Een slimme sporter :
MILAAN - Pedro Horrillo zal nog zeker een week in het ziekenhuis van Bergamo moeten blijven. Dat is, hoe cru het ook klinkt, héél goed nieuws. De Rabobankrenner had net zo goed zijn crash in de achtste etappe van de Giro d'Italia niet meer na kunnen vertellen.
De 34-jarige Spanjaard viel zestig meter diep in een ravijn en werd slechts na lang zoeken - meer dood dan levend - gevonden. Het moeten, als hij nog bij kennis was, de langste minuten uit zijn leven zijn geweest. Horrillo, een van de meest sociale coureurs van het peloton, had de dood in de ogen gekeken. Hij was helemaal alleen in een wanhopig gevecht om te blijven ademen. Niemand die het had zien gebeuren. Er was ver boven hem, bij de vertwijfeld zoekende Raboploegleider Jan Boven, mecanicien Walter Boom én een groep te hulp geschoten alpinisten, zelfs twijfel of de coureur wel was gevallen, of hij niet 'zomaar' in het niets was verdwenen. "We zochten, maar zagen niks, het was zo angstig. Ik hoop dit nooit meer mee te maken" , aldus Boven.
In de lastige afdaling van de Culmine di San Pietro kon Horrillo een bocht niet houden. Mogelijk is hij gaan schuiven over natte, op het wegdek gelegen bloesem, of heeft hij - in een poging snel weer aansluiting bij het peloton te krijgen - te veel risico genomen. Zeker is dat hij doodsangsten moet hebben gehad. Het remspoor op de weg leidde naar een balustrade van zeker een meter hoog. De fiets was er als stille getuige blijven staan, Horrillo was er overheen gedoken. Hij viel zestig meter diep in een ravijn, slechts even afgeremd door struikgewas, raakte daarna zwaargewond door diverse smakken tegen het gesteente. Dat de in het Baskenland woonachtige Horrillo niet ter plekke overleed, heeft hij waarschijnlijk te danken aan zijn postuur. Horrillo is voor een wielrenner bovengemiddeld gespierd.
Na een zoektocht van een half uur kon een traumahelikopter de Spanjaard uiteindelijk bereiken, hem fixeren en vervoeren naar Bergamo. Daar knokten artsen om Horrillo in leven te houden. Gistermiddag werd duidelijk dat de situatie niet langer levensbedreigend was. Horrillo ontwaakte uit zijn coma, kon zijn benen en armen bewegen. De artsen konden hem aanspreken, hij begreep de ernst van de situatie. De pijn moet onbeschrijflijk groot zijn. Horrillo heeft zijn bovenbeen, knieschijf en twee ruggenwervels gebroken. Bovendien perforeerden enkele ribben zijn longen. Met name die laatste kwetsuur baart de artsen veel zorgen. "Het maakt het ademhalen erg moeilijk. Daarom moet hij ook nog zeker acht dagen in Bergamo blijven, daarna hopen we hem naar Bilbao te kunnen vervoeren" , aldus teamarts Geert Leinders. Foto's en scans hebben geen ernstig hoofd- of hersenletsel aangetoond.
Eenmaal hersteld zal het de vraag zijn of Horrillo, vader van twee kinderen, ooit nog opstapt. Je zou zeggen dat hij zijn geluk heeft opgebruikt. Allicht dat de coureur, wiens vrouw Lorena gistermiddag in Bergamo arriveerde, er zelf een heel andere kijk op nahoudt. De 34-jarige Spanjaard, die in 2007 tijdens de Giro ook al hard op zijn rug was gevallen, is afgestudeerd filosoof. En staat bij zijn collega's bekend om zijn unieke kijk op zaken. Horrillo geniet in Nederland vooral bekendheid als schrijver. Hij is auteur van twee boeken, 'Vanaf mijn zadel' en 'Pelotonpost'. Samengesteld uit columns die hij voor de Spaanse krant El País schreef. "Pedro is een heel slimme jongen, erg sociaal", weet ploegleider Adri van Houwelingen. "Hij is, omdat hij Spaanstalig is en ook goed Engels spreekt, een belangrijke schakel in de ploeg."
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !