Tja, klinkt misschien stom, maar ik zou graag wat minder rekening willen houden met andere mensen en gewoon mijn ding doen, zonder me daar schuldig of vervelend over te voelen.
Het is een eigenschap van me die ik eigenlijk altijd al wel heb gehad en waar ik nu gewoon genoeg van heb. Ik ben iemand die te veel bezig is met de mening/het gevoel van andere mensen.
Als ik iets graag wil doen en ik weet dat een ander dat vervelend vind, voel ik me daar niet op mijn gemak bij. Het is niet zo dat ik het dan niet doe, maar ik voel me er gewoon niet helemaal happy bij. Nog even voor de duidelijkheid: ik doe mijn eigen ding het grootste gedeelte van de tijd gewoon wel. Ik doe geen dingen die ik zelf niet zou willen doen of waar ik niet achter sta, maar ik zou me daar graag een stuk vrijer in voelen .
Ook zeg ik niet gewoon altijd alles wat ik vind, want mogelijk nemen mensen in mijn omgeving daar aanstoot aan of vinden zij dat raar en dat vind ik dan weer vervelend..
Het duurt bij mij even voor ik mezelf helemaal laat zien aan een onbekende omgeving, want tja….wat vinden zij normaal, hoe gedragen zij zich naar elkaar?
Als ik in een nieuwe omgeving beland ben ik wat timide, terwijl ik me graag wat sneller zou willen laten zien.
Nou zullen jullie misschien zeggen: ‘waarom doe je dat dan niet gewoon??’, maar zo makkelijk ligt dat niet voor mij. Ik ben echt veel bezig met hoe anderen mij zien, hoe anderen over mij denken en voel echt een belemmering om daarover heen te stappen.
Als ik andere mensen zie die wel lekker hun eigen ding doen, ben ik daar best jaloers op. Het lijkt me echt lekker om zo ‘vrij’ te kunnen leven:
o Me niet vervelend voelen als mensen bij me in de trein komen zitten die me irriteren en ik opsta om ergens anders te gaan zitten (‘is dat niet een beetje lullig voor hen?).
o Zeggen wat ik wil, omdat ik dat gewoon zo vind en anderen dat best mogen weten
o Doen wat ik wil, ook al vinden andere mensen dat misschien raar
o Niet meteen in de verdediging schieten als mensen ergens iets van zeggen. Gewoon ervoor uitkomen dat ik zo doe, omdat ik zo ben
Maar kun je jezelf dat aanleren?
Nu is het niet zo dat ik iemand ben die heel erg op zichzelf is en niks durft te doen of te zeggen. Ik ben over het algemeen heel tevreden met mijn leven, mijn contact met vriendin, vrienden, familie en collega’s. Daar ligt het probleem ook niet. Ik word door iedereen spontaan genoemd en dat is ook zo, maar dat komt omdat ik van mijn vrienden, sommige collega’s en familie weet wat ze van me vinden en durf daar volledig mezelf te zijn.
In nieuwe situaties en in nieuw contact loop ik echter tegen een blokkade aan. Ik zou daar echt graag wat aan willen doen.
Ik zou graag in nieuwe contacten gewoon een praatje willen kunnen maken over iets wat ik leuk vind en niet twijfelen of ze daar wel naar willen luisteren. Ik wacht altijd af tot een ander een gesprek met mij aanknoopt, dan pas voel ik dat ie wel geïnteresseerd in mij is en kan ik hartstikke goed een gesprek met die persoon voeren. Zelf zal ik de stap niet nemen, want waarom zou iemand met mij willen praten?
Ik zou me niet vervelend willen voelen over het feit dat ik voor mijn mening uitkom en doen wat ik wil en ik wil daar zeker niet het gevoel over hebben dat ik me moet verantwoorden.
Ik wil hier echter niet mijn inlevingsvermogen door verliezen. Dit is iets wat zeer gewaardeerd wordt door iedereen in mijn omgeving. Ik vind echter dat ik hier te ver in doorsla
.Mijn vraag aan jullie:
Hebben jullie misschien tips of ideeën hoe dit op te lossen? De mededeling dat ik maar gewoon geen rekening moet houden en gewoon moet doen, snap ik heel goed, maar kan ik niks mee. Ik zou graag wat concrete tips ontvangen of ervaringen van andere mensen die hier ook last van hebben.
Bedankt voor het lezen en (hopelijk) reageren!
quote:daar begin je al met jezelf verdedigen
Toen ik ben gaan verhuizen naar het buitenland begon je in wezen opnieuw en had ik die drempel om m'n bek te houden een stuk minder. En na een aantal maanden weer een terug te gaan naar NL merk je toch dat je wat veranderd ben.
Veranderen in een vertrouwde omgeving is écht erg lastig. Waarom denk je dat al die mensen die een verslaving hebben afkicken in een speciaal centrum?
quote:Dit dus, leer ermee omgaan, de goeie dingen ervan koester je ook, accepteer dan ook de nadelen. Ik zou graag wat emotioneler (/gelukkig) zijn, mijn vriendin wees mij er op dat de pieken van emotionele mensen leuk zijn, maar de dalen soms een drama ...Op woensdag 22 april 2009 18:44 schreef Badabingea het volgende:
Dit maak je niet. Dat heb je of dat heb je niet
Elke eigenschap van een ander lijkt leuk, maar elke medaille heeft een keerzijde.
Zoals die persoon die gewoon naast je gaat zitten te bellen in de trein.... zo moet je niet willen worden,
maar gewoon even zeggen, eh, sorry ik ga even ergens anders zitten kan je gewoon doen hoor,
hij heeft slechte manieren, jij niet.....
ik vind mensen die overal schijt aan hebben nou ook niet bepaald het ''leukste soort'' ,
maar je moet natuurlijk wél gewoon het leven leiden dat je zelf wilt.....
anders wordt het een leven ''lijden'' i.p.v. een leven leiden
tja en voor de rest , je kan toch gewoon een andere mening over iets hebben daniemand anders?
Ik zou niet weten waarom dat meteen een probleem moet worden, je kunt ook gewoon zeggen of denken,
oké daar verschillen we dus over van mening.... niks raars aan hoor..
honderd mensen..... honderd meningen moet je maar denken, als je elkaar maar niet de kop gaat inslaan
om de ander te overtuigen van jouw mening, je kan wel uitleg geven, en naar de uitleg van de ander luisteren,
misschien nog even over praten en wie weet komen jullie meningen iets dichter bijelkaar te liggen, zo niet......
jammer dan......
Wellicht helpt het je, het kan iig geen kwaad
SPOILERSerieuze reactie:Wil je dit topic alsjeblieft sluiten?
Misschien dat een assertiviteitscursus je helpt.
Edit: Jetje was me net voor.
quote:wat een onzin, TS wil gewoon zichzelf meer laten zien, zich uiten. Dat is heel gezond en hij zal er zeker gelukkiger van worden dan lafjes stil blijven en risico's vermijden omdat het misschien weleens mis kan gaan.Op woensdag 22 april 2009 18:53 schreef Bargain het volgende:
[..]
Dit dus, leer ermee omgaan, de goeie dingen ervan koester je ook, accepteer dan ook de nadelen. Ik zou graag wat emotioneler (/gelukkig) zijn, mijn vriendin wees mij er op dat de pieken van emotionele mensen leuk zijn, maar de dalen soms een drama ...
Elke eigenschap van een ander lijkt leuk, maar elke medaille heeft een keerzijde.
is een goed begin
Maar goed, het gaat erom dat jij het zelf als een nadeel ervaart dat je niet assertief bent. Dus misschien toch naar zo'n cursus?
quote:ja werkt het voor je?Op woensdag 22 april 2009 19:09 schreef genakt het volgende:
begin eerst hier op fok met mensen bashen
is een goed begin
Wat mij geholpen heeft, is om te denken: doe ik er iemand kwaad mee? En: zou ik het leuk vinden als iemand dat bij mij deed?
Als jij het moeilijk vindt om een gesprek te beginnen, vindt die ander dat misschien net zo moeilijk.
En als je een afwijkende mening hebt, is dat weer een kans voor een goed gesprek. Zolang je zegt: 'Ik vind.....' of 'Ik denk......' zal dat meestal geen probleem zijn hoor.
Kortom, ik heb het mezelf aangeleerd.
Net als bij sport is het gewoon trainen. En dus kan je gewoon met kleine dingen beginnen. Als je niet meteen een gesprek durft te beginnen, maak dan oogcontact. Als je meer durft, glimlach dan. Enzovoorts.
quote:Ik weet het, ik heb zelf in een jeugdinstelling gewerkt en hoewel je daar erg veel met kinderen kunt bereiken, is veranderen zo lastig, omdat ze toch altijd weer naar huis gaan.Op woensdag 22 april 2009 18:50 schreef sitting_elfling het volgende:
Je kunt je dat zelf aanleren. Ik had daar ook wel wat last van. Probleem is dat het heel erg moeilijk is om dat in je huidige situatie ( thuis + school + werk + vrienden ) te veranderen is. Omdat alles zo erg ingebakken zit.
Toen ik ben gaan verhuizen naar het buitenland begon je in wezen opnieuw en had ik die drempel om m'n bek te houden een stuk minder. En na een aantal maanden weer een terug te gaan naar NL merk je toch dat je wat veranderd ben.
Veranderen in een vertrouwde omgeving is écht erg lastig. Waarom denk je dat al die mensen die een verslaving hebben afkicken in een speciaal centrum?
Ik ben zelf toen ik 18 was naar Australië geweest, heb daar echt een toptijd gehad en heb ook nog steeds het gevoel dat ik me daar een stuk vrijer voelde.
Weer terug in Nederland heb ik echter een erg negatieve ervaring gehad met hoe snel mensen een oordeel vellen, zonder dat het ergens op gebaseerd is. Heeft mij en mijn familie erg pijn gedaan. Ik heb het gevoel dat ik mogelijk daardoor extra gevoelig ben en er probeer voor te zorgen dat mensen in ieder geen negatief oordeel vellen wat nergens op gebaseerd is.
quote:Haha, zo erg wil ik het ook niet maken hoor, gewoon beetje meer die richting opOp woensdag 22 april 2009 18:57 schreef FANN het volgende:
Als je aan overal en iederéén ''schijt'' wilt hebben dan wordt je toch precies als de mensen waar je je nu aan loop te ergeren?
Zoals die persoon die gewoon naast je gaat zitten te bellen in de trein.... zo moet je niet willen worden,
maar gewoon even zeggen, eh, sorry ik ga even ergens anders zitten kan je gewoon doen hoor,
hij heeft slechte manieren, jij niet.....
quote:Tja, je hebt helemaal gelijk en ik kan voor mezelf nog zovaak bedenken dat er niets ergs aan is, en dat ik het zelf toch ook geen enkel probleem vind als anderen hun mening geven of doen waar ze zin in hebben, toch blijf ik tegen mijn gevoel aanlopen en voel me daarom soms wat belemmerd.ik vind mensen die overal schijt aan hebben nou ook niet bepaald het ''leukste soort'' ,
maar je moet natuurlijk wél gewoon het leven leiden dat je zelf wilt.....
anders wordt het een leven ''lijden'' i.p.v. een leven leiden
tja en voor de rest , je kan toch gewoon een andere mening over iets hebben daniemand anders?
Ik zou niet weten waarom dat meteen een probleem moet worden, je kunt ook gewoon zeggen of denken,
oké daar verschillen we dus over van mening.... niks raars aan hoor..
honderd mensen..... honderd meningen moet je maar denken, als je elkaar maar niet de kop gaat inslaan
om de ander te overtuigen van jouw mening, je kan wel uitleg geven, en naar de uitleg van de ander luisteren,
misschien nog even over praten en wie weet komen jullie meningen iets dichter bijelkaar te liggen, zo niet......
jammer dan......
quote:Heb ik ook aan zitten denken en ik zit ook bij een bedrijf die dat mogelijk stimuleert, maar gezien de huidige financiële situatie zit de stop er even op en ben ik dus even aan het kijken of er voorlopig ook even andere mogelijkheden zijnOp woensdag 22 april 2009 18:57 schreef Jetje86 het volgende:
Misschien is het een idee om ergens in jou buurt een assertiviteit cursus te volgen?
Wellicht helpt het je, het kan iig geen kwaad
quote:Tja, daar denk ik zeker genoeg aan, en verstandelijk weet ik ook wel dat ik er niemand kwaad mee doe e.d., maar ik blijf tegen mijn gevoel aanlopen. Ik weet dat ik het eigenlijk gewoon moet doen en de stapjes moet nemen, maar vind het zoooooo lastig daarmee te beginnen.Op woensdag 22 april 2009 19:19 schreef krakkemieke het volgende:
Het heeft geen zin als jij denkt wat mensen wel niet van je zullen denken. Dat weet je namelijk nooit.
Wat mij geholpen heeft, is om te denken: doe ik er iemand kwaad mee? En: zou ik het leuk vinden als iemand dat bij mij deed?
quote:Zie boven. Ik weet dat je gelijk hebt, maar tochAls jij het moeilijk vindt om een gesprek te beginnen, vindt die ander dat misschien net zo moeilijk.
En als je een afwijkende mening hebt, is dat weer een kans voor een goed gesprek. Zolang je zegt: 'Ik vind.....' of 'Ik denk......' zal dat meestal geen probleem zijn hoor.
Kortom, ik heb het mezelf aangeleerd.
Net als bij sport is het gewoon trainen. En dus kan je gewoon met kleine dingen beginnen. Als je niet meteen een gesprek durft te beginnen, maak dan oogcontact. Als je meer durft, glimlach dan. Enzovoorts.
En als ze niks over je te denken hebben, dan verzinnen ze wel wat. Dus, als ze toch over je praten, kan je net zo goed doen wat bij jou past.
Ja, ik kom uit een dorp!
quote:Als je gevoel zegt, steek je hand niet in het vuur, dan heeft het gelijk. Helaas heeft het soms ongelijk. Gelukkig ben JIJ nog steeds de baas. Jij kan zeggen, hou nu even je mond, ik doe het anders.Op woensdag 22 april 2009 20:23 schreef Hare het volgende:
[..]
Tja, daar denk ik zeker genoeg aan, en verstandelijk weet ik ook wel dat ik er niemand kwaad mee doe e.d., maar ik blijf tegen mijn gevoel aanlopen. Ik weet dat ik het eigenlijk gewoon moet doen en de stapjes moet nemen, maar vind het zoooooo lastig daarmee te beginnen.
[..]
Zie boven. Ik weet dat je gelijk hebt, maar toch
En dat is idd moeilijk. Het goede nieuws is dat de eerste stap het moeilijkst is.
Het beste nieuws is dat je het kan.
Ik weet niet of het ook met onzekerheid heeft te maken maar op http://selfesteemgames.mcgill.ca/games/ kun je online aan je zelfvertrouwen werken.
Het negatieve weegt toch vaak bewust noch onbewust over het positieve en met deze online spelletjes train je je hersenen om dat positieve meer naar boven te halen.
Succes ermee
ps, is je avatar niet van een film?
quote:http://en.wikipedia.org/wiki/My_Neighbor_Totoro
tevens TVP, interessant, misschien kan ik er ook wat van opsteken
quote:Op woensdag 22 april 2009 23:25 schreef Rijpie het volgende:
[..]
http://en.wikipedia.org/wiki/My_Neighbor_Totoro
tevens TVP, interessant, misschien kan ik er ook wat van opsteken
Vreemd genoeg kan ik die film niet plaatsen, terwijl de personage zo bekend voorkomen, Miyazaki's werk is
:We zijn met > 6 miljard mensen. Iedereen verschilt van karakter en hoe die zijn leven invult. Maar wat we gemeen hebben is dat niemand die op deze aardkloot leeft antwoord kan geven op bepaalde elementaire vragen zoals wat er gebeurt na de dood, wat het doel is van het leven, hoe we exact zijn ontstaan etc.
Er zijn altijd mensen die zullen beweren dat ze levenswijs zijn en dat "hun" manier van leven de beste is, maar als je het heel concreet bekijkt kloten we met zijn allen maar wat aan. Zo zijn "goed" en "kwaad" of "goed" en "fout" en moreel überhaupt door de mens bedachte constructies. Er bestaat geen universele waarheid over wat goed is en wat fout is, mensen hebben er alleen bepaalde ideeën over (en in een maatschappij worden onder maatschappelijke druk vaak bepaalde basisdingen als goed en fout beschouwd). Maar er bestaat überhaupt niet eens zoiets als goed en fout, dat leggen we onszelf op.
Niemand maar dan ook niemand kan jou vertellen dat jouw manier van leven fout is simpelweg omdat er geen universeel referentiekader over bestaat, alleen hebben wij onszelf zo aangepast en dat aangepraat dat we onderhand denken dat dat wel zo is. Je hebt mijns inziens dan ook alleen verantwoording aan jezelf, als jij vindt dat je met je acties jezelf nog recht in de spiegel kan aankijken is het goed. Je leeft immers ook voor jezelf, sterven doe je alleen en alle acties van mensen zijn primair egoïstisch. Zelfs "goede" daden zijn onbewust egoïstisch, omdat met een goede daad jij je status verhoogt bij andere mensen en doe jij veel "goede" daden gaan mensen daar gebruik van maken (in wezen is vriendschap en liefde = dingen voor elkaar over hebben dus ook egoïstisch). Immers jij hebt een goede status bij een ander door jouw daden die je als vriend en geliefde doet en als je hulp nodig hebt krijg je het van die ander (of je denkt het te krijgen).
Moraal van dit verhaal: leef je leven zoals jij dat wil, je bent de regisseur van je eigen leven. Voel je niet gebukt gaan onder groepsdruk. Bepaalde mensen zullen je altijd veroordelen en over je praten maar doen dingen niet "beter" dan jijzelf simpelweg omdat beter niet bestaat. Het is aan jou om te bepalen wat je wil doen.
Realiseer dit en schaamte over acties en schaamte tegenover mensen zal meer verdwijnen en je zult meer je eigen ding doen hoop ik. Overigens trekken mensen zich tot bepaalde hoogte altijd wat van aan van andere mensen, dat valt niet te voorkomen
.Misschien zal je het een vaag verhaal vinden maar ik hoop dat je er wat mee kan
.Vervolgens wordt van de posters hier de gouden tip verwacht om minder verlegen te worden. Die zal nooit komen, iedereen gaat anders met dingen om. De een is wat onzekerder dan de ander. Over het algemeen zijn onzekere mensen met name vooral bezig met anderen. Zekere mensen weten beter af te bakenen wat van hun is en niet en zullen wat meer 'schijt'hebben.
Je bent dus eigenlijk op zoek naar meer zekerheid. Ik zal je de belangrijkste tip geven die ik vanaf hier kan geven:
Kom achter die computer vandaan en 'just do it'. Ga niet proberen om nee te zeggen, zeg NEE. Ga niet proberen je niet meer te laten lenen als schouder voor een zeikende vriendin, zeg NEE. Werk aan jezelf en leer jezelf goed kennen en weet wat jouw kaders zijn. Op het moment dat je dat weet ,hoef je je niet zoveel meer aan te trekken van een ander.
'Schijt hebben' is geen doel op zich, het gaat om meer zekerheid.
quote:Ben benieuwd, heb de link in me bookmarks gezetOp woensdag 22 april 2009 22:51 schreef Mitchel_De_Manager het volgende:
Je denkt dus veel na over wat andere mensen van jou zullen denken en hoe je het beste over kunt komen? Ben je misschien ook snel afgeleid en heb je een stroom van gedachten of is dat het niet?
Ik weet niet of het ook met onzekerheid heeft te maken maar op http://selfesteemgames.mcgill.ca/games/ kun je online aan je zelfvertrouwen werken.
Het negatieve weegt toch vaak bewust noch onbewust over het positieve en met deze online spelletjes train je je hersenen om dat positieve meer naar boven te halen.
Succes ermee
Vraag me trouwens echt af of het verschil kan maken, maar ach, wie niet waagt....
quote:Haha, je bent nog aardig helder met LSD. Mooi gezegdOp donderdag 23 april 2009 04:39 schreef ThaMadEd het volgende:
Dit heb ik voor mezelf opgeschreven tijdens een LSD-trip
We zijn met > 6 miljard mensen. Iedereen verschilt van karakter en hoe die zijn leven invult. Maar wat we gemeen hebben is dat niemand die op deze aardkloot leeft antwoord kan geven op bepaalde elementaire vragen zoals wat er gebeurt na de dood, wat het doel is van het leven, hoe we exact zijn ontstaan etc.
Er zijn altijd mensen die zullen beweren dat ze levenswijs zijn en dat "hun" manier van leven de beste is, maar als je het heel concreet bekijkt kloten we met zijn allen maar wat aan. Zo zijn "goed" en "kwaad" of "goed" en "fout" en moreel überhaupt door de mens bedachte constructies. Er bestaat geen universele waarheid over wat goed is en wat fout is, mensen hebben er alleen bepaalde ideeën over (en in een maatschappij worden onder maatschappelijke druk vaak bepaalde basisdingen als goed en fout beschouwd). Maar er bestaat überhaupt niet eens zoiets als goed en fout, dat leggen we onszelf op.
Niemand maar dan ook niemand kan jou vertellen dat jouw manier van leven fout is simpelweg omdat er geen universeel referentiekader over bestaat, alleen hebben wij onszelf zo aangepast en dat aangepraat dat we onderhand denken dat dat wel zo is. Je hebt mijns inziens dan ook alleen verantwoording aan jezelf, als jij vindt dat je met je acties jezelf nog recht in de spiegel kan aankijken is het goed. Je leeft immers ook voor jezelf, sterven doe je alleen en alle acties van mensen zijn primair egoïstisch. Zelfs "goede" daden zijn onbewust egoïstisch, omdat met een goede daad jij je status verhoogt bij andere mensen en doe jij veel "goede" daden gaan mensen daar gebruik van maken (in wezen is vriendschap en liefde = dingen voor elkaar over hebben dus ook egoïstisch). Immers jij hebt een goede status bij een ander door jouw daden die je als vriend en geliefde doet en als je hulp nodig hebt krijg je het van die ander (of je denkt het te krijgen).
Moraal van dit verhaal: leef je leven zoals jij dat wil, je bent de regisseur van je eigen leven. Voel je niet gebukt gaan onder groepsdruk. Bepaalde mensen zullen je altijd veroordelen en over je praten maar doen dingen niet "beter" dan jijzelf simpelweg omdat beter niet bestaat. Het is aan jou om te bepalen wat je wil doen.
Realiseer dit en schaamte over acties en schaamte tegenover mensen zal meer verdwijnen en je zult meer je eigen ding doen hoop ik. Overigens trekken mensen zich tot bepaalde hoogte altijd wat van aan van andere mensen, dat valt niet te voorkomen
Misschien zal je het een vaag verhaal vinden maar ik hoop dat je er wat mee kan
Ik denk dat ik wat betreft sommige dingen nu maar eens het tegenovergestelde moet doen dan wat ik altijd deed. Ben benieuwd wat er dan gebeurd. Denk zeker dat de eerste stap het moeilijkst is en het liefst zou ik een duwtje in de goede richting willen hebben maar goed, dat behoort niet altijd tot de mogelijkheden.
Iig bedankt voor de opmerkingen tot nu toe
quote:Is mijn favorietOp woensdag 22 april 2009 23:30 schreef fs180 het volgende:
[..]
Vreemd genoeg kan ik die film niet plaatsen, terwijl de personage zo bekend voorkomen, Miyazaki's werk is
Gaat over de belevingswereld van kinderen. Zou hem echt eens kijken! 
Wat vind ik hiervan?
Hoe voel ik me hierbij?
Etc.
Had hier reeds een stukje over getypt op fok.
Durf jezelf te worden en te zijn.
Denk dat het bijna "niet aan te leren is".
Je hebt het vaak bijgebracht gekregen van je moeder en zo - en het zit zo diep in je dat je bijna niet anders kunt.
Zelf heb ik er geen problemen mee - maar ja - ik ben dan ook een MAN
quote:Mensen die andere mensen niet kunnen uitstaan omdat ze anders zijn dan ze zelf zijn - dat zijn de meest irriante personen die er zijn.Op zaterdag 25 april 2009 13:18 schreef aloa het volgende:
Mensen die overal schijt aan hebben en hun mening van de daken schreeuwen....dat zijn de meest irritante personen die er zijn.
quote:je hebt gelijk.Op zondag 26 april 2009 14:20 schreef zomaareennaam het volgende:
[..]
Mensen die andere mensen niet kunnen uitstaan omdat ze anders zijn dan ze zelf zijn - dat zijn de meest irriante personen die er zijn.
quote:Dit.Op donderdag 23 april 2009 11:29 schreef Verloren_onschuld het volgende:
Ik vind de vraag net zoiets als 'hoe word ik minder verlegen?'
Vervolgens wordt van de posters hier de gouden tip verwacht om minder verlegen te worden. Die zal nooit komen, iedereen gaat anders met dingen om. De een is wat onzekerder dan de ander. Over het algemeen zijn onzekere mensen met name vooral bezig met anderen. Zekere mensen weten beter af te bakenen wat van hun is en niet en zullen wat meer 'schijt'hebben.
Je bent dus eigenlijk op zoek naar meer zekerheid. Ik zal je de belangrijkste tip geven die ik vanaf hier kan geven:
Kom achter die computer vandaan en 'just do it'. Ga niet proberen om nee te zeggen, zeg NEE. Ga niet proberen je niet meer te laten lenen als schouder voor een zeikende vriendin, zeg NEE. Werk aan jezelf en leer jezelf goed kennen en weet wat jouw kaders zijn. Op het moment dat je dat weet ,hoef je je niet zoveel meer aan te trekken van een ander.
'Schijt hebben' is geen doel op zich, het gaat om meer zekerheid.
Daarnaast zul je in het begin op je bek gaan in je assertiviteit. Je zult vastgeluld worden of achteraf inzien dat je te star bent geweest of te weinig hebt meegegeven. Ga dan niet bij de pakken neer zitten, je bent aan het leren voor jezelf op te komen en jezelf te zijn. Natuurlijk gaat dat in het begin wel eens mis / schat je in het begin dingen verkeerd in.
Ik heb er zelf trouwens ook last van hoor
Maar ik denk wel dat dit de beste manier is. Daarnaast kun je zelfverzekerdheid deels ook proberen te forceren of faken. De ander weet niet hoe jij je voelt, ze kunnen hooguit gokken. Mijn ervaring is dat ze vaak ook verkeerd gokken wanneer ik me wel 'echt' gedraag. Dus wat maakt het dan nog uit hoe ze me beoordelen wanneer ik me niet 'echt' gedraag. Ook is het belangrijk om te kijken naar jouw ideeën over andere mensen. Jij zult het ook wel eens niet met iemand eens zijn of niet iemand aardig vinden. That's the way this wheel keeps working. Is gewoon normaal, can't please everybody, niet teveel waarde aan hechten.quote:Dit klopt inderdaad. Maar ik zou me zo kunnen voorstellen dat je dat niet van de een op andere dag kunt veranderen. TS zou het gewoon eens kunnen uitvinden hoe het is om zelf eens een gesprek met een ander te beginnen. Als dat positief uitpakt dan durf je dat ook wel een tweede keer en daarna gaat het vanzelf.Op donderdag 23 april 2009 11:29 schreef Verloren_onschuld het volgende:
Ik vind de vraag net zoiets als 'hoe word ik minder verlegen?'
Vervolgens wordt van de posters hier de gouden tip verwacht om minder verlegen te worden. Die zal nooit komen, iedereen gaat anders met dingen om. De een is wat onzekerder dan de ander. Over het algemeen zijn onzekere mensen met name vooral bezig met anderen. Zekere mensen weten beter af te bakenen wat van hun is en niet en zullen wat meer 'schijt'hebben.
Je bent dus eigenlijk op zoek naar meer zekerheid. Ik zal je de belangrijkste tip geven die ik vanaf hier kan geven:
Kom achter die computer vandaan en 'just do it'. Ga niet proberen om nee te zeggen, zeg NEE. Ga niet proberen je niet meer te laten lenen als schouder voor een zeikende vriendin, zeg NEE. Werk aan jezelf en leer jezelf goed kennen en weet wat jouw kaders zijn. Op het moment dat je dat weet ,hoef je je niet zoveel meer aan te trekken van een ander.
'Schijt hebben' is geen doel op zich, het gaat om meer zekerheid.
Als je op dat moment blokkeert door verlegenheid dan kun je ook doen alsof je iemand anders bent, alsof het een toneel is. Zo heb ik het vroeger opgelost want ik was altijd bang om volle kamers binnen te stappen en dan deed ik alsof ik iemand anders was totdat het ongemakkelijke gevoel wegging. Dan leer je dat andere mensen echt niet met jou bezig zijn maar meer met zichzelf.
En ach, als het je toch niet lukt om het te doen, troost je, naarmate je ouder wordt kan het je steeds minder schelen wat andere mensen van denken of vinden en dan bedoel ik niet dat je een persoon wordt die overal schijt aan heeft maar gewoon zijn eigen plan durft te trekken en te zeggen wat je vindt.
quote:Jaaa, hier ben ik het helemaal mee eens!!! Veel mensen zijn het namelijk niet met me eens als ik precies ditzelfde zeg. Maar waarom krijgt de ene persoon dan voldoening (oftewel een egoïstisch gevoel) van bijvoorbeeld ontwikkelingshulp en ik niet?Op donderdag 23 april 2009 04:39 schreef ThaMadEd het volgende:
Zelfs "goede" daden zijn onbewust egoïstisch, omdat met een goede daad jij je status verhoogt bij andere mensen en doe jij veel "goede" daden gaan mensen daar gebruik van maken (in wezen is vriendschap en liefde = dingen voor elkaar over hebben dus ook egoïstisch). Immers jij hebt een goede status bij een ander door jouw daden die je als vriend en geliefde doet en als je hulp nodig hebt krijg je het van die ander (of je denkt het te krijgen).
Maar de OP zou ik ook geschreven kunnen worden, alhoewel ik langzaam maar zeker verbetering zie. Het helpt ook als je iemand leert kennen die wel overal schijt aan heeft en zich niet zo druk maakt. Dat werkt enorm aanstekelijk merk ik
Een simpele die mij een hoop heeft geleerd is om mn baard te laten staan. Sociaal gezien in mijn omgeving is het een beetje maf voor een jonge gast om zn baard te laten staan en toen ik er mee begon was ik me ook wel bewust dat ik buiten de norm bezig was. Sommige dagen voelde ik me heel genant om überhaupt buiten te lopen. Mensen keken zo raar en een paar hadden hele gemene opmerkingen. Mn zusjes konden me zowat villen en mn moeder hield me bewust uit fotos tijdens een vakantie. In de kroeg sloeg ik de ene flater na de andere. Het was best eng om mn uiterlijk zo drastisch te veranderen en vaak wist ik niet hoe ik moest reageren.
Maar nu heb ik mijn baard geaccepteerd en als iemand er een ongewilde opmerking over maakt moet ik er om lachen omdat ze zo krampachtig achter een ideaal aanzitten. Als zo'n zeikwijf weer begint in de kroeg waarom ik een baard heb vraag ik steevast waarom ze geen grotere tieten heeft. Het formaat kan me niet zoveel schelen, maar ik wilde haar graag bijbrengen dat ze niet zomaar ff haar verwachting los kan laten op me. Ik ga me niet zomaar scheren omdat zij het graag wil, netzomin dat ze een vergroting laat doen omdat ik het wil.
Nu moest ik laatst surveilleren bij wat examens voor een hbo opleiding. De jongste was iets van 21 en de oudste 50, de meeste in de dertig. En ik moet voorin het lokaal opletten hoe iedereen zijn examen deed. En dan komt zo'n kerel twee keer mijn leeftijd naar voren "Meneer Halfbearad, mag ik nog wat papier van U?". Nou als er iets is wat mn zelfvertrouwen ophemelt is het wel zoiets. Ik had mn baard weer eens laten staan en kennelijk schatte men me veel ouder in dan ik was.
Er zijn vast nogwel wat persoonlijke dingen die je kan proberen, maar probeer niet opzettelijk mensen dwars te zitten, want dat kan grote problemen geven. Zelfverzekered =/= egoïstisch.
quote:Dat doet me denken aan die keer dat een kind me uitschold vanwege een uiterlijk kenmerk van mij. Hij zei: 'Mijn vriend vindt dat je.....' Ik zei: k vind je vriend heel onbeleefd.' Kindjes af.'Op maandag 27 april 2009 19:27 schreef halfbearad het volgende:
Maar nu heb ik mijn baard geaccepteerd en als iemand er een ongewilde opmerking over maakt moet ik er om lachen omdat ze zo krampachtig achter een ideaal aanzitten. Als zo'n zeikwijf weer begint in de kroeg waarom ik een baard heb vraag ik steevast waarom ze geen grotere tieten heeft.
quote:Op maandag 27 april 2009 19:54 schreef krakkemieke het volgende:
[..]
Dat doet me denken aan die keer dat een kind me uitschold vanwege een uiterlijk kenmerk van mij. Hij zei: 'Mijn vriend vindt dat je.....' Ik zei: k vind je vriend heel onbeleefd.' Kindjes af.'
quote:Ja, je afzetten tegen je omgeving en je gezicht verbergen onder een paard gaat je echt helpen voor je zelfvertrouwenOp maandag 27 april 2009 19:27 schreef halfbearad het volgende:
Een simpele die mij een hoop heeft geleerd is om mn baard te laten staan. Sociaal gezien in mijn omgeving is het een beetje maf voor een jonge gast om zn baard te laten staan en toen ik er mee begon was ik me ook wel bewust dat ik buiten de norm bezig was. Sommige dagen voelde ik me heel genant om überhaupt buiten te lopen. Mensen keken zo raar en een paar hadden hele gemene opmerkingen. Mn zusjes konden me zowat villen en mn moeder hield me bewust uit fotos tijdens een vakantie. In de kroeg sloeg ik de ene flater na de andere. Het was best eng om mn uiterlijk zo drastisch te veranderen en vaak wist ik niet hoe ik moest reageren.
Maar nu heb ik mijn baard geaccepteerd en als iemand er een ongewilde opmerking over maakt moet ik er om lachen omdat ze zo krampachtig achter een ideaal aanzitten. Als zo'n zeikwijf weer begint in de kroeg waarom ik een baard heb vraag ik steevast waarom ze geen grotere tieten heeft. Het formaat kan me niet zoveel schelen, maar ik wilde haar graag bijbrengen dat ze niet zomaar ff haar verwachting los kan laten op me. Ik ga me niet zomaar scheren omdat zij het graag wil, netzomin dat ze een vergroting laat doen omdat ik het wil.
Nu moest ik laatst surveilleren bij wat examens voor een hbo opleiding. De jongste was iets van 21 en de oudste 50, de meeste in de dertig. En ik moet voorin het lokaal opletten hoe iedereen zijn examen deed. En dan komt zo'n kerel twee keer mijn leeftijd naar voren "Meneer Halfbearad, mag ik nog wat papier van U?". Nou als er iets is wat mn zelfvertrouwen ophemelt is het wel zoiets. Ik had mn baard weer eens laten staan en kennelijk schatte men me veel ouder in dan ik was.
Als ik net met m'n Mach7 DrieDubbelTurbo de zaak heb gladgeschoren word ik zelfs nog wel eens Meneer genoemd door mensen die twee keer mijn leeftijd zijn (terwijl ik er niet oud uitzie) dus ik zou er maar niet zo snel van uit gaan dat het door je baard kwam
Ik zou het eerder op beleefdheid gooien.quote:Tjemig, zenuw geraakt ofzo? De achterliggende gedachte is om nieuwe dingen te proberen en van de ervaring te leren. Daar krijg je zelfvertrouwen van. Het komt echt niet uit de lucht vallen ofzo.Op dinsdag 28 april 2009 03:59 schreef Houdnini het volgende:
[..]
Ja, je afzetten tegen je omgeving en je gezicht verbergen onder een paard gaat je echt helpen voor je zelfvertrouwen
En ik snap de gedachte wel hoor, maar hoe jij het doet overkomen lijkt me gewoon niet de juiste manier. Wat heb je aan zelfvertrouwen als je er geen gebruik van kan maken? (je zegt zelf dat je omgeving je zo'n beetje aan het kruis hangt door die baard, dan heb je toch niets meer aan dat zelfvertrouwen tussen andere mensen in?)
quote:Misschien heb je ook wel gelijk hoor. Maar het was iets wat ik persoonlijk graag wilde, en door de sociale norm heen prikken heeft me een hoop geholpen om mezelf te accepteren. Mijn ervaring werkt natuurlijk niet voor iedereen, het is maar een idee.Op dinsdag 28 april 2009 23:29 schreef Houdnini het volgende:
Pardon, ik bedoelde baard. Paard.. ik moet 's nachts wat meer slapen ipv typen
En ik snap de gedachte wel hoor, maar hoe jij het doet overkomen lijkt me gewoon niet de juiste manier. Wat heb je aan zelfvertrouwen als je er geen gebruik van kan maken? (je zegt zelf dat je omgeving je zo'n beetje aan het kruis hangt door die baard, dan heb je toch niets meer aan dat zelfvertrouwen tussen andere mensen in?)
Er is een boekje dat heet: Als ik nee zeg voel ik mij schuldig, lees dat eens en hou je vast aan dat wat ze zeggen.
quote:En.....ik niet?Op zondag 26 april 2009 14:19 schreef zomaareennaam het volgende:
Sommige mensen zullen dat echt nooit kunnen.
Denk dat het bijna "niet aan te leren is".
Je hebt het vaak bijgebracht gekregen van je moeder en zo - en het zit zo diep in je dat je bijna niet anders kunt.
Zelf heb ik er geen problemen mee - maar ja - ik ben dan ook een MAN
Tuurlijk zit er een groot deel opvoeding bij, maar ik ben ervan overtuigd dat je jezelf kunt veranderen.
Waar een wil is, is een weg
quote:Op zondag 26 april 2009 22:21 schreef Stali het volgende:
[..]
Dit klopt inderdaad. Maar ik zou me zo kunnen voorstellen dat je dat niet van de een op andere dag kunt veranderen. TS zou het gewoon eens kunnen uitvinden hoe het is om zelf eens een gesprek met een ander te beginnen. Als dat positief uitpakt dan durf je dat ook wel een tweede keer en daarna gaat het vanzelf.
Als je op dat moment blokkeert door verlegenheid dan kun je ook doen alsof je iemand anders bent, alsof het een toneel is. Zo heb ik het vroeger opgelost want ik was altijd bang om volle kamers binnen te stappen en dan deed ik alsof ik iemand anders was totdat het ongemakkelijke gevoel wegging. Dan leer je dat andere mensen echt niet met jou bezig zijn maar meer met zichzelf.
En ach, als het je toch niet lukt om het te doen, troost je, naarmate je ouder wordt kan het je steeds minder schelen wat andere mensen van denken of vinden en dan bedoel ik niet dat je een persoon wordt die overal schijt aan heeft maar gewoon zijn eigen plan durft te trekken en te zeggen wat je vindt.
Ik denk soms wel eens dat het goed voor me zou zijn om op een toneelclubje te gaan. Zou het totaal niet leuk vinden, maar is wel een manier om te doen wat je doet en 'schijt' aan iedereen die aan het kijken is. Wat betreft gewoon een gesprek beginnen: ik merk dat ik deze week het meer doe dan eerst. Door alle berichten over 'doe het nu gewoon maar eens' begin ik meer het gevoel te krijgen dat er niks 'geks' aan is en dat ik het gewoon maar eens moet proberen. Tot nu toe positieve ervaringen.
Het gekke is dat me dat ook weer niet verbaas, iedereen die me kent vind me echt een ontzettend aardig, sociaal persoon, dus tja, waarom anderen niet?
Waar ik wel mee zit is hetgeen ik over moet beginnen naar iemand anders. Wat zeg je tegen iemand die je totaal niet kent en zonder directe aanleiding iets te zeggen?
quote:Geloof ik zeer zeker, heb alleen te weinig tijd (ivm werk en studie) om nog veel met vrienden met 'schijt aan allesOp maandag 27 april 2009 15:31 schreef Metalfreak het volgende:
Maar de OP zou ik ook geschreven kunnen worden, alhoewel ik langzaam maar zeker verbetering zie. Het helpt ook als je iemand leert kennen die wel overal schijt aan heeft en zich niet zo druk maakt. Dat werkt enorm aanstekelijk merk ik
' om te gaanquote:Nouja, waarom niet? Je maakt wel een heel duidelijk standpunt met een baard, zeker als jonge gast. Is net alsof je constant zegt: 'nee, ik doe het anders'. Je zult dan vast merken dat je toch wel geaccepteerd wordt.Op dinsdag 28 april 2009 03:59 schreef Houdnini het volgende:
[..]
Ja, je afzetten tegen je omgeving en je gezicht verbergen onder een paard gaat je echt helpen voor je zelfvertrouwen
Zou het trouwens zelf nooit doen, vind dat weer een beetje ver gaan
quote:Dat denk ik echter ookAls ik net met m'n Mach7 DrieDubbelTurbo de zaak heb gladgeschoren word ik zelfs nog wel eens Meneer genoemd door mensen die twee keer mijn leeftijd zijn (terwijl ik er niet oud uitzie) dus ik zou er maar niet zo snel van uit gaan dat het door je baard kwam
Mijn broer en ik zijn compleet verschillend.
Mijn broer is zoals jij bent.
Volgens mij heeft het echt met ervaringen en instelling/inzicht te maken.
Zo maak je een klein paadje.
En als je die maar vaak genoeg bewandelt is het al een veel stevigere basis.
Ik zie het niet als iets wat je zo even leert.
Je moet echt die instelling hebben en er goed bij voelen.
quote:BedanktOp woensdag 29 april 2009 13:40 schreef bendk het volgende:
Klinkt een beetje naar: geen neen kunnen zeggen.
Er is een boekje dat heet: Als ik nee zeg voel ik mij schuldig, lees dat eens en hou je vast aan dat wat ze zeggen.
Heb het besteld!
quote:Als je toneelclubjes niet leuk vindt, zou het moeilijker kunnen zijn om te doen wat je wilt doen, omdat je je dan ook misschien niet op je gemak voelt.Op woensdag 29 april 2009 18:26 schreef Hare het volgende:
[..]
Waar ik wel mee zit is hetgeen ik over moet beginnen naar iemand anders. Wat zeg je tegen iemand die je totaal niet kent en zonder directe aanleiding iets te zeggen?
Waar je over kunt praten met een vreemde, hangt af van de gelegenheid. Op een bijeenkomst van je werk kan je zeggen: Hoi! Ik ben Hare van de afdeling.... Ik ken je nog niet, wat doe jij?
Op een bijeenkomst waar je uitgenodigd bent kan je vragen: Hoe ken jij de gastheer/-vrouw?
En desnoods zeg je: Ik ken hier eigenlijk niemand. Zou je me aan wat mensen kunnen voorstellen? (Beetje falen van de organisatie, die horen dat te doen.
)quote:Wat ik me bij dat soort opmerkingen altijd afvraag is: 'zitten mensen daar wel op te wachten'? Is het niet raar om over zoiets te beginnen? Om zo'n vraag te stellen?Op woensdag 29 april 2009 21:10 schreef krakkemieke het volgende:
[..]
Als je toneelclubjes niet leuk vindt, zou het moeilijker kunnen zijn om te doen wat je wilt doen, omdat je je dan ook misschien niet op je gemak voelt.
Waar je over kunt praten met een vreemde, hangt af van de gelegenheid. Op een bijeenkomst van je werk kan je zeggen: Hoi! Ik ben Hare van de afdeling.... Ik ken je nog niet, wat doe jij?
Op een bijeenkomst waar je uitgenodigd bent kan je vragen: Hoe ken jij de gastheer/-vrouw?
En desnoods zeg je: Ik ken hier eigenlijk niemand. Zou je me aan wat mensen kunnen voorstellen? (Beetje falen van de organisatie, die horen dat te doen.
Hoe reageren mensen als jij zoiets zegt?
quote:Daarom kan je het beste beginnen over iets dat past bij de situatie waar je jezelf met die andere mensen in bevindt (zoals krakkemieke hierboven al aangaf), omdat anderen dan meestal goed kunnen begrijpen waarom je er over begint en gewoon terugpraten.Op vrijdag 1 mei 2009 12:06 schreef Hare het volgende:
[..]
Wat ik me bij dat soort opmerkingen altijd afvraag is: 'zitten mensen daar wel op te wachten'? Is het niet raar om over zoiets te beginnen? Om zo'n vraag te stellen?
Probeer het maar eens
probeer daarbij niet bang te zijn en duidelijk te praten.. als je iets verkeerds zegt tegen een onbekende dan zijn de meeste mensen dat binnen 5 minuten alweer vergeten (tenzij je echt iets ergs zegt natuurlijk). Alleen jij zal er langer aan blijven denken omdat je teveel piekert over wat andere mensen zouden kunnen denken.Om dat van die afdeling nog even als voorbeeld te nemen; wanneer jij zegt dat je nog niemand kent en vraagt of iemand je aan anderen zou willen voorstellen (dat moet je natuurlijk wel enthousiast vragen en niet met een "ik-ga-u-vermoorden"-blik), waarom zou de persoon waar je het aan vraagt daar niet op ingaan? Die persoon is daar ook ooit begonnen en kon ooit ook niet iedereen daar.
quote:Hoe reageren mensen? Nou, ik denk dat jij er zelf ook een bent, dus waarom wil je daar bevestiging voor hebben? Ik bedoel, jij kan vast ook wel bedenken waarom iemand niet of vreemd zou reageren op iets dat je vraagt, toch?Hoe reageren mensen als jij zoiets zegt?
Kun je beter zeggen..." Okey, ik vel 1 oordeel". En het oordeel is..." Ik heb schijt aan jullie oordeel".
Volgens mij is dit dus echt een kwestie van de knop omzetten, geen handleiding van 100 blz's. Je doet het of je doet het niet. Hoe die knop omgezet moet worden is dan wat anders, weet dat ook niet hoe zoiets werkt. Een jawohl moment zal het misschien zijn.
quote:Tsja, "can't teach an old dog new tricks" zeggen ze welleens. En het lijkt erop dat dat bij mij iig zo is. Wat erg vervelend is. Alles wat je jarenlang doet dat wordt je en dat ben je en dat blijf je. En in mijn geval heb ik er niet om gevraagd of toch wel? Door erg ziek te zijn wordt dat dan alleen je eigen fout of krijg ik nog een "daar kon je niet veel vat op hebben"?Op woensdag 22 april 2009 18:43 schreef Hare het volgende:
o Me niet vervelend voelen als mensen bij me in de trein komen zitten die me irriteren en ik opsta om ergens anders te gaan zitten (‘is dat niet een beetje lullig voor hen?).
o Zeggen wat ik wil, omdat ik dat gewoon zo vind en anderen dat best mogen weten
o Doen wat ik wil, ook al vinden andere mensen dat misschien raar
o Niet meteen in de verdediging schieten als mensen ergens iets van zeggen. Gewoon ervoor uitkomen dat ik zo doe, omdat ik zo ben
Maar kun je jezelf dat aanleren?
quote:Ja ik herken dat idee wel . Ik kan het ook toepassen op mijn eigen belevingen en zoals ik anderen zie. Maar ik ken maar bar weinig mensen waarvan ik zelf het idee heb van 'ja die zijn echt helemaal zichzelf'. De meeste praatjesmakers praten teveel, zijn te zenuwachtig, doen te geforceerd, te stoer. Alsof ze toch iets compenseren. Wellicht omdat ze dat dan toch doen vanuit een of andere onzekerheid, waar je geen weet van hebt. Dat idee.Als ik andere mensen zie die wel lekker hun eigen ding doen, ben ik daar best jaloers op. Het lijkt me echt lekker om zo ‘vrij’ te kunnen leven:
quote:Ik denk dat dit nooit zal veranderen, omdat dit is wie jij bent. Gewoon het aard van het beestje, vat dit niet als tenentrappen op. Je kan tijden meemaken, of een avond, weekend dat je bent zoals jij jezlef graag ziet. Maar je houdt het niet vast. Zoals ik al zei. "you cannot teach an old dog brand new tricks" en dat schijnt toch echt voor vrijwel iedereen opte gaan. Alles wat je jaren hebt gedaan dat ben je en dat blijf je.Nu is het niet zo dat ik iemand ben die heel erg op zichzelf is en niks durft te doen of te zeggen. Ik ben over het algemeen heel tevreden met mijn leven, mijn contact met vriendin, vrienden, familie en collega’s. Daar ligt het probleem ook niet. Ik word door iedereen spontaan genoemd en dat is ook zo, maar dat komt omdat ik van mijn vrienden, sommige collega’s en familie weet wat ze van me vinden en durf daar volledig mezelf te zijn.
Wat ik ook merk in relaties tussen mensen is dat er altijd een de agresoor is tussen de twee. En als er twee agressors tegenover mekaar zitten dan wisselt de "agressie" zich af. De een begint stopt en dan is de ander. Zo werkt dat ook in relaties. Je kan zien aan wie er het meeste huilt wie de broek in huis aanheeft en wegkomt zonder 'heartbreak'. Logsich zeg je, nou nee niet zo logisch. In het leven gaat het erom hoeveel je zelf hebt en krijgt. Als de een lacht en de ander huilt heeft degene die huilt het minst gekregen, en zal zich moeiliker over een relatie/situatie heenzetten dan de ander. Die schijnbaar makkelijker verdergaat met zijn of haar leven en dingen zegt als 'wat een huillie, komop, jij kan het ook'. Maar dat is niet waar, de een heeft namelijk al het geluks-energie al allemaal egoistisch eigengemaakt en vertrekt zonder iets natelaten. En dat zit de ander natuurlijk behoorlijk dwars.
[ Bericht 3% gewijzigd door Schenkstroop op 02-05-2009 06:19:19 ]
quote:Dat heet een 'meereizend bezwaar' en dat is lastig daar je iha meer de klemtoon gaat leggen of het bezwaar ja of nee bestaat ipv een contact te gaan leggen/opbouwen.Op vrijdag 1 mei 2009 12:06 schreef Hare het volgende:
[..]
Wat ik me bij dat soort opmerkingen altijd afvraag is: 'zitten mensen daar wel op te wachten'? Is het niet raar om over zoiets te beginnen? Om zo'n vraag te stellen?
Hoe reageren mensen als jij zoiets zegt?
En ik schat in dat je zeer regelmatig tegen jezelf zegt: zie je wel, het bestaat wel degelijk en bij deze 'meneer en mevrouw' ook al. Klopt dat ?
quote:Ja, dat vraag JIJ je af. Daarom is het moeilijk om mensen af te stappen en het initiatief te nemen.Op vrijdag 1 mei 2009 12:06 schreef Hare het volgende:
[..]
Wat ik me bij dat soort opmerkingen altijd afvraag is: 'zitten mensen daar wel op te wachten'? Is het niet raar om over zoiets te beginnen? Om zo'n vraag te stellen?
Hoe reageren mensen als jij zoiets zegt?
Denk eens andersom. Als jij je alleen voelt, zijn er vast anderen die zich ook alleen voelen. Als jij het fijn vindt als iemand zomaar met je praat, zijn er vast anderen die dat fijn vinden.
Mijn manier is om me af te vragen: zou ik het fijn vinden als iemand met me praat? Als Ik dat vind, spreek ik iemand aan. Als de ander het niet wil, merk ik dat vanzelf en wens ik hem een prettige avond.
En dat betekent niet dat ik niet leuk genoeg ben, maar gewoon dat die ander er geen zin in heeft.
quote:Ik moet dus zeggen dat ik de laatste week wel meer probeer contact te leggen door over iets te beginnen wat ik zie/hoor. Eerder dacht ik vaak wel iets te zeggen, maar deed ik het niet, nu doe ik het wel. Wel fijn, gaat goed. Langzaamaan maar een gewoonte van makenOp vrijdag 1 mei 2009 14:36 schreef Houdnini het volgende:
[..]
Daarom kan je het beste beginnen over iets dat past bij de situatie waar je jezelf met die andere mensen in bevindt (zoals krakkemieke hierboven al aangaf), omdat anderen dan meestal goed kunnen begrijpen waarom je er over begint en gewoon terugpraten.
Probeer het maar eens
En hoe ga je dan om met situaties waarin er eigenlijk totaal niks geen aanleiding is? Waar begin je dan over? Sommige mensen praten echt over alles, ik kan me echt niks in mijn hoofd halen.
Misschien dat het ook te maken heeft met het feit dat ik meer een prater ben dan een verteller. Mijn vriendin kan echt verhalen vertellen als de beste, ik ben iemand die juist erg goed een gesprek kan voeren (vragen, luisteren, interesse tonen e.d.). Misschien dat als je een 'verteller' bent dat je dan wat makkelijker iets kunt zeggen uit het niets?
quote:Zal dit eens in mijn achterhoofd houden, vind het een spannend idee, maar wel eentje waar ik zeker wat mee kan!Om dat van die afdeling nog even als voorbeeld te nemen; wanneer jij zegt dat je nog niemand kent en vraagt of iemand je aan anderen zou willen voorstellen (dat moet je natuurlijk wel enthousiast vragen en niet met een "ik-ga-u-vermoorden"-blik), waarom zou de persoon waar je het aan vraagt daar niet op ingaan? Die persoon is daar ook ooit begonnen en kon ooit ook niet iedereen daar.
[..]
quote:Je hebt idd gelijk dat op het moment dat je allemaal bezwaren gaat zoeken je eigenlijk voorbij gaat aan het punt waar het nu eigenlijk om gaat. Gewoon contact leggen.Op zaterdag 2 mei 2009 18:55 schreef bendk het volgende:
[..]
Dat heet een 'meereizend bezwaar' en dat is lastig daar je iha meer de klemtoon gaat leggen of het bezwaar ja of nee bestaat ipv een contact te gaan leggen/opbouwen.
En ik schat in dat je zeer regelmatig tegen jezelf zegt: zie je wel, het bestaat wel degelijk en bij deze 'meneer en mevrouw' ook al. Klopt dat ?
Je laatste vraag begrijp ik niet....wat klopt? Wat bestaat?
quote:Tja, wat jij nu zegt is ook hetgeen mijn verstand zegt.Op zaterdag 2 mei 2009 22:15 schreef krakkemieke het volgende:
[..]
Ja, dat vraag JIJ je af. Daarom is het moeilijk om mensen af te stappen en het initiatief te nemen.
Denk eens andersom. Als jij je alleen voelt, zijn er vast anderen die zich ook alleen voelen. Als jij het fijn vindt als iemand zomaar met je praat, zijn er vast anderen die dat fijn vinden.
Mijn manier is om me af te vragen: zou ik het fijn vinden als iemand met me praat? Als Ik dat vind, spreek ik iemand aan. Als de ander het niet wil, merk ik dat vanzelf en wens ik hem een prettige avond.
En dat betekent niet dat ik niet leuk genoeg ben, maar gewoon dat die ander er geen zin in heeft.
Alleen soms is die balans van verstand en gevoel een beetje te veel doorgeslagen naar gevoel
Maar je hebt helemaal gelijk. Ik zal echt meer van mijn verstand moeten gaan uitgaan, dan komt het gevoel vanzelf wel.quote:Er is 1 ding dat overal en altijd bespreekbaar is..Op zondag 3 mei 2009 09:41 schreef Hare het volgende:
En hoe ga je dan om met situaties waarin er eigenlijk totaal niks geen aanleiding is? Waar begin je dan over? Sommige mensen praten echt over alles, ik kan me echt niks in mijn hoofd halen.
HET WEER!!
Alleen te gebruiken in extreem waardeloze situaties. En onthoud: doe dit nooit bij een vrouw.
quote:Vragen, luisteren en interesse tonen is toch goed?Misschien dat het ook te maken heeft met het feit dat ik meer een prater ben dan een verteller. Mijn vriendin kan echt verhalen vertellen als de beste, ik ben iemand die juist erg goed een gesprek kan voeren (vragen, luisteren, interesse tonen e.d.). Misschien dat als je een 'verteller' bent dat je dan wat makkelijker iets kunt zeggen uit het niets?
quote:Op zondag 3 mei 2009 17:57 schreef Houdnini het volgende:
Vragen, luisteren en interesse tonen is toch goed?
Je zou kunnen beginnen met een vraag als: waar ken je de gastheer/-vrouw van? Wat doe je voor werk?
Vermijd vragen waar mensen met ja of nee op kunnen antwoorden!
[ Bericht 0% gewijzigd door krakkemieke op 03-05-2009 19:21:57 ]
quote:Laten we eens aannemen dat het gesprek in jouw beleving niet goed verloopt, maar wat verlies je dan eigenlijk?Op zondag 3 mei 2009 09:46 schreef Hare het volgende:
[..]
Tja, wat jij nu zegt is ook hetgeen mijn verstand zegt.
Alleen soms is die balans van verstand en gevoel een beetje te veel doorgeslagen naar gevoel
quote:Wat ik bedoel is of het meereizende bezwaar wordt getoetst ipv het onderwerp..Op zondag 3 mei 2009 09:45 schreef Hare het volgende:
[..]
Je hebt idd gelijk dat op het moment dat je allemaal bezwaren gaat zoeken je eigenlijk voorbij gaat aan het punt waar het nu eigenlijk om gaat. Gewoon contact leggen.
Je laatste vraag begrijp ik niet....wat klopt? Wat bestaat?
Nu flap ik de meeste dingen er gewoon uit ( geen hele botte kwetsende dingen ofzo
) gewoon dingen die op dat moment in mijn hoofd zitten, en weet ik dat ik me niet druk hoef te maken om wat anderen vinden, omdat ik die anderen grotendeels zelf uitgekozen heb.quote:Hier ben ik het overigens totaal niet mee eens. Als je het écht wilt, kun je ook dingen veranderen, en dat maakt niet uit op welk tijdstip in je leven dat je dat doet, als je het maar écht wilt. En dat het niet makkelijk is, dat geef ik toe, het kost gewoon heel veel moeite. Maar waarom zou het niet kunnen? De eerste stap in dat veranderproces is juist het erkennen van de problemen en het bewust worden van de dingen die je fout doet waardoor die problemen ontstaan.Op zaterdag 2 mei 2009 05:58 schreef Schenkstroop het volgende:
[..]
Tsja, "can't teach an old dog new tricks" zeggen ze welleens. En het lijkt erop dat dat bij mij iig zo is. Wat erg vervelend is. Alles wat je jarenlang doet dat wordt je en dat ben je en dat blijf je. En in mijn geval heb ik er niet om gevraagd of toch wel? Door erg ziek te zijn wordt dat dan alleen je eigen fout of krijg ik nog een "daar kon je niet veel vat op hebben"?
quote:Ook dingen maar zeker niet alledingen !Op maandag 4 mei 2009 09:49 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Hier ben ik het overigens totaal niet mee eens. Als je het écht wilt, kun je ook dingen veranderen, en dat maakt niet uit op welk tijdstip in je leven dat je dat doet, als je het maar écht wilt. En dat het niet makkelijk is, dat geef ik toe, het kost gewoon heel veel moeite. Maar waarom zou het niet kunnen? De eerste stap in dat veranderproces is juist het erkennen van de problemen en het bewust worden van de dingen die je fout doet waardoor die problemen ontstaan.
Aldus Schenkstroop ergens hierboven.
Zoals Metalfreak zei, kan je ook door te willen, sommige dingen veranderen.
Misschien kan je niet de ziekte of andere omstandigheden veranderen, die je hebben gemaakt zoals je nu bent. Maar je kunt je kijk op en je manier van omgaan met dingen wel veranderen.
En over de praatjesmakers, die geforceerd doen: soms overkomt het mij ook. Als ik moe of gestressd ben. Maar over het algemeen ben ik mezelf.
Dat doet me eraan denken Hare: Als je begint om mensen aan te spreken sta je misschien te wiebelen van de zenuwen en denk je: kijk mij me eens aanstellen! Maak je geen zorgen. Ten eerste ziet de ander dat waarschijnlijk niet. Ten tweede zeg je toch niks geks. Ten derde is de ander misschien blij dat jij wat zegt.
En vooral: het zijn jouw gedachten, je kan niet weten wat de ander denkt.
quote:Deze quote moet je inlijsten en boven de deur hangen, ts!Op maandag 4 mei 2009 19:09 schreef krakkemieke het volgende:
En vooral: het zijn jouw gedachten, je kan niet weten wat de ander denkt.
quote:Haha, tja, dat vind ik toch zo kansloos. Tjeeez, als je dan toch niks weet te verzinnen, houdt dan je mondOp zondag 3 mei 2009 17:57 schreef Houdnini het volgende:
[..]
Er is 1 ding dat overal en altijd bespreekbaar is..
HET WEER!!
Alleen te gebruiken in extreem waardeloze situaties. En onthoud: doe dit nooit bij een vrouw.
[..]
quote:Is uitstekend, dus zodra iemand uit zichzelf een gespek begint ben ik binnen, want dan voel ik me op mijn gemak en heb ik hartstikke leuke gesprekkenVragen, luisteren en interesse tonen is toch goed?
quote:Maar op werk bijvoorbeeld hè. Je staat bij de koffiemachine. Er staat iemand waar je eigenlijk nooit verder contact mee hebt. Er is niets bijzonders voorhanden om over te beginnen.Op zondag 3 mei 2009 18:03 schreef krakkemieke het volgende:
[..]
Je zou kunnen beginnen met een vraag als: waar ken je de gastheer/-vrouw van? Wat doe je voor werk?
Vermijd vragen waar mensen met ja of nee op kunnen antwoorden!
Waar begin je dan over?
Zomaar over wat ik de avond ervoor heb gedaan???
quote:Tja, maar op je werk kies je de mensen toch niet uit?Op maandag 4 mei 2009 00:00 schreef littledrummergirl het volgende:
bij mij is het er met de tijd ingegroeid. Ik had het heel erg toen ik een jaar of 18/19 was, maar dit veranderde toen mijn situatie veranderde, ik ging op kamers, ik ging samenwonen.. ik werd onafhankelijker van de mensen met wiens mening ik normaal rekening hield ( ouders, familie, vrienden) en zocht meer contact met mensen waarbij ik niet hoef uit te kijken wat ik zeg en die me waarderen om wie ik ben.
Nu flap ik de meeste dingen er gewoon uit ( geen hele botte kwetsende dingen ofzo
Bij vrienden en familie heb ik juist geen moeite de dingen te zeggen die ik vind.
(al kan ik het wel voor me houden als ik vind dat een vriend een niet zo'n leuke vriendin heeft bijvoorbeeld
)quote:Das idd de bekende leercyclus hè, van onbewust onvaardig, naar onbewust vaardigOp maandag 4 mei 2009 09:49 schreef Metalfreak het volgende:
[..]
Hier ben ik het overigens totaal niet mee eens. Als je het écht wilt, kun je ook dingen veranderen, en dat maakt niet uit op welk tijdstip in je leven dat je dat doet, als je het maar écht wilt. En dat het niet makkelijk is, dat geef ik toe, het kost gewoon heel veel moeite. Maar waarom zou het niet kunnen? De eerste stap in dat veranderproces is juist het erkennen van de problemen en het bewust worden van de dingen die je fout doet waardoor die problemen ontstaan.
Zit voor het grootste deel op het moment nog in fase 2. bewust onvaardig: ik weet wat ik fout doe, maar ben nog niet in staat het beter te doen.
Op naar fase 3. bewust vaardig. Wanneer ik erbij nadenk ben ik in staat de nieuwe vaardigheden toe te passen (denk ik er niet bij na, val ik weer terug op het oude patroon)
quote:Nee, maar ja, ik probeer daar wel de hele tijd over na te denken en dat blokkeert.Op maandag 4 mei 2009 19:09 schreef krakkemieke het volgende:
Dat doet me eraan denken Hare: Als je begint om mensen aan te spreken sta je misschien te wiebelen van de zenuwen en denk je: kijk mij me eens aanstellen! Maak je geen zorgen. Ten eerste ziet de ander dat waarschijnlijk niet. Ten tweede zeg je toch niks geks. Ten derde is de ander misschien blij dat jij wat zegt.
En vooral: het zijn jouw gedachten, je kan niet weten wat de ander denkt.
Wat ben ik toch ook een eikel hè, doe gewoon niet zo moeilijk!
quote:Je kan werkelijk alle kanten op, hoeft niet perse over wat jij gisteravond hebt gedaan, maar ook wat hij/zij heeft gedaan bijvoorbeeld. Of anders iets zeggen over de koffie, het apparaat, het bedrijf waar je werkt, collega's, etc. Maar het kan ook over iets interessanters als het nieuws, over zinloze maar toch interessante weetjes, over iets waar jij op dat moment aan denkt, of over deze discussie op FOK!.Op vrijdag 8 mei 2009 12:12 schreef Hare het volgende:
Waar begin je dan over?
Zomaar over wat ik de avond ervoor heb gedaan???
Ik bekijk het meestal zo: als ik bij de koffiemachine sta en er komt iemand die ik niet ken, en die begint over zoiets te praten, dan vind ik dat echt niet erg of raar, integendeel, dat vind ik leuk, en ik vermoed dat jij hier hetzelfde over denkt.
Oh en er is *altijd* iets om over te beginnen in je omgeving, in het geval je echt niks kan verzinnen. Zo lang je het maar niet geforceerd gaat doen 'omdat het moet van de mensen op FOK!'.
quote:Ik zei dan ook niet dat het goed over zou komenOp vrijdag 8 mei 2009 12:11 schreef Hare het volgende:
Haha, tja, dat vind ik toch zo kansloos. Tjeeez, als je dan toch niks weet te verzinnen, houdt dan je mond
Zeg alleen niet iets als: wat een mooi/slecht weer he? Dan hoeven ze alleen iets te mompelen en zijn ze weer weg.
Op een regenachtige voorjaarsdag kan je opgewekt zeggen: ben je ook zo blij dat de pollen uit de lucht spoelen?
quote:En misschien kruipt TS dan de volgende dag nog meer in z'n schulp omdat hij bang is wat verkeerds gezegd te hebben......Op zaterdag 9 mei 2009 23:02 schreef Legolas het volgende:
Klinkt niet erg politiek correct, maar als je een keer een joint rookt kun je alles veel meer relatief zien.
quote:Heel af en toe rook ik ook wel eens een jointje, maar die ervaring heb ik niet...Op zaterdag 9 mei 2009 23:02 schreef Legolas het volgende:
Klinkt niet erg politiek correct, maar als je een keer een joint rookt kun je alles veel meer relatief zien.
(wat niet zegt dat het altijd te permitteren is)
quote:Hmmm, ja, op dat moment misschien, maar de momenten dat ik dat doe maak ik me toch al niet zo druk om dingen (tijdens festivals eigenlijk alleen maar) Dat zijn trouwens evenementen waar ik dat dus totaal niet heb, op festivals valt altijd een hele last van me af, dan kan ik ook echt genieten. Het zal wel door die ongedwongen sfeer komen, even totaal uit de realiteit ontsnappen.Op maandag 11 mei 2009 14:00 schreef Legolas het volgende:
Ik merk toch duidelijk dat ik me dan minder druk maak om van alles en nog wat -- meer de goede kant van het leven zie, zegmaar. Het goede leven.
(wat niet zegt dat het altijd te permitteren is)
Maar ik zie me ook niet zomaar doordeweeks een jointje opsteken...
quote: