KAA Kaaskoppen in het Buitenland
Nee, geen oud-Hollands spel, maar een forum voor Nederlanders die in het buitenland wonen.
Snif!! We gaan je verhalen zeker missen!quote:Op zaterdag 12 september 2009 15:59 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Ik zit nu in Californie, en de komende maand blijf ik in de VS, dus voorlopig geen updates vanuit Japan.
Over een maandje keer je weer terug daar?
FR
Natuurlijk! Kijk er ook eigenlijk weer best naar uit: langzamerhand begin ik gevoel te krijgen voor de Japanse manier van leven. Het is net als met sport kijken. Kijk niet naar rugby met het idee dat je naar voetbal zit te kijken. Of naar crickett als je honkbal verwacht. Als je die nieuwe sport eenmaal door hebt, dan snap je pas hoe mooi de sport is. Hetzelfde geldt voor een land.quote:Op zondag 13 september 2009 04:09 schreef Bora-Bora het volgende:
Over een maandje keer je weer terug daar?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Interessante vergelijking, en je hebt er helemaal gelijk in! Het is een soort instelling die je je eigen moet maken, en dat maakt het je mogelijk om een totaal "vreemd" land dat ver van je af staat, ook te gaan waarderen.quote:Op zondag 13 september 2009 06:51 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Natuurlijk! Kijk er ook eigenlijk weer best naar uit: langzamerhand begin ik gevoel te krijgen voor de Japanse manier van leven. Het is net als met sport kijken. Kijk niet naar rugby met het idee dat je naar voetbal zit te kijken. Of naar crickett als je honkbal verwacht. Als je die nieuwe sport eenmaal door hebt, dan snap je pas hoe mooi de sport is. Hetzelfde geldt voor een land.
FR
This made my day
Just keep pushing until it breaks
Een stukje geschiedenis. De hoeveelheid geld die ik heb om onderzoek te doen, is aan de beperkte kant. Zeker in vergelijking met een gemiddelde Amerikaanse universiteit waren ze hier niet scheutig, maar daar waren meerdere oorzaken voor. Het goede nieuws is dat er volgend jaar - dat fiscaal gezien in april begint - meer geld is. Maar je moet toch roeien met de riemen die je hebt, en in dit geval betekent dat ieder dubbeltje omdraaien en kijken of er niet goedkoper ingekocht kan worden.
In mijn lab gebruik ik veel optische en elektronische componenten van Amerikaanse makelij. Deels komt dat omdat ik bekend ben met die apparatuur, deels omdat het materiaal de beste prijs/kwaliteitsverhouding heeft. In Amerika dan. Hier in Japan rekenen de Japanse importeurs een toeslag van tussen de 50% en 100% van de cataloguswaarde in de VS. Als een van de weinige "Japanners" ben ik bekend met die prijzen, dus ik schrok me een hoedje toen ik zag hoe veel ik voor een electro optic modulator of een optische isolator moest betalen. Je mag wel zeggen dat ik daar knap pissig van werd. Helaas was en is mijn Japans nog steeds aan de bedroevende kant, dus ik kon de importeur de huid niet volschelden. Maar, bij de pakken neerzitten heeft ook geen zin, dus had ik een slim plan bedacht.
In plaats van via de officiele importeur te gaan, zou ik de goederen parallel gaan importeren. Dat gaat niet zo maar, want Amerikaanse leveranciers leveren niet aan Japanse universiteiten, omdat ze een exclusief contract hebben met de Japanse importeur. Nou ben ik niet op mijn achterhoofd gevallen. In de VS kun je via internet een postbus huren, die al je bestelde spulletjes doorstuurt naar welk adres ook in de wereld. Je betaalt huur van de postbus + de kosten van transport, en dat kan via een wire transfer vanuit Japan. Als je een order via internet of via de telefoon plaatst, en je geeft dat Amerikaanse adres op, dan is er niets aan de hand. Nog beter, de meeste van deze forwarding services hebben een eigen credit card, zodat je niet eens zelf een credit card nodig hebt. Volgens mijn berekeningen zou de importeurstoeslag van 50%-100% terug kunnen worden gebracht naar 5%, en daar zat importbelasting bij inbegrepen. Alleen al voor mijn lab zou dat op jaarbasis tienduizenden dollars kunnen schelen.
Het bovenstaande verhaal had ik dus aan mijn administratie voorgelegd, die daar helemaal niets in zag. Ik zou immers misbruik van het systeem kunnen maken. Dat schoot bij mij in het verkeerde keelgat, alsof de importeurs geen misbruik van het systeem aan het maken waren! Uiteindelijk via de baas van ons instituut een Japanse contactpersoon in de VS gevonden, die me uit de brand kon helpen. Hij zou de order plaatsen voor een apparaat, deze na ontvangst doorsturen en wij zouden de totale kosten + een kleine vergoeding terugbetalen. Dat ging als een speer. Binnen no time had ik het apparaat binnen. Een seintje gegeven aan de administratie dat het apparaat binnen was en of ze de goede man in de VS konden betalen.
Een maand later krijg ik een mailtje van de Amerikaanse Japanner met de mededeling dat hij nog steeds geen geld had ontvangen. Ik zat op dat moment in de VS, dus het was een beetje lastig om ruzie te gaan maken met mijn adminstratie, maar ze toch nog maar eens dringend maar vriendelijk verzocht om het geld zo spoedig over te boeken, en ook gevraagd waarom dat nog niet gebeurd was. Blijkbaar hadden ze niet gehoord dat ik het apparaat al ontvangen had. Jaja. Na twee weken kreeg ik nog een e-mail van de Amerikaanse Japanner, met de mededeling dat hij het geld nog steeds niet had ontvangen. Toen brak dus mijn klomp. Ik was net terug in Japan en heb een hartig gesprek met de administratie gehad. Hun antwoord: ze vonden het heel erg vervelend, maar het was een ongebruikelijke transactie, en daarom had het langer geduurd. Deze boodschap stuurde ik door naar de Amerikaanse Japanner, die mij toen terugschreef dat ik nu aan den lijve had ondervonden dat Japanners niet goed zijn in "ongebruikelijke transacties". Zaken waar ze mee bekend zijn, verlopen soepeltjes; al het andere kan voor grote problemen zorgen.
Vanochtend kreeg ik het bericht dat het geld in de VS was aangekomen. In de e-mail van de Amerikaanse Japanner stond nog iets dat me echt een hart onder de riem stak. Het volgende stukje is een vertaling:
Lyrebird,
Hartelijk dank voor je medewerking om het geld overgeboekt te krijgen. Ik neem aan dat het niet eenvoudig was.
Japan was gedurende de Edo periode een samenleving die was afgesloten van de buitenwereld, door de Japanners aangeduidt als "Sakoku". De meeste mensen waren daar tevreden mee. Pas nadat vier oorlogschepen van de Amerikaanse Admiraal Perry in Japan aankwamen, waartegen de Shogun niets uit konden richten, werd Japan gedwongen om zichzelf open te stellen tot de rest van de wereld, en het Shogun systeem te veranderen.
Lyrebird, wat je nu aan het doen bent, is vergelijkbaar met hetgeen Admiraal Perry 200 jaar geleden deed, maar dan zonder oorlogschepen. De overheid en ambtenaren ("Yakusho" en "Yakunin" of "Kanryo") staan bekend als uitermate conservatief met als lijfspreuk "If it works, don't fix it!"
Ik heb jouw idee aan een kennis in de Japanse import/export business voorgelegd, en hij vertelde me dat wat je nu aan het doen bent, nog nooit eerder geprobeerd is bij een Japanse overheidsinstelling. Ik denk dat mijn kennis en andere importeurs, maar ook andere wetenschappers met kleine budgetten halsreikend uitkijken naar de uitkomst van je plan.
BTW, vraag aan de directeur van je instituut om je wat meer wegwijs te maken in de cultuur van het overleven in de Japanse overheidsbureaucratie. Mvgr, de Japanse Amerikaan.
Ergens kan ik me wel inleven in de positie van mijn administratie. Als ze iets doen dat als illegaal wordt gezien door geldschieters, dan kunnen ze het voor onze groep, maar ook voor de hele universiteit verknallen. Daar wordt echt niet moeilijk over gedaan; je onderzoeksgeld kan van de ene op de andere dag opgeeist worden. Het plan is nu om een in het Japans vertaalde brief naar de belangrijkste Japanse grant agencies, het Japanse NWO te sturen, met de vraag of ze een oordeel kunnen vellen over de bedachte constructie. Indien positief moet dat een goed breekijzer zijn om mijn administratie te overtuigen. De brief ligt nu bij een Japanse collega die goed Engels spreekt; ik heb hem gevraagd voor een vertaling.
Waar ik een beetje benauwd voor ben, is dat die ambtenaren bij het Japanse NWO net zo halstarrig zijn. Een bezoek zou denk ik beter uitpakken, maar hoe krijg ik mezelf daar uitgenodigd? Tips zijn welkom.
Just keep pushing until it breaks
Een stukje geschiedenis. De hoeveelheid geld die ik heb om onderzoek te doen, is aan de beperkte kant. Zeker in vergelijking met een gemiddelde Amerikaanse universiteit waren ze hier niet scheutig, maar daar waren meerdere oorzaken voor. Het goede nieuws is dat er volgend jaar - dat fiscaal gezien in april begint - meer geld is. Maar je moet toch roeien met de riemen die je hebt, en in dit geval betekent dat ieder dubbeltje omdraaien en kijken of er niet goedkoper ingekocht kan worden.
In mijn lab gebruik ik veel optische en elektronische componenten van Amerikaanse makelij. Deels komt dat omdat ik bekend ben met die apparatuur, deels omdat het materiaal de beste prijs/kwaliteitsverhouding heeft. In Amerika dan. Hier in Japan rekenen de Japanse importeurs een toeslag van tussen de 50% en 100% van de cataloguswaarde in de VS. Als een van de weinige "Japanners" ben ik bekend met die prijzen, dus ik schrok me een hoedje toen ik zag hoe veel ik voor een electro optic modulator of een optische isolator moest betalen. Je mag wel zeggen dat ik daar knap pissig van werd. Helaas was en is mijn Japans nog steeds aan de bedroevende kant, dus ik kon de importeur de huid niet volschelden. Maar, bij de pakken neerzitten heeft ook geen zin, dus had ik een slim plan bedacht.
In plaats van via de officiele importeur te gaan, zou ik de goederen parallel gaan importeren. Dat gaat niet zo maar, want Amerikaanse leveranciers leveren niet aan Japanse universiteiten, omdat ze een exclusief contract hebben met de Japanse importeur. Nou ben ik niet op mijn achterhoofd gevallen. In de VS kun je via internet een postbus huren, die al je bestelde spulletjes doorstuurt naar welk adres ook in de wereld. Je betaalt huur van de postbus + de kosten van transport, en dat kan via een wire transfer vanuit Japan. Als je een order via internet of via de telefoon plaatst, en je geeft dat Amerikaanse adres op, dan is er niets aan de hand. Nog beter, de meeste van deze forwarding services hebben een eigen credit card, zodat je niet eens zelf een credit card nodig hebt. Volgens mijn berekeningen zou de importeurstoeslag van 50%-100% terug kunnen worden gebracht naar 5%, en daar zat importbelasting bij inbegrepen. Alleen al voor mijn lab zou dat op jaarbasis tienduizenden dollars kunnen schelen.
Het bovenstaande verhaal had ik dus aan mijn administratie voorgelegd, die daar helemaal niets in zag. Ik zou immers misbruik van het systeem kunnen maken. Dat schoot bij mij in het verkeerde keelgat, alsof de importeurs geen misbruik van het systeem aan het maken waren! Uiteindelijk via de baas van ons instituut een Japanse contactpersoon in de VS gevonden, die me uit de brand kon helpen. Hij zou de order plaatsen voor een apparaat, deze na ontvangst doorsturen en wij zouden de totale kosten + een kleine vergoeding terugbetalen. Dat ging als een speer. Binnen no time had ik het apparaat binnen. Een seintje gegeven aan de administratie dat het apparaat binnen was en of ze de goede man in de VS konden betalen.
Een maand later krijg ik een mailtje van de Amerikaanse Japanner met de mededeling dat hij nog steeds geen geld had ontvangen. Ik zat op dat moment in de VS, dus het was een beetje lastig om ruzie te gaan maken met mijn adminstratie, maar ze toch nog maar eens dringend maar vriendelijk verzocht om het geld zo spoedig over te boeken, en ook gevraagd waarom dat nog niet gebeurd was. Blijkbaar hadden ze niet gehoord dat ik het apparaat al ontvangen had. Jaja. Na twee weken kreeg ik nog een e-mail van de Amerikaanse Japanner, met de mededeling dat hij het geld nog steeds niet had ontvangen. Toen brak dus mijn klomp. Ik was net terug in Japan en heb een hartig gesprek met de administratie gehad. Hun antwoord: ze vonden het heel erg vervelend, maar het was een ongebruikelijke transactie, en daarom had het langer geduurd. Deze boodschap stuurde ik door naar de Amerikaanse Japanner, die mij toen terugschreef dat ik nu aan den lijve had ondervonden dat Japanners niet goed zijn in "ongebruikelijke transacties". Zaken waar ze mee bekend zijn, verlopen soepeltjes; al het andere kan voor grote problemen zorgen.
Vanochtend kreeg ik het bericht dat het geld in de VS was aangekomen. In de e-mail van de Amerikaanse Japanner stond nog iets dat me echt een hart onder de riem stak. Het volgende stukje is een vertaling:
Lyrebird,
Hartelijk dank voor je medewerking om het geld overgeboekt te krijgen. Ik neem aan dat het niet eenvoudig was.
Japan was gedurende de Edo periode een samenleving die was afgesloten van de buitenwereld, door de Japanners aangeduidt als "Sakoku". De meeste mensen waren daar tevreden mee. Pas nadat vier oorlogschepen van de Amerikaanse Admiraal Perry in Japan aankwamen, waartegen de Shogun niets uit konden richten, werd Japan gedwongen om zichzelf open te stellen tot de rest van de wereld, en het Shogun systeem te veranderen.
Lyrebird, wat je nu aan het doen bent, is vergelijkbaar met hetgeen Admiraal Perry 200 jaar geleden deed, maar dan zonder oorlogschepen. De overheid en ambtenaren ("Yakusho" en "Yakunin" of "Kanryo") staan bekend als uitermate conservatief met als lijfspreuk "If it works, don't fix it!"
Ik heb jouw idee aan een kennis in de Japanse import/export business voorgelegd, en hij vertelde me dat wat je nu aan het doen bent, nog nooit eerder geprobeerd is bij een Japanse overheidsinstelling. Ik denk dat mijn kennis en andere importeurs, maar ook andere wetenschappers met kleine budgetten halsreikend uitkijken naar de uitkomst van je plan.
BTW, vraag aan de directeur van je instituut om je wat meer wegwijs te maken in de cultuur van het overleven in de Japanse overheidsbureaucratie. Mvgr, de Japanse Amerikaan.
Ergens kan ik me wel inleven in de positie van mijn administratie. Als ze iets doen dat als illegaal wordt gezien door geldschieters, dan kunnen ze het voor onze groep, maar ook voor de hele universiteit verknallen. Daar wordt echt niet moeilijk over gedaan; je onderzoeksgeld kan van de ene op de andere dag opgeeist worden. Het plan is nu om een in het Japans vertaalde brief naar de belangrijkste Japanse grant agencies, het Japanse NWO te sturen, met de vraag of ze een oordeel kunnen vellen over de bedachte constructie. Indien positief moet dat een goed breekijzer zijn om mijn administratie te overtuigen. De brief ligt nu bij een Japanse collega die goed Engels spreekt; ik heb hem gevraagd voor een vertaling.
Waar ik een beetje benauwd voor ben, is dat die ambtenaren bij het Japanse NWO net zo halstarrig zijn. Een bezoek zou denk ik beter uitpakken, maar hoe krijg ik mezelf daar uitgenodigd? Tips zijn welkom.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Leuk verhaal!
Kun je invloedrijke mensen - die misschien ook weer een link hebben met Japanse NWO - interesseren voor je manier van werken? En dan via hen een uitnodiging lospeuteren en tegelijkertijd al steun hebben voor je ideeën? Of is dat een te Nederlandse manier van werken?
Kun je invloedrijke mensen - die misschien ook weer een link hebben met Japanse NWO - interesseren voor je manier van werken? En dan via hen een uitnodiging lospeuteren en tegelijkertijd al steun hebben voor je ideeën? Of is dat een te Nederlandse manier van werken?
Er zijn nogal wat wetenschappers die hetzelfde probleem als ik hebben: weinig geld om goed onderzoek te doen. Als ik hun naam onder die brief krijg, en dan vooral van invloedrijke professoren, dan moet dat een goede stap in de richting zijn. Misschien is het nog beter om - zoals je hier voorstelt - bijvoorbeeld politici achter het plan te krijgen, maar dan zal ik me eerst eens in de Japanse politiek moeten verdiepen.quote:Op zaterdag 17 oktober 2009 08:08 schreef femmeChantal het volgende:
Leuk verhaal!
Kun je invloedrijke mensen - die misschien ook weer een link hebben met Japanse NWO - interesseren voor je manier van werken? En dan via hen een uitnodiging lospeuteren en tegelijkertijd al steun hebben voor je ideeën? Of is dat een te Nederlandse manier van werken?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Enkel lof voor je plan. Nu maar hopen dat ze even de 'spijker die uitsteekt terug te rammen'-lijfspreuk weet te vermijden.
Dat kon in Nederland vroeger ook. Overigens kun je in Japan ongebruikt én gebruikt ondergoed uit de automaat halen.quote:Op maandag 4 mei 2009 21:22 schreef maartena het volgende:
In Japan schijn je inderdaad echt ALLES uit automaten te kunnen kopen, tot aan ondergoed/BH's etc aan toe.
Ik blijf dit topic ook volgen
Tegenwoordig moet je Dr. Ir. zijn om een beetje correct Nederlands te kunnen neerpleuren.
Abusing semicolons since 1987.
Abusing semicolons since 1987.
De term invloedrijk was meer algemeen bedoeld. Soms zijn er, zoals je al schrijft, ook invloedrijke wetenschappers die je kunnen helpen. Succes ermee!quote:Op zaterdag 17 oktober 2009 08:32 schreef Lyrebird het volgende:
Misschien is het nog beter om - zoals je hier voorstelt - bijvoorbeeld politici achter het plan te krijgen, maar dan zal ik me eerst eens in de Japanse politiek moeten verdiepen.
Iemand bekend met Fukuoka? Ik ben er afgelopen kerst geweest, die hotsprings zijn zalig, maar wel ziek geworden (vd sushi of de hotsprings?). Fukuoka vond ik verder erg leuk en naar het schijnt is Tokyo nog leuker, dus ik ben van plan om daar met kerst 2009 naartoe te gaan.
We hebben ook kantoren in Japan zitten en dat biedt mogelijkheden qua werk, alleen merk ik dat je met Engels niet ver komt in Japan. Nu spreek ik de Chinese taal na 4 jaar Shanghai, maar vraag me af of het net zo makkelijk is om de Japanse taal te leren (spreken)?
We hebben ook kantoren in Japan zitten en dat biedt mogelijkheden qua werk, alleen merk ik dat je met Engels niet ver komt in Japan. Nu spreek ik de Chinese taal na 4 jaar Shanghai, maar vraag me af of het net zo makkelijk is om de Japanse taal te leren (spreken)?
No bad soldiers under a good leader
Ik spreek nu net voldoende Japans om niet als een volslagen idioot over te komen, maar het is nog steeds behelpen. De taal is op zich niet zo moeilijk: als je een beetje gediciplineerd bent, dan kun je volgens mij binnen een jaar het spreken onder de knie krijgen.quote:Op maandag 19 oktober 2009 08:56 schreef Rbhp het volgende:
Nu spreek ik de Chinese taal na 4 jaar Shanghai, maar vraag me af of het net zo makkelijk is om de Japanse taal te leren (spreken)?
Ben afgelopen week tegen een leuke dame aangelopen die haar Engels graag wil bijspijkeren. Ik moet nog wat aan m'n Japans schaven, dus dit kan een goede uitwisseling zijn.
Tokyo is geweldig!
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Oh, een soort van liquid language exchange? Heb ik ook geprobeerd in China, maar die vrouwen willen uiteindelijk maar 1 ding, samen ontbijten in de ochtend. Dus mee gestopt.quote:Op maandag 19 oktober 2009 09:37 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Ik spreek nu net voldoende Japans om niet als een volslagen idioot over te komen, maar het is nog steeds behelpen. De taal is op zich niet zo moeilijk: als je een beetje gediciplineerd bent, dan kun je volgens mij binnen een jaar het spreken onder de knie krijgen.
Ben afgelopen week tegen een leuke dame aangelopen die haar Engels graag wil bijspijkeren. Ik moet nog wat aan m'n Japans schaven, dus dit kan een goede uitwisseling zijn.
Tokyo is geweldig!
Is de taal te leren 'on the job'? Of moet je eerst een flink stuk theorie doen voordat je uberhaupt het kan toepassen?
No bad soldiers under a good leader
quote:Op maandag 19 oktober 2009 09:47 schreef Rbhp het volgende:
[..]
Oh, een soort van liquid language exchange? Heb ik ook geprobeerd in China, maar die vrouwen willen uiteindelijk maar 1 ding, samen ontbijten in de ochtend. Dus mee gestopt.
same here, same here, met het verschil dat het samen ontbijten - mits met de juiste vrouw - een van de redenen was om naar Japan uit te wijken.Ik spreek Japans op hetzelfde niveau als dat ik Frans sprak na 1 jaar Frans te hebben gehad op het VWO. Ik hoor te weinig Japans (ik zit vaak opgesloten in m'n eigen kantoor) om het echt on the job te leren. De studenten zijn na een erg schuchtere en nerveuze start wat losser geworden, en hebben nu minder moeite met het Engels. Met uitzondering van een lezingensessie per week, die volledig in het Japans gaat, kan ik me redden met het weinige Japans dat ik ken.quote:Is de taal te leren 'on the job'? Of moet je eerst een flink stuk theorie doen voordat je uberhaupt het kan toepassen?
Ik heb twee CDs van de Rosetta Stone gedaan, en probeer nu met het boek Genki de theorie wat beter te begrijpen. Dat boek kan ik aanraden.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Thanks Lyrebird!
Misschien dat ik dat boek ook maar ga aanschaffen, want interesse in de Japanse taal heb ik zowieso.
Edit: over leeftijden inschatten. Kan jij dat bij Japanse vrouwen? Ik vind dat zo moeilijk bij Chinese vrouwen. Ik schat ze meestal jonger in (wat natuurlijk leuk is voor ze).
Misschien dat ik dat boek ook maar ga aanschaffen, want interesse in de Japanse taal heb ik zowieso.
Edit: over leeftijden inschatten. Kan jij dat bij Japanse vrouwen? Ik vind dat zo moeilijk bij Chinese vrouwen. Ik schat ze meestal jonger in (wat natuurlijk leuk is voor ze).
No bad soldiers under a good leader
Nee, sommige Japanse vrouwen van 38 (er is zo'n beroemde actrice..) zien eruit als 20. Pas na hun veertigste begin je te zien dat ze oud worden.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Ik zie het probleem niet........ tenzij je een vriendin/vrouw hebt.quote:Op maandag 19 oktober 2009 09:47 schreef Rbhp het volgende:
[..]
Oh, een soort van liquid language exchange? Heb ik ook geprobeerd in China, maar die vrouwen willen uiteindelijk maar 1 ding, samen ontbijten in de ochtend. Dus mee gestopt.
Ik heb een beginnerscursus japans gedaan (japans is net wiskunde erg fijn), en hoop eigenlijk in feb met een vervolg cursus te beginnen. Wij werkten met Japanese for Busy people (erg fijn boek), Rosseta stone is ook fijn maar waar ik erg veel aan heb gehad is ReadWrite Hiragana/katakana/kanji.
Ik was eerst van plan om Japans in Leiden erbij te doen, maar ze schijnen wat stricter te zijn geworden dus concentreer ik me maar gewoon op rechten.
LyreBird, erg goed idee om proxy buying te gebruiken. Hier in Nederland zijn er ook nogal altijd veel bedrijven die misbruik maken van hun positie als importeur. Overigens zijn er wel meer Amerikaanse bedrijven die gaan zaken willen doen met niet Amerikanen. Met auto onderdelen soms ook het probleem tegengekomen dat men niet eens een creditcard accepteer die niet op een adres in de VS geregistreerd staat. Heel veel succes maar ik denk wel dat je het beter stil kan houden aangezien de importeur/exporteur niet blij zullen zijn dat je hun afspraak ondermijnt.
I killed. But I didn't just kill fifty, I didn't kill a hundred. I killed TEN thousand! And I was good at it. It wasn't for vengeance, it wasn't for greed. It was because...I liked it
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Vraag me af hoe lang het zal duren voordat de Yakuza bij mij op de stoep staan.quote:Op maandag 19 oktober 2009 11:47 schreef ArcticBlizzard het volgende:
Heel veel succes maar ik denk wel dat je het beter stil kan houden aangezien de importeur/exporteur niet blij zullen zijn dat je hun afspraak ondermijnt.
De eerste stap is overigens gezet. Op mijn universiteit bestaat er (nu nog) geen mogelijkheid om zaken op een credit card te kopen. Een collega op een andere Japanse universiteit heeft die mogelijkheid wel, voor kleine aankopen, en kan daarmee op bijvoorbeeld Amazon natuurkundeboeken kopen die niet in Japan te koop zijn. Hij gaat nu proberen om daarmee een order te plaatsen bij een Amerikaanse leverancier, voor een relatief kleine aankoop, om deze dan via de forwarding service door te laten sturen naar Japan. Als dit gaat lukken, dan hebben we alleen maar een credit card en een flinke limiet nodig om het zaakje aan het rollen te krijgen. Als dat niet lukt dan hebben we in ieder geval een bewijs dat het kan.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Haha, dat zal niet snel gebeuren (hoop ik, ik weet er eerlijk gezegd helemaal niets vanaf). Bij het Htforum hebben ze een keer problemen gehad omdat de importeur er lucht van kreeg dat spullen via het grijze circuit binnen kwamen (inkoopactie voor spullen uit de VS). Die er toen vervolgens een stokje voor heeft weten te steken via de fabrikant/exporteur in de VS.quote:Op maandag 19 oktober 2009 13:40 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Vraag me af hoe lang het zal duren voordat de Yakuza bij mij op de stoep staan.
Toevallig weet ik ook nog van een ander conflict tussen een japans en amerikaans bedrijf waarbij afspraken waren gemaakt dat het japanse bedrijf alleen aan het amerikaanse bedrijf zou leveren. Desondanks werd er van een aantal constructies gebruik gemaakt waardoor de goederen toch te krijgen waren in de VS zonder dat het via het amerikaanse bedrijf verliep. ER is een Rechtzaak geweest met als gevolg dat het japanse bedrijf helemaal geen zaken meer mag doen buiten japan. Voor mij reden genoeg om over een jaar of 2 naar japan af te reizen om het persoonlijk te bestellen en op te halen.
In hoop dat het je lukt, zou erg fijn zijn als het geld wat je tot je beschikking hebt ook daadwerkelijk aan research kunt uitgeven ipv winstmarge voor de importeur.
I killed. But I didn't just kill fifty, I didn't kill a hundred. I killed TEN thousand! And I was good at it. It wasn't for vengeance, it wasn't for greed. It was because...I liked it
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Gelukkig kunnen de Japanners en Amerikanen hier niet meelezen, maar ik snap dat het verstandig is om dit soort zaken niet aan de grote klok te hangen. Wat voor deze constructie pleit, is dat het Amerikaanse bedrijf te maken heeft met een Amerikaanse afnemer, en niet weet dat ze te maken hebben met een Japanse universiteit.
BTW, iedereen die hier meeleest en een beetje handelsgeest heeft, snapt dat er een goede boterham te verdienen valt. Het is dat ik onderzoek doen leuker vind dan geld verdienen, want anders had ik m'n baan opgegeven en was ik een parallel import business begonnen. Vandelay imports.
BTW, iedereen die hier meeleest en een beetje handelsgeest heeft, snapt dat er een goede boterham te verdienen valt. Het is dat ik onderzoek doen leuker vind dan geld verdienen, want anders had ik m'n baan opgegeven en was ik een parallel import business begonnen. Vandelay imports.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Dat lijkt me wel. Het is me een raadsel waarom dit wordt toegestaan.quote:Op maandag 19 oktober 2009 14:31 schreef koffiegast het volgende:
Klinkt als monopolie op bepaalde producten voor mij?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Hoe makkelijk is dat om als buitenlander een onderneming op te zetten in Japan? Heb je een Japanse partner nodig voor de registratie van je business?
No bad soldiers under a good leader
Ik heb er naar geinformeerd, maar werd er niet veel wijzer van. Het is in ieder geval niet zo gemakkelijk als in de VS of Nederland. Het grootste probleem is de taal. Je zult Japans moeten kunnen lezen en formulieren in moeten vullen. Heel VEEL formulieren. Een Japanse werknemer met de juiste papieren zou in principe genoeg moeten zijn om het bedrijf op te starten.quote:Op maandag 19 oktober 2009 14:54 schreef Rbhp het volgende:
Hoe makkelijk is dat om als buitenlander een onderneming op te zetten in Japan? Heb je een Japanse partner nodig voor de registratie van je business?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ach de Amerikanen hechten nu eenmaal erg veel waarde aan een contract, vandaar dat dat ook altijd verschrikkelijke boekwerken zijn (want alles moet erin staan). In Nederland hebben we "redelijkheid en billijkheid" als laatste redmiddel evenaals een scala aan europese wetgeving. Over het algemeen gebruiken we ons gezond verstand (in California heb je tegenwoordig ook de common sense law). Zo nu heb ik even alle Amerikanen over 1 kam geschorenquote:Op maandag 19 oktober 2009 14:31 schreef koffiegast het volgende:
Klinkt als monopolie op bepaalde producten voor mij?
Het punt is dat er genoeg alternatieven zijn, al zijn ze van mindere kwaliteit. Helaas is nu juist die kwaliteit/balans zo verschrikkelijk belangrijk.
Overigens vind ik het nog steeds een heel raar verhaal aangezien de Amerikaanse rechtbank m.i. niet de jurisdictie heeft om een japans bedrijf te verbieden zaken te doen in europa. Het zal ongetwijfel met het contract te maken hebben wat tussen die twee partijen is gesloten.
Ik zal de thread niet veder hijacken
I killed. But I didn't just kill fifty, I didn't kill a hundred. I killed TEN thousand! And I was good at it. It wasn't for vengeance, it wasn't for greed. It was because...I liked it
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Let us leave, no trace of tears upon our dead faces
Kan je verhaal alleen maar beamen. Heb er 8 jaar gewoond, dus ik weet hoe gek Amerikanen zijn op contracten. Overigens, zonder contract zijn ze niet te vertrouwen. Dat is het mooie van Japan, als mensen iets beloven, dan doen ze het ook.quote:Op maandag 19 oktober 2009 15:08 schreef ArcticBlizzard het volgende:
Zo nu heb ik even alle Amerikanen over 1 kam geschoren
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
"Culinair" Experiment
Het enige wat ik inkoop voor een vertrek uit Nederland is drop, of iets dat er op lijkt, zoals de beruchte Napoleon "Echte zwart wit kogels".
Nou is drop al behoorlijk lastig te pruimen voor buitenlanders, maar deze zwart wit kogels zijn een constante bron van (leed)vermaak. In de VS had ik op het werk altijd een schaal met deze snoepjes staan, en menig bezoeker kon de uitnodiging niet afslaan, zelfs niet als ik ze vertelde dat de smaak "ongebruikelijk" was. De zwart wit kogels zijn van buiten anijsachtigzoet, met verder een niet al te afschrikwekkende smaak. Dat verandert zodra de snoeper de binnenkant van de kogel heeft bereikt, waar een kleine hoeveelheid salmiakzout aanwezig is. Dat zout heeft een erg sterke smaak. Muv een collega konden al mijn andere collega's de snoepjes niet waarderen. Ze spuugden een voor een hun "lekkernij' uit zodra ze bij het zout kwamen. Lyrebird, that's fucking cat pee!!
Hoe anders gaat zoiets in Japan. Een van de studenten was op stage in Finland geweest en hij had de andere studenten bekend gemaakt met de drop die hij uit Finland had meegenomen, wat geen onverdeeld succes bleek te zijn. Ze konden de smaak niet waarderen. Toen ik ze vertelde dat ik zwart wit kogels had, die nog veel viezer waren, konden ze eigenlijk niet wachten. Zwart wit kogels uitgedeeld. Neuh, dat was helemaal niet zo vies. Effe doorgeouwehoerd over sauna's en vodka in Finland, totdat de eerste student de salmiak bereikt had. Het is jammer dat ik geen videocamera bij had, want het was een schitterend schouwspel. NAN des??, wat MI redelijke vertaald kan worden met WTF??. Een student stond met open mond te knipperen, tranen in z'n ogen en contactlenzen die zwaar aan het schuiven waren. De andere kon alleen maar lachen met een vertrokken gezicht, terwijl de derde onverstoorbaar achter z'n computer bleef zitten met een i-pod in z'n hoofd. In tegenstelling tot mijn Amerikaanse vrienden spuugden ze de zwart wit kogels niet uit, wat me wel verbaasde. Misschien waren ze er wat beter op voorbereid, misschien is het Japans om je niet te laten kennen. Maar het was duidelijk dat de smaak niet gewaardeerd werd. Toen deze storm over was, begon de derde student te kermen. Hij was zo verdiept in z'n programmatuur, dat hij niet doorhad wat er gaande was, en had wat later de salmiak bereikt.
Dit schouwspel bracht een andere herinnering omhoog. Nadat mijn Amerikaanse collega's de zwart wit kogels hadden geproefd, hadden ze een hele fles met zogenaamde Atomic Fireballs gekocht.
Atomic Fireballs zijn keiharde snoepjes die zoet beginnen, met een aantal heel erg scherpe, naar kaneel smakende lagen onder het oppervlak. Wij hadden een keer een Japanse delegatie van een man of 10 op bezoek, die we op Fireballs hadden getracteerd (NB, dat was niet mijn idee, die Fireballs zijn echt heftig). Nadat ze aan de Fireballs waren begonnen, kwam mijn baas binnen, die een lang verhaal tegen ze af begon te steken. De Japanners gaven geen kik, maar toen ik ze een half jaar geleden hier in Japan bezocht, hadden ze een doos met Atomic Fireballs staan, en werd er in geuren en kleuren verteld hoe ze daar hadden geleden, terwijl mijn baas maar bleef doorouwehoeren. Na van de schok bekomen te zijn, vonden ze de snoepjes wel ok, en hadden ze zelfs een doos besteld.
Dit experiment vertelt ook iets over de verschillende volkeren. Daar waar Amerikanen weinig van het onbekende moeten hebben en niet zullen lijden voor een nieuwe ervaring, bijten Japanners zich door de zure appel heen.
Over zure appel gesproken. De volgende keer dat ik in de VS ben, moet ik niet vergeten om wat Warheads te kopen:
Warheads zijn zo verschrikkelijk zuur, dat het water nu al in m'n mond staat als ik er aan denk.
Het enige wat ik inkoop voor een vertrek uit Nederland is drop, of iets dat er op lijkt, zoals de beruchte Napoleon "Echte zwart wit kogels".
Nou is drop al behoorlijk lastig te pruimen voor buitenlanders, maar deze zwart wit kogels zijn een constante bron van (leed)vermaak. In de VS had ik op het werk altijd een schaal met deze snoepjes staan, en menig bezoeker kon de uitnodiging niet afslaan, zelfs niet als ik ze vertelde dat de smaak "ongebruikelijk" was. De zwart wit kogels zijn van buiten anijsachtigzoet, met verder een niet al te afschrikwekkende smaak. Dat verandert zodra de snoeper de binnenkant van de kogel heeft bereikt, waar een kleine hoeveelheid salmiakzout aanwezig is. Dat zout heeft een erg sterke smaak. Muv een collega konden al mijn andere collega's de snoepjes niet waarderen. Ze spuugden een voor een hun "lekkernij' uit zodra ze bij het zout kwamen. Lyrebird, that's fucking cat pee!!
Hoe anders gaat zoiets in Japan. Een van de studenten was op stage in Finland geweest en hij had de andere studenten bekend gemaakt met de drop die hij uit Finland had meegenomen, wat geen onverdeeld succes bleek te zijn. Ze konden de smaak niet waarderen. Toen ik ze vertelde dat ik zwart wit kogels had, die nog veel viezer waren, konden ze eigenlijk niet wachten. Zwart wit kogels uitgedeeld. Neuh, dat was helemaal niet zo vies. Effe doorgeouwehoerd over sauna's en vodka in Finland, totdat de eerste student de salmiak bereikt had. Het is jammer dat ik geen videocamera bij had, want het was een schitterend schouwspel. NAN des??, wat MI redelijke vertaald kan worden met WTF??. Een student stond met open mond te knipperen, tranen in z'n ogen en contactlenzen die zwaar aan het schuiven waren. De andere kon alleen maar lachen met een vertrokken gezicht, terwijl de derde onverstoorbaar achter z'n computer bleef zitten met een i-pod in z'n hoofd. In tegenstelling tot mijn Amerikaanse vrienden spuugden ze de zwart wit kogels niet uit, wat me wel verbaasde. Misschien waren ze er wat beter op voorbereid, misschien is het Japans om je niet te laten kennen. Maar het was duidelijk dat de smaak niet gewaardeerd werd. Toen deze storm over was, begon de derde student te kermen. Hij was zo verdiept in z'n programmatuur, dat hij niet doorhad wat er gaande was, en had wat later de salmiak bereikt.
Dit schouwspel bracht een andere herinnering omhoog. Nadat mijn Amerikaanse collega's de zwart wit kogels hadden geproefd, hadden ze een hele fles met zogenaamde Atomic Fireballs gekocht.
Atomic Fireballs zijn keiharde snoepjes die zoet beginnen, met een aantal heel erg scherpe, naar kaneel smakende lagen onder het oppervlak. Wij hadden een keer een Japanse delegatie van een man of 10 op bezoek, die we op Fireballs hadden getracteerd (NB, dat was niet mijn idee, die Fireballs zijn echt heftig). Nadat ze aan de Fireballs waren begonnen, kwam mijn baas binnen, die een lang verhaal tegen ze af begon te steken. De Japanners gaven geen kik, maar toen ik ze een half jaar geleden hier in Japan bezocht, hadden ze een doos met Atomic Fireballs staan, en werd er in geuren en kleuren verteld hoe ze daar hadden geleden, terwijl mijn baas maar bleef doorouwehoeren. Na van de schok bekomen te zijn, vonden ze de snoepjes wel ok, en hadden ze zelfs een doos besteld.
Dit experiment vertelt ook iets over de verschillende volkeren. Daar waar Amerikanen weinig van het onbekende moeten hebben en niet zullen lijden voor een nieuwe ervaring, bijten Japanners zich door de zure appel heen.
Over zure appel gesproken. De volgende keer dat ik in de VS ben, moet ik niet vergeten om wat Warheads te kopen:
Warheads zijn zo verschrikkelijk zuur, dat het water nu al in m'n mond staat als ik er aan denk.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Haha, misschien heeft het er ook mee te maken dat vrijwel alle humor in Japan om fysieke leedvermaak gaat. Helemaal in genante settings. Van wat ik me althans herinner van Japanse tv, dat ze echt helemaal in een scheur liggen als er iemand struikelt, waar wij dan zoiets hebben van 
.
.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
Hahaha Lyrebird, geweldig! En ik ga absoluut even copy cat spelen en hetzelfde doen hier in China.
Die fireballs, zijn ongeveer vergelijkbaar met die dingen die wij vroeger aten? Van die rode hete ballen, hoe heten die dingen nou, ook fireballs geloof ik, maar dan zo groot als een knikker.
Die fireballs, zijn ongeveer vergelijkbaar met die dingen die wij vroeger aten? Van die rode hete ballen, hoe heten die dingen nou, ook fireballs geloof ik, maar dan zo groot als een knikker.
No bad soldiers under a good leader
Het is een tijd geleden, maar ik denk dat je gelijk hebt en dat wij ze vroeger ook hadden. Maar waren ze ook zooo verschrikkelijk scherp? Denk je dat die Fireballs gaan werken in China? Daar zijn ze toch wel gewend, als het om scherp eten gaat, of niet?quote:Op dinsdag 20 oktober 2009 09:28 schreef Rbhp het volgende:
Hahaha Lyrebird, geweldig! En ik ga absoluut even copy cat spelen en hetzelfde doen hier in China.
Die fireballs, zijn ongeveer vergelijkbaar met die dingen die wij vroeger aten? Van die rode hete ballen, hoe heten die dingen nou, ook fireballs geloof ik, maar dan zo groot als een knikker.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik denk dat ze die fireballs inderdaad wel lekker vinden. Ze houden hier van zoet en pittig. Maar als muntdrop al slecht valt. Dan zijn die Napoleons al helemaal een martelgang. Ik vind dat salmiakzout ook vrij smerig trouwens.
Maar hele grappig actie.
Maar hele grappig actie.
No bad soldiers under a good leader
Jaw breakers/Mouth busters volgens mij?quote:Op dinsdag 20 oktober 2009 09:28 schreef Rbhp het volgende:
Hahaha Lyrebird, geweldig! En ik ga absoluut even copy cat spelen en hetzelfde doen hier in China.
Die fireballs, zijn ongeveer vergelijkbaar met die dingen die wij vroeger aten? Van die rode hete ballen, hoe heten die dingen nou, ook fireballs geloof ik, maar dan zo groot als een knikker.
Ik heb een keer iemand hier in Ierland zo'n salmiak kogel gegeven, met vergelijkbaar effect. "Oh, dit ken ik, best lekker." Maar zodra de salmiak vrijkwam begon 'ie naar een dokter te roepen.
I hope you can see this because I'm doing it as hard as I can.
Klopt, een Japanse vertrouwenspersoon of een Japans partner.quote:Op maandag 19 oktober 2009 14:59 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Ik heb er naar geinformeerd, maar werd er niet veel wijzer van. Het is in ieder geval niet zo gemakkelijk als in de VS of Nederland. Het grootste probleem is de taal. Je zult Japans moeten kunnen lezen en formulieren in moeten vullen. Heel VEEL formulieren. Een Japanse werknemer met de juiste papieren zou in principe genoeg moeten zijn om het bedrijf op te starten.
Er is hier in Tokyo een Nederlander die een bar en een importbedrijf heeft. Hij importeert Nederlandse fietstassen hierheen. Schijnt redelijk te lopen.
なんだっけ
Haha die snoepjes
ik had paar jaar geleden al gelezen dat ze totaal niet gewend zijn aan voedsel dat zo zout is (ofzoiets).
Kan me het alleen maar inbeelden, hier is men ook meestal niet echt liefhebber van zoiets als napoleon of kogels
ik had paar jaar geleden al gelezen dat ze totaal niet gewend zijn aan voedsel dat zo zout is (ofzoiets).
Kan me het alleen maar inbeelden, hier is men ook meestal niet echt liefhebber van zoiets als napoleon of kogels
Leuk en interessant topic Lyrebird!
Nu ik zelf in 't buitenland woon en werk (Cambridge, MA) is het toch wel leuk om dit soort ervaring topics te lezen, het zwart wit kogel experiment ga ik zeker nog een keer op kantoor uitproberen
!
Enige jalozie is hier wel, hoop ook ooit ergens in een Aziatisch land te mogen werken (liefst bij een academische instelling voor onderzoek)
Nu ik zelf in 't buitenland woon en werk (Cambridge, MA) is het toch wel leuk om dit soort ervaring topics te lezen, het zwart wit kogel experiment ga ik zeker nog een keer op kantoor uitproberen
!Enige jalozie is hier wel, hoop ook ooit ergens in een Aziatisch land te mogen werken (liefst bij een academische instelling voor onderzoek)
Daar heb ik ook nog eens gewoond. Tussen Harvard en Porter Square. Spelen die ouwe rockers nog steeds op vrijdag en zaterdagavond op Harvard Square, vlak bij de T? Je ziet het, we kunnen overal terecht!quote:Op zondag 25 oktober 2009 04:04 schreef Falcon4ever het volgende:
Leuk en interessant topic Lyrebird!
Nu ik zelf in 't buitenland woon en werk (Cambridge, MA) is het toch wel leuk om dit soort ervaring topics te lezen, het zwart wit kogel experiment ga ik zeker nog een keer op kantoor uitproberen
Enige jalozie is hier wel, hoop ook ooit ergens in een Aziatisch land te mogen werken (liefst bij een academische instelling voor onderzoek)
Mijn optimisme wat betreft het verkrijgen van onderzoeksgeld in Japan is een beetje teruggelopen. Mijn grant had een uitermate goede beoordeling gekregen, maar was aan de veilige kant geschreven; ze hadden graag meer risico gezien. Daarnaast werd slechts 4% van de aanvragen gehonoreerd. Waar heb ik dat eerder gehoord? Weer misgeschoten. Mijn verdriet afgelopen vrijdag bij een internationale party hier op de universiteitscampus weggedronken. Japanse studentes zijn een beetje schuchter, maar dat verandert als ze een slok op hebben. Die dames zijn niet te houden.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik woon nu zelf in Somerville en als ik dan tussen Porter Square en Harvard Square reis met de T dan spelen daar inderdaad nog leuke muzikanten! Zaterdag avond speelt er meestal iemand (voor de au bon pain) op Harvard Square best wel leuke rock muziekquote:Op zondag 25 oktober 2009 06:28 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Daar heb ik ook nog eens gewoond. Tussen Harvard en Porter Square. Spelen die ouwe rockers nog steeds op vrijdag en zaterdagavond op Harvard Square, vlak bij de T? Je ziet het, we kunnen overal terecht!
!Lucky you ;D... hoewel ik ook niet hoef te klagen hoor... zo veel leuke Aziatische dames hier op de Harvard campusquote:Mijn verdriet afgelopen vrijdag bij een internationale party hier op de universiteitscampus weggedronken. Japanse studentes zijn een beetje schuchter, maar dat verandert als ze een slok op hebben. Die dames zijn niet te houden.
Open source ellende
Ken je ze niet, van die lui die op Linux geilen en bij hoog en laag volhouden dat hun open source bagger veel en veel beter dan Windows is. Van die lui, die als je niet oppast, heel je lab vol met van die Linuxzooi plempen, zodat je niet eens meer je werk kan doen, omdat je tegen een Ubuntuscherm aankijkt? Hardware die wordt aangedreven door een programma dat in Python *open source, geweldig, maar wat een lelijke layout en mijn god wat is het traag* is geschreven, en die na een update niet meer werkt?
Enfin, ik ken ze, en ik loop er altijd met een grote boog omheen.
Hier in Japan speelt iets soortgelijks. In de afgelopen jaren heb ik een hele bibliotheek aan Matlabsoftware geschreven. Nooit een fan van Matlab geweest, maar als je er een jaar hebt ingestoken, dan raak je er aan gewend. Kom ik in Japan, blijkt dat een Matlablicentie 1, wat zeg ik, 2 ribben uit je lijf kost. Maar gelukkig was er ergens binnen ons instituut een licentie aanwezig. Op zoek naar deze licentie werd ik door meerdere Japanners geattendeerd op het programma octave, freeware woohoo, dat "precies hetzelfde als Matlab werkt". Right. Voorbeeld 2. Over twee dagen moet een artikel teruggestuurd worden naar een wetenschappelijk journaal. Een van de reviewers heeft me een paar hele goeie tips gegeven (komt niet vaak voor, daar moet je geluk mee hebben), maar het betekent wel dat ik nog wat extra grafiekjes moet plotten. Dat doe ik in Origin. Ziet er een stuk professioneler uit dan Excel en daarnaast had ik al een aantal mooie templates gemaakt, wat me wel een uur werk zou schelen. Het ziet er ook beter uit als alle grafieken in een artikel met dezelfde software zijn gemaakt. Maar helaas had ik geen Origin op mijn laptop geinstalleerd. Werd ik vriendelijk door mijn Japanse collega's op het freeware pakket gnuplot gewezen. Daarmee kun je ook hele mooie grafieken maken. Ze bedoelen het natuurlijk goed, maar toch werd ik een beetje chagrijnig.
Alsof ik al niet genoeg moeite heb met het Japans, denken ze dat het geen enkele moeite kost om er een nieuwe programmeertaal en andere software bij te leren. Misschien dat de Japanners dat zo doen - afgaande op hun Engels vraag ik het me af - maar ik zou toch graag professioneel spul hebben dat gewoon werkt en waarmee ik niet nog een maand aan aanlooptijd kwijt ben. Wat me op een ander punt brengt: hoe moeilijk is het om een professionele researchomgeving op te zetten, waarin je niet constant allerlei zaken uit moet pluizen, die ook door iemand met een middelbare schoolopleiding gedaan kunnen worden? Nou heb in academische en industriele labs op drie continenten gewerkt, en nergens hebben ze het voor elkaar. Het wordt tijd om daar verandering in te brengen.
Ken je ze niet, van die lui die op Linux geilen en bij hoog en laag volhouden dat hun open source bagger veel en veel beter dan Windows is. Van die lui, die als je niet oppast, heel je lab vol met van die Linuxzooi plempen, zodat je niet eens meer je werk kan doen, omdat je tegen een Ubuntuscherm aankijkt? Hardware die wordt aangedreven door een programma dat in Python *open source, geweldig, maar wat een lelijke layout en mijn god wat is het traag* is geschreven, en die na een update niet meer werkt?
Enfin, ik ken ze, en ik loop er altijd met een grote boog omheen.
Hier in Japan speelt iets soortgelijks. In de afgelopen jaren heb ik een hele bibliotheek aan Matlabsoftware geschreven. Nooit een fan van Matlab geweest, maar als je er een jaar hebt ingestoken, dan raak je er aan gewend. Kom ik in Japan, blijkt dat een Matlablicentie 1, wat zeg ik, 2 ribben uit je lijf kost. Maar gelukkig was er ergens binnen ons instituut een licentie aanwezig. Op zoek naar deze licentie werd ik door meerdere Japanners geattendeerd op het programma octave, freeware woohoo, dat "precies hetzelfde als Matlab werkt". Right. Voorbeeld 2. Over twee dagen moet een artikel teruggestuurd worden naar een wetenschappelijk journaal. Een van de reviewers heeft me een paar hele goeie tips gegeven (komt niet vaak voor, daar moet je geluk mee hebben), maar het betekent wel dat ik nog wat extra grafiekjes moet plotten. Dat doe ik in Origin. Ziet er een stuk professioneler uit dan Excel en daarnaast had ik al een aantal mooie templates gemaakt, wat me wel een uur werk zou schelen. Het ziet er ook beter uit als alle grafieken in een artikel met dezelfde software zijn gemaakt. Maar helaas had ik geen Origin op mijn laptop geinstalleerd. Werd ik vriendelijk door mijn Japanse collega's op het freeware pakket gnuplot gewezen. Daarmee kun je ook hele mooie grafieken maken. Ze bedoelen het natuurlijk goed, maar toch werd ik een beetje chagrijnig.
Alsof ik al niet genoeg moeite heb met het Japans, denken ze dat het geen enkele moeite kost om er een nieuwe programmeertaal en andere software bij te leren. Misschien dat de Japanners dat zo doen - afgaande op hun Engels vraag ik het me af - maar ik zou toch graag professioneel spul hebben dat gewoon werkt en waarmee ik niet nog een maand aan aanlooptijd kwijt ben. Wat me op een ander punt brengt: hoe moeilijk is het om een professionele researchomgeving op te zetten, waarin je niet constant allerlei zaken uit moet pluizen, die ook door iemand met een middelbare schoolopleiding gedaan kunnen worden? Nou heb in academische en industriele labs op drie continenten gewerkt, en nergens hebben ze het voor elkaar. Het wordt tijd om daar verandering in te brengen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Hebben ze bij jullei dan geen abbo op die dingen.quote:Op maandag 26 oktober 2009 16:46 schreef Lyrebird het volgende:
Open source ellende
Ken je ze niet, van die lui die op Linux geilen en bij hoog en laag volhouden dat hun open source bagger veel en veel beter dan Windows is. Van die lui, die als je niet oppast, heel je lab vol met van die Linuxzooi plempen, zodat je niet eens meer je werk kan doen, omdat je tegen een Ubuntuscherm aankijkt? Hardware die wordt aangedreven door een programma dat in Python *open source, geweldig, maar wat een lelijke layout en mijn god wat is het traag* is geschreven, en die na een update niet meer werkt?
Enfin, ik ken ze, en ik loop er altijd met een grote boog omheen.
Hier in Japan speelt iets soortgelijks. In de afgelopen jaren heb ik een hele bibliotheek aan Matlabsoftware geschreven. Nooit een fan van Matlab geweest, maar als je er een jaar hebt ingestoken, dan raak je er aan gewend. Kom ik in Japan, blijkt dat een Matlablicentie 1, wat zeg ik, 2 ribben uit je lijf kost. Maar gelukkig was er ergens binnen ons instituut een licentie aanwezig. Op zoek naar deze licentie werd ik door meerdere Japanners geattendeerd op het programma octave, freeware woohoo, dat "precies hetzelfde als Matlab werkt". Right. Voorbeeld 2. Over twee dagen moet een artikel teruggestuurd worden naar een wetenschappelijk journaal. Een van de reviewers heeft me een paar hele goeie tips gegeven (komt niet vaak voor, daar moet je geluk mee hebben), maar het betekent wel dat ik nog wat extra grafiekjes moet plotten. Dat doe ik in Origin. Ziet er een stuk professioneler uit dan Excel en daarnaast had ik al een aantal mooie templates gemaakt, wat me wel een uur werk zou schelen. Het ziet er ook beter uit als alle grafieken in een artikel met dezelfde software zijn gemaakt. Maar helaas had ik geen Origin op mijn laptop geinstalleerd. Werd ik vriendelijk door mijn Japanse collega's op het freeware pakket gnuplot gewezen. Daarmee kun je ook hele mooie grafieken maken. Ze bedoelen het natuurlijk goed, maar toch werd ik een beetje chagrijnig.
Alsof ik al niet genoeg moeite heb met het Japans, denken ze dat het geen enkele moeite kost om er een nieuwe programmeertaal en andere software bij te leren. Misschien dat de Japanners dat zo doen - afgaande op hun Engels vraag ik het me af - maar ik zou toch graag professioneel spul hebben dat gewoon werkt en waarmee ik niet nog een maand aan aanlooptijd kwijt ben. Wat me op een ander punt brengt: hoe moeilijk is het om een professionele researchomgeving op te zetten, waarin je niet constant allerlei zaken uit moet pluizen, die ook door iemand met een middelbare schoolopleiding gedaan kunnen worden? Nou heb in academische en industriele labs op drie continenten gewerkt, en nergens hebben ze het voor elkaar. Het wordt tijd om daar verandering in te brengen.
Hier op de TU vindt ik dan weer dat ze te ver zijn doorgeslagen.
10 verschillende mathprogramma`s (van matlab tot maple tot ...)
Verschillende soorten
spss Alles maar dan ook echt alles van microsoft.
alles van autodesk (en concurrerende programma`s daar weer van).
En volgens mij wordt maar de helft er van gebruikt.
PS is het trouwens niet mogelijk om voor eventjes een illegale versie te downloaden en daarna een request te doen om de sofware aan te schaffen
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Bureaucratie is akelig, zo erg als je hier beschrijft heb ik gelukkig zelf nog niet meegemaakt (Noren houden ook van regels maken en naleven, maar er is plek om de regels te buigen).
I'm surrounded by morons!
TRV plannen/geboekt 2026: Peru, België, Nederland, St. Maarten
TRV plannen/geboekt 2025:Zuid-Amerika, Nederland, Chicago, Washington, Nederland, Kroatië, Slovenië, Parijs/Brussel/Nijmegen/Kopenhagen, Griekenland, Nederland, Oslo
TRV 2024:Nederland, UK, Nederland, Denemarken, UK, Nederland, Noord-Noorwegen, Nederland, Atlanta
TRV plannen/geboekt 2026: Peru, België, Nederland, St. Maarten
TRV plannen/geboekt 2025:Zuid-Amerika, Nederland, Chicago, Washington, Nederland, Kroatië, Slovenië, Parijs/Brussel/Nijmegen/Kopenhagen, Griekenland, Nederland, Oslo
TRV 2024:Nederland, UK, Nederland, Denemarken, UK, Nederland, Noord-Noorwegen, Nederland, Atlanta
