LIF Lifestyle
Alles over gezondheid, uiterlijke verzorging, mode, kleding, make-up, tabak, etc.
Ligt eraan hoe hard je hem eraf probeert te rossenquote:
Kip, het meest veelzijjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjdige stukje kaas, panda!
Volgens mij bij de Scapino en C&A hier wel. Als mijn benenwagen ondersteund wordt door een met wielen, zal ik ze testen. 
Maar de meeste mensen weten niet dat ze vaak gewoon van de houder afgetild kunnen worden.
Maar de meeste mensen weten niet dat ze vaak gewoon van de houder afgetild kunnen worden.
hey marmar, lastig hoor...
ik heb het vaak gehad als ik met mensen in een rolstoel ging winkelen, klote is dat.
ik mag me ondertussen ook wel hier melden denk ik.
ik kan er niet mee omgaan
moet gaan revalideren, wacht nu op een oproep.
tot die tijd aan de sterke pijnstillers en hopen dat het wat uithaalt
ik heb het vaak gehad als ik met mensen in een rolstoel ging winkelen, klote is dat.
ik mag me ondertussen ook wel hier melden denk ik.
ik kan er niet mee omgaan
moet gaan revalideren, wacht nu op een oproep.
tot die tijd aan de sterke pijnstillers en hopen dat het wat uithaalt
Om terug te komen op de TT: Ik vind een hobby ofzo, als je het moeilijk hebt, wel een levensbehoefte. Niet omdat je zo zielig bent, maar van leuke dingen doen, kan je weer bijtanken met energie.quote:Op vrijdag 28 augustus 2009 00:51 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Vind ik het eerlijkgezegd niet gek als iemand (een deel) zelf moet betalen voor vervoer naar een vrijetijdsbesteding. Het is geen levensbehoefte of zo. Als werk, school en medische behandelingen gedekt worden zonder morren, dan vind ik het verder netjes. (Al hebben we natuurlijk hierboven al kunnen lezen dat het niet helemaal zo werkt, met het revalidatieverhaal van MarMar en dat zou niet moeten kunnen).
Aan de ene kant denk ik, iedereen zou gewoon alles moeten kunnen blijven doen, maar je moet ook realistisch blijven, we hebben geen onbeperkt geld om iedereen te verzorgen. En een uitstapje of weekendje weg is geen eerste levensbehoefte.
Energie die je nodig hebt om de strijd aan te kunnen met je lijf en de instanties.
Ik heb ervaring met de bijstand en in de bijstand heb je weinig keus. Weinig keus is altijd moeilijk. Als je ziek bent, heb je altijd minder keus. Als dat ook nog beperkt wordt door geldgebrek, is het nog akeliger. En dan bedoel ik dus het gesteggel om voorzieningen die je nodig hebt.
Als je door dat geldgebrek ook je sociale contacten verliest of moet beperken, dan vind ik dat een probleem.
Juist sociale contacten kunnen enorm motiveren.
Am I evil? Yes I am!
Am I evil? I am man!
Am I evil? I am man!
Dat zou het personeel dan even moeten aanbiedenquote:Op vrijdag 16 oktober 2009 19:47 schreef miss-piggy het volgende:
Volgens mij bij de Scapino en C&A hier wel. Als mijn benenwagen ondersteund wordt door een met wielen, zal ik ze testen.
Maar de meeste mensen weten niet dat ze vaak gewoon van de houder afgetild kunnen worden.
vanuit een rolstoel is het ook nog best hoog zo'n toonbank 
De bus, nah, zonder assistentie is dat een nono, gelukkig krijg ik ook een scootmobiel any time soon, al is het nog even touwtrekken bij de gemeente of ze ook akkoord gaan met een model waar een kidcar (zo een fietskar) achter kan gemonteerd... ik had bij het verzoek ingevuld dat ik met de scootmobiel ook heel graag weer de kleinste van 3 zelf naar de peuterschool wil brengen enzo, maar daarmee was bij de gemeente geen kwartje gevallen dat ik dan ook graag een kinderzitje of iets dergelijks nodig had bij de scootmobiel
De goot ben ik gewoon maar niet eens over begonnen
als ik zelf moet in het centrum gaat het echt fout, alles loopt af dus je moet constant de ene kant aantrekken en de andere kant blijven duwen.. beetje zelfde effect als een winkelwagentje met een fout wieltje, probeer die maar eens rechtdoor te duwen!
Moet je lang wachten? Hopelijk gaat dat je goed helpen enne dat je er niet vrolijk bij blijft lachen betekent niet meteen dat je er niet mee om kan gaanquote:Op vrijdag 16 oktober 2009 19:50 schreef Mirjam het volgende:
hey marmar, lastig hoor...
ik heb het vaak gehad als ik met mensen in een rolstoel ging winkelen, klote is dat.
ik mag me ondertussen ook wel hier melden denk ik.
ik kan er niet mee omgaan
moet gaan revalideren, wacht nu op een oproep.
tot die tijd aan de sterke pijnstillers en hopen dat het wat uithaalt
Geld is nog nooit het belangrijkste geweest in mijn leven, vrienden wel. Hoe krijg je goede vrienden, ik denk simpelweg door er een te zijn. Tuurlijk kan ik niet meer zo snel ff spontaan langskomen of mee de kroeg in of winkelen; maar net als vroeger komen mn vriendinnen nogsteeds hun verhaal bij me droppen, eten we nogsteeds af en toe gezellig samen al dan niet met alle kids, janken en lachen we nogsteeds samen.. En ja, ze moeten wat vaker hier komen om me te zien, maar in echte vriendschappen moet dat geen probleem zijn.quote:Op vrijdag 16 oktober 2009 19:51 schreef krakkemieke het volgende:
[..]
Om terug te komen op de TT: Ik vind een hobby ofzo, als je het moeilijk hebt, wel een levensbehoefte. Niet omdat je zo zielig bent, maar van leuke dingen doen, kan je weer bijtanken met energie.
Energie die je nodig hebt om de strijd aan te kunnen met je lijf en de instanties.
Ik heb ervaring met de bijstand en in de bijstand heb je weinig keus. Weinig keus is altijd moeilijk. Als je ziek bent, heb je altijd minder keus. Als dat ook nog beperkt wordt door geldgebrek, is het nog akeliger. En dan bedoel ik dus het gesteggel om voorzieningen die je nodig hebt.
Als je door dat geldgebrek ook je sociale contacten verliest of moet beperken, dan vind ik dat een probleem.
Juist sociale contacten kunnen enorm motiveren.
Net als vroeger gaat er nog steeds zelden een dag voorbij dat er niet wat mensen over de vloer komen.
Kijken naar de mogelijkheden die je wel hebt.. ik heb me onlangs aangesloten bij een "ruilkring" dat houdt in dat je diensten aanbied en vraagt binnen de kring van mensen die zich daarbij aangesloten hebben.
De lichamelijke praktische dingen kan ik niet meer, tuinieren, klussen, no way.. maar mijn kop doet het nog prima. Helpen met sollicitatiebrieven, huiswerkbegeleiding met talen, dingen vertalen, regeldingen helpen uitzoeken en aanvragen, dat kan ik allemaal best en op die manier blijft de balans er wel en ben ik niet alleen maar de afhankelijke.
Wat het steggelen voor voorzieningen betreft, voor mij is het heel simpel; het gaat over mij, over mijn kwaliteit van leven, over mijn toekomst, over mijn gezinsleven, mijn zelfstandigheid.. dan is dat steggelen en het vervelende daarvan allemaal ondergeschikt aan het doel. Ik ga elke keer het gesprek aan van mens tot mens, dwars door de papierstapel heen. Mensen, DIT ben ik, dit is mijn verhaal, dit kan ik niet meer en hier kunnen jullie mij mee helpen! Die houding lijkt het beste te werken, al moet ik dat soms wel doordrammen
geen ideequote:Op vrijdag 16 oktober 2009 21:16 schreef MarMar het volgende:
[..]
Moet je lang wachten? Hopelijk gaat dat je goed helpen enne dat je er niet vrolijk bij blijft lachen betekent niet meteen dat je er niet mee om kan gaan
ik ga volgende week maar bellen, ik weet ondertussen wel dat 'wacht maar tot u opgeroepen wordt' niet werkt
Ik denk dat ze weinig kunnen veranderen aan de wachttijd, maar het is wel fijn te weten hoelang dat dan duurt.quote:Op vrijdag 16 oktober 2009 21:45 schreef Mirjam het volgende:
[..]
geen idee
ik ga volgende week maar bellen, ik weet ondertussen wel dat 'wacht maar tot u opgeroepen wordt' niet werkt
Gelukkig zijn er ook nog mensen die écht helpen!
Vandaag weer bezoek gehad van de mevrouw van stichting MEE. Ik had een aantal vragen bij haar neergelegd en ze kwam met bultjes bruikbare informatie. Ook bood ze aan om volgende week hier te zijn tijdens het gesprek met het SCIO (voor beoordeling van de aanvragen bij het WMO) ter ondersteuning.
Ze heeft ook een mooie lotgenotengroep gevonden voor mijn oudste dochter, voor kinderen vanaf 10 jaar. Zo af en toe organiseren ze "verwendagen" voor die minimantelzorgertjes, want met de zorg die ze soms voor haar zusje heeft is ze dat zeker.
Dan kan ze eens onder kinderen zijn aan wie ze niet alles steeds hoeft uit te leggen, dat leek haar wel fijn.
Voor de trippelstoel (via de zorgverzekeraar) komt binnenkort ook iemand langs om de beoordeling definitief te geven, maar ik ga er vanuit dat dat wel goed komt.
Het begint allemaal wat vorm te krijgen.
Vandaag weer bezoek gehad van de mevrouw van stichting MEE. Ik had een aantal vragen bij haar neergelegd en ze kwam met bultjes bruikbare informatie. Ook bood ze aan om volgende week hier te zijn tijdens het gesprek met het SCIO (voor beoordeling van de aanvragen bij het WMO) ter ondersteuning.
Ze heeft ook een mooie lotgenotengroep gevonden voor mijn oudste dochter, voor kinderen vanaf 10 jaar. Zo af en toe organiseren ze "verwendagen" voor die minimantelzorgertjes, want met de zorg die ze soms voor haar zusje heeft is ze dat zeker.
Dan kan ze eens onder kinderen zijn aan wie ze niet alles steeds hoeft uit te leggen, dat leek haar wel fijn.
Voor de trippelstoel (via de zorgverzekeraar) komt binnenkort ook iemand langs om de beoordeling definitief te geven, maar ik ga er vanuit dat dat wel goed komt.
Het begint allemaal wat vorm te krijgen.
Hallo,
Ik heb een hele slechte rug,
mijn voornaamste klacht zijn mijn tussenwervelschijven,ze zijn kapot en glijden weg,
er zijn al een paar wervels vastgezet anders zou ik een dwarsleasie krijgen.
Helaas gaat het met andere wervels ook slecht en zijn die nu bezig af te glijden,ik wacht nog op een telefoontje van de orthopeed.
Hoewel mijn rug al jaren slecht is,kon ik er tot 3 jaar geleden nog heel veel mee doen.
Ik ging lekker de stad in ,het theater,visite,werken.
Nu heb ik heel veel moeite om mijn rug gewoon rechtop te houden en moet ik heel veel liggen op een dag,
doe ik dat niet dan wordt ik misselijk van de pijn en vermoeidheid.
Ik heb een huishoudelijke hulp en een scootmobiel,
heb best veel moeite met die scootmobiel,misschien stom maar ik schaam mij erin.
Toch probeer ik het maar,want het is wel een manier om nog eens te stadten.
De hulpmiddelen heb ik gratis gekregen omdat ons inkomen niet zo hoog is en dat vind ik terecht,
het is immers niet mijn schuld dat ik invalide ben geworden en zou ik kunnen dan zou ik gewoon en hard werken zodat ik alles zelf kon betalen,maar dat gaat dus niet met een beperking.
Jammer dat eigenlijk niemand echt een antwoord op dit topic heeft,
ik worstel namelijk ook al een tijdje met die vraag.
Heb wat hobby's opgepakt zoals schilderen en zeepjes maken,
maar ik mis mijn oudeleventje en voel mij soms wel een beetje eenzaam wanneer ik weer niet mee kan of zelfs een slechte moeder omdat ik niet alles meer kan zoals het vroeger ging,
Ik heb ineens een heel ander leven gekregen en nooit had ik verwacht dat het zo zou gaan,
Invalide zijn is ook heel anders dan ik dacht,ben vaak moe van alles en dat is balen.
Ben dus erg nieuwsgierig hoe jullie het allemaal rooien op een dag,sterkte allemaal !
Ik heb een hele slechte rug,
mijn voornaamste klacht zijn mijn tussenwervelschijven,ze zijn kapot en glijden weg,
er zijn al een paar wervels vastgezet anders zou ik een dwarsleasie krijgen.
Helaas gaat het met andere wervels ook slecht en zijn die nu bezig af te glijden,ik wacht nog op een telefoontje van de orthopeed.
Hoewel mijn rug al jaren slecht is,kon ik er tot 3 jaar geleden nog heel veel mee doen.
Ik ging lekker de stad in ,het theater,visite,werken.
Nu heb ik heel veel moeite om mijn rug gewoon rechtop te houden en moet ik heel veel liggen op een dag,
doe ik dat niet dan wordt ik misselijk van de pijn en vermoeidheid.
Ik heb een huishoudelijke hulp en een scootmobiel,
heb best veel moeite met die scootmobiel,misschien stom maar ik schaam mij erin.
Toch probeer ik het maar,want het is wel een manier om nog eens te stadten.
De hulpmiddelen heb ik gratis gekregen omdat ons inkomen niet zo hoog is en dat vind ik terecht,
het is immers niet mijn schuld dat ik invalide ben geworden en zou ik kunnen dan zou ik gewoon en hard werken zodat ik alles zelf kon betalen,maar dat gaat dus niet met een beperking.
Jammer dat eigenlijk niemand echt een antwoord op dit topic heeft,
ik worstel namelijk ook al een tijdje met die vraag.
Heb wat hobby's opgepakt zoals schilderen en zeepjes maken,
maar ik mis mijn oudeleventje en voel mij soms wel een beetje eenzaam wanneer ik weer niet mee kan of zelfs een slechte moeder omdat ik niet alles meer kan zoals het vroeger ging,
Ik heb ineens een heel ander leven gekregen en nooit had ik verwacht dat het zo zou gaan,
Invalide zijn is ook heel anders dan ik dacht,ben vaak moe van alles en dat is balen.
Ben dus erg nieuwsgierig hoe jullie het allemaal rooien op een dag,sterkte allemaal !
Schaamte, zo zou ik het niet direct beschrijven, maar ik begrijp je wel. Ik heb dat met de rolstoel, je hebt meteen zo'n stempel en mensen behandelen je er ook naar. Gewoon even de deur uit zonder vragen, zonder "anders" behandeld te worden is er niet bij. MIsschien komt dat over een tijdje wel weer, ik merk wel dat ik er meer aan begin te wennen. Eerst wilde ik alleen maar door de achterdeur met de rolstoel, niet de voordeur met al die buren achter hun ramenquote:Op maandag 19 oktober 2009 19:37 schreef angel69 het volgende:
...
Ik heb een huishoudelijke hulp en een scootmobiel,
heb best veel moeite met die scootmobiel,misschien stom maar ik schaam mij erin.
Toch probeer ik het maar,want het is wel een manier om nog eens te stadten.
Alleen vervoerskosten zijn eventueel inkomensgebonden, hulpmiddelen zoals scootmobiel, rolstoel, woningaanpassingen etc. niet. Gelukkig maar!quote:De hulpmiddelen heb ik gratis gekregen omdat ons inkomen niet zo hoog is en dat vind ik terecht,
het is immers niet mijn schuld dat ik invalide ben geworden en zou ik kunnen dan zou ik gewoon en hard werken zodat ik alles zelf kon betalen,maar dat gaat dus niet met een beperking.
Er is ook niet gewoon 1 antwoord, er is geen pilletje voor, geen boekje, je moet gewoon je eigen leven op een andere manier zien in te richten en er toch weer je eigen leven van maken. Ik herken veel in je gevoel, ook naar mijn kids toe, ik baal er van dat ik niet zelfstandig voor ze kan zorgen als ik alleen thuis ben.quote:Jammer dat eigenlijk niemand echt een antwoord op dit topic heeft,
ik worstel namelijk ook al een tijdje met die vraag.
Heb wat hobby's opgepakt zoals schilderen en zeepjes maken,
maar ik mis mijn oudeleventje en voel mij soms wel een beetje eenzaam wanneer ik weer niet mee kan of zelfs een slechte moeder omdat ik niet alles meer kan zoals het vroeger ging,
Ik heb ineens een heel ander leven gekregen en nooit had ik verwacht dat het zo zou gaan,
Invalide zijn is ook heel anders dan ik dacht,ben vaak moe van alles en dat is balen.
Ben dus erg nieuwsgierig hoe jullie het allemaal rooien op een dag,sterkte allemaal !
Ik google wat af, probeer al het mogelijke te regelen om het zo comfortabel mogelijk te maken voor mezelf en mijn gezin en vraag alles aan wat er aan te vragen valt. Het is enorm je trots inslikken om zo je hand op te houden, maar uiteindelijk gaat het niet om hoe ik me daar op dat moment even bij voel, het gaat om de toekomst van mij en mijn gezin!
Hoi Mar mar,
In onze gemeente moet je als je inkomen meer is dan ,geloof 1900 euro,wel bijbetalen bij de scootmobiel.
Wij hebben net 1500 euro.
Oh ja voor huishoudelijke hulp zou je dan ook bij moeten betalen,
ik heb een PGB en daar kan ik net 2 en een half uur hulp mee inkopen,
dat is voor ons niet genoeg dus betaal ik een andere mevrouw ook voor een paar uurtjes schoonmaakwerk in de week,die betaal ik dus van mijn UWV uitkering.
Ik vind niet dat jij je hand op houd,
we leven in een verzorginsstaat en als jij beter zou zijn zou je waarschijnlijk ook gewoon heel hard werken en overwerken.
Je hebt er niet om gevraagd om invalide te zijn.
Tja..wanneer je nu millionaire zou zijn ,dan zou ik het wel belachelijk vinden.
Maar die kom je ook niet tegen bij de WMO en het ciz.
Ha ha ik heb alleen nog maar een stadje verderop met de scootmobiel gereden en dan nog,wanneer ik loop ziet niemand wat aan mij,als je ze dan ziet kijken.
denk ook altijd dat ik een aansteller ben en andere mensen veel meer gehandicapt zijn,raar idee van mij maar ik heb het gewoon nog niet geaccpteerd.
Ik moet heel erg wennen dat alles niet meer zo vanzelf sprekend gaat,
het is ook zo balen dat ik eigenlijk alleen maar goed kan liggen,zitten is ook een probleem en als je dat niet kan dan word het wel moeilijk om nog ergens te komen,helpt een scootmobiel ook niet bij.
succes met alles hoor !
In onze gemeente moet je als je inkomen meer is dan ,geloof 1900 euro,wel bijbetalen bij de scootmobiel.
Wij hebben net 1500 euro.
Oh ja voor huishoudelijke hulp zou je dan ook bij moeten betalen,
ik heb een PGB en daar kan ik net 2 en een half uur hulp mee inkopen,
dat is voor ons niet genoeg dus betaal ik een andere mevrouw ook voor een paar uurtjes schoonmaakwerk in de week,die betaal ik dus van mijn UWV uitkering.
Ik vind niet dat jij je hand op houd,
we leven in een verzorginsstaat en als jij beter zou zijn zou je waarschijnlijk ook gewoon heel hard werken en overwerken.
Je hebt er niet om gevraagd om invalide te zijn.
Tja..wanneer je nu millionaire zou zijn ,dan zou ik het wel belachelijk vinden.
Maar die kom je ook niet tegen bij de WMO en het ciz.
Ha ha ik heb alleen nog maar een stadje verderop met de scootmobiel gereden en dan nog,wanneer ik loop ziet niemand wat aan mij,als je ze dan ziet kijken.
denk ook altijd dat ik een aansteller ben en andere mensen veel meer gehandicapt zijn,raar idee van mij maar ik heb het gewoon nog niet geaccpteerd.
Ik moet heel erg wennen dat alles niet meer zo vanzelf sprekend gaat,
het is ook zo balen dat ik eigenlijk alleen maar goed kan liggen,zitten is ook een probleem en als je dat niet kan dan word het wel moeilijk om nog ergens te komen,helpt een scootmobiel ook niet bij.
succes met alles hoor !
Hai angel, goh, dus er zijn gemeentes waar ze nog strenger zijn dan bij ons!
Voor de hulp betalen wij ook een eigen bijdrage, maar dat is te betalen.
Sjah, als je miljonair was he... dan had ik een groot gelijkvloers huis en een aantal nannys voor mezelf en de kids in huis op zijn minst
Ik wil gewoon toch zo graag wat maken van mijn leven en daar waar het nog wel kan genieten, ik wil het ik wil het ik wil het!
Voor de hulp betalen wij ook een eigen bijdrage, maar dat is te betalen.
Sjah, als je miljonair was he... dan had ik een groot gelijkvloers huis en een aantal nannys voor mezelf en de kids in huis op zijn minst
Ik wil gewoon toch zo graag wat maken van mijn leven en daar waar het nog wel kan genieten, ik wil het ik wil het ik wil het!
Gelukkig gaat het hier ook beter met de acceptatie van alle problematiek, ondertussen hebben de ziekenhuizen het praktisch opgegeven zonder het uit te spreken maar het is nu enkel de grote lijst pakken en iedere keer maar weer iets afstrepen, ondertussen heb ik er wel wat labeltjes bijgekregen zodat ik wat makkelijker aan medicaties, voorzieningen en vergoedingen kan komen, echt van die labels waarbij je kunt zeggen "We weten dat je iets hebt en in welk gebied, maar verder niets" en waar ik me er eerst tegen verzette heb ik nu zoiets van, prima en leuk voor m'n medisch CV.
Ondertussen ook bij een psycholoog aangeschoven voor wat zaken die mijn problemen alleen maar erger kunnen maken en dat is nou net niet de bedoeling, vandaar dat ik daar met frisse tegenzin naar binnen ben gestapt.
Maar ik heb nu in ieder geval vrijwel iedere dag het gevoel dat ik écht iets gedaan heb, hoe zwaar het af en toe ook is en na de zoveelste keer spijt van dat uurtje langer blijven en 3 dagen bijkomen van die leuke avond heb ik toch maar mooi weer een leuke avond gehad, dan heb ik die dagen om bij te komen er graag voor over eigenlijk.
Ik moet er niet aan denken dat ik iedere maand terugdenk aan die 30 dagen ervoor en tot de conclusie kom dat ik eigenlijk niets gedaan heb ómdat het eigenlijk niet gaat, het niet verstandig is of omdat ik liever wilde bijtanken qua energie op de bank én het uiteindelijk ook geen reet uitgemaakt heeft.
Oja en ik heb eindelijk een beetje door hoe ik meer uit m'n lichaam haal, ben veel bewuster bezig met voeding, tijd en schrijf tegenwoordig na ieder 'ding' (iets wat ik doe wat meer energie kost dan normaal) op papier op waar ik het meeste last van heb, in hoeverre en hoelang het duurt voordat ik weer 'normaal' tot rust gekomen ben, daardoor ben ik erachter gekomen dat zwemmen voor mij een stuk minder belastend is dan een stukje hardlopen of fietsen en een uurtje shoppen gemiddeld zwaarder uitvalt dan een dagje rustig slenteren door de dierentuin.
Ergens is het triest en zwaar verneukt dat je op dusdanig jonge leeftijd zo bezig moet zijn om iets van je dag te kunnen maken, maar het is niet anders.
Ondertussen ook bij een psycholoog aangeschoven voor wat zaken die mijn problemen alleen maar erger kunnen maken en dat is nou net niet de bedoeling, vandaar dat ik daar met frisse tegenzin naar binnen ben gestapt.
Maar ik heb nu in ieder geval vrijwel iedere dag het gevoel dat ik écht iets gedaan heb, hoe zwaar het af en toe ook is en na de zoveelste keer spijt van dat uurtje langer blijven en 3 dagen bijkomen van die leuke avond heb ik toch maar mooi weer een leuke avond gehad, dan heb ik die dagen om bij te komen er graag voor over eigenlijk.
Ik moet er niet aan denken dat ik iedere maand terugdenk aan die 30 dagen ervoor en tot de conclusie kom dat ik eigenlijk niets gedaan heb ómdat het eigenlijk niet gaat, het niet verstandig is of omdat ik liever wilde bijtanken qua energie op de bank én het uiteindelijk ook geen reet uitgemaakt heeft.
Oja en ik heb eindelijk een beetje door hoe ik meer uit m'n lichaam haal, ben veel bewuster bezig met voeding, tijd en schrijf tegenwoordig na ieder 'ding' (iets wat ik doe wat meer energie kost dan normaal) op papier op waar ik het meeste last van heb, in hoeverre en hoelang het duurt voordat ik weer 'normaal' tot rust gekomen ben, daardoor ben ik erachter gekomen dat zwemmen voor mij een stuk minder belastend is dan een stukje hardlopen of fietsen en een uurtje shoppen gemiddeld zwaarder uitvalt dan een dagje rustig slenteren door de dierentuin.
Ergens is het triest en zwaar verneukt dat je op dusdanig jonge leeftijd zo bezig moet zijn om iets van je dag te kunnen maken, maar het is niet anders.
@ miss piggy: dat viel voor mij mee, je kan sowieso van de uitleen gewoon een rolstoel ophalen en dan de uitleenperiode 1 keer verlengen tot totaal maximaal een jaar, daarna moet je via de gemeente aan gaan vragen en mijn ervaring is dat dat zo geregeld is.
Straks komen ze langs voor een testrit met de scootmobiel *slik*...
Spannend, heftig, confronterend, maar vooral weer een stuk vrijheid terug!
Straks komen ze langs voor een testrit met de scootmobiel *slik*...
Spannend, heftig, confronterend, maar vooral weer een stuk vrijheid terug!
Dit is em dan! Ik heb hem vrijdag na wat kleine aanpassingen meteen gekregen. Ik heb een bredere stoel erop en dan zonder de hoofdsteun en er zit een krukkenhouder op. Ik kan mijn kindje naast me op de stoel zetten en zo naar school brengen
Ben er al hele stukken mee onderweg geweest en ben ZO ZO ZO blij dat stuk vrijheid en onafhankelijkheid weer terug te hebben! Ik heb gewoon een stuk van mijn wereld terug nu!
Hee MarMar,
wat kut voor je allemaal zeg! (heb ong. vorig jaar het topic wel een beetje gevolgd en nu zag ik hem ineens weer)
Vind het wel knap dat je het allemaal zo oplost =)
Bij MEE bieden ze ook vrijwilligers aan (tenminste je wordt dan natuurlijk op een wachtlijst gezet... maar toch) Klinkt wel iets voor jou/ je dochtertje.... Heb je daar wel 's aan gedacht....(of misschien sta je er wel op)
Ben zelf ook vrijwilligster daar, maar verder hoor ik er ook goede verhalen over.
wat kut voor je allemaal zeg! (heb ong. vorig jaar het topic wel een beetje gevolgd en nu zag ik hem ineens weer)
Vind het wel knap dat je het allemaal zo oplost =)
Bij MEE bieden ze ook vrijwilligers aan (tenminste je wordt dan natuurlijk op een wachtlijst gezet... maar toch) Klinkt wel iets voor jou/ je dochtertje.... Heb je daar wel 's aan gedacht....(of misschien sta je er wel op)
Ben zelf ook vrijwilligster daar, maar verder hoor ik er ook goede verhalen over.
Hai molleymijsje,
Ik heb al hulp van de stichting MEE Goede hulp ook!
Vanmiddag een gesprek met iemand van het SCIO om te beoordelen of aanvragen goedgekeurd worden voor meer hulp en hulpmiddelen en aanpassingen etc. Daar gaat ook een medewerkster van het MEE bij zitten om ons te helpen bij dat gesprek.
Mijn dochter heb ik nu aangemeld bij FAWAKA.
Een organisatie voor "minimantelzorgers" vanaf 10 jaar.
Ze doen eens in de zoveel tijd leuke dingen voor die kids en zo heeft ze wat ongedwongen lotgenoten contact.
Wat ze zelf wilde was dat ze haar ei kwijt kan bij kinderen die haar begrijpen maar dat ze niet altijd MOET praten en ook gewoon kan ouwehoeren met die kinderen.
Binnenkort gaat ze met FAWAKA naar Holliday on ice met 45 kinderen
Ik heb al hulp van de stichting MEE
Goede hulp ook!Vanmiddag een gesprek met iemand van het SCIO om te beoordelen of aanvragen goedgekeurd worden voor meer hulp en hulpmiddelen en aanpassingen etc. Daar gaat ook een medewerkster van het MEE bij zitten om ons te helpen bij dat gesprek.
Mijn dochter heb ik nu aangemeld bij FAWAKA.
Een organisatie voor "minimantelzorgers" vanaf 10 jaar.
Ze doen eens in de zoveel tijd leuke dingen voor die kids en zo heeft ze wat ongedwongen lotgenoten contact.
Wat ze zelf wilde was dat ze haar ei kwijt kan bij kinderen die haar begrijpen maar dat ze niet altijd MOET praten en ook gewoon kan ouwehoeren met die kinderen.
Binnenkort gaat ze met FAWAKA naar Holliday on ice met 45 kinderen
vanmiddag komt mn nieuwe trippelstoel
zoiets, maar dan met bruine bekleding die bij onze bank past, ik mocht zelf kiezen
Heb van voor de kerstdagen al eentje van de uitleen geregeld, omdat de levering wat langer duurde en ondanks dat daar nog geen electrisch motortje op zat voor hoog/laag is het al zo lekker om me weer een beetje te kunnen redden in mijn eigen keuken
Zo begint alles langzaamaan wat meer vorm te krijgen en het leven weer een beetje door te gaan zoals het zou moeten.
Ook met de kindjes red ik het steeds beter, niet in het minste door de scootmobiel en de trippelstoel, waardoor ik weer zelf broodjes kan smeren, even mee kan naar de wc en de kleinste naar school kan brengen.
Het komt wel goed zo
zoiets, maar dan met bruine bekleding die bij onze bank past, ik mocht zelf kiezen
Heb van voor de kerstdagen al eentje van de uitleen geregeld, omdat de levering wat langer duurde en ondanks dat daar nog geen electrisch motortje op zat voor hoog/laag is het al zo lekker om me weer een beetje te kunnen redden in mijn eigen keuken
Zo begint alles langzaamaan wat meer vorm te krijgen en het leven weer een beetje door te gaan zoals het zou moeten.
Ook met de kindjes red ik het steeds beter, niet in het minste door de scootmobiel en de trippelstoel, waardoor ik weer zelf broodjes kan smeren, even mee kan naar de wc en de kleinste naar school kan brengen.
Het komt wel goed zo
Ben blij om dat je je weer een beetje beter kunt redden in huis met de kinderen etc.
Een trippelstoel is reuze handig!
(ben miss-piggy)
Een trippelstoel is reuze handig!
(ben miss-piggy)
man.da.rijn de; -en 3 m,v kleine, oranje citrusvrucht
Thx!!!
Hoe gaat het nu met jou dan manda-rijn? Nog in B'zwaag?
Ik ga vanaf volgende week weer 2 keer in de week fysio doen in B'zwaag.
Hoe gaat het nu met jou dan manda-rijn? Nog in B'zwaag?
Ik ga vanaf volgende week weer 2 keer in de week fysio doen in B'zwaag.
Ben nogsteeds in B'zwaag. Als het goed is hebben ze 18 jan. een ontslagoverleg.
Misschien zie ik je volgende week wel
Ben benieuwd wie jij als fysio hebt/krijgt
Verder gaat het hier nogal losjes
Misschien zie ik je volgende week wel
Ben benieuwd wie jij als fysio hebt/krijgt
Verder gaat het hier nogal losjes
man.da.rijn de; -en 3 m,v kleine, oranje citrusvrucht
Ik heb er moeite mee. Sinds mijn hernia operatie in april heb ik last van mijn bekken. Alle oefeningen doen haske pijn.
Mijn therapeut is nu op vakantie,ik heb een vervangster. Ik vond het positief, een andere kijk.
Ik heb simpele oefeningen gedaan, die niet belastend zouden moeten zijn en ik zit weer aan de pijnstillers.
Ik huil eigenlijk alleen als m'n zus of m'n vader doodgaat. Maar nu heb ik gehuild, ik voel me zo machteloos.
Mijn therapeut is nu op vakantie,ik heb een vervangster. Ik vond het positief, een andere kijk.
Ik heb simpele oefeningen gedaan, die niet belastend zouden moeten zijn en ik zit weer aan de pijnstillers.
Ik huil eigenlijk alleen als m'n zus of m'n vader doodgaat. Maar nu heb ik gehuild, ik voel me zo machteloos.
Am I evil? Yes I am!
Am I evil? I am man!
Am I evil? I am man!
Soms ben je nou eenmaal machteloos. De geest is niet altijd sterker dan het lichaam of de situatie meester. Beter huilen dan opkroppen. Sterkte!quote:Op woensdag 6 januari 2010 19:53 schreef krakkemieke het volgende:
Ik heb er moeite mee. Sinds mijn hernia operatie in april heb ik last van mijn bekken. Alle oefeningen doen haske pijn.
Mijn therapeut is nu op vakantie,ik heb een vervangster. Ik vond het positief, een andere kijk.
Ik heb simpele oefeningen gedaan, die niet belastend zouden moeten zijn en ik zit weer aan de pijnstillers.
Ik huil eigenlijk alleen als m'n zus of m'n vader doodgaat. Maar nu heb ik gehuild, ik voel me zo machteloos.
______________________________________
Hier tekenen:
.......................De_Kardinaal......................
______________________________________
Hier tekenen:
.......................De_Kardinaal......................
______________________________________
Njah, kan me alleen maar bij de kardinaal aansluiten!quote:Op woensdag 6 januari 2010 19:53 schreef krakkemieke het volgende:
Ik heb er moeite mee. Sinds mijn hernia operatie in april heb ik last van mijn bekken. Alle oefeningen doen haske pijn.
Mijn therapeut is nu op vakantie,ik heb een vervangster. Ik vond het positief, een andere kijk.
Ik heb simpele oefeningen gedaan, die niet belastend zouden moeten zijn en ik zit weer aan de pijnstillers.
Ik huil eigenlijk alleen als m'n zus of m'n vader doodgaat. Maar nu heb ik gehuild, ik voel me zo machteloos.
Sterkte!!!
Angel, ik weet uit ervaring een beetje wat jij voelt. Heb zelf ook een slechte rug en nek. In zowel de rug als de nek zitten versleten wervels als ook hernia's. Tevens een bekkeninstabiliteit gehad tijdens de eerste zwangerschap. Dit alles maakt dat ik ook de nodige beperkingen heb in mijn leven. Lig momenteel voorlopig weer plat omdat ik van de trap ben gevallen en natuurlijk net op de verkeerde plek terecht gekomen.quote:Op maandag 19 oktober 2009 19:37 schreef angel69 het volgende:
Hallo,
Ik heb een hele slechte rug,
Ben dus erg nieuwsgierig hoe jullie het allemaal rooien op een dag,sterkte allemaal !
Toevallig ben ik een levensgenieter pur sang. Ik ga wel geregeld een avondje naar de kroeg (kan ik niet staan, dan lekker op de kruk meeblčrren met de muziek, paracetamol met bier doet wonderen bij mij), werk elke dag heel hard met veel plezier in ons eigen bedrijf, ga regelmatig een hapje eten in de stad, moet vaak naar netwerkavondjes (zoek wel de gezelligste uit, dat wel natuurlijk), ga nog lekker op skievakantie (lukt het wel, dan heb ik geluk, lukt het niet, dan maar veel aan de aprčs ski (kan ik dan ook niks aan doen toch?), veel genieten van de kinderen en ons kleinkindje, van vakantie etc. etc.
Kortom: geniet met volle teugen en zoveel mogelijk doen wat je kunt! In ieder geval zeker niet teveel bezig zijn met wat je niet kunt. Enjoy life!!
Diamonds are a girls best friend, but love and respect are my priorities!
Maar ik ga ervan piekeren.quote:Op donderdag 7 januari 2010 07:00 schreef De_Kardinaal het volgende:
[..]
Soms ben je nou eenmaal machteloos. De geest is niet altijd sterker dan het lichaam of de situatie meester. Beter huilen dan opkroppen. Sterkte!
Ik heb altijd psychische moeilijkheden gehad. Voor de hernia ging dat veel beter en ik had er zin an.
Ik ging een beroepsopleiding doen.
En nu denk ik: misschien zit ik mezelf onderbewust dwars. Misschien wil ik wel helemaal niet werken, dan hoef ik niks.
Ja, snotverdorie! Ik wil dat allemaal wel! Ik WIL!
Dus.
Dat vind ik heel moeilijk.
Am I evil? Yes I am!
Am I evil? I am man!
Am I evil? I am man!
Dat is wel herkenbaar Krakkemieke, vooral in de beginfase toen er nog helemaal niets was wat op een concrete diagnose leek en artsen gingen piepen dat het wellicht tussen de oren zat...
"misschien moet ik gewoon wat beter mijn best doen".. dat heb ik geweten.. geen goed plan!
Het heeft me best wat tijd en geknok met mezelf en de medici gekost en ik ben er nog niet helemaal als in concreet weten wat ik nu precies wel en niet meer kan, maar het begint allemaal wel een plek te krijgen inmiddels.
Ik ben nu in ieder geval zover dat ik niet steeds meer mezelf moet of wil bewijzen, maar beter naar mijn lichaam luister en beter accepteren kan dat het nu eenmaal is wat het is.
"misschien moet ik gewoon wat beter mijn best doen".. dat heb ik geweten.. geen goed plan!
Het heeft me best wat tijd en geknok met mezelf en de medici gekost en ik ben er nog niet helemaal als in concreet weten wat ik nu precies wel en niet meer kan, maar het begint allemaal wel een plek te krijgen inmiddels.
Ik ben nu in ieder geval zover dat ik niet steeds meer mezelf moet of wil bewijzen, maar beter naar mijn lichaam luister en beter accepteren kan dat het nu eenmaal is wat het is.
Bah bah.. the never ending story...
Deze maand 2 mri scans en een ssep, waarvan 1 maart de uitslag..
De revalidatie wordt weer tijdelijk stopgezet, het schiet al met al niet echt op.
Beetje dikke domper toch wel, dacht een beetje in kaart te hebben hoe en wat en daar vandaan verder te bouwen, maar bleh.
Deze maand 2 mri scans en een ssep, waarvan 1 maart de uitslag..
De revalidatie wordt weer tijdelijk stopgezet, het schiet al met al niet echt op.
Beetje dikke domper toch wel, dacht een beetje in kaart te hebben hoe en wat en daar vandaan verder te bouwen, maar bleh.
He bah, wat akelig MarMar!quote:Op maandag 1 februari 2010 14:47 schreef MarMar het volgende:
Bah bah.. the never ending story...
Deze maand 2 mri scans en een ssep, waarvan 1 maart de uitslag..
De revalidatie wordt weer tijdelijk stopgezet, het schiet al met al niet echt op.
Beetje dikke domper toch wel, dacht een beetje in kaart te hebben hoe en wat en daar vandaan verder te bouwen, maar bleh.
Dikke
!
Am I evil? Yes I am!
Am I evil? I am man!
Am I evil? I am man!
Maar... je kan toch nog verder gaan met je eigen grenzen herkennen toch? Hoewel ik dat niet fijn zou vinden zonder back-up....
Waarom wordt de revalidatie stopgezet eigenlijk?
Waarom wordt de revalidatie stopgezet eigenlijk?
Am I evil? Yes I am!
Am I evil? I am man!
Am I evil? I am man!
De revalidatie is nu eerst vooral geënt op trainen van bekkenspieren, zodat ik minder last heb van de heupdysplasie zeg maar. Het is nu allemaal errug instabiel.
Het is gestopt voor een aantal weken om af te wachten wat er uit de mri scans komt. Afhankelijk van de uitkomst van die scans zou waar ik nu voor bij de revalidatie kom wel es een heel klein probleempje kunnen zijn, dat waren ongeveer de woorden van de fysiotherapeute vanmiddag.
Afwachten, nog ff niet aan denken.. we'll see.
Het is gestopt voor een aantal weken om af te wachten wat er uit de mri scans komt. Afhankelijk van de uitkomst van die scans zou waar ik nu voor bij de revalidatie kom wel es een heel klein probleempje kunnen zijn, dat waren ongeveer de woorden van de fysiotherapeute vanmiddag.
Afwachten, nog ff niet aan denken.. we'll see.
Hmmm.....
Met mij gaat het wat beter. Ik heb nu medical taping om mijn dijbeenspieren te ontspannen en dat werkt goed.
Wel spierpijn, maar dat vind ik een goed teken. Kennelijk ging het met mijn bekken niet goed, omdat ik door die gespannen spieren geen goede houding had.
Het is nog niet over en ik doe geen oefeningen. Ik heb de conditie van een doperwtje, zoals ik ergens las.
Eerst maar eens geen pijn hebben.
Maar kan je ondertussen helemaal geen therapie hebben? Of helpt het toch geen donder?
Met mij gaat het wat beter. Ik heb nu medical taping om mijn dijbeenspieren te ontspannen en dat werkt goed.
Wel spierpijn, maar dat vind ik een goed teken. Kennelijk ging het met mijn bekken niet goed, omdat ik door die gespannen spieren geen goede houding had.
Het is nog niet over en ik doe geen oefeningen. Ik heb de conditie van een doperwtje, zoals ik ergens las.
Eerst maar eens geen pijn hebben.Maar kan je ondertussen helemaal geen therapie hebben? Of helpt het toch geen donder?
Am I evil? Yes I am!
Am I evil? I am man!
Am I evil? I am man!
In hoeverre het helpt.. tot nu toe nog maar amper. Hoever het nog gaat helpen, geen idee., of wat er aan de hand is daar effect op heeft, ook nog geen idee.
Ik merk wel dat ik het motorisch moeilijk heb met bepaalde oefeningen, kan niet alles goed aansturen zeg maar.
Het leek ons gewoon beter even af te wachten wat er uit de mri komt, in de tussentijd doe ik hele minimale oefeningen in de hoop dat het werkt.
Ik merk wel dat ik het motorisch moeilijk heb met bepaalde oefeningen, kan niet alles goed aansturen zeg maar.
Het leek ons gewoon beter even af te wachten wat er uit de mri komt, in de tussentijd doe ik hele minimale oefeningen in de hoop dat het werkt.
yeahyeah, 117 dagen niet gepost hier maar een nieuw topic openen is ook weer niet nodig.
Stand van zaken nu: revalidatie is van de baan. 0 resultaat, behalve steeds sneller en feller opkomende slijmbeursontstekingen, dus het leek de revalidatie-arts toch beter om maar te stoppen.
Neuroloog heeft niet veel kunnen ontdekken, gokt op overbelasting van de zenuwen door de constante pijnprikkels.
De gewrichten zijn allemaal wat gammel en net niet goed passend, het werkt gewoon niet meer.
Om de zoveel weken doen we cortisolinjecties in beide heupen om de inmiddels chronische slijmbeursontstekingen een beetje te temperen en af en toe een week knetterstoned van de tramadol+diclofenac+paracetamol als die laatste twee het niet meer goed genoeg doen is ook al half en half ingeburgerd.
Morgen moet ik op komen draven bij het CWI voor een gesprek met de arts.. de keuring dus. De twee jaar ziektewet zitten er op en nu komen we bij de WIA.
Ik zie er best tegenop, niet in de laatste plaats omdat ik niet al te beste ervaringen heb met dergelijke dingen (arbo-arts in dat geval) maar ook omdat het weer even ontzettend confronterend is; fijn opsommen wat je allemaal nog wel, maar vooral niet meer kan.
De prognose volgens de artsen nu: richting pijnbestrijding en ermee leren leven.
Ik ga nog 1 doorverwijzing achterna, nog 1 afspraak bij de poli orthopedie in het UMCG. Wellicht dat daar nog een knappe kop rondloopt die een beetje verlichting kan bieden of een betere naam kan geven dan mijn zelfbedachte "ikea maandagochtend pakketje" en dan vind ik het wel genoeg geweest met het gedokter.
Dan wordt het inderdaad pijnbestrijding en ermee leren leven. Het moet een keer klaar zijn met het zoeken naar een strohalm, een toverdokter die opeens wel weet hoe hij of zij dit moet oplossen.. de nodige dromen over House heb ik al gehad, maar steeds werd ik wakker voordat de diagnose bekend was, heel flauw!
Anyways.. ik weet zelf al een tijdje dat ik ermee moet leren leven en dat lukt meestal ook wel, dit soort confronterende dingen is alleen niet tof.
Ik hoop dat de arbeidsarts morgen een beetje lief voor me is en ik daarna gewoon de rust kan pakken en zonder al te veel gezeik van instanties me kan richten op het grote "ermee leren leven"
Stand van zaken nu: revalidatie is van de baan. 0 resultaat, behalve steeds sneller en feller opkomende slijmbeursontstekingen, dus het leek de revalidatie-arts toch beter om maar te stoppen.
Neuroloog heeft niet veel kunnen ontdekken, gokt op overbelasting van de zenuwen door de constante pijnprikkels.
De gewrichten zijn allemaal wat gammel en net niet goed passend, het werkt gewoon niet meer.
Om de zoveel weken doen we cortisolinjecties in beide heupen om de inmiddels chronische slijmbeursontstekingen een beetje te temperen en af en toe een week knetterstoned van de tramadol+diclofenac+paracetamol als die laatste twee het niet meer goed genoeg doen is ook al half en half ingeburgerd.
Morgen moet ik op komen draven bij het CWI voor een gesprek met de arts.. de keuring dus. De twee jaar ziektewet zitten er op en nu komen we bij de WIA.
Ik zie er best tegenop, niet in de laatste plaats omdat ik niet al te beste ervaringen heb met dergelijke dingen (arbo-arts in dat geval) maar ook omdat het weer even ontzettend confronterend is; fijn opsommen wat je allemaal nog wel, maar vooral niet meer kan.
De prognose volgens de artsen nu: richting pijnbestrijding en ermee leren leven.
Ik ga nog 1 doorverwijzing achterna, nog 1 afspraak bij de poli orthopedie in het UMCG. Wellicht dat daar nog een knappe kop rondloopt die een beetje verlichting kan bieden of een betere naam kan geven dan mijn zelfbedachte "ikea maandagochtend pakketje" en dan vind ik het wel genoeg geweest met het gedokter.
Dan wordt het inderdaad pijnbestrijding en ermee leren leven. Het moet een keer klaar zijn met het zoeken naar een strohalm, een toverdokter die opeens wel weet hoe hij of zij dit moet oplossen.. de nodige dromen over House heb ik al gehad, maar steeds werd ik wakker voordat de diagnose bekend was, heel flauw!
Anyways.. ik weet zelf al een tijdje dat ik ermee moet leren leven en dat lukt meestal ook wel, dit soort confronterende dingen is alleen niet tof.
Ik hoop dat de arbeidsarts morgen een beetje lief voor me is en ik daarna gewoon de rust kan pakken en zonder al te veel gezeik van instanties me kan richten op het grote "ermee leren leven"
Sterkte vandaag!
Sinds 2 maanden doe ik medische fitness en dat helpt! Ik heb nooit van sporten gehouden, maar dit vind ik enorm leuk.
Nooit gedacht.
Sinds 2 maanden doe ik medische fitness en dat helpt! Ik heb nooit van sporten gehouden, maar dit vind ik enorm leuk.
Nooit gedacht.
Am I evil? Yes I am!
Am I evil? I am man!
Am I evil? I am man!
Ah mooizo Krakkemieke
Misschien is het alleen al leuk omdat het helpt kan me voorstellen dat dat een hoop opluchting geeft.
Hopelijk haal je er veel winst uit!
En bedankt
Misschien is het alleen al leuk omdat het helpt
kan me voorstellen dat dat een hoop opluchting geeft.Hopelijk haal je er veel winst uit!
En bedankt
Ik kick deze maar weer omdat ik geen zin heb om een nieuw topic te openen...
Wat er gebeurd is vandaag:
Ik kom al sinds ik de scootmobiel heb vaak bij de DA drogist in de wijk en vaak reageert het alarmpoortje op de scootmobiel.
Als ze willen mogen ze altijd in mijn tas kijken, maar ze kennen me er en het is nooit echt een probleem.
Gister was ik er geweest voor flink wat boodschapjes en vandaag moest ik nog even wat hebben en ging het alarm natuurlijk weer af.
De eigenaar, die me ook kent als vaste klant, kwam er bij en tot mijn stomme verbazing wordt mij de toegang ontzegd met mijn scootmobiel voor de toekomst!!! Hij vindt het te lastig dat het alarm steeds afgaat en de leverancier heeft hem gegarandeerd dat dat niet kan bij die poortjes, dus moet ik maar een andere scootmobiel aanschaffen ofzo, met deze scootmobiel mag ik niet meer naar binnen!!!
Bij andere winkels gebeurt het ook wel eens, dat is eigenlijk nooit een probleem.
Waar ze me niet kennen, kijken ze gewoon even in mijn tas en krijg ik eigenlijk altijd te horen dat het wel vaker gebeurd en bij winkels waar ze me wel kennen hoef ik maar mn hand op te steken van "ik was het" en is er niets aan de hand.
Ik zit er nog van te shaken...
Wat er gebeurd is vandaag:
Ik kom al sinds ik de scootmobiel heb vaak bij de DA drogist in de wijk en vaak reageert het alarmpoortje op de scootmobiel.
Als ze willen mogen ze altijd in mijn tas kijken, maar ze kennen me er en het is nooit echt een probleem.
Gister was ik er geweest voor flink wat boodschapjes en vandaag moest ik nog even wat hebben en ging het alarm natuurlijk weer af.
De eigenaar, die me ook kent als vaste klant, kwam er bij en tot mijn stomme verbazing wordt mij de toegang ontzegd met mijn scootmobiel voor de toekomst!!! Hij vindt het te lastig dat het alarm steeds afgaat en de leverancier heeft hem gegarandeerd dat dat niet kan bij die poortjes, dus moet ik maar een andere scootmobiel aanschaffen ofzo, met deze scootmobiel mag ik niet meer naar binnen!!!
Bij andere winkels gebeurt het ook wel eens, dat is eigenlijk nooit een probleem.
Waar ze me niet kennen, kijken ze gewoon even in mijn tas en krijg ik eigenlijk altijd te horen dat het wel vaker gebeurd en bij winkels waar ze me wel kennen hoef ik maar mn hand op te steken van "ik was het" en is er niets aan de hand.
Ik zit er nog van te shaken...
dat kunnen ze toch niet maken? (mag die kerel al niet, zit altijd zo sneaky te kijken als ik in mijn rolstoel kom)Wat heb je terug gezegd?
man.da.rijn de; -en 3 m,v kleine, oranje citrusvrucht
Manlief heeft de gekochte spullen teruggebracht en ik heb gezegd, voor zover ik nog uit mn woorden kon komen, dat ik er nooit meer kom, met of zonder scootmobiel.
Kreeg bij de bakker heel lief een bakje koffie om bij te komen van de schrik, daar snapte ze er niets van en zei ze ook meteen "maar we kennen u toch allemaal hier"
Echt belachelijk gewoon.
Kreeg bij de bakker heel lief een bakje koffie om bij te komen van de schrik, daar snapte ze er niets van en zei ze ook meteen "maar we kennen u toch allemaal hier"
Echt belachelijk gewoon.
Waaaaat een aso behandeling van de drogist MarMar! Pffff ik zou niet eens meer die winkel in WILLEN. Ongehoord en ongelooflijk dat ze zo met mensen omgaan.... Ik vind dit haast iets voor Hart van Nederland
Ik volg dit topic al een tijdje. Ben zelf een beetje beperkt door polsklachten, waardoor ik niet kan steunen op mijn pols. Operatie en diverse andere behandelingen gehad, maar het is nog steeds niet goed. Qua werk hou ik het nét een hele dag vol. Privé kan ik niet dweilen, niet nat afnemen (waarbij je kracht moet zetten), alles waarbij je moet steunen of wringen zeg maar. En ik kan maar een klein stukje fietsen. Heb een andere fiets aangeschaft waarbij het zwaartepunt niet op je handen ligt maar op mijn kont, dat heeft wel wat geholpen, maar verder dan 5 km fietsen zit er niet in .
Ik kan gelukkig dus nog heel veel wel, maar ik heb wel een beetje angst voor de toekomst. Ik ben nog maar 31, heb toch vrij vaak (in ieder geval dagelijks) pijn en hoe zou het moeten als het in de toekomst nog erger wordt... Niet te vaak aan denken.
Ik oefen me suf en probeer genoeg rust te nemen en mijn klachten blijven in ieder geval stabiel.
Petje af voor de mensen in dit topic, knap hoe jullie met je beperkingen (die veel vervelender en heftiger dan die van mij zijn) omgaan
. Dat geeft de burger moed en zet dingen in het juiste perspectief!
Ik volg dit topic al een tijdje. Ben zelf een beetje beperkt door polsklachten, waardoor ik niet kan steunen op mijn pols. Operatie en diverse andere behandelingen gehad, maar het is nog steeds niet goed. Qua werk hou ik het nét een hele dag vol. Privé kan ik niet dweilen, niet nat afnemen (waarbij je kracht moet zetten), alles waarbij je moet steunen of wringen zeg maar
. En ik kan maar een klein stukje fietsen. Heb een andere fiets aangeschaft waarbij het zwaartepunt niet op je handen ligt maar op mijn kont, dat heeft wel wat geholpen, maar verder dan 5 km fietsen zit er niet in . Ik kan gelukkig dus nog heel veel wel, maar ik heb wel een beetje angst voor de toekomst. Ik ben nog maar 31, heb toch vrij vaak (in ieder geval dagelijks) pijn en hoe zou het moeten als het in de toekomst nog erger wordt... Niet te vaak aan denken
.Ik oefen me suf en probeer genoeg rust te nemen en mijn klachten blijven in ieder geval stabiel.
Petje af voor de mensen in dit topic, knap hoe jullie met je beperkingen (die veel vervelender en heftiger dan die van mij zijn) omgaan
. Dat geeft de burger moed en zet dingen in het juiste perspectief!
You won't be lost, hurt, tired or lonely - Something beautiful will come your way
Schandalig MarMar. Daar zou je werk van kunnen maken. Wat een idioot.
[b]Op dinsdag 4 maart 2008 13:44 schreef Zhenar het volgende:[/b]
Spelletjeshater! :( Prinses der Duisternis! :r Eter van kinderen en puppies!!!!! :'( !!!!!
Spelletjeshater! :( Prinses der Duisternis! :r Eter van kinderen en puppies!!!!! :'( !!!!!
Niet echt vriendelijk nee, maar schandalig? Tevens heeft elke winkelier het recht om zonder reden iemand te weigeren in de winkel, dus 'er werk van maken' heeft geen zin. En in dit geval heeft hij toch wel een reden.
Stel je voor dat jij een winkel hebt en bij iemand gaat elke keer een poortje af. Aan de ene kant kan het de scootmobiel zijn, maar wie weet stopt de vaste klant elke dag wel een dure parfum onder z'n stoel. En om nou elke dag die hele scootmobiel te doorzoeken is ook beetje ongemakkelijk (EN onnodig) voor het personeel.
Het enige waar je werk van moet maken is het probleem bij de bron aanpakken en naar die scootmobiel laten kijken, want het slaat natuurlijk nergens op dat dat ding afgaat bij winkelpoortjes. Daar had ook al lang naar gekeken kunnen worden in plaats van niets aan het probleem te doen. Dat het bij andere winkels geen problemen oplevert zegt verder niets.
En ervan moeten shaken? Dat is wel heel erg een storm in een glas water.
[ Bericht 8% gewijzigd door ufopiloot op 30-09-2010 18:37:08 ]
Stel je voor dat jij een winkel hebt en bij iemand gaat elke keer een poortje af. Aan de ene kant kan het de scootmobiel zijn, maar wie weet stopt de vaste klant elke dag wel een dure parfum onder z'n stoel. En om nou elke dag die hele scootmobiel te doorzoeken is ook beetje ongemakkelijk (EN onnodig) voor het personeel.
Het enige waar je werk van moet maken is het probleem bij de bron aanpakken en naar die scootmobiel laten kijken, want het slaat natuurlijk nergens op dat dat ding afgaat bij winkelpoortjes. Daar had ook al lang naar gekeken kunnen worden in plaats van niets aan het probleem te doen. Dat het bij andere winkels geen problemen oplevert zegt verder niets.
En ervan moeten shaken? Dat is wel heel erg een storm in een glas water.
[ Bericht 8% gewijzigd door ufopiloot op 30-09-2010 18:37:08 ]
