R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Beste lezers,
Op dit moment weet ik niet goed waar ik moet beginnen.. Ik heb mijn vriendin via het internet leren kennen, in eerste instantie spraken we af om elkaar wat beter te leren kennen. Hieruit is een relatie ontstaan, zij woonde in Den Bosch, ik in Hengelo.
We hebben die dag een top dag gehad! We zijn wezen shoppen in Enschede, daarna zijn we wezen eten in een restaurant, en daarna zijn we wezen zwemmen. Het was alsof we voor elkaar gemaakt waren, het enige probleem wat we hadden was de afstand. Toendertijd was ze net aan een HBO opleiding begonnen, maar eigenlijk wilde we altijd bij elkaar zijn. In de herfstvakantie zijn we samen een midweek weg geweest naar Centerparcs, we hadden toen 2 maand een relatie. Na deze vakantie wisten we het zeker, we willen samenwonen!
Ruim een maand later (november 2007) kwam ze bij ons wonen, en had ze de HBO opleiding stopgezet. (ik woonde toen nog bij mijn ouders). Dit beviel heel erg goed, ze had inmiddels een leuke baan gevonden, en we waren op zoek naar een leuk huurhuisje. Dit huurhuisje vonden we in maart 2008. Samen hebben we hier een heel gezellig huisje van gemaakt, en we wonen daar nog steeds.
De problemen zijn pas ontstaan in Oktober. Vlak voordat we weer op herfstvakantie gingen zijn we gestopt met roken. (Ik rookte al jaren, zij was begonnen met roken toen we elkaar een paar maand kenden). Ik werd erg depressief, en het was niet zo leuk meer samen "toen we nog wel rookte". We hadden sindsdien bijna elke dag ruzie, en als we geen woordenwisselingen hadden dan negeerden we elkaar.
Zij had "nergens" last van, ze was zo blij dat ze niet meer rookte! Ik kon in die tijd aan niks anders denken; 'hoe fijn het was om samen te roken' op allerlei momenten. 8 weken nadat we zijn gestopt met roken was ik weer begonnen, volgens haar 'dwingde ik haar emotioneel' om ook weer te beginnen.
Ze begon weer met roken, althans, 'alleen als ik dat vroeg'. Zelf heeft ze nooit meer aan me gevraagd 'kom, we gaan een sigaretje roken', of; 'de sigaretten zijn om, ga even nieuwe halen' etc. etc.
Daarnaast is er nog meer veranderd, nu, ruim een jaar terug was ze lang niet zo 'hebberig'. Bij alles wat ik wil kopen moet ik eerst een goedkeuring hebben van haar, dit verschilt van 'een pakje boter, tot een broek'. Sindsdien hebben we veel ups & downs gekend. Steeds als we samen weer stopte met roken, begon ik binnen 2 weken weer, en wilde ik niets liever dat zij ook mee deed. Soms deed ze dit, en soms niet.
Nu zijn we 'voor de zoveelste' keer gestopt met roken, mede omdat we het eigenlijk maar over 2 dingen hebben (waar we dan ook ruzie bij maken) geld, en roken. Ik ben inmiddeld weer een paar dagen begonnen met roken, en ik begin me weer net zo te voelen als toen, en denk bij mezelf; 'waarom maak ik hier niet gewoon een einde aan, ik schiet hier niks mee op'. Sinds oktober vorig jaar zie ik deze tijd dan ook als 'verloren'.
Mede omdat het de laatste keer echt uit de hand liep. We waren 1 dag gestopt, en we gingen boodschappen doen, ik vroeg de kassiere om een pakje sigaretten. Mijn vriendin liep boos weg, ik ging er achterna, trok de tas uit haar handen, en kocht sigaretten. De eerste reactie van mijn vriendin was 'je bent weer gaan roken, ik wil je niet meer zien, je gaat maar weer bij je ouders wonen'.
Op de terugweg zeiden we elkaar niets, bij het uitstappen pakten we alletwee de tas, we begonnen er alletwee aan te trekken, en ik trok zo hard dat ze met haar hoofd tegen het portier knalde. Toen liet ze de tas los en begon ze te schoppen. Als reactie hierop schopte ik terug. Ik begon de boodschappen uit te pakken, en deze naar binnen te brengen. Even later waren we alle twee boven, we kregen ruzie, ik mocht niet meer binnen roken (iets wat we altijd deden). Uit woede gooide zij mjin sigaretten uit het raam, ik pakte haar portomonee en gooide deze erachteraan. Hierna kregen we echt ruzie, schelde, trekken, duwen etc.
Op dit moment zeggen we elkaar ook weer 'niks', en ik zou niet weten wat ik nu moet doen. Excuus voor het ellelange verhaal..
Op dit moment weet ik niet goed waar ik moet beginnen.. Ik heb mijn vriendin via het internet leren kennen, in eerste instantie spraken we af om elkaar wat beter te leren kennen. Hieruit is een relatie ontstaan, zij woonde in Den Bosch, ik in Hengelo.
We hebben die dag een top dag gehad! We zijn wezen shoppen in Enschede, daarna zijn we wezen eten in een restaurant, en daarna zijn we wezen zwemmen. Het was alsof we voor elkaar gemaakt waren, het enige probleem wat we hadden was de afstand. Toendertijd was ze net aan een HBO opleiding begonnen, maar eigenlijk wilde we altijd bij elkaar zijn. In de herfstvakantie zijn we samen een midweek weg geweest naar Centerparcs, we hadden toen 2 maand een relatie. Na deze vakantie wisten we het zeker, we willen samenwonen!
Ruim een maand later (november 2007) kwam ze bij ons wonen, en had ze de HBO opleiding stopgezet. (ik woonde toen nog bij mijn ouders). Dit beviel heel erg goed, ze had inmiddels een leuke baan gevonden, en we waren op zoek naar een leuk huurhuisje. Dit huurhuisje vonden we in maart 2008. Samen hebben we hier een heel gezellig huisje van gemaakt, en we wonen daar nog steeds.
De problemen zijn pas ontstaan in Oktober. Vlak voordat we weer op herfstvakantie gingen zijn we gestopt met roken. (Ik rookte al jaren, zij was begonnen met roken toen we elkaar een paar maand kenden). Ik werd erg depressief, en het was niet zo leuk meer samen "toen we nog wel rookte". We hadden sindsdien bijna elke dag ruzie, en als we geen woordenwisselingen hadden dan negeerden we elkaar.
Zij had "nergens" last van, ze was zo blij dat ze niet meer rookte! Ik kon in die tijd aan niks anders denken; 'hoe fijn het was om samen te roken' op allerlei momenten. 8 weken nadat we zijn gestopt met roken was ik weer begonnen, volgens haar 'dwingde ik haar emotioneel' om ook weer te beginnen.
Ze begon weer met roken, althans, 'alleen als ik dat vroeg'. Zelf heeft ze nooit meer aan me gevraagd 'kom, we gaan een sigaretje roken', of; 'de sigaretten zijn om, ga even nieuwe halen' etc. etc.
Daarnaast is er nog meer veranderd, nu, ruim een jaar terug was ze lang niet zo 'hebberig'. Bij alles wat ik wil kopen moet ik eerst een goedkeuring hebben van haar, dit verschilt van 'een pakje boter, tot een broek'. Sindsdien hebben we veel ups & downs gekend. Steeds als we samen weer stopte met roken, begon ik binnen 2 weken weer, en wilde ik niets liever dat zij ook mee deed. Soms deed ze dit, en soms niet.
Nu zijn we 'voor de zoveelste' keer gestopt met roken, mede omdat we het eigenlijk maar over 2 dingen hebben (waar we dan ook ruzie bij maken) geld, en roken. Ik ben inmiddeld weer een paar dagen begonnen met roken, en ik begin me weer net zo te voelen als toen, en denk bij mezelf; 'waarom maak ik hier niet gewoon een einde aan, ik schiet hier niks mee op'. Sinds oktober vorig jaar zie ik deze tijd dan ook als 'verloren'.
Mede omdat het de laatste keer echt uit de hand liep. We waren 1 dag gestopt, en we gingen boodschappen doen, ik vroeg de kassiere om een pakje sigaretten. Mijn vriendin liep boos weg, ik ging er achterna, trok de tas uit haar handen, en kocht sigaretten. De eerste reactie van mijn vriendin was 'je bent weer gaan roken, ik wil je niet meer zien, je gaat maar weer bij je ouders wonen'.
Op de terugweg zeiden we elkaar niets, bij het uitstappen pakten we alletwee de tas, we begonnen er alletwee aan te trekken, en ik trok zo hard dat ze met haar hoofd tegen het portier knalde. Toen liet ze de tas los en begon ze te schoppen. Als reactie hierop schopte ik terug. Ik begon de boodschappen uit te pakken, en deze naar binnen te brengen. Even later waren we alle twee boven, we kregen ruzie, ik mocht niet meer binnen roken (iets wat we altijd deden). Uit woede gooide zij mjin sigaretten uit het raam, ik pakte haar portomonee en gooide deze erachteraan. Hierna kregen we echt ruzie, schelde, trekken, duwen etc.
Op dit moment zeggen we elkaar ook weer 'niks', en ik zou niet weten wat ik nu moet doen. Excuus voor het ellelange verhaal..
Het klinkt als een hele gezonde relatie met een paar kleine minpuntjes. Gewoon aan kinderen beginnen, die lossen dit soort dingen wel op!
Wat een zielig gedoe zeg en dat roken is een leuke dekmantel; jullie zijn gewoon klaar met elkaar. Stop er maar mee (met die relatie dus).
edit, OP even gequote :
edit, OP even gequote :
quote:Op maandag 20 april 2009 13:02 schreef Qwerty83 het volgende:
Beste lezers,
Op dit moment weet ik niet goed waar ik moet beginnen.. Ik heb mijn vriendin via het internet leren kennen, in eerste instantie spraken we af om elkaar wat beter te leren kennen. Hieruit is een relatie ontstaan, zij woonde in Den Bosch, ik in Hengelo.
We hebben die dag een top dag gehad! We zijn wezen shoppen in Enschede, daarna zijn we wezen eten in een restaurant, en daarna zijn we wezen zwemmen. Het was alsof we voor elkaar gemaakt waren, het enige probleem wat we hadden was de afstand. Toendertijd was ze net aan een HBO opleiding begonnen, maar eigenlijk wilde we altijd bij elkaar zijn. In de herfstvakantie zijn we samen een midweek weg geweest naar Centerparcs, we hadden toen 2 maand een relatie. Na deze vakantie wisten we het zeker, we willen samenwonen!
Ruim een maand later (november 2007) kwam ze bij ons wonen, en had ze de HBO opleiding stopgezet. (ik woonde toen nog bij mijn ouders). Dit beviel heel erg goed, ze had inmiddels een leuke baan gevonden, en we waren op zoek naar een leuk huurhuisje. Dit huurhuisje vonden we in maart 2008. Samen hebben we hier een heel gezellig huisje van gemaakt, en we wonen daar nog steeds.
De problemen zijn pas ontstaan in Oktober. Vlak voordat we weer op herfstvakantie gingen zijn we gestopt met roken. (Ik rookte al jaren, zij was begonnen met roken toen we elkaar een paar maand kenden). Ik werd erg depressief, en het was niet zo leuk meer samen "toen we nog wel rookte". We hadden sindsdien bijna elke dag ruzie, en als we geen woordenwisselingen hadden dan negeerden we elkaar.
Zij had "nergens" last van, ze was zo blij dat ze niet meer rookte! Ik kon in die tijd aan niks anders denken; 'hoe fijn het was om samen te roken' op allerlei momenten. 8 weken nadat we zijn gestopt met roken was ik weer begonnen, volgens haar 'dwingde ik haar emotioneel' om ook weer te beginnen.
Ze begon weer met roken, althans, 'alleen als ik dat vroeg'. Zelf heeft ze nooit meer aan me gevraagd 'kom, we gaan een sigaretje roken', of; 'de sigaretten zijn om, ga even nieuwe halen' etc. etc.
Daarnaast is er nog meer veranderd, nu, ruim een jaar terug was ze lang niet zo 'hebberig'. Bij alles wat ik wil kopen moet ik eerst een goedkeuring hebben van haar, dit verschilt van 'een pakje boter, tot een broek'. Sindsdien hebben we veel ups & downs gekend. Steeds als we samen weer stopte met roken, begon ik binnen 2 weken weer, en wilde ik niets liever dat zij ook mee deed. Soms deed ze dit, en soms niet.
Nu zijn we 'voor de zoveelste' keer gestopt met roken, mede omdat we het eigenlijk maar over 2 dingen hebben (waar we dan ook ruzie bij maken) geld, en roken. Ik ben inmiddeld weer een paar dagen begonnen met roken, en ik begin me weer net zo te voelen als toen, en denk bij mezelf; 'waarom maak ik hier niet gewoon een einde aan, ik schiet hier niks mee op'. Sinds oktober vorig jaar zie ik deze tijd dan ook als 'verloren'.
Mede omdat het de laatste keer echt uit de hand liep. We waren 1 dag gestopt, en we gingen boodschappen doen, ik vroeg de kassiere om een pakje sigaretten. Mijn vriendin liep boos weg, ik ging er achterna, trok de tas uit haar handen, en kocht sigaretten. De eerste reactie van mijn vriendin was 'je bent weer gaan roken, ik wil je niet meer zien, je gaat maar weer bij je ouders wonen'.
Op de terugweg zeiden we elkaar niets, bij het uitstappen pakten we alletwee de tas, we begonnen er alletwee aan te trekken, en ik trok zo hard dat ze met haar hoofd tegen het portier knalde. Toen liet ze de tas los en begon ze te schoppen. Als reactie hierop schopte ik terug. Ik begon de boodschappen uit te pakken, en deze naar binnen te brengen. Even later waren we alle twee boven, we kregen ruzie, ik mocht niet meer binnen roken (iets wat we altijd deden). Uit woede gooide zij mjin sigaretten uit het raam, ik pakte haar portomonee en gooide deze erachteraan. Hierna kregen we echt ruzie, schelde, trekken, duwen etc.
Op dit moment zeggen we elkaar ook weer 'niks', en ik zou niet weten wat ik nu moet doen. Excuus voor het ellelange verhaal..
Vraag aan danny of ie voor jullie ergens een zeecontainer met camera's heeft staan.
Mensen betalen grof geld om twee zwakzinnigen aan de gang te zien gaan
Mensen betalen grof geld om twee zwakzinnigen aan de gang te zien gaan
Intelligent, but fucked up.
Je had misschien ook een verschil kunnen maken tussen het hebben van een relatie en het ge-assimileerd worden binnen het Borg-collectief: maar dat zal nu waarschijnlijk wel te laat zijn.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
quote:Op maandag 20 april 2009 13:05 schreef Opa.Bakkebaard het volgende:
Het klinkt als een hele gezonde relatie met een paar kleine minpuntjes. Gewoon aan kinderen beginnen, die lossen dit soort dingen wel op!
Coincidence
Makes sense
Only with you
Makes sense
Only with you
Ik persoonlijk vind het sowieso bizar snel om al na 3 maanden bij iemand in te trekken, helemaal als diegene ook nog eens bij zijn ouders woont.
En verder, tja, als jullie je alleen maar ergeren aan elkaar wordt het misschien wel tijd om er een punt achter te zetten ja... Je zegt dat jullie het eigenlijk maar over twee dingen hebben en daar ook nog eens constant ruzie om maken. Klinkt niet als een gezonde relatie, vind je wel?
En verder, tja, als jullie je alleen maar ergeren aan elkaar wordt het misschien wel tijd om er een punt achter te zetten ja... Je zegt dat jullie het eigenlijk maar over twee dingen hebben en daar ook nog eens constant ruzie om maken. Klinkt niet als een gezonde relatie, vind je wel?
Roken maakt meer kapot dan je lief is.....
Vind je het zelf niet vervelend zo ongelofelijk afhankelijk te zijn van een stofje/product dat je daar zelfs je vriendin de tas voor uit de handen rukt? Zie je niet een héél klein beetje in dat dat uitgesproken junkiegedrag is???
Vind je het zelf niet vervelend zo ongelofelijk afhankelijk te zijn van een stofje/product dat je daar zelfs je vriendin de tas voor uit de handen rukt? Zie je niet een héél klein beetje in dat dat uitgesproken junkiegedrag is???
zie in de eerste plaats niet de tijd met haar als verloren...dat is totaal niet waar.
Die ruzies van jullie heeft niets met roken te maken maar met elkaar niet in de waarde laten en
allebei proberen elkaar te "plezieren" wat niet lukt.
Ik denk altijd maar zo...als ze een vriend van je was...zou je ook zo moeilijk doen over het roken? en dat zij niet meer gezellig met je rookt?
Zou zij moeilijk doen dat jij wel wilt roken??
het probleem is vaak als je eenmaal samen bent denken we allemaal dat we meer "rechten" over
elkaar hebben en ja ik weet er alles van
Gewoon elkaar in waarde proberen te laten en praat rustig met elkaar.
geef aan dat jij wilt blijven roken...je staat er nu niet achter...maak er geen machtstrijdje van.
Voelt zij zich goed om te stoppen met roken zeg dit tegen haar.
Dat je haar bewonder maar dat jij het nu niet kan.
zij moet dit van jou ook respecteren.
Gooi niet zomaar een relatie weg voor dit....praat goed wat het echt probleem is.
Niet het roken...geloof mij
geef niet zomaar op...relaties moet je koesteren EN aan BLIJVEN werken
succes!
Die ruzies van jullie heeft niets met roken te maken maar met elkaar niet in de waarde laten en
allebei proberen elkaar te "plezieren" wat niet lukt.
Ik denk altijd maar zo...als ze een vriend van je was...zou je ook zo moeilijk doen over het roken? en dat zij niet meer gezellig met je rookt?
Zou zij moeilijk doen dat jij wel wilt roken??
het probleem is vaak als je eenmaal samen bent denken we allemaal dat we meer "rechten" over
elkaar hebben en ja ik weet er alles van
Gewoon elkaar in waarde proberen te laten en praat rustig met elkaar.
geef aan dat jij wilt blijven roken...je staat er nu niet achter...maak er geen machtstrijdje van.
Voelt zij zich goed om te stoppen met roken zeg dit tegen haar.
Dat je haar bewonder maar dat jij het nu niet kan.
zij moet dit van jou ook respecteren.
Gooi niet zomaar een relatie weg voor dit....praat goed wat het echt probleem is.
Niet het roken...geloof mij
geef niet zomaar op...relaties moet je koesteren EN aan BLIJVEN werken
succes!
Stoppen met een relatie is idd makkelijker dan stoppen met roken.
Combineer je intelligentie met je humor...NU!!
Geheime strandvideo's met topless meiden, zomer 2010
Geheime strandvideo's met topless meiden, zomer 2010
Ter info; ik woonde bij mijn ouders, zij woonde op kamers.quote:Op maandag 20 april 2009 13:14 schreef Hephaistos. het volgende:
Ik persoonlijk vind het sowieso bizar snel om al na 3 maanden bij iemand in te trekken, helemaal als diegene ook nog eens bij zijn ouders woont.
En verder, tja, als jullie je alleen maar ergeren aan elkaar wordt het misschien wel tijd om er een punt achter te zetten ja... Je zegt dat jullie het eigenlijk maar over twee dingen hebben en daar ook nog eens constant ruzie om maken. Klinkt niet als een gezonde relatie, vind je wel?
Enne over dat 'neem kinderen', we zijn alle 2 vrouw dus dat gaat moeilijk. Denk ook niet dat alle problemen dan de wereld uit zijn..
Wat een kutwijf.
Ik snap niet waarom je hier nog moeite voor zou doen, geef het op, het werkt niet.
Ik snap niet waarom je hier nog moeite voor zou doen, geef het op, het werkt niet.
Ik in een aantal worden omschreven: Ondernemend | Moedig | Stout | Lief | Positief | Intuïtief | Communicatief | Humor | Creatief | Spontaan | Open | Sociaal | Vrolijk | Organisator | Pro-actief | Meedenkend | Levensgenieter | Spiritueel
En dus trok zij na 3 maanden in bij jou en je oudersquote:Op maandag 20 april 2009 13:18 schreef Qwerty83 het volgende:
[..]
Ter info; ik woonde bij mijn ouders, zij woonde op kamers.
Dat is het niet, ik bewonder haar niet dat ze 'zo gelukkig is dat ze niet meer rookt'. Ik zeg dan ook tegen haar; ik respecteer je keuze wel dat je niet meer rookt, maar ik accepteer het niet. De tijd voordat we aan die 'stoppen met roken onzin' begonnen was zoooveeeeel leuker dan dat we het nu hebben.quote:Op maandag 20 april 2009 13:16 schreef sanven het volgende:
zie in de eerste plaats niet de tijd met haar als verloren...dat is totaal niet waar.
Die ruzies van jullie heeft niets met roken te maken maar met elkaar niet in de waarde laten en
allebei proberen elkaar te "plezieren" wat niet lukt.
Ik denk altijd maar zo...als ze een vriend van je was...zou je ook zo moeilijk doen over het roken? en dat zij niet meer gezellig met je rookt?
Zou zij moeilijk doen dat jij wel wilt roken??
het probleem is vaak als je eenmaal samen bent denken we allemaal dat we meer "rechten" over
elkaar hebben en ja ik weet er alles van
Gewoon elkaar in waarde proberen te laten en praat rustig met elkaar.
geef aan dat jij wilt blijven roken...je staat er nu niet achter...maak er geen machtstrijdje van.
Voelt zij zich goed om te stoppen met roken zeg dit tegen haar.
Dat je haar bewonder maar dat jij het nu niet kan.
zij moet dit van jou ook respecteren.
Gooi niet zomaar een relatie weg voor dit....praat goed wat het echt probleem is.
Niet het roken...geloof mij
geef niet zomaar op...relaties moet je koesteren EN aan BLIJVEN werken
succes!
Dat ten eerste.quote:Op maandag 20 april 2009 13:05 schreef Opa.Bakkebaard het volgende:
Het klinkt als een hele gezonde relatie met een paar kleine minpuntjes. Gewoon aan kinderen beginnen, die lossen dit soort dingen wel op!
Adoptief.
En verder: wat een duf gedoe met dat roken. Zij gaat roken door jou en dan gaan jullie samen stoppen, alleen lukt het jou geestelijk niet echt en nu zit de hele relatie in het slop.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Ja, dit hadden we natuurlijk afgesproken met mijn ouders. Die vonden dat geen probleem.quote:Op maandag 20 april 2009 13:20 schreef Hephaistos. het volgende:
[..]
En dus trok zij na 3 maanden in bij jou en je ouders
Mijn kamer alleen al, was 3x zo groot als die kamer die zij had (en daar moest ze eten koken etc.) dus kwa ruimte was het geen probleem. (Mijn ouders hebben een groot huis:P)
beter als rosbiefquote:
Op woensdag 26 mei 2010 18:00 schreef Darkestrah het volgende:
Ik heb van horen zeggen dat genakt een behoorlijk goede keus is. Wat heb je te verliezen?
Ik heb van horen zeggen dat genakt een behoorlijk goede keus is. Wat heb je te verliezen?
Dat dus.quote:Op maandag 20 april 2009 13:06 schreef Bargain het volgende:
Wat een zielig gedoe zeg en dat roken is een leuke dekmantel; jullie zijn gewoon klaar met elkaar. Stop er maar mee (met die relatie dus).
My friends just came back from a planet where the dominant lifeform had no bilateral symmetry, and all I got was this stupid F-Shirt.
Waarom vandaag doen als je het morgen ook kan uitstellen?
Waarom vandaag doen als je het morgen ook kan uitstellen?
ik dacht al, de soort van problemen klinken idd een beetje als het gedrag van een vrouw die al een tijd niet meer goed is doorgesmeerd....quote:Op maandag 20 april 2009 13:18 schreef Qwerty83 het volgende:
[..]
Ter info; ik woonde bij mijn ouders, zij woonde op kamers.
Enne over dat 'neem kinderen', we zijn alle 2 vrouw dus dat gaat moeilijk. Denk ook niet dat alle problemen dan de wereld uit zijn..
je partner heeft gewoon een flinke lentebeurt nodig en als je zelf niet zo handig bent met gereedschap (of dat zelf niet heb), zou ik aanraden dr naar de garage brengen
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
|
|
