quote:
Op dinsdag 28 april 2009 11:52 schreef Bolkesteijn het volgende:[..]
Ik ben het met je eens dat je als bestuur echt een andere mening hebt dan de aandeelhouders dat het bestuur van dien aard moet zijn dat zij de druk van de aandeelhouders kunnen weerstaan, ze worden goed betaald dus ze mogen hun kop echt wel uit het maaiveld steken. Vers twee is dan natuurlijk wel dat het bestuur door de aandeelhouders vervangen kan worden, dat recht moet natuurlijk wel blijven bestaan voor de eigenaren van de onderneming.
Wat mij betreft hoort ook de ondernemingsraad meer zeggenschap te krijgen maar in principe ben ik dat met je eens.
Tegelijkertijd zie je hier de zwakte van het systeem. Falen van de aandeelhouders heeft niet alleen gevolgen voor de aandeelhouders en werknemers van het bedrijf zelf maar voor de hele samenleving. Sterker, het lijkt eerder andersom: aandeelhouders krijgen door de bailouts nog een mooi vangnet voorgeschoteld (zij het met de pistool op de borst) en de rest komt er toch een stuk minder bekaaid vanaf.
Wat denk ik ook de verantwoordelijkheid van een onderneming moet zijn is om te zorgen dat de contacten tussen de grootaandeelhouders onderling worden gesmeerd en vlekkeloos verlopen. Veel bedrijven doen dat helaas niet waardoor in eerste instantie de macht van het bestuur door de verdeeldheid toe neemt maar op het eind van het liedje toch de gebakken peren krijgt voorgeschoteld omdat de wet en etiquette nu eenmaal zegt dat de aandeelhouders de baas zijn.
Wanneer het bestuur dus opmerkt dat de aandeelhouders, feitelijk hun baas, verdeeld zijn en hun werk niet goed doen dan mag het bestuur best eens wat actiever op treden om te zorgen dat de contacten, informatieuitwisseling en opinievorming van de aandeelhouders vlekkelozer verlopen.
quote:
Wat ik altijd een beetje frappant vind is dat er zo gehuild wordt als aandeelhouders van de rechten die zij hebben verworven in ruil voor de verstrekking van eigen vermogen aan de onderneming gebruik willen maken. Dan ligt het probleem in beginsel niet bij de aandeelhouders maar juist bij de onderneming zelf, zij hebben er bewust voor gekozen partjes eigendom aan anonieme derden te verkopen. Er worden dus meestal krokodillentranen gehuild door politici en bestuur want het eigen vermogen verstrekt door de aandeelhouders zal een van de redenen zijn dat de onderneming juist zijn huidige omvang heeft kunnen bereiken. Dan had de onderneming maar op een andere manier aan eigen vermogen moeten zien te komen of, genoegen moeten nemen met minder groei als eigendom door aandeelhouders als een probleem gezien wordt.
Je moet het historisch perspectief niet uit het oog verliezen. Volgens de documentaire is het eigen vermogen van ING de afgelopen 20 jaar min of meer gelijk gebleven. Hoe dat komt zou ik niet weten. Daar zijn meerdere mogelijkheden voor. Het kan zijn dat er geen nieuwe aandelenemmissies zijn geweest maar het kan natuurlijk ook dat het aangetrokken kapitaal direct voor andere zaken is gebruikt ipv het versterken van het eigen vermogen.
In ieder geval is jouw verhaaltje geen uitgemaakte zaak. Het lijkt iig geen primair doel van de ING zijn geweest om hun eigen vermogen te versterken maar wie weet heb je een verfijndere uitleg.
Ten tweede is het natuurlijk zo dat pas sinds 2004, dankzij Zalm, de macht van de aandeelhouders in Nederland serieus is versterkt en de ING vast ook daarvoor aandeelhouders had aangetrokken toen dat allemaal nog niet speelde. Volgens deskundigen is Nederland door het handelen van Zalm van één van de meest gesloten landen wat betreft directe macht van het kapitaal verworden tot één van de meest open, de aandeelhouders schijnen hier zelfs nog meer macht te hebben dan in de VS!
Dus: je verhaaltje is niet onzinnig wanneer je het louter in het perspectief van
nu beziet (dus ervoor zou kiezen om
nu kapitaal aan te trekken) maar het verwaarloost het historisch perspectief.