Ja dat is al bijna.quote:Op woensdag 13 mei 2009 20:27 schreef EchtGaaf het volgende:
[..]
Succes, ik hoop dat je daarna ook iets leuks vindt.
[..]
Kijk eens aan. Dat komt al aardig dichterbij
Welkom hierquote:Op donderdag 14 mei 2009 12:32 schreef panda1980 het volgende:
Bij mij is ook 5 jaar geleden Pdd-nos vastgesteld en ik heb enorme last van angsstoornissen.
Ik voel me gewoon nooit echt op mijn gemak behalve dan wanneer ik in mijn bed lig.
Heb hier al last van sinds ik heel klein was. Had erge verlatingsangst en werd hysterisch als mijn moeder savonds weg was als ik wakker was (ook al was mijn vader er wel). Bleef dan net zolang huilen voor t raam totdat mijn vader zo wanhopig van me werd en mijn moeder opbelde om te vragen of ze aub terug naar huis kon komen.
Ik dacht ook heel vaak dat er brand zou uitbreken en ik mijn ouders zou verliezen.
En als we op bezoek gingen bleef ik altijd bij mn ouders in de buurt hangen en was extreem verlegen.
Als iemand van mijn ooms mij optilde en wilde stoeien ging ik huilen.
Ik speelde wel met mn neefjes en nichtjes en een keer weet ik nog op mijn tiende of elfde vroeg mn tante of ik 2 dagen samen met mn zusje wilde blijven logeren bij hun (bij mn vier neefjes).
We gingen leuke dingen doen..naar het bos en grotten en zwembad etc. Maar savonds werd ik zo bang dat ik stiekem aan t huilen was omdat ik naar huis wilde. Ik durfde dit niet te zeggen omdat ik niet zwak wilde zijn weet ik nog.
Dus ben gewoon gebleven.
Op dit moment heb ik nog altijd erg veel moeite met sociaal contact in groepen maar ook met collega"s.
Ik hoor vaak dat ik ongeinteresseerd overkom terwijl dit gewoon komt doordat ik niet goed weet hoe ik een gesprek op gang houdt en het mij zoveel moeite kost dat ik er ziek van wordt en opgelucht ben als ik weer alleen zit.
Ik zou zo graag ook spontaan en goed in de omgang willen zijn maar weet gewoon echt nooit wat te zeggen en voel me heel erg onzeker.
Verder heb ik rijangst en onweerangst.
Die rijangst is voor naar plaatsen toe te rijden waar ik nog nooit geweest ben en durf niet op de snelweg en onweerangst is zo ziekelijk dat ik elke dag wel minstens 100 keer buienradar en weeronline sites zit te checken om maar te zien dat er geen onweer komt. Als ik dan wel een onweersbui zie hangen krijg ik buikpijn en raak in paniek. Wanneer ik dit zie op t werk verzin ik gelijk een smoes om eerder naar huis te kunnen of meld me ziek.
Vind het echt zo erg die onweerangst dat ik er nu echt vanaf wil. Alleen heb ik geen geld voor therapie dus vraag ik of jullie er misschien iets op weten wat ik er zelf aan kan doen om eraf te geraken
Want in de zomer heb ik echt geen leven meer bijna..durf nergens heen alleen uit angst dat het zou gaan kunnen onweren. Mijn vriend wordt er ook gek van en aangezien ik nu ook nog zwanger ben wil ik niet dat ik deze angst op mijn kindje overdraag of dat het daardoor te vroeg geboren wordt of dat ik mn baan verlies.
Het liefst van al blijf ik gewoon thuis omdat ik alles buitenshuis onveilig vind als ik alleen ben.
Wanneer mijn vriend bij me is ben ik minder bang.
Hebben meer mensen met pddnos zoeen angst?
Goedzo. Zet je het gebak alvast klaar hier?quote:Op donderdag 14 mei 2009 18:48 schreef tijnbrein het volgende:
Vandaag de bevestiging gekregen dat ik de uitslag van mijn onderzoek op 2 juni krijg.
Ja is goed.quote:Op donderdag 14 mei 2009 19:09 schreef EchtGaaf het volgende:
[..]
Goedzo. Zet je het gebak alvast klaar hier?
Ik begrijp goed dat je blij bent dat je duidelijkheid krijgt. Ik ben benieuwd hoe de uitslag bij je valt. Over nagedacht?quote:
Ik denk dat het een bevestiging is van iets dat ik eigenlijk al weet. En met die bevestiging hoop ik handvatten te krijgen om verder te komen in het leven.quote:Op donderdag 14 mei 2009 19:20 schreef EchtGaaf het volgende:
[..]
Ik begrijp goed dat je blij bent dat je duidelijkheid krijgt. Ik ben benieuwd hoe de uitslag bij je valt. Over nagedacht?
Ja, ik merk steeds idd dat jij het eigenlijk al weet...quote:Op donderdag 14 mei 2009 19:29 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Ik denk dat het een bevestiging is van iets dat ik eigenlijk al weet. En met die bevestiging hoop ik handvatten te krijgen om verder te komen in het leven.
Dat hoop ik ook. Ik denk dat het een grotere schok voor mijn ouders zou zijn.quote:Op donderdag 14 mei 2009 19:37 schreef EchtGaaf het volgende:
[..]
Ja, ik merk steeds idd dat jij het eigenlijk al weet...
Nou het zal je hopelijk rust geven als de bevestiging naar jouw kant uitkomt.
Het geeft wel duidelijkheid, en iedereen heeft wel watquote:Op donderdag 14 mei 2009 19:50 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Dat hoop ik ook. Ik denk dat het een grotere schok voor mijn ouders zou zijn.
Dat is waar.quote:Op donderdag 14 mei 2009 20:18 schreef ScarFace- het volgende:
[..]
Het geeft wel duidelijkheid, en iedereen heeft wel watmaar het is natuurlijk wel een confrontatie ook.
Klinkt voor een deel wel herkenbaar.quote:Op donderdag 14 mei 2009 12:32 schreef panda1980 het volgende:
Bij mij is ook 5 jaar geleden Pdd-nos vastgesteld en ik heb enorme last van angsstoornissen.
Ik voel me gewoon nooit echt op mijn gemak behalve dan wanneer ik in mijn bed lig.
Heb hier al last van sinds ik heel klein was. Had erge verlatingsangst en werd hysterisch als mijn moeder savonds weg was als ik wakker was (ook al was mijn vader er wel). Bleef dan net zolang huilen voor t raam totdat mijn vader zo wanhopig van me werd en mijn moeder opbelde om te vragen of ze aub terug naar huis kon komen.
Ik dacht ook heel vaak dat er brand zou uitbreken en ik mijn ouders zou verliezen.
En als we op bezoek gingen bleef ik altijd bij mn ouders in de buurt hangen en was extreem verlegen.
Als iemand van mijn ooms mij optilde en wilde stoeien ging ik huilen.
Ik speelde wel met mn neefjes en nichtjes en een keer weet ik nog op mijn tiende of elfde vroeg mn tante of ik 2 dagen samen met mn zusje wilde blijven logeren bij hun (bij mn vier neefjes).
We gingen leuke dingen doen..naar het bos en grotten en zwembad etc. Maar savonds werd ik zo bang dat ik stiekem aan t huilen was omdat ik naar huis wilde. Ik durfde dit niet te zeggen omdat ik niet zwak wilde zijn weet ik nog.
Dus ben gewoon gebleven.
Op dit moment heb ik nog altijd erg veel moeite met sociaal contact in groepen maar ook met collega"s.
Ik hoor vaak dat ik ongeinteresseerd overkom terwijl dit gewoon komt doordat ik niet goed weet hoe ik een gesprek op gang houdt en het mij zoveel moeite kost dat ik er ziek van wordt en opgelucht ben als ik weer alleen zit.
Ik zou zo graag ook spontaan en goed in de omgang willen zijn maar weet gewoon echt nooit wat te zeggen en voel me heel erg onzeker.
Verder heb ik rijangst en onweerangst.
Die rijangst is voor naar plaatsen toe te rijden waar ik nog nooit geweest ben en durf niet op de snelweg en onweerangst is zo ziekelijk dat ik elke dag wel minstens 100 keer buienradar en weeronline sites zit te checken om maar te zien dat er geen onweer komt. Als ik dan wel een onweersbui zie hangen krijg ik buikpijn en raak in paniek. Wanneer ik dit zie op t werk verzin ik gelijk een smoes om eerder naar huis te kunnen of meld me ziek.
Vind het echt zo erg die onweerangst dat ik er nu echt vanaf wil. Alleen heb ik geen geld voor therapie dus vraag ik of jullie er misschien iets op weten wat ik er zelf aan kan doen om eraf te geraken
Want in de zomer heb ik echt geen leven meer bijna..durf nergens heen alleen uit angst dat het zou gaan kunnen onweren. Mijn vriend wordt er ook gek van en aangezien ik nu ook nog zwanger ben wil ik niet dat ik deze angst op mijn kindje overdraag of dat het daardoor te vroeg geboren wordt of dat ik mn baan verlies.
Het liefst van al blijf ik gewoon thuis omdat ik alles buitenshuis onveilig vind als ik alleen ben.
Wanneer mijn vriend bij me is ben ik minder bang.
Hebben meer mensen met pddnos zoeen angst?
Het grootste voordeel is eigenlijk dat je gerichte hulp kunt krijgen en misschien in de Wajong-regeling valt. Voor je persoon maakt het niet zo veel uit.quote:Op donderdag 14 mei 2009 19:29 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Ik denk dat het een bevestiging is van iets dat ik eigenlijk al weet. En met die bevestiging hoop ik handvatten te krijgen om verder te komen in het leven.
Waarom wil je het vertellen?quote:Op vrijdag 15 mei 2009 17:01 schreef sempron2400 het volgende:
[..]
Ik denk dat ik het ook op me werk ga vertellen, heb toch al niets met mijn collega's en als ik alleen nog maar plaatjes hoef in te scannen prima.
quote:Op donderdag 14 mei 2009 19:50 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Dat hoop ik ook. Ik denk dat het een grotere schok voor mijn ouders zou zijn.
Daar ga ik ook vanuit.quote:Op vrijdag 15 mei 2009 17:01 schreef sempron2400 het volgende:
[..]
Het grootste voordeel is eigenlijk dat je gerichte hulp kunt krijgen en misschien in de Wajong-regeling valt. Voor je persoon maakt het niet zo veel uit.
Ik denk dat ik het ook op me werk ga vertellen, heb toch al niets met mijn collega's en als ik alleen nog maar plaatjes hoef in te scannen prima.
Ik denk dat mijn moeder er veel moeite mee gaat hebben. Mijn vader minder maar hij zal het er ook moeilijk mee hebben.quote:Op vrijdag 15 mei 2009 17:45 schreef EchtGaaf het volgende:
[..]
Voor hen is het nog misschien wel nog meer confronterend dan voor jou. Het is ook best moeilijk voor hen.
Het gekke is dat je aan de buitenkant er niet zoveel van merkt maar het syndroom wel ernstige problemen geeft vooral sociale en werksituaties (stress)
Lastig voor ouders inderdaad om te accepteren. Wat dat is weet ik niet, zouden ze het gevoel hebben te gefaald? Wat natuurlijk onterecht is, want niemand kan daar iets aan doen...quote:Op vrijdag 15 mei 2009 18:34 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Daar ga ik ook vanuit.![]()
[..]
Ik denk dat mijn moeder er veel moeite mee gaat hebben. Mijn vader minder maar hij zal het er ook moeilijk mee hebben.
Kennelijk is dat voor anderen best eng.....Maar hoe ben jij op het spoor gekomen dat je het vermoeden hebt? Via behandelaar, of zelf ontdek via internet bijvoorbeeld?quote:Onzichtbare handicaps
eens!quote:Op zondag 10 mei 2009 20:21 schreef EchtGaaf het volgende:
[..]
Ja, onzekerheid maakt ziek en moe.....Dat is niet vreemd, hoor.
Toch knap dat je die meets (2 stuks!) hebt bezocht. Ook best slopend, en al helemaal als je niemand kent.
Mijn ouders hebben gefaald maar daar konden zij niks aan doen omdat zij niet beter wisten. Dat neemt niet weg dat ik er schade van heb ondervonden.quote:Op vrijdag 15 mei 2009 21:30 schreef EchtGaaf het volgende:
[..]
Lastig voor ouders inderdaad om te accepteren. Wat dat is weet ik niet, zouden ze het gevoel hebben te gefaald? Wat natuurlijk onterecht is, want niemand kan daar iets aan doen...
Via dit topic vooral.quote:[..]
Kennelijk is dat voor anderen best eng.....Maar hoe ben jij op het spoor gekomen dat je het vermoeden hebt? Via behandelaar, of zelf ontdek via internet bijvoorbeeld?
quote:
Goeie.quote:Op vrijdag 15 mei 2009 21:47 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Mijn ouders hebben gefaald maar daar konden zij niks aan doen omdat zij niet beter wisten. Dat neemt niet weg dat ik er schade van heb ondervonden.
Ik hoop dat zijn het kunnen accepteren en dat ik hun fouten kan accepteren.
[..]
Bijzonder. Het was waarschijnlijk een "feest"van herkenning?quote:Via dit topic vooral.toen is het balletje gaan rollen.
Ooit zal ik dat kunnen zeggen nu nog niet. Maar ik ben op de goede weg.quote:
Ja alleen sommige herkende ik maar deels of in mindere maten.quote:[..]
Bijzonder. Het was waarschijnlijk een "feest"van herkenning?
Dat is waar. Wel erg moedig van je om zelf de stap naar je behandelaar had gezet. En dat het voor eens en altijd goed uitgezocht is. Anders blijf je steeds met de vraag zitten.quote:Op vrijdag 15 mei 2009 22:16 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Ooit zal ik dat kunnen zeggen nu nog niet.
Als je hierdoor duidelijkheid krijgt, dan denk ik dat ook...Maar vergeet niet hoe confronterend de uitslag voor je kan zien. Niet onderschatten.quote:Maar ik ben op de goede weg.![]()
[..]
Dat is normaal. Geen twee mensen met de aandoening uit het PDD spectrum zijn identiekquote:Ja alleen sommige herkende ik maar deels of in mindere maten.
De vragen waamee ik zit zijn ook niet van gisteren. Ik wil veranderen. De persoon die ik in het verleden was wil ik niet meer zijn. En daarom wil ik veranderen maar om te veranderen heb ik antwoorden nodig waarom ik ben zoals ik ben.quote:Op vrijdag 15 mei 2009 22:23 schreef EchtGaaf het volgende:
[..]
Dat is waar. Wel erg moedig van je om zelf de stap naar je behandelaar had gezet. En dat het voor eens en altijd goed uitgezocht is. Anders blijf je steeds met de vraag zitten.
Ik moet dat inderdaad niet onderschatten. Het feit dat het uitgesteld is en dat er een nieuwe datum moest worden geprikt heeft mij stress bezorgt.quote:[..]
Als je hierdoor duidelijkheid krijgt, dan denk ik dat ook...Maar vergeet niet hoe confronterend de uitslag voor je kan zien. Niet onderschatten.
Dat is waar. Maar ik herkende erg veel wat Black_Tulip tijdens de meet vertelde. Alleen kan ik tot nu toe die dingen nog niet goed onder woorden brengen.quote:[..]
Dat is normaal. Geen twee mensen met de aandoening uit het PDD spectrum zijn identiek
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |