed Gino. Hij raakte verslaafd aan alcohol en gokken, roofde met vrienden de spelerskas van FC Twente leeg, werd vanwege fysieke malheur afgekeurd als profvoetballer, werd opgenomen in diverse klinieken, kreeg een half jaar cel wegens een overval op een tankstation en dreigde meermalen met zelfmoord. Eén keer vroeg hij zijn broer Ben hem met de auto te overrijden.

Op 18 juli 2003 werd Gino Weber levenloos aangetroffen met voor zich een lege whiskyfles en een leeg pakje antidepressiva. Het lichaam genomen, de geest bevrijd.

1 van de gedichten uit het boek 'mijn broer Gino en ik'

God

Horen van buiten is alles wat ik weet
Verder denk je wie zal mij bijstaan in deze donkere tijden
Wie zal, wie zal mij verlossen uit dit lijden
Kom ik hier nog uit,
Om buiten mijn leven weer op te pakken
God help me!
Gino

quote:

"Waar is het gezegde ‘Er een tijd van komen en een tijd van gaan’ beter van toepassing dan in de voetballerij. Martin Jol en Romeo Zondervan worden verkocht aan West Bromwich Albion in Engeland. Voor veel geld tekenen ze daar een contract voor twee jaar. Je kunt je voorstellen wat dat doet met Gino. Maar Martin spreekt met hem af dat als ze daar de tijd en ruimte voor hebben, hij een keer mag overkomen om een wedstrijd te bekijken. Dat is toch een prachtige droom voor een jongen van bijna 11 jaar. Ze blijven elkaar schrijven en al snel wordt Gino uitgenodigd om over te komen naar Engeland. De paasvakantie is een ideale periode om er naar toe te kunnen. Een datum wordt afgesproken en Martin bereidt alles voor. Gino hoeft zelf niets te regelen.

Maar er gebeurt iets vreselijks. Martin breekt zijn been tijdens een wedstrijd in de Premier League. Kan het feest daarom niet doorgaan? Gino denkt zelf van niet, maar tot zijn grote verbazing belt Martin op dat hij toch kan komen. Nu heeft hij juist alle tijd om Gino daar te begeleiden. Alle voorbereidingen worden getroffen en mijn ouders laten Gino gaan. Hij reist per vliegtuig vanaf Schiphol naar Engeland. De stewardess zal goed voor hem zorgen en hem afleveren aan Martin Jol op het vliegveld aan de andere kant van de Noordzee. Wat een ervaring voor zo’n kereltje.



Mijn ouders zitten de hele terugweg in spanning en zijn niet eerder gerust voor het verlossende telefoontje van Martin komt dat Gino goed over gekomen is. Het avontuur kan beginnen. Eerst woont hij een training bij van het eerste elftal. Daarna heeft hij een paar ontmoetingen met belangrijke mensen van de club. Ook Gino mag daar tijdens een avondtraining van het jeugdelftal zijn kunsten vertonen. Ze zijn razend enthousiast over zijn voetbalkwaliteiten.

Een dag later wordt er een interview aan de pers gegeven en iedereen is onder de indruk. Als klap op de vuurpijl wordt Gino uitgenodigd om in het Wembleystadion de aftrap te doen voor de belangrijkste wedstrijd in het seizoen, de bekerfinale van Engeland. Vijftigduizend mensen staan naar hem te kijken om te zien hoe hij het eerste tikje geeft tegen de bal. En dan, dan barst er een staande ovatie los waar je nu nog kippenvel van krijgt en waarvan je de tranen in de ogen springen omdat dit, zo’n jochie zo ver van huis, erg gelukkig maakt. Dit moet wel een blijvende herinnering zijn in je verdere leven.

Bij zijn terugkomst zijn we allemaal erg benieuwd naar de foto’s en de spannende verhalen. Gino heeft de kranten bij zich, waarin staat dat ze zijn avontuur ook in Engeland een bijzondere ervaring hebben gevonden. Ze zijn erg van hem gecharmeerd en ze schrijven dat hij ooit een grote voetballer zal worden.

Steeds vaker staan scouts van de Twentse Voetbal Bond langs de velden om talenten te selecteren voor de Twentse selectie. Issy ten Donkelaar (oud-speler van FC Twente) is de hoofdscout. Als hij langs de lijn staat, is er een reden om extra je best te doen. Gino speelt weergaloos en wordt op een dag direct na de wedstrijd gevraagd om een aantal selectiewedstrijden te komen spelen. Al snel wordt de belangstelling zo groot dat verschillende clubs, zoals Go Ahead Eagles, zich melden om Gino naar de voetbalschool in Deventer te krijgen. Daar wordt door Issy een stokje voor gestoken, zodat hij lekker bij Vogido mag blijven voetballen om van daar uit zijn wedstrijden bij de TVB te blijven spelen.

In Duitsland wordt een Europees voetbaltoernooi georganiseerd. Het Twentse elftal komt in de finale dat beslist moest worden door middel van strafschoppen. Als Gino de beslissende strafschop mag nemen, doet hij dat door de bal achter zijn standbeen langs, op goal te schieten. Dat is echt ontzettend moeilijk, omdat je precies je voeten op een bepaalde manier neer moet zetten om de bal goed te kunnen raken.

Het publiek, dat in groten getale aanwezig is, ziet de bal in de rechterbovenhoek verdwijnen. Een prachtige overwinning wordt een feit en de mensen kijken met grote bewondering naar het jonge ventje dat het lef heeft om de beslissende strafschop op deze manier te maken. Een staande ovatie volgt en Gino wordt bedolven onder een wirwar van spelers, omdat de grote wisselbeker, waar ze allemaal van gedroomd hebben, nu van hen is. Trots en met de borst naar voren verlaten ze het speelveld.

Er wordt nog dagen met elkaar over gesproken."