F&S Films & Series
Flitsende films en spannende series, bespreek het hier met elkaar!
Die heb ik deze week gekocht en ga ik binnenkort zien. Ben benieuwdquote:
Children of the night. What music they make.
Een van de beste thrillers/misdaad-films die ik heb gezienquote:Op zondag 19 april 2009 04:34 schreef DeHovenier het volgende:
[..]
Die heb ik deze week gekocht en ga ik binnenkort zien. Ben benieuwd
Jesus camp
Wederom veel woede en afschuw toen k deze film opnieuw zag. Arme kinderen... Ik ben atheïst, dus ik heb t sowieso al niet zo met het geloof. Maarja, dat is natuurlijk alleen maar brandstof voor deze film. Toch wel een van de weinige films die me echt ondersteboven krijgt.
IMDB 7,6
Ik 8,2
Wederom veel woede en afschuw toen k deze film opnieuw zag. Arme kinderen... Ik ben atheïst, dus ik heb t sowieso al niet zo met het geloof. Maarja, dat is natuurlijk alleen maar brandstof voor deze film. Toch wel een van de weinige films die me echt ondersteboven krijgt.
IMDB 7,6
Ik 8,2
Damn, anders plaats je nog een keer een plaatje erbij van 2 mbquote:Op donderdag 16 april 2009 10:51 schreef Pacmaniac het volgende:
[ afbeelding ]
Net Twilight gekeken . Mooie film al vond ik persoonlijk dat mystieke sfeertje en die langdradige scene's waarin niet gesproken werd + de bijbehorende klassieke muziek een beetje ergerlijk . Verder wel een puike film!
Wel een goede film trouwens
My soul is painted like the wings of butterflies
Birdman of Alcatraz 1962
Een op een waargebeurd verhaal gebasseerde film met Burt Lancaster in de hoofdrol als Robert Stroud.
Robert Stroud is veroordeeld tot levenslange eenzame opsluiting, op een dag vindt hij een zwak vogeltje en besluit deze te houden, naarmate de tijd vorder ontwikkelt hij een enorme kennis van vogels en dit blijft niet onopgemerkt bij anderen.
Een geweldige rol van Lancaster die ondanks levenslang toch wat betekenis en berusting in zijn leven vindt.
Een van de mooiste gevangenisdrama's die ik tot nu toe heb gezien. 9/10
Een op een waargebeurd verhaal gebasseerde film met Burt Lancaster in de hoofdrol als Robert Stroud.
Robert Stroud is veroordeeld tot levenslange eenzame opsluiting, op een dag vindt hij een zwak vogeltje en besluit deze te houden, naarmate de tijd vorder ontwikkelt hij een enorme kennis van vogels en dit blijft niet onopgemerkt bij anderen.
Een geweldige rol van Lancaster die ondanks levenslang toch wat betekenis en berusting in zijn leven vindt.
Een van de mooiste gevangenisdrama's die ik tot nu toe heb gezien. 9/10
En dan bestaan er nog betere Hitchcocks zoals North by Northwest, Strangers on a Train, Shadow of a Doubt en Rear Windowquote:
. Ik weet niet of je die al gezien hebt ?Shiza
Adequaat gemaakt filmpje over wel een maf in elkaar gezet verhaal. Mustafa (bijnaam Schizo) is een 15-jarig jochie die stoer Kazachen ronselt om te vechten in de plaatselijke boksclub en verdient daar een aardig zakcentje mee. Er is iets bijzonders met aan de hand, want hij lijdt aan schizofrenie, maar welke functie dat nou had op de film zelf, vroeg ik me meerdere malen af? Hij moet af en toe wat pillen slikken en de plaatselijke dokter vindt dat hij naar de grote stad moet voor een betere behandeling en dat is het dan. Verder draagt zijn schizofrenie dus niet veel meer bij op deze film. Alhoewel... ik vergeet bijna dan zijn acteerwerk. Dat was wel ontzettend droog en eentonig, misschien moet daar dan een link gelegd worden? Dat aparte acteren van hem vond ik overigens niet vervelend vreemd genoeg.
Maar het maffe van het plot houdt daar niet op! De vijftienjarige Schizo raakt verliefd op een oudere vrouw met een kind en het is niet eens een MILF! Haar man is omgekomen tijdens een van de bokswedstrijden en zijn laatste wens was dat Mustafa haar nog wat dollars zou overhandigen. Hoogst merkwaardig allemaal, maar ik heb wel meer merkwaardige dingen gezien uit Centraal-Azië, die als normaal bevonden werden. In Beshkempir begluren koters bijvoorbeeld een dikke naakte vrouw, die bloedzuigers op haar lichaam heeft uitgezet. Enfin, toch wel een alleraardigst filmpje achteraf. Het vele gebruik van lichtblauw viel me op tijdens het zien hiervan. Het maakt de film 'fris' en wel aangenaam van karakter. Cijfer: 7
Wanted
Mijn Kazachenweekend hield niet op bij Shiza, want Wanted is ook het product van een Kazach, namelijk Timur Bekmambetov. Voor Wanted maakte hij Night Watch en Day Watch. Films met zwaar over the top special effects en een ontzettend vaag verhaal. In Wanted is het plot veel normaler, maar de over the top sfx zijn wel behouden. Kogels die met effect door de kamer heensuizen, auto's die nog vreemdere carambolen maken dan in Die Hard 4. Ach, het is wel door te komen en vermakelijk, maar erg verheffend ook niet met zijn broederschap die moordopdrachten via geweefd textiel doorkrijgt
. Morgan Freeman is zoals altijd wel weer stoer en Jolie is hot. Cijfer: 6,5
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=yIl_jGh-LWE" target="_blank" rel="nofollow">Afleidingsmanoeuvre</a>
En dan vergeet je Vertigoquote:Op zondag 19 april 2009 17:28 schreef Falco het volgende:
[..]
En dan bestaan er nog betere Hitchcocks zoals North by Northwest, Strangers on a Train, Shadow of a Doubt en Rear Window
Everything is backwards, everything is upside down. Doctors destroy health, lawyers destroy justice, psychiatrists destroy minds, scientists destroy truth, media destroys information, religions destroy spirituality and governments destroy freedom.
Toch blijft 'Psycho' gewoon de beste Hitchcock wat mij betreft.quote:
My soul is painted like the wings of butterflies
The Children
Uitstekende film, zeker één van de besten tot nu toe in dit jaar. Geweldige griezel/horror film alleen het einde was best voorspelbaar
Cijfer ; 8,5/10
Uitstekende film, zeker één van de besten tot nu toe in dit jaar. Geweldige griezel/horror film alleen het einde was best voorspelbaar
Cijfer ; 8,5/10
Bodybuilding #1
Hardlopen #2
Hardlopen #2
Van Hitchcock heb ik alleen Dial M for Murder en Psycho gezien, Rear Window is al gedownload en die andere zullen waarschijnlijk gauw volgen
Dial M is ook goed. En Rope in de queue staan?quote:Op zondag 19 april 2009 19:06 schreef Siniti het volgende:
Van Hitchcock heb ik alleen Dial M for Murder en Psycho gezien, Rear Window is al gedownload en die andere zullen waarschijnlijk gauw volgen
Everything is backwards, everything is upside down. Doctors destroy health, lawyers destroy justice, psychiatrists destroy minds, scientists destroy truth, media destroys information, religions destroy spirituality and governments destroy freedom.
Der Baader Meinhof Complex
Der Baader Meinhof Complex vertelt het waargebeurde verhaal van de RAF in de jaren 70.
Voor wie niet weet wie / wat de RAF is:
De film begint met geweld. Veel geweld. De scene met de demonstratie tegen de Sjah gaat nergens over: de politie hakt er lekker op los. Je identificeert je dan behoorlijk tegen de mensen die zich hier tegen keren en tot actie over gaan. Alleen schuift die balans steeds verder op richting echt terrorisme.
De film kabbelt door met nog meer geweld maar raakt wat mij betreft een beetje in het slop als de rechtzaak tegen de leden van de RAF begint. Ondanks dat de film meer dan 2 uur duurt, hadden ze dat deels best meer uit mogen diepen.
Al met al een aardige film die iedereen die van geschiedenis houdt zeker moet zien, maar mij niet helemaal heeft kunnen overtuigen.
IMDB 7.4
Zelf 7.2
Der Baader Meinhof Complex vertelt het waargebeurde verhaal van de RAF in de jaren 70.
Voor wie niet weet wie / wat de RAF is:
De film gaat dus ook over de opkomst van de hele groep, de drijfveren et cetera. Het is zeer interessant om te zien hoe mensen politiek activisme in woord om kunnen zetten in politiek activisme in 'daad' en ze dat moreel verantwoorden. Je wordt als kijker meegenomen in dat proces. Dat deels krankzinnige, maar deels (voor mij persoonlijk) wel herkenbare proces. Je bent een radartje in het hele geheel, en hoe maak je een verschil? Hoe laat je mensen naar je luisteren?quote:De Rote Armee Fraktion (Duits, Ned.: Rode-Legerfractie) was de actiefste naoorlogse linkse extremistische terreurgroep in Duitsland. De RAF stond ook wel bekend onder de naam Baader-Meinhof-Groep. De groep werd in 1970 opgericht door onder meer Andreas Baader, Gudrun Ensslin, Horst Mahler en de later bij de groep gekomen Ulrike Meinhof. Ze was verantwoordelijk voor 34 moorden en talrijke bankovervallen en bomaanslagen. In 1998 meldde de RAF dat ze zichzelf had opgeheven.
De film begint met geweld. Veel geweld. De scene met de demonstratie tegen de Sjah gaat nergens over: de politie hakt er lekker op los. Je identificeert je dan behoorlijk tegen de mensen die zich hier tegen keren en tot actie over gaan. Alleen schuift die balans steeds verder op richting echt terrorisme.
De film kabbelt door met nog meer geweld maar raakt wat mij betreft een beetje in het slop als de rechtzaak tegen de leden van de RAF begint. Ondanks dat de film meer dan 2 uur duurt, hadden ze dat deels best meer uit mogen diepen.
Al met al een aardige film die iedereen die van geschiedenis houdt zeker moet zien, maar mij niet helemaal heeft kunnen overtuigen.
IMDB 7.4
Zelf 7.2
Nog niet, komt allemaal later nog wel. Heb maar 80GB ruimte op mijn pc (quote:Op zondag 19 april 2009 19:07 schreef Lambiekje het volgende:
[..]
Dial M is ook goed. En Rope in de queue staan?
__!! )
Incendiary
De dag waarop Chris Cleave zijn roman over een fictieve terroristische aanslag op een Brits voetbalstadium publiceerde was 7 juli 2005. Geen dag als alle anderen want het was ook de dag dat Londen inderdaad slachtoffer werd van een reeks bloedige aanslagen in de metro. Daar hingen zelfs reclameaffiches voor het boek dat Cleave schreef in navolging van de WTC aanslag van 11 september in New York en de aanslag op de trein in Madrid in 2004. Het toeval zorgde voor wrange marketing.
Een jonge Britse moeder (Michelle Williams) is getrouwd met een lid van het Explosieven Opruimings Commando. Het huwelijk is verre van gelukkig en ze vindt afleiding in de armen van journalist Jasper Black (Ewan McGregor). Als de twee op een middag weer samen zijn komen haar man en zoon om bij een terroristische bomaanslag op het voetbalstadium waar de twee een voetbalwedstrijd bezoeken. Verscheurd door verdriet maar ook schuldgevoel komt de vrouw in aanraking met Terrence Butcher (Matthew Macfadyen), de rechercheur die belast is met het onderzoek naar de aanslag, maar ook met de jonge zoon (Usman Khokhar) van één van de terroristen. Ze sluit een onverwachte vriendschap met de jongeman.
In Amerika verscheen Incendiary op 20 januari 2008 op het Sundance Festival. Twee dagen daarna kwam Heath Ledger, de voormalige verloofde van Michelle Williams en vader van haar dochter, om het leven. Een wrange samenloop van omstandigheden wanneer we daar de inhoud van de film aan koppelen. Wanneer we daar ook de in de inleiding geschetste loop van het lot aan verbinden dan is Incendiary omgeven door een plot die grenst aan het onwaarschijnlijke. Die factor van onwaarschijnlijkheid laat ook sporen na in de film.
Het is wel andere koek waar Sharon Maguire met haar tweede film als regisseuse na Bridget Jones's diary mee op de proppen komt. Ze heeft de luchtigheid en naïviteit verlaten en maakt plaats voor een wrang drama rond gewetensnood, schuldgevoel en boetedoening. Dat daar ook nog een soort van thriller laag doorheen vlindert, geflankeerd door een geforceerde en onwaarschijnlijke pseudoromance maakt het geheel wat moeilijk te slikken en raakt daar door niet de juiste snaar. En dat terwijl de emoties hoog oplopen en de wanhopige situatie van de jonge moeder krachtig neer wordt gezet door Michelle Williams.
Maguire wil teveel met haar film waardoor zich een onevenwichtig geheel openbaart. Een pure en meer intieme focus op de jonge moeder en de wijze waarop zij afrekent met haar schuldgevoel en probeert haar leven weer op de rails te krijgen had een vele malen intrigerender drama opgeleverd. Nu is er van alles wat in een geheel dat de belofte niet waarmaakt.
Cijfer 6.5 uit 10
De dag waarop Chris Cleave zijn roman over een fictieve terroristische aanslag op een Brits voetbalstadium publiceerde was 7 juli 2005. Geen dag als alle anderen want het was ook de dag dat Londen inderdaad slachtoffer werd van een reeks bloedige aanslagen in de metro. Daar hingen zelfs reclameaffiches voor het boek dat Cleave schreef in navolging van de WTC aanslag van 11 september in New York en de aanslag op de trein in Madrid in 2004. Het toeval zorgde voor wrange marketing.
Een jonge Britse moeder (Michelle Williams) is getrouwd met een lid van het Explosieven Opruimings Commando. Het huwelijk is verre van gelukkig en ze vindt afleiding in de armen van journalist Jasper Black (Ewan McGregor). Als de twee op een middag weer samen zijn komen haar man en zoon om bij een terroristische bomaanslag op het voetbalstadium waar de twee een voetbalwedstrijd bezoeken. Verscheurd door verdriet maar ook schuldgevoel komt de vrouw in aanraking met Terrence Butcher (Matthew Macfadyen), de rechercheur die belast is met het onderzoek naar de aanslag, maar ook met de jonge zoon (Usman Khokhar) van één van de terroristen. Ze sluit een onverwachte vriendschap met de jongeman.
In Amerika verscheen Incendiary op 20 januari 2008 op het Sundance Festival. Twee dagen daarna kwam Heath Ledger, de voormalige verloofde van Michelle Williams en vader van haar dochter, om het leven. Een wrange samenloop van omstandigheden wanneer we daar de inhoud van de film aan koppelen. Wanneer we daar ook de in de inleiding geschetste loop van het lot aan verbinden dan is Incendiary omgeven door een plot die grenst aan het onwaarschijnlijke. Die factor van onwaarschijnlijkheid laat ook sporen na in de film.
Het is wel andere koek waar Sharon Maguire met haar tweede film als regisseuse na Bridget Jones's diary mee op de proppen komt. Ze heeft de luchtigheid en naïviteit verlaten en maakt plaats voor een wrang drama rond gewetensnood, schuldgevoel en boetedoening. Dat daar ook nog een soort van thriller laag doorheen vlindert, geflankeerd door een geforceerde en onwaarschijnlijke pseudoromance maakt het geheel wat moeilijk te slikken en raakt daar door niet de juiste snaar. En dat terwijl de emoties hoog oplopen en de wanhopige situatie van de jonge moeder krachtig neer wordt gezet door Michelle Williams.
Maguire wil teveel met haar film waardoor zich een onevenwichtig geheel openbaart. Een pure en meer intieme focus op de jonge moeder en de wijze waarop zij afrekent met haar schuldgevoel en probeert haar leven weer op de rails te krijgen had een vele malen intrigerender drama opgeleverd. Nu is er van alles wat in een geheel dat de belofte niet waarmaakt.
Cijfer 6.5 uit 10
k zie geen enkele reden waarom iemand thuis een computer zou willen hebben.Ken Olson, stichter van Digital Equipment, 1977
Lake Mungo 6,5
Fictieve documentaire/film is voornamelijk opgebouwd uit interviews met de betrokkenen van een familiedrama en de daaropvolgende nasleep.
Tienerdochter verdrinkt tijdens een familieuitstapje en het gezin krijgt na verloop van tijd te maken met vreemde verschijnselen in huis. De familie raakt ervan overtuigd dat het de dochter is die rondspookt en probeert er met behulp van een psycholoog, seances, foto's en video-opnames achter te komen welke geheimen er zijn ontstaan omtrent de dochter.
De interviews worden afgewisseld met verlaten beelden van het huis en de foto en video-opnames die de betrokkenen maken. Het zijn vooral het soort beelden wat we hier op fok ook wel eens voorbij zien komen als bewijs voor geestverschijningen. Opnames met suggestieve vage verschijningen. Toch weet de film juist uit deze beelden zijn grootste kracht te halen. De interviews duwen je een bepaalde richting in waardoor de opnames soms een freaky uitstraling krijgen. De uitwerking van het verhaal is eigenlijk een typische spookfilm, maar het wordt gewoon iets anders verteld.
Grootste nadeel van de opzet van de film is dat het zorgt voor een iets te traag tempo. Ander minpunt is dat een van de twists er voor zorgt dat de film enkele minuten in een anti-climax blijft hangen. Misschien dus niet altijd even geslaagd, maar het is een interessante opzet om een keer te zien. (En dat denkt remake-Hollywood blijkbaar ook)
Fictieve documentaire/film is voornamelijk opgebouwd uit interviews met de betrokkenen van een familiedrama en de daaropvolgende nasleep.
Tienerdochter verdrinkt tijdens een familieuitstapje en het gezin krijgt na verloop van tijd te maken met vreemde verschijnselen in huis. De familie raakt ervan overtuigd dat het de dochter is die rondspookt en probeert er met behulp van een psycholoog, seances, foto's en video-opnames achter te komen welke geheimen er zijn ontstaan omtrent de dochter.
De interviews worden afgewisseld met verlaten beelden van het huis en de foto en video-opnames die de betrokkenen maken. Het zijn vooral het soort beelden wat we hier op fok ook wel eens voorbij zien komen als bewijs voor geestverschijningen. Opnames met suggestieve vage verschijningen. Toch weet de film juist uit deze beelden zijn grootste kracht te halen. De interviews duwen je een bepaalde richting in waardoor de opnames soms een freaky uitstraling krijgen. De uitwerking van het verhaal is eigenlijk een typische spookfilm, maar het wordt gewoon iets anders verteld.
Grootste nadeel van de opzet van de film is dat het zorgt voor een iets te traag tempo. Ander minpunt is dat een van de twists er voor zorgt dat de film enkele minuten in een anti-climax blijft hangen. Misschien dus niet altijd even geslaagd, maar het is een interessante opzet om een keer te zien. (En dat denkt remake-Hollywood blijkbaar ook
)
Alle films van me tot nu toe in April:
Shadow of a Doubt (1943, VS, Alfred Hitchcock)
Over goede Hitchcocks gesproken
Ook Shadow of a Doubt is weer een meesterwerkje van mans hand.
Het verhaal is simpel: Charlie is (vermoedelijk) de "Merry Widow Murderer". Om aan de politie te ontsnappen, vlucht hij naar de familie van zijn zus, die leeft een typisch Amerikaans stadje. Daar is de oudste dochter Charlie (vernoemd naar haar oom) helemaal weg van haar oom. Ze ziet in hem iemand, die de doodsaaie sleur van de familie kan doorbreken. Maar langzaam komt de jonge Charlie achter het geheim van haar oom. Waarna ze worstelt met de gewetenskwestie over wat ze met die informatie moet doen.
Oom Charlie had bij de beste film schurken gemogen. Iemand die op het eerste gezicht een heel charmante man lijkt, maar in werkelijkheid een agressieve egoïst is, die nergens voor terugdeinst. Joseph Cotten weet perfect te schakelen tussen die twee kanten van zijn personage
Teresa Wright geeft hem goed tegengewicht eerst als een onschuldig, vrolijk meisje maar later steeds meer als een overtuigde vastberade meid.
Verder zit de film vol met andere leuke kleine dingentjes, zoals de vader en vriend, die een competitie hebben om de perfecte moord op elkaar te verzinnen. Wat natuurlijk hilarisch is, doordat er ondertussen een echte moordenaar rondloopt in hun omgeving.
cijfer: 9
Ten (2002, Iran, Abbas Kiarostami)
Één taxichauffeuse, twee camera's, tien ritjes, dat is de eenvoudige opzet van deze film. Wat de film meer maakt dan een lange Iraanse versie van het tv-programma Taxi is, dat de vrouw (ook) bekende van haarzelf vervoert. Zoals haar eigen 8-jarige zoontje en daar wordt het interessant. Want de vrouw is gescheiden en het zoontje heeft het daar nogal moeilijk mee, wat leidt tot een confrontatie in de taxi. Waarbij ik heel erg het gevoel kreeg, dat er eindelijk dingen gezegd durfde te worden, die ze zonder de camera's erbij niet hadden gedaan. Wat vooral opvalt daarbij zijn de verwijten die het jongentje waarschijnlijk onder invloed van zijn vader maakt aan zijn moeder over dat ze een slechte vrouw is en niet had mogen scheiden.
Jammer genoeg blijven de rest van de ritjes met o.a. haar zus, een vriendin, een hoertje en hele oude vrouw qua inpak achter.
cijfer: 7
Chopper (2000, Aus, Andrew Dominik)
Eric Bana als Mark Brandon "Chopper" Read kan bij het rijtje goed gespeelde extreem-geweldadige gestoorden van Bale in American Psycho, Harrelson in Natural Born Killers, De Niro in Cape Fear en dergelijke. Vooral de vergelijking met Natural Born Killers gaat goed op, want net als die film gaat ook Chopper over de rol media, de aantrekkingskracht van zulke geweldadige types en het verschil tussen de man en de mythe.
cijfer: 7
Swimming Pool (2003, Fr, François Ozon)
Een schrijfster van een misdaadroman heeft een writer blocks, dus mag ze om inspiratie op te doen voor het volgende boek in de reeks verblijven in het Franse vakantiehuisje van haar uitgever. Daar komt ze tot rust, tot dat de dochter van de uitgever ook verschijnt. Die dochter is nogal een wilde bras en neukt er op los. De schrijfster is eerst heel geirriteerd door die dochter, maar raakt steeds meer geintigreerd door haar. Natuurlijk zit er ook een lijk in de film. Maar is het nou allemaal echt gebeurd of keken we naar de fantasie/het boek van de schrijfster?
Wat heb ik geleerd van deze film? Charlotte Rampling kan heel goed een geaggiteerde chagerijn spelen ; Ludvine Sagnier heeft geile tieten; maar vooral maar weer eens hoe belangrijk muziek is bij film, want het is de muziek die ogenschijnlijk saaie scené's spannend maken.
cijfer: 7.5
My Own Private Idaho (1991, VS, Gus Van Sant)
My Own Private Idaho volgt twee verhaallijnen over twee vrienden, die elkaars spiegelbeeld zijn. Aan de ene kant volgen we Mike. Hij lijdt door een jeugdtrauma aan narcolepsie. Via flashbacks komen we steeds meer te weten over dat jeugdtrauma. Hij heeft (schijnbaar) geen andere keus dan de prostitutie in te gaan. Mike verdwijnt steeds verder in de afgrond.
Aan de andere kant hebben we Scott, de zoon van de rijke burgemeester. Scott is een pragmatist, die voor het bestaan als verschoppeling gekozen heeft, omdat hij dat een goede leerschool vindt voor als hij na zijn 21e zijn deel van het familiefortuin krijgt. Scott weet, zoals altijd al zijn plan was, te ontsnappen aan het leventje buiten de samenleving als mannelijk hoertje en succesvol te worden.
Ook qua stijl zijn de twee verhaallijnen elkaar spiegelbeeld. Mike's verhaal wordt visueel verteld. De flashbacks zijn altijd compleet zonder geluid. Scotts verhaal daarentegen is verbaal. Hij spreekt in Shakeperiaanse zinnen met zijn mentor Bob. Zijn verhaal is duidelijk geïnspireerd door Shakespeare's Henry IV.
Van Sant weet die twee verhaallijnen perfect te laten balanceren. Hij wordt hierin natuurlijk ook geholpen door de sterke Phoenix en zeer degelijke Reeves.
cijfer: 8
Cidade dos Homens (City of Men) (2007, Bra, Paulo Morelli)
Het vervolg op het meer succesvolle en betere Cidade de Deus. Paulo Morelli heeft niet de talenten van Fernando Meirelles. Waar Cidade de Deus vooral een documentaire-achtige sfeer impressie is van het leven in zo'n wijk is Cidade dos Homens veel meer een door plotgedreven film. Dat plot is nou net het zwakste punt van de film. De film heeft meer effect, omdat ik er steeds bij stil stond dat dit ondertussen echt gebeurd in de sloppenwijken van Brazilië, dan dat de film zelf zo aangrijpend is.
cijfer: 7
The Palm Beach Story (1942, VS, Preston Sturges)
De film begint al leuk onconventioneel tijdens de credits met een samenvatting van wat een andere film had kunnen over hoe de twee hoofdrolspelers in het huwelijksbootje zijn beland, wat eindigt met het gebruikelijke "They lived happily ever after" maar vlak daarna krijgen we een bordje met "Did they?" Waarna de film begint.
Want 5 jaar later gaat het huwelijk niet meer zo goed. is financieel onsuccesvol. vindt dat hun huwelijk vooral een sleur is geworden en ze niet meer echt verliefd op elkaar zijn. Het lijkt haar beter voor beiden als ze gaan scheiden, ook zodat hij misschien dan eindelijk succesvol kan worden zonder voor haar te moeten zorgen. is het daar niet mee eens. Maar toch reist naar Palm Beach om daar te kunnen scheiden. Ondertussen ontmoet ze een potentiele nieuwe man, die zeer rijk is. Maar natuurlijk zijn de oude gevoelens tussen en nog niet helemaal verdwenen.
Claudette Colbert, de absolute ster van de film, is heel grappig en charmant als de gevatte Gerry. Die net doet of ze onschuldig is, maar ondertussen alle mannen voor haar plan weet te winnen.
Joel McCrea is vooral de degelijke rustpunt van de film. De rots in de branding waarop de vele hectiek van de rest van de film geen effect lijkt te hebben.
Wat de film verder erg leuk maakt zijn de bijrollen; de bejaarde en slechthorende goedhartige worstenkoning; de dronkaards van de Ale and Quail Club in de trein; de nerderige rijke John D. Hackensacker III en zijn mannenverslindende zus met haar rare laatste scharrel Toto.
cijfer: 8.5
La belle et la bête (Beauty and the Beast) (1946, Fr, Jean Cocteau)
Deze film laat goed zien hoe men toch een andere, volwassener benadering van sprookjes had voor de disneyvisering ervan.
De film komt wat traag op gang met de gemene stiefzussen van Belle. Maar als eerst poppa en daarna Belle zelf het kasteel van het Beest (met levende standbeelden en kandalaars in echte armen) betreed krijgt de film iets magisch. De stem en manieren van Beest, die zich gedraagt als een echte gentleman, maakt dat sprookjesachtige af. Maar toch kon de film me niet echt raken, dat kwam door het overacteren van o.a. Jean Marais. Dat stoorde me heel erg.
cijfer: 7.5
De Dominee (2004, Nl, Gerrard Verhage)
Degelijke "rise and fall van een gangster"-film van eigen bodem. Vooral het goede acteerwerk van Peter Paul Muller en Frank Lamers valt op. Al is het ook wel beetje een gevalletje; in het land van blinden is éénoog koning.
cijfer: 7
The Set-Up (1949, VS, Robert Wise)
Met maar 72 minuten is deze film een klein meesterwerkje. Die 72 minuten spelen zich in real-time af (wat dus betekent dat er geen sprongen in de tijd zijn) en daarin nog steeds één van de weinige films is die daarin slaagt. Daardoor ga je extra meeleven met hoofdrolspeler Stoker. Je voelt de opbouw van de spanning in de kleedkamer. Dat de bokswedstrijd dan ook nog prachtig gefilmd is, is helemaal de kers op de taart.
cijfer: 9
The Lost Weekend (1945, VS, Billy Wilder)
Één van de beste over alcoholisme die ik gezien heb. De niet te stoppen drang naar steeds weer een nieuw drankje; de strijd tussen die donkere verslaafde kant en wat hij eigenlijk wil zijn; het effect dat het heeft op zijn omgeving; zijn zelfdestructieve aard; de vriendin die hem tegen zijn eigen wil in toch blijft steunen. Alles ongelovelijk goed geacteerd door Ray Milland.
cijfer: 8.5
Kind Hearts and Coronets (1949, VK, Robert Hamer)
Dit is een komedie
Want een donkere komedie/satire, die niet meer werkt, is het beste wat ik ervan kan maken.
cijfer: 5
Shadow of a Doubt (1943, VS, Alfred Hitchcock)
Over goede Hitchcocks gesproken
Ook Shadow of a Doubt is weer een meesterwerkje van mans hand.Het verhaal is simpel: Charlie is (vermoedelijk) de "Merry Widow Murderer". Om aan de politie te ontsnappen, vlucht hij naar de familie van zijn zus, die leeft een typisch Amerikaans stadje. Daar is de oudste dochter Charlie (vernoemd naar haar oom) helemaal weg van haar oom. Ze ziet in hem iemand, die de doodsaaie sleur van de familie kan doorbreken. Maar langzaam komt de jonge Charlie achter het geheim van haar oom. Waarna ze worstelt met de gewetenskwestie over wat ze met die informatie moet doen.
Oom Charlie had bij de beste film schurken gemogen. Iemand die op het eerste gezicht een heel charmante man lijkt, maar in werkelijkheid een agressieve egoïst is, die nergens voor terugdeinst. Joseph Cotten weet perfect te schakelen tussen die twee kanten van zijn personage
Teresa Wright geeft hem goed tegengewicht eerst als een onschuldig, vrolijk meisje maar later steeds meer als een overtuigde vastberade meid.
Verder zit de film vol met andere leuke kleine dingentjes, zoals de vader en vriend, die een competitie hebben om de perfecte moord op elkaar te verzinnen. Wat natuurlijk hilarisch is, doordat er ondertussen een echte moordenaar rondloopt in hun omgeving.
cijfer: 9
Ten (2002, Iran, Abbas Kiarostami)
Één taxichauffeuse, twee camera's, tien ritjes, dat is de eenvoudige opzet van deze film. Wat de film meer maakt dan een lange Iraanse versie van het tv-programma Taxi is, dat de vrouw (ook) bekende van haarzelf vervoert. Zoals haar eigen 8-jarige zoontje en daar wordt het interessant. Want de vrouw is gescheiden en het zoontje heeft het daar nogal moeilijk mee, wat leidt tot een confrontatie in de taxi. Waarbij ik heel erg het gevoel kreeg, dat er eindelijk dingen gezegd durfde te worden, die ze zonder de camera's erbij niet hadden gedaan. Wat vooral opvalt daarbij zijn de verwijten die het jongentje waarschijnlijk onder invloed van zijn vader maakt aan zijn moeder over dat ze een slechte vrouw is en niet had mogen scheiden.
Jammer genoeg blijven de rest van de ritjes met o.a. haar zus, een vriendin, een hoertje en hele oude vrouw qua inpak achter.
cijfer: 7
Chopper (2000, Aus, Andrew Dominik)
Eric Bana als Mark Brandon "Chopper" Read kan bij het rijtje goed gespeelde extreem-geweldadige gestoorden van Bale in American Psycho, Harrelson in Natural Born Killers, De Niro in Cape Fear en dergelijke. Vooral de vergelijking met Natural Born Killers gaat goed op, want net als die film gaat ook Chopper over de rol media, de aantrekkingskracht van zulke geweldadige types en het verschil tussen de man en de mythe.
cijfer: 7
Swimming Pool (2003, Fr, François Ozon)
Een schrijfster van een misdaadroman heeft een writer blocks, dus mag ze om inspiratie op te doen voor het volgende boek in de reeks verblijven in het Franse vakantiehuisje van haar uitgever. Daar komt ze tot rust, tot dat de dochter van de uitgever ook verschijnt. Die dochter is nogal een wilde bras en neukt er op los. De schrijfster is eerst heel geirriteerd door die dochter, maar raakt steeds meer geintigreerd door haar. Natuurlijk zit er ook een lijk in de film. Maar is het nou allemaal echt gebeurd of keken we naar de fantasie/het boek van de schrijfster?
Wat heb ik geleerd van deze film? Charlotte Rampling kan heel goed een geaggiteerde chagerijn spelen ; Ludvine Sagnier heeft geile tieten; maar vooral maar weer eens hoe belangrijk muziek is bij film, want het is de muziek die ogenschijnlijk saaie scené's spannend maken.
cijfer: 7.5
My Own Private Idaho (1991, VS, Gus Van Sant)
My Own Private Idaho volgt twee verhaallijnen over twee vrienden, die elkaars spiegelbeeld zijn. Aan de ene kant volgen we Mike. Hij lijdt door een jeugdtrauma aan narcolepsie. Via flashbacks komen we steeds meer te weten over dat jeugdtrauma. Hij heeft (schijnbaar) geen andere keus dan de prostitutie in te gaan. Mike verdwijnt steeds verder in de afgrond.
Aan de andere kant hebben we Scott, de zoon van de rijke burgemeester. Scott is een pragmatist, die voor het bestaan als verschoppeling gekozen heeft, omdat hij dat een goede leerschool vindt voor als hij na zijn 21e zijn deel van het familiefortuin krijgt. Scott weet, zoals altijd al zijn plan was, te ontsnappen aan het leventje buiten de samenleving als mannelijk hoertje en succesvol te worden.
Ook qua stijl zijn de twee verhaallijnen elkaar spiegelbeeld. Mike's verhaal wordt visueel verteld. De flashbacks zijn altijd compleet zonder geluid. Scotts verhaal daarentegen is verbaal. Hij spreekt in Shakeperiaanse zinnen met zijn mentor Bob. Zijn verhaal is duidelijk geïnspireerd door Shakespeare's Henry IV.
Van Sant weet die twee verhaallijnen perfect te laten balanceren. Hij wordt hierin natuurlijk ook geholpen door de sterke Phoenix en zeer degelijke Reeves.
cijfer: 8
Cidade dos Homens (City of Men) (2007, Bra, Paulo Morelli)
Het vervolg op het meer succesvolle en betere Cidade de Deus. Paulo Morelli heeft niet de talenten van Fernando Meirelles. Waar Cidade de Deus vooral een documentaire-achtige sfeer impressie is van het leven in zo'n wijk is Cidade dos Homens veel meer een door plotgedreven film. Dat plot is nou net het zwakste punt van de film. De film heeft meer effect, omdat ik er steeds bij stil stond dat dit ondertussen echt gebeurd in de sloppenwijken van Brazilië, dan dat de film zelf zo aangrijpend is.
cijfer: 7
The Palm Beach Story (1942, VS, Preston Sturges)
De film begint al leuk onconventioneel tijdens de credits met een samenvatting van wat een andere film had kunnen over hoe de twee hoofdrolspelers in het huwelijksbootje zijn beland, wat eindigt met het gebruikelijke "They lived happily ever after" maar vlak daarna krijgen we een bordje met "Did they?" Waarna de film begint.
Want 5 jaar later gaat het huwelijk niet meer zo goed. is financieel onsuccesvol. vindt dat hun huwelijk vooral een sleur is geworden en ze niet meer echt verliefd op elkaar zijn. Het lijkt haar beter voor beiden als ze gaan scheiden, ook zodat hij misschien dan eindelijk succesvol kan worden zonder voor haar te moeten zorgen. is het daar niet mee eens. Maar toch reist naar Palm Beach om daar te kunnen scheiden. Ondertussen ontmoet ze een potentiele nieuwe man, die zeer rijk is. Maar natuurlijk zijn de oude gevoelens tussen en nog niet helemaal verdwenen.
Claudette Colbert, de absolute ster van de film, is heel grappig en charmant als de gevatte Gerry. Die net doet of ze onschuldig is, maar ondertussen alle mannen voor haar plan weet te winnen.
Joel McCrea is vooral de degelijke rustpunt van de film. De rots in de branding waarop de vele hectiek van de rest van de film geen effect lijkt te hebben.
Wat de film verder erg leuk maakt zijn de bijrollen; de bejaarde en slechthorende goedhartige worstenkoning; de dronkaards van de Ale and Quail Club in de trein; de nerderige rijke John D. Hackensacker III en zijn mannenverslindende zus met haar rare laatste scharrel Toto.
cijfer: 8.5
La belle et la bête (Beauty and the Beast) (1946, Fr, Jean Cocteau)
Deze film laat goed zien hoe men toch een andere, volwassener benadering van sprookjes had voor de disneyvisering ervan.
De film komt wat traag op gang met de gemene stiefzussen van Belle. Maar als eerst poppa en daarna Belle zelf het kasteel van het Beest (met levende standbeelden en kandalaars in echte armen) betreed krijgt de film iets magisch. De stem en manieren van Beest, die zich gedraagt als een echte gentleman, maakt dat sprookjesachtige af. Maar toch kon de film me niet echt raken, dat kwam door het overacteren van o.a. Jean Marais. Dat stoorde me heel erg.
cijfer: 7.5
De Dominee (2004, Nl, Gerrard Verhage)
Degelijke "rise and fall van een gangster"-film van eigen bodem. Vooral het goede acteerwerk van Peter Paul Muller en Frank Lamers valt op. Al is het ook wel beetje een gevalletje; in het land van blinden is éénoog koning.
cijfer: 7
The Set-Up (1949, VS, Robert Wise)
Met maar 72 minuten is deze film een klein meesterwerkje. Die 72 minuten spelen zich in real-time af (wat dus betekent dat er geen sprongen in de tijd zijn) en daarin nog steeds één van de weinige films is die daarin slaagt. Daardoor ga je extra meeleven met hoofdrolspeler Stoker. Je voelt de opbouw van de spanning in de kleedkamer. Dat de bokswedstrijd dan ook nog prachtig gefilmd is, is helemaal de kers op de taart.
cijfer: 9
The Lost Weekend (1945, VS, Billy Wilder)
Één van de beste over alcoholisme die ik gezien heb. De niet te stoppen drang naar steeds weer een nieuw drankje; de strijd tussen die donkere verslaafde kant en wat hij eigenlijk wil zijn; het effect dat het heeft op zijn omgeving; zijn zelfdestructieve aard; de vriendin die hem tegen zijn eigen wil in toch blijft steunen. Alles ongelovelijk goed geacteerd door Ray Milland.
cijfer: 8.5
Kind Hearts and Coronets (1949, VK, Robert Hamer)
Dit is een komedie
Want een donkere komedie/satire, die niet meer werkt, is het beste wat ik ervan kan maken.cijfer: 5
Hoe komen jullie aan al die schitterende oude films? Ik zie ze bij de lokale mediamarkt of free record shop echt nooit staan.
Ook op alternatieve manieren weinig succes. Hebben jullie een speciale winkel of site waar je al die oude pracht en praal vandaan kunt toveren?
Ook op alternatieve manieren weinig succes. Hebben jullie een speciale winkel of site waar je al die oude pracht en praal vandaan kunt toveren?
k zie geen enkele reden waarom iemand thuis een computer zou willen hebben.Ken Olson, stichter van Digital Equipment, 1977
Gister een stuk van die film over wapenhandel op de BBC, is een topfilm. Had hem al ooit gezien maar hij is echt top
probeeer internetshops eens...quote:Op zondag 19 april 2009 22:06 schreef Pacmaniac het volgende:
Hoe komen jullie aan al die schitterende oude films? Ik zie ze bij de lokale mediamarkt of free record shop echt nooit staan.
Ook op alternatieve manieren weinig succes. Hebben jullie een speciale winkel of site waar je al die oude pracht en praal vandaan kunt toveren?
die hebben vermoedelijk dit soort titels wel..
ik downloadquote:Op zondag 19 april 2009 22:06 schreef Pacmaniac het volgende:
Hoe komen jullie aan al die schitterende oude films? Ik zie ze bij de lokale mediamarkt of free record shop echt nooit staan.
Ook op alternatieve manieren weinig succes. Hebben jullie een speciale winkel of site waar je al die oude pracht en praal vandaan kunt toveren?
Online webshopsquote:Op zondag 19 april 2009 22:06 schreef Pacmaniac het volgende:
Hoe komen jullie aan al die schitterende oude films? Ik zie ze bij de lokale mediamarkt of free record shop echt nooit staan.
Ook op alternatieve manieren weinig succes. Hebben jullie een speciale winkel of site waar je al die oude pracht en praal vandaan kunt toveren?
How can you know what things are worth if your hands don`t move `till you do a day`s work?
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
Vinyl (2000)
Afb 1.1 Een platenverzamelaar in zijn natuurlijke habitat
Kleinschalig opgezette documentaire over het verzamelen van vinyl. De verschillende obsessieve verzamelaars die aan het woord komen delen hun huis of kamer met wel duizenden platen. Sommigen verzamelen alles wat er te vinden is van bepaalde artiesten of genres, terwijl het anderen om de fysieke lp gaat en niet om de muziek. Eén van de geïnterviewden deed zelfs een belachelijke poging om aan alle muziek te komen die er ooit ter wereld is uitgebracht!
Al vanaf het begin komen de meeste mensen een beetje vreemd over en naar mate de documentaire vordert blijkt eigenlijk dat ze allemaal wel bepaalde problemen in hun leven hebben en zich daarom maar op het verzamelen storten. De documentairemaker doet daar zelf ook aan mee door regelmatig de kijkers lastig te vallen met een heel verhaal voor de spiegel over hoe nutteloos zijn leven eigenlijk is en dat ie weer zonder reden veel te veel platen met oninteressante muziek heeft gekocht. 'Boehoe, ik wou dat ik een vriendin had en ik heb maar alvast een mixtape voor haar gemaakt' etc.
En dat is nou net jammer aan deze documentaire, want ik hoopte toch echt meer interessante verhalen te horen over de wereld van platenverzamelaars, terwijl je hier eigenlijk een verzameling extreem sneue figuren ziet die min of meer toevallig platen verzamelen. Het had net zo goed iets anders kunnen zijn, zoals wordt bewezen door twee verzamelaars die hun platen wegdoen om zich op boeken en paarden te storten. Waar zijn alle min of meer normale mensen heen?
Van dezelfde filmmaker verscheen later een documentaire over mensen die zich miserabel voelen en eigenlijk denk ik dat hij dit materiaal beter daarvoor had kunnen bewaren.
cijfer: 6, IMDB: 7.1
[ Bericht 7% gewijzigd door TanteMathilde op 19-04-2009 23:42:27 (plaatje erbij) ]
Afb 1.1 Een platenverzamelaar in zijn natuurlijke habitat
Kleinschalig opgezette documentaire over het verzamelen van vinyl. De verschillende obsessieve verzamelaars die aan het woord komen delen hun huis of kamer met wel duizenden platen. Sommigen verzamelen alles wat er te vinden is van bepaalde artiesten of genres, terwijl het anderen om de fysieke lp gaat en niet om de muziek. Eén van de geïnterviewden deed zelfs een belachelijke poging om aan alle muziek te komen die er ooit ter wereld is uitgebracht!
Al vanaf het begin komen de meeste mensen een beetje vreemd over en naar mate de documentaire vordert blijkt eigenlijk dat ze allemaal wel bepaalde problemen in hun leven hebben en zich daarom maar op het verzamelen storten. De documentairemaker doet daar zelf ook aan mee door regelmatig de kijkers lastig te vallen met een heel verhaal voor de spiegel over hoe nutteloos zijn leven eigenlijk is en dat ie weer zonder reden veel te veel platen met oninteressante muziek heeft gekocht. 'Boehoe, ik wou dat ik een vriendin had en ik heb maar alvast een mixtape voor haar gemaakt' etc.
En dat is nou net jammer aan deze documentaire, want ik hoopte toch echt meer interessante verhalen te horen over de wereld van platenverzamelaars, terwijl je hier eigenlijk een verzameling extreem sneue figuren ziet die min of meer toevallig platen verzamelen. Het had net zo goed iets anders kunnen zijn, zoals wordt bewezen door twee verzamelaars die hun platen wegdoen om zich op boeken en paarden te storten. Waar zijn alle min of meer normale mensen heen?
Van dezelfde filmmaker verscheen later een documentaire over mensen die zich miserabel voelen en eigenlijk denk ik dat hij dit materiaal beter daarvoor had kunnen bewaren.
cijfer: 6, IMDB: 7.1
[ Bericht 7% gewijzigd door TanteMathilde op 19-04-2009 23:42:27 (plaatje erbij) ]
Van Leest heeft wel wat staan.quote:Op zondag 19 april 2009 22:06 schreef Pacmaniac het volgende:
Hoe komen jullie aan al die schitterende oude films? Ik zie ze bij de lokale mediamarkt of free record shop echt nooit staan.
Ook op alternatieve manieren weinig succes. Hebben jullie een speciale winkel of site waar je al die oude pracht en praal vandaan kunt toveren?
In de nieuwsgroepen wordt ook wel geregeld wat gepost.
Daarnaast zijn veel films gewoon public domain en kan je ze vinden op Videogoogle. Zoals:
Birth of Nation (1915) of Freaks (1932)
Everything is backwards, everything is upside down. Doctors destroy health, lawyers destroy justice, psychiatrists destroy minds, scientists destroy truth, media destroys information, religions destroy spirituality and governments destroy freedom.
